αδιέξοδο..
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Results 1 to 13 of 13
  1. #1
    Junior Member
    Join Date
    Jun 2019
    Posts
    20

    αδιέξοδο..

    Καλησπέρα σας, διαβάζω κατά καιρούς διάφορα threads στο φορουμ αλλά πρώτη φορά αποφασίζω να γράψω. Πραγματικά δεν ξέρω από που να αρχίσω και αν θα τελειώσω και ποτέ. Πριν τα 13 ημουν ενα παχύσαρκο παιδί και κάποια στιγμή αποφάσισα να χάσω τα περιττά κιλά μου με δίαιτα. Το να μην τρώω πολύ και να ''ελέγχω'' τα κιλά μου άρχισε να μου αρέσει και να με ικανοποιεί αφάνταστα. Έφτασα σε σημείο να είμαι στο όριο της ανορεξίας. Μετά από λίγο καιρό άρχισα να βάζω λίγα κιλά και πήγα σε ένα φυσιολογικό βάρος αυτό όμως άρχισε να με φοβίζει ότι θα ξαναγίνω όπως πριν και τότε εμφανίστηκε ο άλλος τρόπος ''ελέγχου'' η βουλιμία. Ξεκίνησα να προκαλώ εμετό από τα 16 και με διάλειμμα ενός έτους κατάφερα να φτάσω 28 χρονών και να είμαι ακόμα βουλιμική. Το τρελό είναι πως μέχρι στιγμής έχω κάνει πολλά πράγματα στην ζωή μου και δεν μπορώ καν να το διανοηθώ πως ακόμα είμαι στα πόδια μου και στα λογικά μου.. Τελείωσα μια δύσκολη σχολή, φαίνομαι πολύ κοινωνική και ευχάριστη, κάνω μεταπτυχιακό, δουλεύω.. Πώς τα κάνω όλα αυτά και ακόμα έχω βουλιμία; Φυσικά έχω απίστευτη δυσκολία σε όλα αυτά, νιώθω πολύ πίεση και πολλές φορές έχω περίεργες συμπεριφορές και τάσεις απομόνωσης. Ευτυχώς έχω χρόνια να ξεπεράσω το ένα επισόδειο τη μέρα.. Έχω κάνει προσπάθεια με ψυχολόγους, κατάφερα να κατανοήσω κάπως τους λόγους που το κάνω και να καταλάβω τα λάθη της οικογένειας μου αλλά δεν έχω καταφέρει ακόμα το πρακτικό κομμάτι.. Κάνω εμετούς και νιώθω ανακούφιση.. Σκέφτομαι όλη μέρα την διατροφή μου, το πόσο φουσκωμένη είμαι, ζυγίζομαι συχνά και είναι εμονή.. Όσο ήμουν μικρότερη το αντιμετώπιζα όλο και πιο ανώριμα, λες και ΟΚ μια μέρα θα πατήσω ένα κουμπί και θα το σταματήσω, πλέον υπάρχω στην κοινωνία ως ενήλικη, δουλεύω σε μια δουλειά με ευθύνες, κάνω μεταπτυχιακό και πραγματικά έχω αρχίσει να φοβάμαι.. Φοβάμαι ότι κάποια στιγμή θα κάνω ένα μεγάλο μπαμ.. Νιώθω ότι φοράω μια χαμογελαστή μάσκα ενός δυνατού ατόμου, αλλά από πίσω πονάω και κλαίω.. Γίνονται πράγματα στην ζωή μου, περνούν άνθρωποι, σχέσεις και εγώ είμαι εκεί αλλά δεν είμαι κι όλας.. Ένας απλός παρατηρητής της ζωής μου είμαι με το μυαλό μόνο στον εθισμό μου. Έχω ξεχάσει πως ήταν ο εαυτός μου πριν από αυτή την αρρώστια.. λες και γεννήθηκα έτσι

    Δεν θέλω να κουράσω, είχα ανάγκη να τα πω όμως.. Μπορεί να με συμβουλέψει κάποιος; Έχω πάει σε δύο ψυχολόγους αλλά δεν κατάφερα πολλά σε πρακτικό επίπεδο.. Φοβάμαι να πάω σε άλλον γιατί αν πάλι απογοητευτώ η απογοήτευση θα είναι τελειωτική..
    Έχω σκεφτεί να απευθυνθώ στην ΑΝΑΣΑ.. έχει κάποιος/α σχετική εμπειρία;
    Η οικογένεια μου πιστεύει ότι το έχω ξεπεράσει, με βλέπουν και με καμαρώνουν με τα πτυχία μου και την ομορφιά μου και δεν έχουν ιδέα για το τι περνώ.. αλλά δεν πρόκειται να καταλάβουν και ούτε να βοηθήσουν με την συμπεριφορά τους (έχει συμβεί ξανά) είναι και μεγάλοι και δεν θέλω να τους στεναχωρώ. Με πνίγει όμως που χαίρονται για μένα και με καμαρώνουν... Νιώθω απίστευτα μόνη μου σε όλο αυτό και παίζω θέατρο καθημερινά.

    Αν κάποιος κατάφερε να διαβάσει μέχρι εδώ, ευχαριστώ <3

  2. #2
    Senior Member
    Join Date
    Dec 2017
    Posts
    200
    Quote Originally Posted by άλφα βήτα View Post
    Καλησπέρα σας, διαβάζω κατά καιρούς διάφορα threads στο φορουμ αλλά πρώτη φορά αποφασίζω να γράψω. Πραγματικά δεν ξέρω από που να αρχίσω και αν θα τελειώσω και ποτέ. Πριν τα 13 ημουν ενα παχύσαρκο παιδί και κάποια στιγμή αποφάσισα να χάσω τα περιττά κιλά μου με δίαιτα. Το να μην τρώω πολύ και να ''ελέγχω'' τα κιλά μου άρχισε να μου αρέσει και να με ικανοποιεί αφάνταστα. Έφτασα σε σημείο να είμαι στο όριο της ανορεξίας. Μετά από λίγο καιρό άρχισα να βάζω λίγα κιλά και πήγα σε ένα φυσιολογικό βάρος αυτό όμως άρχισε να με φοβίζει ότι θα ξαναγίνω όπως πριν και τότε εμφανίστηκε ο άλλος τρόπος ''ελέγχου'' η βουλιμία. Ξεκίνησα να προκαλώ εμετό από τα 16 και με διάλειμμα ενός έτους κατάφερα να φτάσω 28 χρονών και να είμαι ακόμα βουλιμική. Το τρελό είναι πως μέχρι στιγμής έχω κάνει πολλά πράγματα στην ζωή μου και δεν μπορώ καν να το διανοηθώ πως ακόμα είμαι στα πόδια μου και στα λογικά μου.. Τελείωσα μια δύσκολη σχολή, φαίνομαι πολύ κοινωνική και ευχάριστη, κάνω μεταπτυχιακό, δουλεύω.. Πώς τα κάνω όλα αυτά και ακόμα έχω βουλιμία; Φυσικά έχω απίστευτη δυσκολία σε όλα αυτά, νιώθω πολύ πίεση και πολλές φορές έχω περίεργες συμπεριφορές και τάσεις απομόνωσης. Ευτυχώς έχω χρόνια να ξεπεράσω το ένα επισόδειο τη μέρα.. Έχω κάνει προσπάθεια με ψυχολόγους, κατάφερα να κατανοήσω κάπως τους λόγους που το κάνω και να καταλάβω τα λάθη της οικογένειας μου αλλά δεν έχω καταφέρει ακόμα το πρακτικό κομμάτι.. Κάνω εμετούς και νιώθω ανακούφιση.. Σκέφτομαι όλη μέρα την διατροφή μου, το πόσο φουσκωμένη είμαι, ζυγίζομαι συχνά και είναι εμονή.. Όσο ήμουν μικρότερη το αντιμετώπιζα όλο και πιο ανώριμα, λες και ΟΚ μια μέρα θα πατήσω ένα κουμπί και θα το σταματήσω, πλέον υπάρχω στην κοινωνία ως ενήλικη, δουλεύω σε μια δουλειά με ευθύνες, κάνω μεταπτυχιακό και πραγματικά έχω αρχίσει να φοβάμαι.. Φοβάμαι ότι κάποια στιγμή θα κάνω ένα μεγάλο μπαμ.. Νιώθω ότι φοράω μια χαμογελαστή μάσκα ενός δυνατού ατόμου, αλλά από πίσω πονάω και κλαίω.. Γίνονται πράγματα στην ζωή μου, περνούν άνθρωποι, σχέσεις και εγώ είμαι εκεί αλλά δεν είμαι κι όλας.. Ένας απλός παρατηρητής της ζωής μου είμαι με το μυαλό μόνο στον εθισμό μου. Έχω ξεχάσει πως ήταν ο εαυτός μου πριν από αυτή την αρρώστια.. λες και γεννήθηκα έτσι

    Δεν θέλω να κουράσω, είχα ανάγκη να τα πω όμως.. Μπορεί να με συμβουλέψει κάποιος; Έχω πάει σε δύο ψυχολόγους αλλά δεν κατάφερα πολλά σε πρακτικό επίπεδο.. Φοβάμαι να πάω σε άλλον γιατί αν πάλι απογοητευτώ η απογοήτευση θα είναι τελειωτική..
    Έχω σκεφτεί να απευθυνθώ στην ΑΝΑΣΑ.. έχει κάποιος/α σχετική εμπειρία;
    Η οικογένεια μου πιστεύει ότι το έχω ξεπεράσει, με βλέπουν και με καμαρώνουν με τα πτυχία μου και την ομορφιά μου και δεν έχουν ιδέα για το τι περνώ.. αλλά δεν πρόκειται να καταλάβουν και ούτε να βοηθήσουν με την συμπεριφορά τους (έχει συμβεί ξανά) είναι και μεγάλοι και δεν θέλω να τους στεναχωρώ. Με πνίγει όμως που χαίρονται για μένα και με καμαρώνουν... Νιώθω απίστευτα μόνη μου σε όλο αυτό και παίζω θέατρο καθημερινά.

    Αν κάποιος κατάφερε να διαβάσει μέχρι εδώ, ευχαριστώ <3
    Από ότι γνωρίζω ένα φάρμακο που μπορεί να σε βοηθήσει είναι το lasose σε δόσεις πάνω από 40mg.εγω παίρνω το συγκεκριμένο φάρμακο στα 80mg για ιψδ,αλλά στην ίδια δόση το δίνουν για την βουλιμία.γνωμη μου επισκεψου ψυχίατρο και θα σε καθοδηγήσει ο ίδιος στο πρόβλημα σου.

  3. #3
    Quote Originally Posted by άλφα βήτα View Post
    Καλησπέρα σας, διαβάζω κατά καιρούς διάφορα threads στο φορουμ αλλά πρώτη φορά αποφασίζω να γράψω. Πραγματικά δεν ξέρω από που να αρχίσω και αν θα τελειώσω και ποτέ. Πριν τα 13 ημουν ενα παχύσαρκο παιδί και κάποια στιγμή αποφάσισα να χάσω τα περιττά κιλά μου με δίαιτα. Το να μην τρώω πολύ και να ''ελέγχω'' τα κιλά μου άρχισε να μου αρέσει και να με ικανοποιεί αφάνταστα. Έφτασα σε σημείο να είμαι στο όριο της ανορεξίας. Μετά από λίγο καιρό άρχισα να βάζω λίγα κιλά και πήγα σε ένα φυσιολογικό βάρος αυτό όμως άρχισε να με φοβίζει ότι θα ξαναγίνω όπως πριν και τότε εμφανίστηκε ο άλλος τρόπος ''ελέγχου'' η βουλιμία. Ξεκίνησα να προκαλώ εμετό από τα 16 και με διάλειμμα ενός έτους κατάφερα να φτάσω 28 χρονών και να είμαι ακόμα βουλιμική. Το τρελό είναι πως μέχρι στιγμής έχω κάνει πολλά πράγματα στην ζωή μου και δεν μπορώ καν να το διανοηθώ πως ακόμα είμαι στα πόδια μου και στα λογικά μου.. Τελείωσα μια δύσκολη σχολή, φαίνομαι πολύ κοινωνική και ευχάριστη, κάνω μεταπτυχιακό, δουλεύω.. Πώς τα κάνω όλα αυτά και ακόμα έχω βουλιμία; Φυσικά έχω απίστευτη δυσκολία σε όλα αυτά, νιώθω πολύ πίεση και πολλές φορές έχω περίεργες συμπεριφορές και τάσεις απομόνωσης. Ευτυχώς έχω χρόνια να ξεπεράσω το ένα επισόδειο τη μέρα.. Έχω κάνει προσπάθεια με ψυχολόγους, κατάφερα να κατανοήσω κάπως τους λόγους που το κάνω και να καταλάβω τα λάθη της οικογένειας μου αλλά δεν έχω καταφέρει ακόμα το πρακτικό κομμάτι.. Κάνω εμετούς και νιώθω ανακούφιση.. Σκέφτομαι όλη μέρα την διατροφή μου, το πόσο φουσκωμένη είμαι, ζυγίζομαι συχνά και είναι εμονή.. Όσο ήμουν μικρότερη το αντιμετώπιζα όλο και πιο ανώριμα, λες και ΟΚ μια μέρα θα πατήσω ένα κουμπί και θα το σταματήσω, πλέον υπάρχω στην κοινωνία ως ενήλικη, δουλεύω σε μια δουλειά με ευθύνες, κάνω μεταπτυχιακό και πραγματικά έχω αρχίσει να φοβάμαι.. Φοβάμαι ότι κάποια στιγμή θα κάνω ένα μεγάλο μπαμ.. Νιώθω ότι φοράω μια χαμογελαστή μάσκα ενός δυνατού ατόμου, αλλά από πίσω πονάω και κλαίω.. Γίνονται πράγματα στην ζωή μου, περνούν άνθρωποι, σχέσεις και εγώ είμαι εκεί αλλά δεν είμαι κι όλας.. Ένας απλός παρατηρητής της ζωής μου είμαι με το μυαλό μόνο στον εθισμό μου. Έχω ξεχάσει πως ήταν ο εαυτός μου πριν από αυτή την αρρώστια.. λες και γεννήθηκα έτσι

    Δεν θέλω να κουράσω, είχα ανάγκη να τα πω όμως.. Μπορεί να με συμβουλέψει κάποιος; Έχω πάει σε δύο ψυχολόγους αλλά δεν κατάφερα πολλά σε πρακτικό επίπεδο.. Φοβάμαι να πάω σε άλλον γιατί αν πάλι απογοητευτώ η απογοήτευση θα είναι τελειωτική..
    Έχω σκεφτεί να απευθυνθώ στην ΑΝΑΣΑ.. έχει κάποιος/α σχετική εμπειρία;
    Η οικογένεια μου πιστεύει ότι το έχω ξεπεράσει, με βλέπουν και με καμαρώνουν με τα πτυχία μου και την ομορφιά μου και δεν έχουν ιδέα για το τι περνώ.. αλλά δεν πρόκειται να καταλάβουν και ούτε να βοηθήσουν με την συμπεριφορά τους (έχει συμβεί ξανά) είναι και μεγάλοι και δεν θέλω να τους στεναχωρώ. Με πνίγει όμως που χαίρονται για μένα και με καμαρώνουν... Νιώθω απίστευτα μόνη μου σε όλο αυτό και παίζω θέατρο καθημερινά.

    Αν κάποιος κατάφερε να διαβάσει μέχρι εδώ, ευχαριστώ <3
    Δεν είναι καλό να καταπιεζεις τόσο τον εαυτό σου ενώ μέσα σου πνιγεσαι.καλό είναι να μιλήσεις στους δικούς σου ή σε καποιους κοντινους σου άνθρωπους για το πρόβλημα που έχεις. Μόνη σου δεν θα βοηθηθεις.
    Εγώ δεν ξέρω να σου πω για την βουλιμια.αλλά σίγουρα πρέπει να επισκεφτείς κι άλλον ειδικό.οι ψυχολογοι τι σου ειπαν?σε παρεπεμψαν σε κάποιον για φαρμακευτικη αγωγη η μόνο ψυχοθεραπεια εκανες?

  4. #4
    Junior Member
    Join Date
    Jun 2019
    Posts
    20
    Εχω κανει γνωσιακή ψυχοθεραπεία.. εκ του αποτελέσματος κρίνω πως δεν με βοηθησε... ισως να φταίει και η δική μου πλευρά δεν είναι μάγοι οι ψυχολόγοι, ίσως να μην ετυχα στους κατάλληλους, δε ξερω. Λίγο φοβάμαι να παω σε ψυχίατρο γιατί απ ότι ξέρω δίνουν με μεγάλη ευκολία χάπια. Επίσης θ ήθελα τόσο πολύ να το ξέρουν κάποιοι άνθρωποι αλλά αλήθεια ντρέπομαι. Ντρέπομαι να ξέρουν οι φίλες μου ή ενδεχομένως η σχέση μου ότι κανω εμετούς, οι γονείς απ την άλλη δεν ξερω αν θα μου κανουν καλό γιατί δεν ήξεραν ούτε παλιά πωςνα το χειριστούν.. η μάνα μου δε έκανε σαν να μην το ξέρει απο την ανικανότητα της να βοηθήσει.. Οπότε τους εχω αφήσει στο συννεφάκι τους..

  5. #5
    Junior Member
    Join Date
    Jun 2019
    Posts
    20
    Quote Originally Posted by Αποστολια View Post
    Δεν είναι καλό να καταπιεζεις τόσο τον εαυτό σου ενώ μέσα σου πνιγεσαι.καλό είναι να μιλήσεις στους δικούς σου ή σε καποιους κοντινους σου άνθρωπους για το πρόβλημα που έχεις. Μόνη σου δεν θα βοηθηθεις.
    Εγώ δεν ξέρω να σου πω για την βουλιμια.αλλά σίγουρα πρέπει να επισκεφτείς κι άλλον ειδικό.οι ψυχολογοι τι σου ειπαν?σε παρεπεμψαν σε κάποιον για φαρμακευτικη αγωγη η μόνο ψυχοθεραπεια εκανες?
    Εχω κανει γνωσιακή ψυχοθεραπεία.. εκ του αποτελέσματος κρίνω πως δεν με βοηθησε... ισως να φταίει και η δική μου πλευρά δεν είναι μάγοι οι ψυχολόγοι, ίσως να μην ετυχα στους κατάλληλους, δε ξερω. Λίγο φοβάμαι να παω σε ψυχίατρο γιατί απ ότι ξέρω δίνουν με μεγάλη ευκολία χάπια. Επίσης θ ήθελα τόσο πολύ να το ξέρουν κάποιοι άνθρωποι αλλά αλήθεια ντρέπομαι. Ντρέπομαι να ξέρουν οι φίλες μου ή ενδεχομένως η σχέση μου ότι κανω εμετούς, οι γονείς απ την άλλη δεν ξερω αν θα μου κανουν καλό γιατί δεν ήξεραν ούτε παλιά πωςνα το χειριστούν.. η μάνα μου δε έκανε σαν να μην το ξέρει απο την ανικανότητα της να βοηθήσει.. Οπότε τους εχω αφήσει στο συννεφάκι τους..

  6. #6
    Junior Member
    Join Date
    May 2018
    Posts
    13
    Κοπέλα μου [emoji173] Έχω τραβήξει και εγώ αυτόν τον οδυνηρό δρόμο εδώ και δυο χρόνια, σε καταλαβαίνω περισσότερο από ό,τι φαντάζεσαι! Κατά την ταπεινή μου γνώμη και μέσα από την εμπειρία μου, θα σε συμβούλευα να απευθυνθείς άμεσα σε ψυχίατρο - ψυχοθεραπευτή. Θα εκτιμήσει την κατάσταση και θα κρίνει αν προχωρήσετε σε αγωγή. Το ζητούμενο είναι να δώσεις προτεραιότητα στην ψυχοθεραπεία σου και το οποιοδήποτε χάπι να παίζει υποβοηθητικό ρόλο. Στη δική μου περίπτωση Η εξατομικευμένη προσέγγιση του γιατρού μου ήταν που με ανακούφισε. Φυσικά μπορείς να απευθυνθείς στην Ανάσα, αλλά οι συνεδρίες είναι πολύ αραιές χρονικά. Δεν ξέρω την σχέση σου εν γένει με το φαγητό, αλλά υποθέτω ότι και ένας εξειδικευμένος διατροφολόγος θα μπορούσε να σε βοηθήσει. Σχεδιασμός υγιεινών γευμάτων + λήψη των θρεπτικών συστατικών --> Σεροτονίνη [emoji3595]
    --> Καλή διάθεση!!

    Είσαι ένα κορίτσι γεμάτο αρετές.. Έχεις Δυναμισμό, Μόρφωση, Ενέργεια και Πάθος για τη ζωή! Θα τα καταφέρεις, θα τα καταφέρουμε [emoji173]

    Μετά από τόσα χρόνια κατανοώ τον πόνο της αποκοπής από τη διαταραχή. Το ίδιο συμβαίνει και σε εμένα. Ορισμένες φορές νιώθω και εγώ έρμαιο ενός εθισμού, σα να μην διαφέρω από τους τοξικομανείς [emoji24] Πονάω πολύ αλλά γνωρίζω ότι μπορώ να βγω νικήτρια!

    Θέλω να αισιοδοξείς γιατί η ζωή είναι πραγματικά ωραία Και να θυμάσαι ότι ο πόνος δεν κρατά για πάντα! Τα καλύτερα είναι μπροστά [emoji173]

    Θα τα πούμε το συντομότερο δυνατό, σε φιλώ!

  7. #7
    Senior Member
    Join Date
    Jan 2019
    Posts
    990
    Άλφα βήτα , αρχικά να ξέρεις ότι σε παντρεύομαι αύριο το πρωί αν θέλεις , γιατί έχω κολλημα με τις αδύνατες, αν είσαι και ωραία όπως λες... σου κάνω πρόταση :)

    Στην ουσία τώρα, είχα πολύ αδύνατες κοπέλες, έχω να πω το εξής, πρώτα απολλα η υγεία, πάνε σε έναν γαστρεντερολογο να σου πει τη ζημιά κάνεις στον εισοφαγο κτλ ίσως σε τρομάξει και το κόψεις. Επίσης να παρακολουθείς βιταμίνες ιχνοστοιχεία κτλ γενικά αιματολογικές για το χαμηλό βάρος μπορεί να γίνει επικίνδυνο μετά από κάποιο σημείο. Πολύ καιρό το έχεις αφήσει. Μην το αμελήσεις ούτε μια μέρα, πραγματικά κλείσε σήμερα ραντεβού με γαστρεντερολογο , για αρχή. Και κατι ακόμα, αφου φας, αν αισθανεσαι ασχημα... μπορεις να τα καψεις απλα με γυμναστικη αντι να τα βγαλεις, γυμναζεσαι καθόλου? και θερμιδες θα καις και θα ανεβαζει την διάθεσή σου.

    Τέλος, Θα με παντρευτείς? Εσένα έψαχνα ;)
    Last edited by Georgewww; 27-06-2019 at 09:24.

  8. #8
    Quote Originally Posted by Georgewww View Post
    Άλφα βήτα , αρχικά να ξέρεις ότι σε παντρεύομαι αύριο το πρωί αν θέλεις , γιατί έχω κολλημα με τις αδύνατες, αν είσαι και ωραία όπως λες... σου κάνω πρόταση :)

    Στην ουσία τώρα, είχα πολύ αδύνατες κοπέλες, έχω να πω το εξής, πρώτα απολλα η υγεία, πάνε σε έναν γαστρεντερολογο να σου πει τη ζημιά κάνεις στον εισοφαγο κτλ ίσως σε τρομάξει και το κόψεις. Επίσης να παρακολουθείς βιταμίνες ιχνοστοιχεία κτλ γενικά αιματολογικές για το χαμηλό βάρος μπορεί να γίνει επικίνδυνο μετά από κάποιο σημείο. Πολύ καιρό το έχεις αφήσει. Μην το αμελήσεις ούτε μια μέρα, πραγματικά κλείσε σήμερα ραντεβού με γαστρεντερολογο , για αρχή. Και κατι ακόμα, αφου φας, αν αισθανεσαι ασχημα... μπορεις να τα καψεις απλα με γυμναστικη αντι να τα βγαλεις, γυμναζεσαι καθόλου? και θερμιδες θα καις και θα ανεβαζει την διάθεσή σου.

    Τέλος, Θα με παντρευτείς? Εσένα έψαχνα ;)
    ελεοςςςςςςςςςςς

  9. #9
    Quote Originally Posted by άλφα βήτα View Post
    Εχω κανει γνωσιακή ψυχοθεραπεία.. εκ του αποτελέσματος κρίνω πως δεν με βοηθησε... ισως να φταίει και η δική μου πλευρά δεν είναι μάγοι οι ψυχολόγοι, ίσως να μην ετυχα στους κατάλληλους, δε ξερω. Λίγο φοβάμαι να παω σε ψυχίατρο γιατί απ ότι ξέρω δίνουν με μεγάλη ευκολία χάπια. Επίσης θ ήθελα τόσο πολύ να το ξέρουν κάποιοι άνθρωποι αλλά αλήθεια ντρέπομαι. Ντρέπομαι να ξέρουν οι φίλες μου ή ενδεχομένως η σχέση μου ότι κανω εμετούς, οι γονείς απ την άλλη δεν ξερω αν θα μου κανουν καλό γιατί δεν ήξεραν ούτε παλιά πωςνα το χειριστούν.. η μάνα μου δε έκανε σαν να μην το ξέρει απο την ανικανότητα της να βοηθήσει.. Οπότε τους εχω αφήσει στο συννεφάκι τους..
    για μενα επιβαλλεται να επισκεφτεις εναν ειδικο.δεν ειναι κακο αν χρειαζεσαι να παρεις καποια αγωγη παντα με την συμβουλη ειδικου.

  10. #10
    Junior Member
    Join Date
    May 2018
    Posts
    13
    Ελπίζω να διάβασες το μήνυμά μου και να βοηθήθηκες έστω στο ελάχιστο..

  11. #11
    Junior Member
    Join Date
    Jun 2019
    Posts
    20
    Quote Originally Posted by StavMed View Post
    Κοπέλα μου [emoji173] Έχω τραβήξει και εγώ αυτόν τον οδυνηρό δρόμο εδώ και δυο χρόνια, σε καταλαβαίνω περισσότερο από ό,τι φαντάζεσαι! Κατά την ταπεινή μου γνώμη και μέσα από την εμπειρία μου, θα σε συμβούλευα να απευθυνθείς άμεσα σε ψυχίατρο - ψυχοθεραπευτή. Θα εκτιμήσει την κατάσταση και θα κρίνει αν προχωρήσετε σε αγωγή. Το ζητούμενο είναι να δώσεις προτεραιότητα στην ψυχοθεραπεία σου και το οποιοδήποτε χάπι να παίζει υποβοηθητικό ρόλο. Στη δική μου περίπτωση Η εξατομικευμένη προσέγγιση του γιατρού μου ήταν που με ανακούφισε. Φυσικά μπορείς να απευθυνθείς στην Ανάσα, αλλά οι συνεδρίες είναι πολύ αραιές χρονικά. Δεν ξέρω την σχέση σου εν γένει με το φαγητό, αλλά υποθέτω ότι και ένας εξειδικευμένος διατροφολόγος θα μπορούσε να σε βοηθήσει. Σχεδιασμός υγιεινών γευμάτων + λήψη των θρεπτικών συστατικών --> Σεροτονίνη [emoji3595]
    --> Καλή διάθεση!!

    Είσαι ένα κορίτσι γεμάτο αρετές.. Έχεις Δυναμισμό, Μόρφωση, Ενέργεια και Πάθος για τη ζωή! Θα τα καταφέρεις, θα τα καταφέρουμε [emoji173]

    Μετά από τόσα χρόνια κατανοώ τον πόνο της αποκοπής από τη διαταραχή. Το ίδιο συμβαίνει και σε εμένα. Ορισμένες φορές νιώθω και εγώ έρμαιο ενός εθισμού, σα να μην διαφέρω από τους τοξικομανείς [emoji24] Πονάω πολύ αλλά γνωρίζω ότι μπορώ να βγω νικήτρια!

    Θέλω να αισιοδοξείς γιατί η ζωή είναι πραγματικά ωραία Και να θυμάσαι ότι ο πόνος δεν κρατά για πάντα! Τα καλύτερα είναι μπροστά [emoji173]

    Θα τα πούμε το συντομότερο δυνατό, σε φιλώ!
    Ευχαριστώ πάρα πολυ για τα ενθαρρυντικά και αισιόδοξα λόγια! Μακάρι να γίνουν τα πράγματα όπως τα λες! Το πιστεύω και εγω ότι έχουμε πολυ περισσότερη δύναμη από όσο νομίζουμε.. τρομαζω οταν κοιταω πίσω στον χρόνο και συνειδητοποιώ πόσα χρόνια ειμαι ετσι! 13 χρόνια... τα πιο όμορφα μου χρόνια τα οποία δεν λεω ηταν όμορφα αλλά λεω φαντάσου πως θα ηταν και χωρίς αυτο.. Πρέπει οπωσδήποτε να κανω κατι γιατί εχω φάει ετσι τα πιο όμορφα χρόνια της ζωής μου.. Θέλω να βρω κάποιον αξιόπιστο ψυχοθεραπευτή ψυχίατρο αλλα δεν ξερω πως.. Μέχρι στιγμή τον ενα μου τον πρότεινε ένας διατροφολόγος και τον άλλο το ίντερνετ.. η τελευταία περίπτωση ήταν κακή

  12. #12
    Junior Member
    Join Date
    May 2018
    Posts
    13
    Quote Originally Posted by άλφα βήτα View Post
    Ευχαριστώ πάρα πολυ για τα ενθαρρυντικά και αισιόδοξα λόγια! Μακάρι να γίνουν τα πράγματα όπως τα λες! Το πιστεύω και εγω ότι έχουμε πολυ περισσότερη δύναμη από όσο νομίζουμε.. τρομαζω οταν κοιταω πίσω στον χρόνο και συνειδητοποιώ πόσα χρόνια ειμαι ετσι! 13 χρόνια... τα πιο όμορφα μου χρόνια τα οποία δεν λεω ηταν όμορφα αλλά λεω φαντάσου πως θα ηταν και χωρίς αυτο.. Πρέπει οπωσδήποτε να κανω κατι γιατί εχω φάει ετσι τα πιο όμορφα χρόνια της ζωής μου.. Θέλω να βρω κάποιον αξιόπιστο ψυχοθεραπευτή ψυχίατρο αλλα δεν ξερω πως.. Μέχρι στιγμή τον ενα μου τον πρότεινε ένας διατροφολόγος και τον άλλο το ίντερνετ.. η τελευταία περίπτωση ήταν κακή
    Καλή μου! Μιλώντας σε εσένα αντλώ και εγώ δύναμη [emoji173] Αυτό πλατφόρμα προσφέρει μια αμφίδρομη σχέση ενθάρρυνσης και ανακούφισης του πόνου μας. Πραγματικά μη φοβάσαι να μιλήσεις! Άνοιξε την καρδιά σου στο σύντροφό σου ή σε όποιον άλλο αγαπάς και εμπιστεύεσαι εφόσον οι γονείς σου δεν έχουν τόση κατανόηση. Έπειτα, ψάξε για ψυχιάτρους μέσα από το Google/Facebook συγκρίνοντας τις κριτικές. Μην σταθείς στη φίρμα γιατί πολύ συχνά δεν συμβαδίζει με την αποτελεσματικότητα και τις γνώσεις ενός θεραπευτή. Είμαι βέβαιη ότι θα βγεις και εσύ τον κατάλληλο. Μην ντρέπεται για τίποτα, οι περισσότερες έχουμε περάσει, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, προβλήματα με τη διατροφή. Οι ψυχίατροι ειδικά έρχομαι κάθε μέρα αντιμέτωποι με τα πάντα. Ουδέποτε πρόκειται κανείς να σε κρίνει ή να σε δείξει με το δάχτυλο!

    Βλέπω πόσο δυναμικό κορίτσι είσαι, έχεις προοδεύσει σε όλους τους τομείς της ζωής σου και να πιστεύω ότι αυτό ακριβώς θα είναι το αβαντάζ ώστε να ξεπεράσεις το πρόβλημα! Έχεις δραστηριότητες, καριέρα και ανθρώπους να αγαπάς και να σε αγαπούν. Ο εμετός είναι μια πρόσκαιρη Και πλαστή "ανακούφιση". Νιώθεις καλύτερα για μια στιγμή αλλα μακροπρόθεσμα σε γεμίζει με άγχος.

    Για το τέλος, θα σε συμβούλευα να το ψάξεις και από Οργανικής / Παθολογικής πλευράς. Ένας ορμονικός έλεγχος από Ενδοκρινολόγο και εξέταση για το πεπτικό. Είναι πολλά τα χρόνια, καλό είναι να το ψάξεις..

    Σε φιλώ γλυκά [emoji173]

  13. #13
    Junior Member
    Join Date
    Jun 2019
    Posts
    20
    Γεια σου ξανά StavMed! Σου απαντάω σε αυτό το μήνυμα για να θυμηθούμε από που ξαναμιλήσαμε! Θέλω να σε ρωτήσω πως πάει η προσπάθειά σου;

Similar Threads

  1. ΑΔΙΕΞΟΔΟ
    By Liatas in forum Σχέσεις και Επικοινωνία
    Replies: 6
    Last Post: 02-06-2019, 15:57
  2. Αδιέξοδο
    By Sonny in forum Κατάθλιψη - Δυσθυμία
    Replies: 0
    Last Post: 04-07-2014, 17:29
  3. αδιέξοδο
    By sisyphus in forum Κατάθλιψη - Δυσθυμία
    Replies: 8
    Last Post: 09-06-2014, 16:20
  4. Αδιέξοδο
    By no name in forum Κατάθλιψη - Δυσθυμία
    Replies: 6
    Last Post: 06-03-2013, 07:34
  5. ΑΔΙΕΞΟΔΟ
    By Karmen_30 in forum Κακοποίηση
    Replies: 8
    Last Post: 27-11-2012, 23:55

Tags for this Thread

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •