ΜΑ ΤΙ ΕΧΟΥΝ ΠΑΘΕΙ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ;

[BloodyKate]

Α.. να πω και το άκυρο να μην με ντοματοπατάξουν τα μέλη, τα λέω όπως τα βίωσα εγώ τα πράματα με την ασθένεια μου δεν λέω ότι έτσι πάει για όλους τους οριακούς. Καθένας σαφώς είναι διαφορετικός και τα βιώνει αλλιώς.

[Nantina]

κοίτα τα συμπτώματα απλά θα ελατωθούν σε ένταση πάντα πιστεύω θα υπάρχουν. Τώρα πχ οκ δεν σπάω τίποτα μέσα στο σπίτι, δεν έπαψα όμως να θυμώνω κιόλα. Απλά μαθαίνω να ζω με αυτό σιγά σιγά και με ψυχοθεραπείες. Εκείνο που πραματικά έλυσα σχεδόν είναι το να μην τρομοκρατούμαι με τον όρο μοναξιά. Έχω βοηθηθεί ναι γιατί εγώ το ήθελα πρώτα. Σε οποιαδήποτε ασθένεια πιστεύω πως πρώτα ο ασθενής πρέπει να θέλει να βοηθήσει τον εαυτό του και να συνεργαστεί με το γιατρό και μετά όλα γίνονται καλά. Τώρα αν δεν θέλει να δει γιατρό ο φίλος σου δεν έχω ιδέα πως θα τον πείσεις. Εμένα με πήγαν με στοίχημα. Με πιέζανε πολύ και λέω θα βάλουμε στοίχημα λοιπόν, μου δίνεις 50 ευρώ πατέρα αν με βρει υγειή που έτσι θα με βρει. Δεν ξέρω ειλικρινά και εγώ για λεφτά πήγα μέχρι εκεί σχεδόν έτυχε δλδ... Δεν ξέρω πως να τον πείσεις...

Καταλαβα,σ'ευχαριστω πολυ BloodyKate.Δυστυχως και να θελω να βοηθησω,δεν μπορω πια.Οπως και να εχει,σε ευχαριστω για τις πληροφοριες.

[ExpAssist]

δλδ πετραν εσυ βλεπεις τα ψυχολογικα προβληματα ως ατομικα και οχι συστημικα? δλδ ετσι απλα προκυπτουν? δεν εχει να κανει με την δομη της κοινωνιας? εγω σου λεω οτι ολα ειναι κοινωνικα ζητηματα και δεν γουσταρω μια την λεξη ασθενες ατομο. ασθενης κοινωνια υπαρχει οχι ασθενες ατομο.
ειρωνια ειναι ενας τροπος για να αποδειξεις την ανωτεροτητα σου. εγω με ιεραρχιες και τετοια στοιχεια σκεψης δεν μπλεκω. δεν ειμαι ανωτερος σου οποτε δεν σε ειρωνευομαι. σε αντιπαθησα.

[PETRAN]

δλδ πετραν εσυ βλεπεις τα ψυχολογικα προβληματα ως ατομικα και οχι συστημικα? δλδ ετσι απλα προκυπτουν? δεν εχει να κανει με την δομη της κοινωνιας? εγω σου λεω οτι ολα ειναι κοινωνικα ζητηματα και δεν γουσταρω μια την λεξη ασθενες ατομο. ασθενης κοινωνια υπαρχει οχι ασθενες ατομο.
ειρωνια ειναι ενας τροπος για να αποδειξεις την ανωτεροτητα σου. εγω με ιεραρχιες και τετοια στοιχεια σκεψης δεν μπλεκω. δεν ειμαι ανωτερος σου οποτε δεν σε ειρωνευομαι. σε αντιπαθησα.

Είναι βιο-ψυχο-κοινωνικά, δεν είναι μόνο το κοινωνικό έχουν καταριφθεί αυτά που λες. Από πάντα ήταν καταγεγραμμένες οι "ψυχικές διαταραχές",από την αρχαιότητα. Ακόμα και στην Σοβιετική Ρωσία υπήρχαν (:P). Ο καθένας μπορεί να φαληρίσει, να πέσει θύμα απάτης και να τον εκμεταλευτούνε δεν πάει να πει ότι θα πάθει ψύχωση, κατάθλιψη η κρίσεις πανικού. Ένας μπορεί να δει το κακό που έπαθε σαν ευκαιρία να κάνει μια καινούργια αρχή. Άλλος όμως μπορεί να το δει σαν το τέλος του. Αν ήταν όλα θέμα κοινωνιας όλοι θα ήμασταν ίδια πάστα και δεν θα υπήρχαν οι πολύπλοκες διαπροσωπικές διαφορές και συμπεριφορές. Γιατί γι αυτες ευθυνονται και βιο-ψυχολογικοί παράγοντες. Καποιοι από την γέννα τους θα έχουν την τάση να είναι πιο χαρούμενοι, κάποιοι πιο θλιμμένοι. Κάποιοι θα έχουν την τάση να είναι πιο εξωστρεφείς, κάποιοι πιο εσωστρεφείς. κ.ο.κ


Το θέμα γίνεται ακόμη πιο πολύπλοκο αν σκεφτούμε και τις αντιλήψεις, σκέψεις και αποφάσεις του καθενώς (το "ψυχολογικό" κομμάτι) που μπορεί να τον πάει σε απρόβλεπτες καταστάσεις. Κάποιος που έχει την βιολογική τάση να έχει κακή διάθεση μπορεί μέσα από μια επιλογή του, αλυσίδες σκέψεων και χωρίς να το καταλάβει σταδιακά να αποκτήσει πιο καλή διάθεση και στάση ζωής. Ο ίδιος με μια άλλη επιλογή μπορεί να φτάσει στον πάτο. Μετά είναι ανάλογα και το πρόβλημα. Κάποιες φορές θα είναι πιο βιο-ψυχολογικό και κάποιες πιο ψυχο-κοινωνικό δεν μπορούμε να τα βάλουμε όλα στο ίδιο τσουβάλι.


Ακόμα και η κατάθλιψη του ενός μπορεί να είναι πολύ διαφορετική από την κατάθλιψη του άλλου. Πχ υπάρχουν πιο "ενδογενείς" περιπτώσεις που το άτομο από μικρό και χωρίς λόγο ένιωθε μικρή ενέργεια, λίγη όρεξη να κάνει πράγματα και χαμηλή διάθεση. Άλλοι μετά από ένα σοβαρό περιστατικό (π.χ. τον θάνατο ενώς συγγενικού προσώπου) μπορεί να μην μπορούν να το χειριστούν όλο αυτό και να οδηγηθούν σε κατάθλιψη (πιο "αντιδραστική' κατάθλιψη). Μετά είναι και η φάση της ανάπτυξης. Π.χ. οι ψυχώσεις εκδηλώνονται σε ηλικίες 16-28 πράγμα που έχει να κάνει με την ωρίμανση του προμετωπιαίου λοβού που ταυτόχρονα αποτελεί την βάση για τις ανώτερες ψυχοκοινωνικές και ψυχονοητικές λειτουργίες του ανθρώπου και αυτό ισχύει για όλους τους ανθρώπους του πλανήτη. Η ΙΨΔ επίσης εμφανίζεται σταθερά 1-2% παγκοσμίως ανεξαρτήτως κουλτούρας και σε μικρή ηλικία. Οι κρίσεις πανικού είναι γνωστό ότι υπάρχουν (και την αναγνωρίζουν σαν "Ασθένεια") οι αποκομμένοι εσκιμώοι inuit. 'Ολα αυτά σημαίνουν ότι σε αυτές τις καταστάσεις (και σε άλλες) οι κοινωνικοί παράγοντες είναι μικρής σημασίας και πιο πολύ ρόλο παίζουν η αλληλεπίδραση βιολογικών και ψυχολογικών παραγόντων. Κοινωνικοί παράγοντες βέβαια μπορεί να χειροτερεύουν (η και να βελτιώνουν) αυτές τις καταστάσεις. Αλλά δεν τις προκαλούν.


Απλά η θεωρία "για όλα φταίει η κοινωνία/το σύστημα" είναι απλοποίηση μέχρι εκεί που δεν πάει και απλά είναι λάθος. Δεν ανταποκρίνεται στην αλήθεια. Όταν μιλάμε για ψυχική υγεία, μιλάμε για ένα σύνθετο και πολλυπαραγοντικό "βιο-ψυχο-κοινωνικό" σύστημα. Τώρα αν εσένα δεν σου αρέσει ο τίτλος "ασθενής" οκ. Μπορείς να πεις τον εαυτό σου η αυτό που έχεις όπως θες δεν υπάρχει πρόβλημα.

[ExpAssist]

ευχαριστω για την απαντηση σου πετραν. ήταν ιδιαιτερα χρησιμη.

[Dimitriou]

... Μετά είναι και η φάση της ανάπτυξης. Π.χ. οι ψυχώσεις εκδηλώνονται σε ηλικίες 16-28 πράγμα που έχει να κάνει με την ωρίμανση του προμετωπιαίου λοβού ....

Η ωρίμανση του εγκεφάλου ολοκληρώνεται το αργότερο μέχρι τα 12 χρόνια. Οπου ωρίμανση σημαίνει μεγάλη απώλεια φαιάς ουσίας δηλαδή νευρικών κυτταρων. Απο εκεί και μετα επέρχεται η φυσιολογική φθορά με την απώλεια νευρώρων καθε χρόνο σε πολύ μικρό βαθμό. Πολλες μελέτες ωστόσο δείχνουν οτί πολλές διαταραχές συσχετίζονται με την μείωση της συγκέντρωσης των νευρώνων σε συγκεκριμένες περιοχές του εγκεφάλου. Τα αντικαταθλιπτικά αλλωστε εχει απωδειχθει οτι προκαλούν νευρογέννεση στην οποία προσδίδουν και την δράση τους και όχι απλα στην αυξηση της διαθέσιμης σεροτονίνης.