Κοινωνική φοβία και γραπτές εξετάσεις...

[Μαρούλι]

Lindsay, πές το στους γονείς ή στα αδέλφια σου άμεσα. Εγώ από την στιγμή που το είπα στους γονείς και τα αδέρφια μου, τουλάχιστον βρήκα ηρεμία ΜΕΣΑ στο σπίτι. Τώρα παλεύω να βρώ την ηρεμία και ΕΞΩ.

Μην γελιόμαστε, είναι μεγάλο πακέτο να δίνεις δίωρες/τρίωρες γραπτές εξετάσεις με αυτό το πλάκωμα μέσα σου. Γίνεται όμως. Προσωπικά διάβασα καλά, έκανα δεκάδες επαναλήψεις, πείσμωσα, βγήκα μια βόλτα να πάρω αέρα πρίν την εξέταση, πήρα δύναμη και ...καθόλου έκπληξη, με το που μπήκα στην αίθουσα και άρχισα να γράφω, άρχισαν εφιδρώσεις, αναγούλες, ζαλάδες, δυσκαταποσίες και τα τέτοια... Ό,τι και να έλεγα στον εαυτό μου για να καθησυχαστώ ήταν μάταιος κόπος. Έγραψα κακήν-κακώς ό,τι ήξερα, τα γράμματά μου ήταν άθλια και αγνώριστα, αλλά έφυγα με την ικανοποίηση οτι κατάφερα να παραμείνω εκεί 2 ώρες χωρίς να έρθει η συντέλεια του κόσμου! Με το που βγήκα από την αίθουσα, πήρα βαθιά ανάσα και είπα στον εαυτό μου: ''Πότε είναι το επόμενο μάθημα? Τι έχει σειρά?''.

Και είναι η πρώτη εξεταστική μετά από καιρό που συμμετέχω! Επί μήνες ούτε για 5 λεπτά δεν ήθελα να μείνω στην αίθουσα, κ τώρα έδωσα εξετάσεις με 200 άτομα και 5 επιτηρητές να κόβουν βόλτα γύρω μου. Θάρρος λοιπόν!

Αφού η ρίζα του κακού είναι το Πανεπιστήμιο, θα χτυπήσω το κακό στην ρίζα. Ούτε χάπια, ούτε τίποτα. Αυτοσυγκέντρωση και πείσμα. Που θα πάει, θα κουραστεί και θα υποχωρήσει... Ψυχραιμία.

[Μαρούλι]

Καημενες δυστυχες δυσμοιρες κοπέλες... που υποφερετε 2 βδομαδες η μια και 2 μηνες η αλλη.... Δεν ξερετε ποσο συμπασχω στο δραμα σας. Ποσο σκληρη ειναι η ζωη με μερικα ατομα ρε γμτ...

Ας μην σχολιάσω καλύτερα.

[elis]

φαρμακευτικα υπαρχει μια μικρη λυση χωρισ να παρεισ ψυχοφαρμακα υπαρχει ενα φαρμακο που ειναι για την καρδια κ χρησιμοποιειται κ για τιν κοινωνικη φοβια μειωνει την επιδραση τησ αδρεναλινησ στην καρδια κ δε χτυπαει πολλη δυνατα και ηρεμεισ

[NamelessOne]

Μαρούλι αφού πας σε ψυχολόγο πιστεύω θα το ξεπεράσεις εύκολα και χωρίς φάρμακα.
Αρκεί να δουλέψεις αυτά που θα σου πει (το CBT κάνει θαύματα)

Να σε ρωτήσω, το άγχος σου είναι γενικευμένο ή μόνο σε ειδικές περιπτώσεις όπως πολύ κόσμο, παρουσίαση κτλ;

btw σε έκανα add ως ομοιοπαθή

[Μαρούλι]

Μαρούλι αφού πας σε ψυχολόγο πιστεύω θα το ξεπεράσεις εύκολα και χωρίς φάρμακα.
Αρκεί να δουλέψεις αυτά που θα σου πει (το CBT κάνει θαύματα)

Να σε ρωτήσω, το άγχος σου είναι γενικευμένο ή μόνο σε ειδικές περιπτώσεις όπως πολύ κόσμο, παρουσίαση κτλ;

btw σε έκανα add ως ομοιοπαθή

Δεν ξέρω τι ακριβώς εννοείς με το ''γενικευμένο''. Μετά την πρώτη κρίση πανικού είχα άγχος για ένα ολόκληρο μήνα από το πρωί ώς το βράδυ και δεν κοιμόμουν. Τώρα μετά από 2 μήνες απλά με πιάνει άγχος μέσα στην αίθουσα της σχολής, στο τραπέζι όταν πρέπει να φάω (έχω εφιαλτική δυσκαταποσία) αλλά την υπόλοιπη μέρα είμαι οκ. Κοιμάμαι καλά και δεν έχω πρόβλημα να βγώ για καφέ ή ψώνια ή γυμναστήριο. Μόνο ο κλειστός χώρος του πανεπιστημίου μου βγάζει κρίσεις πανικού... Η αίθουσα. Όταν βγώ από την αίθουσα, αυτομάτως ηρεμώ. Καλά, εννοείται πως δεν μπορώ να μιλήσω μπροστά στους συμφοιτητές πόσω μάλλον να κάνω ανάγνωση... Όταν όμως είμαι έξω από το πανεπιστήμιο, σε καφετέριες με φίλους, δεν μιλάω απλά, φωνάζω. Μάλλον η σχολή είναι ο στρεσογόνος παράγων, πάντα εκεί με έπιαναν κρίσεις πανικού. Ατυχία?

Τι ακριβώς είναι το CBT? Η γιατρός μου μου έχει γράψει το ζανάξ, αλλά δεν το έχω πάρει ούτε μια φορά. Δεν έχω καλές σχέσεις με τα φάρμακα, ειδικά τα χάπια (το θέμα της δυσκαταποσίας που λέγαμε...).

Πέραν αυτών, ναί, έχω χρόνια κατάθλιψη, αλλά αυτό αντέχεται. Παιχνιδάκι είναι η κατάθλιψη μπροστά στις κρίσεις πανικού... Εσύ? Ομοιοπαθής ώς πρός την κοινωνική φοβία, ή υπάρχουν κι άλλα (εύχομαι να μην υπάρχουν!)?

[Μαρούλι]

φαρμακευτικα υπαρχει μια μικρη λυση χωρισ να παρεισ ψυχοφαρμακα υπαρχει ενα φαρμακο που ειναι για την καρδια κ χρησιμοποιειται κ για τιν κοινωνικη φοβια μειωνει την επιδραση τησ αδρεναλινησ στην καρδια κ δε χτυπαει πολλη δυνατα και ηρεμεισ

pad, το έχω σκεφτεί πολλές φορές να ξεκινήσω το xanax, αλλά δεν τολμάω, απο φόβο μην εξαρτηθώ. αν πάρω δηλαδή ένα χάπι πρίν το διαγώνισμα, τι θα γίνει μετά?

[stefanakis]

geia sas kai apo mena!kai egw exw to idio provlima . mexri ta 22 de borousa na kanw anagnwsi brosta se kosmo agxwnomoun pol,u meta ta 22 omws arxisa na exw efidrwsi ktl. twra prospathw na pigainw kontra sto provlima ta vgazw pera alla panta me agxws , kai auto me stenoxwrei giti paliotera oti ekana to ekana xwris idiaitero agxos kai imoun eutixismenos.

[stefanakis]

gia aupnies pies flamouri anti gia tsai!!!

[lenaa1]

NEO ΞΕΚΙΝΗΜΑ !!!!Πολυ ενθαριντικό όνομα!Εχω και εγω αυτο το κοινωνικο αγχος και όταν με πιάσει εμφανίζω εντονα ψυχοσωματικά!!!΄πόνος στο στομάχι,στην κοιλιά και ο μεγαλυτερος μου φόβος είναι να καταλάβουν οι άλλοι οτι θέλω να πάω τουαλέτα απο εντονη ανάγκη λες και στους αλλους δεν συμβαίνει να τους πιάσει κόψιμο!!!!!Εχω φίλους που
οταν τους πιάνει δεν τους ενδιαφέρει καθόλου ισα ισα που κανουνε και πλάκα!Εγω το εχω ενοχοποιήσει όσο δεν πάει!!!!Ολο αυτο σκέφτομαι τι θα κάνω αν με πιάσει και δεν ειμαι σπιτι μου.Νιωθω οτι θα με κοροιδεψουν θα με κρίνουν .Οταν ήμουν 7 ετων και είχα παει κατασκηνωση μια μερα μπερδευτικα και αντι πήγα στις τουαλετες των αγοριων οπου συναντησα την καθαριστρια η οποια με κατσαδιασε με τον πιο εξευτελιστικο τροπο και με απειλησε οτι θα με πάει στο διευθυντη λες και είχα κανει καποιο εγκλημα.θυμαμαι το φοβο και την ντροπη που ενιωσα και για μερες μεχρι να ερθουν οι γονεις μου να με παρουν δεν ξαναπηγα τουαλετα απο φοβο.Πιστευω οτι αυτο επαιξε βασικο ρολο στην ενοχη και την ντροπη που νιωθω σημερα!!!!!Καποιοι μπορει να γελασουν με αυτο αλλα εμενα μου εχει δημιουργησει ενα καρο προβληματα στην καθημερινοτητα μου και την ποιοτητα ζωης μου τα τελευταια 5 χρονια.Χαιρομαι που το ξεπερασες ετσι απλα ευχομαι ολοι να μπορεσουμε να το ξεπερασουμε και να ζησουμε την ωραια πλευρα της ζωης!!!!

[elis]

pad, το έχω σκεφτεί πολλές φορές να ξεκινήσω το xanax, αλλά δεν τολμάω, απο φόβο μην εξαρτηθώ. αν πάρω δηλαδή ένα χάπι πρίν το διαγώνισμα, τι θα γίνει μετά?

interal λεγεται το χαπι κ δεν ειναι ψυχοφαρμακο ειναι για την καρδια εμενα με βοηθησε οταν εκανα παρουσιαση την πτυχιακη μου!!!

[Μαρούλι]

Εχω και εγω αυτο το κοινωνικο αγχος και όταν με πιάσει εμφανίζω εντονα ψυχοσωματικά!!!΄πόνος στο στομάχι,στην κοιλιά και ο μεγαλυτερος μου φόβος είναι να καταλάβουν οι άλλοι οτι θέλω να πάω τουαλέτα απο εντονη ανάγκη λες και στους αλλους δεν συμβαίνει να τους πιάσει κόψιμο!!!!! το εχω ενοχοποιήσει όσο δεν πάει!!!!Ολο αυτο σκέφτομαι τι θα κάνω αν με πιάσει και δεν ειμαι σπιτι μου.Νιωθω οτι θα με κοροιδεψουν θα με κρίνουν. Οταν ήμουν 7 ετων και είχα παει κατασκηνωση μια μερα μπερδευτικα και αντι πήγα στις τουαλετες των αγοριων οπου συναντησα την καθαριστρια η οποια με κατσαδιασε με τον πιο εξευτελιστικο τροπο και με απειλησε οτι θα με πάει στο διευθυντη λες και είχα κανει καποιο εγκλημα.θυμαμαι το φοβο και την ντροπη που ενιωσα και για μερες μεχρι να ερθουν οι γονεις μου να με παρουν δεν ξαναπηγα τουαλετα απο φοβο.Πιστευω οτι αυτο επαιξε βασικο ρολο στην ενοχη και την ντροπη που νιωθω σημερα!!!!!Καποιοι μπορει να γελασουν με αυτο αλλα εμενα μου εχει δημιουργησει ενα καρο προβληματα στην καθημερινοτητα μου και την ποιοτητα ζωης μου τα τελευταια 5 χρονια.Χαιρομαι που το ξεπερασες ετσι απλα ευχομαι ολοι να μπορεσουμε να το ξεπερασουμε και να ζησουμε την ωραια πλευρα της ζωης!!!!

Σε καταλαβαίνω όσο δεν πάει. Οι κοινωνικές φοβίες χτυπούν πάντα το γαστρεντερικό σύστημα! Κι εγώ, πηγαίνω στην τουαλέτα τις πιο περίεργες ώρες, γιατί νιώθω άβολα στην ιδέα οτι κάποιος είναι έξω απ'την πόρτα όταν εγώ είμαι μέσα... Κάτι τέτοιο μου προκάλεσε μια χρόνια δυσκοιλιότητα απ'τα 12 μου μέχρι...πάντα. Κάποτε μάλιστα είχα πάει σε ξένο σπίτι για τριήμερες διακοπές, και γύρισα στην πόλη άρον-άρον με δυνατούς πόνους στην κοιλιά. Πήγα σε παθολόγο με υποψία σκωληκοειδίτιδας, αλλά μόλις έμεινα μια μέρα μόνη στο σπίτι ΜΟΥ, ήρθα στα ίσια μου από κάθε άποψη.

Πέντε χρόνια το παλεύεις; Άσ'τα. Αυτά ή φεύγουν από μόνα τους, ή, οσο τα σκαλίζεις γιγαντώνονται. Πίστεψέ με η ζωή είναι ωραία ακόμα και με αυτά! Αρκεί να μπορείς να τα μοιράζεσαι για να μην σε πνίγουν. Άν οι δικοί σου δεν καταλαβαίνουν, να τα λές σε εμάς τους ομοιοπαθείς. Είναι κάποια λύση!

[sofia84]

εχεις μιλησει στους δικους σου? τι σου λενε? με ποιους το αντιμετωπιζεις το θεμα ή απλα το "θάβεις" ?

[NamelessOne]

Δεν ξέρω τι ακριβώς εννοείς με το ''γενικευμένο''. Μετά την πρώτη κρίση πανικού είχα άγχος για ένα ολόκληρο μήνα από το πρωί ώς το βράδυ και δεν κοιμόμουν. Τώρα μετά από 2 μήνες απλά με πιάνει άγχος μέσα στην αίθουσα της σχολής, στο τραπέζι όταν πρέπει να φάω (έχω εφιαλτική δυσκαταποσία) αλλά την υπόλοιπη μέρα είμαι οκ. Κοιμάμαι καλά και δεν έχω πρόβλημα να βγώ για καφέ ή ψώνια ή γυμναστήριο. Μόνο ο κλειστός χώρος του πανεπιστημίου μου βγάζει κρίσεις πανικού... Η αίθουσα. Όταν βγώ από την αίθουσα, αυτομάτως ηρεμώ. Καλά, εννοείται πως δεν μπορώ να μιλήσω μπροστά στους συμφοιτητές πόσω μάλλον να κάνω ανάγνωση... Όταν όμως είμαι έξω από το πανεπιστήμιο, σε καφετέριες με φίλους, δεν μιλάω απλά, φωνάζω. Μάλλον η σχολή είναι ο στρεσογόνος παράγων, πάντα εκεί με έπιαναν κρίσεις πανικού. Ατυχία?

Τι ακριβώς είναι το CBT? Η γιατρός μου μου έχει γράψει το ζανάξ, αλλά δεν το έχω πάρει ούτε μια φορά. Δεν έχω καλές σχέσεις με τα φάρμακα, ειδικά τα χάπια (το θέμα της δυσκαταποσίας που λέγαμε...).

Πέραν αυτών, ναί, έχω χρόνια κατάθλιψη, αλλά αυτό αντέχεται. Παιχνιδάκι είναι η κατάθλιψη μπροστά στις κρίσεις πανικού... Εσύ? Ομοιοπαθής ώς πρός την κοινωνική φοβία, ή υπάρχουν κι άλλα (εύχομαι να μην υπάρχουν!)?

Με το γενικευμένο εννοώ να φοβάσαι τους ανθρώπους γενικά, ότι πχ θα σε κρίνουν ή να αισθάνεσαι μειονεκτικά απέναντί τους.

Το CBT είναι απλά μια τεχνική όπου μαθαίνεις να αντιμετωπίζεις τις αρνητικές σου σκέψεις και τα λοιπά. Εσύ τι νόμιζες ότι είναι, χάπι;

Όσον αφορά την κατάθλιψη, δεν ξέρω κατά πόσο είναι παιχνιδάκι... Αν και για να είμαι ειλικρινής δεν έχω βιώσει και κρίση πανικού. Απλά έχω ή μάλλον είχα πολύ βαριά μορφή κοινωνικής φοβίας

ΥΣ: Απάντηση μετά από 2 μήνες... κάλλιο αργά παρά ποτέ!

[lenaa1]

Mαρούλι καλημέρα!Αχ το ξέρω πως η ζωή ειναι ωραία και γι αυτό θέλω να τη ζω και προσπαθώ!!!Ειμαι πολύ καλύτερα τα τελευταία 2 χρόνια σε σχέση με τα προηγούμενα
που ήταν σχεδόν ανύπαρκτα!!!!!Δεν το βάζω κάτω προσπαθώ γιατί εχω πολλά όνειρα και θέλει αισιοδοξία!!!Εσύ σε τι φάση είσαι?Ποιό είναι το θέμα που αντιμετωπίζεις?
Ειναι ωραίο τελικά αυτό το φόρουμ!!!!

[lenaa1]

Σοφία καλημέρα!ναι έχω μιλήσει στους δικούς μου αλλά δεν θέλω να τους φορτώσω με αυτά ούτε να τους ανησυχώ!!!Εχουμε πολυ καλή σχέση
αλλα δεν είναι ειδικοί σε αυτό.Το αντιμετωπίζω κυρίως μόνη μου τώρα λογω οικονομικων αλλά πριν λίγο καιρό εκανα καποιες συνεδρίες και μπορώ να
πω οτι ήταν ο,τι καλύτερο εκανα για τον εαυτό μου.Με την πρώτη ευκαιρία θα αρχίσω ξανά!!!