Πόσο δύσκολος είναι ο γάμος τελικά;

[alexandros3]

Δεν έχω υπόψη μου στοιχεία αλλά μοιάζει σαν οι περισσότεροι γάμοι να διαλύονται. Φαντάζομαι ότι παίζουν ρόλο πολλοί παράγοντες.
Αναρωτιέμαι τι χρειάζεται για να στεριώσει ένας γάμος...
Δεν μπορεί να είναι μόνο η κλασική συνταγή "ειλικρίνεια, τρυφερότητα" κ.ο.κ.
Αν ήταν έτσι όλοι θα το εφαρμόζανε κι όλοι θα μένανε μαζί. (Εντάξει δεν μιλάμε γι' αυτούς που ξέρουν ότι έτσι πρέπει να είναι και δεν το κάνουν).
Μήπως έχει σχέση τελικά το ίδιο μήκος κύματος; (παλι η χημεία... στο τέλος θα με λέτε ο χημικός)
Υπάρχουν άνθρωποι μορφωμένοι, καλιεργημένοι με όλα τα εφόδια να ξεπεράσουν προβλήματα και δεν μπορούν.
Τελικά μήπως χρειάζεται παιδική καρδιά και απονηρευσιά...;
Αλλά αυτό πρέπει να βρει κι ανταπόκριση.
Μου μοιάζει φοβερά φοβιστικό το σενάριο να μείνεις με κάποιον χρόνια ολόκληρα και στο τέλος να τα σπάσετε. Και γίνεται συχνά απ' ό,τι βλέπω.

[raphsssodos]

Οι άνθρωποι παντρεύονται επειδή έτσι μάθανε από μικροί πως πρέπει να κάνουνε όταν μεγαλώσουν...τα υπόλοιπα σχόλια περιττά...

Originally posted by alexandros3
Υπάρχουν άνθρωποι μορφωμένοι, καλιεργημένοι με όλα τα εφόδια να ξεπεράσουν προβλήματα και δεν μπορούν.

εγώ από αυτούς τους ανθρώπους θα περίμενα να μην παντρεύονται, ακόμα και αν το έκαναν όμως θα περίμενα να χωρίζουν συχνότερα από τους υπόλοιπους...

[alexandros3]

Γιατί το λες αυτό; Αν θες μου εξηγείς.

[ΜΙΧΑΛΗΣ]

Αλέξαντρε, οι γάμοι στην Ελλάδα κρατούν καλά σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη.
Σήμερα μόνο το 18% των γάμων διαλύονται όταν στην Β.Ευρώπη το ποσοστό ξεπερνάει το 50%.
Βέβαια, πολλοί γάμοι είναι εντελώς διελυμένοι αλλά δεν φτάνουν στο διαζύγιο για λόγους που είναι εύκολα ερμηνεύσιμοι για τα Ελληνικά δεδομένα.

Τελικά συνταγή επιτυχίας ενός γάμου δεν υπάρχει.
Υπάρχουν όμως κάποια πράγματα που μπορούν να βοηθήσουν στην διατήρηση ενός γάμου και μερικά πράγματα τα οποία σποδυναμώνουν τη σχέση.

Αν αποκλείσουμε τις γενικότητες και τις αοριστίες όπως ειλικρίνεια και τρυφερότητα που αναφέρει ο Αλέξαντρος και μιλούσαμε πιο συγκεκριμένα ποιά πιστεύετε θα ήταν εκείνα τα στοιχεία που βοηθούν μια σχέση να αναπτυχθεί και να διατηρηθεί στο χρόνο και ποιά είναι εκείνα που την μαραζώνουν?
Θα με ενδιέφερε πραγματικά η άποψή σας, ιδίως του γυναικείου πληθυσμού.

[raphsssodos]

Originally posted by alexandros3
Γιατί το λες αυτό; Αν θες μου εξηγείς.

γιατί αλέξανδρε θα περίμενα να είναι και να ζουν ως ελεύθεροι άνθρωποι...τα εφόδια στα οποία αναφέρεσαι θα περίμενα να τα χρησιμοποιήσουν για να απεμπλακούν από μία ανούσια σχέση ή αν προτιμάς από μια σχέση που δεν διορθώνεται -γιατί κακά τα ψέματα υπάρχουν τέτοιες σχέσεις- και όχι να μένουν σε αυτή με το πρόσχημα πως ο καιρός θα φτιάξει τα πράγματα και όλα θα γίνουν όπως πριν...βέβαια η ζωή είναι του καθενός για να τη ζει και να την αισθάνεται όπως αυτός θέλει...

[raphsssodos]

Originally posted by Μιχάλης
Αν αποκλείσουμε τις γενικότητες και τις αοριστίες όπως ειλικρίνεια και τρυφερότητα που αναφέρει ο Αλέξαντρος και μιλούσαμε πιο συγκεκριμένα ποιά πιστεύετε θα ήταν εκείνα τα στοιχεία που βοηθούν μια σχέση να αναπτυχθεί και να διατηρηθεί στο χρόνο και ποιά είναι εκείνα που την μαραζώνουν?

Κι όμως αν ρωτήσεις ζευγάρια που είναι μαζί για μια ζωή [20 και βάλε χρόνια] και δηλώνουν ευτυχισμένοι θα αρχίσουν να σκέφτονται πολύ πριν δώσουν μία απάντηση -γιατί σπάνια, αν όχι ποτέ, το σκέφτονται- και αν τελικά δώσουν θα είναι πολύ λίγα και πολύ μικρά πράγματα.
Απ\' την άλλη αν ρωτήσεις ανθρώπους, που μπορεί και να μην είναι καν σε σχέση, θα βρουν πολλά περισσότερα να σου πουν γιατί το σκέφτονται πολύ συχνότερα, γιατί νομίζουν πως ξέρουν, γιατί, γιατί, γιατί...

υγ: σαφώς και υπάρχουν τα στοιχεία που ζητάς...

[anitak]

η τρυφερότητα και η ειλικρίνεια δεν έχουν κάποια αξία όταν γίνονται αυτοσκοπός. Θα πρέπει να πηγάζουν από τη σχέση και όχι το αντίθετο νομίζω. Πραγματικά ο σύγχρονος άνθρωπος που μπορεί να έχει οικονομική και συναισθηματική αυτονομία, δεν έχει λόγο να παντρεύεται γιατί ο γάμος είναι μια δεσμευση η οποία αποβαίνει άκρως ενοχλητική αν το μόνο που περιμένουμε από τη σχέση μας είναι να μας ενθουσιάζει. Ο έρωτας είναι μια φούσκα, ναι, και δε μένει τίποτα αν δεν υπάρξει ένωση δυνάμεων και ψυχών από την οποία θα γεννηθεί μια ακαταμάχητη δύναμη δημιουργίας. Αυτή η τελευταία νομίζω μπορεί να αποτελέσει το σκοπό ενός γάμου ως τρόπο αλληλοστήριξης δυο ανθρώπων στην υπηρέτηση ενός αντικειμενικού σκοπού, έξω από τον μικρόκοσμο του ζευγαριού. Αυτός ο σκοπός μπορεί για άλλα ζευγάρια να είναι η αναπαραγωγή του είδους, ή η οικονομική ευημερία της οικογένειας, ή το \"ευ ζην\", η μια ιδεολογία ή θρησκεία, κ.α. Αν σε κάτι πρέπει να συμφωνούν οι σύζυγοι, πιστεύω πως είναι ο σκοπός της ζωής τους, μια καλή άποψη-εκτίμηση του άλλου, στις προϋποθέσεις μιας ευχάριστης συνύπαρξης (ενδιαφέροντα, αισθητική, κουλτούρα, ψυχολογία κ.α). Επίσης και λιγάκι, τόση δα, αυτοπειθαρχία σε ζητήματα που έχουν να κάνουν με τη φύση: να κρατηθώ όταν μου την πέφτει ο γοητευτικός συνάδελφος... για παράδειγμα
Αυτά μπορώ νμα σκεφτώ τώρα, βγαίνοντας από τον πρώτο μου γάμο!! [ενώ στην ιδέα δεύτερου τραβάω πιστόλι!]

[Τίνα]

Ο γάμος κατά τη γνώμη μου είναι ένα συμφωνητικό ανθρώπων που αποφάσισαν να ζήσουν μαζί και να αναλάβουν από κοινού καποιες υποχρεώσεις (πχ παιδιά). Συμβόλαιο είναι. Επίσης οι λόγοι ύπαρξής του είναι και κοινωνικοί- δηλ όλοι παντρεύονται, έχουν μωρά, οι παρέες των ελεύθερων και ωραίων για κραιπάλιασμα περιορίζονται πάρα πολύ μεγαλώνοντας.

Για να πετύχει ο γάμος, προυπόθεση δεν είναι ο έρωτας-καλό βέβαια είναι να υπάρχει (συμφωνώ με τον/την anitak πουλέει πως είναι μια φούσκα, αν δεν υπάρχει και ανάλογο υπόβαθρο και συνέχεια).Απαραίτητη είναι η συμφωνία των χαρακτήρων. Αυτό που εγώ απλά λέω \" να μη σε ένοχλούν πολύ τα ελαττώματα του άλλου\".
Επίσης βασικό είναι ο κάθε σύντροφος να διατηρήσει την ανεξαρτησία του- δηλ. δουλειά, φιλίες.
Όσο για το κέρατο, εγώ (αντίθετα από το σύζυγό μου-λολ) δεν το θεωρώ πάντα λόγο χωρισμού. Ο άνθρωπος από τη φύση του είναι πολυγαμικός. Αλλη περίπτωση να μην καλύπτεται κάποιος συναισθηματικά και να ξενο-ερωτευτεί και άλλο μια ξεπέτα που ξεχνιέται σύντομα.

Και, πιστεύω, το μεγαλύτερο όπλο για έναν ευτυχισμένο γάμο είναι ΤΟ ΧΙΟΥΜΟΡ.Να γελάμε μεταξύ μας με τα πάντα, να κάνουμε χαβαλέ μπροστα στην τβ, συζητώντας, ακόμα και κάνοντας σεξ.Χαβαλέ και γέλιο. Είναι λυτρωτικό, αναζωογονητικό και κάνει το γάμο θελκτικό.

Αυτά. btw είμαι 13 (φτου γρουσουζιά) χρόνια παντρεμένη, με τα πάνω και τα κάτω, και ακόμα και τις δύσκολες στιγμές τις αποφορτίσαμε με χιούμορ. Γι αυτό νομιζω είμαστε ακόμα μαζί.

[pennyva]

Συμφωνώ απόλυτα και με την anitak και την Τίνα. Ο ενθουσιασμός περνάει γρήγορα, αλλά η βαθύτερη ψυχική επαφή που μπορεί να δημιουργηθεί του επιτρέπει να ανανεώνεται σε πολλά επίπεδα και κατευθύνσεις καθώς περνάει ο καιρός.

Νομίζω πως οι κοινοί στόχοι είναι βασικό στοιχείο, όπως γενικά οι ομοιότητες/συμφωνία σε θέματα που και οι δύο θεωρούν σημαντικά. Επίσης η διατήρηση και η ανάπτυξη ατομικών ενδιαφερόντων και οικονομικής ανεξαρτησίας.

Καθώς δουλεύω πολύ με ζευγάρια, έχω πάντως να παρατηρήσω ότι συνήθως νιώθουν δυστυχείς και καυγαδίζουν/αποξενώνονται λόγω

1. οικονομικών θεμάτων (γιατί πολλά ζευγάρια παντρεύονται ως είθισται κοινωνικά, μετά την πάροδο κάποιου χρόνου σχέσης, χωρίς να λαμβανουν ρεαλιστικά υπόψη την έλλειψη οικονομικής βάσης - σε αυτό φταίει βέβαια και η νοοτροπία της ελληνικής οικογένειας, να μην φεύγει το \'παιδί\' από το σπίτι ακόμα κι όταν εργάζεται, με αποτέλεσμα να μην ξέρει ούτε την αξία ούτε τη διαχείριση οικονομικών θεμάτων)

2. ανύπαρκτης σεξουαλικής ζωής (εδώ το θέμα είναι πολυδιάστατο, αλλά ένας παράγοντας είναι οι προαναφερθείσες οικονομικές δυσχέρειες, αλλά και η βαθύτερη ασυμφωνία - γιατί παντρευόμαστε είτε επειδή \'πρέπει\', είτε στη φάση του ενθουσιασμού, αν όμως δεν ψάξουμε τα στοιχεία που μπορούν να μας ενώσουν μακροπρόθεσμα, η σεξουαλική ζωή κάποια στιγμή καταρρέει. Είναι όμως βασικό στοιχείο για την ψυχοσωματική ισορροπία των ατόμων και την ηρεμία στη σχέση και για να νιώθουμε ικανοποιημένοι δεν αρκεί η \'τρυφερότητα\' κλπ...όταν η συζυγική σχέση χάσει το ερωτικό στοιχείο και μετατραπεί σε \'αδελφική\', \'φιλική\', σχέση \'γονέα-παιδιού\' κλπ....συνήθως δεν μας καλύπτει)

3. συναισθηματικής εξάρτησης (εδώ κολλάει και η καραμέλα του \'μα αγαπιόμαστε\'...καλές οι χολιγουντιανές ταινίες, αλλά για να γυριστούν χρειάζεται χρηματοδότης, αποφασιστικότητα των συντελεστών συνεργασία και πολλά άλλα...δυστυχώς συχνά κρατάμε μόνο το ρόλο του ηθοποιού!....τέλος πάντων, μεγάλη συζήτηση!....)

:-)

[ΜΙΧΑΛΗΣ]

Να σας πω εγώ κάτι που χρησιμοποιώ εδώ και αρκετό καιρό με την γυναίκα μου - θεωρώ ότι λειτουργεί πολύ καλά σε εμάς - και ενδεχομένως να μπορεί να λειτουργήσει και σε άλλα ζευγάρια.

Αρχικά το εφαρμόσαμε για οικονομικές κυρίως αποφάσεις αλλά πιστεύω πως έχει εφαρμογή σε οποιαδήποτε απόφαση* του ζευγαριού.

Βασίζεται στην εξής δημοκρατική αρχή. Για να αλλάξει κάτι πρέπει να το αποφασίσει η πλειοψηφία. Και επειδή έκαστος αποτελεί το 50% ,

ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΜΙΑ ΑΠΟΦΑΣΗ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΚΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΜΦΩΝΗΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ.

ΑΛΛΙΩΣ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΩΣ ΕΧΕΙ.

Αυτό το παραπάνω - η κατάσταση παραμένει ως έχει- συνεπάγεται συνεχείς αναδιπλώσεις και αμοιβαίες υποχωρήσεις. (Εξυπακούεται ότι κανένας δεν παρακάμπτει τον άλλο και αυτό είναι ΝΟΜΟΣ)

Πχ Διαφωνούμε για το ποιό αυτοκίνητο πρέπει να αγοράσουμε.

Επειδή για εμάς αποτελεί νόμος, ότι αν δεν συμφωνήσουμε ποιό αυτοκίνητο τελικά θα αγοράσουμε, θα μείνουμε με το χαρχάλικο,- κάτι το οποίο δεν θα ήθελε κανένας- πρέπει ο καθένας μας να προσπαθήσει να πείσει τον άλλο για την επιλογή του. Αν αυτό δεν γίνει, θα πρέπει να συμβιβαστούμε σε ένα τρίτο αυτοκίνητο το οποίο θα ικανοποιεί και τους δύο σε ένα ποσοστό.
Έτσι κανένας δεν παρακάμπτει τον άλλο, και αν τελικά δεν μένουμε πάντα απόλυτα ικανοποιημένοι από το αποτέλεσμα, ξέρουμε ότι η τελική απόφαση ήταν και δική μας.

Στην πράξη σπάνια φτάνουμε να συμβιβαστούμε και οι δύο σε κάτι ενδιάμεσο, δηλαδή ο ένας καταφέρνει να πείσει τον άλλο, ακόμα και αν χρειαστεί να περάσει κάποιο χρονικό διάστημα.

* Το οποιαδήποτε απόφαση, δεν αφορά φυσικά τι φαγητό θα φάμε σήμερα αλλά αποφάσεις που επηρρεάζουν γενικότερα την ζωή του ζευγαριού.

[Tασος]

Οχι ρε Μιχαλη, την τελικη αποφαση πρεπει να την παιρνει παντα ο αντρας. Με τη γυναικα σου βγαζετε τα ιδια χρηματα? Αν οχι, τοτε γιατι να ειναι στο 50-50 η αποφαση για το ποιο αμαξι θα αγορασετε? Μην τις αφηνετε να σας εκβιαζουν με διαζυγια και μαλακιες ρε σεις... Θελουν διαζυγιο? Στο καλο και παμε γι\' αλλα!

[pennyva]

Επειδή λοιπόν όπως φαίνεται υπάρχουν κάποιοι άντρες που εκβιάζουν οικονομικά τις γυναίκες τους να παραμείνουν σε μια σχέση που δεν ικανοποιεί τελικά κανέναν από τους δύο (αλλιώς δεν θα υπήρχε και η ανάγκη για κανενός είδους εκβιασμό και παιχνίδια δύναμης), καλό είναι να είναι και οι δύο οικονομικά ανεξάρτητοι.

[Tασος]

Αυτο που εγραψα δεν εχει καθολου να κανει με εκβιασμο. Η γυναικα παντα ηθελε, θελει και θα θελει εναν αντρα πανω απο αυτη, κυριολεκτικα και μεταφορικα. Η \"ισοτητα\" ειναι ενας μυθος που εχει σκοτωσει τον ερωτα. Ισοτητα δεν υπαρχει πουθενα, τα δυο φυλα ειναι ανισα σε σωμα και σε πνευμα. Οσο πιο γρηγορα επιστρεψουμε στην αποδοχη της φυσικης υπεροχης του αντρα εναντι της γυναικας, τοσο πιο ευκολα θα αποκατασταθουν και παλι οι διαταραγμενες σχεσεις των δυο φυλων.

[pennyva]

ανόμοια ναι, άνισα όχι.

τα επιχειρήματα περί \'φυσικής υπεροχής\' μπορεί όποιος τα πιστεύει να τα εφαρμόσει στη δική του σχέση και να βρει σύντροφο που συμφωνεί με τις απόψεις του. όλες οι απόψεις σεβαστές και για όλους έχει.

[Τίνα]

Συμφωνώ με τον/την pennyva απολύτως. Ο καθείς ο,τι θέλει βρίσκει.
Ο άντρας όμως που θέλει να λογίζεται αφέντης της γυναίκας του, να σκεφτεί ότι οφείλει να τη συντηρεί κατά πώς της αξίζει, δηλ. αυτή να μη δουλεύει και το χρήμα να πέφτει βροχή. Να της έχει γκουβερνάντα για τα παιδιά και υπηρέτρια για τις δουλειές.. να μην επωμίζεται η ίδια ευθύνες παρά μόνο όσες τη βολεύουν.
Δε μπορεί να θεωρείς ένα άτομο ανίκανο να πάρει μια σωστή απόφαση και από την άλλη ικανό να κάνει ένα σωρό δουλειές , ε? Η γυναίκα είναι ή εξ ορισμού χαζή οπότε οφείλεις να τη φροντίζεις ή σαν και τους άντρες έξυπνη οπότε οφείλεις να τη σέβεσαι. Ε?

Περιττό να πω πως εγώ δε συμφωνώ με αυτή την πρακτική γι αυτό διάλεξα οικονομική ανεξαρτησία.