Καλημέρα.
Ευχαριστώ που παραθέτεις τη γνώμη σου.
Έχω την αίσθηση ότι, ακόμα και τώρα, δεν έχεις καταλάβει το λόγο για τον οποίο βάζω τον εαυτό μου σε αυτή τη διαδικασία. Για ακόμα μια φορά θα πω ότι είμαι μάλλον αγνωστικιστής και δεν ελπίζω σε επόμενη/επόμενες ζωή/ζωές.
Για την οικονομία της συζήτησης πρέπει να σου πω ότι ως άντρας έχω πολλές εμπειρίες με πολλές γυναίκες. Και προφανώς δεν έχω σκοπό να αποφύγω τη σεξουαλική επαφή για πάντα. Ουδόλως σκέφτομαι τοιουτοτρόπως.
Ο λόγος που επέλεξα να βάλλω τον εαυτό μου τώρα σε αυτή τη δοκιμασία έχει να κάνει με το γεγονός ότι αυτή τη περίοδο είμαι μόνος μου. Ως εκ τούτου, είναι μια βολική περίοδος να απέχω για ένα διάστημα από την σεξουαλική ευχαρίστηση/εκτόνωση.
Η στωική φιλοσοφία έχει πολλά να δώσει σε όποιον επιθυμήσει να μελετήσει τις αρχές της. Αρκεί να είναι πρόθυμος να το κάνει. Μάλιστα πολλές αρχές της Γνωσιακής Συμπεριφορικής Θεραπείας προέρχονται από τις αρχές της Στωικής Φιλοσοφίας.
Μίλησα σε προηγούμενο μήνυμα μου για την μνήμη θανάτου και την καθημερινή συνειδητοποίηση ότι στη ζωή είμαστε προσωρινοί και ανά πάσα ώρα και στιγμή, η ίδια μας η ζωή και όλα όσα απολαμβάνουμε ως εμπειρίες, μπορούν να τερματιστούν.
Αν το εμπεδώσεις αυτό, ως τρόπο σκέψης, και φυσικά το αποδεχτείς (γιατί είναι μια αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα) πολλά αλλάζουν στον τρόπο θεώρησης της ζωής.
Τι εννοώ;
Αν σκεφτείς ότι η ζωή σου μπορεί να τελειώσει ανά πάσα ώρα, αντιλαμβάνεσαι ότι υπάρχει μια ματαιότητα σε όλες τις ηδονές που προσφέρονται στη ζωή. Και αυτό γιατί όσα και να καταναλώσεις και όσες εμπειρίες και να βιώσεις, θα τελειώσουν.
Η αλήθεια είναι ότι την μνήμη θανάτου την αναφέρει και η ορθόδοξη πατερική διδασκαλία (Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος).
Θεωρώ ότι αν καταλάβουμε πόσο προσωρινά και μάταια είναι όλα, αυτό θα μας οδηγήσει να επιλέξουμε να ζήσουμε μια ζωή γεμάτη με νόημα. Μια ζωή χτισμένη σε ατόφιες και έντιμες σχέσεις. Μια ζωή όπου θα επιλέγεις ανθρώπους όχι απλά για να περνάς καλά, αλλά θα συνδέεσαι μαζί τους με ουσιαστικότερο και φυσικά πιο ολοκληρωμένο τρόπο.
Εγώ επαναλαμβάνω ότι το κίνητρο μου δεν είναι θρησκευτικό, ούτε και προσδοκώ σε έναν παράδεισο μετά θάνατον. Όμως Remedy, ελεύθερος κατά τη γνώμη μου δεν είναι αυτός που τα ζει όλα (YOLO - You Only Live Once). Μια τέτοια προσέγγιση οδηγεί σε πολλές διαταραχές. Ανθρώπους που δεν είναι ικανοί να εκτιμήσουν ότι έχουν εξαιτίας της ψυχαναγκαστικής εστίασης σε νέες ηδονές και ευχαριστήσεις (οποιουδήποτε είδους - όχι μόνο σεξουαλική ευχαρίστηση).
Και για να το κάνω και λίγο πρακτικό, ας πάρουμε για παράδειγμα εμένα. Αυτή τη περίοδο είμαι μόνος. Για να κάνω σεξ ή να εκτονωθώ σεξουαλικά έχω τις παρακάτω επιλογές. Να βγω και να φλερτάρω ψυχαναγκαστικά ώστε να ρίξω κάποια που ψάχνει σεξ. Να προσφύγω σε μια επαγγελματία του αγοραίου έρωτα. Να κάνω cybersex. Να δω πορνό και να εκτονωθώ μόνος μου.
Και τώρα λοιπόν η σημαντική ερώτηση. Πιστεύεις ότι αν κάνω κάτι από αυτά που αναφέρω ή και όλα μαζί, είμαι πραγματικά ελεύθερος και πραγματικά ευτυχισμένος;
Κατηγορηματικά όχι!!! Ξέρεις γιατί; Γιατί ελεύθερος και ευτυχισμένος είναι αυτός που μπορεί να αποδεχτεί το γεγονός ότι αυτή την εποχή δεν έχει σύντροφο και δεν θα κάνει σεξ. Αυτό το γεγονός θα το αποδεχτεί χωρίς να του δώσει τραγικές προεκτάσεις. Δεν θα γίνει έρμαιο της βιολογικής του ανάγκης και δεν θα ενδώσει σε παρορμήσεις. Η προσκόλληση γίνεται εύκολα εμμονή και αυτό δεν μπορεί να οδηγήσει σε ευτυχία. Για αυτό το λόγο παίρνουμε λίγο αποστάσεις από την όποια ευχαρίστηση και ηδονή. Αυτό μπορεί να μας βοηθήσει και να σηματοδοτήσει μια τέλεια ευκαιρία για ενδοσκόπηση, που είναι πολύ σημαντικό να γίνεται.
Θα αποδεχτεί λοιπόν, ο πραγματικά ελεύθερος άνθρωπος, το γεγονός ότι αυτή η ευχαρίστηση θα καθυστερήσει λίγο. Μέχρις ότου βρεθεί ένας/μία ερωτικός σύντροφος.
Τόσο απλό και τόσο λογικό!
Και για να ξεκαθαρίσω κάτι, δεν λέω ούτε και επιβάλλω σε κανέναν να κάνει κάτι τέτοιο. Όμως αν κάτσεις και το σκεφτείς λίγο, θα δεις ότι είναι ένα πολύ μεγάλο εργαλείο που μπορεί να βοηθήσει πολύ τον καθένα.
Τώρα, θέλω να εκφράσω την άποψη μου για τους "παππούληδες" που αναφέρεις.
Προσωπικά δεν έχω πρόβλημα με κανέναν ιερωμένο και κανέναν πιστό, εάν και εφόσον δεν γίνεται ζηλωτής και δεν προσπαθεί να μου επιβάλλει τις απόψεις του.
Επειδή πολλές φορές κάποιες έννοιες εσφαλμένα εκλαμβάνονται ως να έχουν μόνο θρησκευτικό περιεχόμενο. Θέλω να μιλήσω και για την ασκητικότατα.
Τι σημαίνει να ζεις ασκητικά; Σημαίνει να ζεις με πρόγραμμα και με σκοπό. Όχι YOLO, όπως ανέφερα και παραπάνω.
Συγκεκριμένη ασκητική ζωή υπάρχει και στις στρατιωτικές σχολές και επαγγέλματα. Μια πολύ αγαπημένη ομιλία μου είναι η ακόλουθη με τίτλο "Make your bed first", έχει γραφτεί και σχετικό βιβλίο. Σου παραθέτω το link
https://www.youtube.com/watch?v=pxBQLFLei70
Τέλος, επέτρεψε μου να σου περιγράψω μια εμπειρία μου.
Το 2009 επισκέφτηκα το Άγιο Όρος. Δεν θα πω σε ποια μονή συνέβη το παρακάτω περιστατικό. Συνάντησα λοιπόν σε μια μονή έναν άντρα περίπου 30 ετών. Με λαϊκή περιβολή έκανε κάποιες εργασίες που προφανώς του είχαν ανατεθεί.
Τότε παρατήρησα ένα τατουάζ να ξεπροβάλλει από το μακρύ μανίκι του. Τον κοίταζα μάλλον έκπληκτος. Σχεδόν αμέσως το κατάλαβε πως είχα εντοπίσει το μυστικό του και ήρθε να μου μιλήσει. Μου είπε ότι η καταγωγή του είναι από την Πελοπόννησο αλλά μεγάλωσε στην Αθήνα. Ήταν κιθαρίστας και έπαιζε σε διάφορα σχήματα. Δυστυχώς για αυτόν, είχε μπλέξει με ναρκωτικά. Μου είπε λοιπόν ότι όσες προσπάθειες και να έκανε να κόψει τις ουσίες, ξανακυλούσε. Το μόνο μέρος που κατάφερε να βρει γαλήνη και να απεξαρτηθεί ήταν το Άγιον Όρος. Και για το λόγο αυτό επέλεξε να μείνει εκεί και να υπηρετήσει σε διάφορα διακονήματα, αφού η ασκητική ζωή του Όρους του έδινε την ισορροπία που τόσο είχε ανάγκη. Αφού λοιπόν μου ευχήθηκε να πάω στην ευχή της Παναγίας, έφυγε για να πάει να τελειώσει με τις υπόλοιπες δουλειές του.
Ξέρεις τι μου έχει μείνει από εκείνη την εμπειρία; Ότι
ανεξάρτητα από τον κάθε "παππούλη" και τα κίνητρα του, μια πνευματική εγρήγορση και μια ασκητικότατα στη ζωή μόνο ως ωφέλιμα θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν για τον άνθρωπο. Και αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με την πίστη ή μη στο Θείο, αλλά κυρίως με το τρόπο που επιλέγεις να ζεις αρνούμενος για λίγο τις ηδονές (το πόσο λίγο επαφίεται στον κάθε άνθρωπο).
Σε ευχαριστώ για το χρόνο και τη συμμετοχή σου.
Καλή σου μέρα.