ΠΟΤΕ ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΒΙΩΣΕ ΒΑΡΥ ΠΕΝΘΟΣ ΑΠΟΚΤΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗ ΖΩΗ?

[boubourina]

Καλημερα και παλι

6 μηνες μετα το θανατο του Τακουλη να μαι και παλι!

Μετα απο πολλες ψυχολογικες μεταπτωσεις, σοκ, πονος, θλιψη, καταθλιψη, αδυναμια, οργη, αποφασισα να δεχτω την βοηθεια χαπιων για να νιωσω καλυτερα

Το θεμα ειναι οτι νιωθω πιο καλα απο οτι συμβατικα θα μπορουσε να αποδεχτει ο κοσμος γυρω μου
Μεσα μου νιωθω οτι καποια βασικα πραγματα μπηκαν στη θεση τους οπως θα επρεπε
Τωρα πια μπορω να θυμαμαι την καθε μου στιγμη με τον Τακη και να νιωθω ευγνωμοσυνη που μπορεσα και το εζησα στη ζωη μου. Καθε μου αναμνηση με πλημμυριζει γλυκα συναισθηματα και λιγοτερο πονο.
Και σκεφτομαι τον εαυτο μου.
Λεω πως θελω και πρεπει να συνεχισω
Οτι μπορουσα να κανω για τον ανθρωπο που αγαπουσα χαιρομαι και πιστευω οτι το εκανα οσο ζουσε. Του εδωσα ανευ ορων την ψυχη μου, την καρδια μου, ολο μου το "ειναι". Και δεν θα μετανιωσω ποτε για αυτο.
Ομως η επομενη μερα με βρισκει σε μια νεα αφετηρια και νιωθω οτι θελω να ξαναξεκινησω απο την αρχη.
Ποσο αποδεκτο μπορει να ειναι αυτο απο το κοινωνικο μου περιβαλλον? Περασαν μονο εξι μηνες. Θα πουν...."στις 9 του μακαριτη......"
Ομως νιωθω γεματη ζωη. Ισως πιο πολυ απο πριν. Γιατι μετα απο αυτο που συνεβει, εκτιμω ακομα περισσοτερο την καθε μερα και δεν θελω να χανεται αδικα
Νιωθω γεματη ζωη, γεματη "θελω", θελω να νιωσω γυναικα και παλι, θελω να ΖΗΣΩ!

Η χηρα πρεπει να "πεθανει" μαζι με τον συζυγο? Ποτε το κοινωνικο συνολο θα ειναι ετοιμο να μου δωσει αφεση και να μου επιτρεψει "ηθικα" να συνεχισω τη ζωη μου?

[iberis]

Καλημερα και παλι
Ποτε το κοινωνικο συνολο θα ειναι ετοιμο να μου δωσει αφεση και να μου επιτρεψει "ηθικα" να συνεχισω τη ζωη μου?

Το κοινωνικό σύνολο που ήταν στον πόνο σου? Τι έκανε για τις οικονομικές δυσκολίες σου? Εν ολίγοις, ούτε σε ταΐζει κανείς ούτε σε ποτίζει για να δώσεις λογαριασμό.
Τη ζωή σου θα την συνεχίσεις όποτε και όπως θέλεις και όπως νιώθεις εσύ. Το κουτσομπολιό πάντα θα υπάρχει είτε αν αποφασίσεις να βρεις σύντροφο τώρα είτε σε 10 χρόνια.Σημασία έχει να νιώθεις εσύ καλά.
Χαίρομαι που είσαι καλύτερα

[Θεοφανία]

)))

μπου, επαρχία μένεις τώρα η Αθήνα?

[boubourina]

Iberis κανεις δεν νοιαζεται μετα απο τις σαραντα μερες.
Κανενα τηλεφωνο απο τους συγγενεις του,αδελφη του, θειοι κλπ. μονο η ερημη η μανα του. Βεβαια μου κακιωνει που δεν παω συχνα στο νεκροταφειο αλλα της εχω εξηγησει οτι εγω με τους ταφους δεν τα εχω καλα και δεν θελω να σκεφτομαι πως οτι αγαπησα ειναι εκει και λιωνει και παραμορφωνεται!!!!

Θεοφανεια ναι και βεβαια επαρχια ακομα. Αν ημουν Αθηνα να ειχα μια καποια ανωνυμια.

[Θεοφανία]

Θεοφανεια ναι και βεβαια επαρχια ακομα. Αν ημουν Αθηνα να ειχα μια καποια ανωνυμια.

Αυτό είναι το κακό..
Χαίρομαι πάρα πολύ για σένα, αλήθεια σου λέω.
Είναι σημάδι δύναμης και ισορροπίας αυτό που σου συμβαίνει. Το να συνεχίσεις τη ζωή σου, δεν σημαίνει πως δεν αγάπησες ή δεν τιμάς τον άντρα σου. Δεν μετριούνται με το κλάμα και την απόγνωση αυτά. Εσύ μέσα σου ξέρεις, οι άλλοι είναι περιτοί και δεν έχουν κανένα δικαίωμα να σε κρίνουν.
Μακάρι όλοι οι άνθρωποι να μπορούσαν να πατήσουν γερά στα πόδια τους μετά από ένα θάνατο και να μη κουβαλούσαν ένα κάρο θέματα.
Στο προκείμενο.
Δυστυχώς πρέπει να είσαι πολύ διακριτική για ένα μεγάλο διάστημα. Οι άνθρωποι γίνονται σκληροί με κάτι τέτοια.
Ανακουφίζονατι περισσότερο στη θεα μια μαυροφορεμένης χήρας που έκλεισε ως γυναίκα, από μια νέα γυναίκα που συμφιλιώθηκε με το θάνατο και πάει παρακάτω.
Βρες τη χρυσή τομή. Εχεις ένα σωρό θέματα να λύσεις, δεν θα βάλεις και καινούργια στο κεφάλι σου.
Να υποθέσω πως βρέθηκε κάποιος που σε συγκίνησε?

[boubourina]

Οχι δεν βρεθηκε καποιος που με συγκινησε
Απλα μια ιστορια απο τα παλια που παντα με περιμενε μου χτυπησε την πορτα να μου προσφερει συντροφια και τρυφεροτητα. Δεν θελω κατι αλλο αυτη τη στιγμη, απλα συντροφια και να συνεχισω να νιωθω γυναικα. Ειναι πολυ ωραιος αντρας, ελευθερος, πετυχημενος, αλλα οταν τον ειχα γνωρισει παλια ημουν ηδη με τον Τακουλη και η καρδια μου ηταν ολοκληρωτικα δωσμενη
Δεκα χρονια μετα, καποια πραγματα αλλαξαν

[Θεοφανία]

Οχι δεν βρεθηκε καποιος που με συγκινησε
Απλα μια ιστορια απο τα παλια που παντα με περιμενε μου χτυπησε την πορτα να μου προσφερει συντροφια και τρυφεροτητα. Δεν θελω κατι αλλο αυτη τη στιγμη, απλα συντροφια και να συνεχισω να νιωθω γυναικα. Ειναι πολυ ωραιος αντρας, ελευθερος, πετυχημενος, αλλα οταν τον ειχα γνωρισει παλια ημουν ηδη με τον Τακουλη και η καρδια μου ηταν ολοκληρωτικα δωσμενη
Δεκα χρονια μετα, καποια πραγματα αλλαξαν

ουαου!
Μπράβο μπου!
Ασε τον εαυτό σου ελευθερο, δωστου χρονο και αν αυτός ο άνθρωπος νιώθει πράγματα για σενα, θα περιμένει.
Μην πιεστείς για κάτι, ούτε να φύγεις, ούτε να μείνεις.
Αυτό που θα σκέφτεσαι κάθε φορά που οι ενοχές θα τρυπώνουν στο μυαλό σου, είναι πως στάθηκες δίπλα στο Τάκη τα χρόνια που ήσασταν μαζί.
Αυτό έχει σημασία. Είναι πολύ νωπό το θέμα για να κλείσει ο κύκλος από τώρα.
Ασε τα πράγματα να έχουν μια ομαλή πορεία πρώτα απ ολα μέσα σου, και τα υπόλοιπα θα έρθουν.

[boubourina]

Ετσι ειναι Θεοφανεια, δεν θελω τιποτα αλλο εκτος απο παρεα, λιγη συντροφικοτητα και οικιοτητα, κανενα σχεδιο για το μελλον, δεν με ενδιαφερει αυτη τη στιγμη η αποκατασταση μου, μονο η ψυχικη μου ισορροπια.
Αλλα ποσοι ειναι σε θεση να το καταλαβουν αυτο?
Ποσο αραγε θα κατηγορηθω εαν με ανακαλυψουν?

[Θεοφανία]

Ετσι ειναι Θεοφανεια, δεν θελω τιποτα αλλο εκτος απο παρεα, λιγη συντροφικοτητα και οικιοτητα, κανενα σχεδιο για το μελλον, δεν με ενδιαφερει αυτη τη στιγμη η αποκατασταση μου, μονο η ψυχικη μου ισορροπια.
Αλλα ποσοι ειναι σε θεση να το καταλαβουν αυτο?
Ποσο αραγε θα κατηγορηθω εαν με ανακαλυψουν?

...μα δεν χρειάζεται να σε ανακαλύψουν..
βαφτισε τον κολλητό από τα παλιά που έχετε και μια μακρινή συγγένεια, σύστησε τον σε όλο τον κόσμο για να μη δείχνεις πως κρύβεσαι και συνέχισε κανονικά τη ζωή σου.
Εσύ και αυτός ξέρετε τι συμβαίνει και ίσως αυτό να σου δημιουργεί φόβο πως θα το καταλάβουν και οι άλλοι.
Σε θεωρώ πολύ έξυπνη. Δουλεψε το στο μυαλό σου....

[boubourina]

.............. :P

[Θεοφανία]

.............. :P

...............

[Deep purple]

Σε αυτη τη φάση της ζωής σου δεν θα έπρεπε να σε νοιάζει τίποτε άλλο παρά μόνο ο εαυτός σου! Μένοντας και εγώ στην επαρχία θα σου πω πώς ούτως ή άλλως κατι θα βρουνε να πούνε, οπότε θα σου έλεγα να κοιτάξεις το στενό σου περιβάλλον και τους ανθρώπους που αγαπάς και σε αγαπάνε και ΚΑΝΕΝΑΝ άλλο. Δεν έχεις να απολογηθείς για τίποτα.

Ο Τάκης, όσο και αν πονάει, έφυγε. Το να βρεις συμπαράσταση ή παρέες, δεν σημαίνει ότι δεν τιμάς τη μνήμη του. Αλοίμονο. Είμαι σίγουρη πως και αυτός απο εκεί που είναι προσεύχεται για σένα και τη ζωή σου. Θα μου πεις, άσε με ρε κοπέλα μου, από εκεί που είναι και μαλακίες. Πιστεύω όμως ακράδαντα πως δεν τελειώνουμε με το θάνατο, και πως το πέρασμά μας από αυτή τη ζωή είναι προσωρινό. Επομένως ζήσε βάσει της δική σου ηθικής και των δικών σου επιθυμιών, και δίπλα σου πάντα φύλακας θα είναι ο άντρα σου.
Χαίρομαι πολύ που βρήκες τις ισορροπίες σου και παίρνεις φαρμακευτική αγωγή, θα βοηθηθείς πραγματικά. Όσο για τον τάφο κ, δεν είναι ο άνθρωπός σου αυτός που σαπίζει εκει μέσα.. Η ψυχή του βρίσκεται αλλού. Οταν νιώσεις καλύτερα, είμαι βέβαιη ότι θα θέλεις να πηγαίνεις και εκεί να του ανάβεις κεράκι.

Καλή μου, σου εύχομαι ο,τι επιθυμείς! ....η ιδέα της Θεοφανίας δεν είναι και άσχημη (πολλά χαμόγελα)

[boubourina]

Κατι ηξερα εγω που το εγραψα εδω τον προβληματισμο μου.
Ηξερα οτι θα επαιρνα κουραγιο και δυναμη απο εσας

Να ειστε καλα σας ευχαριστω!!!!!!!!

[ΝΑΤΑΛΙ]

Μπουμπου,θα γράψω κ΄γω τα σχόλιά μου.
Μην ακούς κανέναν, μη σκέφτεσαι τι να πει ο κόσμος,προχώρα εκεί που σε οδηγεί η καρδιά σου,μυαλό έχεις,ο πότε να κάνεις το σωστό,είμαι σύγουρη!
Μπορεί να είσαι και ξανά ευτυχισμένη,πάντως ο άνθρωπος αυτος σε βοηθά τώρα να ξεπεράσεις τον πόνο σου,είσαι τυχερή που τον έχεις!
Εγω πάντως δεν μπορώ ακόμα,πονάω πολύ,μου λοίπει σε ολα...Αμα είχα δουλειά,θα'ταν λίγο πιο ευκολο ψυχολογικά και πολυ πιο έυκολο οικονομικά. Αλα....
Εχω πικραθεί πολύ από την ελληνική κοινωνία αυτό το καιρο μετά το συμβάν. Εχω καταλάβει ότι η ανθρωπια χάθηκε από αυτή την κοινωνία.Εδω δεν σε βοηθάνε όταν είσαι στην ανάγκη,σε θάβουν. Σταυρό κάνουν όλοι όταν περνούν μπροστά από κάθε εκκλησία,στην πραγματικότητα δεν πιστέυει κανείς στο θεό,και λιγότερο από ολόυς οι παπάδες! Γιατί υποψήφιοι εργοδότες- αυτοι που έχω παει και ξέρουν την κατάστασή μου- δεν με παίρνουν εμένα που έχω πραγματική ανάγκη-έστω και δοκιμαστικά? Για τα παιδιά μου-όχι για εμένα! Για να έχω να τους δώσω να φάνε!!!
Μπορει να φανει λιγο σκληρο αυτο που έγραψα,αλλά μόνος άνθρωπος που είχα στη ζωη μου ήταν ο άντρας μου...Εφυγε και νιώθω διαλυμένη,ξένη σε ξένη χώρα,πεταμένη στην άκρη του δρόμου...

[crazy_diamond]

boubourina, εκπέμπεις πολύ αισιόδοξο μήνυμα

Ξέρεις ότι το δικαίωμα στη ζωή το έχεις έτσι κι αλλιώς, ό,τι μα ό,τι κι αν έχεις περάσει.

Συμφωνώ με τη Θεοφανία, ναι, ο κόσμος μπορεί να γίνει σκληρός, να κρίνει χωρίς να έχει καμία διάθεση να νιώσει τον άλλον, ιδίως σε μια κλειστή κοινωνία.
Το καλύτερο, για μένα, είναι να μάθεις να ζεις χωρίς να επιτρέπεις σε τέτοια τοξικά βέλη να σε επηρεάζουν, να μη σε αφορούν, να μη σε αγγίζουν, αφού έχεις κάνει εσύ η ίδια συνειδητά τις επιλογές σου.

Αρκεί να μη σε πιέσεις και να σου δώσεις χρόνο.

Χαίρομαι που άρχισες πάλι να γεμίζεις φως ~