Χωρισμός

[Deleted20082014]

Τι γνώμη έχετε για το χωρισμό? Εγώ τον βλέπω σαν το θάνατο. Χάνεις ένα αγαπημένο σου πρόσωπο και δεν το ξαναβλέπεις ποτέ. Και σίγουρα πονάει πιο πολύ ο χωρίζων από το χωριζόμενο. Νιώθεις σαν νεκρός, η ζωή σου δεν έχει κανένα νόημα. Και σκέφτεσαι ότι έχασες τόσο χρόνο και βασίστηκες σε έναν άνθρωπο και τώρα πια δεν υπάρχει στη ζωή σου. Λες "γιατί έκανα τόσα όνειρα? Γιατί δέθηκα τόσο καιρό μαζί του?"
Φυσικά αυτά είναι σκέψεις δικές μου και σας τις μεταφέρω στο β' ενικό πρόσωπο.
Προσωπικά, δεν αντέχω τις αλλαγές στη ζωή μου, ακόμη και τις πιο μικρές. Πχ. να αλλάξω κάτι στο δωμάτιό μου, στη διακόσμηση, ενώ το θέλω μου κακοφαίνεται μετά. Είμαι πολύ της συνήθειας. Πείτε μου τις γνώμες σας. Το έχω ανάγκη, πραγματικά. Δεν είμαι καλά :(

[λιλιουμ]

O χωρισμος μπορει να ειναι κατι παρα πολυ ευχαριστο και απελευθερωτικο οταν συμβει. Εγω οσες φορες χωρισα (2), και με χωρισανε (1), απο σχεσεις 1,5 εως 2,5 ετων, ξαλαφρωσα, και περναγα πολυ ωραια ως ελευθερη. Βεβαια εγω ειμαι αλλη κατηγορια μαλλον, μες στις σχεσεις εχω τασεις φυγης, βαριεμαι ευκολα, και εχει αποδειχτει οτι καλυτερα ειναι να ειμαι μονη μου, οποτε για μενα μαλλον η σχεση ειναι ενας μικρος θανατος. Ουτε εγω αισθανομαι πολυ καλα. Κοιτα να δεις! Μαλλον πρεπει να ανοιξω ξεχωριστο θεμα.

Παντως νομιζω οτι αφου περασεις το σταδιο που βρισκεσαι τωρα, μετα πρεπει να φτασεις σε αυτο που λεω εγω. ΑΠο οτι ειδα στο πρωτο σου θεμα, ησουν αυτη που ειπες να χωρισετε. Οταν λοιπον εισαι ο χωριζων, οπως λες, πρεπει να εισαι σιγουρος για την αποφαση σου, ωστε να μην πισωγυρισεις προκαλωντας πονο και σε εσενα και στον αλλον. Αν δεν εισαι, θα εχεις αυτα τα συμπτωματα που εχεις τωρα. Ισως εγω να μενω μες στη σχεση εως οτου δεν παει αλλο για να μην εχω αυτο τον κινδυνο να πισωγυρισω, να εχω εξαντλησει καθε περιθωριο. Αλλα δε στο προτεινω, ειναι κατι πολυ ψυχοφθορο.

Γνωμη μου ειναι, να το παρεις χαλαρα το πραγμα. Μην σπας τοσο το κεφαλακι σου και βασανιζεσαι. Απολαυσε ο,τι εχεις τωρα και κοιτα να περνας καλα χωρις να πληγωνεις καποιον αλλον, αλλα ουτε και τον εαυτο σου. ΑΝ εισαι ειλικρινης με τον εαυτο σου και τον αλλο το καταφερνεις αυτο. Στα λεω, να τα ακουω κι εγω.

:)

[Sublime]

το μονο πραγμα που ειναι συνεχες στην ζωη ειναι οι αλλαγες....Ποσο μαλλον οταν ειναι αναποφευκτες τοτε ειναι που πρεπει να τις αποδεχεσαι.
Τι εγινε?

[Sublime]

O χωρισμος μπορει να ειναι κατι παρα πολυ ευχαριστο και απελευθερωτικο οταν συμβει. Εγω οσες φορες χωρισα (2), και με χωρισανε (1), απο σχεσεις 1,5 εως 2,5 ετων, ξαλαφρωσα, και περναγα πολυ ωραια ως ελευθερη. Βεβαια εγω ειμαι αλλη κατηγορια μαλλον, μες στις σχεσεις εχω τασεις φυγης, βαριεμαι ευκολα, και εχει αποδειχτει οτι καλυτερα ειναι να ειμαι μονη μου, οποτε για μενα μαλλον η σχεση ειναι ενας μικρος θανατος. Ουτε εγω αισθανομαι πολυ καλα. Κοιτα να δεις! Μαλλον πρεπει να ανοιξω ξεχωριστο θεμα.

Παντως νομιζω οτι αφου περασεις το σταδιο που βρισκεσαι τωρα, μετα πρεπει να φτασεις σε αυτο που λεω εγω. ΑΠο οτι ειδα στο πρωτο σου θεμα, ησουν αυτη που ειπες να χωρισετε. Οταν λοιπον εισαι ο χωριζων, οπως λες, πρεπει να εισαι σιγουρος για την αποφαση σου, ωστε να μην πισωγυρισεις προκαλωντας πονο και σε εσενα και στον αλλον. Αν δεν εισαι, θα εχεις αυτα τα συμπτωματα που εχεις τωρα. Ισως εγω να μενω μες στη σχεση εως οτου δεν παει αλλο για να μην εχω αυτο τον κινδυνο να πισωγυρισω, να εχω εξαντλησει καθε περιθωριο. Αλλα δε στο προτεινω, ειναι κατι πολυ ψυχοφθορο.

Γνωμη μου ειναι, να το παρεις χαλαρα το πραγμα. Μην σπας τοσο το κεφαλακι σου και βασανιζεσαι. Απολαυσε ο,τι εχεις τωρα και κοιτα να περνας καλα χωρις να πληγωνεις καποιον αλλον, αλλα ουτε και τον εαυτο σου. ΑΝ εισαι ειλικρινης με τον εαυτο σου και τον αλλο το καταφερνεις αυτο. Στα λεω, να τα ακουω κι εγω.

:)

με εμπνεεις....Χθες ειχα αλλον εναν ΤΕΡΑΣΤΙΟ καυγα. Πιστευα οτι μπορουσα να σταθω μονη μου...εκανα λαθος.εχω δρομο ακομα.

[ioannis2]

είναι δύσκολη η φάση μετα το χωρισμό, με τον καιρό όμως το συνηθίζεις και πας παρακάτω, στην αρχή σου φαινονται όλα μαυρα, με τον καιρο όμως αυτο ξεθωριάζει. Αν όμως δεθείς συναισθηματικά με τον άλλο και αφηνεις πισω πολυ ωραιες στιγμες τα πράγματα είναι πιο δυσκολα. Στην αρχή του χωρισμού εκτος απ τον πονο ειναι και το αίσθημα κενού στη ζωή που τρεχεις να καλύψεις όπως αναζητωντας φιλους που ξεκοψες. Ένας τροπος να βιώσεις λιγοτερο εντονα ένα χωρισμό είναι να φερνεις στο νου περισσότερο, τις άσχημες στιγμες που περασες μαζι του, τα ελαττώματα που είχε και ότι θα βρεις κατι καλυτερο.

[Deleted20082014]

Λίλιουμ, κι εγώ βαριέμαι εύκολα και έχω τάσεις φυγής μέσα σε μια σχέση. Κι εγώ προσπάθησα να εξαντλήσω όλα τα περιθώρια, αλλά με κατάλαβε ότι ήμουν διαφορετική απ' ό,τι παλιά, κι έτσι αναγκάστηκα να του πω ότι έχω βαρεθεί. Δεν ήμουν έτοιμη ακόμη να του το πω, αλλά με ανάγκασε, τι άλλο μπορούσα να κάνω? Επίσης, δεν μπορώ να συγχωρέσω στον εαυτό μου ότι πλήγωσα έναν άνθρωπο που με αγαπούσε και που ήταν δίπλα μου σε πολύ δύσκολες στιγμές.
Σε αντίθεση με την προηγούμενη σχέση μου, που όταν του είπα να χωρίσουμε ανέπνευσα, όπως λες κι εσύ, σε αυτήν είμαι ένα ράκος...
Σ' ευχαριστώ πολύ για τις συμβουλές σου. Τις χρειάζομαι, πραγματικά. :)

[void]

Αλκμήνη μπορείς να σκεφτείς τον εαυτό σου χωρίς αυτόν?
ανεξάρτητα από το πως σου φέρθηκε, αν σε στήριξε , αν είσαι τύπος της συνήθειας...
ειλικρινά, μπορείς να φανταστείς και να αντέξεις στην ιδέα ότι δε θα είστε μαζί και ενδεχομένως, τουλάχιστον για αρχή δε θα έχετε επικοινωνία?

[Deleted20082014]

Ιωάννη, έχεις δίκιο, είναι ένας τρόπος άμυνας να σκέφτεσαι τα ελαττώματα του άλλου. Το είχα κάνει στο παρελθόν και πέτυχε. Το θέμα είναι ότι αρνούμαι να σκεφτώ τα ελαττώματά του, σ' αυτή την περίπτωση, και δεν ξέρω το λόγο. Ενώ δεν ταιριάζαμε και διαφωνούσαμε σε πολλά, είχαμε προβλήματα στο ερωτικό κομμάτι, δε με γέμιζε σαν άντρας, δεν μπορώ, με νικάει η αγάπη, η στοργή και η τρυφερότητα που έπαιρνα από αυτόν. Και να πω ότι τα στερήθηκα από τους γονείς μου και τα ψάχνω στους άντρες, όχι, ακόμη και τώρα με χαϊδεύουν οι γονείς μου... Μήπως φταίει και αυτό που κολλάω τόσο μαζί του?

Void, με έβαλες σε σκέψεις. Μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου χωρίς αυτόν και εύκολα αντέχω στην ιδέα ότι δε θα έχουμε επικοινωνία. Θα ηρεμήσω και λίγο από τον συνεχή έλεγχο και την καταπίεση. Όμως είναι και όλα αυτά τα "ανεξάρτητα" που λες.

[λιλιουμ]

Ισως φταιει οτι ειναι αρκετα προσφατο και χρειαζεσαι λιγη υποστηριξη απο φιλους ή οικογενεια..

Το οτι δεν ησουν ετοιμη να του το πεις και αυτος σε πιεσε, μαλλον δειχνει οτι το επεδιωκε ο ιδιος, αφου λες οτι ειχε καταλαβαει οτι δεν εισαι οπως πριν, για αυτο και σου ειπε "τοτε να χωρισουμε", ετσι νετα σκετα.

Αυτο που σε πονεσε μαλλον ειναι οτι εκει που προετοιμαζες ισως μεσα σου το εδαφος, ο συντροφος σου προτιμησε να το τελειωσετε, παρα να συνεχιζετε να προσπαθειτε να κανετε οτι περνατε καλα και να μενε μαζι απο ρουτινα μεχρι να μην πηγαινει αλλο, και ετσι, πιαστηκες εσυ εξ απροοπτου, και οχι αυτος, αν και αυτου του ηρθε προφανως καπως, για να ξαναβγαινετε παλι. Ετσι, μοιαζει σαν να πληγωθηκε ο εγωισμος σου καπως, και σαν κατι να τελειωσε πριν την ωρα του.

Το θεμα ειναι εδω: Ηταν οντως να τελειωσει; Γιατι αν ναι, τοτε ας το να παει στο καλο μια ωρα αρχυτερα, και μην εστιαζεις στα πληγωμενα σου ασιθηματα, αλλα σε ολα αυτα που σε εφτασαν στο σημειο να εχεις βαρεθει και να σκεφτεσαι να χωρισετε. Αν οχι, τοτε μαλλον δε θα ειχε τελειωσει, και ισως να ξαναειστε μαζι στο μελλον, ωστε ειτε α) να μεινετε μαζι, ειτε β) αυτη τη φορα να γινουν ολα "σωστα", και β1) να τον χωρισεις εσυ οποτε εσυ νιωθεις ετοιμη, ή β2) να σε χωρισει ξανα αυτος, και να νιωσεις ξαλαφρωμα αντι για πονο, γιατι θα το εχετε τραβηξει μεχρι τελους.

[void]

Void, με έβαλες σε σκέψεις. Μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου χωρίς αυτόν και εύκολα αντέχω στην ιδέα ότι δε θα έχουμε επικοινωνία. Θα ηρεμήσω και λίγο από τον συνεχή έλεγχο και την καταπίεση. Όμως είναι και όλα αυτά τα "ανεξάρτητα" που λες.

Αλκμήνη, αν μπορείς να αντέξεις στο ότι θα είστε μακριά, σημαίνει ότι είσαι έτοιμη να φύγεις...
όλα τα "ανεξάρτητα" θα συνεχίσει να τα έχει αυτός και θα βρει κάποιον να ταιριάζει περισσότερο.
Για εμένα το κριτήριο είναι αν μπορώ να με φανταστώ χωρίς αυτόν..αν ναι, χωρίζω.
Έκανε τον κύκλο του, τουλάχιστον για εσένα.
Αν και πιστεύω ότι συνήθως, ακόμα κι αν δεν το βλέπουμε, η εξέλιξη μιας σχέσης καταρχήν βασίζεται στην αμοιβαιότητα.

[Deleted20082014]

Ο λόγος που μου είπε να χωρίσουμε τόσο εύκολα είναι (απ'ο,τι μου είπε δηλαδή) ότι έπαθε σοκ όταν του είπα ότι έχω βαρεθεί και απογοητεύτηκε, κι επίσης επειδή θέλει σιγουριά και δεν μπορεί να με βλέπει ψυχρή. Εν ολίγοις, φαίνεται ότι σκέφτηκε λιγο και τον εαυτό του, όπως κάνει πολλές φορές βέβαια, αλλά αυτή τη στιγμή εγώ αρνούμαι να σκεφτώ οτιδήποτε το αρνητικό έχει, και φτάνω σε σημείο να θυμώνω με τον εαυτό μου που το κάνω αυτό. Και όντως, νιώθω πως δεν ήταν ακόμη να τελειώσει.

[Deleted20082014]

Void, ίσως να έχεις δίκιο τελικά. Μπορώ να με φανταστώ χωρίς αυτόν, αλλά... Αυτή τη στιγμή αισθάνομαι, ότι αλλού πατάω και αλλού βρίσκομαι. Δεν ξέρω τι μου γίνεται :(

[void]

Άσε το χρόνο να κάνει τη δουλειά του. Θα δεις σε μια εβδομάδα θα είσαι καλύτερα, σε δύο ακόμα πιο καλά και πάει λέγοντας.
Βγες , κάνε πράγματα για να απασχολείς τον εαυτό σου και ανανεώσου γενικά.
Η αλλαγή που δε γουστάρεις γενικά, θα είναι σύμμαχός σου σε αυτή την περίπτωση.
Επίσης, μην παίρνεις πάνω σου και το δικό του το φορτίο (αυτό δηλαδή που θεωρείς ότι έχει).
Θα βρει ο καθένας το δρόμο του.

[Deleted20082014]

Void, ευχαριστώ πολύ. Φοβάμαι ότι δε θα το ξεπεράσω ποτέ. Θα νιώθω για πάντα τύψεις, αλλά ελπίζω να γίνει αυτό που λες, ο χρόνος να με βοηθήσει.

[Roxanne]

Θα νιώθω για πάντα τύψεις.

Τύψεις θα έπρεπε να έχεις αν του έκρυβες πώς νιώθεις πραγματικά. Άσε που δηλαδή δεν θα σας έβγαζε και πουθενά. Τώρα τουλάχιστον του έδωσες την ευκαιρία να το κουβεντιάσετε. Εντάξει, ο συγκεκριμένος αντέδρασε χωρίζοντας. Κάποιος άλλος ίσως να ήταν πρόθυμος να κάνετε μια προσπάθεια να ξερουτινιάσετε. Γι' αυτό άσε τις τύψεις στην άκρη...