ΜΙΑ ΚΟΙΝΟΤΥΠΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ...

[liddelstorm]

Δε γνωριζα το συγκεκριμενο forum,μολις χθες το ανακαλυψα υστερα απο googlarισμα λεξεων ¨καταθλιψη'', ''αυτοκτονια'',''χωρισμος''...Σ ημερα αποφασισα να εγγραφω και ως μελος προκειμενου ν αποκτησω εστω και μια διαδικτυακη επικοινωνια με ανθρωπους πολυ πιο εμπειρους και ωριμους απο μενα.Η ιστορια μου ειναι μαλλον τετριμμενη χωρις ιδιαιτερη πρωτοτυπια.Πριν καμια βδομαδα περιπου υστερα απο ολιγοημερες διακοπες ο ανθρωπος με τον οποιο ζουσα για τεσσερα χρονια μαζι μου ανακοινωσε πως πρεπει να μαζεψω τα πραγματα μου και να φυγω.Δεν ηταν κατι που δεν ειχα ξανακουσει.Η σχεση αυτη ολα αυτα τα τεσσερα χρονια δεν ηταν ανεφελη και χωρισ προβληματα.Πολλες φορες ειχαμε χωρισει αλλα παντα τα ξαναβρισκαμε.Αυτη τη φορα ομως ηταν διαφορετικα.Το χειροτερο ειναι οτι φταιω εγω.Ποτε δεν ακουσα πραγματικα,ποτε δεν ελαβα σοβαρα τις προειδοποιησεις.Αν και πατημενα 30,συνεχιζω να συμπεριφερομαι σαν 16.Συνεχως ζητουσα και επαιρνα απο αυτη τη σχέση και εδινα ψιχουλα...Και νομιζα οτι θα συνεχιστει αυτο επ απειρον...Λες και ηταν η μανα μου που οτι κι αν της εχω κανει ξερω οτι θα ειναι παντα εκει...Αφου λοιπον εξαντλησα ολες τις εξευτελιστικες τακτικες ικεσιας,κλαμματων,απειλων,� �κβιασμων κτλ. να 'μαι σ ενα νεο σπιτι,σε μια αλλη γειτονια,μονος μου νιωθωντας βαθεια και οδυνηρη απογνωση.Χωρις φιλους,χωρις δουλεια,χωρις καμια ελπιδα να σκεφτομαι συνεχεια ολα τα λαθη μου αυτα τα χρονια να μετανιωνω αλλα να ειναι αργα.Απο 16 χρονων ειχα διαγνωστει με καταθλιψη υστερα απο κατι εφηβικες αποπειρες αυτοκτονιας για να τραβηξω την προσοχη...Απο τοτε εχω επισκεφθει διαφορους ψυχιατρους και ξεκιναω αγωγες με φαρμακα που τις σταματαω οποτε εγω καταλαβω οτι ειμαι λιγο καλυτερα,οποτε παρω μερικα κιλα κ.ο.κ με αποτελεσμα ουσιαστικα να μην εχω καταφερει τιποτα.Στο υπνοδωματιο του παροντος σπιτιου στη θεση του φωτιστικου κρεμεται εδω και μια εβδομαδα μια προχειρη αγχονη απο κορδονια και διπλα μια σκαλα...Αυτος ο χωρισμος ειναι μονο η αφορμη νιωθω σε μια πορεια που παντα μου φαινοταν ματαιη εκτος απο ελαχιστες εξαιρεσεις.
Χτες εφτασα για πρωτη φορα τοσο κοντα να το πραγματοποιησω.
Αυριο εχω ραντεβου με ψυχολογο.
Πριν μια εβδομαδα ξεκινησα μια παλια αγωγη που βρηκα με ηρεμιστικα και αντικαταθλιπτικα.
Δε μπορω να πω οτι εχω δει αποτελεσμα.
Περα απο απογνωση νιωθω απεχθεια για τον εαυτο μου που παλι μ εφερε εδω.
Το βραδυ πινω για να με παρει ο υπνος που σε συνδυασμο με τα φαρμακα ζαλιζομαι.
Ιδρωνω καθε φορα που σκεφτομαι τη ζωη που εχασα και τη ζωη που με περιμενει.
Εχω τοσα πολλα να πω...Νιωθω γελοιος ομως
Δε ξερω γιατι τα εγραψα αυτα.
Σα να πεταω μπουκαλι με μηνυμα στο πελαγος.
Συνεχως στο μυαλο μου ερχονται οι στιχοι της ποιητριας "..οι φοβοι για ολα απο δω και περα...''...''οι νυχτες απο δω και περα...''
Η φωνη της Νταντωνακη καθε βραδυ σε μια ατελειωτη λουπα ειναι σα να με καλει...
Κι ομως εκεινη αντεξε χειροτερα...
Δε ξερω...
Ενα κενο..___________

[keep_walking]

Δε γνωριζα το συγκεκριμενο forum,μολις χθες το ανακαλυψα υστερα απο googlarισμα λεξεων ¨καταθλιψη'', ''αυτοκτονια'',''χωρισμος''...Σ ημερα αποφασισα να εγγραφω και ως μελος προκειμενου ν αποκτησω εστω και μια διαδικτυακη επικοινωνια με ανθρωπους πολυ πιο εμπειρους και ωριμους απο μενα.Η ιστορια μου ειναι μαλλον τετριμμενη χωρις ιδιαιτερη πρωτοτυπια.Πριν καμια βδομαδα περιπου υστερα απο ολιγοημερες διακοπες ο ανθρωπος με τον οποιο ζουσα για τεσσερα χρονια μαζι μου ανακοινωσε πως πρεπει να μαζεψω τα πραγματα μου και να φυγω.Δεν ηταν κατι που δεν ειχα ξανακουσει.Η σχεση αυτη ολα αυτα τα τεσσερα χρονια δεν ηταν ανεφελη και χωρισ προβληματα.Πολλες φορες ειχαμε χωρισει αλλα παντα τα ξαναβρισκαμε.Αυτη τη φορα ομως ηταν διαφορετικα.Το χειροτερο ειναι οτι φταιω εγω.Ποτε δεν ακουσα πραγματικα,ποτε δεν ελαβα σοβαρα τις προειδοποιησεις.Αν και πατημενα 30,συνεχιζω να συμπεριφερομαι σαν 16.Συνεχως ζητουσα και επαιρνα απο αυτη τη σχέση και εδινα ψιχουλα...Και νομιζα οτι θα συνεχιστει αυτο επ απειρον...Λες και ηταν η μανα μου που οτι κι αν της εχω κανει ξερω οτι θα ειναι παντα εκει...Αφου λοιπον εξαντλησα ολες τις εξευτελιστικες τακτικες ικεσιας,κλαμματων,απειλων, εκβιασμων κτλ. να 'μαι σ ενα νεο σπιτι,σε μια αλλη γειτονια,μονος μου νιωθωντας βαθεια και οδυνηρη απογνωση.Χωρις φιλους,χωρις δουλεια,χωρις καμια ελπιδα να σκεφτομαι συνεχεια ολα τα λαθη μου αυτα τα χρονια να μετανιωνω αλλα να ειναι αργα.Απο 16 χρονων ειχα διαγνωστει με καταθλιψη υστερα απο κατι εφηβικες αποπειρες αυτοκτονιας για να τραβηξω την προσοχη...Απο τοτε εχω επισκεφθει διαφορους ψυχιατρους και ξεκιναω αγωγες με φαρμακα που τις σταματαω οποτε εγω καταλαβω οτι ειμαι λιγο καλυτερα,οποτε παρω μερικα κιλα κ.ο.κ με αποτελεσμα ουσιαστικα να μην εχω καταφερει τιποτα.Στο υπνοδωματιο του παροντος σπιτιου στη θεση του φωτιστικου κρεμεται εδω και μια εβδομαδα μια προχειρη αγχονη απο κορδονια και διπλα μια σκαλα...Αυτος ο χωρισμος ειναι μονο η αφορμη νιωθω σε μια πορεια που παντα μου φαινοταν ματαιη εκτος απο ελαχιστες εξαιρεσεις.
Χτες εφτασα για πρωτη φορα τοσο κοντα να το πραγματοποιησω.
Αυριο εχω ραντεβου με ψυχολογο.
Πριν μια εβδομαδα ξεκινησα μια παλια αγωγη που βρηκα με ηρεμιστικα και αντικαταθλιπτικα.
Δε μπορω να πω οτι εχω δει αποτελεσμα.
Περα απο απογνωση νιωθω απεχθεια για τον εαυτο μου που παλι μ εφερε εδω.
Το βραδυ πινω για να με παρει ο υπνος που σε συνδυασμο με τα φαρμακα ζαλιζομαι.
Ιδρωνω καθε φορα που σκεφτομαι τη ζωη που εχασα και τη ζωη που με περιμενει.
Εχω τοσα πολλα να πω...Νιωθω γελοιος ομως
Δε ξερω γιατι τα εγραψα αυτα.
Σα να πεταω μπουκαλι με μηνυμα στο πελαγος.
Συνεχως στο μυαλο μου ερχονται οι στιχοι της ποιητριας "..οι φοβοι για ολα απο δω και περα...''...''οι νυχτες απο δω και περα...''
Η φωνη της Νταντωνακη καθε βραδυ σε μια ατελειωτη λουπα ειναι σα να με καλει...
Κι ομως εκεινη αντεξε χειροτερα...
Δε ξερω...
Ενα κενο..___________

Ολοκληρο το μηνυμα γιατι ειχε κοπει

[Remedy]

Δε γνωριζα το συγκεκριμενο forum, μολις χθες το ανακαλυψα υστερα απο googlarισμα λεξεων ¨καταθλιψη'', ''αυτοκτονια'',''χωρισμος''... Σημερα αποφασισα να εγγραφω και ως μελος προκειμενου ν αποκτησω εστω και μια διαδικτυακη επικοινωνια με ανθρωπους πολυ πιο εμπειρους και ωριμους απο μενα. Η ιστορια μου ειναι μαλλον τετριμμενη χωρις ιδιαιτερη πρωτοτυπια. Πριν καμια βδομαδα περιπου υστερα απο ολιγοημερες διακοπες ο ανθρωπος με τον οποιο ζουσα για τεσσερα χρονια μαζι μου ανακοινωσε πως πρεπει να μαζεψω τα πραγματα μου και να φυγω. Δεν ηταν κατι που δεν ειχα ξανακουσει. Η σχεση αυτη ολα αυτα τα τεσσερα χρονια δεν ηταν ανεφελη και χωρισ προβληματα. Πολλες φορες ειχαμε χωρισει αλλα παντα τα ξαναβρισκαμε. Αυτη τη φορα ομως ηταν διαφορετικα. Το χειροτερο ειναι οτι φταιω εγω. Ποτε δεν ακουσα πραγματικα, ποτε δεν ελαβα σοβαρα τις προειδοποιησεις. Αν και πατημενα 30, συνεχιζω να συμπεριφερομαι σαν 16. Συνεχως ζητουσα και επαιρνα απο αυτη τη σχέση και εδινα ψιχουλα... Και νομιζα οτι θα συνεχιστει αυτο επ απειρον... Λες και ηταν η μανα μου που οτι κι αν της εχω κανει ξερω οτι θα ειναι παντα εκει... Αφου λοιπον εξαντλησα ολες τις εξευτελιστικες τακτικες ικεσιας, κλαμματων, απειλων ,εκβιασμων κτλ. να 'μαι σ ενα νεο σπιτι, σε μια αλλη γειτονια, μονος μου νιωθωντας βαθεια και οδυνηρη απογνωση. Χωρις φιλους, χωρις δουλεια, χωρις καμια ελπιδα να σκεφτομαι συνεχεια ολα τα λαθη μου αυτα τα χρονια να μετανιωνω αλλα να ειναι αργα. Απο 16 χρονων ειχα διαγνωστει με καταθλιψη υστερα απο κατι εφηβικες αποπειρες αυτοκτονιας για να τραβηξω την προσοχη... Απο τοτε εχω επισκεφθει διαφορους ψυχιατρους και ξεκιναω αγωγες με φαρμακα που τις σταματαω οποτε εγω καταλαβω οτι ειμαι λιγο καλυτερα, οποτε παρω μερικα κιλα κ.ο.κ με αποτελεσμα ουσιαστικα να μην εχω καταφερει τιποτα. Στο υπνοδωματιο του παροντος σπιτιου στη θεση του φωτιστικου κρεμεται εδω και μια εβδομαδα μια προχειρη αγχονη απο κορδονια και διπλα μια σκαλα... Αυτος ο χωρισμος ειναι μονο η αφορμη νιωθω σε μια πορεια που παντα μου φαινοταν ματαιη εκτος απο ελαχιστες εξαιρεσεις.
Χτες εφτασα για πρωτη φορα τοσο κοντα να το πραγματοποιησω.
Αυριο εχω ραντεβου με ψυχολογο. Πριν μια εβδομαδα ξεκινησα μια παλια αγωγη που βρηκα με ηρεμιστικα και αντικαταθλιπτικα.
Δε μπορω να πω οτι εχω δει αποτελεσμα.
Περα απο απογνωση νιωθω απεχθεια για τον εαυτο μου που παλι μ εφερε εδω.
Το βραδυ πινω για να με παρει ο υπνος που σε συνδυασμο με τα φαρμακα ζαλιζομαι.
Ιδρωνω καθε φορα που σκεφτομαι τη ζωη που εχασα και τη ζωη που με περιμενει.
Εχω τοσα πολλα να πω... Νιωθω γελοιος ομως
Δε ξερω γιατι τα εγραψα αυτα.
Σα να πεταω μπουκαλι με μηνυμα στο πελαγος.
Συνεχως στο μυαλο μου ερχονται οι στιχοι της ποιητριας "..οι φοβοι για ολα απο δω και περα...''...''οι νυχτες απο δω και περα...''
Η φωνη της Νταντωνακη καθε βραδυ σε μια ατελειωτη λουπα ειναι σα να με καλει...
Κι ομως εκεινη αντεξε χειροτερα...
Δε ξερω...
Ενα κενο..___________

λιντλστορμ καλησπερα
εδω δεν θα βρεις ανθρωπους πιο εμπειρους και ωριμους απο σενα, θα βρεις ανθρωπους ακριβως σαν εσενα. που κανουν λαθη, που τα επαναλαμβανουν καμια φορα, που μετανιωνουν , που μπορει να πονανε η να απελπιζονται.
ισως ομως βλεπουν πιο καθαρα τα προβληματα των αλλων απο τα δικα τους, κι εκει εγκειται η βοηθεια

αυτες τις "αποπειρες αυτοκτονιας για να τραβηξεις την προσοχη", να τις αποφευγεις, γιατι καμια φορα σπαει ο διαολος το ποδαρι του και πετυχαινουν
ελπιζω να μην υπολογιζεις να κρεμαστεις απο το φωτιστικο με τα κορδονια, γιατι θα φυγεις κατω μαζι με το φωτιστικο, αν δεν προλαβουν να σπασουν πρωτα τα κορδονια

μας λες για μια σχεση που τελειωσε οριστικα γιατι εσυ εκανες για αλλη μια φορα, λαθη που ηδη ηξερες.
εισαι σιγουρος οτι αν σου εδινε κι αλλη μια ευκαιρια, δεν θα τα ματαξανακανες?

βλεπω οτι εκτος απο σχεση, εισαι χωρις παρεα, δουλεια, φιλους κλπ.
αρα το προβλημα δεν ειναι η πρωην σχεση, αλλα πολλα αλλα πραγματα που δεν πανε καλα...

νομιζω οτι εκανες πολυ καλη επιλογη με το ραντεβου που εκλεισες με τον ψυχολογο.
απο εκει πρεπει να αρχισεις και να δεις τι συμβαινει και δεν πηγαινουν καλα τα πραγματα, συνολικα και οχι μονο με την πρωην, γιατι επαναλαμβανες τα λαθη που ηξερες οτι κανεις (μηπως επεδιωκες να σε διωξει)?

φαρμακα δενε χω παρει ποτε, αλλα απο τα λιγα που ξερω, τα χαπια για την καταθλιψη θελουν καποιον χρονο για να δρασουν.
ηρεμησε, πηγαινε στο ραντεβου σου με τον ψυχολογο κι εμεις εδω θα ειμαστε αν θα εχεις ορεξη να τα συζητας.

[liddelstorm]

Ευχαριστω πολυ για την απαντηση
Για να ειμαι ειλικρινης δεν περιμενα ν ασχοληθει και κανεις...
Ναι η αληθεια ειναι οτι πολλα προβληματα συσσωρευτηκαν,αλλα εγω βλεπω μονο ενα...
Και ναι μου δοθηκαν πολλες ευκαιριες ολα αυτα τα χρονια αλλα εκανα συνεχως τα ιδια λαθη απο ανωριμοτητα,πεισμα,αυτοκατ αστροφη και μια ηλιθια πιστη οτι θα τη βγαλω καθαρη...

[Remedy]

Ευχαριστω πολυ για την απαντηση
Για να ειμαι ειλικρινης δεν περιμενα ν ασχοληθει και κανεις...
Ναι η αληθεια ειναι οτι πολλα προβληματα συσσωρευτηκαν,αλλα εγω βλεπω μονο ενα...
Και ναι μου δοθηκαν πολλες ευκαιριες ολα αυτα τα χρονια αλλα εκανα συνεχως τα ιδια λαθη απο ανωριμοτητα,πεισμα,αυτοκατ αστροφη και μια ηλιθια πιστη οτι θα τη βγαλω καθαρη...

μην φανταζεσαι οτι εισαι ο μονος
ειμαστε πολλοι οι βολεψακηδες αυτου του πλανητη
οκ, το ειδες οτι βγαζει σε αδιεξοδο, παρατα τις ευκολιες σου και κατσε να δεις τα λαθη σου και τον τροπο με τον οποιο πρεπει να συνεχισεις για να διορθωσεις τα κακως κειμενα..

[liddelstorm]

Για να εχετε στειλει 5,359 μηνυματα κατι παραπανω θα ξερετε...
Ναι εχετε δικιο
Χρειαζεται ολη αυτη η διαδικασια...μαλλον
Γιατι τωρα ακομα κι αυτο το βρισκω τοσο ματαιο και ανοητο

[Remedy]

Για να εχετε στειλει 5,359 μηνυματα κατι παραπανω θα ξερετε...
Ναι εχετε δικιο
Χρειαζεται ολη αυτη η διαδικασια...μαλλον
Γιατι τωρα ακομα κι αυτο το βρισκω τοσο ματαιο και ανοητο

μου μιλας στον πληθυντικο???
οι γνωσεις δεν πανε με τα μηνυματα στο ι-ψυ
δεν σημαινει οτι ξερω κατι παραπανω..
την γνωμη μου σου λεω

[liddelstorm]

συγγνωμη, πληθυντικος ευγενειας ειναι
ευχαριστω πολυ για τη γνωμη σας
φανταζομαι για να εχετε ποσταρει τοσα πολλα μηνυματα θα εχετε μπει στη διαδικασια ν ασχοληθειτε εστω κι ετσι απο δω με πολλες περιπτωσεις
παντως η γνωμη σας με βρισκει συμφωνο
αλλα ανικανο επι του παροντος να το πραγματοποιησω

[Remedy]

συγγνωμη, πληθυντικος ευγενειας ειναι
ευχαριστω πολυ για τη γνωμη σας
φανταζομαι για να εχετε ποσταρει τοσα πολλα μηνυματα θα εχετε μπει στη διαδικασια ν ασχοληθειτε εστω κι ετσι απο δω με πολλες περιπτωσεις
παντως η γνωμη σας με βρισκει συμφωνο
αλλα ανικανο επι του παροντος να το πραγματοποιησω

γιατι ανικανο?
δεν ειπες οτι εκλεισες συναντηση με ψυχ?
αυτη ειναι μια πολυ καλη αρχη νομιζω
(αν αρχισω κι εγω τον πληθυντικο θα ειμαστε πολυ αστειοι)

[liddelstorm]

ναι εκλεισα
ανικανο γιατι προς το παρον η διαθεση μου δε μου το επιτρεπει
δεν εχω ξαναπαει σε ψυχολογο ποτε
και ειμαι καπως επιφυλακτικος

[Remedy]

ναι εκλεισα
ανικανο γιατι προς το παρον η διαθεση μου δε μου το επιτρεπει
δεν εχω ξαναπαει σε ψυχολογο ποτε
και ειμαι καπως επιφυλακτικος

ουτε εγω
αλλα μου φαινεται πολυ καλη ιδεα.
ελπιζω να πηρες καποιες συστασεις ωστε να εχεις ελπιδες να πεσεις σε καλο
νομιζω οτι η θεραπεια δεν θελει διαθεση (για ζωη) αλλα θεληση για θεραπεια.
πιστευω θα σε καθοδηγησει αυτος στο πως πρεπει να προχωρησετε.
πες μας τι εγινε

[liddelstorm]

Πουθενα δε πηγα τελικα.
Το ακυρωσα.
Καθομαι σ ενα σπιτι και πινω...