Κι ο δικός μου σύζυγος...
Χλόη,
καλημέρα. Κι ο δικός μου σύζυγος είναι εξαρτημένος από τον τζόγο, αν και δεν το παραδέχεται.
Όταν τον γνώρισα έπαιζε φρουτάκια (όπως λες), στοίχημα και κίνο. Επειδή στη συνέχεια κλείσανε τα φρουτάκια, δεν το σπουδαιολόγησα. Αν και είχαμε πολλούς καυγάδες για αυτό το θέμα, στο τέλος παντρευτήκαμε. Η μόνιμη επωδός: "όταν μείνεις έγκυος θα τα κόψω όλα" (προσπαθούσαμε πολύ καιρό). Έμεινα. Ανακάλυψε τον διαδικτυακό τζόγο. "Όταν γεννήσεις θα τα κόψω". Γέννησα. Πίστευα ότι θα ασχολιόταν με το παιδί, τίποτα. Ήτανε στο δικό του κόσμο. Το παιδί να κλαίει και να μην δίνει σημασία, σχόλια του τύπου "κλαίς γκαντέμικο για αυτό χάνω", καυγάδες αδυσώπιτοι μεταξύ μας, ξύλο μεταξύ μας (πολλές φορές ξεκινούσα εγώ πρώτη) κλπ. Κάποιες περιόδους έκλεινε κάποιο σάιτ "γιατί τον έκλεβαν" και άνοιγε σε λίγες μέρες άλλο... Του έκοβα το ίντερνετ κλπ.
"Όταν μείνεις έγκυος στο δεύτερο παιδί". Το ήξερα ότι δεν θα γίνει. Έμεινα επειδή το ήθελα, όχι, φυσικά, επειδή πίστευα ότι κάτι θα άλλαζε. Τα ίδια... "Είναι κόρη, όταν μείνεις έγκυος στον επόμενο γιο εννοούσα". Γέννησα τον Ιούλιο του 2010, το καλοκαίρι πήγαμε στο εξοχικό που δεν είχαμε ίντερνετ, βρήκα την ησυχία μου και ο γιος μας τον μπαμπά του.
Γυρίσαμε στην Αθήνα, τα ίδια. Ετοιμαζόμαστε αρχές Οκτώβρη να πάμε στο χωριό του. Εκείνος έτοιμος, εγώ ανένδοτη: "Πήγαινε μόνος σου. Εάν μας θες μαζί ή θα κανονίσεις συνεδρίες ή θα βάλεις το προγραμματάκι στον υπολογιστή που δεν σου επιτρέπει να ανοίγεις αυτά τα σάιτ". Τελικά πέρασε το δικό μου, μπήκε το προγραμματάκι, έχουμε βρει λίγο την ησυχία μας. Τσεκάρω συχνά πυκνά. Προσπαθεί, παίζει σε άλλα σπίτια.
Εάν θα το ξανάκανα; Εάν θα τον ξαναπαντρευόμουνα; Ειλικρινά δεν ξέρω. Όχι για το παθος του. Λατρεύω τα παιδιά μου και δεν θα ήθελα να μείνω μόνη. Απλά ανησυχώ για το τι θα γίνει τώρα που μεγαλώνουνε και καταλαβαίνουνε. Δεν θέλω να ακολουθήσουν τέτοιο δρόμο.
Να σου πω τι έχω αποφασίσει; Σε περίπτωση ανάγκης κόβω το ίντερνετ. Δεν θα έχω κι εγώ, αλλά τι να κάνουμε;
Αλήθεια, υπάρχει κανείς που να βοηθάει τους συγγενείς των εξαρτημένων ατόμων; Για την Αθήνα μιλάμε. Όσο για το βιβλίο που ανέφερε κάποιο μέλος πιο πάνω, θα το αγοράσω σίγουρα...
Καλή συνέχεια, αλλά, να ξέρεις, ότι όλα είναι δύσκολα...