Μείζον καταθλιπτικη διαταραχή
Πριν απο 5 χρονια διαγνωστηκα απο ψυχιατρο με την παραπανω ασθενεια.5 χρόνια παλεύω με την ασθενεια αλλα δεν βλεπω φως.Ενα αισθημα ματαιοτητας των πραγματων με χαρακτηριζει και με βαραινει.Λεω ποια η ουσια στο οτιδηποτε.Δυσκολα μπορω να συννενοηθω με ανθρωπο.Ολοι η σχεδον ολοι μου φαινονται ζουρλοι ,φωνακλαδες , νευρικοι και επιμονοι και αυτο με απωθει και με οργιζει.Παρατηρω οτι οι ανθρωποι συνεχως υποκινουνται απο τους φοβους τους και κανουν την μια βλακεια μετα την αλλη.Επισης παρατηρω πολυ υποκρισια,αλλα λενε αλλα κανουν .Ο καθεις κανει του κεφαλιου του χωρις κανεναν διαλογο και καμια επικοινωνια.Επισης αντιμετωπιζω πολυ δυσκολια στους χωρους εργασιας.Βλεπω τους παντες να δουλευουν σαν να μην υπαρχει αυριο.Να θυσιαζονται ανουσια και αναιτια.Εχω διαρκως την αισθηση οτι αυτη η πραγματικοτητα το μονο που αναπαραγει με επιτυχια ειναι η βια.Επισης νιωθω παραλληλα και φοβερα αναξιος αν και οποτε μου ανατεθηκε κατι το φερα εις περας.Θα ηθελα με χαρα να ακουσω και τις δικες σας αποψεις και το πως αντιλαμβανεστε εσεις την πραγματικοτητα.