Έχω μια απορία αφού σας πιάνει η κρίση πανικού κ ηρεμείτε τις υπόλοιπες ώρες μέρες γενικά η καθημερινότητα σας πως είναι;είστε λειτουργικοί η νιώθετε κάπως γενικά;
Printable View
Έχω μια απορία αφού σας πιάνει η κρίση πανικού κ ηρεμείτε τις υπόλοιπες ώρες μέρες γενικά η καθημερινότητα σας πως είναι;είστε λειτουργικοί η νιώθετε κάπως γενικά;
Οκ το ίδιο κ εγώ...απλά με φοβίζει γιατί υπάρχει έντονη σωματική κατάπτωση δεν μπορώ να κάνω τίποτα αγκομαχάω κ που κάνω μπάνιο ούτε να περπατήσω ζόρι για όλα
Προσωπικά, νιώθω πεσμένη ψυχολογικά μετά το περιστατικό και πολύ κουρασμένη. Μου συμβαίνει συνήθως βράδυ και για να κοιμηθώ ξανά προσπαθώ να εξαντληθώ για να νυστάξω (κοινώς χαζεύω στο ιντερνετ). Την επόμενη ημέρα νιώθω χάλια. Σημερα νυστάζω, με πονάνε διάφορα σημεία του σώματος και νιώθω και ένα κάψιμο στη μούρη. Δεν ξέρω αν έχει να κάνει με το άγχος αυτό ή τη σωματική εξάντληση.
Εγώ είμαι λειτουργικός αλλά η σκέψη από το ότι θα πάθω κάτι σπάνια φεύγει από το μυαλό μου. Αλλά το έχω συνηθίσει.
Σε διάφορες δραστηριότητες μπορεί να προκύψει κάποιο κόλλημα που έχει να κάνει με φοβία άρα καθυστερώ, αλλά σε κάθε περίπτωση τις φέρνω συνήθως εις πέρας. Σε αυτό με βοηθάει πχ το να δω ότι τα ζωτικά μου είναι φυσιολογικά. Επειδή έχω και ορθοστατική ταχυκαρδία, συχνά χρειάζομαι έτσι κι αλλιώς παύσεις σε σωματικές δραστηριότητες αν δω ότι οι παλμοί μου πάνε πάνω από 130 σε ήπια δραστηριότητα, αλλά και αυτό το έχω συνηθίσει.
Οι δικές μου κρίσεις πανικού συνήθως είναι με κορύφωση έντονης ταχυπαλμίας (150 και άνω) και αυτές ευτυχώς έχουν γίνει πια πολύ σποραδικές.
Τι νιώθεις με την ορθοστατική ταχυκαρδία στην βρήκαν με holder;
Αυξάνονται οι παλμοί στην όρθια θέση άνω τους 30+ χτύπους (άνω των 100). Αν πχ έχεις 70 σε καθιστή θέση και μόλις σηκωθείς έχεις 110, χωρίς να πέσουν, είναι ορθοστατική ταχυκαρδία. Συνοδεύεται από δυσανεξία στην ασκηση, εκεί πχ που θα είχα 100 παλμούς περπατώντας, μπορεί να έχω 130. Σε μένα συμβαίνει λόγω προδιαβήτη, περιστασιακά χαμηλού αιματοκρίτη και όγκου αίματος και λόγω ανεπαρκειών σε βαλβίδες των ποδιών. Μου προέκυψε ξαφνικά πριν δύο χρόνια άλλα έκτοτε έχω γίνει αρκετά καλύτερα (εκτός από το καλοκαίρι που λόγω ζέστης χειροτερεύει το σύνδομο)
Παιδιά μόλις έπιασα έκτακτες στον σφυγμό μου ήταν πολυ εφιαλτικό αλλά δεν το δίνω σημασία δεν ξανά κυλάω
Medussa οσα περιγραφεις ηταν η ζωη μου ολη για μηνες... Λειτουργικοτητα μηδεν κ μονιμη καταπτωση... Ουτε μεχρι την εξωπορτα δεν μπορουσα να παω
Οι λυσεις? Ψυχιατρος ο οποιος μ δωσε entact, ατζεντα γραψιμο να αδειαζει το μυαλο, βιντεακια διαλογισμου και γενικα απο κει που ημουν αγχωδης ειπα αραξε ολα χαλαρα...
Και κατι ακομα που θεωρω οτι με βοηθησε πολυ: δεν κανω πολυ μακροχρονιες σκεψεις και πλανα γτ μ φαινονταν βουνο και μ δημιουργουσαν επιπλεον στρες... Ζω στο παρον και γεμιζω τν καθημερινοτητα μου με δραστηριοτητες π μπορω να ανταπεξελθω
Dimitris98 μπορείς να μου πείς τι ένιωθες;σχετικά με την κατάπτωση
Κοιμομουν 12ωρα, περπαταγα απ το κρεβατι στην κουζινα και μ επιανε ζαλαδα, εμπαινα για ενα μπανιο ζαλαδα κ ταση λιποθυμιας, αν περπαταγα 100 μετρα ζαλαδα και κομμενα ποδια γυρναγα τρεχοντας σπιτι και πεταγομουν και ξαφνικα στον υπνο μου με ζαλαδα κ ταση λιποθυμιας
Μια μονιμη αδυναμια με αλλα λογια... Επισης θολουρα στα ματια κ γενικα βαρυ κεφαλι και πολλα πολλα αλλα... Σχεδον καθε μερα καθομουν στο τραπεζι να φαω και δεν ολοκληρωνα το φαγητο... μ επιανε ζαλαδα πηγαινα να ξαπλωσω