Μάλλον δεν είμαι συμπαθής

[keep_walking]

Τα ταξίδια είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να κάνει κάποιος. Νομίζω ότι τα απολαμβάνεις και καλύτερα μόνος, αρκεί να σου αρέσει και η μοναχικότητα πότε πότε. Εφόσον το ζητάει το μυαλό σου, κάντο αν βέβαια αντέχεις οικονομικά. Εγώ το σκέφτομαι να πάρω τη βαλίτσα μου και να πάω έστω ένα 3μερο κάπου να γεμίσω τις μπαταρίες μου και μετά πάλι πίσω στη βάση με ανανεωμένη μάλλον διάθεση. Αν υπάρχει και παρέα, ακόμα καλύτερα, αλλά λίγο δυσκολάκι...

Ναι θα το κανω. Δεν χρειαζεται να ειναι κατι fancy. Το πιο σημαντικο εξοδο ειναι της διαμονης. Γενικα να παρει αλλες στροφες ο εγκεφαλος και να γεμισει με μερικες νεες εμπειριες. Χρειαζεται.

[erimitis44]

Ναι θα το κανω. Δεν χρειαζεται να ειναι κατι fancy. Το πιο σημαντικο εξοδο ειναι της διαμονης. Γενικα να παρει αλλες στροφες ο εγκεφαλος και να γεμισει με μερικες νεες εμπειριες. Χρειαζεται.

Αυτό ακριβώς. Να πάρει νέα ερεθίσματα ο εγκέφαλος γιατί εμένα προσωπικά τα τελευταία χρόνια, έχει μπει στη διατήρηση του ψυγείου...Σε καληνυχτίζω γιατί νυστάζω και από το πρωί, εδώ θα είμαι...

[keep_walking]

Αυτό ακριβώς. Να πάρει νέα ερεθίσματα ο εγκέφαλος γιατί εμένα προσωπικά τα τελευταία χρόνια, έχει μπει στη διατήρηση του ψυγείου...Σε καληνυχτίζω γιατί νυστάζω και από το πρωί, εδώ θα είμαι...

Εγινε καληνυχτες και αυριο παλι εδω στα γνωστα λημερια :)

[Marilou]

Ισως ειναι διακαης ποθος σχεδον ολων να κανουν νεες γνωριμιες. Για παραδειγμα λενε παμε κανα ταξιδι να γνωρισουμε και κοσμο. Δεν κοιτανε πολλες φορες να επενδυσουν στις γνωριμιες που ηδη εχουν. Αυτες οι γνωριμιες ειναι και μια πυλη να ανοιξεις τον κυκλο, μιας και μπορουν να φερουν επιπλεον ατομα στην παρεα.
Δεν νομιζω να υπαρχει καποιος που να ειναι τοσο για παραδειγμα εσωστρεφης και να εχει βρει ισορροπιες, τοσο που να πει οχι σε γνωριμιες με συναρπαστικους ανθρωπους. Το θεμα ειναι πως τους βρισκεις, αν δεν κανεις διαφορες κινησεις προς αυτη την κατευθυνση. Σκεφτομαι και τον εαυτο μου παραλληλα, μιας και με απασχολει το θεμα.

Αυτό τα λέει όλα και είναι το συμπέρασμα από όλες αυτές τις ιστορίες που μας έχεις πει .
Το θέμα σου δεν είναι ότι δεν έχεις τις ευκαιρίες να γνωρίζεις άτομα ,το θέμα σου είναι ότι θες συνεχώς να αναζητάς μέσα από αυτές ένα κοινό σας στοιχείο την δεδομένη στιγμή που μόνο εσύ το χρειάζεσαι και δεν είναι ανάγκη ή απόφαση της όλης παρέας .


Θες να πας ένα ταξίδι και επειδή η παρέα σου εκείνη την στιγμή δεν θέλει ή δεν μπορεί ξεκινάς την ανάλυση και καταλήγεις στο συμπέρασμα ότι δεν κάνει και πας παρακάτω ...

Όταν είμαστε σε μια παρέα οι ανάγκες μας για το οτιδήποτε πρέπει να είναι κοινές ...
Μην ξεχνάς ει άι δική σου αρχική επιλογή οι παρέες ...

Αυτή σου η ανάγκη μπορεί κάλλιστα να σε οδηγεί σε λανθασμένες επιλογές κάθε φορά .

Ουσιαστικά μου λες ότι ο καθένας είναι για διαφορετικές δραστηριότητες...Το καταλαβαίνω, απλώς όταν δεν είχες ποτέ παρέα που να λειτουργεί φυσιολογικά και είσαι 20 χρόνων με ότι συνεπάγεται αυτό, τότε στον καθένα που γνωρίζεις, θα ήθελες ιδανικά να ταυτίζεται με ένα ενεργητικό τύπο ο οποίος δε θα είναι μονόχνωτος...

Τώρα όσον αφορά αυτό που λες να πηγαίνουν όλοι με τα δικά μου νερά...Όλοι μας θέλουμε κάποια άτομα στη ζωή μας που ναι μεν να είμαστε διαφορετικοί χαρακτήρες αλλά να υπάρχει μια κοινή τομή κάπως. Εγώ προσωπικά αυτό δεν το έχω βρει και ίσως να φταίει η πολυσχιδής προσωπικότητα μου, αφού βαριέμαι εύκολα σαν άνθρωπος.

Ποτέ δεν κάνω τον αρχηγό σε ένα σύνολο και να μην αφήνω τους άλλους να προτείνουν κάτι...Ίσα ίσα λατρεύω τα υπεύθυνα άτομα. Απλώς το θέμα είναι ότι ποτέ δεν είχα πραγματικούς συνοδοιπόρους δίπλα μου και για κάποιο λόγο η αγάπη από το συγγενικό κύκλο δε με καλύπτει...Θέλω ανθρώπους να δεθω μαζί τους σα μια "οικογένεια"

Το λες και μόνος σου ,βαριέσαι εύκολα σαν άνθρωπος και αναζητάς συνέχεια κάτι άλλο ...

[Art_Phil]

Αγαπητέ θεματοθέτη,
καλή σου μέρα!

Διάβασα το πόστ σου και κάποια πράγματα που αναφέρεις παραπάνω.
Συνήθως ένας άνθρωπος ξέρει πάνω κάτω τα καλά και τα κακά στοιχεία του.

Από όσα γράφεις δεν βρίσκω κάποιο λόγο να μην είσαι συμπαθής στους άλλους.
Ισα ίσα το να διαθέτεις εξυπνάδα, χιούμορ και ενεργητικότητα με παραπέμπει σε έναν αρκετά ενδιαφέρον άνθρωπο!
Το να μπορείς, μάλιστα, να ακούς τον αλλον, να τον στηρίζεις στα δύσκολα είναι ένα πολύ σημαντικό στοιχείο του καλού φίλου.
Δεν χρειάζεται να αμφιβάλεις για εαυτό σου χωρίς λόγο, εκτός εάν γνωρίζεις ότι μπορεί κάπου να είσαι λάθος και πρέπει να το δουλέψεις λίγο παραπάνω.

Εγώ προσωπικά πιστεύω ότι δεν σε βοηθούν τα πλαίσια που βρίσκεσαι για να γνωρίσεις ανθρώπους που να σου ταιριάζουν.
Δηλαδή άμα σπουδάζεις σε ένα ΙΕΚ με 6 συμφοιτητές και καταπιάνεσαι με χόμπι που δεν θα βρεθούν άτομα της ηλικίας σου, δεν υπάρχει η πρόσβαση εύκολα στο να κάνεις νέες εδιαφέρουσες για εσένα γνωριμίες.
Βέβαια, μην το πάμε και στο άλλο άκρο, ότι πχ λόγω καθημερινότητας είσαι καταδικασμένος (κάπου το έγραψες). Φυσικά και όχι!
Δεν είναι ότι δεν μπορείς να κάνεις γνωριμίες ενδιαφέρουσες και αλλού απλά είναι πιο εύκολος τρόπος μέσα από κοινά πλαίσια.
Συνήθως όταν γνωρίζεις ένα - δύο ανθρώπους που σου ταιριάζουν μετά είναι αρκετά πιθανό να σου ταιριάζει και ο περίγυρος αυτών των ατόμων.

Για μένα ο όρος εκμετάλλευση είναι λάθος και πρέπει να χρησιμοποιείται σε πολύ συγκεκριμένες περιπτώσεις.
Αν κάποιος έχει ανάγκη κάτι από εσένα, είναι δικαίωμά του και καλά κάνει να διεκδικήσει αυτό που χρειάζεται πχ μία βοήθεια στα μαθήματα της σχολής, μία συμβουλή ενός τρίτου πάνω σε ένα θέμα που τον απασχολεί, μία παρέα μέσα στην καραντίνα.
Δεν σημαίνει απαραίτητα πως σε εκμεταλλεύτηκε επειδή στο τέλος χάθηκε ή χαθήκατε και δεν οδήγησε σε κάτι παραπάνω.
Δικαίωμά σου είναι και εσένα να προσφέρεις αυτό που σου ζηταει ο αλλος ή απλά να πεις όχι.

Δηλαδή μου βγάζεις έναν άνθρωπο που έχει πολύ καλά στοιχεία προσωπικότητας, αρκετά ενδιαφέρον, αλλά που η εξυπνάδα του και η απογοήτευσή του στο διαπροσωπικό κομμάτι τον έχει κάνει λίγο υπεραναλυτικό και κάπως καχύποπτο.

Δεν χρειάζεται τα πραγματα να τα παίρνουμε πάντα τόσο πολύ σοβαρά.
Χρειάζεται να είμαστε και λίγο ανάλαφροι.
Δεν εννοώ να παραιτηθείς από την επιθυμία σου να γνωρίσεις ανθρώπους που πραγματικά σε γεμίζουν αλλά μην πας και στο άλλο άκρο.
Είναι πολύ δύσκολο να συναντήσεις ανθρώπους που να σε καλύπτουν στα περισσότερα.
Αυτό που συμβαίνει συνήθως είναι ότι γνωρίζεις ανθρώπους που ταιριάζετε σε κάποιες ανάγκες πχ ανάγκη για εκδρομές, ταξίδια, αλλά όχι σε άλλα, ή ανθρώπους που ταιριάζετε ψυχικά (στο να συζητήσετε σοβαρά) αλλά όχι στην διασκέδαση.
Δεν είναι κακό να έχεις πέρα από κολλητό / κολλητούς, ανθρώπους ενδιαφέροντες στον περίγυρο σου που ναι μεν δεν σε καλύπτουν σε κάποια θέματα αλλά έχουν να σου προσφέρουν άλλα.

Κάποτε είχα αναρωτηθεί εάν το κενό είναι καλύτερο από το να είσαι σε κάτι μέτριο.
Όπως και να το κάνουμε το κενό είναι κενό, είναι μια παύση, δεν σου δίνει τη δυνατότητα να εξελιχθείς.
Το μέτριο από την άλλη σου προσφέρει ερεθίσματα και κάποιες ευκαιρίες που δεν σε ακουμπούν ψυχικά.
Δεν χρειάζεται να επιλέξεις ένα από τα δύο.

Μια καλή απόφαση είναι να παίρνεις την καλύτερη απόφαση σύμφωνα με αυτά ήδη διαθέτεις και παράλληλα μία ανοιχτή ανάλαφρη στάση προς τον κόσμο και βλέποντας και κάνοντας.

[erimitis44]

Αγαπητέ θεματοθέτη,
καλή σου μέρα!

Διάβασα το πόστ σου και κάποια πράγματα που αναφέρεις παραπάνω.
Συνήθως ένας άνθρωπος ξέρει πάνω κάτω τα καλά και τα κακά στοιχεία του.

Από όσα γράφεις δεν βρίσκω κάποιο λόγο να μην είσαι συμπαθής στους άλλους.
Ισα ίσα το να διαθέτεις εξυπνάδα, χιούμορ και ενεργητικότητα με παραπέμπει σε έναν αρκετά ενδιαφέρον άνθρωπο!
Το να μπορείς, μάλιστα, να ακούς τον αλλον, να τον στηρίζεις στα δύσκολα είναι ένα πολύ σημαντικό στοιχείο του καλού φίλου.
Δεν χρειάζεται να αμφιβάλεις για εαυτό σου χωρίς λόγο, εκτός εάν γνωρίζεις ότι μπορεί κάπου να είσαι λάθος και πρέπει να το δουλέψεις λίγο παραπάνω.

Εγώ προσωπικά πιστεύω ότι δεν σε βοηθούν τα πλαίσια που βρίσκεσαι για να γνωρίσεις ανθρώπους που να σου ταιριάζουν.
Δηλαδή άμα σπουδάζεις σε ένα ΙΕΚ με 6 συμφοιτητές και καταπιάνεσαι με χόμπι που δεν θα βρεθούν άτομα της ηλικίας σου, δεν υπάρχει η πρόσβαση εύκολα στο να κάνεις νέες εδιαφέρουσες για εσένα γνωριμίες.
Βέβαια, μην το πάμε και στο άλλο άκρο, ότι πχ λόγω καθημερινότητας είσαι καταδικασμένος (κάπου το έγραψες). Φυσικά και όχι!
Δεν είναι ότι δεν μπορείς να κάνεις γνωριμίες ενδιαφέρουσες και αλλού απλά είναι πιο εύκολος τρόπος μέσα από κοινά πλαίσια.
Συνήθως όταν γνωρίζεις ένα - δύο ανθρώπους που σου ταιριάζουν μετά είναι αρκετά πιθανό να σου ταιριάζει και ο περίγυρος αυτών των ατόμων.

Για μένα ο όρος εκμετάλλευση είναι λάθος και πρέπει να χρησιμοποιείται σε πολύ συγκεκριμένες περιπτώσεις.
Αν κάποιος έχει ανάγκη κάτι από εσένα, είναι δικαίωμά του και καλά κάνει να διεκδικήσει αυτό που χρειάζεται πχ μία βοήθεια στα μαθήματα της σχολής, μία συμβουλή ενός τρίτου πάνω σε ένα θέμα που τον απασχολεί, μία παρέα μέσα στην καραντίνα.
Δεν σημαίνει απαραίτητα πως σε εκμεταλλεύτηκε επειδή στο τέλος χάθηκε ή χαθήκατε και δεν οδήγησε σε κάτι παραπάνω.
Δικαίωμά σου είναι και εσένα να προσφέρεις αυτό που σου ζηταει ο αλλος ή απλά να πεις όχι.

Δηλαδή μου βγάζεις έναν άνθρωπο που έχει πολύ καλά στοιχεία προσωπικότητας, αρκετά ενδιαφέρον, αλλά που η εξυπνάδα του και η απογοήτευσή του στο διαπροσωπικό κομμάτι τον έχει κάνει λίγο υπεραναλυτικό και κάπως καχύποπτο.

Δεν χρειάζεται τα πραγματα να τα παίρνουμε πάντα τόσο πολύ σοβαρά.
Χρειάζεται να είμαστε και λίγο ανάλαφροι.
Δεν εννοώ να παραιτηθείς από την επιθυμία σου να γνωρίσεις ανθρώπους που πραγματικά σε γεμίζουν αλλά μην πας και στο άλλο άκρο.
Είναι πολύ δύσκολο να συναντήσεις ανθρώπους που να σε καλύπτουν στα περισσότερα.
Αυτό που συμβαίνει συνήθως είναι ότι γνωρίζεις ανθρώπους που ταιριάζετε σε κάποιες ανάγκες πχ ανάγκη για εκδρομές, ταξίδια, αλλά όχι σε άλλα, ή ανθρώπους που ταιριάζετε ψυχικά (στο να συζητήσετε σοβαρά) αλλά όχι στην διασκέδαση.
Δεν είναι κακό να έχεις πέρα από κολλητό / κολλητούς, ανθρώπους ενδιαφέροντες στον περίγυρο σου που ναι μεν δεν σε καλύπτουν σε κάποια θέματα αλλά έχουν να σου προσφέρουν άλλα.

Κάποτε είχα αναρωτηθεί εάν το κενό είναι καλύτερο από το να είσαι σε κάτι μέτριο.
Όπως και να το κάνουμε το κενό είναι κενό, είναι μια παύση, δεν σου δίνει τη δυνατότητα να εξελιχθείς.
Το μέτριο από την άλλη σου προσφέρει ερεθίσματα και κάποιες ευκαιρίες που δεν σε ακουμπούν ψυχικά.
Δεν χρειάζεται να επιλέξεις ένα από τα δύο.

Μια καλή απόφαση είναι να παίρνεις την καλύτερη απόφαση σύμφωνα με αυτά ήδη διαθέτεις και παράλληλα μία ανοιχτή ανάλαφρη στάση προς τον κόσμο και βλέποντας και κάνοντας.

Αγαπητ@ art_phil ευχαριστώ πολύ για τα γραφόμενα σου και για τα καλά σου λόγια γενικότερα.

Αυτό που είπες με τα πλαίσια γνωριμιών, νομίζω ότι είναι το μεγάλο θέμα στην όλη ιστορία. Επειδή φαινομενικά έχασα ένα χρόνο σε ΤΕΙ πριν πάω ΙΕΚ, όταν ξεκινούσα, εκτός τη χαρά για το αντικείμενο, είχα και τη χαρά της κοινωνικότητας που θα προέκυπτε.

Στο τμήμα, είμαστε 3 αγόρια και 4 κορίτσια. Το ένα παιδί, λόγω ενός είδους αναπηρίας, αντιμετωπίζει κάποια ζητήματα που δεν τον αφήνουν να βγαίνει έξω πέραν της σχολής. Το άλλο αγόρι είναι αρκετά απόμακρος και δεν φαίνεται να ξετρελαίνεται όταν μιλάει με τους υπόλοιπους. Πάμε στα κορίτσια. Η μία κοπέλα μένει σε χωριό αρκετά μακριά από την πόλη μας και δεν έχει την όρεξη να έρχεται πέραν της σχολής. Η άλλες δύο κοπέλες, έχουν τις παρέες τους και όποτε πάει να κανονιστεί κάτι, προτιμούν το οικείο να το πω έτσι. Ας πάμε και στην τελευταία και την πιο ενδιαφέρουσα περίπτωση. Είναι μια κοπέλα που υπάρχει τρομερή χημεία, θα μπορούσαμε να γίνουμε τρομεροί φίλοι ή και ερωτικοί σύντροφοι ίσως, αλλά έχει σχέση. Αυτό είναι εμπόδιο και στο να βγούμε φιλικά όμως γιατί το αγόρι της δεν θα το ήθελε. Με τις άλλες δύο να προτιμούν τις παρέες τους και την κοπέλα να έχει ένα κομπλεξικο αγόρι, βράσε ρύζι.

Η ατυχία που λέγαμε...με τα πλαίσια

[keep_walking]

Προσωπικα παρατηρω και τη δυναμικη του περιβαλλοντος. Για παραδειγμα στην πολη μου που εχω ζησει σχεδον ολη μου τη ζωη, ειναι συνηθισμενο για μενα να βγω μονος για καφε και να μην ανταλλαξω κουβεντα με κανενα περαν της παραγγελιας.
Οταν βρεθω για παραδειγμα στην Αθηνα, τυχαινει να μου πιανουν αγνωστοι την κουβεντα συνεχεια. Βεβαια δεν συνεχιζει και δεν μπορει να εδραιωθει σχεση ετσι, απλα μια συζητηση του αερα. Παιρνω και πολλα τσιγαρα μαζι μου γιατι την τελευταια φορα με πεθαναν στη τρακα :P
Τεσπα στο θεμα μας.
Συμφωνω με Art_Phil με τα χιλια που λεμε.

[erimitis44]

Προσωπικα παρατηρω και τη δυναμικη του περιβαλλοντος. Για παραδειγμα στην πολη μου που εχω ζησει σχεδον ολη μου τη ζωη, ειναι συνηθισμενο για μενα να βγω μονος για καφε και να μην ανταλλαξω κουβεντα με κανενα περαν της παραγγελιας.
Οταν βρεθω για παραδειγμα στην Αθηνα, τυχαινει να μου πιανουν αγνωστοι την κουβεντα συνεχεια. Βεβαια δεν συνεχιζει και δεν μπορει να εδραιωθει σχεση ετσι, απλα μια συζητηση του αερα. Παιρνω και πολλα τσιγαρα μαζι μου γιατι την τελευταια φορα με πεθαναν στη τρακα :P
Τεσπα στο θεμα μας.
Συμφωνω με Art_Phil με τα χιλια που λεμε.

Να σου πω την αλήθεια το έχω δοκιμάσει 2-3 φορές να βγω μόνος μου σε κάποια καφετέρια ξέρω γω, αλλά δε με πολυγεμίζει...Βαριέμαι πολύ γρήγορα αν δεν έχω κάποιον να ανταλλάξω καμία κουβέντα

[keep_walking]

Να σου πω την αλήθεια το έχω δοκιμάσει 2-3 φορές να βγω μόνος μου σε κάποια καφετέρια ξέρω γω, αλλά δε με πολυγεμίζει...Βαριέμαι πολύ γρήγορα αν δεν έχω κάποιον να ανταλλάξω καμία κουβέντα

Εγω διαβαζω. Εχω παρει ενα kindle e-book reader και διαβαζω χαζευοντας που και που και τον κοσμο. Ισως περασει και κανας γνωστος (μικρη πολη) και να πουμε ενα γεια. Βγαινω χρονια μονος, σχεδον ολη μου την ενηλικη ζωη.

[keep_walking]

Προσωπικα η κοινωνικη μου ζωη μου διακοπηκε βιαια απο την ασθενεια της ψυχωσης. Μετα το στρατο εν συντομια, περασα 1.5 χρονο απολυτα τρελλος, συχναζοντας στο πιο in νεανικο στεκι της εποχης πολλες ωρες την ημερα, υποφερωντας καθε δευτερολεπτο της υπαρξης μου και λεγοντας διαφορα. Μετα πηρα φαρμακα, αλλα αυτο δεν σημαινει οτι επανηρθαν και οι κοινωνικες μου δεξιοτητες, ημουν ενα ματσο αγχος. Πλεον ουτε καν με απασχολει η ασθενεια.
Εν συντομια με απεφευγαν και δεν το κυνηγουσα και εγω.

[erimitis44]

Προσωπικα η κοινωνικη μου ζωη μου διακοπηκε βιαια απο την ασθενεια της ψυχωσης. Μετα το στρατο εν συντομια, περασα 1.5 χρονο απολυτα τρελλος, συχναζοντας στο πιο in νεανικο στεκι της εποχης πολλες ωρες την ημερα, υποφερωντας καθε δευτερολεπτο της υπαρξης μου και λεγοντας διαφορα. Μετα πηρα φαρμακα, αλλα αυτο δεν σημαινει οτι επανηρθαν και οι κοινωνικες μου δεξιοτητες, ημουν ενα ματσο αγχος. Πλεον ουτε καν με απασχολει η ασθενεια.
Εν συντομια με απεφευγαν και δεν το κυνηγουσα και εγω.

Όταν λες ψύχωση, τι εννοείς;

[keep_walking]

Όταν λες ψύχωση, τι εννοείς;

Ψυχωση, ασθενεια του μυαλου. Για παραδειγμα λενε οτι μπορει να οφειλεται γιατι εκκρινει πολυ ντοπαμινη ο εγκεφαλος ή κατι τελοςπαντων. Θεωρειται ο βασιλιας των ψυχικων ασθενειων. Καπου 1 με 2 % του παγκοσμιου πληθυσμου το παθαινουν. Μια συγκεκριμενη κατηγορια φαρμακων που λεγεται αντιψυχωτικα επιβαλλεται και μετα εχεις μια σχεδον νορμαλ ζωη, οχι ολοι γιατι ουτε τα φαρμακα ειναι αθωα, ουτε η ασθενεια σε αφηνει πληρως. Για παραδειγμα υπαρχουν τα αρνητικα συμπτωματα που επιμενουν. Τι να γραφω, κανε ερευνα στο νετ για καποιο αρθρο που να περιγραφει μερικως.
Εδω στο φορουμ παρουσιαστηκα πριν χρονια γιατι ηθελα επικοινωνια και συζητουσα και για την ασθενεια. Τωρα δεν συζηταω πλεον για αυτην, ειναι ενα κομματι και αυτο του "ολου" και δεν με απασχολει. Τωρα προσφατα ξαναπαρουσιαστηκα στο φορουμ, μου αρεσει και να γραφω.

[keep_walking]

Α, καλα εβαλα στο google το πρωτο με τον ορο αναζητηση "ψυχωση" και εαν διαβασεις τη wikipedia την ελληνικη βρασε ορυζα. Τεσπα ειναι πολυπλοκο και διαφορετικο ανα ατομο. Για παραδειγμα αλλοι βλεπουν βελτιωση με την ηλικια το 1/3 και αλλοι οχι, συμφωνα και με τα λεγομενα του γιατρου που με συνταγογραφει.

[keep_walking]

Πισω στο θεμα μας. Δεν εχω κατι να γραψω ομως μετα απο αυτη την παρενθεση.Ανακεφαλαιωση. Προσωπικα θα παω για περπατημα με το συλλογο, να βρω τροπο επικοινωνιας μαζι του. Θα παω και ενα ταξιδι, να γεμισω μπαταριες. Και αυτη τη στιγμη, θα αφησω τον υπολογιστη και θα βγω λιγο εξω σε μια καφετερια της πολης μονος μου, να πιω καφε, να διαβασω και να χαζεψω το περιβαλλον. Θελω να περπατησω και λιγο.
Τα λεμε ερημιτη.

[erimitis44]

Α, καλα εβαλα στο google το πρωτο με τον ορο αναζητηση "ψυχωση" και εαν διαβασεις τη wikipedia την ελληνικη βρασε ορυζα. Τεσπα ειναι πολυπλοκο και διαφορετικο ανα ατομο. Για παραδειγμα αλλοι βλεπουν βελτιωση με την ηλικια το 1/3 και αλλοι οχι, συμφωνα και με τα λεγομενα του γιατρου που με συνταγογραφει.

Όχι ξέρω τι εννοείς ψύχωση. Περίμενα να μου πεις πιο συγκεκριμένα εσύ πως το βίωσες. Αλλά αφού δε μιλάς πλέον για αυτό, άσε το να πάει στο καλό...