Originally Posted by
GeorgeGr1
Δε χρειαζεται να φτασεις στα ακρα και να αντιπαραταθεις στον ιδιο σου τον εαυτο, να γινεις δηλαδη εγωιστης απεναντι στον εαυτο σου και να αρνησε οτι «κακο» σκεφτεται και επιθυμει. Θα κουραζεσαι και δεν θα μπορεις να το ελενξεις συνεχεια, θα σου γινει βιωμα, οποτε αυτο που θα παρατηρουν οι αλλοι θα ειναι μια διπλη και αλλοπροσαλη προσωπικοτητα με οτι συνεπειες θα εχει αυτο στην κοινωνικοποιηση σου.
Ο υγειης κανονας που πρεπει να προσαρμοσεις το μυαλο σου σιγα σιγα ειναι «παν μετρον αριστο» και στα υλικα αγαθα και στα ψυχικα αγαθα.
Ξερεις ποιοι ανθρωποι φοβουνται πολυ τον θανατο; Αυτοι που δεν τους αρεσει η ζωη και αυτο δεν κρινεται μονο απο τα υλικα αγαθα.
Πως θα καταλαβεις αν ανηκεις σε αυτη την κατηγορια; Με μια ερωτηση στον εαυτο σου στα βαθια γεραματα:
Θα σε ευχαριστουσε να ξαναγεννηθεις και να ξαναζησεις ακριβως την ιδια ζωη που εζησες; Μια επαναληψη της;