Originally posted by Μαρία.
Quote:
Originally posted by Bookie
Βασικά δεν γράφω αυτά που λέει ο συγγραφέας δεν έχω σκοπό να γράψω 400 σελίδες εδώ, γράφω τα σημεία που με βοήθησαν να πετύχω το στόχο μου. Καταστάσεις και καταστάσεις αντιμετωπίζει η πλειοψηφία του Ελληνικού λαού και όχι μόνο οι παχύσαρκοι. Η καθημερινότητα τους θα ήταν πολύ καλύτερη αν αντί να κάθονται σε ένα καναπέ και να τσακώνονται με το ψυγείο τους έβγαιναν έξω και περπατούσαν, δεν λέω να πάνε γυμναστήριο, λέω να βγούνε να περπατήσουν μία ώρα την ημέρα. Αν περπατούσαν μία ώρα τότε δεν θα πηγαίνανε στο ψυγείο γιατί θα σκεφτόντουσαν το περπάτημα που έριξαν. Άρα το ότι επιφέρει η καθημερινότητα μας στη ζωή μας το επιλέγουμε εμείς με ότι αυτό συνεπάγεται...
Εννοείτε πως γράφεις τα κύρια σημεία του βιβλίου. Αλλά τα βιβλία, αν βοηθήσουν κάποιους θα είναι η εξαίρεση στον κανόνα!
Όμως περί του καναπέ -αυτή η τσίχλα πια!- θα διαφωνήσω. Το να βγει κάποιος να περπατήσει για λίγο και να το κάνει καθημερινά δεν λύνει το πρόβλημα. Εγώ ένα φεγγάρι πήγαινα σταθερά γυμναστήριο καθημερινά, αλλά υπήρξαν συχνά στιγμές που έμπαινα σε ζαχαροπλαστείο κι αγόραζα μια μικρή τούρτα και την τσάκιζα στο σπίτι. Πήγαινα στο γυμναστήριο για να αλλάξω παραστάσεις, να γνωρίσω νέο κόσμο, να χάσω σιγά σιγά τα κιλά μου... αλλά όταν επέστρεφα στο σπίτι πολλές φορές ήταν σαν να μην είχα πάει. Και γενικά όσες φορές σηκωνόμουν με την δικαιολογία να περπατήσω και να βελτιώσω την φυσική μου κατάσταση, πάλι κατέληγα με μια τσάντα απ'το πρώτο ψιλικατζίδικο που συναντούσα στην επιστροφή.
Εσύ υπήρξες μια φορά στην ζωή σου παχύσαρκος και μάλιστα ενήλικος. Εγώ όμως γεννήθηκα έτσι. Και ξέρεις, το να γεννιέσαι υπέρβαρο μωρό κι ο γονιός δεν φροντίζει όσο είναι καιρός να δώσει τις σωστές ποσότητες και τροφές στο παιδί, η παχυσαρκία θα το ακολουθεί σε όλη του τη ζωή με όλο το ρατσισμό μαζί που βγαίνει από παντού. Είμαι 47 χρονών κι όλα μου τα χρόνια έδινα μάχη με την παχυσαρκία μου. Μια φορά κατάφερα κι αδυνάτισα με υγιεινή διατροφή και γυμναστική κι αυτό που είδα στον κόσμο έξω, με τρόμαξε! Δεν μπορούσα να το διαχειριστώ. Η παχυσαρκία μου έδινε την προστασία και ήξερα ποιοι δεν με ήθελαν κι όταν αυτή έφυγε -έστω και για λίγο- βγήκε στην επιφάνεια το ψέμα και η κοροϊδία. Κι άρχισαν να εμπλέκονται κι άλλοι παράγοντες και έχανα καθημερινά έδαφος. Μου ήρθαν τα πάνω κάτω. Χωρίς να το καταλάβω έβαλα τα κιλά μου και ποτέ δεν τα ξανάχασα.
Γι'αυτό σου λέω, άλλο να σε βρίσκει η παχυσαρκία σε κάποια χρονική στιγμή στην ενήλικη ζωή σου και βρίσκεις τρόπο να επανέλθεις κι άλλο να είσαι παχύσαρκος εφόρου ζωής.