Πρόβλημα με τη μητέρα μου-λεφτά.

[Konstantinoss]

Να βλέπουμε κ την άλλη πλευρά, κ άλλοι έχουν ανάγκες, επειδη είναι 50 ή 60 δλδ δέν ειναι άνθρωποι? Απλά βάζουν προτεραιότητες, είναι στον άνθρωπο. Ναι boubourina και γώ τη ζηλεύω, είναι αξιοζήλευτος άνθρωπος.

[Danay1997]

Καλησπέρα σας,

είμαι καινούρια εδώ και καλώς σας βρήκα.

Θα ήθελα να σας παραθέσω ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζω εδώ και πολλά χρόνια με τη μητέρα μου και με ανησυχεί αλλά δεν μπορώ να καταλήξω κάπου με το φτωχό μου μυαλό.
Αρχικά να αναφέρω ότι είμαστε μια τριμελής οικογένεια, η μητέρα μου, εγώ και η μεγαλύτερη αδερφή μου.
Τον πατέρα μου τον έχουμε χάσει εντελώς ξαφνικά πριν από πολλά χρόνια, όταν εγώ και η αδερφή μου ήμαστε μικρά παιδιά και η μητέρα μου στα 27 της. Από τότε έδωσε γενναίο αγώνα μαζί με τους παππούδες μας να μας μεγαλώσει και δούλευε πολλές ώρες. Πάντοντε όμως είχε πρόβλημα με τα χρήματα. Όσα και να περνούσαν από τα χέρια της ποτέ δεν ήταν αρκετά. Ψώνιζε φυσικά και για το σπίτι, όπως και τους λογαριασμούς αλλά η πρώτη της προτεραιότητα ήταν να ψωνίζει ρούχα, αξεσουάρ και παπούτσια για την ίδια, να αλλάζει εμφάνιση και πάει λέγοντας.
Αρκετά χρόνια αργότερα έκανε μια σχέση που διήρκησε δέκα χρόνια αλλά όταν τελείωσε το πράγμα χειροτέρεψε, και κορυφώθηκε όταν εγώ και η αδερφή μου φύγαμε από το πατρικό μας( εκείνη γιατί παντρεύτηκε και εγώ για να μείνω μόνη μου). Τότε μου έλεγε συνεχώς ότι τρελαίνεται να είναι μέσα στο σπίτι μόνη της και συνέχισε να δουλεύει δύο δουλειές. Να αναφέρω ότι από τότε αρχισαν οι διαφωνίες με εμένα και την αδερφή μου για τα λεφτά που μας είχαν μαζέψει οι παππούδες και τα είχε ξεκοκκαλίσει. (και μιλάμε για λεφτά!)
Τότε είχε αποφασίσει να επισκέπτεται μία ψυχολόγο και όντως είδα μεγάλη βελτίωση στη γενικότερη συμπεριφορά της όμως ξαφνικά μια μέρα σταμάτησε να πηγαίνει γιατί, όπως είπε, η εν λόγω ψυχολόγος τη ζήλευε και ήθελε να την κάνει να ντύνεται σαν καμιά γριέντζω. (δικά της λόγια) Εγώ της εξήγησα ότι όντως κάποια από τα ρούχα που φοράει δεν ταιριάζουν στην ηλικία της(τώρα 51) αλλά έγινε επιθετική και ειρωνική κατευθείαν και υποστήριξε ότι την καταπιέζουν μια ζωή και δε θα μας δώσει λογαριασμό. Πάσο εγώ...
Πρόσφατα λοιπόν έμαθα ότι παλιά είχε πάρει ένα τεράστιο δάνειο το οποία τώρα κατάφερε να ξεχρεώσει, μαζί με πιστωτικές επι χρόνια κ.ο.κ, και ότι εδώ και δέκα χρόνια μου τρώει ΤΑ λεφτά από κάτι που έπρεπε να εισπράτουμε και οι δύο.
Προσπαθώ εδώ και χρόνια να τη λογικέψω(αν και ομολογώ ότι πολλές φορές έχω χάσει την υπομονή μου μαζί της) ότι γίνεται παρανοική όταν πρόκειται για χρήματα, γιατί όταν της ζήτησα το λόγο που μου το κρατούσε κρυφό ότι έπρεπε να εισπράτω και εγώ το συγκεκριμένο ποσό και το έπαιρνε μόνο εκείνη και το δικό μου μερίδιο, μου επιτέθηκε λέγοντας ότι είμαι άπληστη και ότι θέλω να της φάω τα λεφτά της και ότι συμπεριφέρομαι σαν να τη μισώ. Φυσικά, τρελάθηκα και προσπάθησα να την πείσω ότι δεν ισχύει κάτι τέτοιο αλλά ήταν ανένδοτη. Γενικά, η συγκεκριμένη κουβέντα πήρε εντελώς παράλογη στροφή καθώς η μητέρα μου άλλαζε συνεχώς θέματα και προσπαθούσε να επιρρίψει την ευθύνη σε οποιονδήποτε εκτός από τον εαυτό της και όταν της έλεγα με επιχειρήματα την αλήθεια με ειρωνευόταν ότι μια ζωή είμαι όλο παράπονο(βασικά αυτό λέει πάντα σε όλους όταν τη στριμώχνουν).
Τα οικονομικά αυτα θέματα έχουν γίνει αρκετές φορές αιτία προστριβών μεταξύ μας(καθώς έχω ξεχρεώσει εγώ 2 φορές δάνειά της με μεγάλες προσωπικές στερήσεις και μου έχει επιστρέψει ένα μικρό πόσο, τα άλλα υπέρ πατρίδος...) με αποτέλεσμα να μην της έχω πιά καμία εμπιστοσύνη όσον αφορά τα χρήματα γιατί δεν έχει έλεγχο. Πάντως, να αναφέρω ότι ο καταναλωτικός οίστρος που την πιάνει δεν επεκτείνεται σε 'άχρηστα' αντικείμενα(πχ μπαστούνια του γκολφ) αλλά ρούχα και αξεσουάρ.
Και να αναφέρω επίσης ότι έχει γενικώς ένα θέμα με τις ευθύνες. Συνήθως δεν παραδέχεται ότι είναι λάθος(στο οτιδήποτε) και επιτίθεται με ειρωνεία, ενίοτε με δόσεις "θύματος" ότι μόνιμα τη σταυρώνουμε και την κατηγορούμε "αυτή τη μάνα".

Αναγνωρίζετε κάτι σε αυτά που γράφω για να ξεκινήσω να ψάχνω πώς μπορώ να τη βοηθήσω;

αυτος ο χαρακτηρας ομως μπορει να παραπεμπει και σε μεθοριακη προσωπικοτητα...............ταιρ� �αζει.

[Θεοφανία]

αυτος ο χαρακτηρας ομως μπορει να παραπεμπει και σε μεθοριακη προσωπικοτητα...............ταιρ� �αζει.

τι παει να πει μεθοριακη προσωπικότητα?
Πρώτη φορά ακύω αυτό τον όρο και εκτός των άλλων, εδώ δεν είμαστε για να κάνουμε διαγνωσεις.

[boubourina]

θεοφανεια. Κατι προσπαθειτε να πειτε και εσυ και η Δαναη αλλα δεν το πιανω! Αφωνες?

[Danay1997]

αγαπησα πολυ καποτε εναν ανθρωπο που ηταν τετοιος............ειχε αυτο το χαρακτηρα ακριβως επιρριπτει ευθυνες σε αλλους και τιποτε δεν ειναι καλο γι αυτον πια...........εκανα μεγαλο λαθος............

[Θεοφανία]

αγαπησα πολυ καποτε εναν ανθρωπο που ηταν τετοιος............ειχε αυτο το χαρακτηρα ακριβως επιρριπτει ευθυνες σε αλλους και τιποτε δεν ειναι καλο γι αυτον πια...........εκανα μεγαλο λαθος............

μάλλον εννοείς οριακό...

κοίτα, η διαγνωσμένη νόσος απέχει πολύ από έναν επιπόλαιο χαρακτήρα.
Μπορεί να έχει γνωρίσματα, αλλά τα ίδια γνωρίσματα έχει και το 50% των ανθρωπων παγκοσμιως. Αυτό δεν σημαίνει πως νοσεί.

[Remedy]

Αυτή ήταν πάντα η σκέψη μου, να πάμε παρέα.
Τη δύναμη την έχω αλλά δεν ξέρω αν θα δεχτεί να πάμε. Ελπίζω πως θα με διαψεύσει και θα δεχτεί την πρότασή μου. (εγώ μονίμως με μια ελπίδα ζω!)
Όσο για την πίκρα, ναι το παραδέχομαι, είναι το σημείο κλειδί της ζωής μου που με έχει στείλει δύο φορές στο νοσοκομείο νομίζοντας ότι πεθαίνω, σβήνω, χάνομαι και ήταν φυσικά κρίσεις πανικού γιατί είμαι κλειστός άνθρωπος και δεν μοιράζομαι τα πρόβληματά μου με τρίτους(το παράπονο του άντρα μου!) και έφτασα να σκάσω.
Θα το προτείνω πάντως και θα δούμε τί θα γίνει.

ευακι καλησπερα
δεν ξερω αν πασχει απο κατι η μητερα σου η οχι, αυτο που βλεπω ειναι, οτι εσυ θα χρειαζοσουν μια βοηθεια.

βοηθεια μπορει να παρει αυτος που:
α) την δεχεται
β) υποφερει με αυτο που ζει, γινεται δυσλειτουργικος.
μπορει εσυ να εχεις πολλα παραπονα απο την μαμα σου και να εχεις και δικιο, αλλα αν αυτη δεν υποφερει και πιστευει οτι ζει καλα, ποιος ο λογος να τρεχει στους γιατρους? εσυ θα πηγαινες? εγω οχι παντως...

εσυ απο την αλλη και εισαι πολυ δυσαρεστημενη απο ολα αυτα, αλλα και εχεις συγκεκριμενες ενοχλησεις, ειτε απο αυτη την ιστορια, αλλα πιθανοτατα κι απο αλλα θεματα που εχουν σωρευτει.
αποτελεσμα αυτων, οι κρισεις που μας λες.

εγω προτεινω να επισκευθεις ειδικο για τις ΔΙΚΕΣ ΣΟΥ ενοχλησεις και να μην περιμενεις να πεισεις την μαμα σου.
οταν στην πορεια αρχισεις να ξεδιαλυνεις αυτα που σε μπερδευουν εσενα και σου προκαλουν τα συμπτωματα, βλεπεις τι θα κανεις...