Ηθικό δίλημμα

[kanenas]

Ρε παιδια, μεχετε κουφανει! Αν η ανθρωπινη ζωη ειναι ιερη, να μην οδηγαμε διοτι ιπαρχι κινδνινος να πεταχτι καπια κ να τιν πατισουμε, να μιν παραγουμε ο,τιδιποτε δεν ινε απολιτος αναγκεο για τιν επιβιοσι διοτι στατιστικα θα σιμβουν εργατικα ατιχιματα, να μιν εροτεβομαστε διοτι ιπαρχι κινδινος να παθουμε εροτικι απογοητεφσι κ να αφτοχτονισουμε κλπ. κλπ.

φυσικα κι εγω θα κλεβα, αλα μπορι να το κανα ακομι κ να μιν ιχε θανασιμο κινδινο η ασθενης. αφτο ομος δεν σιμενι οτι ινε ι ενδικνιομενι ενεργια. αν εφαρμοσουμε το νομο τις ζουγκλας, αν ι καθεμια μπουκαρι κ βουταη ο,τι τις γουσταρι, για πιο λογο ι φαρμακοβιομιχανι να εφεβρουν φαρμακα; επιδι μας αγαπανε;

χορις το κινιτρο του ατομικου κερδους, σχεδον τπτ δεν δουλεβι, τοσο απλα.

απο τι μια, οπος ορθα σιμιοσε ο Κιπις, δε γουσταρουμε να θισιασουμε τι μπιριτσα μας, το κουνιτο μας για καπια Αγνωστη, μα απο τιν αλλι σκιζουμε στιν ιθικολογια.

[Sofia]

μα το να σώσεις ενα \"δικό\" σου άνθρωπο είναι ζήτημα προσωπικου κέρδους: εγωιστικο ειναι το κίνητρο. δεν πας να σώσεις την ανθρωπότητα, μα τον άνθρωπο που νιωθεις δικό σου, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο!

[kanenas]

Originally posted by Sofia
μα το να σώσεις ενα \"δικό\" σου άνθρωπο είναι ζήτημα προσωπικου κέρδους: εγωιστικο ειναι το κίνητρο. δεν πας να σώσεις την ανθρωπότητα, μα τον άνθρωπο που νιωθεις δικό σου, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο!

ναι Σοφια μου, για αυτο υπαρχουν οι νομοι: ωστε η αναζητηση του προσωπικου κερδους να εντασσεται σε ορισμενα πλαισια. με την ευκαρια, να θυμησω οτι οι νομοι προστατευουν το ασθενες μελος κι οχι το ισχυροτερο , συγκριτικα με την κατασταση που θα υπηρχε αν απουσιαζαν.

[Sofia]

Σε πολλές περιπτώσεις η νομοθεσία απουσιάζει. Κι αυτό δεν το βρίσκω τυχαιο. Ενώ όπου ειναι παρούσα δεν σημαινει ότι ντε και καλά θα στηρίξει τον αδύναμο.

[Aphelia]

Ωραία τα ηθικά διλήμματα (γενικά μιλώντας). Τα συγκεκριμένα μου φέραν ένα μειδίαμα. Αλήθεια, γνωρίζουν οι ψυχολόγοι τη θεωρία παιγνίων;

Μερικές φορές αναρωτιέμαι. Είναι τόσο καλή η αυτογνωσία; Το να καταλάβεις ότι τα πάντα είναι σχετικά, πολλές φορές αντιφατικά και αντικρουόμενα, ότι ακόμα και η χρονική στιγμή ή η αιτία σε κάνουν να αλλάζεις γνώμη, το πόσο άμεσα σε αγγίζει κάτι και ότι επηρεάζεσαι πολύ από τις κοινωνικές νόρμες, τελικά σε βοηθάει καλύτερα από αυτόν που φανατικά υποστηρίζει την άποψή του; Μήπως η ικανοποίηση που θα πάρουμε από τον εαυτό μας είναι τελικά η ίδια ή και λιγότερη;

Η απάντησή μου είναι ότι δε μπορείς να απαντήσεις σε αυτές τις ερωτήσεις. Έτσι κι αλλιώς αν σου συνέβαινε στην πραγματικότητα η ροή της σκέψης που θα σε οδηγούσε στην πράξη θα ήταν κάθε φορά διαφορετική ανάλογα με τη χρονική στιγμή, ανάλογα με το αν σου χαμογέλασε ο φαρμακοποιός ή όχι κλπ, κλπ.

[ex_hus]

Αφού λοιπόν το θεματάκι έχει ανοίξει και αφού ο αρχικώς ανοίξας το θέμα δε λέει να δώσει καμιά γραμμή άς πάει το πλεούμενο όπου το κύμα θέλει.

Originally posted by Eagle
Πάντα κοιτώ το κίνητρο.

Το ίδιο και όσοι ερμηνεύουν τους νόμους. Καθώτι και ως γνωστόν τις αποφάσεις από τα δικαστήρια ανθρώποι τους βγάζουν. Και τους λένε δικαστές. Οι νόμοι ΕΡΜΗΝΕΥΟΝΤΑΙ. Γιαυτό και κανένα κράτος δεν έχει έναν υπερυπολογιστή να του κάνεις input τα δεδομένα να σου βγάζει αποφάσεις σε χρόνο dt

Originally posted by anitak
Αν η ζημία από τον θάνατο της γυναίκας του θα ήταν μεγαλύτερη από εκείνη της παράβασης του νόμου, τότε να κλέψει. Αν όχι, να μην κλέψει. Αυτός ο κανόνας ισχύει και για το σκυλάκι και για τον ξένο και μπορεί να εκφράζεται φυσικά με άπειρους συνδυασμούς επιλογών. [σημ: ζημία= κάθε ζημία, πρακτική και ψυχολογική]

Δηλαδή?
Αν η παράβαση της κλοπής τιμωρείται με 10 ευρώ στην συγκεκριμένη ευρωπαική χώρα τότε να κλέψει. (μέχρι εδώ καλά)
Αν τιμωρείται με θάνατο δια λιθοβολισμού και του κλέπτοντα και των μελών της οικογενείας του τότε να κάτσει στα αυγά του? Να μη προσπαθήσει κάν?

Originally posted by Μιχάλης
Αν ήμουν στην θέση ενός ενόρκου ή του δικαστή τι θα έκανα? Θα έμενα \"κολλημένος\" στο ότι παραβίασε το φαρμακείο του ή στο ότι έσωσε έναν άνθρωπο? Είμαι σίγουρος ότι θα τον αθώωνα.

Αν δεν τον αθώωνε ο δικαστής πάντως ελαφρυντικά θα έβρισκε.

Originally posted by Sofia

Οσο για το αν η ζημία από το θάνατο της γυναίκας είναι μεγαλύτερη ή οχι από την παράβαση του νόμου: 1.δεν ξέρω αν είναι ή μπορούν να είναι μετρήσιμα μεγέθη και 2. ακομα κι αν ήταν, αυτά τα ζητήματα ειναι υποκειμενικά. για μένα προσωπικά ο θάνατος ενός δικού μου ανθρώπου είναι απώλεια μή μετρήσιμη-κόστος ανεκτήμιτο.

Πάντα πρέπει να υπάρχει στο μυαλό μας κάτι λατινικό που έλεγε \"σκληρός νόμος αλλά νόμος\"
Δηλαδή υπάρχει το (επίσης μη μετρήσιμο) θέμα και πρόβλημα της ατομικής ερμηνείας των νόμων σε μία κοινωνία και της κατά το δοκούν εφαρμογής τους.
Ετσι κατέληξε η κοινωνία να εφαρμόζει το σύστημα με τα ελαφρυντικά και με την διακύμανση των ορίων των ποινών στην εφαρμογή των νόμων. Ωστε όποιος παραβαίνει τους νόμους να τιμωρείται αλλά η τιμωρία να είναι ανάλογα των περιστάσεων

Originally posted by kanenas
Ρε παιδια, μεχετε κουφανει!Αν η ανθρωπινη ζωη ειναι ιερη, να μην οδηγαμε διοτι ιπαρχι κινδνινος να πεταχτι καπια κ να τιν πατισουμε, να μιν παραγουμε ο,τιδιποτε δεν ινε απολιτος αναγκεο για τιν επιβιοσι διοτι στατιστικα θα σιμβουν εργατικα ατιχιματα, να μιν εροτεβομαστε διοτι ιπαρχι κινδινος να παθουμε εροτικι απογοητεφσι κ να αφτοχτονισουμε κλπ. κλπ.

φυσικα κι εγω θα κλεβα, αλα μπορι να το κανα ακομι κ να μιν ιχε θανασιμο κινδινο η ασθενης. αφτο ομος δεν σιμενι οτι ινε ι ενδικνιομενι ενεργια. αν εφαρμοσουμε το νομο τις ζουγκλας, αν ι καθεμια μπουκαρι κ βουταη ο,τι τις γουσταρι, για πιο λογο ι φαρμακοβιομιχανι να εφεβρουν φαρμακα; επιδι μας αγαπανε;

χορις το κινιτρο του ατομικου κερδους, σχεδον τπτ δεν δουλεβι, τοσο απλα.

απο τι μια, οπος ορθα σιμιοσε ο Κιπις, δε γουσταρουμε να θισιασουμε τι μπιριτσα μας, το κουνιτο μας για καπια Αγνωστη, μα απο τιν αλλι σκιζουμε στιν ιθικολογια.

Εδώ έχω μπόλικα.
α) Τελικά η ενδικνυόμενη ενέργεια ποιά είναι? Ώστε και να μην κουφαθείς από τους άλλους (και από εσένα μιας και εσύ απάντησες ότι θα έκλεβες) αλλά και να μη το ρίξουμε (και να μη το ρίξεις) στην ηθικολογία?
β) ΑΦΟΥ η ανθρώπινη ζωή ΕΙΝΑΙ ιερή θα έπρεπε να κάνουμε ότι μπορούμε ώστε να την ζήσουμε (και ναι το να ζήσεις τη ζωή σου περιλαμβάνει και ρίσκο)
γ) Το να φροντίζεις για το ατομικό σου συμφέρον (και μέσα σε αυτό εντάσσεται και το συμφέρον των δικών σου κοντινών ανθρώπων) είναι όπως πολύ σωστά σημειώνεις \"χορις το κινιτρο του ατομικου κερδους, σχεδον τπτ δεν δουλεβι, τοσο απλα\". Δεν είναι λοιπόν σκίσιμο στην ηθικολογία να είναι αδύνατο να νοιαστείς με τον ίδιο τρόπο για όλους και για όλα. Είναι ανθρώπινο. Όχι άλλες ενοχές.

Originally posted by kanenas
ναι Σοφια μου, για αυτο υπαρχουν οι νομοι: ωστε η αναζητηση του προσωπικου κερδους να εντασσεται σε ορισμενα πλαισια. με την ευκαρια, να θυμησω οτι οι νομοι προστατευουν το ασθενες μελος κι οχι το ισχυροτερο , συγκριτικα με την κατασταση που θα υπηρχε αν απουσιαζαν.

Εγώ πάλι γιατί πιστεύω ότι οι νόμοι υπάρχουν για να προστατεύουν τα δικαιώματα κάθε μέλους (είτε ισχυρό είτε αδύνατο) από άλλα μέλη της κοινωνίας (επίσης άσχετο αν ο παραβάτης θα είναι ισχυρό ή αδύναμο μέλος) που παραβιάζουν τα δικαιώματα αυτά?
(σσ. Τον Ωνάσση που του σκότωσαν τον γιό τον θεωρούσα από τα ισχυρά μέλη της κοινωνίας και όμως οι νόμοι και οι εφαρμογή τους δεν τον προστάτεψαν)

Originally posted by Aphelia
Η απάντησή μου είναι ότι δε μπορείς να απαντήσεις σε αυτές τις ερωτήσεις. Έτσι κι αλλιώς αν σου συνέβαινε στην πραγματικότητα η ροή της σκέψης που θα σε οδηγούσε στην πράξη θα ήταν κάθε φορά διαφορετική ανάλογα με τη χρονική στιγμή, ανάλογα με το αν σου χαμογέλασε ο φαρμακοποιός ή όχι κλπ, κλπ.

Βρε τον φαρμακοποιό. Βρε να του πεί του Γιαννάκη έπρεπε \"όχι φάρμακο δεν θα σου δώσω με 15000\" αλλά να το πεί χαμογελώντας . . . . .

ΥΓ Ως γνωστόν μου αρέσει το quote το κουμπάκι.

[Aphelia]

Originally posted by Aphelia
Η απάντησή μου είναι ότι δε μπορείς να απαντήσεις σε αυτές τις ερωτήσεις. Έτσι κι αλλιώς αν σου συνέβαινε στην πραγματικότητα η ροή της σκέψης που θα σε οδηγούσε στην πράξη θα ήταν κάθε φορά διαφορετική ανάλογα με τη χρονική στιγμή, ανάλογα με το αν σου χαμογέλασε ο φαρμακοποιός ή όχι κλπ, κλπ.

Βρε τον φαρμακοποιό. Βρε να του πεί του Γιαννάκη έπρεπε \"όχι φάρμακο δεν θα σου δώσω με 15000\" αλλά να το πεί χαμογελώντας . . . . .

ΥΓ Ως γνωστόν μου αρέσει το quote το κουμπάκι.

Κι όμως. Πόσο πιο εύκολο είναι για τους ανθρώπους να δικαιολογήσουν ενέργειες εναντίον άλλων όταν τους έχουν φερθεί ήδη αυτοί άσχημα.

Σκέψου να σε τρακάρει κάποιος και να σου κάνει ζημιά στο αυτοκίνητο. Αν σε βρίσει, αν σου φερθεί άσχημα με πόσο μένος κι εσύ θα προσπαθήσεις να του το αντιγυρίσεις, με πόσο πάθος θα τον πολεμήσεις με μηνύσεις κλπ. Αν όμως σου φερθεί με τον καλύτερο τρόπο παρόλο που θα σου έχει κάνει την ίδια ζημιά στο αυτοκίνητο, θα βάλεις λίγο νερό στο κρασί σου, θα είσαι πιο ήπιος στις αντιδράσεις σου, πιο διαλλακτικός κλπ.

Στην περίπτωση του φαρμακοποιού, αν φερόταν με καλό τρόπο στον σύζυγο ακόμα κι αν επέμενε σθεναρά στην απόφασή του, θα ήταν άλλο ένα ψυχολογικό εμπόδιο που θα έπρεπε να ξεπεράσει ο σύζυγος.

[anitak]

Originally posted by ex_hus

Originally posted by anitak
Αν η ζημία από τον θάνατο της γυναίκας του θα ήταν μεγαλύτερη από εκείνη της παράβασης του νόμου, τότε να κλέψει. Αν όχι, να μην κλέψει. Αυτός ο κανόνας ισχύει και για το σκυλάκι και για τον ξένο και μπορεί να εκφράζεται φυσικά με άπειρους συνδυασμούς επιλογών. [σημ: ζημία= κάθε ζημία, πρακτική και ψυχολογική]

Δηλαδή?
Αν η παράβαση της κλοπής τιμωρείται με 10 ευρώ στην συγκεκριμένη ευρωπαική χώρα τότε να κλέψει. (μέχρι εδώ καλά)
Αν τιμωρείται με θάνατο δια λιθοβολισμού και του κλέπτοντα και των μελών της οικογενείας του τότε να κάτσει στα αυγά του? Να μη προσπαθήσει κάν?

χοντρικά, ναι

[Sofia]

σκεφτόμαστε κα υπολογίζουμε λοιπόν πόσο στοιχίζει η κλοπη (10 ευρώ ή λιθοβολισμό)...γιατί δεν υπολογίζουμε αντίστοιχα και πόσο στοιχίζει η ανθρωπινη ζωή που θα σωθεί ή θα χαθεί?

[Βέρα]

Κύριε Δικαστά

Συνηθίζεται να λέγεται ότι εκείνα που διακρίνουν τον άνθρωπο από τα ζώα είναι ότι
α } ο άνθρωπος είναι λογικός
β } μπορεί να γελά
γ }πως αυτός μόνο έχει επίγνωση του θανάτου του.
δ ] πως έχει ελευθερία


Θα μου επιτρέψετε,όμως, να προτάξω το γεγονός της ελευθερίας ως αυτό που διακρίνει τον άνθρωπο από τα ζώα. Διότι το φοβερό δώρο της ελευθερίας του ανθρώπου δεν μπορεί να το πειράξει κανείς.Και ελευθερία θα πει να μπορείς να επιλέξεις και το κακό.Να μπορείς, αν θες, να χαθείς.Και ελευθερία είναι η δυνατότητα να μην δεσμεύεσαι ούτε από τη φύση σου,ούτε από το τραυματικό σου παρελθόν,ούτε από τις υποκρισίες της κοινωνίας σου,ούτε από τα λάθη των γονιών σου,ούτε από την βοήθεια των θεραπευτών σου.Ελευθερία θα πει να μπορείς, από θέληση και μόνο,να καταστρέφεσαι ή να κάνεις τη θαυμαστή υπέρβαση.Κόντρα σε όλους και σε όλα.Όπως έχει ειπωθεί<<Μ’αρέσει εκείνος που η ψυχή του είναι πιο βαθιά από την πληγή του>>

Όπως γνωρίζετε έχασα πολύτιμο χρόνο,προσπαθώντας να αποκτήσω το φάρμακο με νόμιμα μέσα.Και μόνο αφού ειδα τον άνθρωπό μου να πεθαίνει ενώ μπορούσε να σωθεί,μόνο όταν είδα τον άνθρωπό μου να θυσιάζεται στο βωμό ενός απάνθρωπου νόμου,ενός νόμου που θεωρεί μεγαλύτερο αγαθό ένα κότερο,μία βίλα,ένα ιδιωτικό αεροπλάνο,τεράστιες πισίνες με ανορεξικά μοντέλα και γελοίες αδελφές να αλληλοπειράζονται,ενός νόμου που δεν προστατεύει πανω απ’όλα τη ζωή σε όλες της της μορφές της, μόνο τότε έκανα ό,τι έκανα.

Όπως επίσης γνωρίζετε, συνάντησα πάρα πολλούς που οι αγαπημένοι τους βρίσκονταν στη ίδια θέση με τον δικό μου αγαπημένο όταν ζούσε.Ορισμένοι ήταν φαρμακοποιοί.Τότε εγώ,μόνη μου, μπήκα στο εργαστήρι του φιλάργυρου φαρμακοποιού και έκλεψα όχι μόνο το φάρμακο αλλά την ίδια την φόρμουλα.Βέβαια την βελτιώσανε κατά πολύ ώστε σήμερα σε πολύ λίγο ταιριάζει με την αρχική φόρμουλα. Το σημερινό φάρμακο είναι πολύ πιο αποτελεσματικό και κυρίως διατίθεται στην τιμή του κόστους του.Διατίθεται,πολλές φορές και κάτω του κόστους ακόμα και δωρεάν για τους αληθινά αναξιοπαθούντες ανθρώπους.

Σεβάσμιε Δικαστά,

Το αποτέλεσμα της πράξης μου δικαιώνει, στη Συνείδησή μου, την πράξη που είναι σαφώς αντίθετη στο νόμο.Δεν ζητώ την κατανόηση κανενός δεν ζητώ την επιείκειά σας.Γνωρίζω καλά ότι δικάζετε σύμφωνα με τους νόμους και ο νόμος δεν έχει ελαφρυντικά για την κλεψιά.Όμως θέλω να επισημάνω ότι απάλλαξα την Συνείδηση του φαρμακοποιού από τον φόνο πολλών φτωχών ασθενών.
Ποιός ξέρει μπορεί κάποτε αυτό να έχει μεγάλη σημασία για κείνον.

Αλλά τώρα καιρός είναι να κλειστώ στη φυλακή,κι εσείς να ζήσετε ελεύθερος.
Ποιος από τους δύο μας, όμως, είναι πραγματικά ελεύθερος, μόνο ο Θεός το ξέρει.

[Ονούφριος]

[i]Ο Γιάννης, αφού εξάντλησε όλα τα δυνατά νόμιμα μέσα που είχε για να αγοράσει το φάρμακο και δεν τα κατάφερε, απελπισμένος πια, αρχισε να σκέφτεται πως να διαρήξει το φαρμακείο και να κλέψει το φάρμακο για να σώσει την ζωή της συζύγου του.


Ερωτήσεις.
1. Πρέπει ο Γιάννης να κλέψει το φάρμακο?
Γιατί ναι ή γιατί όχι.

Το ερώτημα αυτό το είχε θέσει αρχικά ο Βίκτωρ Ουγκώ στο έργο του «Οι Άθλιοι» με τον Γιάννη Αγιάννη που έκλεψε ένα ψωμί επειδή πείναγε και την υπόλοιπη ζωή του τον κυνηγούσε γι\' αυτό ο Αστυνόμος Ιαβέρης (Για κάτι ανάλογο ο Σούπερ Αντμινιστρέιτορ κυνηγάει τον Ονούφριο κατηγορώντας τον για σωρεία εγκλημάτων που συνοψίζονται σε ένα «ελευθερία γνώμης»). Στο τέλος του βιβλίου, ο Ιαβέρης μετάνιωσε για το κυνηγητό που είχε κάνει και αυτοκτόνησε πηδώντας στα νερά του Σηκουάνα, κάτι που φυσικά δεν το εύχομαι για τον Σούπερ Αντμινιστρέιτορ.

Ο Ποινικός Κώδικας, άρθρο 377, παρ, 1, εδ. 2, έχει δώσει απάντηση στο ερώτημα, άρα δεν τίθεται θέμα διλήμματος: «Εάν η κλοπή εκτελέστηκε από ανάγκη για άμεση χρήση ή ανάλωση του κραπέντος ή υπεξαιρεθέντος, το δικαστήριο μπορεί να κρίνει την πράξη ατιμώρητη».

Originally posted by NikosD.
3. Μήπως ο Γιάννης είναι δεσμευμένος (υποχρεωμένος) ή έχει καθήκον να κλέψει το φάρμακο?
Γιατί είναι υποχρεωμένος ή δεν είναι?

Και σ’ αυτό το ερώτημα έχει δώσει απάντηση ο Ποινικός Κώδικας, στο άρθρο 25: «Δεν είναι άδικη η πράξη την οποία τελεί κάποιος για να αποτρέψει τον παρόντα ή άλλως αναπότρεπτο κίνδυνο που απειλεί το πρόσωπο ή την περιουσία αυτού ή κάποιου άλλου άν η επελθούσα με την πράξη αυτή στον άλλο βλάβη είναι κατά το είδος και τη σπουδαιότητα σημαντικά κατώτερη από αυτήν που απειληθηκε να συμβεί», σε συνδυασμό με το άρθρο 306 «Όποιος εκ προθέσεως αφήνει αβοήθητον κάποιον που τελεί υπό την προστασίαν του ή προς διατροφή ή περίθαλψη.... τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον έξι μηνών».

Δηλαδή ακόμα και αν μισεί τη γυναίκα του, αν δεν κλέψει το φάρμακο για να της το δώσει, ο Γιάννης κινδυνεύει να πάει φυλακή (Ρωτήστε και ένα Νομικό Σύμβουλο, π.χ. μιας εταιρείας κατασκευής ιστοσελίδων να σας το επιβεβαιώσει). Δεν υπάρχει λοιπόν ηθικό δίλημμα. Προέχει να της δώσει το φάρμακο για να σώσει το τομάρι του!

Αυτά ισχύουν όχι μόνο σε κάθε ευρωπαϊκή χώρα, αλλά και στα .... Fidji Islands.

Φυσικά, λοιπόν προτάσσεται το υπέρτατο καθήκον να σώσει τη ζωή της συζύγου του. Και εδώ, επομένως, στην ιστοσελίδα προτάσσεται το καθήκον της προάσπισης της «ελευθερίας διατύπωσης γνώμης διαφορετικής από εκείνης του ισχυρού».

Ωραίο λοιπόν το παιχνίδι (Power Game), με γνωστή απάντηση (από τον Ποινικό Κώδικα). Προχωράμε σε άλλο παιχνίδι, π.χ. «World Domination»;

[kater1na]

Αν αλλάζαμε το ερώτήμα και το αδίκημα δεν ήταν η κλοπή αλλά κατι ίσης ακριβώς σημασίας με αυτό που προσπαθείς να διαφυλλάξεις δηλαδή μια ζωή, που πιστεύεις οτι οφείλεις να τη διαφυλλάξεις, θα σκότωνες αυτόν που απειλέι αυτή τη ζωη?

[αλεξανδρος_77]

μεσα σε ενα χλιαρο βραδυ νομιζω οτι θα ειχε ενδιαφερον να απαντησω σε αυτο το θεμα..

θα ελεγα λοιπον οτι το παραπανω θεμα ειναι μια συγκρουση αναμεσα στη λογικη (δηλ η κλοπη του φαρμακου) κ το συναισθημα (σωσιμο ζωης)

απο οτι ξερω λοιπον αυτο που εμποδιζει ενα ανθρωπο να προβει σε καταστροφικες ενεργειες ειναι τα συναισθηματα του οστοσο ειναι συχνο φαινομενο γενικοτερα ανθρωποι που εκαναν σπουδαιες ανακαλυψεις να χανουν σε συναισθηματα αυτο το λεω εχοντας υποψη τον εαυτο μου.

οστοσο αν ενας ανθρωπος εχανε ολα τα συναισθηματα του σαν τον φαρμακοποιο (αφου δεν ειχε κανενα ενδιαφερον να σωσει τη γυναικα) θα κατεληγε να ειναι ενας κενος ανθρωπος που θα ζει εντελως μηχανικα δε θα νιαζετε για τιποτα δε θα βρισκει νοημα σε τιποτα θα εχει εγωισμο κ θα ασχολειτε 24 ωρες μονο με τον εαυτο του (εχω περασει κ γω απο αυτη τη φαση)

αυτο σημαινει οτι οοοοσο ικανος κ να ειναι καπιος οσο υψιλο aq κ αν εχει αν δεν εχει μεσα του τα απαιτουμενα συνασθηματα που θα τον κανουν να δει τη ζωη ως κατι ομορφο θα ζει απλα σαν να μη ζει (απο οτι εχω παρατηρισει συχνα ατομα με υψιλο aq χανουν σε συναισθηματα)

τωρα..

5. Αν ο Γιάννης δεν αγαπάει την σύζυγο του, μήπως πρέπει να κλεψει το φάρμακο?

ειναι αληθεια οτι η απαντηση σε αυτο ειναι αρκετα δυσκολη κ διχαστικη ισως το πιο δικαιο απο ολα θα ηταν να απαιτουσε ο γιαννης το φαρμακο αποζημιωνοντας το φαρμακοποιο δινοντας του τα λεφτα η να το επερνε με το ζορι κ να του εδινε τα λεφτα..

σχετικα με τη ηθικη

οταν το συναισθημα δεν υπαρχει δεν υπαρχει ουτε ηθικη για παραδειγμα οταν βλεπουμε κατι αποτροπαιο αισθανομαστε αισθηματα φρικης γι αυτο αυτο μας κανει κ φυσιολογικους ανθρωπους αρα το να αφησει κανεις καπιον να πεθανει ενω ξερει πως να τον σωσει δεν ειναι ηθικη πραξη.

[paintitblack]

αν αναρωτιεται ο γιαννης για την ηθικη του τοτε ειναι ενα θεμα στο οποιο πρεπει να βρει μονος του με τι νιωθει καλα τι συμβαδιζει με την ηθικη του
αλλιως ειναι σαν να μας λες ελευθερια vs δικαιοσυνη

με την δικια μου ηθικη θα το εκλεβα χωρις δευτερη σκεψη

[keep_walking]

Παλιο νημα πανε 7 χρονια που ανοιξε. Δεν υπαρχει ουσιαστικα σωστο και λαθος. Ειναι ολα αποχρωσεις. Ναι , η νομοθεσια υπαρχει για να θετει κανονες ωστε να εξυπηρετησει το ατομο και την κοινωνια , ναι δεν μπορουν ολα να μπουν στα στενα πλαισια των κανονων.

Μια μικρη αλλαγη στο ηθικο διλλημα και γινεται εντελως διαφορετικο .... ουτε ξερω τι θα εκανα προσωπικα αφου δεν το αντιμετωπιζω.

Πες οτι θελει να σωσει τη γυναικα του και κλεβει το πανακριβο φαρμακο ... ωραια αυτο περα του ρισκου του προσωπικου εχει καποιες επιπτωσεις. Εαν εχει παιδια δεν πρεπει να σκεφτει οτι θα παει φυλακη ισως? Εαν ο φαρμακοποιος ας πουμε μπει μεσα "1.000.000 ευρω" λογω της κλοπης του φαρμακου και δεν μπορει να πληρωσει ας πουμε την θεραπεια του καρκινου του παιδιου του , λογω του οτι μπηκε μεσα?
Μπορω να σκεφτω χιλια δυο σεναρια που μπορει να αλλαξουν το διλλημμα.

Η ερωτηση φυσικα ειναι τι κανεις στην προκειμενη.... προσπαθωντας να το φερουμε σε μια θεση ασπρου-μαυρου για απλοποιηση δλδ παιρνεις το φαρμακο ζει η γυναικα σου , δεν το παιρνεις πεθαινει , θα το εκλεβα.





Πολλες φορες σκεφτομαι ηθικα διλληματα και ολοι φανταζομαι λιγο-πολυ , προβληματα που ουσιαστικα δεν εχουν απαντηση. Ναι οτι κανουμε για παρτη μας συνηθως ειναι καλο για μας. Ναι θα το κλεψω το φαρμακο να σωθει η πολυαγαπημενη μου γυναικα , ναι θα σε

πηδαγα εαν ημουν ο φαρμακοποιος και προσπαθουσες να με κλεψεις , ναι θα προτιμουσα να σωθει το αγαπημενο μου ατομο αντι για χιλια αλλα ατομα ξενα προς εμενα , ναι fuck η ζωη ειναι πολυπλοκη.