Χειρουργείο και παιδική ψυχολογία

[Remedy]

Λιλι...επειδή δεν υπάρχει πολύς χρόνος και επειδή δεν βλέπω να γυρίζει με ψυχολόγο το βράδυ ο άντρας σου σπίτι, θες να μας πεις πιθανές ερωτήσεις του παιδιού, που κολλάς περισσότερο, τι σε αγχωνει, τι τελος παντων μπορούμε να κάνουμε για να σε βοηθήσουμε?

Παράλληλα θα ανάψω μια φωτιά στην ταράτσα μου μήπως βρω τη μαρινα με σήματα καπνού και σε βοηθήσει σε πιο επαγγελματικό επίπεδο...:)

τις εχει πει τις ερωτησεις η γυναικα, κοπελια....

[Θεοφανία]

τις εχει πει τις ερωτησεις η γυναικα, κοπελια....

σόρι κοπελιά δεν τις είδα.....ειπαμε τόσα πράγματα πριν απο αυτό.
Πάμε λοιπόν...:)



- Τι θα πρέπει να του απαντήσουμε στις ερωτήσεις του;
- Θα μείνει ένα σακουλάκι για 5 μέρες μετά το χειρουργείο έξω από την κοιλίτσα με μια τρυπούλα από την κοιλιά(για να φεύγουν τα ούρα από κει, και θα το αλλάζουμε όποτε γεμίζει).

Νομίζω πως πρέπει να του πεις την αλήθεια αλλά με πιο παιδικό τρόπο, τύπου: αυτό το σακουλάκι θα πάρει όλα τα πονάκια από το σώμα σου και δεν μπορούμε να το βγάλουμε πριν βεβαιωθούμε πως είναι όλα καλά.

- Θα με ρωτήσει για την τομή στην κοιλιά (δεν του αρέσουν τα σημαδια πάνω στο δέρμα και συνεχώς ρωτάει για όποια ουλή δει πάνω σε δέρμα).

Θα του πεις πως αν είναι καλό παιδί το σημάδι θα φεύγει σιγά-σιγά μέχρι που δεν θα φαίνεται καθόλου. Πες του το παραμύθι του Πινόκιο με τη μύτη..:)

-Θα ξαναεπισκευτούμε το νοσοκομείο για αλλαγές μετά το χειρουργείο.

Ας τελειώσει με το καλό η νοσηλεία και μέχρι τότε φαντάζομαι πως θα έχεις μιλήσει με κάποιον ειδικό ώστε να σε κατευλύνει.

-Οι γιατροί μιλάνε αγγλικά (και αυτός φοβάται όποιον του μιλάει αγγλικά).

Εδώ χρειάζεσαι μια πιο επαγγελματική γνώμη. Προφανώς φοβάται γιατί είναι...παιδί και δυσκολεύεται στην αλλαγή της γλώσσας. Θα νομίζει το καημένο πως είναι τέρατα..:ρ

[deleted-member141015]

lilina καλησπέρα :) Θα περιοριστώ για αρχή σε αυτά που ρωτάς για το παιδάκι, μιας και η επέμβαση είναι άμεσα. Καταρχήν ηρέμησε και μην στενοχωριέσαι, γιατί αυτά που αναφέρεις ως 'φοβίες', δεν είναι φοβίες αλλά εντελώς φυσιολογικοί φόβοι της ηλικίας του. Και όσο για τις υπόλοιπες συμπεριφορές (π.χ να χτυπήσει το άλλο παιδάκι, να φωνάζει), είναι απόλυτα αναμενόμενες έτσι κι αλλιώς, μιας και στην ηλικία του αναζητά την αμέριστη προσοχή της μαμάς, πόσο μάλλον τη στιγμή που έχει βρεθεί σε άγνωστο-νέο περιβάλλον.

Επίσης, γενικά, δεν έχουν τόσο μεγάλη σημασία τα λόγια που θα διαλέξεις, όσο (όπως σωστά ανέφερε νομίζω η Lou πιο πάνω) το να νιώσει ασφάλεια. Μην ψάχνεις να βρεις τις τέλειες απαντήσεις, δούλεψε περισσότερο τη δική σου ηρεμία, ώστε η έκφραση του προσώπου, ο τόνος της ομιλίας, οι κινήσεις σου, να είναι πράγματι καθησυχαστικά κι ευχάριστα, να μεταδίδουν στο παιδί τη σιγουριά ότι όλα γίνονται για καλό και θα πάνε καλά και εσύ θα είσαι εκεί.

Διάλεξε απλά λόγια και χωρίς πολλές λεπτομέρειες, μην παρασύρεσαι δηλαδή από τις ερωτήσεις του παιδιού σε υπερβολικές αναλύσεις για τη διαδικασία. Είπες ότι μιλάτε ως ενήλικοι, μην ξεχνάμε ότι παρά τη γενικότερη στάση / στυλ επικοινωνίας που μπορεί να προτιμάται ή να κυριαρχεί σε μια οικογένεια, δεν παύει να είναι ένα παιδί μόλις 3 ετών, που όσο και να θέλει, όσο και να έχει εξοικειωθεί με κάποιο λεξιλόγιο, όσο και να ενθαρρύνεται, παρόλα αυτά έχει γνωστικούς περιορισμούς στην κατανόηση και γι αυτό είναι πιο εύκολο να αγχώνεται παρά να καθησυχάζεται με την υπερανάλυση.

Καταρχήν, σου έχει ήδη κάνει ερωτήσεις ή είναι μόνο η ανησυχία σου για το τι θα απαντήσεις σε πιθανές ερωτήσεις? Τι γνωρίζει ως τώρα για όλο αυτό που του συμβαίνει και αυτό που πρόκειται να συμβεί? Εσύ, έχεις πλήρη ενημέρωση για όλη τη διαδικασία και πώς / πόσο θα είσαι δίπλα στο παιδί? Γενικά, το πρώτο που χρειάζεται είναι να του πεις ότι υπάρχει κάποιο προβληματάκι που πρέπει ο γιατρός να διορθώσει και ότι είναι κάτι που συμβαίνει σε πάρα πολλά παιδάκια. Πες του την αλήθεια για τη σοβαρότητα της κατάστασης, δηλαδή αν είναι κάτι που πράγματι με αυτό τον τρόπο αντιμετωπίζεται πλήρως, θα το παρουσιάσεις έτσι ακριβώς (με απλά λόγια). Το βασικότερο θέμα για τα παιδάκια, είναι η εμπιστοσύνη και συνήθως φοβούνται ότι τα πράγματα είναι χειρότερα απ' όσο τους λένε, οπότε φρόντισε να μπορεί να σε εμπιστεύεται μιλώντας για τις πραγματικές διαστάσεις του όλου προβλήματος, όχι όμως για όλες όλες τις λεπτομέρειες από ιατρική σκοπιά. Εστίασε δηλαδή στη σοβαρότητα του όλου θέματος και το αποτέλεσμα της επέμβασης.

Για τις τομές και τα σακουλάκια, δεν χρειάζεται να πεις ότι σου άνοιξαν την κοιλίτσα, σε έραψαν ή οτιδήποτε άλλο. Απλά ότι αυτό είναι ο τρόπος για να διορθωθεί το πρόβλημα και ότι είναι κάτι που θα περάσει, εσύ θα είσαι δίπλα του. Πες του επίσης ότι μετά την επέμβαση θα είσαι εκεί, μαζί με κάποιο αγαπημένο του παιχνίδι. Αν θες όμως, πες μου τι έχει ήδη ειπωθεί στο παιδί ή τι εσύ γνωρίζεις για τη διαδικασία, ώστε να μπορώ να σου πω πιο συγκεκριμένα.

[Jane]

Lilina καλησπέρα,

Έχω ζήσει παρόμοια φάση με κοντινό μου παιδάκι στο εξωτερικό. Ίδια ηλικία και ίδια επέμβαση. Έγινε επιδιόρθωση της πυελοκαλυκικής συμβολής γιατί η στένωση στο σημείο είχε σαν αποτέλεσμα τη παρεμπόδιση της ομαλής ροής των ούρων από το νεφρό προς την ουροδόχο κύστη, κάτι που αν παρέμενε για καιρό θα οδηγούσε σε ουρολοιμώξεις και έκπτωση της λειτουργίας του νεφρού.

Η επέμβαση είναι απλή. Φαντάζομαι ότι για να επιλέξετε το μέρος αυτό, θα σας ενέπνευσε εμπιστοσύνη, τουλάχιστον στον άντρα σου που είναι γιατρός.

Στο παιδάκι που σου είπα, είχαν πει οι γονείς ότι είχε καταπιεί μια πετρούλα στη παραλία, όταν ήταν μικρό, τότε που δεν ήταν μεγάλο όπως τώρα. Και ότι θα πήγαινε στο νοσοκομείο που είναι ειδικό για παιδάκια για να του βγάλουν τη πετρούλα.

Πριν από την επέμβαση, του άλειψαν στο χεράκι μια άσπρη κρεμούλα που ήταν ελαφρό τοπικό αναισθητικό, για να μη πονάει όταν θα το τρυπούσαν για το γενικό αναισθητικό. Ο μπαμπάς του έκανε πλάκα ότι κοίτα, σε πασάλειψαν με γιαούρτι για να μη πονάς. Έλα να το μυρίσουμε, και τέτοια.

Στη πρώτη αναισθητική που έγινε στο θάλαμο και είναι πιο ελαφριά, το παιδάκι, άρχισε να αναρωτιέται γιατί άλλαξε η χροιά της φωνής του και πάλι οι γονείς το αντιμετώπισαν με πλακίτσες.

Η επέμβαση δεν κράτησε πολύ και μετά μόνο του το παιδί λόγω της νάρκωσης ήταν ήρεμο, δεν χρειαζόταν οι γονείς να το κρατούν στο κρεβάτι, το ήθελε αυθόρμητα. Έπειτα, μέρα με τη μέρα και αυθόρμητα, όσο το μικρό ανέκαμπτε, τόσο του άνοιγε και η όρεξη και το κέφι, όλα ομαλά.

Το νοσοκομείο είχε οργάνωση για παιδάκια, χώρο με παιχνίδια και όσες λίγες μέρες έμεινε το παιδάκι, οι γονείς του αποκαλούσαν το χώρο εκείνο, σχολείο και το παιδί ένιωθε μεγάλο! Δείξε ηρεμία μπροστά στο παιδί και κάνε το να νιώθει εμπιστοσύνη.

Καλή επιτυχία ολόψυχα.

Και σχετικά με τον άντρα σου, ας μη βιαστούμε να τον χαρακτηρίσουμε σκληρό. Ίσως λόγω των γνώσεών του σαν γιατρός, ξέρει πως τα πράγματα είναι απλά και τα ελέγχει. :)

[lilina]

Paidia, eutuxws meta thn x8esini kouventa mou me ton antra mou, simera vrike to xrono kai rwtise mia eswteriki psuxologo tou nosokomeiou diladi.

Apo simera 8a proetoimasoume ton mikro oti aurio 8a paei gia e3etaseis (oxi omws enesi) mono piesi, kai oti 8a dokimasoume mia maska (tou exoun dwsei idi mia edw na paizei gia na e3ikoiw8ei).
Meta otan 3upnisei 8a exoume ton Mickey (pou einai filos tou) dipla tou 3aplwmeno me tis idies gazes kai to idio sakoulaki stin koilitsa. 8a tou e3igisoume an rwtisei oti eprepe na tou isiwsei o giatros ena solinaki stin kilitsa (mono auto) kai 8a milame cool kai aneta san na leme kati poli aplo kai ka8imerino....kai o 8eos voh8os...

8a sas pw nea...

Sas euxaristw polu olous :-)