Κοινωνικο Αγχος

[ioannis2]

θα λεγες ότι το πρόβλημα όπως το εχεις τωρα είναι στον ίδιο βαθμό όπως και παλιά ή υπάρχει διαφορά? γιατί άμα εκτίθεσαι στις καταστάσεις που υποτίθεται φοβίζουν εξοικειώνεσαι με τον καιρό με αυτές και το πρόβλημα είτε εξαφανίζεται ή γινεται λιγότερο έντονο. Και σε ψυχολόγο να πας όσες συμβουλες κι αν σου δωσει, οποιαδήποτε μεθοδο αντιμετωπισης σου προτείνει ,το τελικό αποτελεσμα θα ναι το να εκτίθεσαι σε τετοιες καταστάσεις ώστε να εξοικειώνεσαι και καθε φορα να γινεται όλο και πιο ευκολα. Μήπως θεωρείς τον εαυτό σου κατώτερο των άλλων ή σου το προκαλεί η ανησυχία ότι δε θα τα πας καλά?, δλδ χαμηλή αυτοεκτίμηση. Άμα βαζεις τα δυνατα σου και έχεις καλό αποτέλεσμα στις συναναστροφες, δλδ πας κοντρα στις φοβιες και κανεις αυτο που κομπλάρεις να κανεις, λες αυτο που θα θελες να πεις και κανεις αυτο που θα θελες να κανεις παρά το φόβο, το άγχος και την εφίδρωση, τότε τονώνεται η αυτοεκτίμηση σου, αποκτας δυναμεις, βλεπεις τις φοβιες να διαψευδονται, και σου παιρνα η σκεψη, μα ήταν τοσο απλό? και τοτε καθε φορα θα το κανεις όλο και λιγοτερο δυσκολα.

[Kostas9]

Πιστευω πως οσο περναει ο καιρος αν και εκτιθεμαι αρκετα στο προβλημα μου αρχιζει και γινεται χειροτερο γι αυτο και σκεφτομαι να το αντιμετωπισω . Δεν νομιζω πως εχω χαμηλη αυτοεκτιμηση δεν φοβαμαι να χαιρετισω καποιον απλα δεν ξερω ξαφνικα αγχωνομαιΠχ μολις γνωρισω καποια κοπελα πρωτη φορα νιωθω οτι με κοιταζουν-κοιταζει και με κρινουν - κρινει και τοτε ξεκινα ο φαυλος κυκλος αλλα μετα απο λιγη ωρα ειμαι μια χαρα αλλα εως τοτε εχω κανει γραμμωση απο των ιδρωτα δεν παιζομαι λεμε !!!