ΝΕΥΡΑ!

[menis_64]

Εσύ απότομα τον κόβεις? Πίνεις πολλούς καφέδες την μέρα?

βασικα πινω τρεις καφεδες την μερα πλεον, ειναι σχετικα το πιο συνηθισμενο απο οσους ξερω οτι πινουν καφε...και ναι η αποχη απο τον καφε οταν το εκανα, αποτομα τον εκοβα.......Δεν ξερω αλλα θελεις να τον κοψεις και δεν μπορεις?

[cdeleted29517]

βασικα πινω τρεις καφεδες την μερα πλεον, ειναι σχετικα το πιο συνηθισμενο απο οσους ξερω οτι πινουν καφε...και ναι η αποχη απο τον καφε οταν το εκανα, αποτομα τον εκοβα.......Δεν ξερω αλλα θελεις να τον κοψεις και δεν μπορεις?

οχι αλλά άμα δεν πιω είμαι σαν ζόμπι και αν κόψεις το τσιγάρο , μειώνεις και τους καφέδες , άρα ζόμπι........το χω κάνει δηλαδή....πρώτα ξανάρχισα τους καφέδες γιατί είχα και δουλειές!

[menis_64]

οχι αλλά άμα δεν πιω είμαι σαν ζόμπι και αν κόψεις το τσιγάρο , μειώνεις και τους καφέδες , άρα ζόμπι........το χω κάνει δηλαδή....πρώτα ξανάρχισα τους καφέδες γιατί είχα και δουλειές!

ουτως η αλλος και εγω λογο της παραταιταμενης καταθλιψης, δεν λειτουργω οσο θελω χωρις καφε, οποτε δεν επιδιωκω να τους σταματησω...το τσιγαρο ειναι οτι πρεπει για να χαλαρωνεις και να κοιμασαι...οποτε ουτε αυτο κοβεται...

[imagine]

Αλλάζω λίγο το θέμα και επανέρχομαι στον τίτλο...

Γενικά τα νεύρα σας πώς τα διαχειρίζεστε??
Σε πλαίσιο παντα δουλειας, γνωστών, ιδιορρυθμων συγγενών?
Τους τη λετε ή είστε διπλωμάτες??
Ποια πιστευετε οτι ειναι η πιο ενδεδειγμενη συμπεριφορα απέναντί τους?? γιατί αν μπινελικώνουμε τους πάντες, στο τέλος κατανταμε και αντικοινωνικοι εκτός απο νευρικοι...

Τα μπινελίκια είναι ένδειξη ανωριμότητας κ χαμηλού επιπέδου. Ειδικά στη δουλειά.
Φυσικά δεν πρέπει να καταπίνουμε ιδιορρυθμίες πελατών, συναδέλφων ή προισταμένων αγόγγυστα, αλλά να κάνουμε την επισήμανσή μας με ευγένεια και σταθερότητα. Εμένα, αν μ εκνευρίσει κάποιος στη δουλειά δε θα τ αφήσω να περάσει έτσι, θα απαντήσω όχι με μπινελίκια, αλλά με επιχειρήματα ή αφ υψηλού με απαξίωση.

Σε προσωπικές σχέσεις το πράγμα ξεφεύγει καμμιά φορά, είμαστε πιο ευάλωτοι, κυριαρχεί το συναίσθημα, οπότε έχω ρίξει και γω τα μπινελίκια μου πχ σε συντρόφους και συγγενείς. Όπως υπήρξαν και φορές που τα κατάπινα όλα για καιρό και κάποια στιγμή ξέσπασα και τα κανα όλα πουτ@ν@... Με πολύ κοντινούς ανθρώπους όμως, όχι με γνωστούς/παρέες κτλ

[cdeleted29517]

ουτως η αλλος και εγω λογο της παραταιταμενης καταθλιψης, δεν λειτουργω οσο θελω χωρις καφε, οποτε δεν επιδιωκω να τους σταματησω...το τσιγαρο ειναι οτι πρεπει για να χαλαρωνεις και να κοιμασαι...οποτε ουτε αυτο κοβεται...

Το τσιγάρο είναι 'καλό' αν το κάνεις περιστασιακά...αυτό που λες να χαλαρώνεις, εκτός αν θέλεις όλη μέρα να σαι χαλαρός :p
Ενας κανονικός καπνιστής δεν μπορεί να το κόψει και μετά να καπνίζει περιστασιακά...δύσκολο.....
Οπότε δεν το κόβει..... εύκολο :p

[Remedy]

στην δουλεια, πολυ μεγαλη γκαμα αντιδρασεων, αναλογα το ατομο, την θεση του, τις συνθηκες κλπ.
απο σιωπη μεχρι και καυγα σε εκτακτες περιπτωσεις. το μεγαλυτερο ποσοστο παντως, ειτε επιχειρηματα, ειτε διπλωματια. δεν ειναι χωρος η δουλεια για πολλη ειλικρινεια. περισσοτερη σημασια εχει ο στοχος. ακομα και καυγα να κανω θα τον κανω επειδη κρινω οτι χρειαζεται, οχι επειδη δεν μπορω να συγκρατηθω.
στην προσωπικη ζωη, μονο με την μανα μου καυγαδιζω , η μπορει να μην μπορεσω να συγκρατηθω. με κανεναν αλλον.οτι νευρα εχω (και εχω αρκετα) ειναι εξαιτιας της.
με φιλους ποτέ. με τον συντροφο μου αν υπαρξει διαφωνια, κατι πολυ σπανιο, παντα συζηταμε. ποτε δεν καυγαδιζουμε.με αδερφια, εχω να μαλωσω απο παιδι.

[imagine]

στην δουλεια, πολυ μεγαλη γκαμα αντιδρασεων, αναλογα το ατομο, την θεση του, τις συνθηκες κλπ.
απο σιωπη μεχρι και καυγα σε εκτακτες περιπτωσεις. το μεγαλυτερο ποσοστο παντως, ειτε επιχειρηματα, ειτε διπλωματια. δεν ειναι χωρος η δουλεια για πολλη ειλικρινεια. περισσοτερη σημασια εχει ο στοχος. ακομα και καυγα να κανω θα τον κανω επειδη κρινω οτι χρειαζεται, οχι επειδη δεν μπορω να συγκρατηθω.
στην προσωπικη ζωη, μονο με την μανα μου καυγαδιζω , η μπορει να μην μπορεσω να συγκρατηθω. με κανεναν αλλον.
με φιλους ποτέ. με τον συντροφο μου αν υπαρξει διαφωνια, παντα συζηταμε. ποτε δεν καυγαδιζουμε.με αδερφια, εχω να μαλωσω απο παιδι.

Αχ η μανούλα... ξέρει ΑΚΡΙΒΩΣ τι πρέπει να κάνει/πει για να σ εκνευρίσει. :D

[Remedy]

επισης, δεν αντεχω διπλα μου ανθρωπους με νευρα και εντασεις. κυριως με εντασεις. ειναι οτι απεχθανομαι, οι φωνες και οι φασαριες, για ευνοητους λογους (μανουλα). ειναι κι ενας απο τους λογους που ταιριαξε τοσο πολυ η συμβιωση μας με τον δικο μου. ειναι ενα απολυτα πραο και συζητησιμο ατομο. ποτε δεν εχει υψωσει φωνη για οποιονδηποτε λογο.

[Remedy]

Αχ η μανούλα... ξέρει ΑΚΡΙΒΩΣ τι πρέπει να κάνει/πει για να σ εκνευρίσει. :D

ναι ρε φιλεναδα. πως το κανουν αυτο το πραγμα μου λες??? μπορει να εχω κανει διαλογισμο, να εχω προετοιμασθει ενα μηνα οτι οταν βρεθουμε οτι και να πει θα ειμαι ζεν και τσααααααφ, σαν να μου βαραει κλωτσια στο γονατο...

[anxious4ever]

εγω στη δουλεια δειχνω τον εκνευρισμο μου κ τους αντιμετωπιζω σταθερα με παγερο βλεμμα κ κολλωντας στον τοιχο..τα λεω οπως ολοι ξερετε εντελως χυμα.
πχ...αν καποια μου μιλησει ασχημα...
απλα την κοιταω στα ματια με σταθερο κ παγερο υφος κ της λέω " το υφος αυτο δεν θα το χρησιμοποιεις σε εμενα..ποιος σου εδωσε το δικαιωμα κ μου μιλας ετσι?"
κ επιμενω κοιτωντας να παρω απαντηση..δλδ κολλαω τον αλλον στο τοιχο κ επιμενω μεχρι να βαλει τα κλαματα.
τελικα..ειμαι αιμοβορα..αυτο διαπιστωνω..

[cdeleted29517]

Εγώ πιστεύω λέτε για απλούς εκνευρισμούς....
Τα πραγματικά νεύρα δεν ξέρω αν ελέγχονται, ή σιωπάς/ φεύγεις ή τα σπας!

[Mara.Z]

Εγω παλια στην πρωτη μου δουλεια ανεχομουν τα παντα, δεν αντιδρουσα, καταπινα, καταπινα, καταπινα... Ημουν τερας φιλοτιμιας και υπακοης. Ελλειψη εμπειριας γαρ.
Ωσπου φτανει μια στιγμη, μια κουβεντα, μια σταγονα και ξεχειλιζει το ποτηρι, τα βροντας και φευγεις....
Μετα στην επομενη δουλεια ήμουν μονιμα ευερεθιστη, μονιμα να απαντω, ειχα γινει πνευμα αντιλογιας, ακομη και στους υπευθυνους. Φυσικα κατεληξα αντιπαθης και φυσικα οταν τελειωσε η συμβαση μου δεν μπορουσα να παρακαλεσω να συνεχισω...

Νομιζω τωρα πια ετσι οπως τα σκεφτομαι, στη δουλεια θελει διπλωματια και τεχνη! να σου τη λενε, και γλυκα, με το χαμογελο, και υπογειως να ριχνεις τη δηλητηριωδη απαντηση... να τον φερνεις τον αλλο σε θεση να αναρωτηθει <<με δουλεύει ή μιλάει σοβαρά>>....να βαζεις τα ορια σου! στους συναδελφους!
και στους υπευθυνους κερδιζεις την εμπιστοσυνη τους και υπακοη! το θεμα ειναι τι γινεται αμα γουσταρουν να σε καταντήσουν είλωτα και εσυ θέλεις σαν ανθρωπος το χρόνο σου και μια ποιοτητα ζωης...μιλαω παντα για ιδιωτικο τομεα.

[anxious4ever]

δεν ξερω..εμενα μια μια φορα μου χτυπησε το χερι της στο γραφειο μου..
κ τα πηρα τοσο πολυ που ενιωσα να θολωνω! ενιωσα οτι θα την πνιξω! κ δεν με ενοιαζαν οι επιπτωσεις.
το οτι με πληρωνουν δεν σημαινει οτι θα μου μιλανε οπως θελουν κ δεν θα με σεβονται!!!!!!
κ μονο που το θυμηθηκα φουντωσα..
σηκωθηκα ορθια κ της εβαλα μια φωνη φωναρα! της ειπα γκαριζοντας " ετσι να κανεις στα παιδια σου μωρη!μιλα μου καλυτερα οπως εγω ειμαι ευγενικη!"
προισταμενη αυτη..απο τοτε με σεβεται κ μου μιλαει σαν να με γλυφει.
ηθελε φοβερα..κοκκινησε κ εφυγε αλλα με νευρα το τσουτσεκι!!
ασε με το θυμηθηκα κ νευριασα τωρα!!

[Remedy]

Εγω παλια στην πρωτη μου δουλεια ανεχομουν τα παντα, δεν αντιδρουσα, καταπινα, καταπινα, καταπινα... Ημουν τερας φιλοτιμιας και υπακοης. Ελλειψη εμπειριας γαρ.
Ωσπου φτανει μια στιγμη, μια κουβεντα, μια σταγονα και ξεχειλιζει το ποτηρι, τα βροντας και φευγεις....
Μετα στην επομενη δουλεια ήμουν μονιμα ευερεθιστη, μονιμα να απαντω, ειχα γινει πνευμα αντιλογιας, ακομη και στους υπευθυνους. Φυσικα κατεληξα αντιπαθης και φυσικα οταν τελειωσε η συμβαση μου δεν μπορουσα να παρακαλεσω να συνεχισω...

Νομιζω τωρα πια ετσι οπως τα σκεφτομαι, στη δουλεια θελει διπλωματια και τεχνη! να σου τη λενε, και γλυκα, με το χαμογελο, και υπογειως να ριχνεις τη δηλητηριωδη απαντηση... να τον φερνεις τον αλλο σε θεση να αναρωτηθει <<με δουλεύει ή μιλάει σοβαρά>>....να βαζεις τα ορια σου! στους συναδελφους!
και στους υπευθυνους κερδιζεις την εμπιστοσυνη τους και υπακοη! το θεμα ειναι τι γινεται αμα γουσταρουν να σε καταντήσουν είλωτα και εσυ θέλεις σαν ανθρωπος το χρόνο σου και μια ποιοτητα ζωης...μιλαω παντα για ιδιωτικο τομεα.

ξερεις τι ειναι το τζαρτζαρισμα στο μπασκετ και στο ποδοσφαιρο?
σπρωχνεις εσυ, σπρωχνει ο αλλος, πεφτει ξυλο στα μουλωχτα και οποιος επικρατησει παιρνει την μπαλα.
αυτο σκεψου το να γινεται ΣΥΝΕΧΕΙΑ.
αυτο κανεις στον ιδιωτικο τομεα. ειναι ζουγκλα και επικρατει ο ισχυρος.
αν η κοντρα ειναι με το αφεντικο, ειναι παντα ο ισχυρος και συνεχεια πρεπει να κανεις επιλογες σε διλληματα:
το δικιο η την δουλεια?
εργασιακα δικαιωματα η την δουλεια?
την αξιοπρεπεια μου η την δουλεια?

ετυχε να δουλεψω για ενα διαστημα και στο δημοσιο κι εκει καταλαβα τι σημαινει "η θεσουλα στο δημοσιο".
Ο ΜΗΝΑΣ ΕΧΕΙ ΕΝΝΙΑ ΡΕ ΦΙΛΕ!!!!!
ολος ο κοσμος καιγεται κι αυτοι ξυνουν τα @@ τους ξερετε τι θα πει?
τους ζηλεψα ειλικρινα.
ποια δημιουργικοτητα και ποια παραγωγικοτητα.
εχουν λυσει το προβλημα τους με μισθους που στον ιδιωτικο τομεα δεν θα ξαναδουμε ποτε.

[Mara.Z]

ηθελε φοβερα..κοκκινησε κ εφυγε αλλα με νευρα το τσουτσεκι!!
ασε με το θυμηθηκα κ νευριασα τωρα!!

μπααα στον ιδιωτικο τομεα τα αφεντικα/προισταμενοι δεν παιρνουν απο φοβερα...
παιζονται τοσα παιχνιδια υπογειως που ή βαζεις εξαρχης τα όρια σου, κανεις τη δουλεια σου και φευγεις ή σου βαζουν ενα χαλιναρι απο το λαιμο και σε πανε οπου θελουν αυτοι...
Και αμα δεν εχεις δικο σου γραφειο, δικο σου χωρο με πορτα που κλεινει, χεστα !!!! ολοι μαζι τουρλου τουρλου ό,τι χειροτερο... δεν μπορουσα να χαλαρωσω... αφου έπαιρνα τοτε cd μαζι μου και ακουστικα να ξεφευγω ετσι...
πραματικα αναρωτιεμαι, ποσο αναισθητος πρεπει να εισαι για να επιβιωσεις σε τετοιους χωρους???