Σας βάραγαν οι γονείς σας όταν ήσασταν παιδιά;

[savatage]

Ή αν το δουμε πιο κυνικα, μπορει η ιδια μεσα στην κοινωνια να νιωθει ο τελευταιος κρικος, να εχει να υποστει κακομεταχειριση σα γυναικα και σαν εργαζομενη και σα χηρα και ολος αυτος ο συσσωρευμενος θυμος, η οργη, το αισθημα αδικιας και ανημποριας, στο σπιτι να βγαινει με ξεσπασματα δυναστη, επειδη μονο στο σπιτι μπορει να επιβληθει και να νιωσει οτι εχει εξουσια, μονο εκει υπαρχουν ατομα (τα παιδια) που θα αναγκαστουν να υποστουν την εξουσια της χωρις να την εξουσιαζουν. Μονο εκει μπορει να παιξει τον αναποδο ρολο απο αυτον που παιζει εξω απο το σπιτι.
"Δε μου φτανουν ολα αυτα που τραβαω, εχω και εσας τα σκατοπαιδα"

[savatage]

Δεν υπηρχε κάποιο προνομιο να κοψει. Τι να τους κοψει, τις βολτες που κανανε εν αγνοια της ενω ελειπε; Αμα ειχαν τροπο να ειναι εξω με φιλους ηταν κομπλε. Δεν μπορουσε να τους στερησει το αιφον ουτε κανα φοβερο παιχνιδι ουτε τη τηλεοραση που την ειχαν χεσμενη.

Βολτες τα σαββατοκυριακα, απογευματα, βραδια, τις ωρες που δε δουλευε? Παρτυ, γιορτες, μαζεμα των παιδιων στην πλατεια, σε πανηγυρια, κατι ξερω γω!! Δεν μπορει να εκαναν τα παντα τις ωρες που δουλευε. Χαρτζηλικι επαιζε? Κι αυτο ειναι προνομιο.
Κι αν τοτε οι συνθηκες υπαγορευαν την υπαρξη τιμωριας, θα μπορουσε ισως να ειναι καποιου αλλου ειδους, λιγοτερο ή και καθολου σωματικη. Πχ κλειδωμα στο δωματιο για καποιες ωρες.
Που πλεον κι αυτου του ειδους η τιμωρια εχει καταργηθει, αλλα τωρα μιλαμε για καμμια 30ρια(?) ή παραπανω χρονια πριν.

[Natalia_sups]

Ή αν το δουμε πιο κυνικα, μπορει η ιδια μεσα στην κοινωνια να νιωθει ο τελευταιος κρικος, να εχει να υποστει κακομεταχειριση σα γυναικα και σαν εργαζομενη και σα χηρα και ολος αυτος ο συσσωρευμενος θυμος, η οργη, το αισθημα αδικιας και ανημποριας, στο σπιτι να βγαινει με ξεσπασματα δυναστη, επειδη μονο στο σπιτι μπορει να επιβληθει και να νιωσει οτι εχει εξουσια, μονο εκει υπαρχουν ατομα (τα παιδια) που θα αναγκαστουν να υποστουν την εξουσια της χωρις να την εξουσιαζουν. Μονο εκει μπορει να παιξει τον αναποδο ρολο απο αυτον που παιζει εξω απο το σπιτι.
"Δε μου φτανουν ολα αυτα που τραβαω, εχω και εσας τα σκατοπαιδα"

Μπορω να σου πω με σιγουρια πως δεν ηταν ετσι...οτι σωματικη τιμωρια ασκησε την ασκησε με βαρια καρδια επειδη δεν εβρισκε αλλο τροπο με τα δεδομενα που ειχε. Τα αγαπουσε πολυ τα αδερφια μου, δεν θα εβγαζε απωθημενα πανω τους. Πιστευω πως απο φοβο που λεει και η ελισαβετ τα εκανε. Και δεν ήταν μονο αυτη η εμπειρια τους μαζι της φυσικα...περνουσε οσο μπορουσε ποιοτικο χρονο μαζι τους. Και χειροτεχνιες φτιαχνανε μαζι οταν ηταν πιο μικρα, και γλυκα, και σινεμα τους πηγαινε, και σε μαθηματα κιθαρας, και σε παιδικα τουρνουα σκακι, διαφορα. Προφανως και εδω μιλαμε για περιπτωσεις σωματικης βιας και για αυτο ανεφερα καποιες, αλλα η μητερα μου ειναι σιγουρα μια περιπτωση που δεν αξιζει να δαιμονοποιηθει απο μεμονωμενα περιστατικα, δεν ειναι ολοκληρωμενη εικονα αυτο.

Και δεν εχω προβλημα να πω χωρις φοβο και παθος πως εγω ημουν αλλη ιστορια. Μαζι μου εβγαλε απωθημενα ειδικα όταν ημουν κοριτσι στην εφηβεια...εκει αρχισαν να λειτουργουν τα ψυχολογικα μοτιβα μανας-κορης που γενικα ειναι δυσκολα και υπαρχει τριβη. Το παραδεχομαι. Αλλα δεν της το χρεωνω ως κακια, το θεωρω αδυναμια. Μου κοστισε, αλλα πλεον καταλαβαινω και το εχω συγχωρησει. Επισης μεγαλωνοντας και παρατηρωντας τον εαυτο μου καταλαβαινω καποια πραγματα απο την δικια της οπτικη καλυτερα. Δεν εφταιγα ως παιδι, αλλα με βοηθαει τωρα αυτο. Και δεν θα της κρατησω κακια, την αγαπω.

[Macgyver]

ειχα μεινει με την εντυπωση οτι ειχες πολυ αυταρχικο πατερα.

Απολυτο , οχι αυταρχικο ......κι εγινε ετσι τωρα στα γεραματα , νεος με ειχε πολυ κακομαθημενο , οτι ηθελα μου τοπαιρνε , μεχρι τα 30 μου χρονια .....εχει πλεον ενα θεματακι με τα λεφτα , ενω εχει ειναι πολυ τσιγγουνης ......και δεν με αφηνει να δουλεψω , μεχει παροπλισει απο το 06 .......θελει ναχει τον ελεγχο , ,........αμα γερασεις , πολλα βγαινουν ......

[Natalia_sups]

Βολτες τα σαββατοκυριακα, απογευματα, βραδια, τις ωρες που δε δουλευε? Παρτυ, γιορτες, μαζεμα των παιδιων στην πλατεια, σε πανηγυρια, κατι ξερω γω!! Δεν μπορει να εκαναν τα παντα τις ωρες που δουλευε. Χαρτζηλικι επαιζε? Κι αυτο ειναι προνομιο.
Κι αν τοτε οι συνθηκες υπαγορευαν την υπαρξη τιμωριας, θα μπορουσε ισως να ειναι καποιου αλλου ειδους, λιγοτερο ή και καθολου σωματικη. Πχ κλειδωμα στο δωματιο για καποιες ωρες.
Που πλεον κι αυτου του ειδους η τιμωρια εχει καταργηθει, αλλα τωρα μιλαμε για καμμια 30ρια(?) ή παραπανω χρονια πριν.

Ναι θα τους εκοβε τη βολτα το σκ και θα εκοβαν το καπνισμα. Λολ.

[savatage]

Βλεπω οτι πολυ συχνα επικαλεισαι την αγαπη ως βεβαιο και αναμφισβητητο λογο οτι αποκλειεται καποιος να βγαζει απωθημενα και κομπλεξ πανω σε καποιον που αγαπαει. Αυτο δυστυχως δεν ισχυει.
Το ενα δεν αναιρει το αλλο.
Μπορεις να αγαπας, αλλα να νιωθεις μειονεκτικα σε ενα ρολο και να βγαζεις εναν βιαιο εαυτο.
Μπορεις να αγαπας και να κακοποιεις.
Μπορεις να αγαπας και να ζηλευεις.
Μπορεις να αγαπας και να φθονεις.
Μπορεις να αγαπας και να σκοτωσεις το προσωπο που αγαπας.
Η υπαρξη αγαπης, δεν αναιρει το ενδεχομενο να κανεις ασχημα πραγματα στα ατομα που αγαπας και οχι απαραιτητα για το καλο τους, αλλα επειδη σε καποιο ρολο εισαι ανεπαρκης(ή και κακος) για προσωπικους λογους και επειδη μαζι με την αγαπη συνυπαρχουν και άλλα συναισθηματα.
Αυτο δε σημαινει οτι εισαι εξ ολοκληρου δαιμονας, καταπτυστος, για τα σκουπιδια, για λιθοβολισμο, αλλα μπορει σε εναν τομεα να εκανες λαθη που στοιχισαν ζωες ολοκληρες. Και γιατι πρεπει οπωσδηποτε να ανθολιστουν αυτα τα λαθη και να μικρυνει η σημασια τους?
Γιατι πρεπει να βρισκουμε αλλοθι και δικαιολογιες? Φυσικα αιτιες υπαρχουν παντα. Και στο βιασμο υπαρχουν αίτια. Οπου και να σκαλισεις, θα βρεις δικαιολογιες και ειδικα η αγαπη ειναι απο τις πιο δημοφιλεις.
Σε τι χρησιμευουν ομως? Πρεπει οπωσδηποτε να δικαιολογεις τα λαθη της μανας σου για να την αγαπας? Πρεπει να της δωσεις δικιο? Μπορεις να την αγαπας, επειδη την αγαπας, ετσι, και χωρις δικαιολογιες.

[Natalia_sups]

Βλεπω οτι πολυ συχνα επικαλεισαι την αγαπη ως βεβαιο και αναμφισβητητο λογο οτι αποκλειεται καποιος να βγαζει απωθημενα και κομπλεξ πανω σε καποιον που αγαπαει. Αυτο δυστυχως δεν ισχυει.
Το ενα δεν αναιρει το αλλο.
Μπορεις να αγαπας, αλλα να νιωθεις μειονεκτικα σε ενα ρολο και να βγαζεις εναν βιαιο εαυτο.
Μπορεις να αγαπας και να κακοποιεις.
Μπορεις να αγαπας και να ζηλευεις.
Μπορεις να αγαπας και να φθονεις.
Μπορεις να αγαπας και να σκοτωσεις το προσωπο που αγαπας.
Η υπαρξη αγαπης, δεν αναιρει το ενδεχομενο να κανεις ασχημα πραγματα στα ατομα που αγαπας και οχι απαραιτητα για το καλο τους, αλλα επειδη σε καποιο ρολο εισαι ανεπαρκης(ή και κακος) για προσωπικους λογους και επειδη μαζι με την αγαπη συνυπαρχουν και άλλα συναισθηματα.
Αυτο δε σημαινει οτι εισαι εξ ολοκληρου δαιμονας, καταπτυστος, για τα σκουπιδια, για λιθοβολισμο, αλλα μπορει σε εναν τομεα να εκανες λαθη που στοιχισαν ζωες ολοκληρες. Και γιατι πρεπει οπωσδηποτε να ανθολιστουν αυτα τα λαθη και να μικρυνει η σημασια τους?
Γιατι πρεπει να βρισκουμε αλλοθι και δικαιολογιες? Φυσικα αιτιες υπαρχουν παντα. Και στο βιασμο υπαρχουν αίτια. Οπου και να σκαλισεις, θα βρεις δικαιολογιες και ειδικα η αγαπη ειναι απο τις πιο δημοφιλεις.
Σε τι χρησιμευουν ομως? Πρεπει οπωσδηποτε να δικαιολογεις τα λαθη της μανας σου για να την αγαπας? Πρεπει να της δωσεις δικιο? Μπορεις να την αγαπας, επειδη την αγαπας, ετσι, και χωρις δικαιολογιες.

Ουδεποτε ειπα οτι η αγαπη δικαιολογει τα λαθη. Ειπα πως τα λαθη δεν σημαινουν πως υπηρχε κακη προθεση και ελλειψη αγαπης. Αλλο το ενα αλλο το αλλο.
Εκανε λαθη, μου κοστισαν, μπορει σε καποια πραγματα να κοστισαν στα αδερφια μου, αλλα πηραμε και καλα πραγματα απο εκεινη και θελω να το αναγνωρισω και αυτο. Το ενα δεν αναιρει το αλλο. Το "καταλαβαινω" δεν σημαινει και "εγκρινω".
Το να καταλαβω μου χρησιμευει εμενα στο να επεξεργαστω την εμπειρια μου και να παω παρακατω.
Αυτο δεν σημαινει πως επικρωτω τις οποιες λαθος αποφασεις η συμπεριφορες.

[savatage]

Φυσικα και πηρατε και καλα πραγματα απο εκεινη, δεν ηταν κανενα τερας, αλιμονο.

[serios]

Βλεπω οτι πολυ συχνα επικαλεισαι την αγαπη ως βεβαιο και αναμφισβητητο λογο οτι αποκλειεται καποιος να βγαζει απωθημενα και κομπλεξ πανω σε καποιον που αγαπαει. Αυτο δυστυχως δεν ισχυει.
Το ενα δεν αναιρει το αλλο.
Μπορεις να αγαπας, αλλα να νιωθεις μειονεκτικα σε ενα ρολο και να βγαζεις εναν βιαιο εαυτο.
Μπορεις να αγαπας και να κακοποιεις.
Μπορεις να αγαπας και να ζηλευεις.
Μπορεις να αγαπας και να φθονεις.
Μπορεις να αγαπας και να σκοτωσεις το προσωπο που αγαπας.
Η υπαρξη αγαπης, δεν αναιρει το ενδεχομενο να κανεις ασχημα πραγματα στα ατομα που αγαπας και οχι απαραιτητα για το καλο τους, αλλα επειδη σε καποιο ρολο εισαι ανεπαρκης(ή και κακος) για προσωπικους λογους και επειδη μαζι με την αγαπη συνυπαρχουν και άλλα συναισθηματα.
Αυτο δε σημαινει οτι εισαι εξ ολοκληρου δαιμονας, καταπτυστος, για τα σκουπιδια, για λιθοβολισμο, αλλα μπορει σε εναν τομεα να εκανες λαθη που στοιχισαν ζωες ολοκληρες. Και γιατι πρεπει οπωσδηποτε να ανθολιστουν αυτα τα λαθη και να μικρυνει η σημασια τους?
Γιατι πρεπει να βρισκουμε αλλοθι και δικαιολογιες? Φυσικα αιτιες υπαρχουν παντα. Και στο βιασμο υπαρχουν αίτια. Οπου και να σκαλισεις, θα βρεις δικαιολογιες και ειδικα η αγαπη ειναι απο τις πιο δημοφιλεις.
Σε τι χρησιμευουν ομως? Πρεπει οπωσδηποτε να δικαιολογεις τα λαθη της μανας σου για να την αγαπας? Πρεπει να της δωσεις δικιο? Μπορεις να την αγαπας, επειδη την αγαπας, ετσι, και χωρις δικαιολογιες.

Kαι όμως αγάπη μαζί με αυτά τα στοιχεία δεν νοείται αγάπη. Η αγάπη έτσι οπως την ορίζει η ανθρώπινη κοινωνία είναι μια εκφυλισμένη έννοια.
Για να σου δώσω να καταλάβεις. Αν υπήρχε πραγματική αγάπη από τους ανθρώπους θα είχαμε έναν μικρό παράδεισο αρμονίας και ειρήνης στην γη.
Όλα αυτά που ανέφερες δεν συμβαδίζουν με την αγάπη αλλά έτσι μάθαμε να λέμε. Πχ τον αγαπώ αλλά θέλω να του κάνω κακό όταν συμπεριφέρεται έτσι που φυσικά είναι κάτι παράλογο.

Ας αποδεχτούμε σαν άνθρωποι ότι δεν γνωρίζουμε τι σημαίνει αγάπη και ότι πιθανόν πορευόμαστε χωρίς αυτή παρά να της δίνουμε μια ψεύτικη σημασία και να την εκφυλίζουμε.

[savatage]

Kαι όμως αγάπη μαζί με τα στοιχεία δεν νοείται αγάπη. Η αγάπη έτσι οπως την ορίζει η ανθρώπινη κοινωνία είναι μια εκφυλισμένη έννοια.
Για να σου δώσω να καταλάβεις. Αν υπήρχε πραγματική αγάπη από τους ανθρώπους θα είχαμε έναν μικρό παράδεισο αρμονίας και ειρήνης στην γη.
Όλα αυτά που ανέφερες δεν συμβαδίζουν με την αγάπη αλλά έτσι μάθαμε να λέμε. Πχ τον αγαπώ αλλά θέλω να του κάνω κακό όταν συμπεριφέρεται έτσι που φυσικά είναι κάτι παράλογο.

Ας αποδεχτούμε σαν άνθρωποι ότι δεν γνωρίζουμε τι σημαίνει αγάπη και ότι πιθανόν πορευόμαστε χωρίς αυτή παρά να της δίνουμε μια ψεύτικη σημασία και να την εκφυλίζουμε.

Ισως επειδη δινουμε διαφορετικη ερμηνεια σε αυτην.
Εσυ υποθετω οτι της δινεις την ερμηνεια της αγνης, αθωας και ανιδιοτελους αγαπης. Εγω δεν πιστευω οτι υπαρχει αυτο, οποτε μιλαω για αγαπη που συνυπαρχει μαζι με πολλα άλλα συναισθηματα.

[Xfactor]

η αληθεια είναι ότι και εγω εχω φαει ξυλο από τον φαδερ μικρότερος.....βεβαια του εχω τραβηξει και εγω μπουκετο...
και μολις τον ρωτησα γιατι? μου λεει ησουν πολύ ατακτος...
αλλα και παλι δεν είναι δικαιολογια αυτό να χτυπας ένα απροστατευτο παιδακι

[serios]

Ισως επειδη δινουμε διαφορετικη ερμηνεια σε αυτην.
Εσυ υποθετω οτι της δινεις την ερμηνεια της αγνης, αθωας και ανιδιοτελους αγαπης. Εγω δεν πιστευω οτι υπαρχει αυτο, οποτε μιλαω για αγαπη που συνυπαρχει μαζι με πολλα άλλα συναισθηματα.

Τότε ας αποφεύγουμε να χρησιμοποιούμε τον όρο αγάπη. Ισως μιλάμε για κάτι άλλο που του δίνουμε την μάσκα της ''αγάπης''

[savatage]

Τότε ας αποφεύγουμε να χρησιμοποιούμε τον όρο αγάπη. Ισως μιλάμε για κάτι άλλο που του δίνουμε την μάσκα της ''αγάπης''

Δεν υπαρχουν διαφορετικες λεξεις ομως. Ειτε προκειται για ανιδιοτελη αγαπη ειτε για αγαπη υπο ορους, αγαπη τη λεμε.
Σε αλλες γλωσσες δεν εχουν ξεχωριστη λεξη ουτε καν για τον ερωτα(!)

[serios]

Το πως την ονομάζουμε ίσως διαφέρει από αυτό που είναι.
Είναι σαν να κατακερματίζω την λογική. Λογική και λογική υπό όρους. Δεν βγάζει νόημα τουλάχιστον για μένα. Δηλαδή όπως λένε και οι εκπρόσωποι των θρησκειών πχ του χριστιανισμού: ''Κατέχουμε την αυθεντική αγάπη, την χριστιανική'' λες και έχει φορέσει η αγάπη γεωγραφικά χαρακτηριστικά και εθιμοτυπικά και διαχωρίστηκε από αυτό που είναι πραγματικά,δηλ μια δύναμη που ενώνει και δεν διαχωρίζει.
Κάπου ζέχνουν όλα αυτά νομίζω.

[Gypsy Cello]

πωωω αν είναι δυνατον.....
πρεπει να της δωσει και εσυ να φαει μια μερα..

Φυσικά και το έχω σκεφτεί να της το ανταποδώσω με το ίδιο νόμισμα αλλά ρε γαμώτο μου
δεν είμαι τόσο διεστραμμένη. Σκέφτομαι να φύγω από το σπίτι για να γλυτώσω από την παρουσία της. Κάθε φορά
που την βλέπω αυτό το περιστατικό σκέφτομαι και με πιάνει απελπισία. Αισθάνομαι ανήμπορη και εφόσον μου συμπεριφέρθηκε έτσι αυτή που είναι μάνα μου, οι άλλοι πως θα μου φερθούν;;;