Αδιέξοδο...
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Page 1 of 2 12 LastLast
Results 1 to 15 of 26
  1. #1
    Junior Member
    Join Date
    Mar 2011
    Posts
    4

    Αδιέξοδο...

    Καλησπέρα!
    Είμαι ο Λ. και είμαι 32 χρονών (Συγνώμη που δεν αποκαλύπτω το όνομα μου)

    Δεν έχω κανένα με τον οποίο να μπορώ μιλήσω για να τα βγάλω από μέσα μου οπότε αποφάσισα να τα γράψω εδώ πέρα, ως ένας απλός άγνωστος, και ίσως ανακουφιστώ... Σίγουρα δεν θα λυθούν τα προβλήματα μου... αλλά δεν αντέχω άλλο.

    Το τελευταίο καιρό δεν είμαι καθόλου καλά... νιώθω ότι η ζωή μου έχει σχεδόν καταστραφεί. Προσπαθώ να την διορθώσω αλλά δεν μπορώ... και έχω απογοητευτεί εντελώς!

    Πλέων δεν έχω φίλους...
    Παλιότερα κατάφερνα και έκανα κάποιες παρέες. Όμως τα τελευταία 6 χρόνια έκανα το λάθος να τις παραμελήσω και τελικά τις έχασα. Το διάστημα αυτό έκανα παρέα με τους φίλους της κοπέλας μου και έτσι δεν καταλάβαινα την έλλειψη. Πριν 1 χρόνο είχαμε μαλώσει με την κοπέλα πολύ σοβαρά, και όλοι τους με πολέμησαν. Απογοητεύτηκα πλήρως και από τότε δεν μπόρεσα να ξανακάνω παρέα μαζί τους... Έτσι έμεινα ολομόναχος από παρέα αφού οι δικές μου παρέες με ξεχάσαν και οι άλλοι με πρόδωσαν. Προσπάθησα πολλές φορές από τότε να ξεκινήσω καινούρια παρέα όμως όλες μου οι προσπάθειες κατέληξαν σε αποτυχία. Ίσως λόγω ηλικίας, ίσως λόγω εσωστρέφειας και απογοήτευσης... δεν κατάφερα τίποτε.
    Έχω απογοητευτεί πλήρως...

    Πλέων έχασα την αγάπη...
    Είμαι με μια κοπέλα εδώ και 7 χρόνια. Πριν κανένα χρόνο περίπου σκεφτόμουν να της κάνω πρόταση γάμου. Δυστυχώς με πρόλαβε ένας πολύ σοβαρός καυγάς όπου τότε σχεδόν χωρίσαμε. Τότε μου αποκάλυψε ότι δεν νιώθει πλέων τίποτε για εμένα. Από τότε η σχέση μας πήρε την κάτω βόλτα. Σεξουαλική σχέση δεν έχουμε, τρυφερότητα δεν υπάρχει, σπάνια συζητάμε, παρέες μαζί δεν κάνουμε, και μαλώνουμε πολύ συχνά. Μόνο θλίψη και στενοχώριες παίρνω από την σχέση αυτή, και έχει οδηγηθεί σε αδιέξοδο..
    Έχω απογοητευτεί πλήρως...

    Πλέων δεν έχω δουλειά...
    Αν και έχω κάνει κάποιες σπουδές, δυστυχώς δεν έως και σήμερα έχω καταφέρει να βρω μια δουλειά σταθερή. Είμαι 32 και μέχρι τώρα ζω με περιστασιακές δουλειές όπως ντελιβερι, σερβιτόρος κλπ ενώ το τελευταίο 6μηνο δεν μπορώ να βρω δουλειά καθόλου. Οι γονείς μου δεν μπορούν να με βοηθήσουν οπότε δεν ελπίζω για ένα καλύτερο μέλλον. Βλέπω γύρω μου άτομα της δικής μου ηλικίας, βολεμένους σε δουλειές ή βολεμένους περιουσιακά και θλίβομαι ή εξοργίζομαι.
    Έχω απογοητευτεί πλήρως...

    Όσο για την υγεία μου... έχει και αυτή ξεκινήσει να παίρνει την κάτω βόλτα...

  2. #2
    Banned
    Join Date
    Nov 2010
    Posts
    6,851
    αν και ειμαι λιγα χρονια μικροτερος σου, θα ελεγα οτι βρισκομαι σε παρομοια κατασταση, σε καταλαβαινω γιατι κι εγω εχασα τις παρεες μου, πλεον δεν εχω καθολου φιλους ουτε γνωστους να κυκλοφορησω εστω για να πουμε μια κουβεντα, κανω πολυ δυσκολα καινουργιες γνωριμιες, και φυσικα δεν εχω σχεση. εκτος απο αυτα, βαλε και την ανεργια που υπαρχει στη χωρα μας, με τις κωλοδουλειες οπως ανεφερες που κανει καποιος αναγκαστικα οταν δεν εχει λεφτα, και τελικα καταληγουμε πως η ζωη εδω ειναι χαλια και δε μπορει να μας κρατησει αλλο. αν νιωθεις πως πατας γερα στα ποδια σου και μπορεις να τα βγαλεις περα μονος, θα μπορουσες να τα παρατησεις ολα και να ξαναξεκινησεις στο εξωτερικο, μηπως και σου κατσει κατι καλο γιατι εκει υπαρχουν σιγουρα περισσοτερες ευκαιριες απ'οτι εδω, και στον επαγγελματικο τομεα, αλλα και με τις γυναικες που ειναι πιο ανοιχτομυαλες και διαθεσιμες. αλλιως κατσε και παλεψτε το να φτιαξεις οσα εχεις ηδη, επισκεψου και ψυχολογο μπας και γινεις πιο κοινωνικος, προσπαθησε να τα βρεις με αυτη που τσακωθηκατε ή βρες καινουργια, και ο Θεος βοηθος για τα επαγγελματικα...

  3. #3
    Senior Member
    Join Date
    Nov 2009
    Posts
    421
    Εντάξει,κι εσύ είσαι ένας από αυτούς που για μια σχέση θυσίασαν όλες τις παρέες τους και δεν σκέφτονταν τί θα γίνει άμα χωρίσουν.Ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος είσαι που την πάτησε έτσι.Μέγα λάθος να χαθείς από τους παιδικούς φίλους,γιατί όπως και να'χει σ'αυτούς ξαναγυρνάς τελικά,μιας και όλοι όσοι γνωρίζεις αργότερα είναι part-time.Κι επειδή βλέπω ότι το θέμα δουλειά το έχεις 3ο στη σειρά,άρα δεν είναι η πρώτη σου ανάγκη,θα έλεγα ή να ξαναφτιάξεις τις σχέσεις με τους παλιούς σου φίλους (έστω 1-2 εξόδους τη βδομάδα) ή παντρέψου για να έχεις τουλάχιστον μόνιμη συντροφιά,έστω κι αν είναι μόνο γυναικεία.

  4. #4
    Junior Member
    Join Date
    Mar 2011
    Posts
    4
    Εδώ στην μεγάλη πόλη, δεν έχω κανένα να βρω, η έστω να προσπαθήσω να βρω. Αν υπήρχε έστω και ένας άνθρωπος διαθέσιμος (η έστω να ήθελε να κάνουμε παρέα) θα τον είχα πλησιάσει ήδη. Ίσως αν γυρίσω στο χωριό μου να βρω κάποιους όμως εκεί είμαι σίγουρα κατεστραμμένος επαγγελματικά και οικονομικά μιας και δεν υπάρχει καθόλου δουλειά.

    Ξέρω πολύ καλά πως αν αρχίσω να κάνω παρέες, μια καινούρια σχέση θα βρεθεί. Άλλα η ρίζα του κακού είναι η κοινωνική μου απομόνωση.

    Δεν γίνεται να παντρευτείς μια κοπέλα που νιώθεις ότι είναι σαν συγκάτικος! Οκ καλά είναι να βλέπω ταινίες και να πηγαίνω που και που καμιά βόλτα, όμως δεν φτάνει αυτο... Είναι σίγουρο οτι κάποια στιγμή θα με αφήσει και αυτή αφού θα γνωρίσει κάποιον άλλο (για τον οποίο θα νιώθει κάτι) και τότε θα κομματιαστώ...

    Δυστυχώς είμαι σε αδιέξοδο... πρέπει να διαλέξω..

    Α) Να χωρίσω, και να γυρίσω στο χωριό μου , όπου θα έχω την οικογένεια μου, και κάποιους γνωστούς και να ξεκινήσω μια νέα αρχή. Εκεί όμως θα είναι πολύ δύσκολο να κάνω κάτι στην ζωή μου, και ίσως να καταντήσω ρεμάλι, κακός φτωχός ή στην καλύτερη να γίνω ένας μικρο-αγρότης. Και πως να κάνει κάποιος οικογένεια χωρίς μια δουλειά, χωρίς ένα εισόδημα...

    β) Να παραμείνω εδώ όπου ζω τα τελευταία 12 χρόνια, να χωρίσω και να προσπαθήσω να ξεκινήσω από το 0. Πρέπει όμως να φανώ πολύ τυχερός και να γνωρίσω ανθρώπους (αν αυτό συμβεί) ώστε να σταθώ κοινωνικά. Όμως εδώ μπορώ να συνεχίσω να δουλεύω όπου βρω, ελπίζοντας. Αν όμως δεν πάνε τα πράγματα όπως τα θέλω, θα πέσω σε χειρότερη κατάθλιψη... και πόνο.

    Κάθε επιλογή έχει τα καλά και τα κακά της. Όμως καμιά δεν φαίνεται τόσο ευνοϊκή όσο πρέπει για να αλλάξει η ζωή μου.

  5. #5
    Senior Member
    Join Date
    Jul 2008
    Posts
    2,713
    Oblis_gr γεια σου.

    Πάντως παρατήρησα ότι στις 2 εναλλακτικές που παραθέτεις έχεις σαν δεδομένο το χωρισμό σου. Ε ξεκίνα από κει..

    Επίσης πέρα απ'τις εκδοχές που προβλέπεις για το μέλλον σου (πολύ απαισιόδοξες οφείλω να παραδεχτώ..) εσύ τι θα ήθελες απ'τη ζωή σου?

    Πχ θες να μείνεις εκεί που μένεις τώρα ή στο χωριό σου?
    Τι δουλειά θα ήθελες να κάνεις?

    Πάρτα ένα ένα άρχισε να το προσπαθείς και όλα θα πάνε καλά.

  6. #6
    Banned
    Join Date
    Nov 2010
    Posts
    6,851
    αφου το ενδεχομενο της φυγης στο εξωτερικο δεν υπαρχει στις επιλογες σου, διαλεξε κατι απ'αυτα τα δυο που εγραψες και καντο. κι αμα θες και μια δευτερη γνωμη, εγω προτεινω να γυρισεις στο χωριο με την οικογενεια σου, δοκιμασε και την αγροτικη ζωη οπως ειπες, τουλαχιστον θα εισαι μεστη φυση κι οχι τη βρωμα της Αθηνας, κι ετσι ισως ηρεμισεις καπως κι αλλαξει ο τροπος που βλεπεις τα πραγματα...

  7. #7
    Senior Member
    Join Date
    Nov 2009
    Posts
    421
    Στην πόλη που μένεις τώρα πώς γίνεται να μην έχεις κανέναν γνωστό;Δε λέω φίλο,απλά γνωστό.

  8. #8
    Senior Member
    Join Date
    Jan 2010
    Posts
    2,605
    Εγώ πάλι θα σου έλεγα ότι, έχεις περισσότερες πιθανότητες να βρεις δουλειά και να γνωρίσεις ανθρώπους σε μια μεγάλη πόλη. Γενικά, υπάρχουν περισσότερες προοπτικές, φτάνει να θέλεις να τις εκμεταλλευτείς. Εκτός, αν σε έχει κουράσει η ζωή στην Αθήνα.
    Επίσης, δεν πιστεύω ότι είναι θέμα τύχης το να γνωρίσουμε καινούργιους ανθρώπους, είναι θέμα δικής μας απόφασης. Φτάνει να είμαστε ανοιχτοί και να το επιδιώκουμε. Αν αρχίσεις να εμπλέκεσαι σε περισσότερες δραστηριότητες και δεν περιορίζεσαι στο σπίτι σου και στην κοπέλα σου -την οποία προφανώς θα χωρίσεις- οι πιθανότητες αυξάνονται.

  9. #9
    Junior Member
    Join Date
    Mar 2011
    Posts
    27
    Και εγώ θυσίασα τις παρέες μου για μια κοπέλα. Την κοπέλα αυτήν την παντρεύτηκα και έχουμε 2 παιδάκια μαζί. Μέσα σε 3 χρόνια όλα αυτά. Δεν θεωρώ όμως ότι αυτές οι παρέες που είχα ήταν και οι καλύτερες. Ορισμένοι οι οποίοι ήθελαν να το παίζουν φίλοι τότε που κάναμε παρέα εξαφανίστηκαν. Έτσι και αλλιώς πιο πολύ φίλοι από ανάγκη ήταν. Παρ'ολο που τους έχω φίλους στο facebook δεν έχουν επικοινωνήσει ποτέ μαζί μου , δεν έχουν στείλει καν ένα μήνυμα που έχω κάνει 2 παιδιά . Κάποιοι άλλοι θα με πάρουν τηλέφωνο παρ'ολο που τους έχω ψιλογράψει και πραγματικά κάνω ότι μπορώ για να τους δω και να πιούμε ένα καφέ. Και έπειτα υπάρχουν και οι αδερφικοί φίλοι τους οποίους δεν έχω γράψει ποτέ. Αυτούς θα πάρω για μια ανάγκη , αυτοί θα ζητήσουν την βοήθεια μου για κάτι που τους απασχολεί και οι οποίοι 2 φίλοι είναι και κουμπάροι μου. Τον ένα τον έχω παντρέψει και ο άλλος με έχει παντρέψει.

    Φίλοι πραγματικοί είναι αυτοί που ακόμα και αν τους γράψεις για τον οποιοδήποτε λόγο αυτοί κάνουν ότι μπορούν για να μην σε χάσουν. Ο Θεός δίνει στον καθένα ότι έχει ανάγκη. Μην το βάζεις κάτω. Και μην νομίζεις ότι αυτός που τα έχει όλα και βγάζει προς τα έξω ένα αίσθημα ικανοποίησης ειναι καλύτερα από εσένα. Κανείς δεν έχασε προσπαθώντας. Μπορεί σε μια βδομάδα να έχεις όλα αυτά που αναζητείς και να έχεις βρει το καλύτερο που σου αξίζει. Στο εύχομαι

  10. #10
    Senior Member
    Join Date
    Jan 2010
    Posts
    2,605
    Quote Originally Posted by akisp View Post
    Φίλοι πραγματικοί είναι αυτοί που ακόμα και αν τους γράψεις για τον οποιοδήποτε λόγο αυτοί κάνουν ότι μπορούν για να μην σε χάσουν.
    Διαφωνώ. Αν έχουμε τέτοιες απίθανες προσδοκίες από τους φίλους, μάλλον θα απογοητευόμαστε.
    Θεωρώ ότι η φιλία είναι μια σχέση αμφίδρομη. Δίνουμε και παίρνουμε. Άλλες φορές ο ένας πιο πολύ, άλλες ο άλλος, αλλά πάντα και τα δύο μέρη. Και το κάνουμε γιατί θέλουμε, γιατί γουστάρουμε τον φίλο μας και όχι γιατί έτσι πρέπει.
    Έχω γνωρίσει άτομα, που έχουν "φίλους" όσο είναι ελεύθεροι και μόλις κάνουν σχέση ξεκόβουν. Οι φίλοι είναι γι' αυτούς κάποιοι που γεμίζουν το κενό ανάμεσα στις ερωτικές τους σχέσεις. Τους ξαναθυμούνται αφού χωρίσουν. Δε σημαίνει ότι οι πρώην "φίλοι" θα είναι πάντα εκεί και θα τους περιμένουν. Αυτό όμως δεν είναι φιλία, είναι σχέση ανάγκης και συμφέροντος.
    Προσωπικά, τοποθετώ τη φιλία πιο πάνω από τον έρωτα.

  11. #11
    Junior Member
    Join Date
    Mar 2011
    Posts
    27
    Μάλλον βιάστηκα να απαντήσω και δεν το έθεσα σωστά. Φίλοι πραγματικοί είναι αυτοί που θα σου σταθούν σε οτιδήποτε και αν κάνεις στην ζωή σου. Γιατί είσαι απλά πραγματικός τους φίλος και νοιάζονται για σένα. Και εγώ γνώρισα την γυναίκα μου αλλά παρ'όλο που θυσίασα παρέες δεν ξέχασα άτομα . Αυτούς συγκεκριμένα που έγραψα αν δεν τους έπαιρνα τηλέφωνο να βγούμε δεν θα έκαναν την κίνηση.Αυτούς που κράτησα στην ζωή μου τους χρειάζομαι κάθε μέρα. Και με χρειάζονται. Και οι δύο είναι αδέρφια μου και εγώ αδερφός τους. Και τους θεωρώ οικογένεια μου ισάξια (για να μη πω παραπάνω) και από την αδερφή μου. Δεν ξέρω αν είναι αμαρτία αυτό που λέω αλλά όποτε τους έχω χρειαστει κάνουν το οτιδήποτε.

    Ας μην αναλύουμε όμως καλύτερα τι είναι φιλία και τι όχι. Εγώ το ξέκίνησα αλλά εγώ θα το σταματήσω. Ο καθένας έχει τις απόψεις του και είναι σεβαστό αυτό.

    Ας κοιτάξουμε πως μπορούμε να βοηθήσουμε τον φίλο Λ. ο οποίος το έχει ανάγκη.


    Quote Originally Posted by marian_m View Post
    Διαφωνώ. Αν έχουμε τέτοιες απίθανες προσδοκίες από τους φίλους, μάλλον θα απογοητευόμαστε.
    Θεωρώ ότι η φιλία είναι μια σχέση αμφίδρομη. Δίνουμε και παίρνουμε. Άλλες φορές ο ένας πιο πολύ, άλλες ο άλλος, αλλά πάντα και τα δύο μέρη. Και το κάνουμε γιατί θέλουμε, γιατί γουστάρουμε τον φίλο μας και όχι γιατί έτσι πρέπει.
    Έχω γνωρίσει άτομα, που έχουν "φίλους" όσο είναι ελεύθεροι και μόλις κάνουν σχέση ξεκόβουν. Οι φίλοι είναι γι' αυτούς κάποιοι που γεμίζουν το κενό ανάμεσα στις ερωτικές τους σχέσεις. Τους ξαναθυμούνται αφού χωρίσουν. Δε σημαίνει ότι οι πρώην "φίλοι" θα είναι πάντα εκεί και θα τους περιμένουν. Αυτό όμως δεν είναι φιλία, είναι σχέση ανάγκης και συμφέροντος.
    Προσωπικά, τοποθετώ τη φιλία πιο πάνω από τον έρωτα.

  12. #12
    Junior Member
    Join Date
    Mar 2011
    Posts
    27
    Quote Originally Posted by Oblis_gr View Post

    Α) Να χωρίσω, και να γυρίσω στο χωριό μου , όπου θα έχω την οικογένεια μου, και κάποιους γνωστούς και να ξεκινήσω μια νέα αρχή. Εκεί όμως θα είναι πολύ δύσκολο να κάνω κάτι στην ζωή μου, και ίσως να καταντήσω ρεμάλι, κακός φτωχός ή στην καλύτερη να γίνω ένας μικρο-αγρότης. Και πως να κάνει κάποιος οικογένεια χωρίς μια δουλειά, χωρίς ένα εισόδημα...

    β) Να παραμείνω εδώ όπου ζω τα τελευταία 12 χρόνια, να χωρίσω και να προσπαθήσω να ξεκινήσω από το 0. Πρέπει όμως να φανώ πολύ τυχερός και να γνωρίσω ανθρώπους (αν αυτό συμβεί) ώστε να σταθώ κοινωνικά. Όμως εδώ μπορώ να συνεχίσω να δουλεύω όπου βρω, ελπίζοντας. Αν όμως δεν πάνε τα πράγματα όπως τα θέλω, θα πέσω σε χειρότερη κατάθλιψη... και πόνο.
    Να σου πω κάτι φίλε μου. Δείχνεις και σε συγχαίρω για αυτό οτι δεν είσαι τεμπέλης και ότι σκέφτεσαι πως θα φτιάξεις μια ζωή που ονειρεύεσαι έχοντας πόρους και βάσεις μέσω της εργασίας σου. Είναι πραγματικά πολύ μεγάλο προτέρημα αυτό που έχεις. Δεν κοιτάς πως θα τεμπελιάσεις. Κανένας δεν έχασε δουλεύοντας. Δεν ξέρω τι δουλειά κάνεις εδώ αλλά αν πραγματικά θες να ζήσεις καλύτερα πήγαινε πίσω και ξεκίνα από το 0. Δεν είσαι μεγάλος. Εγώ είμαι κοντά στα 32 , με 2 παιδιά , μια σταθερή δουλειά εδώ στην Αθήνα, μια δεύτερη δουλειά για έξτρα χρήματα και παρ'ολα αυτά θέλω να φύγω . Να πάρω την οικογένεια μου και να πάμε σε ένα χωριό ..δεν με νοιάζει που και να γίνω αγρότης. Και εγώ αθήνα γεννήθηκα και μεγάλωσα αλλά έχω τάσεις φυγής. Εσύ που έχει τουλάχιστον ένα κεραμίδι να κοιμάσαι στο χωριό σου , μια οικογένεια , γνωστους οι οποιοι αργότερα μπορεί να γίνουν οι καλύτεροι φίλοι σου, απορώ πως το σκέφτεσαι ακόμα.

    Σίγουρα κάθε μέρος που θα αποφασίσεις να ζήσεις έχει τις δυσκολίες και τις ευκολίες του. Τουλάχιστον θα έχεις λιγότερο άγχος και θα αναπνέεις καθαρό αέρα.

  13. #13
    Junior Member
    Join Date
    Mar 2011
    Posts
    4
    Σας ευχαριστώ όλους που μπήκατε στον κόπο να μου πείτε δυο λόγια.
    Πρέπει να το σκεφτώ πολύ τι θα κάνω, διότι θα είναι μεγάλη η απόφαση και δεν θέλω εάν κάτι δεν πάει καλά, να κατηγορώ τον εαυτό μου που πήρα μια βιαστική απόφαση. Ίσως θα κάνω λίγη υπομονή (όπως κάνω εδώ και πολύ καιρό) και να περιμένω μήπως κάτι αλλάξει στην σχέση μου, μήπως γνωρίσω άτομα και να γίνω ποιο κοινωνικός, ή έστω αν γίνω επιτέλους αναίσθητος και τα ξεχάσω ολα.

    Ποσό σας ζηλεύω εσάς που έχετε κάνει οικογένειες... εγώ άραγε θα τα καταφέρω ποτέ;
    Ελπίζω να είσαστε ευτυχισμένοι!

  14. #14
    Senior Member
    Join Date
    Jul 2008
    Posts
    2,713
    Quote Originally Posted by Oblis_gr View Post
    Ίσως θα κάνω λίγη υπομονή (όπως κάνω εδώ και πολύ καιρό) και να περιμένω μήπως κάτι αλλάξει στην σχέση μου, μήπως γνωρίσω άτομα και να γίνω ποιο κοινωνικός, ή έστω αν γίνω επιτέλους αναίσθητος και τα ξεχάσω ολα.
    Oblis με το να περιμένεις κάνοντας υπομονή δύσκολο να αλλάξει κάτι εκτός απροόπτων (άλλωστε αυτό το είδες και στην πράξη τόσο καιρό).
    Αν έλεγες θα κάνω υπομονή προσπαθώντας θα άλλαζε το πράγμα ... αν κ πιστεύω πως σε θέματα που έχουν κουράσει τόσο όσο η σχέση σου για παράδειγμα δεν οφελεί η υπομονή.

  15. #15
    Senior Member
    Join Date
    Oct 2009
    Posts
    4,495
    Οι διαφορές σας με τον άνθρωπο που συζείς είναι αγεφύρωτες? Εξακριβωμένα? Ή δε δώσατε την ευκαιρία να ξαναδείτε το κατά πόσον αυτές είναι
    τόσο μεγάλες και τόσο αδιαπραγμάτευτες? Το παλέψατε και οι δυο κάποιες φορές και δεν έγινε τίποτε?
    Έχω την εντύπωση ότι αφέθηκες να παρασυρθείς στη δική της ζωή, να συγχωνευτείς με τις δικές της φιλίες, ίσως και τους δικούς της ρυθμούς τελικά.
    Και να αισθάνεσαι πως τελειώνοντας αυτό το κομμάτι, της σχέσης σας, μένεις ξεκρέμαστος, μετέωρος.
    Χωρίς δουλειά, χωρίς φίλους, χωρίς επαφές, χωρίς προοπτικές.
    Γιατί δεν αρχίζεις να δημιουργείς κάποια πεδία σταθερότητας για να πάψει αυτή η αίσθηση της ματαίωσης?
    Να ψάξεις για κάποια σταθερότερη απασχόληση, να κάνεις μία προσπάθεια να έρθεις σε επαφή με τους φίλους που είχες
    παλιότερα? Να δεις κατά πόσον έχετε αλλάξει, πού βρίσκονται, ποιοι είναι αυτή τη στιγμή? Μπορεί και να θελήσουν να ξαναβρεθείτε,
    άσχετα αν πέρασε καιρός. Και αυτό ταυτόχρονα σημαίνει πως θα αρχίσεις να ξεφορτώνεσαι την απομονωτική διάθεση που
    σε έφερε στη μοναξιά. Μην αποσύρεσαι άλλο. Υπάρχουν οι τρόποι να κερδίσεις πίσω τη ζωή σου!
    "Δε με νοιάζει να έρθουν όλοι οι ξένοι στην Ελλάδα και οι Έλληνες να πάνε αλλού. Θεωρώ ότι πατρίδα μας είναι η γη. Από μικρό παιδί απέρριπτα τα σύνορα."
    Σπύρος Μπιμπίλας

Page 1 of 2 12 LastLast

Similar Threads

  1. αδιεξοδο
    By Ακροβατης in forum Κατάθλιψη - Δυσθυμία
    Replies: 8
    Last Post: 23-02-2011, 21:31
  2. Αδιέξοδο
    By tonia1804 in forum Σεξουαλικότητα, παρεκκλίσεις, σεξουαλική ταυτότητα
    Replies: 2
    Last Post: 04-01-2011, 11:56
  3. Αδιέξοδο...
    By Ariadni87 in forum Σεξουαλικότητα, παρεκκλίσεις, σεξουαλική ταυτότητα
    Replies: 15
    Last Post: 25-04-2010, 02:26
  4. αδιέξοδο..
    By chris_M in forum Σεξουαλικότητα, παρεκκλίσεις, σεξουαλική ταυτότητα
    Replies: 39
    Last Post: 11-03-2010, 13:40
  5. αδιεξοδο..
    By essence in forum Σεξουαλικότητα, παρεκκλίσεις, σεξουαλική ταυτότητα
    Replies: 6
    Last Post: 14-12-2005, 15:33

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •