Ερώτηση σε μια παράξενη ιστορία με διπολικό άτομο. - Page 4
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Page 4 of 31 FirstFirst ... 2345614 ... LastLast
Results 46 to 60 of 455
  1. #46
    Junior Member
    Join Date
    Feb 2017
    Posts
    4
    Quote Originally Posted by avgeris View Post
    Ήδη σου έχω στείλει email.
    Σου έστειλα δεν το πήρες?

  2. #47
    Senior Member
    Join Date
    Feb 2017
    Posts
    201
    Για να απαντήσω σε όσους πιθανό σκέφτηκαν (και κάποιοι το εξέφρασαν κιόλας) "τι θέλω και ανακατεύομαι και ασχολούμαι με μια υπόθεση που δείχνει αρκετά σοβαρή και δύσκολη"......δεν είναι μόνο τα όποια προσωπικά αισθήματα. Το τελευταίο δίμηνο, αποτελώ για εκείνη ένα στήριγμα. Έναν άνθρωπο στον οποίο μπορεί να καταφύγει και να μιλήσει για πράγματα που την απασχολούν (τα περισσότερα βέβαια ανήκουν στη σφαίρα των ψευδαισθήσεών της). Κατά καιρούς έλεγε ότι θέλει να απεμπλακεί από μένα, να με δει απλώς ως ένα καλό φίλο της και τίποτα περισσότερο, όμως την επόμενη στιγμή το άλλαζε. Κάποια φορά μάλιστα, με έσβησε από φίλο στο facebook και μισή ώρα αργότερα μου έστειλε SMS να μιλήσουμε και μου είπε ότι έκανε λάθος και θέλει να μου ξανακάνει αίτημα φιλίας. Κάτι που έγινε και φυσικά το αποδέχτηκα.Όσο δύσκολο είναι σε "φυσιολογικές" συνθήκες να αφήσεις μια γυναίκα με την οποία έχεις δεθεί, ακόμα πιο δύσκολο είναι όταν ξέρεις ότι η γυναίκα αυτή δεν είναι καλά και χρειάζεται στήριξη ψυχολογική από κάποιον που η ίδια θεωρεί σημαντικό στη ζωή της. Και προφανώς, στην άσχημη και σοβαρή κατάσταση που βρίσκεται τώρα, καμία σκέψη για σεξουαλική σχέση μαζί της δεν υπάρχει. Υπάρχει μόνο η ελπίδα ότι θα δεχτεί να ξεκινήσει θεραπεία σε κάποια κλινική (κάτι το οποίο δεν θέλει ούτε να συζητήσει) και θα επιστρέψει "ρυθμισμένη" ώστε να μπορέσουμε επιτέλους να βρεθούμε από κοντά-το τι θα ακολουθήσει, δεν με απασχολεί άμεσα, προέχει για μένα να "ρυθμιστεί".
    Last edited by avgeris; 01-03-2017 at 01:59.

  3. #48
    Senior Member
    Join Date
    Feb 2017
    Posts
    288
    Καλη συνεχεια ευχομαι.Αν εχεις νεωτερα γραψε μας!

  4. #49
    Senior Member
    Join Date
    Feb 2017
    Posts
    201
    Quote Originally Posted by lessing View Post
    Καλη συνεχεια ευχομαι.Αν εχεις νεωτερα γραψε μας!

    Τα νεότερα είναι ότι η ίδια αρνείται καν να συζητήσει για νοσηλεία, έστω και βραχεία, δεν τηρεί επακριβώς τη θεραπευτική αγωγή, δεν έχει καμία επίγνωση της κατάστασής της και σε ότι έχει να κάνει με τα δικά μας, έχουμε τουλάχιστον ένα άγριο επεισόδιο ζηλοτυπίας και επιθετικότητας από μέρους της ανά βδομάδα. Αρχίζει μάλιστα και ρίχνει το φταίξιμο για το ότι δεν έχουμε βρεθεί σε μένα (!!!). Πλέον, δε δίνω σημασία, το έχω σχεδόν πάρει απόφαση ότι δύσκολα ένα τέτοιο περιστατικό μπορεί έστω να πετύχει ένα καλό θεραπευτικό αποτέλεσμα (συνδυασμός μη συμμόρφωσης σε αγωγή και άρνηση αποδοχής νόσου και νοσηλείας), οπότε απλώς προσπαθώ να την ηρεμώ και να την παροτρύνω να κάνει κάτι για το πρόβλημά της (τον.....αλκοολισμό), ελπίζοντας ότι θα δεχτεί τουλάχιστον να νοσηλευτεί για λίγο διάστημα. Με το τηλέφωνο βέβαια, δεν μπορείς να πετύχεις και πολλά.

  5. #50
    Senior Member
    Join Date
    Feb 2017
    Posts
    288
    Quote Originally Posted by avgeris View Post
    Τα νεότερα είναι ότι η ίδια αρνείται καν να συζητήσει για νοσηλεία, έστω και βραχεία, δεν τηρεί επακριβώς τη θεραπευτική αγωγή, δεν έχει καμία επίγνωση της κατάστασής της και σε ότι έχει να κάνει με τα δικά μας, έχουμε τουλάχιστον ένα άγριο επεισόδιο ζηλοτυπίας και επιθετικότητας από μέρους της ανά βδομάδα. Αρχίζει μάλιστα και ρίχνει το φταίξιμο για το ότι δεν έχουμε βρεθεί σε μένα (!!!). Πλέον, δε δίνω σημασία, το έχω σχεδόν πάρει απόφαση ότι δύσκολα ένα τέτοιο περιστατικό μπορεί έστω να πετύχει ένα καλό θεραπευτικό αποτέλεσμα (συνδυασμός μη συμμόρφωσης σε αγωγή και άρνηση αποδοχής νόσου και νοσηλείας), οπότε απλώς προσπαθώ να την ηρεμώ και να την παροτρύνω να κάνει κάτι για το πρόβλημά της (τον.....αλκοολισμό), ελπίζοντας ότι θα δεχτεί τουλάχιστον να νοσηλευτεί για λίγο διάστημα. Με το τηλέφωνο βέβαια, δεν μπορείς να πετύχεις και πολλά.
    Αν η ιδια αρνειται να θεραπευτει δεν υπαρχει περιπτωση να θεραπευτει.Πιστευεις οτι θα της εκανες καλο αν αντι να της ''χαιδευεις'' τα αυτια να της εβαζες καποια ορια οτι π.χ.αν δεν εισαχθει για να θεραπευτει απο τον εστω! υποτιθεμενο αλκοολισμο της,θα απομακρυνθεις κ θα κοψεις καθε επαφη μαζι της θα φοβοταν μη σε χασει κ θα το εκανε;Δεδομενου οτι πρεπει να εισαι σημαντικος για αυτην.

  6. #51
    Senior Member
    Join Date
    Feb 2017
    Posts
    201
    Quote Originally Posted by lessing View Post
    Αν η ιδια αρνειται να θεραπευτει δεν υπαρχει περιπτωση να θεραπευτει.Πιστευεις οτι θα της εκανες καλο αν αντι να της ''χαιδευεις'' τα αυτια να της εβαζες καποια ορια οτι π.χ.αν δεν εισαχθει για να θεραπευτει απο τον εστω! υποτιθεμενο αλκοολισμο της,θα απομακρυνθεις κ θα κοψεις καθε επαφη μαζι της θα φοβοταν μη σε χασει κ θα το εκανε;Δεδομενου οτι πρεπει να εισαι σημαντικος για αυτην.
    Της έχω ήδη πει πολλές φορές ότι θέλω να ξεμπερδεύει με τον "αλκοολισμό" της και να κάνει αυτό που της προτείνουν. Κάθε φορά που επαναφέρω το θέμα, μου λέει "αυτή είμαι, αν δε σ' αρέσω άσε με κι εσύ όπως έκαναν και οι άλλοι" και ότι τη λύση θα τη βρει μόνη της, χωρίς τη βοήθεια κανενός. Και αλλάζει θέμα. Επιμένει δε ότι ο αλκοολισμός ξεκίνησε μαζί με τον δήθεν καρκίνο του πατέρα της (εξακριβωμένο ότι ο άνθρωπος είναι υγιέστατος) και από το ότι φροντίζει μόνη της την κόρη της χωρισμένης αδελφής της (επίσης εξακριβωμένο ότι δεν ισχύει). Όπως είπα και πριν, με το τηλέφωνο δεν μπορύν να γίνουν πολλά, ειδκά όταν κάθε φορά που μου ανοίγεται για ένα θέμα, αμέσως κλείνεται τις επόμενες μέρες και αρνείται να το συζητήσει. Επίσης, πέρα από τις όποιες παραληρητικές ιδέες και ψευδαισθήσεις της, λέει και πολλά ψέματα εν γνώσει της για να προκαλέσει να την λυπηθούν. Εκεί βρίσκεται και ένα μεγάλο μέρος του προβλήματος. Εννοέιται ότι επαναφέρω συχνά το πρόβλημα (η ίδια μου έχει ζητήσει να της το θυμίζω), πολλές φορές όμως αποφεύγει να συζητήσει.

  7. #52
    Senior Member
    Join Date
    Nov 2006
    Location
    Planet Love
    Posts
    23,537
    Quote Originally Posted by avgeris View Post
    Της έχω ήδη πει πολλές φορές ότι θέλω να ξεμπερδεύει με τον "αλκοολισμό" της και να κάνει αυτό που της προτείνουν. Κάθε φορά που επαναφέρω το θέμα, μου λέει "αυτή είμαι, αν δε σ' αρέσω άσε με κι εσύ όπως έκαναν και οι άλλοι" και ότι τη λύση θα τη βρει μόνη της, χωρίς τη βοήθεια κανενός. Και αλλάζει θέμα. Επιμένει δε ότι ο αλκοολισμός ξεκίνησε μαζί με τον δήθεν καρκίνο του πατέρα της (εξακριβωμένο ότι ο άνθρωπος είναι υγιέστατος) και από το ότι φροντίζει μόνη της την κόρη της χωρισμένης αδελφής της (επίσης εξακριβωμένο ότι δεν ισχύει). Όπως είπα και πριν, με το τηλέφωνο δεν μπορύν να γίνουν πολλά, ειδκά όταν κάθε φορά που μου ανοίγεται για ένα θέμα, αμέσως κλείνεται τις επόμενες μέρες και αρνείται να το συζητήσει. Επίσης, πέρα από τις όποιες παραληρητικές ιδέες και ψευδαισθήσεις της, λέει και πολλά ψέματα εν γνώσει της για να προκαλέσει να την λυπηθούν. Εκεί βρίσκεται και ένα μεγάλο μέρος του προβλήματος. Εννοέιται ότι επαναφέρω συχνά το πρόβλημα (η ίδια μου έχει ζητήσει να της το θυμίζω), πολλές φορές όμως αποφεύγει να συζητήσει.
    για μενα, υπαρχουν δυο θεματα σε αυτο που συζητας.
    το ενα ειναι η υγεια της κοπελας και το αλλο η δικη σου "σχεση" μαζι της.

    ξεκαθαρισε πρωτα ως τι ασχολεισαι. για σενα. για να καταλαβεις τι κανεις εκει.

    θεραπευτης σαφως δεν εισαι, οποτε το να προσπαθεις να εκμαιευσεις αληθειες για ολες αυτες τις ιστοριες που κινουνται μεταξυ παραληρηματος και μυθομανιας (δεν ξερουμε τι απο τα δυο περισσοτερο), ειναι μαλλον ατοπο.

    συγγενης επισης δεν εισαι κι απ οτι φαινεται, παρα την αρνηση της, εχει συγγενεις η κοπελα που ασχολουνται κι ας μην καταφερνουν και πολλα.

    να σου πω την αληθεια, πριν προχωρησω στην αναγνωση ολων των μηνυματων σου, τα ειχα ψιλοπαρει γιατι σκεφτομουν οτι με "δολιους" για να μην πω και με παρανομους τροπους, απεκτησες για μια αγνωστη σου πολυ προσωπικες πληροφοριες που δεν στις εμπιστευθηκε και προσπαθεις να τις χρησιοποιησεις για να την χειριστεις και για να στο πω ωμα, αλλα οπως το σκεφτηκα, για να καταφερεις να την πηδηξεις.
    σορι, αλλα ετσι ειναι. και εισαι ΕΣΥ ο υγιης απο τους δυο...

    στην πορεια, μαλακωσα γιατι ειδα οτι μετα απο οσα εχουν γινει, βαζεις τον εαυτο σου μαλλον στην θεση ενος φιλου που ψαχνει εναν τροπο να στηριξει η να την βοηθησει.
    για εμενα ειναι και ο μονος ρολος που σου ειναι ηθικα αλλα και πρακτικα επιτρεπτος, στην κατασταση που ειναι η κοπελα αυτη.

    αλλα αν ειναι οντως ετσι, αν ανησυχεις σαν κοντινος πλεον φιλος που θελει να βοηθησει, τι θεση εχουν ολες αυτες οι αναρωτησεις περι του τι μπορει να ειναι αληθινο απο ολο το ερωτικο σας παρε- δωσε??? και τι νοημα εχει ο σεξουαλισμος μεταξυ σας?

    για μενα ειναι ΕΝΤΕΛΩΣ ατοπες οι ερωτησεις σου αυτες και προς εμας και προς τον εαυτο σου, μην πω ακομα και προς εκεινην να τις απηύθυνες.

    με τοσο μπερδεμενο ψυχισμο, σαφως και δεν μπορεις να ξερεις ουτε τι αισθανεται για σενα ουτε ΑΝ αισθανεται, ουτε αν θα μπορουσε να σε βλεπει ερωτικα αν υποθεσουμε οτι λαβει θεραπεια (ΑΝ ποτε λαβει). οτι θα σε θυμαται σαν ατομο το θεωρω σχεδον σιγουρο, αλλα αυτο που εχει τωρα ειναι ενα μπερδεμα συναισθηματικων αντιδρασεων και διαταραχης. δεν ειναι αισθηματα. ετσι το καταλαβαινω εγω. με καθε επιφυλαξη, γιατι ειμαι και ασχετη.

    η γνωμη μου,
    η ξεκαθαριζεις οτι κοβεις καθε ερωτικη επικοινωνια και προσπαθεις να εισαι φιλος, η την ξεχνας.

  8. #53
    Senior Member
    Join Date
    Feb 2017
    Posts
    201
    Quote Originally Posted by Remedy View Post
    για μενα, υπαρχουν δυο θεματα σε αυτο που συζητας.
    το ενα ειναι η υγεια της κοπελας και το αλλο η δικη σου "σχεση" μαζι της.

    ξεκαθαρισε πρωτα ως τι ασχολεισαι. για σενα. για να καταλαβεις τι κανεις εκει.

    θεραπευτης σαφως δεν εισαι, οποτε το να προσπαθεις να εκμαιευσεις αληθειες για ολες αυτες τις ιστοριες που κινουνται μεταξυ παραληρηματος και μυθομανιας (δεν ξερουμε τι απο τα δυο περισσοτερο), ειναι μαλλον ατοπο.

    συγγενης επισης δεν εισαι κι απ οτι φαινεται, παρα την αρνηση της, εχει συγγενεις η κοπελα που ασχολουνται κι ας μην καταφερνουν και πολλα.

    να σου πω την αληθεια, πριν προχωρησω στην αναγνωση ολων των μηνυματων σου, τα ειχα ψιλοπαρει γιατι σκεφτομουν οτι με "δολιους" για να μην πω και με παρανομους τροπους, απεκτησες για μια αγνωστη σου πολυ προσωπικες πληροφοριες που δεν στις εμπιστευθηκε και προσπαθεις να τις χρησιοποιησεις για να την χειριστεις και για να στο πω ωμα, αλλα οπως το σκεφτηκα, για να καταφερεις να την πηδηξεις.
    σορι, αλλα ετσι ειναι. και εισαι ΕΣΥ ο υγιης απο τους δυο...

    στην πορεια, μαλακωσα γιατι ειδα οτι μετα απο οσα εχουν γινει, βαζεις τον εαυτο σου μαλλον στην θεση ενος φιλου που ψαχνει εναν τροπο να στηριξει η να την βοηθησει.
    για εμενα ειναι και ο μονος ρολος που σου ειναι ηθικα αλλα και πρακτικα επιτρεπτος, στην κατασταση που ειναι η κοπελα αυτη.

    αλλα αν ειναι οντως ετσι, αν ανησυχεις σαν κοντινος πλεον φιλος που θελει να βοηθησει, τι θεση εχουν ολες αυτες οι αναρωτησεις περι του τι μπορει να ειναι αληθινο απο ολο το ερωτικο σας παρε- δωσε??? και τι νοημα εχει ο σεξουαλισμος μεταξυ σας?

    για μενα ειναι ΕΝΤΕΛΩΣ ατοπες οι ερωτησεις σου αυτες και προς εμας και προς τον εαυτο σου, μην πω ακομα και προς εκεινην να τις απηύθυνες.

    με τοσο μπερδεμενο ψυχισμο, σαφως και δεν μπορεις να ξερεις ουτε τι αισθανεται για σενα ουτε ΑΝ αισθανεται, ουτε αν θα μπορουσε να σε βλεπει ερωτικα αν υποθεσουμε οτι λαβει θεραπεια (ΑΝ ποτε λαβει). οτι θα σε θυμαται σαν ατομο το θεωρω σχεδον σιγουρο, αλλα αυτο που εχει τωρα ειναι ενα μπερδεμα συναισθηματικων αντιδρασεων και διαταραχης. δεν ειναι αισθηματα. ετσι το καταλαβαινω εγω. με καθε επιφυλαξη, γιατι ειμαι και ασχετη.

    η γνωμη μου,
    η ξεκαθαριζεις οτι κοβεις καθε ερωτικη επικοινωνια και προσπαθεις να εισαι φιλος, η την ξεχνας.
    Χαίρομαι για τον τρόπο με τον οποίο έθεσες τους προβληματισμούς σου, οι οποίοι είναι πέρα ως πέρα λογικοί και δικαιολογημένοι. Να σχολιάσω μερικά πράγματα στα όσα ανέφερες.
    Είναι δεδομένο ότι αυτή τη στιγμή μιλάει με πολύ κόσμο στο facebook και είναι επίσης δεδομένο ότι έχει πολλούς "θαυμαστές" που την προσεγγίζουν ερωτικά. Δεν είναι μόνο ότι μου το έχει πει η ίδια (αυτό πλέον δεν μπορεί να θεωρηθεί ασφαλές κριτήριο), το βλέπω και σε σχόλια διαφόρων στον τοίχο της όταν π.χ. ανεβάζει κάποια παλιά φωτογραφία της (όποια φωτογραφία κι αν ανεβάσει, είναι πανέμορφη). Είναι αμφίβολο αν οποιοσδήποτε από αυτούς έχει την παραμικρή ιδέα για το τι γίνεται. Το πιο πιθανό είναι ότι μετά από κάποιες ανεπιτυχείς προσπάθειες να τη συναντήσουν, θα την παρατήσουν εντελώς και δεν θα ξαναασχοληθούν, καταλαβαίνοντας ότι ίσως υπάρχει κάποιο πρόβλημα σε αυτήν (κάτι το οποίο είχα υποψιαστεί άλλωστε κι εγώ πριν το ψάξω). Αμφιβάλλω αν και οι συντοπίτες φίλοι της έχουν μάθει κάτι. Αυτή τη στιγμή λοιπόν, θεωρώ ότι είμαι ο μοναδικός στον ευρύ διαδικτυακό της κύκλο που ξέρει τι συμβαίνει και άρα μπορεί, όσο μπορεί, να την "πιέσει" να ξεκινήσει κάποια θεραπεία. Όσο πιο κοντά της είμαι, τόσο πιο εύκολα μπορεί να δεχτεί τη γνώμη μου. Αν απομακρυνθώ, θεωρώ ότι δεν θα μπορεί πλέον η γνώμη μου να παίξει κάποιο ρόλο, αφού θα με βλέπει ως ένα από όλους τους υπόλοιπους που την άφησαν. Αυτό προσπαθώ να πετύχω, να είμαι όσο το δυνατό πιο κοντά της για να μπορέσω να την οδηγήσω, όσο γίνεται, στο να αποφασίσει σωστά στο θέμα θεραπεία (κάτι που αρνείται στους γονείς της). Και το "όσο πιο κοντά γίνεται" η ίδια το βλέπει ως ερωτικό παιχνίδι και της αρέσει, είμαι σίγουρος ότι αν πάψει να το βλέπει έτσι, θα έχει αυτόματα αποκοπεί από μένα (όπως έκανε τη μία και μοναδική φορά που της είπα να το αφήσουμε λίγο πιο χαλαρό και αρνιόταν να μου μιλήσει για δυο μέρες). Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα.
    Σίγουρα και σε καμία περίπτωση, όπως το είπα και στην αρχή, δεν την βλέπω ερωτικά στην κατάσταση που είναι. Δεν παύει όμως να με ελκύει ως γυναίκα σε μια υποτιθέμενη αποκατάσταση των ψυχικών διαταραχών της. Άλλωστε, το μεγάλο πρόβλημα με τα έντονα συμπτώματα δημιουργήθηκε τον τελευταίο χρόνο, πιο πριν ήταν ένα ζωντανό κορίτσι που χαιρόταν τον έρωτα και τη ζωή, έστω και με πολλά σαφή χαρακτηριστικά διπολικής προσωπικότητας και αρκετά δύσκολο χαρακτήρα, χωρίς ποτέ κανείς να νιώσει άσχημα που έκανε σχέση μαζί της. Δεν θα το θεωρούσα "ανήθικο" να την προσεγγίσω ερωτικά σε περίπτωση που "επέστρεφε" σε μια ζωή όπως πριν από κάποια χρόνια ή και καλύτερη ακόμα αν θεωρήσουμε ότι θα έχει κάνει θεραπεία και θα έχει διορθώσει πολλά προβλήματα. Απευθύνθηκα σε εσάς λόγω της αγωνίας μου να καταλάβω τι ακριβώς γίνεται με το συναίσθημα ενός διπολικού ατόμου πριν και μετά την νοσηλεία. Και η αλήθεια είναι, ότι οι απαντήσεις που έχω πάρει ως τώρα μου έχουν δώσει μια ιδέα. Και είναι ένας ακόμα λόγος που δεν θα ήθελα να έχει μια αρνητική ή "ουδέτερη" εικόνα για μένα αν ποτέ "επέστρεφε" μετά από κάποια νοσηλεία (μια εικόνα που θα είναι πιθανή αν την αφήσω όπως οι άλλοι).
    Οι φίλοι μου μου είπαν το ίδιο πράγμα. Ούτε ψυχολόγος της είσαι ούτε πατέρας της. Το θέμα είναι ότι η ίδια δεν εμπιστεύεται ούτε τους γονείς της ούτε τους θεραπευτές της, θεωρεί ότι θέλουν να την "κλείσουν μέσα". Επομένως, θα μπορούσα να παίξω ένα ρόλο παρότρυνσης προς τη σωστή κατεύθυνση. Ούτε ως ψυχολόγος ούτε ως πατέρας. Ως ένα "φιλαράκι" (όπως με αποκαλεί) για το οποίο τρέφει πολύ τρυφερά αισθήματα και το θεωρεί πολύ δικό της άνθρωπο. Σίγουρα, τα όποια αισθήματα λέει ότι έχει για μένα δεν μπορούν να αξιολογηθούν σε καμία περίπτωση, όμως αν υπάρχει τρόπος να τη βοηθήσω, πρέπει να πατήσω πάνω σε αυτά και να την κάνω να με εμπιστευτεί.

  9. #54
    Senior Member
    Join Date
    Feb 2017
    Posts
    288
    Ναι αλλα ως τωρα την παροτρυνεις στην σωστη κατευθυνση για να κανει θεραπεια για τον ''αλκοολισμο''της αλλα δεν ανταποκρινεται.Αυτη η κατασταση μπορει να διαιωνιζεται επαπειρον.Γιατι δεν πας αιφνιδιαστικα ενα ταξιδι εκει που μενει κ να της χτυπησεις την πορτα;
    Αν φοβασαι μην τρομαξει κ.λ.π.δεν προκειται ποτε να γινει τιποτα με τη θεραπεια της.Εγω λεω πεσε στα βαθεια κ κολυμπα δλδ αλλαξε τακτικη.

  10. #55
    Senior Member
    Join Date
    Feb 2017
    Posts
    201
    Quote Originally Posted by lessing View Post
    Ναι αλλα ως τωρα την παροτρυνεις στην σωστη κατευθυνση για να κανει θεραπεια για τον ''αλκοολισμο''της αλλα δεν ανταποκρινεται.Αυτη η κατασταση μπορει να διαιωνιζεται επαπειρον.Γιατι δεν πας αιφνιδιαστικα ενα ταξιδι εκει που μενει κ να της χτυπησεις την πορτα;
    Αν φοβασαι μην τρομαξει κ.λ.π.δεν προκειται ποτε να γινει τιποτα με τη θεραπεια της.Εγω λεω πεσε στα βαθεια κ κολυμπα δλδ αλλαξε τακτικη.
    Είναι κάποιες περίπλοκες καταστάσεις που απαγορεύουν το "χτύπημα της πόρτας", όχι μόνο από μένα, γενικά από τον οποιονδήποτε. Δεν θέλω να επεκταθώ επειδή είναι ευαίσθητο το θέμα, αλλά θα το πω απλά, δεν γίνεται να της χτυπήσει κάποιος την πόρτα έστω κι αν μένει μόνη. Δεν μπορώ να το θέσω πιο κατανοητά. Το πιο κοντινό που μπορούσα να κάνω το έκανα όταν πήγα στην πόλη της και αρνήθηκε να με δει με μια σαφέστατα ψεύτικη δικαιολογία (δεν ξέρω αν ανήκε στο πλαίσιο των παραληρητικών της ιδεών ή στη μυθοπλασία της, πιθανό και στα δύο). Ακόμα και όταν την άλλη μέρα το πρωί πριν φύγω, η δικαιολογία της είχε πάψει να ισχύει, δεν θέλησε να με δει, αλλά αρκέστηκε σε μηνύματα αγάπης, αφοσίωσης και έρωτα σε SMS και Facebook. Όλο το βράδυ είχαμε μείνει ξύπνιοι να συνομιλούμε μέσω facebook και λίγα λεπτά μέσω κινητού, κι ενώ είχα βρεθεί κάποιες εκατοντάδες μέτρα από το σπίτι της, δεν δέχτηκε καν να με δει, ούτε από απόσταση. Να πω και το άλλο: είχα αγοράσει τριαντάφυλλα για αυτήν, της είπα ότι απλά θέλω να τα ακουμπήσω στο κατώφλι του σπιτιού της και να τα πάρει όποτε μπορέσει, ακόμα και αυτό το αρνήθηκε χωρίς συζήτηση. Τα άφησα τελικά στο ξενοδοχείο με μια κάρτα με αφιέρωση και έμαθα ότι έστειλε κάποιον να της τα φέρει. Λίγες βδομάδες μετά, όταν της είπα ότι είμαι στο αυτοκίνητο έτοιμος να πάω να τη δω, πάλι μου είπε "όχι" επειδή δεν ήθελε να τη δω σε άσχημη κατάσταση (είχε μια ίωση και ήταν χάλια, όπως ισχυρίστηκε).
    Η αλλαγή τακτικής που ήδη έχω στο μυαλό (επειδή οι εκρήξεις ζήλειας και καχυποψίας γίνονται ολοένα και πιο συχνές, μου ζήτησε το λόγο γιατί δεν απάντησα σε κάποιο σχόλιο που έκανε στον τοίχο μου, ρωτώντας με αν κρύβομαι !!!), είναι να αρχίσω να εκδηλώνω τη δυσαρέσκειά μου στη συμπεριφορά της (όσο κι αν ξέρω ότι δεν μπορώ να τα βάλω με εκείνη αλλά με την ασθένειά της) και να της πω σύντομα να κοιτάξει να λύσει το θέμα το συντομότερο. Θα επαναφέρω μάλιστα την προοπτική ταξιδιού μου στην πόλη της ως τελευταία ευκαιρία της (όχι ότι θα δεχτεί να με δει, αλλά ίσως να σκεφτεί καλύτερα την περίπτωση νοσηλείας της).
    Να σημειώσω ότι το Γενάρη δέχτηκε να νοσηλευτεί (άσχετα αν μετά έφυγε πριν καν μπει) επειδή ένιωσε ότι το οφείλει σε μένα που πήγα ως την πόλη της να τη δω. "Θέλω να αλλάξω και να πάψω να χάνω ευκαιρίες με ανθρώπους που με αγαπάνε", μου είχε πει, και λίγες μέρες μετά έφτασε ως την πόρτα του ιδρύματος και δεν δέχτηκε να την περάσει.
    Last edited by avgeris; 04-03-2017 at 17:32.

  11. #56
    Senior Member
    Join Date
    Feb 2017
    Posts
    201
    Σήμερα, άλλαξα τακτική. Και πέρασα στην "επίθεση" τη στιγμή που κατάλαβα ότι γινόταν υπερβολικά κτητική. Της είπα ότι θεωρώ πως δεν μπορούμε ποτέ να ειδωθούμε όσο υπάρχει το θέμα "αλκοολισμού" που της έχει προκαλέσει μια τέτοια πληγή και ψυχική φόρτιση που την έχουν οδηγήσει σε μια γενική απομόνωση και δεν μπορεί να με δεχτεί. Της είπα ότι ο "παλιός εαυτός" της (η ίδια λέει "η παλιά x" όπου x το όνομά της) θα πετούσε να με δει στα ΚΤΕΛ πριν φύγω, κάτι που η ίδια δέχτηκε, και ότι επίσης δεν θα επέτρεπε να έχουν περάσει τόσοι μήνες χωρίς να έρθει σε μένα. Την προέτρεψα να ξεκινήσει άμεσα αυτό που της έχουν προτείνει, να αλλάξει την αρνητική στάση που κρατάει και να σκεφτεί ότι το κάνει πρώτα για εκείνη και μετά για εμάς. Δεν υπάρχει περίπτωση να βρεθούμε αν δεν λυθεί αυτό το θέμα, της είπα και πρόσθεσα ότι όλο αυτό ξεκινάει ακριβώς από το μεγάλο μου ενδιαφέρον για εκείνη. Σοκαρίστηκε, την έπιασαν τα κλάματα και μου είπε ότι ποτέ δεν της είχα μιλήσει τόσο όμορφα και ότι θα κοιτάξει να το βάλει σε μια σειρά τις επόμενες μέρες. Ήμουν πιεστικός, της είπα πότε σκοπεύει να το ξεκινήσει και μου είπε ίσως σε μια βδομάδα, αφού πρώτα κάνει κάποιες κουβέντες σχετικά με το πότε, το πως και το πόσο. Μίλησε για 25 μέρες περίπου "απομόνωσης", όχι πιο πολύ όπως υπολόγιζε (τόσο μου είχε πει και πριν από δυο μήνες), δεν μπορώ να το ξέρω, πάντως της ήρθε απότομο και φάνηκε να το σκέφτεται. Ειδικά όταν της πέρασα το ότι δεν υπάρχει περίπτωση να με δει αν δεν λύσει το πρόβλημα. Ήταν ένα από τα τελευταία μου χαρτιά, ειδικά όταν της είπα ότι την επόμενη βδομάδα είμαι έτοιμος να πάω να τη δω, αλλά θέλω πρώτα να είναι εντελώς "ελεύθερη" απ' όλα αυτά που την περιορίζουν και την κρατούν κλεισμένη.
    Last edited by avgeris; 06-03-2017 at 00:41.

  12. #57
    Senior Member
    Join Date
    Sep 2013
    Posts
    339
    Quote Originally Posted by avgeris View Post
    Σήμερα, άλλαξα τακτική. Και πέρασα στην "επίθεση" τη στιγμή που κατάλαβα ότι γινόταν υπερβολικά κτητική. Της είπα ότι θεωρώ πως δεν μπορούμε ποτέ να ειδωθούμε όσο υπάρχει το θέμα "αλκοολισμού" που της έχει προκαλέσει μια τέτοια πληγή και ψυχική φόρτιση που την έχουν οδηγήσει σε μια γενική απομόνωση και δεν μπορεί να με δεχτεί. Της είπα ότι ο "παλιός εαυτός" της (η ίδια λέει "η παλιά x" όπου x το όνομά της) θα πετούσε να με δει στα ΚΤΕΛ πριν φύγω, κάτι που η ίδια δέχτηκε, και ότι επίσης δεν θα επέτρεπε να έχουν περάσει τόσοι μήνες χωρίς να έρθει σε μένα. Την προέτρεψα να ξεκινήσει άμεσα αυτό που της έχουν προτείνει, να αλλάξει την αρνητική στάση που κρατάει και να σκεφτεί ότι το κάνει πρώτα για εκείνη και μετά για εμάς. Δεν υπάρχει περίπτωση να βρεθούμε αν δεν λυθεί αυτό το θέμα, της είπα και πρόσθεσα ότι όλο αυτό ξεκινάει ακριβώς από το μεγάλο μου ενδιαφέρον για εκείνη. Σοκαρίστηκε, την έπιασαν τα κλάματα και μου είπε ότι ποτέ δεν της είχα μιλήσει τόσο όμορφα και ότι θα κοιτάξει να το βάλει σε μια σειρά τις επόμενες μέρες. Ήμουν πιεστικός, της είπα πότε σκοπεύει να το ξεκινήσει και μου είπε ίσως σε μια βδομάδα, αφού πρώτα κάνει κάποιες κουβέντες σχετικά με το πότε, το πως και το πόσο. Μίλησε για 25 μέρες περίπου "απομόνωσης", όχι πιο πολύ όπως υπολόγιζε (τόσο μου είχε πει και πριν από δυο μήνες), δεν μπορώ να το ξέρω, πάντως της ήρθε απότομο και φάνηκε να το σκέφτεται. Ειδικά όταν της πέρασα το ότι δεν υπάρχει περίπτωση να με δει αν δεν λύσει το πρόβλημα. Ήταν ένα από τα τελευταία μου χαρτιά, ειδικά όταν της είπα ότι την επόμενη βδομάδα είμαι έτοιμος να πάω να τη δω, αλλά θέλω πρώτα να είναι εντελώς "ελεύθερη" απ' όλα αυτά που την περιορίζουν και την κρατούν κλεισμένη.
    φίλε Αυγέρη σε διαβάζω με πολύ ενδιαφέρον. θέλω να καταλάβω ποιος είναι ο λόγος που τυραννιέσαι. είχα μια ανάλογη, ούτε παρόμοια ούτε πανομοιότυπη, αλλά ανάλογη ιστορία πριν από χρόνια. ο άνθρωπος μου είχε εξηγηθεί ότι είχε κατάθλιψη, τον κατάλαβα (νόμισα ότι τον κατάλαβα), τον είχα ερωτευτεί τρελά και τα επόμενα χρόνια με κακοποιούσε ψυχολογικά. κάποτε δεν το άντεξα και απομακρύνθηκα, επιθετικά κιόλας, πιστεύοντας ότι είναι κακός άνθρωπος (να με συμπαθάς για την απλοϊκή λέξη, πολλές άλλες λέξεις θα έπρεπε να πω, αλλά κουράστηκα σήμερα και θόλωσα αφενός, αφετέρου δε αυτοπροφυλάσσομαι λιγάκι για να μην σκαλίσω κάτι που με πονάει ακόμα). πέρασαν χρόνια μέχρι που έπεσα πάνω σε έναν άλλον άνθρωπο που αυτός ενδιαφερόταν για μένα και είπα ας το δω το θέμα, γιατί ήμουν μόνη και μεγάλη και είχα βαρεθεί. μέσα σε μια μόνον εβδομάδα ο δεύτερος αυτός και συμπαθέστατος άνθρωπος έφερε στη ζωή μου πανομοιότυπες συμπεριφορές με του παρελθόντος, καρμπόν οι περισσότερες (εξαιρουμένης της καθύβρισης, που λάτρευε ο άλλος να μου εξαπολύει συχνά-πυκνά ως πάρθιον βέλος, αλλά και με κείνον η ιστορία δεν είχε ξεκινήσει τόσο άγρια). να μην τα πολυλογώ, επειδή τον δεύτερο δεν τον είχα ερωτευτεί, απομακρύνθηκα και ομολόγησα στον εαυτό μου ότι δεν θέλω να μπλέξω με την καμία. όμως σαν να έπεσε η κουρτίνα και είδα μέσα μου να καθαρίζει το τοπίο με τον πρώτο. για πρώτη φορά κατάλαβα ότι κατάθλιψη δεν είναι να μην έχεις διάθεση γενικώς και αορίστως (έτσι εξελάμβανα ως τότε την κατάθλιψη ως περιεχόμενο) και ότι ο άνθρωπος που τότε είχα ερωτευτεί ήθελε να είναι εντάξει μαζί μου αλλά δεν μπορούσε, ήταν φυλακισμένος στο κορμί του και πονεμένος, και γω η ηλίθια τον αντιμετώπιζα σαν να ήταν βιαστής των συναισθημάτων μου. και τότε αναρωτήθηκα για πρώτη φορά: τώρα που κατάλαβες κυρία μου ότι ο άνθρωπος σε απέφευγε μήνες όχι γιατί δεν σε ήθελε, αντιθέτως πήγαινε συχνά να σε προφυλάξει να μην δεις την σκατένια πλευρά του, τώρα που κατάλαβες ότι η κατάθλιψη είναι λερναία ύδρα που θέλει επαγρύπνηση, θα τον πλησίαζες πάλι να τον αντιμετωπίσεις αλλιώς, σαν άρρωστο, και να τον αποδεχτείς έτσι όπως είναι; και ξέρεις τί απάντησα πεντακάθαρα; όχι. σε βλέπω λοιπόν να τυραννιέσαι και συ απ' την πλευρά σου Αυγέρη και λέω μέσα μου Γιατί το κάνει αυτό στον εαυτό του; θα μπορούσα να τον έχω αφήσει Αυγέρη χωρίς να του επιτεθώ, πάλι χώρια θα ήμασταν, αλλά χωρίς παρεμβολή της κακιάς μου συμπεριφοράς προς τον δυνάστη μου (έτσι τον έβλεπα). θα ήθελα να μπορούσα να τα πάρω όλα πίσω και να διώξω τη σκιά από μέσα μου, αλλά εκείνος μπορεί και να μη με θυμάται, νοσηλεύτηκε δυο φορές από τότε έμαθα (όταν ξύπνησα από τον ύπνο μου) και κάθε φορά μετά δεν θυμάται μου είπαν. πολύς πόνος για όλους. εσύ έχεις δυνατότητα επιλογής και διάλεξες να πονάς. τί να πω;
    η αιτία του φόβου είναι η άγνοια

  13. #58
    Senior Member
    Join Date
    Feb 2017
    Posts
    201
    [QUOTE=Tonya;662875]φίλε Αυγέρη σε διαβάζω με πολύ ενδιαφέρον. θέλω να καταλάβω ποιος είναι ο λόγος που τυραννιέσαι. είχα μια ανάλογη, ούτε παρόμοια ούτε πανομοιότυπη, αλλά ανάλογη ιστορία πριν από χρόνια. ο άνθρωπος μου είχε εξηγηθεί ότι είχε κατάθλιψη, τον κατάλαβα (νόμισα ότι τον κατάλαβα), τον είχα ερωτευτεί τρελά και τα επόμενα χρόνια με κακοποιούσε ψυχολογικά. κάποτε δεν το άντεξα και απομακρύνθηκα, επιθετικά κιόλας, πιστεύοντας ότι είναι κακός άνθρωπος (να με συμπαθάς για την απλοϊκή λέξη, πολλές άλλες λέξεις θα έπρεπε να πω, αλλά κουράστηκα σήμερα και θόλωσα αφενός, αφετέρου δε αυτοπροφυλάσσομαι λιγάκι για να μην σκαλίσω κάτι που με πονάει ακόμα). πέρασαν χρόνια μέχρι που έπεσα πάνω σε έναν άλλον άνθρωπο που αυτός ενδιαφερόταν για μένα και είπα ας το δω το θέμα, γιατί ήμουν μόνη και μεγάλη και είχα βαρεθεί. μέσα σε μια μόνον εβδομάδα ο δεύτερος αυτός και συμπαθέστατος άνθρωπος έφερε στη ζωή μου πανομοιότυπες συμπεριφορές με του παρελθόντος, καρμπόν οι περισσότερες (εξαιρουμένης της καθύβρισης, που λάτρευε ο άλλος να μου εξαπολύει συχνά-πυκνά ως πάρθιον βέλος, αλλά και με κείνον η ιστορία δεν είχε ξεκινήσει τόσο άγρια). να μην τα πολυλογώ, επειδή τον δεύτερο δεν τον είχα ερωτευτεί, απομακρύνθηκα και ομολόγησα στον εαυτό μου ότι δεν θέλω να μπλέξω με την καμία. όμως σαν να έπεσε η κουρτίνα και είδα μέσα μου να καθαρίζει το τοπίο με τον πρώτο. για πρώτη φορά κατάλαβα ότι κατάθλιψη δεν είναι να μην έχεις διάθεση γενικώς και αορίστως (έτσι εξελάμβανα ως τότε την κατάθλιψη ως περιεχόμενο) και ότι ο άνθρωπος που τότε είχα ερωτευτεί ήθελε να είναι εντάξει μαζί μου αλλά δεν μπορούσε, ήταν φυλακισμένος στο κορμί του και πονεμένος, και γω η ηλίθια τον αντιμετώπιζα σαν να ήταν βιαστής των συναισθημάτων μου. και τότε αναρωτήθηκα για πρώτη φορά: τώρα που κατάλαβες κυρία μου ότι ο άνθρωπος σε απέφευγε μήνες όχι γιατί δεν σε ήθελε, αντιθέτως πήγαινε συχνά να σε προφυλάξει να μην δεις την σκατένια πλευρά του, τώρα που κατάλαβες ότι η κατάθλιψη είναι λερναία ύδρα που θέλει επαγρύπνηση, θα τον πλησίαζες πάλι να τον αντιμετωπίσεις αλλιώς, σαν άρρωστο, και να τον αποδεχτείς έτσι όπως είναι; και ξέρεις τί απάντησα πεντακάθαρα; όχι. σε βλέπω λοιπόν να τυραννιέσαι και συ απ' την πλευρά σου Αυγέρη και λέω μέσα μου Γιατί το κάνει αυτό στον εαυτό του; θα μπορούσα να τον έχω αφήσει Αυγέρη χωρίς να του επιτεθώ, πάλι χώρια θα ήμασταν, αλλά χωρίς παρεμβολή της κακιάς μου συμπεριφοράς προς τον δυνάστη μου (έτσι τον έβλεπα). θα ήθελα να μπορούσα να τα πάρω όλα πίσω και να διώξω τη σκιά από μέσα μου, αλλά εκείνος μπορεί και να μη με θυμάται, νοσηλεύτηκε δυο φορές από τότε έμαθα (όταν ξύπνησα από τον ύπνο μου) και κάθε φορά μετά δεν θυμάται μου είπαν. πολύς πόνος για όλους. εσύ έχεις δυνατότητα επιλογής και διάλεξες να πονάς. τί να πω;[/QUOTE

    Υπέροχο το σχόλιό σου. Και ναι, έχω αναρωτηθεί πολλές φορές το ίδιο. Και τις τελευταίες μέρες το έχω δει αλλιώς το θέμα. Βοήθησε πολύ και η επαφή μου με ανθρώπους από εδώ μέσα, οι γνώμες που μου είπαν, άλλωστε η αλλαγή της στάσης μου ξεκίνησε από τις παροτρύνσεις κάποιων μελών του φόρουμ. Βρέθηκα δυο φορές σε καρέκλα ψυχιάτρου με προτροπή της ψυχολόγου μου λόγω της φόρτισης που μου είχε φέρει αυτή η ιστορία. Αντί να την βοηθήσω εγώ, με τραβούσε εκείνη προς την όποια διαταραχή. Ευτυχώς, το ξεπέρασα γρήγορα και άρχισα να το ψάχνω αλλιώς, γι αυτό αποφάσισα να βρεθώ σε αυτό το φόρουμ να αφουγκραστώ και άλλες γνώμες. Επί ένα 4μηνο, αρκετά πριν μάθω οτιδήποτε για την κατάστασή της, η γυναίκα αυτή μου είχε γίνει έμμονη ιδέα με τα όποια φερσίματά της (τα οποία στην αρχή δεν μπορούσα να εξηγήσω λογικά, στην πορεία άνοιξαν τα μάτια μου αλλά μόλις πρόσφατα κατάλαβα ακριβώς τι γίνεται με την οριστική διάγνωση και την πιθανή άρνησή της σε οποιαδήποτε θεραπεία). Και ξέρω πια ότι το ψέμα αποτελεί γι αυτήν ένα βολικό μέσο, δεν είναι όλα στη σφαίρα μιας παραληρητικής ιδέας, αρκετά απ' αυτά είναι συνειδητή μυθοπλασία είτε για θυματοποίηση είτε για επίτευξη κάποιου στόχου. Έχω παρατηρήσει π.χ. ότι όταν της ζητάω να μιλήσουμε νορμάλ ώρες, 6 το απόγευμα, πολλές φορές επικαλείται "δουλειά" ή "βόλτα" και ζητάει επίμονα να μιλάμε μετά τις 11 το βράδυ. Προαφανώς ξέρω το λόγο. Για να ελέγχει το που πάω και τι κάνω τις πιο "περίεργες" ώρες, όταν δε της λέω ότι δεν μπορώ τότε, εξοργίζεται και έχει καταφύγει και σε άσχημα λόγια. Από τη στιγμή που το κατάλαβα αυτό και επιμένω ότι δεν μπορώ να της μιλήσω αργά το βράδυ, ξαφνικά η "δουλειά" και η "βόλτα" μετατρέπονται σε άρον-άρον "επιστροφή στο σπίτι" για να μου μιλήσει. "Θέσε το χρόνο σου αδιαπραγμάτευτα" μου σύστησε η ψυχολόγος μου όταν είδε ότι απέρριπτα προτάσεις φίλων για έξοδο μόνο για να της ικανοποιώ τις απαιτήσεις με μεταμεσονύχτια τηλεφωνήματα. Πλέον, άλλαξα και αποφάσισα είτε να τη βοηθήσω με επιθετικό τρόπο, όπως είπα στο προηγούμενο ποστάρισμά μου, είτε να την αφήσω αν δω ότι μέσα στις επόμενες μέρες δεν κάνει τίποτα προς αυτή την κατεύθυνση. Η ίδια, παρεξηγημένη, μου μιλάει ψυχρά μετά την παρότρυνσή μου να απαλλαγεί από το πρόβλημά της αλλά και από την αλλαγή της; στάσης μου στα ωράρια που τη βόλευαν. Έτσι κι αλλιώς, έχω καταλάβει ότι μετά από την όποια θεραπεία της, τα αισθήματά της δεν μπορούν να είναι τα ίδια, οπότε μου αρκεί να ξεφύγει από τη διαταραχή και μετά βλέπουμε. Έτσι όπως είναι τώρα τα πράγματα και αν δεν αλλάξουν, απλώς ματαιοπονώ.

  14. #59
    Senior Member
    Join Date
    Sep 2013
    Posts
    339
    [QUOTE=avgeris;662902]
    Quote Originally Posted by Tonya View Post
    φίλε Αυγέρη σε διαβάζω με πολύ ενδιαφέρον. θέλω να καταλάβω ποιος είναι ο λόγος που τυραννιέσαι. είχα μια ανάλογη, ούτε παρόμοια ούτε πανομοιότυπη, αλλά ανάλογη ιστορία πριν από χρόνια. ο άνθρωπος μου είχε εξηγηθεί ότι είχε κατάθλιψη, τον κατάλαβα (νόμισα ότι τον κατάλαβα), τον είχα ερωτευτεί τρελά και τα επόμενα χρόνια με κακοποιούσε ψυχολογικά. κάποτε δεν το άντεξα και απομακρύνθηκα, επιθετικά κιόλας, πιστεύοντας ότι είναι κακός άνθρωπος (να με συμπαθάς για την απλοϊκή λέξη, πολλές άλλες λέξεις θα έπρεπε να πω, αλλά κουράστηκα σήμερα και θόλωσα αφενός, αφετέρου δε αυτοπροφυλάσσομαι λιγάκι για να μην σκαλίσω κάτι που με πονάει ακόμα). πέρασαν χρόνια μέχρι που έπεσα πάνω σε έναν άλλον άνθρωπο που αυτός ενδιαφερόταν για μένα και είπα ας το δω το θέμα, γιατί ήμουν μόνη και μεγάλη και είχα βαρεθεί. μέσα σε μια μόνον εβδομάδα ο δεύτερος αυτός και συμπαθέστατος άνθρωπος έφερε στη ζωή μου πανομοιότυπες συμπεριφορές με του παρελθόντος, καρμπόν οι περισσότερες (εξαιρουμένης της καθύβρισης, που λάτρευε ο άλλος να μου εξαπολύει συχνά-πυκνά ως πάρθιον βέλος, αλλά και με κείνον η ιστορία δεν είχε ξεκινήσει τόσο άγρια). να μην τα πολυλογώ, επειδή τον δεύτερο δεν τον είχα ερωτευτεί, απομακρύνθηκα και ομολόγησα στον εαυτό μου ότι δεν θέλω να μπλέξω με την καμία. όμως σαν να έπεσε η κουρτίνα και είδα μέσα μου να καθαρίζει το τοπίο με τον πρώτο. για πρώτη φορά κατάλαβα ότι κατάθλιψη δεν είναι να μην έχεις διάθεση γενικώς και αορίστως (έτσι εξελάμβανα ως τότε την κατάθλιψη ως περιεχόμενο) και ότι ο άνθρωπος που τότε είχα ερωτευτεί ήθελε να είναι εντάξει μαζί μου αλλά δεν μπορούσε, ήταν φυλακισμένος στο κορμί του και πονεμένος, και γω η ηλίθια τον αντιμετώπιζα σαν να ήταν βιαστής των συναισθημάτων μου. και τότε αναρωτήθηκα για πρώτη φορά: τώρα που κατάλαβες κυρία μου ότι ο άνθρωπος σε απέφευγε μήνες όχι γιατί δεν σε ήθελε, αντιθέτως πήγαινε συχνά να σε προφυλάξει να μην δεις την σκατένια πλευρά του, τώρα που κατάλαβες ότι η κατάθλιψη είναι λερναία ύδρα που θέλει επαγρύπνηση, θα τον πλησίαζες πάλι να τον αντιμετωπίσεις αλλιώς, σαν άρρωστο, και να τον αποδεχτείς έτσι όπως είναι; και ξέρεις τί απάντησα πεντακάθαρα; όχι. σε βλέπω λοιπόν να τυραννιέσαι και συ απ' την πλευρά σου Αυγέρη και λέω μέσα μου Γιατί το κάνει αυτό στον εαυτό του; θα μπορούσα να τον έχω αφήσει Αυγέρη χωρίς να του επιτεθώ, πάλι χώρια θα ήμασταν, αλλά χωρίς παρεμβολή της κακιάς μου συμπεριφοράς προς τον δυνάστη μου (έτσι τον έβλεπα). θα ήθελα να μπορούσα να τα πάρω όλα πίσω και να διώξω τη σκιά από μέσα μου, αλλά εκείνος μπορεί και να μη με θυμάται, νοσηλεύτηκε δυο φορές από τότε έμαθα (όταν ξύπνησα από τον ύπνο μου) και κάθε φορά μετά δεν θυμάται μου είπαν. πολύς πόνος για όλους. εσύ έχεις δυνατότητα επιλογής και διάλεξες να πονάς. τί να πω;[/QUOTE

    Υπέροχο το σχόλιό σου. Και ναι, έχω αναρωτηθεί πολλές φορές το ίδιο. Και τις τελευταίες μέρες το έχω δει αλλιώς το θέμα. Βοήθησε πολύ και η επαφή μου με ανθρώπους από εδώ μέσα, οι γνώμες που μου είπαν, άλλωστε η αλλαγή της στάσης μου ξεκίνησε από τις παροτρύνσεις κάποιων μελών του φόρουμ. Βρέθηκα δυο φορές σε καρέκλα ψυχιάτρου με προτροπή της ψυχολόγου μου λόγω της φόρτισης που μου είχε φέρει αυτή η ιστορία. Αντί να την βοηθήσω εγώ, με τραβούσε εκείνη προς την όποια διαταραχή. Ευτυχώς, το ξεπέρασα γρήγορα και άρχισα να το ψάχνω αλλιώς, γι αυτό αποφάσισα να βρεθώ σε αυτό το φόρουμ να αφουγκραστώ και άλλες γνώμες. Επί ένα 4μηνο, αρκετά πριν μάθω οτιδήποτε για την κατάστασή της, η γυναίκα αυτή μου είχε γίνει έμμονη ιδέα με τα όποια φερσίματά της (τα οποία στην αρχή δεν μπορούσα να εξηγήσω λογικά, στην πορεία άνοιξαν τα μάτια μου αλλά μόλις πρόσφατα κατάλαβα ακριβώς τι γίνεται με την οριστική διάγνωση και την πιθανή άρνησή της σε οποιαδήποτε θεραπεία). Και ξέρω πια ότι το ψέμα αποτελεί γι αυτήν ένα βολικό μέσο, δεν είναι όλα στη σφαίρα μιας παραληρητικής ιδέας, αρκετά απ' αυτά είναι συνειδητή μυθοπλασία είτε για θυματοποίηση είτε για επίτευξη κάποιου στόχου. Έχω παρατηρήσει π.χ. ότι όταν της ζητάω να μιλήσουμε νορμάλ ώρες, 6 το απόγευμα, πολλές φορές επικαλείται "δουλειά" ή "βόλτα" και ζητάει επίμονα να μιλάμε μετά τις 11 το βράδυ. Προαφανώς ξέρω το λόγο. Για να ελέγχει το που πάω και τι κάνω τις πιο "περίεργες" ώρες, όταν δε της λέω ότι δεν μπορώ τότε, εξοργίζεται και έχει καταφύγει και σε άσχημα λόγια. Από τη στιγμή που το κατάλαβα αυτό και επιμένω ότι δεν μπορώ να της μιλήσω αργά το βράδυ, ξαφνικά η "δουλειά" και η "βόλτα" μετατρέπονται σε άρον-άρον "επιστροφή στο σπίτι" για να μου μιλήσει. "Θέσε το χρόνο σου αδιαπραγμάτευτα" μου σύστησε η ψυχολόγος μου όταν είδε ότι απέρριπτα προτάσεις φίλων για έξοδο μόνο για να της ικανοποιώ τις απαιτήσεις με μεταμεσονύχτια τηλεφωνήματα. Πλέον, άλλαξα και αποφάσισα είτε να τη βοηθήσω με επιθετικό τρόπο, όπως είπα στο προηγούμενο ποστάρισμά μου, είτε να την αφήσω αν δω ότι μέσα στις επόμενες μέρες δεν κάνει τίποτα προς αυτή την κατεύθυνση. Η ίδια, παρεξηγημένη, μου μιλάει ψυχρά μετά την παρότρυνσή μου να απαλλαγεί από το πρόβλημά της αλλά και από την αλλαγή της; στάσης μου στα ωράρια που τη βόλευαν. Έτσι κι αλλιώς, έχω καταλάβει ότι μετά από την όποια θεραπεία της, τα αισθήματά της δεν μπορούν να είναι τα ίδια, οπότε μου αρκεί να ξεφύγει από τη διαταραχή και μετά βλέπουμε. Έτσι όπως είναι τώρα τα πράγματα και αν δεν αλλάξουν, απλώς ματαιοπονώ.
    καλημέρα! να σου πω τί νομίζω; ότι οι ώρες που επιλέγει είναι αυτές που υποθέτει ότι θα συμπεριφερθεί comme il faut. εάν δει στην πραλξη ότι δεν της βγαίνει, θα εξαφανισθεί ξαφνικά από τη συνομιλία. δες τώρα, διαβάζοντάς σε εξακολουθώ να σε βλέπω γαντζωμένο στον παρόντα κόσμο ευτυχώς. να θυμάσαι ότι μας διαφεύγει η αληθινή γνώση ή είμαστε ημιμαθείς, το χειρότερο. μη νομίζεις βέβαια ότι δεν τόχουμε το ζητηματάκι μας και μεις, μόνο και μόνο από το ότι θέλουμε να διορθώσουμε κάποιον φαίνεται αυτό :-) η νορμάλ πορεία είναι να προφυλάξουμε τους εαυτούς μας και να σφήσουμε το ζήτημα στους ειδικούς, αλλά φιρί φιρί πάμε να μπλεχτούμε. θα απαντήσεις ευλόγως: εγώ είμαι καλός άνθρωπος και δεν θέλω οι άλλοι να υποφέρουν. αυτό όμως κατ εμέ δεν είναι αρκετό. αν αφήςουμε έναν ασθενή, ακόμη και έναν άλλον ασθενή, όχι ψυχικά άρρωστο εννοώ, δεν είναι απαραίτητο ότι το κάναμε γιατί είμαστε σώνει και καλά άκαρδοι, αλλά γιατί έχουμε πρώτα υποχρεωση προς τον εαυτό μας και βοηθάμε στην αλυσίδα. δες τί οδηγία δίνουν στο αεροπλάνο πχ, βάλε λέει τη μάσκα οξυγόνου πρώτα εσύ και μετά βάλε τη μάσκα στο παιδί σου :-). ξέρεις τί κάνω η ημιμαθής καλόκαρδη; τα διαβάζω όλα και αποδελτιώνω από τους πάσχοντες τις φράσεις που μου φαίνονται κομβικές. προσπαθώ να κρατήσω στη μπάντα όσο πιο λίγες φράσεις γίνεται. όταν τις ξαναδιαβάζω, είναι σαν κάποιος να με ταρακουνάει να συνέλθω. πρέπει να φύγω από το σπιτι τώρα γιατί έχω ένα ραντεβού, θα τα ξαναπούμε αν θες Αυγέρη:-)
    η αιτία του φόβου είναι η άγνοια

  15. #60
    Senior Member
    Join Date
    Nov 2006
    Location
    Planet Love
    Posts
    23,537
    πιστευω οτι σε απασχολει τις βραδυνες ωρες, αφενος για να σε ελεγχει ακριβως οπως λες κι εσυ, κι αφετερου γιατι πιθανον να μην εχει υπνο και να ειναι οι ωρες που θελει παρεα, ενω τις υπολοιπες ωρες μπορει να ασχολειται με κατι εστω στο σπιτι η να εχει "φυσιολογικες" επικοινωνις με αλλους γνωστους της.

    συμφωνω με την ψυχ σου. βαλε τα δικα σου ορια που θα ακολουθουν το δικο σου προγραμμα, οχι τις διαθεσεις της.
    πχ, "βραδυ δεν με βολευει γιατι βγαινω. αν ειμαι μεσα καποιο βραδυ θα επικοινωνησω εγω" η
    "στειλε μου οτι θελεις, αλλα θα απαντησω οταν θα βρω χρονο. δεν θα αφησω τις εξοδους μου για να μιλαω στο τηλεφωνο."

    αν εχει αντιρρηση, θυμισε της οτι εκεινη απαγορευει την πραγματικη σας γνωριμια. δεν μπορεις να βασισεις την ζωη σου σε μια σαιμπερ επικοινωνια επειδη το θελει αυτη.
    χρειαζεσαι αληθινους ανθρωπους που συναντας και εχεις κοινες δραστηριοτητες, οχι σκιες.

Page 4 of 31 FirstFirst ... 2345614 ... LastLast

Similar Threads

  1. μια ιστορια παραξενη για πολλους
    By soking in forum Σχέσεις και Επικοινωνία
    Replies: 21
    Last Post: 21-04-2016, 03:35
  2. Η σχέση μ ένα διπολικο
    By George64 in forum Διπολική διαταραχή
    Replies: 28
    Last Post: 21-11-2012, 12:53
  3. μια παραξενη θλιψη..
    By secretly in forum Ψυχολογική Υποστήριξη & Αυτοβοήθεια
    Replies: 9
    Last Post: 10-08-2012, 00:02
  4. Παραξενη ιστορια με κοπελα.
    By napoleonh7 in forum Συμβουλευτική Γονέων
    Replies: 5
    Last Post: 20-07-2012, 20:50

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •