Δεν εχω φιλους

[Idkwhattosaytho]

Καλά, μην το λες το «ηλίθια», μια χαρά πανέξυπνη κοπέλα φαίνεσαι και είσαι.. Και δείχνεις και πολύ ώριμη κιόλας παρά το νεαρό της ηλικίας σου.. Η ερώτηση αφορούσε στο γιατί επέλεξες να κανεις την αλλαγή σχολείου.. Ειδικά κιόλας αφού λες πως το ένα φαινόταν promising για φιλίες ενώ το άλλο το αντίθετο.. Κάποιος άλλος λόγος θα υπήρχε.. Σε βόλευε πχ λόγω απόστασης? Είναι κάτι που μπορείς να μας το πεις ή μήπως είναι κάτι πιο προσωπικό?

Σε παρακαλώ πολύ, αυτό με το «γραφτό» πάρτο και πέταξε το στα σκουπίδια.. Είσαι έξυπνη κοπέλα και καλλιεργημένη, δεν το δέχομαι για σένα αυτό (το να πιστεύεις σε προλήψεις και δεισιδαιμονίες…) Εμένα αν περάσει μαύρη γάτα από μπροστά μου είναι «γραφτό» της να της συμβεί ατύχημα.. :p

Μα αφου υποτιθεται ειμαι τοσο ωριμη γιατι δεν το εκτιμαει κανενας; Αυτο με τις φιλιες δεν το σκεφτομουν τοσο γιατι ειχα δυσκολευτει και σε αυτο το σχολειο. Μετα καταλαβα οτι ηταν promising (και επειδη δεν το ειχα συνειδητοποιησει στην αρχη και επειδη εβλεπα μετα ολα τα παιδια εκει να κανουν φιλιες που κρατανε μεχρι σημερα). Αλλαξα σχολειο μονο και μονο λογω μαθηματων και καθηγητων. Το συγκεκριμενο σχολειο ηταν ιδιαιτερα πιεστικο και οι περισσοτεροι καθηγητες ειχαν κακη φημη. Επισης ειχα ξεκινησει να μιλαω με μια κοπελα απο το αλλο σχολειο (η οποια εν τελει μου εκανε βλακεια) και νομιζα οτι θα ημουν οκ στο αλλο σχολειο αφου θα ειχα εκεινη. Αυτο με το γραφτο το πιστευα και θα το πιστευω παντα. Οχι στο κομματι της φιλιας, γενικοτερα. Αλλα ρε παιδια ολοι κανουν φιλους αργα η γρηγορα. Η εχουν καποιες παρεες. Εγω δεν εχω παρεες ουτε για να βγαινω πλεον. Και οσοι περασαν απο τη ζωη μου ηταν τοξικοι. Συγγνωμη αλλα δεν γινεται 21 τωρα να μην βρεθηκε ενας νορμαλ. Για αυτο λεω οτι δεν μου ειναι γραφτο τελικα. Δεν εχω δει κανεναν να μην εχει ουτε παρεα για να βγει. Η να τον ξεχασει ολο το σχολειο. Εχω ακουσει πολυς κοσμος να μη συνδεεται με αλλο κοσμο και να νιωθει οτι δεν μπορει να πει μια κουβεντα παραπανω σε κανεναν. Αλλα το να μην εχει κανεναν η το να βρισκει ενα ατομο και αυτο το ενα ατομο παντα να κανει βλακεια, οχι δεν το εχω ακουσει. Πλεον ολοι σπουδαζουν και δουλευουν. Οποτε δεν εχουν πολυ χρονο για παρεες, καινουριες γνωριμιες κλπ.

[_Vassilis]

Μα αφου υποτιθεται ειμαι τοσο ωριμη γιατι δεν το εκτιμαει κανενας;

Εμείς δηλαδή που σου το λέμε είμαστε ο «κανένας»? Ε, όπως σου το λέμε εμείς, θα βρεθεί και κανένα κορίτσι στα χρόνια σου (more or less..) που θα το εκτιμήσει αυτό γιατί θα είστε στο ίδιο «μήκος κύματος».. :) Κάνε λίγο υπομονή.. :) Εκτός από έξυπνη και ώριμη είσαι και λίγο ανυπόμονη..

Αυτο με τις φιλιες δεν το σκεφτομουν τοσο γιατι ειχα δυσκολευτει και σε αυτο το σχολειο. Μετα καταλαβα οτι ηταν promising (και επειδη δεν το ειχα συνειδητοποιησει στην αρχη και επειδη εβλεπα μετα ολα τα παιδια εκει να κανουν φιλιες που κρατανε μεχρι σημερα). Αλλαξα σχολειο μονο και μονο λογω μαθηματων και καθηγητων. Το συγκεκριμενο σχολειο ηταν ιδιαιτερα πιεστικο και οι περισσοτεροι καθηγητες ειχαν κακη φημη. Επισης ειχα ξεκινησει να μιλαω με μια κοπελα απο το αλλο σχολειο (η οποια εν τελει μου εκανε βλακεια) και νομιζα οτι θα ημουν οκ στο αλλο σχολειο αφου θα ειχα εκεινη.

Άρα δε φέρθηκες κάπου «ηλίθια», κάθε άλλο.. Η σημαντική προτεραιότητα τότε ήταν οι καλοί καθηγητές και τα μαθήματα και «βάρυνε» αυτό στην επιλογή σου (+1 point «έξυπνη/ωριμη».. :) ) Φιλίες θα μπορούσες potentially να έχεις και εδώ και εκεί, τότε έτσι νόμιζες.. Απλά στάθηκες άτυχη στο ότι έπεσες στο σχολείο με τα λιγότερο καλα άτομα.. Γκαντεμιά.. (το ότι κατάγεσαι από το ίδιο νησί με τον «κατσικοπόδαρο» τον «you know who», δε βοηθάει, αλλά δε φταις εσύ γι αυτό.. :p )

Αυτο με το γραφτο το πιστευα και θα το πιστευω παντα. Οχι στο κομματι της φιλιας, γενικοτερα.

Αυτό θα το δούμε…
(Το ποιος δηλαδή είναι πιο πεισματάρης απ’ τους δυο μας.. :p
Εγω ξέρω ήδη την απάντηση σε αυτό, μένει να τη μάθεις κι εσύ.. Συνέχισε να λες αυτά που θες να πεις, μη σε διακόπτω.. :p)

Συγγνωμη αλλα δεν γινεται 21 τωρα να μην βρεθηκε ενας νορμαλ. Για αυτο λεω οτι δεν μου ειναι γραφτο τελικα.

Το 21 δεν είναι το «τελικά».. :)

Δεν εχω δει κανεναν να μην εχει ουτε παρεα για να βγει. Η να τον ξεχασει ολο το σχολειο. Εχω ακουσει πολυς κοσμος να μη συνδεεται με αλλο κοσμο και να νιωθει οτι δεν μπορει να πει μια κουβεντα παραπανω σε κανεναν. Αλλα το να μην εχει κανεναν η το να βρισκει ενα ατομο και αυτο το ενα ατομο παντα να κανει βλακεια, οχι δεν το εχω ακουσει. Πλεον ολοι σπουδαζουν και δουλευουν. Οποτε δεν εχουν πολυ χρονο για παρεες, καινουριες γνωριμιες κλπ.

Πεντάμονο, πεντοζάλικο,«555»-tho.. ;-) «Γραφτό!» :)

Άρα όλοι όσοι σπουδάζουν και δουλεύουν νέες γνωριμίες λες γιόκ.. Τους φυλάκισες μόνο με τους ήδη υπάρχοντες φίλους ή αλλιώς τους καταδίκασες σε ισόβια μοναξιά.. :)
Ποιος σου τα έχει πει αυτά? Η απογοήτευσή σου μήπως? Πες της αυτής που μιλάει τώρα να κάτσει λίγο πιο ήσυχα και να περιμένει.. :)
Ευκαιρίες για να συνδεθείς με ανθρώπους υπάρχουν παντού, όχι μόνο στο σχολείο ή το πανεπιστήμιο.. Και αυτό συνεχίζεται για όλη τη ζωή, δε σταματάει ποτέ.. Όλο και κάπου θα «τρακάρεις» κάποιον.. Ακόμα και από κανονικό τρακάρισμα μπορεί να ξεκινήσει αυτό.. (να βάλεις μπρος το δίπλωμα, θα σου χρειαστεί.. Όσο νωρίτερα το ξεκινήσεις τόσο το καλύτερο, να εξοικειωθείς, να μάθεις να κινείσαι με το αυτοκίνητο άνετα, να μπορείς να πηγαίνεις με ευκολία εδώ κι εκεί.. Να μην το αμελήσεις..)

[Idkwhattosaytho]

Εμείς δηλαδή που σου το λέμε είμαστε ο «κανένας»? Ε, όπως σου το λέμε εμείς, θα βρεθεί και κανένα κορίτσι στα χρόνια σου (more or less..) που θα το εκτιμήσει αυτό γιατί θα είστε στο ίδιο «μήκος κύματος».. :) Κάνε λίγο υπομονή.. :) Εκτός από έξυπνη και ώριμη είσαι και λίγο ανυπόμονη..



Άρα δε φέρθηκες κάπου «ηλίθια», κάθε άλλο.. Η σημαντική προτεραιότητα τότε ήταν οι καλοί καθηγητές και τα μαθήματα και «βάρυνε» αυτό στην επιλογή σου (+1 point «έξυπνη/ωριμη».. :) ) Φιλίες θα μπορούσες potentially να έχεις και εδώ και εκεί, τότε έτσι νόμιζες.. Απλά στάθηκες άτυχη στο ότι έπεσες στο σχολείο με τα λιγότερο καλα άτομα.. Γκαντεμιά.. (το ότι κατάγεσαι από το ίδιο νησί με τον «κατσικοπόδαρο» τον «you know who», δε βοηθάει, αλλά δε φταις εσύ γι αυτό.. :p )


Αυτό θα το δούμε…
(Το ποιος δηλαδή είναι πιο πεισματάρης απ’ τους δυο μας.. :p
Εγω ξέρω ήδη την απάντηση σε αυτό, μένει να τη μάθεις κι εσύ.. Συνέχισε να λες αυτά που θες να πεις, μη σε διακόπτω.. :p)


Το 21 δεν είναι το «τελικά».. :)



Πεντάμονο, πεντοζάλικο,«555»-tho.. ;-) «Γραφτό!» :)

Άρα όλοι όσοι σπουδάζουν και δουλεύουν νέες γνωριμίες λες γιόκ.. Τους φυλάκισες μόνο με τους ήδη υπάρχοντες φίλους ή αλλιώς τους καταδίκασες σε ισόβια μοναξιά.. :)
Ποιος σου τα έχει πει αυτά? Η απογοήτευσή σου μήπως? Πες της αυτής που μιλάει τώρα να κάτσει λίγο πιο ήσυχα και να περιμένει.. :)
Ευκαιρίες για να συνδεθείς με ανθρώπους υπάρχουν παντού, όχι μόνο στο σχολείο ή το πανεπιστήμιο.. Και αυτό συνεχίζεται για όλη τη ζωή, δε σταματάει ποτέ.. Όλο και κάπου θα «τρακάρεις» κάποιον.. Ακόμα και από κανονικό τρακάρισμα μπορεί να ξεκινήσει αυτό.. (να βάλεις μπρος το δίπλωμα, θα σου χρειαστεί.. Όσο νωρίτερα το ξεκινήσεις τόσο το καλύτερο, να εξοικειωθείς, να μάθεις να κινείσαι με το αυτοκίνητο άνετα, να μπορείς να πηγαίνεις με ευκολία εδώ κι εκεί.. Να μην το αμελήσεις..)

Οχι οχι μου κανετε. Απλα δεν σας ξερω. Δεν πιστευω οτι δεν θα βρεθει ποτε καποιος αλλα δεν ξερω κυριολεκτικα κανεναν που να εχει τοσες λιγες αναμνησεις με φιλους. Δεν εχω κανει πολλα πραγματα που εχουν κανει τα παιδια της ηλικιας μου. Και συγκρινω τον εαυτο μου συνεχεια. Πως θα νιωσω ενταξει αν γνωρισω καποιον και αρχισει να μου λεει
για το ποσο καλα εχει περασει με τους υπολοιπους φιλους του; Δεν κανω υπομονη γιατι εχω περασει απο 2 διαφορετικα σχολεια και μια παρεα εκτος σχολειου και ολοι φερθηκαν απαισια (εκαναν πραγματα και οσο καναμε παρεα και δεν τους ξεκοβα για να μην ειμαι μονη μου, για αυτο εγραψα σε προηγουμενο θρεντ οτι δεν ειχα ποτε φιλους).

Μα και παλι στις πανελληνιες εγραψα σκατα. Κατω απο τη βαση εγραψα. Επισης με φροντιστηρια και ιδιαιτερα ειμαι σιγουρη οτι θα εβγαζα πανω κατω τον ιδιο βαθμο στους ελεγχους. Για πανελληνιες δεν ξερω. Λογικα το ιδιο παλι. Μα μπορουσα να το πω απο την αρχη στους τοτε συμμαθητες μου και να πω οτι θα ηθελα να κρατησω μια επαφη. Αλλα δεν το εκανα και τωρα δεν με θυμουνται καν. Εστειλα σε μια κοπελα ενα χρονια πολλα και δεν απαντησε ποτε. Και η συγκεκριμενη κοπελα στην αρχη του σχολειου ειχε προσπαθησει τοσο πολυ να με ενταξει στην παρεα της. Και εγω την παρατησα χωρις να πω κατι. Οριστε γιστι λεω οτι εκανα μ*λακιες και στο αλλο σχολειο θα ειχα σιγουρα παρεα. Επισης απο εκει ολοι εχουν κρατησει επαφη. Απο το ηλιθιο σχολειο που πηγα ολες οι παρεες εσπασαν. Εκτος απο αυτο τα παιδια ηταν οτι να ναι. Δεν ειχαν κανενα στοχο για τη ζωη τους. Χαχα δεν το ειχα σκεφτει αυτο με τον κατσικοποδαρο. Αλλα αυτος ειναι απο Χανια νομιζω. Δεν μας λες και κοντοχωριανους.

Δεν ειναι το τελικα αλλα ειναι αρκετα χρονια. Αρκετα ωστε να εχω τελειωσει το σχολειο και το πανεπιστημιο (σιγα σιγα). Καποιον δεν θα επρεπε να εχω βρει; Οσοι ειχα συναναστραφει λιγο περισσοτερο δεν μου ταιριαζαν. Λογω αποψεων η κακης συμπεριφορας η απλα δεν ταιριαζαμε.

Δεν αποκλειω κανεναν μεχρι να δω κατι που ειναι "αξιο απομονωσης". Ειμαι πολυ ανοιχτη και δεχομαι πολλα πραγματα αρκει να μην απειλεις κανεναν και να μην επιβαλλεις τα πιστευω σου. Αυτο το λεω γιατι αυτο εχω παρατηρησει. Οντως δεν εχουν χρονο αυτα τα ατομα. Και λογικο. Φροντιζουν για το μελλον τους και μπραβο τους. Επισης ο χαρακτηρας μου δεν με βοηθαει να "επιβληθω" σε παρεες (ισως χρησιμοποιησα λαθος ρημα αλλα δεν ξερω πως αλλιως να το πω) οποτε δεν ενδιαφερεται κανεις να με γνωρισει παραπανω αν τυχει να βρεθουμε καπου μαζι.

Το διπλωμα λογικα θα το βγαλω του χρονου τετοια εποχη που θα εχω τελειωσει τη σχολη και απλα θα δινω μαθηματα στις εξεταστικες. Η πλειοψηφια οσο μεγαλωνει χανει φιλους. Και μενουν οι πραγματικοι. Εγω που δεν εχω αυτη τη στιγμη δεν ξερω τι να κανω. Οι περισσοτεροι προστατευουν την ιδιωτικοτητα τους και τον κυκλο τους και δεν αφηνουν νεο κοσμο.

[Remedy]

Ναι αλλα απο αυτο το σχολειο πλεον δεν κανει κανεις παρεα με κανεναν. Μια παρεα εχει κρατησει μονο. Ενω απο το αλλο σχολειο οι παρεες κρατησαν.

ουτε αυτο ειναι αποδειξη. παλι υποθεσεις κανεις. παλι μιλας για το παρελθον. δεν παει πουθενα αυτο.

[Idkwhattosaytho]

ουτε αυτο ειναι αποδειξη. παλι υποθεσεις κανεις. παλι μιλας για το παρελθον. δεν παει πουθενα αυτο.

Οτι μιλαω για το παρελθον ναι το δεχομαι. Και οτι το κανω και οτι ειναι λαθος. Υποθεσεις δεν κανω. Το βλεπω οτι εχουν κρατησει οι φιλιες.

[Remedy]

Οτι μιλαω για το παρελθον ναι το δεχομαι. Και οτι το κανω και οτι ειναι λαθος. Υποθεσεις δεν κανω. Το βλεπω οτι εχουν κρατησει οι φιλιες.

η υποθεση που κανεις ειναι οτι εκει θα εβρισκες φιλους

[_Vassilis]

Και συγκρινω τον εαυτο μου συνεχεια.

Να μην συγκρίνεσαι. Ποτέ και με κανέναν. Ο κάθε άνθρωπος μπορεί να είναι η μοναδική χρυσή εξαίρεση του σύμπαντος.

Επισης ο χαρακτηρας μου δεν με βοηθαει να "επιβληθω" σε παρεες (ισως χρησιμοποιησα λαθος ρημα αλλα δεν ξερω πως αλλιως να το πω)

Κατάλαβα πως το ειπες, αλλά σου λέω πως δε χρειάζεται να «επιβληθείς» πουθενά, αρκεί να πηγαίνεις τον εαυτό σου να συμμετέχει όπου μπορεί. Με το δικό του χαρακτήρα. Με ό,τι είσαι εσύ σαν άνθρωπος. Μόνο αν βγάζεις πάντοτε τον αυθεντικό εαυτό σου με τα αυθεντικά του χαρακτηριστικά προσωπικότητας θα μπορέσεις να προσελκύσεις τους σωστούς ανθρώπους που ταιριάζουν σε σένα. Όσο από το φόβο της μοναξιάς και τη λαχτάρα για παρέα/φιλία θα συμβιβάζεσαι με καταστάσεις/χαρακτήρες που δε σε εκφράζουν, τόσο θα συνεχίσεις να βρίσκεσαι «εγκλωβισμένη» σε συναναστροφές που δεν έχουν να σου προσφέρουν κάτι. Να επιδιώκεις τη συναναστροφή για την ίδια καθεαυτή τη συναναστροφή (ώστε να μην ξεμένεις εντελώς μόνη ποτέ), αλλά για το «κάτι παραπάνω» θα κρατάς μόνο τους καλούς. Θα «παίζεις μπάλα» με πολλούς για να μπορείς να ξεχωρίζεις τους λίγους κι εκλεκτούς. Διαφοροποίησε στο μυαλό σου και στη στάση σου την ιδέα της ευρύτερης κοινωνικοποίησης με πολλούς (εδώ δε θα θέτεις υπερβολικά υψηλά στάνταρ), σε σχέση με την μεγαλύτερη εξοικείωση με ένα μικρό ποσοστό ανθρώπων από αυτούς που τους αξίζει να τους δώσεις το «κάτι παραπάνω».

Οι περισσοτεροι προστατευουν την ιδιωτικοτητα τους και τον κυκλο τους και δεν αφηνουν νεο κοσμο.

Όλα θα γίνουν, θα δεις. Μη στενοχωριέσαι. Το καταλαβαίνω ότι τώρα νιώθεις όπως νιώθεις και καλα κάνεις και το εκφράζεις γιατί είναι ανακουφιστικό. Να συνεχίσεις να το κανεις αυτό για όσο νιωθεις την αναγκη. Δεν ενοχλείς κανέναν. Βρίσκεσαι στο προσωπικό σου θρεντ και όποιος βρίσκεται εδώ είναι από δική του συνειδητή επιλογή, δεν τον αναγκάζει κάποιος να το κάνει.

Κράτα στο πίσω μέρος του μυαλού σου ότι όσο κι αν δεν το πιστεύεις τώρα, όσο κι αν δεν είναι «γραφτό», που ξέρεις? Γιατί όχι? Μπορεί να αλλάξουν μελλοντικά τα πράγματα. Μπορεί κάτι να γίνει..
Τώρα τα βλέπεις όλα μαύρα γιατί έχεις απογοητευτεί. Να ξέρεις όμως ότι «το πιο βαθύ σκοτάδι (της νύχτας) είναι πριν την αυγή» ;-)

https://youtu.be/mY7nbuSFBNs?si=O0cOxZbO0Uxa7Ps8

[Idkwhattosaytho]

η υποθεση που κανεις ειναι οτι εκει θα εβρισκες φιλους

Καλα ναι. Με την τυχη που εχω ουτε εκει θα εβρισκα καποιον.

[Idkwhattosaytho]

Να μην συγκρίνεσαι. Ποτέ και με κανέναν. Ο κάθε άνθρωπος μπορεί να είναι η μοναδική χρυσή εξαίρεση του σύμπαντος.



Κατάλαβα πως το ειπες, αλλά σου λέω πως δε χρειάζεται να «επιβληθείς» πουθενά, αρκεί να πηγαίνεις τον εαυτό σου να συμμετέχει όπου μπορεί. Με το δικό του χαρακτήρα. Με ό,τι είσαι εσύ σαν άνθρωπος. Μόνο αν βγάζεις πάντοτε τον αυθεντικό εαυτό σου με τα αυθεντικά του χαρακτηριστικά προσωπικότητας θα μπορέσεις να προσελκύσεις τους σωστούς ανθρώπους που ταιριάζουν σε σένα. Όσο από το φόβο της μοναξιάς και τη λαχτάρα για παρέα/φιλία θα συμβιβάζεσαι με καταστάσεις/χαρακτήρες που δε σε εκφράζουν, τόσο θα συνεχίσεις να βρίσκεσαι «εγκλωβισμένη» σε συναναστροφές που δεν έχουν να σου προσφέρουν κάτι. Να επιδιώκεις τη συναναστροφή για την ίδια καθεαυτή τη συναναστροφή (ώστε να μην ξεμένεις εντελώς μόνη ποτέ), αλλά για το «κάτι παραπάνω» θα κρατάς μόνο τους καλούς. Θα «παίζεις μπάλα» με πολλούς για να μπορείς να ξεχωρίζεις τους λίγους κι εκλεκτούς. Διαφοροποίησε στο μυαλό σου και στη στάση σου την ιδέα της ευρύτερης κοινωνικοποίησης με πολλούς (εδώ δε θα θέτεις υπερβολικά υψηλά στάνταρ), σε σχέση με την μεγαλύτερη εξοικείωση με ένα μικρό ποσοστό ανθρώπων από αυτούς που τους αξίζει να τους δώσεις το «κάτι παραπάνω».



Όλα θα γίνουν, θα δεις. Μη στενοχωριέσαι. Το καταλαβαίνω ότι τώρα νιώθεις όπως νιώθεις και καλα κάνεις και το εκφράζεις γιατί είναι ανακουφιστικό. Να συνεχίσεις να το κανεις αυτό για όσο νιωθεις την αναγκη. Δεν ενοχλείς κανέναν. Βρίσκεσαι στο προσωπικό σου θρεντ και όποιος βρίσκεται εδώ είναι από δική του συνειδητή επιλογή, δεν τον αναγκάζει κάποιος να το κάνει.

Κράτα στο πίσω μέρος του μυαλού σου ότι όσο κι αν δεν το πιστεύεις τώρα, όσο κι αν δεν είναι «γραφτό», που ξέρεις? Γιατί όχι? Μπορεί να αλλάξουν μελλοντικά τα πράγματα. Μπορεί κάτι να γίνει..
Τώρα τα βλέπεις όλα μαύρα γιατί έχεις απογοητευτεί. Να ξέρεις όμως ότι «το πιο βαθύ σκοτάδι (της νύχτας) είναι πριν την αυγή» ;-)

https://youtu.be/mY7nbuSFBNs?si=O0cOxZbO0Uxa7Ps8

Εγω ειμαι η εξαιρεση που δεν εχει εμπειριες και δεν νιωθει ποτε ανετα. Ξερεις ποσο εχω ζοριστει με τη ντροπη που εχω; Οχι μονο σε παρεες αλλα και στην καθημερινοτητα μου.
Μα η μαλακια ειναι οτι και εκει που μπορω να συμμετεχω ειμαι τοσο ησυχη που ολοι νομιζουν οτι θελω να μεινω μονη μου. Επισης ολοι εχουν καποιον πιο κοντινο και αυτο με επηρεαζει. Οσο και να με συμπαθησει καποιος δεν με βαζει στον κυκλο του για καποιο λογο. Επιδιωκω την (απλη) συναναστροφη αλλα δεν τη βρισκω ουτε αυτη. Για αυτο ζοριζομαι τοσο. Δεν ξερω αν εχω την ενεργεια να παιζω μπαλα με πολλους. Δεν ειμαι τοσο κοινωνικη και ανοιχτη. Επισης καθε φορα που θελω να κανονισω κατι ακυρωνεται. Οπως και σημερα για παραδειγμα το ιδιο εγινε. Αρα;
Οποιος θελει ειναι εδω φυσικα αλλα εκνευριζω ολο τον κοσμο χαχα. Δεν ειναι γραφτο μου αληθεια. Αλλιως κατι θα γινοταν. Δεν ειναι η πρωτη φορα που απογοητευομαι ουτε η πρωτη φορα που μενω εντελως μονη. Τοσο καιρο καποιον θα επρεπε να εχω. Απλα δεν με θελει. Τελος.

[_Vassilis]

Καλημέρα :)

Ξερεις ποσο εχω ζοριστει με τη ντροπη που εχω; Οχι μονο σε παρεες αλλα και στην καθημερινοτητα μου.

Σε καταλαβαίνω απόλυτα γιατί κι εγώ έτσι είμαι, το ίδιο άγχος έχω στην καθημερινότητά μου.. Σου λέω ότι μοιάζουμε και μάλιστα αρκετά.. Μην κοιτάς την «άνεση» που τάχα έχω πίσω από μια οθόνη κι ένα πληκτρολόγιο κι ένα account. Αυτό γίνεται εύκολα..Κι εσύ μια χαρά άνετη δείχνεις πίσω από την οθόνη του κινητού σου.. Αλλά σου λέω ότι το social stress/akwardness υπάρχει για μένα ακόμη και πίσω από όλα αυτά. Και με οδηγεί πολλές φορές στην υπερβολή, στα άκρα, με εκτροχιάζει... Άθελα μου συμβαίνει αυτό.. Από αντίδραση/άμυνα απέναντι στην κοινωνική ντροπή που νιώθω, κάποιες φορές δυστυχώς περνάω στο τελείως απέναντι ακραίο σημείο της υπερβολικής (και άκαιρης) μονόπλευρης οικειότητας που μπορεί ο άλλος (με χίλια δίκια..) να παρεξηγήσει.. Το «τερματίζω» πάνω σε αυτό ακριβώς που είναι που με αγχώνει για να το βγάλω από τη μέση μια ώρα αρχύτερα.. Αρχίζω τα «αστειάκια» και τις (ακραίες) πλάκες με έναν (ακόμα) ξένο ακριβώς για να υπερβώ το κοινωνικό μου άγχος που έχω στην αρχή μιας νέας γνωριμίας (αργότερα που εξοικειώνομαι με ένα πρόσωπο δεν έχω πλέον την αναγκη να το κάνω αυτό, μου περνάει και φέρομαι πλέον νορμάλ..).

Ακόμη και απέναντι σε σένα το έχω κάνει όλο αυτό αλλά εσύ (ευτυχώς..) δεν με παρεξήγησες. :) Το παράκανα όμως νωρίτερα με τα υπερβολικά μου «πειράγματα» και αστειάκια και σε σένα. Να σαι καλα που δεν παρεξήγησες. Ευκαιρίας δοθείσης σου απολογούμαι για όλα αυτά. Δε θα συνεχιστούν. Τώρα που μπόρεσα και σε έκανα φίλη μου όμως (μονόπλευρα το λέω αυτό, εσυ δεν ερωτήθηκες ποτέ αν θες ή όχι.. :p ) δεν το ‘χω πλέον ανάγκη να το κάνω όλο αυτό, οπότε σου μιλάω κανονικά, «πεζά».. Χωρις «πολλά πολλά».. Χωρίς τον κίνδυνο για πιθανές παρεξηγήσεις..

Το καταλαβαίνω ΑΠΟΛΥΤΑ το πόσο έχεις ζοριστεί. Εγώ ζορίζομαι ακόμη και για το πως θα μιλήσω στον υπάλληλο της τράπεζας κι ας έχω πάει εκεί από τη θέση ισχύος του πελάτη που πάει για να τον εξυπηρετήσουν. Τις προάλλες είχα βρεθεί στο λογιστήριο ενός ιδιωτικού νοσοκομείου. Είχα να πάω να συνεννοηθώ για τα πρακτικά στο λογιστήριο. Ο προϊσταμενος εκεί, είναι ένα παιδί γείτονάς μου, με τον οποίον πριν 20-25 χρόνια παίζαμε μαζί σε κάτι γηπεδάκια εδώ στη γειτονιά. Εγώ πήγαινα μόνος μου εκεί, έπαιρνα το ποδήλατο μου και πήγαινα να παίξω μπάσκετ, αυτός έδινε ραντεβού όλη η τάξη του σχολείου του, πιάναν μια διπλή μπασκέτα και παίζανε ποδόσφαιρο εκεί. Κι εγώ είχα παίξει μαζί τους πολλές φορές. Τους είχα μάθει γιατί πήγαινα σχεδόν καθημερινά εκεί μετά το σχολείο, και με ξέρανε κι αυτοί. Και χαιρετιόμασταν είτε παίζαμε μαζί τη συγκεκριμένη μέρα είτε όχι. Σου λέω όμως πως παρότι το παιδί το ήξερα από παλιά και με θυμήθηκε κι αυτός το social stress ήταν ακόμη χειρότερο εξαιτίας της παλιάς γνωριμίας, θα προτιμούσα να με εξυπηρετήσει κανένας άγνωστος παρά ο Γιώργος.. (=το όνομά του) Δεν υπάρχει κάποια λύση πάνω σε αυτό πέρα από τη συνεχή εξάσκηση/τριβη με το θέμα, με το «πρόβλημα». Να συνεχίσεις να ακονίζεις τα social skills σου με κάθε πιθανή/δυνατή ευκαιρία, να μην το αποφεύγεις αυτό. Ακόμη κι εδώ που κατά κάποιον τρόπο μαθαίνεις «οδήγηση στον εξομοιωτή» ακόμη κι αυτό χρήσιμο είναι και να συνεχίσεις να το κάνεις. Μη σου γίνει όμως παγίδα το «υποκατάστατο» για να αποφεύγεις τα real life occasions, μην επαναπαυθείς εδώ.. ;-)

Μα η μαλακια ειναι οτι και εκει που μπορω να συμμετεχω ειμαι τοσο ησυχη που ολοι νομιζουν οτι θελω να μεινω μονη μου.

Θα βρεθούν άνθρωποι που θα τους «αναπαύσει» αυτή ακριβώς η ησυχία σου που λες, θα «ξεκουραστούν» κοντά σου, αυτό θα είναι το «σημείο κλειδί» που θα τους προσελκύσει στην αρχική προσέγγιση γιατί θα ταιριάζετε.. Με το «ταιριάζετε» που λέω δε σημαίνει ότι θα είναι αναγκαστικά ήσυχοι χαρακτήρες και αυτοί, μπορεί απλά να αλληλοσυμπληρώνεστε ενώ είστε διαφορετικοί. Έχει και μια μαγεία αυτό όταν συμβαίνει. Είναι πολύ ωραίο. Και καθόλου άβολο, ίσα ίσα..

Οπως και σημερα για παραδειγμα το ιδιο εγινε. Αρα;

Άρα τίποτα. Θα ξαναπροσπαθήσεις να κανονίσεις και αύριο (σήμερα..) σα να μη συνέβη ποτέ η σημερινή (χθεσινή..) ακύρωση. Θα προσπαθήσεις είτε με τους ίδιους, είτε και με άλλους.. Είπαμε, εσυ θα προσπαθείς να «παίζεις μπάλα» με πολλούς. Κι ας μη νιώθεις πως έχεις την απαιτούμενη «ενέργεια» ώστε να το κανεις αυτό. Προσπάθεια είναι και «καθημερινή προπόνηση» και στο τέλος θα αρχίσει να βελτιώνεται και η «φυσική κατάσταση» και θα έχεις περισσότερες «κοινωνικές αντοχές».. :)

Οποιος θελει ειναι εδω φυσικα αλλα εκνευριζω ολο τον κοσμο χαχα.

Σου λέω πως είναι τουλάχιστον τρεις από εμάς που δεν τους εκνευρίζεις καθόλου, ίσα ίσα απολαμβάνουν την όλη αλληλεπίδραση μαζί σου. Είμαι σίγουρος ότι θα υπάρχουν κι άλλοι που θα συμφωνούσαν μαζί μου αλλά αυτοί πρέπει να μπουν σε άλλο ασανσέρ, γιατί όλοι μαζί δε χωράμε στο ίδιο δρομολόγιο. Ίσα ίσα με το ζόρι με «παίρνει» εμένα το «τριθέσιο».. Σαν σε μαγνητικό τομογράφο νιώθω μέσα στο ασανσέρ..

Δεν ειναι γραφτο μου αληθεια.

Ήταν «γραφτό μας» από πεντακόσιες πενήντα πέντε μεριές (:p ) να γίνουμε φίλοι και να με έχεις τώρα να σε πρήζω πάνω σε αυτό. Με τα δικά σου «όπλα» θα σε πολεμήσω και θα σε νικήσω.. :) Πεισματάρα.. :) (Συνέχισε να είσαι, μου αρέσει αυτό, μπορούμε να το κάνουμε προτέρημά σου, όχι ελάττωμα, αρκεί να του αλλάξουμε προσανατολισμό..)

Δεν ειναι η πρωτη φορα που απογοητευομαι

Δεύτερο ελάττωμα.. Θα το φτιάξουμε όμως, μην ανησυχείς :)

ουτε η πρωτη φορα που μενω εντελως μονη.

Αυτό είναι απλά συγκυριακό και διορθώνεται σχετικά εύκολα. Χωρίς πολλές πολλές απαιτήσεις, θα βρεις πέντε (minimum level) μαλάκες να μπορείς να βγαίνεις για κανα καφέ, έστω κι αν δεν είναι για παραπάνω πράγματα.. Με τους «τέρμα μαλακες» να μην βγεις ούτε για τον έναν καφέ, καλύτερα πιες τον μόνη σου κι ας είναι λίγο «μαλακία» αυτό..

Τοσο καιρο καποιον θα επρεπε να εχω. Απλα δεν με θελει. Τελος.

Σε θέλει(/θελουν). Απλά δεν τον(/την/τους..) έχεις βρει ακόμα.. Τέλος.

Μη γίνεσαι τόσο «παρατατικός», τόσο «υπερσυντέλικος».. :) Γίνε λίγο πιο «ενεστώτας» και (κοντινός) «μέλλοντας»..

Σου λέω πως είσαι ένας «συντελεσμένος μέλλοντας» με πολλή και καλή παρέα. :)

Κρατα την αυτήν την κουβέντα και θυμήσου την αργότερα. Βάζουμε και στοίχημα άμα θες. Ευκαιρία να κερδίσω και τίποτα έτσι, εντελώς άκοπα.. Όπως ήρθε και με βρήκε το σπίτι στην εξοχή.. :p

Buenos Dias! :)

«Carpe Diem..» ;-)

[Idkwhattosaytho]

Καλημέρα :)



Σε καταλαβαίνω απόλυτα γιατί κι εγώ έτσι είμαι, το ίδιο άγχος έχω στην καθημερινότητά μου.. Σου λέω ότι μοιάζουμε και μάλιστα αρκετά.. Μην κοιτάς την «άνεση» που τάχα έχω πίσω από μια οθόνη κι ένα πληκτρολόγιο κι ένα account. Αυτό γίνεται εύκολα..Κι εσύ μια χαρά άνετη δείχνεις πίσω από την οθόνη του κινητού σου.. Αλλά σου λέω ότι το social stress/akwardness υπάρχει για μένα ακόμη και πίσω από όλα αυτά. Και με οδηγεί πολλές φορές στην υπερβολή, στα άκρα, με εκτροχιάζει... Άθελα μου συμβαίνει αυτό.. Από αντίδραση/άμυνα απέναντι στην κοινωνική ντροπή που νιώθω, κάποιες φορές δυστυχώς περνάω στο τελείως απέναντι ακραίο σημείο της υπερβολικής (και άκαιρης) μονόπλευρης οικειότητας που μπορεί ο άλλος (με χίλια δίκια..) να παρεξηγήσει.. Το «τερματίζω» πάνω σε αυτό ακριβώς που είναι που με αγχώνει για να το βγάλω από τη μέση μια ώρα αρχύτερα.. Αρχίζω τα «αστειάκια» και τις (ακραίες) πλάκες με έναν (ακόμα) ξένο ακριβώς για να υπερβώ το κοινωνικό μου άγχος που έχω στην αρχή μιας νέας γνωριμίας (αργότερα που εξοικειώνομαι με ένα πρόσωπο δεν έχω πλέον την αναγκη να το κάνω αυτό, μου περνάει και φέρομαι πλέον νορμάλ..).

Ακόμη και απέναντι σε σένα το έχω κάνει όλο αυτό αλλά εσύ (ευτυχώς..) δεν με παρεξήγησες. :) Το παράκανα όμως νωρίτερα με τα υπερβολικά μου «πειράγματα» και αστειάκια και σε σένα. Να σαι καλα που δεν παρεξήγησες. Ευκαιρίας δοθείσης σου απολογούμαι για όλα αυτά. Δε θα συνεχιστούν. Τώρα που μπόρεσα και σε έκανα φίλη μου όμως (μονόπλευρα το λέω αυτό, εσυ δεν ερωτήθηκες ποτέ αν θες ή όχι.. :p ) δεν το ‘χω πλέον ανάγκη να το κάνω όλο αυτό, οπότε σου μιλάω κανονικά, «πεζά».. Χωρις «πολλά πολλά».. Χωρίς τον κίνδυνο για πιθανές παρεξηγήσεις..

Το καταλαβαίνω ΑΠΟΛΥΤΑ το πόσο έχεις ζοριστεί. Εγώ ζορίζομαι ακόμη και για το πως θα μιλήσω στον υπάλληλο της τράπεζας κι ας έχω πάει εκεί από τη θέση ισχύος του πελάτη που πάει για να τον εξυπηρετήσουν. Τις προάλλες είχα βρεθεί στο λογιστήριο ενός ιδιωτικού νοσοκομείου. Είχα να πάω να συνεννοηθώ για τα πρακτικά στο λογιστήριο. Ο προϊσταμενος εκεί, είναι ένα παιδί γείτονάς μου, με τον όποιον πριν 20-25 χρόνια παίζαμε μαζί σε κάτι γηπεδάκια εδώ στη γειτονιά. Εγώ πήγαινα μόνος μου εκεί, έπαιρνα το ποδήλατο μου και πήγαινα να παίξω μπάσκετ, αυτός έδινε ραντεβού όλη η τάξη του σχολείου του, πιάναν μια διπλή μπασκέτα και παίζανε ποδόσφαιρο εκεί. Κι εγώ είχα παίξει μαζί τους πολλές φορές. Τους είχα μάθει γιατί πήγαινα σχεδόν καθημερινά εκεί μετά το σχολείο, και με ξέρανε κι αυτοί. Και χαιρετιόμασταν είτε παίζαμε μαζί τη συγκεκριμένη μέρα είτε όχι. Σου λέω όμως πως παρότι το παιδί το ήξερα από παλιά και με θυμήθηκε κι αυτός το social stress ήταν ακόμη χειρότερο εξαιτίας της παλιάς γνωριμίας, θα προτιμούσα να με εξυπηρετήσει κανένας άγνωστος παρά ο Γιώργος.. (=το όνομά του) Δεν υπάρχει κάποια λύση πάνω σε αυτό πέρα από τη συνεχή εξάσκηση/τριβη με το θέμα, με το «πρόβλημα». Να συνεχίσεις να ακονίζεις τα social skills σου με κάθε πιθανή/δυνατή ευκαιρία, να μην το αποφεύγεις αυτό. Ακόμη κι εδώ που κατά κάποιον τρόπο μαθαίνεις «οδήγηση στον εξομοιωτή» ακόμη κι αυτό χρήσιμο είναι και να συνεχίσεις να το κάνεις. Μη σου γίνει όμως παγίδα το «υποκατάστατο» για να αποφεύγεις τα real life occasions, μην επαναπαυθείς εδώ.. ;-)




Θα βρεθούν άνθρωποι που θα τους «αναπαύσει» αυτή ακριβώς η ησυχία σου που λες, θα «ξεκουραστούν» κοντά σου, αυτό θα είναι το «σημείο κλειδί» που θα τους προσελκύσει στην αρχική προσέγγιση γιατί θα ταιριάζετε.. Με το «ταιριάζετε» που λέω δε σημαίνει ότι θα είναι αναγκαστικά ήσυχοι χαρακτήρες και αυτοί, μπορεί απλά να αλληλοσυμπληρώνεστε ενώ είστε διαφορετικοί. Έχει και μια μαγεία αυτό όταν συμβαίνει. Είναι πολύ ωραίο. Και καθόλου άβολο, ίσα ίσα..



Άρα τίποτα. Θα ξαναπροσπαθήσεις να κανονίσεις και αύριο (σήμερα..) σα να μη συνέβη ποτέ η σημερινή (χθεσινή..) ακύρωση. Θα προσπαθήσεις είτε με τους ίδιους, είτε και με άλλους.. Είπαμε, εσυ θα προσπαθείς να «παίζεις μπάλα» με πολλούς. Κι ας μη νιώθεις πως έχεις την απαιτούμενη «ενέργεια» ώστε να το κανεις αυτό. Προσπάθεια είναι και «καθημερινή προπόνηση» και στο τέλος θα αρχίσει να βελτιώνεται και η «φυσική κατάσταση» και θα έχεις περισσότερες «κοινωνικές αντοχές».. :)



Σου λέω πως είναι τουλάχιστον τρεις από εμάς που δεν τους εκνευρίζεις καθόλου, ίσα ίσα απολαμβάνουν την όλη αλληλεπίδραση μαζί σου. Είμαι σίγουρος ότι θα υπάρχουν κι άλλοι που θα συμφωνούσαν μαζί μου αλλά αυτοί πρέπει να μπουν σε άλλο ασανσέρ, γιατί όλοι μαζί δε χωράμε στο ίδιο δρομολόγιο. Ίσα ίσα με το ζόρι με «παίρνει» εμένα το «τριθέσιο».. Σαν σε μαγνητικό τομογράφο νιώθω μέσα στο ασανσέρ..



Ήταν «γραφτό μας» από πεντακόσιες πενήντα πέντε μεριές (:p ) να γίνουμε φίλοι και να με έχεις τώρα να σε πρήζω πάνω σε αυτό. Με τα δικά σου «όπλα» θα σε πολεμήσω και θα σε νικήσω.. :) Πεισματάρα.. :) (Συνέχισε να είσαι, μου αρέσει αυτό, μπορούμε να το κάνουμε προτέρημά σου, όχι ελάττωμα, αρκεί να του αλλάξουμε προσανατολισμό..)


Δεύτερο ελάττωμα.. Θα το φτιάξουμε όμως, μην ανησυχείς :)



Αυτό είναι απλά συγκυριακό και διορώνεται σχετικά εύκολα. Χωρίς πολλές πολλές απαιτήσεις, θα βρεις πέντε (minimum level) μαλάκες να μπορείς να βγαίνεις για κανα καφέ, έστω κι αν δεν είναι για παραπάνω πράγματα.. Με τους «τέρμα μαλακες» να μην βγεις ούτε για τον έναν καφέ, καλύτερα πιες τον μόνη σου κι ας είναι λίγο «μαλακία» αυτό..



Σε θέλει(/θελουν). Απλά δεν τον(/την/τους..) έχεις βρει ακόμα.. Τέλος.

Μη γίνεσαι τόσο «παρατατικός», τόσο «υπερσυντέλικος».. :) Γίνε λίγο πιο «ενεστώτας» και (κοντινός) «μέλλοντας»..

Σου λέω πως είσαι ένας «συντελεσμένος μέλλοντας» με πολλή και καλή παρέα. :)

Κρατα την αυτήν την κουβέντα και θυμήσου την αργότερα. Βάζουμε και στοίχημα άμα θες. Ευκαιρία να κερδίσω και τίποτα έτσι, εντελώς άκοπα.. Όπως ήρθε και με βρήκε το σπίτι στην εξοχή.. :p

Buenos Dias! :)

«Carpe Diem..» ;-)

Καλημερα και σε εσενα! Και εγω εχω μια ανεση πισω απο το πληκτρολογιο, νομιζω φαινεται χαχα. Αλλα μονο εκει. Ξαναλεω ομως οτι εσυ ειχες τον κουμπαρο σου και μετα εκανες και αλλους φιλους. Εγω περα απο το αγορι μου δεν εχω κανεναν. Και οι φιλοι του απο οτι καταλαβα δεν με πολυθελουν στις παρεες τους. Ειναι και μονο αγορια συνηθως οποτε δεν κολλαω. Ναι μονο που εγω δεν μπορω να περασω σε αυτο το "ακρο". Δεν μου ερχεται τιποτα βα πω και απλα καθομαι αμιλητη. Παντα αυτο μου συνεβαινε. Η υπερβολικη οικειοτητα δεν παρεξηγειται παντα γιατι καποιες φορες καταλαβαινεις οτι προερχεται απο αγχος. Εμενα δεν μου περναει ποτε αυτο ειναι το θεμα. Μονο με την ξαδερφη μου "περασε". Που φερθηκε απλα σκατα. Για αυτο ζοριζομαι τοσο. Εχω αρχισει να σκεφτομαι οτι εχω του κοσμου τις διαταραχες και δεν σταματαει αυτο. Εγω ουτε με τα παιδια της γειτονιας μου δεν επαιζα μετα τη 2α-3η δημοτικου δεν ξερω γιατι. Οποτε και αυτο με τη γειτονια "καιγεται". Κατανοω το αγχος σου ομως και κυπαμαι για ολο αυτο.

Οσοι εχω γνωρισει μου λενε οτι ενιωθαν αβολα με αυτη τη σιωπη και τους καταλαβαινω. Και εγω αβολα θα ενιωθα. Πλεον ολοι οι συμμαθητες με εχουν ξεχασει (ειναι σιγουρο γιατι δεν με χαιρετανε καν στο δρομο) οποτε δεν μπορω να κανω κατι. Ασε που οι μισοι εχουν το μυαλο τους κολλημενο στο 1950 (αλλος ενας λογος που συγκρινω το ενα σχολειο με το αλλο. Στο αλλο σχολειο ξερω οτι δεν ηταν ομοφοβικοι και σεξιστες γιατι ειχαμε κανει συζητηση στην ταξη λιγες μερες πριν παρω τη μεταγραφη). Μα για χθες δεν ηταν απλα οτι μου ακυρωσαν. Με ξεχασαν κιολας (μεγαλη ιστορια). Μα αν δεν εχω την κοινωνικη ενεργεια πως θα το κανω ολο αυτο; Ολοι εχουν μεγαλωσει μαζι με τους φιλους τους (σχολειο) και δεν ψαχνονται. Πρεπει να ειναι καποιος υπερβολικα ενδιαφερον για να τον κρατησουν. Και εγω δεν ειμαι.
Ο ενας που δεν εκνευριζεται εισαι εσυ. Οι αλλοι 2 ποιοι ειναι; Και εισαι σιγουρος και το λες αυτο η το υποθετεις; Αν δεν εχεις μιλησει μαζι τους δεν μπορεις να ξερεις. Τι να πω τωρα; Προσπαθησε να πολεμησεις χαχα. Και σε ευχαριστω για αυτο! Αλλα αυτο με το γραφτο θα συνεχισω να το πιστευω. Και με τη θετικη και με την αρνητικη εννοια. Ειναι μια εννοια που πιστευα παντα δεν μπορω να το αλλαξω τωρα αυτο. Για να αλλαξω λιγο το κλιμα ομως θα δωσω ενα πιο θετικο παραδειγμα. Με το αγορι μου πιστευω οτι ηταν γραφτο να γνωριστουμε. Ειμαι σιγουρη οτι αν δεν γνωριζομασταν οπως γνωριστηκαμε θα γνωριζομασταν με καποιο αλλο τροπο αλλα παλι θα ξεραμε ο ενας τον αλλο και θα ημασταν μαζι. Εχουμε "κουμπωσει" πολυ καλα για να μην συνεβαινε ολο αυτο. Επισης δεν ξερω αν θα σταματησω να απογοητευομαι γιατι εχω υψηλες προσδοκιες και περιμενω παντα οι αλλοι να κανουν οτι θα εκανα και εγω. Επισης ακουω απο πολλους συγγενεις μου και συμφοιτητες μου για τους φιλους τους και λενε οτι κανουν τα παντα (με παραδειγματα που δεν θυμαμαι τωρα να αναλυσω). Αρα δεν ειναι τοσο δυσκολο να βρεις μη προβληματικα ατομα. Μονο εγω πεφτω πανω τους γ*μω γ*μω.
Συγκυριακο συγκυριακο αλλα μονο σε εμενα συμβαινει. Εχω ακουσει μονο ενα ατομο να μενει για ενα χρονο μονο του. Οι υπολοιποι ποτε. Ολοι ειχαν καποιο θεμα με φιλιες δεν λεω αυτο αλλα ειχαν παντα μια παρεα. Αλλαξαν παρεες αλλα παντα ειχαν καποιον. Μεχρι και η ξαδερφη μου που ολοι την κραζουν (οχι αδικαιολογητα αν θελετε τη γνωμη μου) εχει την κολλητη της 10 χρονια και τουλαχιστον 3-4 παρεες απο εδω και απο εκει. Η ξαδερφη μου που λετε απλα απαιτει την προσοχη σου (ειδικα την προσοχη των αντρων) κανοντας μπουρδες. Επισης κραζει ολο τον κοσμο και μπροστα τους το παιζει φιλη. Ειλικρινα ρωταω τωρα. Ποιοι θελουν ενα τετοιο ατομο διπλα τους; Για καφε δεν μπορω να παω με κανεναν. Σε οσους στελνω δεν μπορουν. Οταν δεν παμε ουτε για εναν απλο καφε δεν μπορω να δημιουργησω ουτε παρεες ουτε φιλιες.
ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ να τους εχω βρει. Και γιατι ειναι καπως αργα και γιατι ειμαι καλος ανθρωπος (απο οτι μου λενε οι περισσοτεροι). Αν ολοι με συμπαθουν υποτιθεται θα επρεπε να ειχα εστω μια τυπικη παρεα. Δεν ξερω ενω το θελω τοσο πολυ εχω βαρεθει να προσπαθω.

[_Vassilis]

Οι άλλοι 2 είμαι επίσης εγώ. Για τον εαυτό μου μόνο μίλαγα. Δεν μπορώ να εκφραστώ για λογαριασμό άλλων. Για το Βασίλη λέω. Είμαι «συσκευασία 3 σε 1». Είμαι «μπόλικο» αγόρι.. Πρέπει να κάνω δίαιτα για να γίνω ένας κανονικός χοντρός. Τώρα είμαι πληθυντικός.

Τον κουμπάρο μου (λόγω ζητήματος υγείας του) έχω να τον δω από την προ Covid εποχή, απλά μιλάμε στο τηλέφωνο. Κι αυτό κάπου κάπου, γιατί δε θέλω να τον ενοχλώ. Ξέρει όμως και ξέρω ότι ανά πάσα ώρα χρειαστεί κάτι σηκώνουμε το τηλέφωνο και το κανονίζουμε στο επι τόπου σα να μην έχει συμβεί τίποτα, σα να βρισκόμασταν καθημερινά όλον αυτόν τον καιρό, κι ας έχω να τον δω τόσα χρόνια..

Οι υπόλοιποι (λιγοστοί..) μου φίλοι έχουν κάνει πίσω την τελευταία διετία (υπάρχει ειδικός λόγος) και ακόμα περισσότερο τους τελευταίους 7 μήνες (δεύτερος συγκεκριμένος λόγος). Τώρα πάω να το ξαναχτισω από το μηδέν. Υπάρχουν απλά κάποιοι γνωστοί (και εν δυνάμει φίλοι..) Υπάρχει απλά «κόσμος για έναν καφέ». Κι αυτό μόνο τον πολύ τελευταίο καιρό, τους τελευταίους 3-4 μήνες ας πούμε.. Πιο πριν έβγαινα και καθόμουν ολομόναχος και χάζευα (καθόλου creepy.. :p ) τους άλλους και τις συζητήσεις που κάναν πίνοντας τον καφέ τους. Δήθεν αδιάφορα κοιτάζοντας αλλού. Υπήρχαν περιπτώσεις που παραλίγο να διακόψω την κουβέντα και να αρχίσω να συμμετέχω.. Έτσι στην ψύχρα.. Το φαντάζεσαι?? Μουαχάχ.. Θα με πήγαιναν μέσα παραλίγο.. :D

Ναι, έχεις άνεση πίσω από το πληκτρολόγιο. Είσαι άνετη και φαίνεται. «Είσαι και φαίνεσαι».. :p
Εσύ κανονικά πρέπει να «σκάσεις μύτη» στην καφετέρια με τεράστιο gaming keyboard, την οθόνη τη σωστή, την αυθεντική, την τρισδιάστατη, όχι τη λεπτοκαμωμένη την απόγονο την flat screen, και να επικοινωνείς με τον κόσμο μέσω αυτών, σαν τον Stephen Hawking.. Το IQ του το έχεις ήδη άλλωστε, οπότε γιατί όχι? Ύστερα, ακόμη κι αυτός, πέρα από το «genius» σκέλος, είχε και τον αναποδιάρικο τον χαρακτήρα του, μη νομίζεις, «αγύριστο κεφάλι» λένε ότι ήταν.. Κανείς δε χάνεται τελικά σε αυτή τη ζωή.. ;-)

Τι φάση αυτό με το «σεξιστικό/ομοφοβικό» που λες όλη την ώρα.. Μόνο πάνω σε ΑΝΤΡΑΚΛΕΣ (εκπροσώπους και των δυο φύλων..) έχεις πέσει? Κανένας λίγο πιο κανονικός δε βρέθηκε? Τι να πω, πήγαινε παίξε κάνα τζόκερ, σου χρωστάει… Κι εγώ σου λέω ότι δε συμπαθώ ιδιαίτερα την ιδέα της ομοφυλοφιλίας αλλά τη μόνη ταμπέλα που βάζω σε άνθρωπο που γνωρίζω είναι το όνομα με το οποίο μου συστήνεται. Αν παρακάτω δεν τα βρούμε στη συζήτηση θα είναι άλλοι οι λόγοι, irrelevant από τη σεξουαλικη του προτίμηση. Θα ήθελα όμως το όνομα με το οποίο μου συστήνεται να συμφωνεί με το κανονικό του φύλο. Τις «κραγμενες» δεν τις μπορώ. Δεν μπορώ να έρθει ο Τάκης και να μου πει «Εμμανουέλα, χάρηκα..» Τρώει άκυρο όχι λόγο του τι κάνει στο κρεβάτι του, αλλά λόγω συμπεριφοράς, λόγω προσπάθειας να επιβάλλει την «Εμμανουέλα» στους γύρω του. Αυτό που λέω είναι δίκαιο και σωστό, δεν με καθιστά ομοφοβικό. Τον άλλο τον καθιστά φασίστα η συμπεριφορά του στη διαφορετική (από τη δική του) άποψη που προσπαθεί να την επιβάλλει. Ίσως δεν είναι ακριβώς σαφές αυτό που λέω τώρα πως το εννοώ. Με τους σεξιστες κλπ τι να πω, εκεί υπάρχει όντως πρόβλημα. Διαφωνούμε και δεν μου κάνουν. Ούτε για απλή παρέα. Καλύτερα μόνος. Μια ωραία ατάκα που είχε πει κάποτε ένας ξάδερφος είναι ότι «δεν υπάρχουν «αντρικές» ή «γυναικείες» δουλειές (στο σπίτι..), υπάρχουν απλά «δουλειές». Αυτό.» Άντε ας πω συμπληρωματικά πως ίσως να προτιμώ (χωρίς να είναι απόλυτο) η γυναίκα να διαλέξει τι χρώμα θα είναι οι κουρτίνες ενώ ο άντρας να επισκευάσει το καζανάκι. Άμα θέλει να λέγεται ΑΝΤΡΑΣ.. :p Γιατί, ως γνωστόν, «ούτε στο «κρεβάτι», ούτε στο «παρκάρισμα», ο σωστός ο άντρας φαίνεται στο «καζανάκι». :p
(..και για τους μάγκες γνώστες από υδραυλικά, ξέρουν πολύ καλα πως «εμμανουέλα» υπάρχει και μέσα στο ίδιο το καζανάκι..) Άμα ξες από υδραυλικά τότε είσαι μάγκας σε όλα τα «υδραυλικά»..

Κορίτσι.. Μην ανησυχείς.. Άσε τα «θα έπρεπε» κλπ. Θα τους βρεις. Όταν κάτι είναι δικό μας ήδη μας ακολουθεί από κοντά όπως η σκιά μας. Το μόνο που αλλάζει είναι η θέση του ηλίου ανάλογα με την ώρα της ημέρας. Αν έχουμε κάτι από το οποίο τρέχουμε να γλιτώσουμε (πχ γκαντεμιά) αυτό τρέχει και μας ακολουθεί κατά πόδας σαν τη σκιά μας που μας κυνηγαει όταν ο ήλιος χτυπάει από μπροστά. Αν είναι κάτι άλλο το οποίο με λαχτάρα κυνηγάμε συνεχώς (φίλοι/παρεες) τότε κι αυτό ενδεχομένως να μας δραπετεύει και να μην το φτάνουμε ποτέ, όπως τη σκιά που κυνηγάμε όταν ο ήλιος χτυπάει από πίσω κι όλο μας ξεφευγει. Αν σταματήσουμε να τρέχουμε και απλά με ηρεμία απολαύσουμε την ήρεμη βόλτα, το περπάτημα, τότε κάποια στιγμή θα έρθει η σωστή η ώρα, το μεσημέρι, ο ήλιος θα φέγγει από πάνω μας ψηλα και η σκιά θα βρεθεί στον ίδιο χώρο με τον άνθρωπο. Τότε είναι που θα συμβούν τα ωραία πράγματα. Μέχρι να συμβεί αυτό εσυ απλά συνέχισε την ήρεμη βόλτα, χωρίς «γραφτά» και «τέλος», χωρίς απογοητεύσεις οριστικές και αμετάκλητες αλλά με ένα «γιατί όχι?», «που ξέρεις?».. :) Δώσε την ευκαιρία στη ζωή να σε εκπλήξει ευχάριστα παρακάτω, μην είσαι προκατειλημμένη μαζί της βασιζόμενη στο τι συνέβη ως τώρα. :) Συνέχισε την προσπάθεια μέχρι να έρθει η επιτυχία. :) Κάποτε ένας (καλό παιδί, αλλά απογοητευμένο και μόνο από σχεση..) είχε πει σε έναν διάλογο με έναν άλλο όντας αποκαρδιωμένος: «έχω φάει 100 χυλόπιτες από κοπέλες, έχω προσπαθήσει πολύ και δεν έγινε τίποτα ποτέ, μάλλον δεν είναι «γραφτό μου», τέλος». Και του απάντησε ο άλλος «και τι έπαθες δηλαδή που έφαγες 100 χυλόπιτες, βαρυστομάχιασες? Έκανες 100 ευγενικές προτάσεις και έλαβες 100 ευγενικές αρνητικές απαντήσεις, μην απογοητεύεσαι συνέχισε να προσπαθείς» Τώρα είναι παντρεμένος με οικογένεια και παιδια.. :)

Συνέχισε να μου λες εσυ τα «γραφτά» σου κλπ εγώ ξέρω απλά το τι σε περιμένει. Αλλά δε σου κάνει καλό να το ακούς συνεχώς. Πρέπει απλά να ρθει η ώρα να το ζήσεις και τότε θα επέλθει η ανακούφιση. Και ενδέχεται και να μας θυμηθείς κιόλας τότε, ότι «κάποιος κάπου κάποτε μου τα είχε πει αυτά…» :)

Τι λες μικρέ μου προληπτικέ και δεισιδαίμων φίλε, εμάς ήταν καθόλου «γραφτό» μας να γνωριστούμε έστω και με τη βοήθεια της τεχνολογίας? :) Εγώ έχω «5» ενδείξεις ότι μπορεί και να ήταν, παρότι όπως σου λέω δεν πιστεύω σε αυτά.. :p Η μαθηματική μου λογική και σκέψη διαμαρτύρεται και αντιδρά, δεν πιστεύει σε «γραφτά» και τέτοια , θέλει επιστημονική μεθοδολογια και τεκμηρίωση. Ούτε σε ζώδια πιστεύω. Ένας έλεγε _Είμαι «παρθένος» με «καρκίνο», κι ο άλλος του απάντησε: _Εγώ «το ‘χω κάνει» και είμαι υγιής :p

[george1520]

Εγω ειμαι η εξαιρεση που δεν εχει εμπειριες και δεν νιωθει ποτε ανετα. Ξερεις ποσο εχω ζοριστει με τη ντροπη που εχω; Οχι μονο σε παρεες αλλα και στην καθημερινοτητα μου.
Μα η μαλακια ειναι οτι και εκει που μπορω να συμμετεχω ειμαι τοσο ησυχη που ολοι νομιζουν οτι θελω να μεινω μονη μου. Επισης ολοι εχουν καποιον πιο κοντινο και αυτο με επηρεαζει. Οσο και να με συμπαθησει καποιος δεν με βαζει στον κυκλο του για καποιο λογο. Επιδιωκω την (απλη) συναναστροφη αλλα δεν τη βρισκω ουτε αυτη. Για αυτο ζοριζομαι τοσο. Δεν ξερω αν εχω την ενεργεια να παιζω μπαλα με πολλους. Δεν ειμαι τοσο κοινωνικη και ανοιχτη. Επισης καθε φορα που θελω να κανονισω κατι ακυρωνεται. Οπως και σημερα για παραδειγμα το ιδιο εγινε. Αρα;
Οποιος θελει ειναι εδω φυσικα αλλα εκνευριζω ολο τον κοσμο χαχα. Δεν ειναι γραφτο μου αληθεια. Αλλιως κατι θα γινοταν. Δεν ειναι η πρωτη φορα που απογοητευομαι ουτε η πρωτη φορα που μενω εντελως μονη. Τοσο καιρο καποιον θα επρεπε να εχω. Απλα δεν με θελει. Τελος.

Καλημέρα. Στο πανεπιστήμιο, λογικά κάνετε και ομαδικές εργασίες. Εμείς εκτός από τη βιβλιοθήκη του πανεπιστημίου, πηγαίναμε και σε cafe για να διαβάσουμε. Εκεί πώς πάνε τα πράγματα? Δεν έτυχε να συζητήσεις με κάποιον συμφοιτητη σου, να βρείτε κοινά σημεία; Κάτι.

[Idkwhattosaytho]

Οι άλλοι 2 είμαι επίσης εγώ. Για τον εαυτό μου μόνο μίλαγα. Δεν μπορώ να εκφραστώ για λογαριασμό άλλων. Για το Βασίλη λέω. Είμαι «συσκευασία 3 σε 1». Είμαι «μπόλικο» αγόρι.. Πρέπει να κάνω δίαιτα για να γίνω ένας κανονικός χοντρός. Τώρα είμαι πληθυντικός.

Τον κουμπάρο μου (λόγω ζητήματος υγείας του) έχω να τον δω από την προ Covid εποχή, απλά μιλάμε στο τηλέφωνο. Κι αυτό κάπου κάπου, γιατί δε θέλω να τον ενοχλώ. Ξέρει όμως και ξέρω ότι ανά πάσα ώρα χρειαστεί κάτι σηκώνουμε το τηλέφωνο και το κανονίζουμε στο επι τόπου σα να μην έχει συμβεί τίποτα, σα να βρισκόμασταν καθημερινά όλον αυτόν τον καιρό, κι ας έχω να τον δω τόσα χρόνια..

Οι υπόλοιποι (λιγοστοί..) μου φίλοι έχουν κάνει πίσω την τελευταία διετία (υπάρχει ειδικός λόγος) και ακόμα περισσότερο τους τελευταίους 7 μήνες (δεύτερος συγκεκριμένος λόγος). Τώρα πάω να το ξαναχτισω από το μηδέν. Υπάρχουν απλά κάποιοι γνωστοί (και εν δυνάμει φίλοι..) Υπάρχει απλά «κόσμος για έναν καφέ». Κι αυτό μόνο τον πολύ τελευταίο καιρό, τους τελευταίους 3-4 μήνες ας πούμε.. Πιο πριν έβγαινα και καθόμουν ολομόναχος και χάζευα (καθόλου creepy.. :p ) τους άλλους και τις συζητήσεις που κάναν πίνοντας τον καφέ τους. Δήθεν αδιάφορα κοιτάζοντας αλλού. Υπήρχαν περιπτώσεις που παραλίγο να διακόψω την κουβέντα και να αρχίσω να συμμετέχω.. Έτσι στην ψύχρα.. Το φαντάζεσαι?? Μουαχάχ.. Θα με πήγαιναν μέσα παραλίγο.. :D

Ναι, έχεις άνεση πίσω από το πληκτρολόγιο. Είσαι άνετη και φαίνεται. «Είσαι και φαίνεσαι».. :p
Εσύ κανονικά πρέπει να «σκάσεις μύτη» στην καφετέρια με τεράστιο gaming keyboard, την οθόνη τη σωστή, την αυθεντική, την τρισδιάστατη, όχι τη λεπτοκαμωμένη την απόγονο την flat screen, και να επικοινωνείς με τον κόσμο μέσω αυτών, σαν τον Stephen Hawking.. Το IQ του το έχεις ήδη άλλωστε, οπότε γιατί όχι? Ύστερα, ακόμη κι αυτός, πέρα από το «genius» σκέλος, είχε και τον αναποδιάρικο τον χαρακτήρα του, μη νομίζεις, «αγύριστο κεφάλι» λένε ότι ήταν.. Κανείς δε χάνεται τελικά σε αυτή τη ζωή.. ;-)

Τι φάση αυτό με το «σεξιστικό/ομοφοβικό» που λες όλη την ώρα.. Μόνο πάνω σε ΑΝΤΡΑΚΛΕΣ (εκπροσώπους και των δυο φύλων..) έχεις πέσει? Κανένας λίγο πιο κανονικός δε βρέθηκε? Τι να πω, πήγαινε παίξε κάνα τζόκερ, σου χρωστάει… Κι εγώ σου λέω ότι δε συμπαθώ ιδιαίτερα την ιδέα της ομοφυλοφιλίας αλλά τη μόνη ταμπέλα που βάζω σε άνθρωπο που γνωρίζω είναι το όνομα με το οποίο μου συστήνεται. Αν παρακάτω δεν τα βρούμε στη συζήτηση θα είναι άλλοι οι λόγοι, irrelevant από τη σεξουαλικη του προτίμηση. Θα ήθελα όμως το όνομα με το οποίο μου συστήνεται να συμφωνεί με το κανονικό του φύλο. Τις «κραγμενες» δεν τις μπορώ. Δεν μπορώ να έρθει ο Τάκης και να μου πει «Εμμανουέλα, χάρηκα..» Τρώει άκυρο όχι λόγο του τι κάνει στο κρεβάτι του, αλλά λόγω συμπεριφοράς, λόγω προσπάθειας να επιβάλλει την «Εμμανουέλα» στους γύρω του. Αυτό που λέω είναι δίκαιο και σωστό, δεν με καθιστά ομοφοβικό. Τον άλλο τον καθιστά φασίστα η συμπεριφορά του στη διαφορετική (από τη δική του) άποψη που προσπαθεί να την επιβάλλει. Ίσως δεν είναι ακριβώς σαφές αυτό που λέω τώρα πως το εννοώ. Με τους σεξιστες κλπ τι να πω, εκεί υπάρχει όντως πρόβλημα. Διαφωνούμε και δεν μου κάνουν. Ούτε για απλή παρέα. Καλύτερα μόνος. Μια ωραία ατάκα που είχε πει κάποτε ένας ξάδερφος είναι ότι «δεν υπάρχουν «αντρικές» ή «γυναικείες» δουλειές (στο σπίτι..), υπάρχουν απλά «δουλειές». Αυτό.» Άντε ας πω συμπληρωματικά πως ίσως να προτιμώ (χωρίς να είναι απόλυτο) η γυναίκα να διαλέξει τι χρώμα θα είναι οι κουρτίνες ενώ ο άντρας να επισκευάσει το καζανάκι. Άμα θέλει να λέγεται ΑΝΤΡΑΣ.. :p Γιατί, ως γνωστόν, «ούτε στο «κρεβάτι», ούτε στο «παρκάρισμα», ο σωστός ο άντρας φαίνεται στο «καζανάκι». :p
(..και για τους μάγκες γνώστες από υδραυλικά, ξέρουν πολύ καλα πως «εμμανουέλα» υπάρχει και μέσα στο ίδιο το καζανάκι..) Άμα ξες από υδραυλικά τότε είσαι μάγκας σε όλα τα «υδραυλικά»..

Κορίτσι.. Μην ανησυχείς.. Άσε τα «θα έπρεπε» κλπ. Θα τους βρεις. Όταν κάτι είναι δικό μας ήδη μας ακολουθεί από κοντά όπως η σκιά μας. Το μόνο που αλλάζει είναι η θέση του ηλίου ανάλογα με την ώρα της ημέρας. Αν έχουμε κάτι από το οποίο τρέχουμε να γλιτώσουμε (πχ γκαντεμιά) αυτό τρέχει και μας ακολουθεί κατά πόδας σαν τη σκιά μας που μας κυνηγαει όταν ο ήλιος χτυπάει από μπροστά. Αν είναι κάτι άλλο το οποίο με λαχτάρα κυνηγάμε συνεχώς (φίλοι/παρεες) τότε κι αυτό ενδεχομένως να μας δραπετεύει και να μην το φτάνουμε ποτέ, όπως τη σκιά που κυνηγάμε όταν ο ήλιος χτυπάει από πίσω κι όλο μας ξεφευγει. Αν σταματήσουμε να τρέχουμε και απλά με ηρεμία απολαύσουμε την ήρεμη βόλτα, το περπάτημα, τότε κάποια στιγμή θα έρθει η σωστή η ώρα, το μεσημέρι, ο ήλιος θα φέγγει από πάνω μας ψηλα και η σκιά θα βρεθεί στον ίδιο χώρο με τον άνθρωπο. Τότε είναι που θα συμβούν τα ωραία πράγματα. Μέχρι να συμβεί αυτό εσυ απλά συνέχισε την ήρεμη βόλτα, χωρίς «γραφτά» και «τέλος», χωρίς απογοητεύσεις οριστικές και αμετάκλητες αλλά με ένα «γιατί όχι?», «που ξέρεις?».. :) Δώσε την ευκαιρία στη ζωή να σε εκπλήξει ευχάριστα παρακάτω, μην είσαι προκατειλημμένη μαζί της βασιζόμενη στο τι συνέβη ως τώρα. :) Συνέχισε την προσπάθεια μέχρι να έρθει η επιτυχία. :) Κάποτε ένας (καλό παιδί, αλλά απογοητευμένο και μόνο από σχεση..) είχε πει σε έναν διάλογο με έναν άλλο όντας αποκαρδιωμένος: «έχω φάει 100 χυλόπιτες από κοπέλες, έχω προσπαθήσει πολύ και δεν έγινε τίποτα ποτέ, μάλλον δεν είναι «γραφτό μου», τέλος». Και του απάντησε ο άλλος «και τι έπαθες δηλαδή που έφαγες 100 χυλόπιτες, βαρυστομάχιασες? Έκανες 100 ευγενικές προτάσεις και έλαβες 100 ευγενικές αρνητικές απαντήσεις, μην απογοητεύεσαι συνέχισε να προσπαθείς» Τώρα είναι παντρεμένος με οικογένεια και παιδια.. :)

Συνέχισε να μου λες εσυ τα «γραφτά» σου κλπ εγώ ξέρω απλά το τι σε περιμένει. Αλλά δε σου κάνει καλό να το ακούς συνεχώς. Πρέπει απλά να ρθει η ώρα να το ζήσεις και τότε θα επέλθει η ανακούφιση. Και ενδέχεται και να μας θυμηθείς κιόλας τότε, ότι «κάποιος κάπου κάποτε μου τα είχε πει αυτά…» :)

Τι λες μικρέ μου προληπτικέ και δεισιδαίμων φίλε, εμάς ήταν καθόλου «γραφτό» μας να γνωριστούμε έστω και με τη βοήθεια της τεχνολογίας? :) Εγώ έχω «5» ενδείξεις ότι μπορεί και να ήταν, παρότι όπως σου λέω δεν πιστεύω σε αυτά.. :p Η μαθηματική μου λογική και σκέψη διαμαρτύρεται και αντιδρά, δεν πιστεύει σε «γραφτά» και τέτοια , θέλει επιστημονική μεθοδολογια και τεκμηρίωση. Ούτε σε ζώδια πιστεύω. Ένας έλεγε _Είμαι «παρθένος» με «καρκίνο», κι ο άλλος του απάντησε: _Εγώ «το ‘χω κάνει» και είμαι υγιής :p

Αα τωρα καταλαβα. Ναι αλλα ξερεις οτι τον εχεις. Αυτο θελω να σου δωσω να καταλαβεις. Επισης δεν βλεπεστε γιατι υπαρχει θεμα υγειας. Εγω δεν εχω κανεναν περα απο το αγορι μου. Ουτε κοντα ουτε μακρια. Αυτο με ενοχλει. Εγω δεν εχω κοσμο ουτε για καφε. Και να παω να το κανονισω ακυρωνεται. Και ολοι εχουν καποιον πανω απο εμενα. Ειμαι παντα η τελευταια επιλογη για ολους. Και για την ξαδερφη μου που δεν ημουν δεν το εκτιμησε ποτε. Ουτε τα ατομα στο σχολειο που με εκαναν περα. Τις περισσοτερες μερες η καθομουν αμιλητη η καθομουν μονη μου στο προαυλιο. Χαχα οντως πρεπει να πηγαινω με οθονες εκει. Εε καλα δεν με λες και τοσο εξυπνη. Αλλα ουτε χαζη. ΟΧΙ ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΩ ΚΑΝΕΝΑΝ ΚΑΝΟΝΙΚΟ για αυτο γκρινιαζω ετσι. Ουτε εγω βαζω ταμπελα. Αλλα οι περισσοτεροι γνωστοι μου βαζουν. Αυτο με ενοχλει. Γιατι δεν μπορουν να αφησουν τον κοσμο ησυχο; Να ειδες; Σε αυτο με το σεξισμο συμφωνουμε. Αλλα μονο τετοιους βρισκω. Τουλαχιστον 2 παλιες μου συμμαθητριες μου εχουν πει οτι οι δουλειες του σπιτιου ειναι μονο για τις γυναικες. Και τα αγορια τους πιστευουν το ιδιο. Το κυνηγαω μονο "νοητα". Επειδη μου εχει γινει εμμονη ιδεα. Στην πραγματικοτητα δεν τρεχω πισω απο κανεναν. Θελω να περιμενω αλλα εχω βαρεθει πια. Περιμενω κυριολεκτικα 21 χρονια. Δεν ημουν προκατελλειμμενη μεχρι περισυ. Τωρα απλα νιωθω περιεργα. Οταν βρω παρεα αληθεια θα σας στειλω ενα ευχαριστω. Θα μπω να ξαναγραψω. Την τυχη σου δεν μπορεις ακριβως να την αλλαξεις. Μπορεις να αλλαξεις την αντιδραση σου σε αυτα που σου συμβαινουν. Αυτο ναι. Αλλα αν το λεει η τυχη σου να σε χτυπησει αυτοκινητο πχ πως θα το αλλαξεις; Μονο να προσεχεις μπορεις. Αλλα αν ειναι γραφτο θα σου συμβει.

[Idkwhattosaytho]

Καλημέρα. Στο πανεπιστήμιο, λογικά κάνετε και ομαδικές εργασίες. Καλημερα! Εμείς εκτός από τη βιβλιοθήκη του πανεπιστημίου, πηγαίναμε και σε cafe για να διαβάσουμε. Εκεί πώς πάνε τα πράγματα? Δεν έτυχε να συζητήσεις με κάποιον συμφοιτητη σου, να βρείτε κοινά σημεία; Κάτι.

Εχω κανει μια ομαδικη εργασια με μια κοπελα που δεν μου μιλαει πια γιατι της εβαλαν λογια απο οτι καταλαβα. Περα απο αυτο δεν μας βαζουν πολλες εργασιες. Αν τυχει κατι εννοειται οτι θα το προσπαθησω.