Ουπσ..sorry!! :)Quote:
Originally posted by dreamer
chr1986, είμαι άντρας...
Ουπσ..sorry!! :)Quote:
Originally posted by dreamer
chr1986, είμαι άντρας...
Δε νομίζω ότι η ντροπαλότητα είναι γεννεσιουργός αιτία της κοινωνικής φοβίας. Φυσικά, η μη ντροπαλότητα είναι σίγουρα αποτρεπτικός παράγοντας για κοινωνική φοβία. Δηλαδή αν είσαι ντροπαλός δεν είναι απαραίτητο ότι θα έχεις κοινωνική φοβία. Από την άλλη όμως, αν δεν είσαι ντροπαλός η πιθανότητα κοινωνικής φοβίας μειώνεται. Το αντίθετο της ντροπαλότητας είναι το ουδέτερο, αλλά το άλλο άκρο η θρασύτητα. \"Ντροπαλότητα\" όπως την ονομάζεις, μπορεί να σημαίνει πολλά πράγματα ταυτόχρονα. Π.χ. να είσαι πιο προσεκτικός στο πως συμπεριφέρεσαι, να σέβεσαι περισσότερο τους άλλους, κλπ. Η ντροπαλότητα είναι ένας παράγοντας που σε κάνει να μην \"ενσωματώνεσαι\" σε ομάδες, και να δρας σαν άτομο (αυτόνομα στη νοημοσύνη). Είναι πιο πιθανό η ντροπαλότητα να σε κάνει να μην μπεις σε μια ομάδα με ρατσιστική ροπή, όχι γιατί ντρέπεσαι ή φοβάσαι,Quote:
Originally posted by Soul_Rebel
Τελειώνοντας το σχολειό και περνώντας στην σχολή, συνειδητοποίησα πως αυτό που με ακλουθούσε όλα αυτά τα χρόνια που όλοι ονόμαζαν «ντροπαλότητα» δεν ήταν τίποτα άλλο από ένα είδος φοβίας που δημιουργήθηκε κυρίως από τις τραυματικές εμπειρίες που είχα ως παιδί.
αλλά για τα πράγματα που περικλείει η ντροπαλότητα.
Από την άλλη η μη ντροπαλότητα ή η θρασύτητα μπορεί να μην οδηγεί σε κοινωνική φοβία, αλλά αν οι παράγοντες είναι \"κατάλληλοι\" μπορεί να οδηγήσει σε άλλα προβλήματα εξ\' ίσου δυσάρεστα. Αν τυχόν το έχεις ψάξει λίγο, θα έχεις διαπιστώσει ότι τα άτομα που σου εντείνουν την κοινωνική φοβία έχουν κάποιο άλλο πρόβλημα. Π.χ. συμβιβασμός σε καταστάσεις και προστατευτισμός.
Γίνονται αυτά κατανοητά ή χρειάζεται να εξηγήσω αναλυτικότερα;
> Τι είδους είναι ; Γενική ή Ειδική ;
Έχει σημασία τι είδους είναι; Νομίζω πως όχι, εκτός αν θελήσεις να μάθεις λεπτομέρειες για κάποιο άτομο.
> Είχε κάποια σχέση με κάποιο τραυματικό γεγονός ή εμπειρία ή ήταν ανεξάρτητη ;
> Κατά τα σχολικά μου χρόνια ήμουν θύμα σχολικού εκφοβισμού «Bullying»
> κάτι που με σημάδεψε για την μετέπειτα ζωή μου.
Όλοι μα όλοι οι άνθρωποι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο έχουν δεχθεί κάποιο ποσοστό βίας στη ζωή τους.
Εδώ είναι το κρίσιμο σημείο. Κοινωνική φοβία αποκτάται από \"έλλειψη\" ανθρώπων. Θα εξηγήσω τι εννοώ.
Αναφέρεις bullying. Ας υποθέσουμε δύο περιπτώσεις. Η μία ότι δέχεσαι μόνο εσύ αυτή τη βία σε ένα σύνολο 50 ατόμων. Και σαν δεύτερη περίπτωση ας υποθέσουμε ότι δέχεσαι εσύ και άλλα 9 άτομα σε ένα σύνολο 50 ατόμων αυτή τη βία. Στην πρώτη περίπτωση θα σε επηρεάσει σίγουρα περισσότερο (θα είσαι η μόνη σε 50 άτομα, ενώ στη δεύτερη περίπτωση 10 στα 50 άτομα). Στη δεύτερη περίπτωση θα έχεις συμπάσχοντες, θα μπορείς να το κουβεντιάσεις, δεν θα έχεις την αίσθηση της \"διαφορετικότητας\". Αν αρχίσεις να το βλέπεις έτσι θα δεις ότι η ύπαρξη ατόμων είναι καθοριστικός παράγοντας. Ένα δεύτερο παράδειγμα είναι να έχεις πολύ καλή σχέση και κατανόηση από κάποια άτομα, τότε η βία δεν σε επηρεάζει τόσο πολύ. Το έχεις παρατηρήσει στη ζωή σου;
> Σε τι δυσκολεύει την ζωή σας η συγκεκριμένη φοβία ;
Τι ερώτηση είναι αυτή; Φυσικά και δεν γίνεται να απαντήσει κανείς όχι. Και προφανώς όπου και όσο κανείς έχει φοβία, θα δυσκολεύει στα αντίστοιχα θέματα η ζωή του.
Και για να δώσουμε τα γεγονότα σωστά, δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει κοινωνική φοβία! Ίσως παραξενευτείς μ\' αυτό που λέω. Όλοι έχουν έστω ένα μικρό ποσοστό. Π.χ. αν ρωτήσεις 100 ανθρώπους αν θα μπορούσαν να πάνε μόνοι τους σε μια τηλεοπτική εκπομπή θα παραξενευτείς αν διαπιστώσεις ότι ούτε το 90% δεν θα πήγαινε. Αυτό δεν είναι κοινωνική φοβία; Μπορεί να είναι μικρότερο \"ποσοστό\" αλλά πάλι κοινωνική φοβία είναι!
> Προσπαθήσατε να θεραπευτείτε (με οποιοδήποτε τρόπο) ;
> Είχε τελικά αποτέλεσμα;
Έχω ακούσει λύσεις με φάρμακα, με βοήθεια ψυχιάτρου, με βοήθεια ψυχολόγου (της μιας ή της άλλης σχολής), με διάφορα τρικ, με συμβουλές για τον τρόπο σκέψης, με ομοιοπαθητική, με, με, με... Έχω την αίσθηση ότι αν με όμοιο τρόπο καταλάβεις, θα διαπιστώσεις και τη βέβαιη λύση.
> Αν ήταν να δώσω μια βιαστική απάντηση, θα έλεγα πως η επιλογή μου ήταν
> πως τα έπαιρνα όλα πολύ στα σοβαρά και έδωσα το δικαίωμα να με επηρεάσουν
> τα λόγια και οι σκέψεις (υπαρκτές ή μη) των άλλων.
Όχι. Το ότι έπαιρνες/παίρνεις στα σοβαρά πολλά πράγματα, είναι το αποτέλεσμα του προβλήματος και όχι η αιτία. Φυσικά και θα πάρω πολύ σοβαρά όλα τα πράγματα που συμβαίνουν γύρω μου αφού έχω κοινωνική φοβία. Αλλά και άλλα προβλήματα να είχα το ίδιο θα έκανα. Πώς αλλιώς θα τελειώσω με αυτό αν πρώτα απ\' όλα δεν το γνωρίζω πολύ καλά και αν δεν προσέξω τις αιτίες; Όσοι το καταφέρνουν αλλιώς είναι γιατί έτυχε να αλλάξουν τα δεδομένα (δες παρακάτω).
> Ασυνείδητα επιλέγεις το φόβο.Γιατί? Κάτι κερδίζεις. Τι? Ποιό είναι το ώφελός σου
> αν δεν πεις την γνώμη σου στην παρέα σου?
Eίναι συνηθισμένο φαινόμενο, κάποιος που την έχει \"πατήσει\" σε κάποιο τομέα, και στη συνέχεια έχει βρει μερική ή ολική λύση, να βγαίνει μετά και να εξηγεί πώς το ξεπέρασε και να περηφανεύεται σε κάποιες περιπτώσεις επίσης. Π.χ. κάποιος που ήταν φτωχός, και μετά πέτυχε να έχει αρκετά χρήματα. Αν δεν έχει καταλάβει το \"μηχανισμό\" του γιατί ήταν φτωχός, θα δίνει εξηγήσεις του τύπου \"τι βλακεία που είχα πριν\", αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι έτσι. Κάποιες φορές η δικές μας ενέργεις μας βοηθάνε, ενώ σε άλλες και η τύχη βοηθά.
.
Εγώ απο μικρός παιδιά έκανα μόνο ότι μπορούσα να κάνω καλά. Αν σε κάτι δεν ήμουν καλός δεν τολμούσα να το κάνω.
Φοβόμουν να κάνω λάθος. Φοβόμουν την αποτυχία δηλαδή, όχι για μένα αλλά για τους άλλους.
Αυτή είναι για μένα η βάση για να αναπτυχθεί η κοινωνική φοβία. Ο φόβος της αποτυχίας, η γνώμη των άλλων και ο φόβος της απορριψης σε μεγαλύτερο βαθμό από τον άνθρωπο που δεν έχει κοινωνική φοβία.
Στην τάξη λοιπόν όταν ήμουν μαθητής οι απαντήσεις που έδινα όταν σήκωνα το χέρι ήταν σχεδόν πάντα σωστές όχι γιατί ήμουν τοσο καλός μαθητής αλλα γιατί δεν θα ρίσκαρα να σηκώσω το χέρι και να πω μια μαλακία.
Χυλόπιττες δεν έτρωγα όχι γιατί ήμουν ακαταμάχητος, αλλά γιατί μόλις αντιλαμβανόμουν τα πρώτα μηνήματα αποριψης απλώς δεν προσπαθούσα. Ενώ εαν είχα σήματα να συνεχίσω προχωρούσα.
Πήγαινα πάντα στα σίγουρα δηλαδή. Έτσι δεν προχωράς όμως.
Δεν νομίζω τελικά ότι τόσο μεγάλο αγώνα μπορεί να τον δώσει κανείς μόνος του.Quote:
Originally posted by Soul_Rebel
Αλήθεια Dreamer, εσύ το πολέμησες μόνος σου ;
Έκανα και ψυχοθεραπεία πήρα και φάρμακα και ομοιπαθητική και ότι κάνουν όλοι λίγο πολύ.
Όλα βοήθησαν αλλά δεν υπάρχουν τέλειες λύσεις.
Μπορώ να σου πω ότι πιο πολύ με βοήθησε ο διαλογισμός σε βάθος χρόνου και τα φάρμακα για άμεσες λύσεις.
Στην πορεία ανακάλυψα μόνος μου κάποιες τεχνικές πολύ απλές αλλά πολύ αποτελεσματικές. Ελπίζω να βρώ το χρόνο να σας πω κάποιες από αυτές.
Quote:
Originally posted by John11
Δε νομίζω ότι η ντροπαλότητα είναι γεννεσιουργός αιτία της κοινωνικής φοβίας. Φυσικά, η μη ντροπαλότητα είναι σίγουρα αποτρεπτικός παράγοντας για κοινωνική φοβία. Δηλαδή αν είσαι ντροπαλός δεν είναι απαραίτητο ότι θα έχεις κοινωνική φοβία. Από την άλλη όμως, αν δεν είσαι ντροπαλός η πιθανότητα κοινωνικής φοβίας μειώνεται. Το αντίθετο της ντροπαλότητας είναι το ουδέτερο, αλλά το άλλο άκρο η θρασύτητα. \"Ντροπαλότητα\" όπως την ονομάζεις, μπορεί να σημαίνει πολλά πράγματα ταυτόχρονα. Π.χ. να είσαι πιο προσεκτικός στο πως συμπεριφέρεσαι, να σέβεσαι περισσότερο τους άλλους, κλπ. Η ντροπαλότητα είναι ένας παράγοντας που σε κάνει να μην \"ενσωματώνεσαι\" σε ομάδες, και να δρας σαν άτομο (αυτόνομα στη νοημοσύνη). Είναι πιο πιθανό η ντροπαλότητα να σε κάνει να μην μπεις σε μια ομάδα με ρατσιστική ροπή, όχι γιατί ντρέπεσαι ή φοβάσαι,Quote:
Originally posted by Soul_Rebel
Τελειώνοντας το σχολειό και περνώντας στην σχολή, συνειδητοποίησα πως αυτό που με ακλουθούσε όλα αυτά τα χρόνια που όλοι ονόμαζαν «ντροπαλότητα» δεν ήταν τίποτα άλλο από ένα είδος φοβίας που δημιουργήθηκε κυρίως από τις τραυματικές εμπειρίες που είχα ως παιδί.
αλλά για τα πράγματα που περικλείει η ντροπαλότητα.
Από την άλλη η μη ντροπαλότητα ή η θρασύτητα μπορεί να μην οδηγεί σε κοινωνική φοβία, αλλά αν οι παράγοντες είναι \"κατάλληλοι\" μπορεί να οδηγήσει σε άλλα προβλήματα εξ\' ίσου δυσάρεστα. Αν τυχόν το έχεις ψάξει λίγο, θα έχεις διαπιστώσει ότι τα άτομα που σου εντείνουν την κοινωνική φοβία έχουν κάποιο άλλο πρόβλημα. Π.χ. συμβιβασμός σε καταστάσεις και προστατευτισμός.
Γίνονται αυτά κατανοητά ή χρειάζεται να εξηγήσω αναλυτικότερα;
> Τι είδους είναι ; Γενική ή Ειδική ;
Έχει σημασία τι είδους είναι; Νομίζω πως όχι, εκτός αν θελήσεις να μάθεις λεπτομέρειες για κάποιο άτομο.
> Είχε κάποια σχέση με κάποιο τραυματικό γεγονός ή εμπειρία ή ήταν ανεξάρτητη ;
> Κατά τα σχολικά μου χρόνια ήμουν θύμα σχολικού εκφοβισμού «Bullying»
> κάτι που με σημάδεψε για την μετέπειτα ζωή μου.
Όλοι μα όλοι οι άνθρωποι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο έχουν δεχθεί κάποιο ποσοστό βίας στη ζωή τους.
Εδώ είναι το κρίσιμο σημείο. Κοινωνική φοβία αποκτάται από \"έλλειψη\" ανθρώπων. Θα εξηγήσω τι εννοώ.
Αναφέρεις bullying. Ας υποθέσουμε δύο περιπτώσεις. Η μία ότι δέχεσαι μόνο εσύ αυτή τη βία σε ένα σύνολο 50 ατόμων. Και σαν δεύτερη περίπτωση ας υποθέσουμε ότι δέχεσαι εσύ και άλλα 9 άτομα σε ένα σύνολο 50 ατόμων αυτή τη βία. Στην πρώτη περίπτωση θα σε επηρεάσει σίγουρα περισσότερο (θα είσαι η μόνη σε 50 άτομα, ενώ στη δεύτερη περίπτωση 10 στα 50 άτομα). Στη δεύτερη περίπτωση θα έχεις συμπάσχοντες, θα μπορείς να το κουβεντιάσεις, δεν θα έχεις την αίσθηση της \"διαφορετικότητας\". Αν αρχίσεις να το βλέπεις έτσι θα δεις ότι η ύπαρξη ατόμων είναι καθοριστικός παράγοντας. Ένα δεύτερο παράδειγμα είναι να έχεις πολύ καλή σχέση και κατανόηση από κάποια άτομα, τότε η βία δεν σε επηρεάζει τόσο πολύ. Το έχεις παρατηρήσει στη ζωή σου;
> Σε τι δυσκολεύει την ζωή σας η συγκεκριμένη φοβία ;
Τι ερώτηση είναι αυτή; Φυσικά και δεν γίνεται να απαντήσει κανείς όχι. Και προφανώς όπου και όσο κανείς έχει φοβία, θα δυσκολεύει στα αντίστοιχα θέματα η ζωή του.
Και για να δώσουμε τα γεγονότα σωστά, δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει κοινωνική φοβία! Ίσως παραξενευτείς μ\' αυτό που λέω. Όλοι έχουν έστω ένα μικρό ποσοστό. Π.χ. αν ρωτήσεις 100 ανθρώπους αν θα μπορούσαν να πάνε μόνοι τους σε μια τηλεοπτική εκπομπή θα παραξενευτείς αν διαπιστώσεις ότι ούτε το 90% δεν θα πήγαινε. Αυτό δεν είναι κοινωνική φοβία; Μπορεί να είναι μικρότερο \"ποσοστό\" αλλά πάλι κοινωνική φοβία είναι!
> Προσπαθήσατε να θεραπευτείτε (με οποιοδήποτε τρόπο) ;
> Είχε τελικά αποτέλεσμα;
Έχω ακούσει λύσεις με φάρμακα, με βοήθεια ψυχιάτρου, με βοήθεια ψυχολόγου (της μιας ή της άλλης σχολής), με διάφορα τρικ, με συμβουλές για τον τρόπο σκέψης, με ομοιοπαθητική, με, με, με... Έχω την αίσθηση ότι αν με όμοιο τρόπο καταλάβεις, θα διαπιστώσεις και τη βέβαιη λύση.
> Αν ήταν να δώσω μια βιαστική απάντηση, θα έλεγα πως η επιλογή μου ήταν
> πως τα έπαιρνα όλα πολύ στα σοβαρά και έδωσα το δικαίωμα να με επηρεάσουν
> τα λόγια και οι σκέψεις (υπαρκτές ή μη) των άλλων.
Όχι. Το ότι έπαιρνες/παίρνεις στα σοβαρά πολλά πράγματα, είναι το αποτέλεσμα του προβλήματος και όχι η αιτία. Φυσικά και θα πάρω πολύ σοβαρά όλα τα πράγματα που συμβαίνουν γύρω μου αφού έχω κοινωνική φοβία. Αλλά και άλλα προβλήματα να είχα το ίδιο θα έκανα. Πώς αλλιώς θα τελειώσω με αυτό αν πρώτα απ\' όλα δεν το γνωρίζω πολύ καλά και αν δεν προσέξω τις αιτίες; Όσοι το καταφέρνουν αλλιώς είναι γιατί έτυχε να αλλάξουν τα δεδομένα (δες παρακάτω).
> Ασυνείδητα επιλέγεις το φόβο.Γιατί? Κάτι κερδίζεις. Τι? Ποιό είναι το ώφελός σου
> αν δεν πεις την γνώμη σου στην παρέα σου?
Eίναι συνηθισμένο φαινόμενο, κάποιος που την έχει \"πατήσει\" σε κάποιο τομέα, και στη συνέχεια έχει βρει μερική ή ολική λύση, να βγαίνει μετά και να εξηγεί πώς το ξεπέρασε και να περηφανεύεται σε κάποιες περιπτώσεις επίσης. Π.χ. κάποιος που ήταν φτωχός, και μετά πέτυχε να έχει αρκετά χρήματα. Αν δεν έχει καταλάβει το \"μηχανισμό\" του γιατί ήταν φτωχός, θα δίνει εξηγήσεις του τύπου \"τι βλακεία που είχα πριν\", αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι έτσι. Κάποιες φορές η δικές μας ενέργεις μας βοηθάνε, ενώ σε άλλες και η τύχη βοηθά.
.
Δεν ανεφερα πουθενα πως θεωρω επειδη ημουν ντροπαλη εχω κοινωνικη φοβια, απλα ισως ειχε και αυτό την σημασια του. Αρκετοι ανθρωποι είναι ντροπαλοι για πολλους και διαφορετικους λογους, ορισμενοι μενουν ντροπαλοι για παντα, αλλοι περιοριζουν την ντροπη τους σε ορισμενες στιγμες της ζωης του. Η ντροπη πρεπει να υπαρχει στον κάθε ανθρωπο, αλλα με μετρο.
Θεωρω πως εχει σημασια, δεν γνωριζω αν εχεις και συ, απλα εγω που εχω γενικη μπορω να πω πως ζω μια κολαση, αυτό γιατι ; Λιγα χρονια πριν δεν μπορουσα να παρω ένα τηλεφωνο να ρωτησω καποια πληροφορια , δεν μπορουσα να παω σε ένα καταστημα να ζητησω να δοκιμασω ένα ρουχο ή καποιο παπουτσι, δεν μπορουσα να βγω και να παω σε μια καφετερια να πιω ένα καφε ή σε ένα εστιατοριο να φαω, δεν μπορουσα να μιλησω στο τηλεφωνω με καποιον αν ημουν στην σχολη ή μεσα σε καποιο μεσω μαζικης μεταφορας αν υπηρχε κοσμος γυρω μου. Ενας όμως που εχει ειδικη φοβια περιοριζει αρκετα τις στρεσογονες καταστασεις, μπορει να νιωθει αγχος μονο με τον προισταμενο του στην δουλεια, αλλα όχι με τους συναδελφους του, μπορει να νιωθει αγχος όταν γνωριζει νεους ανθρωπους, αλλα να μην νιωθει αν τους ξαναδει δευτερη φορα ακομα και αν δεν τους ξερει καλα. Οποτε είναι ενας ειδος περιεργιας για το πώς είναι για καποιον που εχει ειδικη φοβια και πως για καποιον που εχει γενικη.
Δεν διαφωνω μαζι, ολοι οι ανθρωποι εχουν δεχτει καποιο ειδος βιας, το θεμα είναι ποσο αυτή η εμπειρια τους επηρεασε, καποιος μπορει να εχει δεχτει λεκτικη βια μεσα στην οικογενεια του ή στο σχολειο, παρολα αυτά να μην δωσει σημασια και να μην το εκλαβει ως βια, καποιος άλλος μπορει να το παρει «κατακαρδα» και καποιες απλες λεξεις όπως «ηλιθιε», «ανοητε» , «βλακα» , «αχρηστε» να τον ακολουθουν για μια ζωη.
Σιγουρα η στηριξη παιζει σημαντικο ρολο, εγω δεν ειχα και ημουν το μοναδικο ατομο στην ταξη μου στο δημοτικο που με πειραζαν, αυτό γιατι ημουν το «ευκολο» θυμα, διεφερα εξωτερικα από τους γυρω μου καθως και λογω καταγωγης, από τους δικους μου δεν μπορουσα να εχω την στηριξη που χρειαζομουν και οι δασκαλοι τα χρονια εκεινα δεν επαιρναν πολύ σοβαρα αυτή την κατασταση, εξαλλου τι ημασταν ; «Παιδια είναι».
Στο γυμνασιο παλι ημουν το μοναδικο κοριτσι αυτην την φορα και ήταν περισσοτερο ψυχολογικη και λεκτικη βια από συμμαθητες αλλα και προπονητες.
Το θεμα ηταν πως ποτε δεν παραπονεθηκα σε κανεναν και τα κρατησα όλα για μενα και εκει ηταν το λαθος μου.
Παρολα αυτα δεν μπορεις να εξαφανισεις την βια και να κανεις τα στραβα ματια λεγοντας πως δεν ειναι ή πως δεν υπαρχει ή δεν εχει σημασια επειδη εχεις καποιον αλλον να συμπασχει, ειναι σαν να μου λες πως μια κοπελα που την βιασαν θα νιωθει καλα αν ειχε κι αλλες φιλες που τις βιασαν κι αυτες, ναι θα νιωθει λιγο καλυτερα, παρολα αυτα θα ειναι ενα γεγονος που την εχει σημαδεψει για παντα ασχετα αν θα νιωθει \"μονη\" της ή με \"παρεα\".
Φυσικα και δεν μπορει να απαντησει όχι, γιατι δεν ρωταω αν σας δυσκολευει ή όχι : )
Ρωταω σε τι σας δυσκολευει, εμενα π.χ. με δυσκολευει στο να παρω το πτυχιο μου στην σχολη μου επειδη δεν μπορω να παρουσιασω τις υποχρεωτικες εργασιες μου, στο να κανω νεους φιλους και στο να βρω εργασια.
Νομιζω πως είναι λιγο διαφορετικο το να εχεις τρακ από το να εχεις κοινωνικη φοβια, το μεγαλυτερο ποσοστο τον ανθρωπων νιωθει αβολα στο να μιλησει μπροστα σε κοινο ή να μιλησει μπροστα σε μια καμερα, αυτό δεν σημαινει πως εχουν φοβια. Το να δυσκολευεσαι όμως να μιλησεις μπροστα σε ένα με δυο ατομα χωρις καμερες και μικροφωνα, είναι προβλημα.
Τις λυσεις αυτές τις εχω ακουσει και διαβασει και εγω, ηθελα να δω ποιος είναι ο πιο συνηθισμενος τροπος και ποιο είναι το αποτελεσμα ολου αυτου. Δεν περιμενω θαυματα, ξερω πως μεχρι το τελος της ζωης μου θα την εχω μαζι μου, θελω απλα την περιορισω ώστε να μπορεσω να ζησω τουλαχιστον «φυσιολογικα».
Θεωρω πως η αιτια βρισκεται στην αρχη, δηλαδη στην επεξεργασια των νοηματων και το πώς τα εκλαμβανεις. Αν σου συμβει ένα γεγονος μια φορα, ισως να μην δωσεις σημασια, αν συμβει όμως δευτερη και τριτη ισως να αρχισεις να σκεφτεσαι τους τροπους για να μην ξανασυμβει με την πιο ευκολη λυση να σταματα να αποζητας αυτό που δεν σου «καθεται».
Εκεινο που φοβασαι είναι η αποτυχια η «κακη» γνωμη των γυρω σου για σενα και η επιθυμια σου να εισαι αρεστος. Και ισως αυτή να είναι η αιτια του προβληματος.
Κυριως το πολεμας μονος σου, απλα καλο ειναι να εχεις καποιον να σε στηριζει και να βοηθαει σε αυτην σου την προσπαθεια.Quote:
Originally posted by dreamer
Δεν νομίζω τελικά ότι τόσο μεγάλο αγώνα μπορεί να τον δώσει κανείς μόνος του.Quote:
Originally posted by Soul_Rebel
Αλήθεια Dreamer, εσύ το πολέμησες μόνος σου ;
Έκανα και ψυχοθεραπεία πήρα και φάρμακα και ομοιπαθητική και ότι κάνουν όλοι λίγο πολύ.
Όλα βοήθησαν αλλά δεν υπάρχουν τέλειες λύσεις.
Μπορώ να σου πω ότι πιο πολύ με βοήθησε ο διαλογισμός σε βάθος χρόνου και τα φάρμακα για άμεσες λύσεις.
Στην πορεία ανακάλυψα μόνος μου κάποιες τεχνικές πολύ απλές αλλά πολύ αποτελεσματικές. Ελπίζω να βρώ το χρόνο να σας πω κάποιες από αυτές.
Ελπιζω να τον βρεις, θα ειναι πιστευω πολυ χρησιμες ;)
Τελικά τι είναι προτιμότερο σε μια θεραπεία, η επιλογή μιας ατομικής συνεδρίας, η επιλογή συμμετοχής σε ένα group therapy ή ο συνδυασμός και των δυο ;