Η διπλανή μου στο γραφείο
Είμαι παντρεμένος 15 χρόνια γεμάτα. Όπως μπορείτε να καταλάβετε, ειδικά όσοι είστε πολλά χρόνια παντρεμένοι, η σχέση με τη νόμιμη σύζυγο έχει περιέλθει προ πολλού σε φάση ρουτίνας, το σεξ έχει γίνει συζυγικό, το φλερτ και η σεξουαλική πρόκληση έχει γίνει ανάμνηση. Αλληλοτροφοδοτούμενη κατάσταση, ξέρετε τώρα...
Όλα αυτά τα χρόνια δεν μου έχει προκύψει ερωτική σχέση με άλλη γυναίκα. Ούτε απλό φλερτ, ούτε παράλληλη σχέση, ούτε καν one night stand. Δεν είμαι μεν ηθικά αντίθετος με την ιδέα αλλά από την άλλη δεν το έχω κυνηγήσει και πολύ φανατικά, περισσότερο για πρακτικούς λόγους.
Εδώ και κάμποσο καιρό μου αρέσει η διπλανή μου στο γραφείο. Είναι μάλλον γλυκιά κοπέλα, ωραία παρουσία εμφανισιακά, δεν είχα βέβαια ποτέ την ευκαιρία να διαπιστώσω αν υπάρχει χημεία μεταξύ μας - και πολλές φορές έχω βρεθεί στο τσακ να κάνω κάποια κίνηση για να την προσεγγίσω, να τα πούμε εκτός γραφείου και να δω αν είναι δεκτική για κάτι παραπάνω (και μιλάω βέβαια για σεξουαλική συντροφιά, όχι απλά για να πίνουμε καφέ στην πλατεία).
Κατά καιρούς έχω προσπαθήσει να της δείξω ότι με ενδιαφέρει με κάτι μισόλογα, με κάποια μηνύματα, πολύ διακριτικά όμως. Και από τις απαντήσεις της, που είναι μάλλον ουδέτερες, δεν έχω καταφέρει να καταλάβω αν όντως δεν έχει καταλάβει τις προθέσεις μου ή αν κρατάει αποστάσεις με έξυπνο και διακριτικό τρόπο.
Το πολύ κακό είναι ότι γνωρίζει τη σύζυγο. Οπότε υπάρχει ανοιχτό και το ενδεχόμενο, αν της κάνω σαφείς τις προθέσεις μου και φάω χυλόπιτα, να φτάσει κάτι στα αυτιά της συζύγου, άμεσα ή έμμεσα, και να έχουμε δράματα μετά.
Με προβληματίζει και το άλλο: μέχρι στιγμής δεν έχουμε βρεθεί καν εκτός γραφείου, πόσο μάλλον σε κάποιο αρκετά διακριτικό περιβάλλον, όπου να μπορώ να της δείξω έμπρακτα το ενδιαφέρον μου. Έτσι όπως είναι τα πράγματα, ακόμα κι αν της προτείνω να βρεθούμε για έναν καφέ εκτός γραφείου και δεχτεί, έχω την αίσθηση ότι, αν εκδηλώσω με λόγια το ενδιαφέρον μου, η "εύκολη" απάντηση εκ μέρους της θα είναι ένα "όχι".
Μου φαίνεται από αδέξιο έως κωμικό, π.χ. να πω στην κοπέλα "κοίτα να δεις, είσαι ελεύθερη, είμαι παντρεμένος, μου αρέσεις, θα ήθελες να βρισκόμαστε ένα 2ωρο το μήνα οι δυο μας για λίγες ιδιαίτερες στιγμές;" Πώς θα αντιδρούσατε εσείς οι γυναίκες σε μια τέτοια περίσταση;
Πραγματικά δεν ξέρω ποιος είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος προσέγγισης σε τέτοιες περιπτώσεις. Κάθε άποψη θα είναι ευπρόσδεκτη και χρήσιμη.
Υ.Γ. Γνωρίζω εκ των προτέρων ότι θα ακούσω εξάψαλμο του τύπου "σαν δεν ντρέπεσαι να θέλεις να απατήσεις τη γυναίκα σου" και "άντρες γουρούνια" και τα συναφή, εδώ όμως μιλάμε για ένα υπαρκτό πρόβλημα που με απασχολεί. Κι απ' ότι βλέπω η σελίδα ονομάζεται psychology.gr κι όχι morality.gr. Οπότε θα δεχτώ και τυχόν μπινελίκια.