Η οικονομικη κριση κ οι συνεπειες στον ψυχισμο των ανθρωπων

[kokoa]

Η οικονομικη κριση κ οι συνεπειες στον ψυχισμο των ανθρωπων, οι ευθυνες και η σταση μας

Η αφορμη για ν ανοιξω αυτο το θεμα δοθηκε με παροτρυνση της Θεοφανιας στο τοπικ "Τι σκεφτεστε",οπου διεξαγεται μια αναλογη συζητηση.Ειναι ενα μεγαλο θεμα που μπορει ευκολα να ξεφυγει.

Ομως πιστευω οτι ο ανθρωπος περα απο την ευθυνη απεναντι στον εαυτο του εχει και ευθυνη απεναντι στους συνανθρωπους του.Ας κοιταξουμε τον γειτονα,τον φιλο,τον συναδελφο με μια πιο ανθρωπινη ματια κι ας αποφασισουμε τι θελουμε να ειμαστε.Οποιος το συναισθανεται αυτο τοτε καταλαβαινει οτι η γνωση και η ενεργος συμμετοχη στα κοινα ειναι καθηκον του.

Η κριση που βιωνουμε δεν ειναι μονο οικονομικη και αλλα και μια κριση αξιων.

"Διπλασιάστηκαν οι αυτοκτονίες λόγων χρεών τον χρόνο που μας πέρασε, ενώ με τον ερχομό του 2010 κατεγράφη ήδη μία αυτοχειρία ενός ανέργου και δύο απόπειρες.

Συγκλονιστικά στοιχεία για τον αριθμό των αυτοκτονιών περιλαμβάνει το αστυνομικό δελτίο του 2009: 20 άνθρωποι τερμάτισαν τη ζωή τους και δεκάδες ακόμη βρέθηκαν... στο παρά πέντε.

Ο αριθμός αυτός αναφέρεται στα επίσημα και καταγεγραμμένα στοιχεία, ενώ είναι γνωστό πως πολλά επιπλέον περιστατικά έχουν μείνει κρυφά από τις οικογένειες των αυτόχειρων.

Είναι η πρώτη φορά στην Ελλάδα που αυξάνονται με τέτοιο ιλιγγιώδη ρυθμό οι «οικονομικές αυτοκτονίες»...

Ευάλωτοι άνθρωποι
Η αιφνίδια απώλεια εισοδήματος ή το χάσιμο της θέσης εργασίας δίνουν το τελειωτικό χτύπημα. Ο απαγχονισμός, η πτώση από ένα κτίριο και ο αυτοπυροβολισμός είναι οι συνηθισμένοι μέθοδοι της αυτοκτονίας.

Η κρίση της οικονομίας, ως φαίνεται, χτυπά κατευθείαν στις ψυχές των ανθρώπων, τους απελπίζει, τους κάνει ευάλωτους κι εν τέλει τους σκοτώνει.

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας είχε προειδοποιήσει έγκαιρα τα κράτη με την έναρξη της οικονομικής κρίσης ότι αυτά τα φαινόμενα μπορεί να αυξηθούν.

Κι αυτό γιατί η οικονομική δυσπραγία εντείνει το άγχος, την κατάθλιψη και τις κρίσεις πανικού. Οι άνθρωποι αρχίζουν να αισθάνονται παρείσακτοι, εκτός του κοινωνικού ιστού.

Η συντριβή, η αποτυχία και η ανικανότητα να προσφέρουν στην οικογένειά τους τα απαραίτητα για την επιβίωση οδηγούν στο «απονενοημένο διάβημα».

Σύμφωνα μάλιστα με τους ψυχολόγους, όσοι αυτοκτονούν εξαιτίας οικονομικών αδιεξόδων πρώτον τιμωρούν τον εαυτό τους γιατί δεν τα κατάφεραν και δεύτερον νομίζουν ότι έτσι λυτρώνονται κι απαλλάσσουν και τους γύρω από την... προβληματική τους περίπτωση.

9 θύματα μόνο στην Κρήτη
Αυξήθηκαν δραματικά τον τελευταίο καιρό τα κρούσματα των αυτοκτονιών λόγω των οικονομικών αδιεξόδων, όπως αποδεικνύουν τα διαδοχικά τραγικά περιστατικά που έρχονται στο φως της δημοσιότητας. Εννέα επιχειρηματίες στη σειρά αυτοκτόνησαν εντός του 2009 μόνο στην Κρήτη, εξαιτίας του ότι έχασαν τις επιχειρήσεις τους από χρέη.

«Συγγνώμη, για όλα φταίω εγώ που δεν τα κατάφερα»?

Πρόκειται για το σημείωμα που «άφησε» πίσω του, στα μέσα του περασμένου Οκτωβρίου, ο τραγικός επιχειρηματίας στον τομέα του μετάλλου από το Ηράκλειο της Κρήτης.

Ο άτυχος άνδρας αυτοπυροβολήθηκε γιατί χρεοκόπησε η επιχείρησή του. Λίγες ημέρες αργότερα 40χρονος αγρότης από τη Μεσαρά Ηρακλείου «ήπιε» μεγάλη ποσότητα χαπιών με σκοπό να δώσει τέλος στη ζωή του, λόγω χρεών σε τράπεζα, ωστόσο σώθηκε την τελευταία στιγμή από συμπολίτες του που τον βρήκαν σε κωματώδη κατάσταση.

Τρίκαλα: Ο 54χρονος επιχειρηματίας που διατηρούσε αντιπροσωπεία αυτοκινήτων της MAZDA επί της περιφερειακής οδού Τρικάλων - Ιωαννίνων βρέθηκε απαγχονισμένος στο υπόγειο της έκθεσης από οικείους του. Αιτία η οικονομική κατάρρευση της επιχείρησής του.

Παλαιό Φάληρο: Ο 43χρονος κάτοικος Παλαιού Φαλήρου βρέθηκε νεκρός με μία πλαστική σακούλα στο κεφάλι, μέσα στο διαμέρισμά του στον πρώτο όροφο πολυκατοικίας στην οδό Ναυσικάς. Τον αυτόχειρα βρήκε νεκρό η κοπέλα με την οποία διατηρούσε δεσμό, όταν άνοιξε στις 2.39 μετά το μεσημέρι την πόρτα του διαμερίσματος. Είχε αφήσει τρεις επιστολές, στις οποίες εξηγούσε τους λόγους που τον οδήγησαν στην απονενοημένη αυτή πράξη. Κύρια αιτία το γεγονός ότι ήταν άνεργος.

Καλλιθέα: Ο 40χρονος άνεργος οικογενειάρχης έβαλε τέλος στη ζωή του, αφού πρώτα αφαίρεσε και τις ζωές των δικών του ανθρώπων. Στις 21 Ιουνίου 2009 σκότωσε τη σύζυγό του και στη συνέχεια πήδηξε στο κενό αγκαλιά με τα δύο αγοράκια του, 2 και 3 ετών.

Αγία Βαρβάρα: Εθεσε τέρμα στη ζωή του λόγω χρεών. Ο 54χρονος επιχειρηματίας από την Αγία Βαρβάρα έχασε το μαγαζί του που είχε σφραγιστεί λόγω χρεών προς τον δήμο κι ένιωσε ότι πλέον δεν μπορούσε να συνεχίσει να παλεύει.

Ιωάννινα: Η ανεργία και ο φόβος του αύριο έσπρωξαν στην αυτοκτονία τις πρώτες κιόλας μέρες του χρόνου τον νεαρό άνδρα. Ανήμερα των Φώτων εξαφανίστηκε από το σπίτι του, για να βρεθεί λίγο αργότερα νεκρός σε χαράδρα στα Ιωάννινα. Ο Γιώργος Τζιχάνης, 37 ετών, ήταν μουσικός, παντρεμένος με δύο παιδιά, αλλά τον τελευταίο καιρό δεν έβρισκε δουλειά για να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του.

2 ΨΥΧΟΛΟΓΟΙ ΜΕΤΡΟΥΝ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ
Ο απολυμένος θυμώνει, πέφτει σε κατάθλιψη και είναι ανασφαλής

«Η φυσική αντίδραση του απολυμένου υπαλλήλου, του εργάτη ή του επιχειρηματία μπορεί να είναι ο θυμός, η λύπη, η κατάθλιψη, η ανασφάλεια και η χαμηλή αυτοεκτίμηση», επισημαίνει ο δρ Αλέξανδρος Σαχινίδης, διδάκτορας Οργανωσιακής Συμπεριφοράς στο Τμήμα Διοίκησης Επιχειρήσεων του Τ.Ε.Ι. Αθήνας και στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο. «Ολα αυτά οδηγούν σε συμπεριφορές που κυμαίνονται από την απλή παραμέληση του εαυτού τους έως και αυτοκαταστροφικές σε ακραίες περιπτώσεις. Το άτομο μπορεί να αδιαφορεί για την εμφάνισή του, για τη διατροφή του, για τον κοινωνικό του περίγυρο και την οικογένειά του ή μπορεί να στραφεί σε συνήθειες όπως το κάπνισμα και η κατάχρηση αλκοόλ ή ακόμα και παράνομων ουσιών». Χαρακτηριστικοί είναι οι υψηλοί δείκτες νοσηρότητας, εγκληματικότητας και αυτοκτονιών στις περιοχές που μαστίζονται από υψηλά ποσοστά μακρόχρονης ανεργίας. Σύμφωνα με την κ. Μαρία Πρωτοπαπά, ψυχολόγο και μέλος της Ελληνικής Συμβουλευτικής Εταιρείας, τα ψυχοσωματικά προβλήματα που συνδέονται με το στρες και την ψυχολογική ένταση έχουν αυξηθεί κατά 20% και αφορούν γυναίκες άνω των 40 ετών, επιχειρηματίες, υψηλόμισθους, αλλά και μισθωτούς μέτριου ή χαμηλού εισοδήματος, οι οποίοι αντιμετωπίζουν ανάλογο πρόβλημα και έχουν ανάγκη στήριξης, όμως αδυνατούν να ανταποκριθούν οικονομικά.

59.000 ΑΠΟΠΕΙΡΕΣ ΕΤΗΣΙΩΣ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ
Πανδημία ψυχασθένειας σε ολόκληρη τη Δύση

Η οικονομική κρίση βλάπτει σοβαρά την ψυχολογική υγεία, όπως προκύπτει από στατιστικά στοιχεία που «βλέπουν» όλο και πιο συχνά το φως της δημοσιότητας. Στοιχεία της Ευρωπαϊκής Ενωσης αποτυπώνουν την κατάσταση:

Τα ποσοστά αυτοκτονίας ατόμων που έχουν χάσει τη δουλειά τους είναι διπλάσια από εκείνα που έχουν σταθερή επαγγελματική δραστηριότητα (Αμερικανική Ενωση για τις Αυτοκτονίες-AAS).
Στην Ευρώπη σημειώνονται ετησίως 59.000 αυτοκτονίες, 90% των οποίων οφείλονται σε ψυχικές διαταραχές.
Ευάλωτες και περιθωριοποιημένες ομάδες, όπως άνεργοι, μετανάστες και ΑμεΑ έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να παρουσιάσουν προβλήματα ψυχικής υγείας.
Το έτος 2008 η Αμερικανική Γραμμή Πρόληψης των Αυτοκτονιών δέχτηκε 545.000 κλήσεις σχετικές με προβλήματα που προκλήθηκαν από ανεργία και οικονομικά προβλήματα, οι οποίες ήταν αυξημένες κατά 36% σε σχέση με το 2007.
Σύμφωνα με την Ιρλανδική Υπηρεσία για την Πρόληψη των Αυτοκτονιών, η ανεργία έχει αυξήσει κατά 70% τον κίνδυνο αυτοκτονιών, ακόμα και σε ανθρώπους που δεν έχουν ιστορικό ψυχικής νόσου.
Σε έρευνα του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης που δημοσιεύθηκε στους «Financial Times» και η οποία κατέγραψε τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης σε 26 χώρες, από το 1970 έως και το 2007, προκύπτουν τα εξής: μία αύξηση της ανεργίας της τάξης του 3% μπορεί να οδηγήσει σε άνοδο 4% των αυτοκτονιών και 6% των δολοφονιών, ενώ ο αλκοολισμός μπορεί να αυξηθεί κατά 28%. Τα μεγαλύτερα προβλήματα εντοπίζονται στις Η.Π.Α., την Ιαπωνία, το Χονγκ Κονγκ, την Ιρλανδία και τη Γαλλία. Οι κάτοικοι των χωρών πέριξ της Μεσογείου, όπως είναι η Ελλάδα, η Ιταλία και η Ισπανία, αντιδρούν πιο... ψύχραιμα, παρά τα μεγάλα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν εκατομμύρια νοικοκυριά. Μεγάλα ποσοστά αυτοκτονιών λόγω οικονομικών αδιεξόδων αντιμετωπίζουν και οι χώρες της πρώην Σοβιετικής Ενωσης (Ρωσία, Λιθουανία, Λευκορωσία, Ουκρανία), ενώ υψηλά είναι ακόμη τα νούμερα σε Ουγγαρία, Αυστρία και Ν. Κορέα."

η συνεχεια στο επομενο μνμ..

[kokoa]

η συνεχεια...

"Η ΤΡΑΓΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ 30ΧΡΟΝΗΣ Α.Χ.
Στο ψυχιατρείο λόγω άγχους και πίεσης από τη δουλειά

Η θέση της Α.Χ. στην εμπορική εταιρεία όπου εργαζόταν ήταν ιδιαιτέρως απαιτητική και λεπτή. Αντικείμενο της εργασίας της ήταν οι εισπράξεις, μια έτσι και αλλιώς δύσκολη δουλειά που απαιτεί προσεκτικούς και ευαίσθητους χειρισμούς.

Εδώ και έναν χρόνο, με την εμφάνιση της κρίσης, η καθημερινότητά της έγινε σαφώς δυσκολότερη. Οι πελάτες είτε είχαν διαρκώς άλλες? υποχρεώσεις είτε έγιναν «δυσεύρετοι». Η Α.Χ. είχε ωστόσο συγκεκριμένους μηνιαίους εισπρακτικούς «στόχους», επακριβώς καθορισμένους από την εμπορική διεύθυνση. Οι μήνες περνούσαν και η τριαντάχρονη εργαζόμενη αδυνατούσε όλο και περισσότερο να εισπράξει τις επιθυμητές οφειλές.

Διαταραχές
Στο παρασκήνιο δρούσε η «διακριτική» πίεση των προϊσταμένων σε συνδυασμό με το υπερβολικό άγχος και τις ενοχές εξαιτίας μιας αυξανόμενης αίσθησης ανικανότητας. Τη μοιραία Δευτέρα, η Α.Χ. δεν πήγε στο γραφείο. Δεν ενημέρωσε κανέναν για την απουσία της οπότε γύρω στο μεσημέρι οι συνάδελφοί της άρχισαν να ανησυχούν. Τα τηλεφωνήματα σε συγγενείς και φίλους δεν έφεραν αποτέλεσμα και έτσι ανέλαβε η αστυνομία.

Τα εταιρικό αυτοκίνητο εντοπίστηκε το επόμενο πρωινό σε ερημική επαρχιακή τοποθεσία 100 χλμ. από την Αθήνα. Μετά από πολύωρες έρευνες, οι αστυνομικοί εντόπισαν τη νέα γυναίκα σε εμφανώς κακή κατάσταση. Το πρώτο πράγμα που διαπίστωσαν οι έμπειροι αξιωματικοί της Ασφάλειας ήταν ότι η Α.Χ. δεν είχε καμία επαφή με την πραγματικότητα. Λίγες ώρες αργότερα, η ταλαιπωρημένη γυναίκα μεταφέρθηκε σε μεγάλο ψυχιατρικό νοσοκομείο όπου διαγνώστηκε σοβαρότατη διαταραχή. Η Α.Χ. έλαβε ισχυρή αγωγή και νοσηλεύτηκε για δύο εβδομάδες. Επέστρεψε στον εργασιακό της χώρο όταν κατάφερε να «σταθεί» στοιχειωδώς στα πόδια της. Η εταιρεία τη μετακίνησε σε άλλο πόστο, με σαφώς λιγότερη ψυχολογική πίεση."

[Θεοφανία]

..αν και τοποθετήθηκα στο "τι σκέφτεστε"...ας πω και εδώ την άποψη μου.
Θεωρώ πως η κατάσταση πολλών ανθρώπων έχει φτάσει στο αμήν. Καθημερινά συζητώ με κόσμο, όχι άσχετο, φίλους, πελάτες, προμηθευτές.
Δεν έχω ακούσει κανένα να μου λέει πως πάει καλά, πως δεν χρωστάει, πως δνε τον κυνηγούν οι τράπεζες ή το δημόσιο.
Δραματικές ή όχι ιστορίες, για τον καθένα έχουν τη δική τους βαρύτητα.
Το θέμα είναι τι κάνουμε?
Υπάρχουν τρεις λύσεις: παλευουμε/αφηνόμαστε/αυτοκτονούμε.

Μιλήσαμε και στο άλλο θέμα για τους ανθρώπους που μας κυβρνούν. θα πω κάτι χιλιοειπωμένο, αλλά αληθινό: ποιος τους ψήφισε?
Το δικό μου μερίδιο εγγυται πως δεν ψηφίζω. Μεγα λάθος που τώρα το βλέπω.
Είχα την ίδια ηλίθια άποψη με κάμποσες χιλιάδες ίσως και εκατομμύριο συνανθρώπους πως αυτή είναι η απάντηση μου στα χάλια των πολιτικών.

Όταν είπε ο Πάγκαλος, "μαζί τα φάγαμε", κατά βάση δεν έλεγε ψέμματα αν υπολογίσει κανείς πόσοι άαχρηστοι παίρνουν λεφτά χωρίς να κάνουν τίποτα στο δημόσιο, πόσοι κλέβουν φόρους και ΦΠΑ, πόσα εκατομμύρια έχουν χαθεί από δήμους και υπουργεία.
Ποιοι νομίζετε πως τα έφαγαν εκεί? Ο Πάγκαλος?
Για να γίνει μια μπίζνα σε ένα υπουργείο θα δουλέψουν πολλοί και θα φάνε άλλοι τόσοι.

Θέλω να πω, πως όλοι έχουμε μερίδιο ευθύνης.

[claire]

ο πάγκαλος πάντως πήρε πίσω αυτή τη δήλωση :S

[Θεοφανία]

ο πάγκαλος πάντως πήρε πίσω αυτή τη δήλωση :S

γιατί αυτά δεν λέγονται και πρέπει να τον μάζεψε ο παπανδρέου.
Στην ουσία όμως είπε μια μικρή έστω αλήθεια....

[claire]

εγώ πάντως ξέρω πολλούς που ούτε φάγανε, ούτε τους ψήφιζαν και τώρα παίρνουν τον πούλο....

[Θεοφανία]

εγώ πάντως ξέρω πολλούς που ούτε φάγανε, ούτε τους ψήφιζαν και τώρα παίρνουν τον πούλο....

Μα φυσικά. Εγώ να δεις πόσους ξέρω.
Σημασία έχει όμως πως το 50% αν βάλουμε πως είναι δημόοσιοι και το 30% κλέβει από φόρους, θέλει πολύ?
Ενδεικτικά έβαλα τα ποσοστά δεν ξέρω πόσοι είναι....

[claire]

μισό... το 50% του πληθυσμού εννοείς? επίσης βάζεις όλους τους δημόσιους στην ίδια κατηγορία?!

[gus1973]

Επειδή εμένα μου αρέσουν τα νούμερα να συμπληρώσω ότι το ποσοστό των δημοσίων υπαλλήλων επί του συνόλου του εργατικού δυναμικού είναι γύρω στο 11%. Το ποσοστό αυτό, κατατάσσει την χώρα στην 14η θέση σε σχέση με τις υπόλοιπες χώρες τις Ευρώπης (πιο πάνω από εμάς, στην κορυφή της λίστας, οι βορειοευρωπαϊκές χώρες, ακολουθούν Γαλλία, Μ.Βρετανία, πιο κάτω από εμάς η Γερμανία με ποσοστό 10,2%).

[Θεοφανία]

μισό... το 50% του πληθυσμού εννοείς? επίσης βάζεις όλους τους δημόσιους στην ίδια κατηγορία?!

λεω το 50% των δημόσιων και είπα πως είναι ενδεικτικά τα νούμερα δεν μπορώ να ξέρω.

Εχω δεκάδες ιστορίες για δημόσιους. Θα γράψω μερικές αργότερα...:)

[claire]

εγώ αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι πως βρέθηκαν όλοι αυτοί οι δημόσιοι σε αυτές τις θέσεις? αυτοδιορίστηκαν? ΜΗΠΩΣ θα έπρεπε να υπάρχει κρατικός μηχανισμός που να τα ελέγχει αυτά?

όχι βρε συ θεοφανία μην μπούμε σε αυτό το τριπάκι. οι δημόσιοι υπάλληλοι που ήρθαν από την κόλαση!

[gus1973]

λεω το 50% των δημόσιων και είπα πως είναι ενδεικτικά τα νούμερα δεν μπορώ να ξέρω.

Εχω δεκάδες ιστορίες για δημόσιους. Θα γράψω μερικές αργότερα...:)

Προσωπικά αποφεύγω τις αναφορές σε περιπτωσιολογίες μιας και από τη δουλειά μου έχω μάθει ότι τις περισσότερες φορές οδηγούν σε γενικεύσεις, οι οποίες συχνά μας αποπροσανατολίζουν από τη εξαγωγή ασφαλών συμπερασμάτων. Μπορούμε όμως να μιλήσουμε με στοιχεία (το διαδίκτυο μας δίνει τη δυνατότητα πρόσβασης σε έγκυρες και επίσημες πηγές) όπως και με αναφορές σε παρόμοιες πολιτικές, σαν και αυτή που εφαρμόζεται στη χώρα μας, που εφαρμόσθηκαν σε άλλες χώρες ανά τον κόσμο. Μελετώντας κάποια από αυτά, ίσως να μας δοθεί η δυνατότητα να κάνουμε τις απαραίτητες συνδέσεις και να αντιληφθούμε - σε κάποιο βαθμό - ποιος είναι ο "υψηλότερος" σκοπός των "προσπαθειών" για τη "διάσωση της χώρας".

Αναγνωρίζω ότι σε κάθε συζήτηση δεν είναι δυνατόν να είμαστε με ένα βιβλίο στο χέρι και να παραπέμπουμε σε σχετικές αναφορές. Από την άλλη, τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή με όλες αυτές τις επιθέσεις, ίσως να άξιζε τον κόπο να επιχειρήσουμε μια πιο εμπεριστατωμένη προσέγγιση της κατάστασης...

[void]

Οικονομική κρίση, ανεργία, δεν έχουμε λεφτά, φταίνε οι πολιτικοί, όχι δε φταίνε αυτοί, μαζί τα φάγαμε, ψάχνω για δουλειά - δε βρίσκω, τι άλλους φόρους θα μας επιβάλλουν, αξίζει η ζωή όταν δεν κάνεις όνειρα, είμαστε σε αδιέξοδο...ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ???
Ειλικρινά έχω κουραστεί με όλα αυτά..και πιο πολύ λυπάμαι. Λυπάμαι γιατί μια οικονομική κρίση, δηλαδή λιγότερα χρήματα στις τσέπες μας, δηλαδή λιγότερος καταναλωτισμός, δηλαδή λιγότερη κοινωνικότητα, έχει βγάλει στη φόρα αυτό που πραγματικά είναι ο καθένας μας.
Λυπάμαι να ακούω ανθρώπους να αυτοκτονούν γιατί πέφτει έξω η επιχείρησή τους..λυπάμαι γιατί είχαν τόσο εξαρτημένη την αυτοεκτίμησή τους από το χρήμα που μόλις το έχασαν έχασαν και το λόγο για να ζουν. Λες και και η ύπαρξή τους έχει νόημα μόνο μέσω των χρημάτων.
Και η ψυχή μας τι απέγινε ? τίποτα...απλώς χάθηκε και ψάχνει κι αυτή ένα τρόπο να βγει προς τα έξω να μας πει : "εε, είμαι κι εγώ εδώ".."πότε θα αρχίσεις να ασχολείσαι μαζί μου?"..
Χάσαμε την επαφή μαζί της, αγνοήσαμε την αξία της.."τι να την κάνεις την ψυχή όταν έχεις κόσμο να βγαίνεις, να γλεντάς, όταν έχεις χλιδάτη δουλειά, κομψά ρούχα, όμορφη εμφάνιση"..πείσαμε τους εαυτούς μας ότι μας είναι άχρηστη..κυριολεκτικά μας πείσαμε..σε κάθε δάκρυ που χύναμε την ξεγελούσαμε την ψυχή μας, βγαίναμε έξω να διασκεδάσουμε τον πόνο μας..έχω φίλους και περνάω καλά, σιγά μη στεναχωρηθώ..νιώθω άσχημος, αλλά δε θα κάτσω να σκάσω, θα πάω για ψώνια...δε βρίσκω κάποιον να με αγαπάει, αλλά δε βαριέσαι, θα με αγαπάω εγώ τόσο πολύ που δε θα χρειάζομαι κανέναν άλλον...στη δουλειά δε με εκτιμάνε όπως θέλω, γι'αυτό κι εγώ δε θα δουλεύω οκτώ ώρες αλλά δώδεκα, θα τους δείξω εγώ..
Χάθηκε λοιπόν η επαφή με την ψυχή. Δεν ακούγαμε ποτέ αυτό που πραγματικά είχε ανάγκη. Και ούτε πιστέψαμε σε αυτήν γιατί γενικά δεν πιστεύουμε σε τίποτα. Φοβόμαστε ότι θα απογοητευτούμε, και δεν πιστεύουμε σε τίποτα. Λες και θα μας απογοήτευε ποτέ η ψυχή μας αν πραγματικά την ακούγαμε.
Και άνθρωπος χωρίς επαφή με την ψυχή του, είναι κουφάρι. Γι'αυτό και όταν ήρθε η στιγμή που όλος ο κόσμος μας ο χάρτινος κατέρρευσε, μείναμε αβοήθητοι, χωρίς κανένα στήριγμα. Γιατί το μοναδικό μας στήριγμα και εφόδιο είναι το μέσα μας, το animus..και τώρα είναι σε μια γωνίτσα, μας κοιτάει και χλευάζει..σφαλιάρα ε ?