Φαίνεται απλό όταν το γράφεις αλλά στην πράξη μπορεί να είναι πιο πολύπλοκο. Συγκεκριμένα, είδα τελευταία μια παλιά γνωστή στην πόλη της και πρότεινε να πάμε για καφέ. Εντάξει λέω, καφέ δεν πίνω οπότε πήρα κάτι άλλο που ανέβασε το κόστος. Δεν το σκέφτηκα πολύ αφού θεωρούσα δεδομένο ότι θα πλήρωνα εγώ. Αμ δε! Όταν ήρθε η ώρα του λογαριασμού, ήταν ανένδοτη. Τι να έκανα; Να έπαιζα αμερικανικό ποδόσφαιρο μπροστά σε κόσμο; Δεν το κάνω. Πλήρωσε εκείνη λοιπόν (αλλά έκανα κάτι που φαίνεται ότι της άρεσε ιδιαίτερα).
Τέλος πάντων, αφού τελειώσαμε από κει πήγαμε μια βόλτα στα μαγαζιά. Ήθελε ένα ρούχο και προσφέρθηκα να το πληρώσω εγώ. Δε δεχόταν με τίποτα. Πάει κι αυτό.
Ήρθε η ώρα για φαγητό. Εκεί ήταν πιο συγκαταβατική και τελικά πλήρωσα εγώ το λογαριασμό.