Νιώθω να διαφέρω από τους υπόλοιπους.
Καλημέρα,
Ήθελα απλά να μοιραστώ τον προβληματισμό μου. Είμαι άντρας 36 χρονών αλλά μεγαλωμένος χωρίς αυστηρότητα και τραμπουκισμό από τον πατέρα μου όπως τα άλλα παιδιά. Αντίθετα εμένα με μεγάλωσαν να είμαι ευγενικός και με τρόπους.
Το θέμα είναι ότι δεν διαθέτω αγριάδα όπως άλλοι άντρες κατά το ήμισυ λόγω ανατροφής και επιλογής και κατά το ήμισυ λόγω φύσης. Δεν ξέρω αν το ότι έχω μόρφωση τριτοβάθμιας παίζει κάποιο ρόλο αλλά πάντα ήμουν κάπως άτολμος. Οι παρέες μου δεν τόνιζαν τα καλά μου στοιχεία αντιθέτως επικεντρωνόντουσαν στα αρνητικά μου, γιατί π.χ. είχα κάποια κιλά παραπάνω (τίποτα τραγικό). Ακόμα κι αν γινόταν για "πλάκα" εμένα μου έμεινε αυτό το βίωμα ως κάτι αρνητικό με αποτέλεσμα να έχω σκαμπανεβάσματα στο βάρος μου και να έχω περάσει διατροφικές διαταραχές, ευτυχώς όχι βαριές.
Τώρα, για να πω και λίγο την αλήθεια, η εικόνα του μέσου άντρα (Έλληνα ή μη) προσωπικά δεν με ενθουσιάζει. Πάντα με ιντρίγκαραν προσωπικότητες πιο "ευγενικές". Δεν το θεωρούσα μαγκιά να είναι κάποιος κάφρος γι' αυτό και δεν προσπαθώ να είμαι έτσι ο ίδιος. Το πρόβλημά μου είναι πως δεν θέλω να το αντιλαμβάνεται αυτό ο περίγυρος ως αδυναμία. Μου αρέσει η ηρεμία και η ομορφιά της ζωής, δεν πιστεύω στη βία.
Το μέσο κλασσικό αντρικό πρότυπο επιτάσσει να είμαστε κυνηγοί χρημάτων και θυληκών, σκληροί κτλ. Μπορώ να γίνω σκληρός αν θέλω αλλά όταν βλέπω άλλα αρσενικά να προσπαθούν να επιβληθούν μου φαίνεται ανώριμο εφηβικό κατάλοιπο παρά αντρισμός. Στην πραγματικότητα ο ανδρισμός φαίνεται αλλού.
Δεν ξέρω κατά πόσο βγαίνει άκρη από ό,τι λέω απλά ήθελα να το μοιραστώ. Η ψυχοθεραπεύτριά μου μου λέει ότι είμαι ευαίσθητος. Η αλήθεια είναι πως δεν είμαι και τόσο αν θέλω αλλά ναι έχω κάποιες ευαισθησίες. Το μπέρδεμα εντοπίζεται στο ότι δεν ξέρω ποια στοιχεία της ευαισθησίας μου οφείλονται στο πώς είμαι σαν άνθρωπος και ποια σε φοβίες ή ψυχολογικό πρόβλημα.
Προσπαθούσα π.χ. να πείσω κάποιον γνωστό ότι είμαι κοντός κι αυτός τραβούσε τα μαλλιά του. Μου λέει ΔΕΝ είσαι κοντός. Έχανα πολλά κιλά και στον καθρέπτη έβλεπα ακόμα ένα χοντρό άτομο. Πού τελειώνει δηλαδή ο "χαρακτήρας" μου και πού ξεκινάει η παθολογία (αν υπάρχει?)...?
Μπέρδεμα.