Σχέσεις

[Ικαρος]

Καλησπέρα σας
Πότε - πότε μου έρχεται αυτή η επιθυμία, να επικοινωνήσω μαζί σας, να μοιραστώ μαζί σας, εσάς τους άγνωστους φίλους, ενδόμυχους φόβους, ανησυχίες, προβληματισμούς. Είναι ίσως, η ανωνυμία, που με κάνει, να μπορώ, να μιλήσω μαζί σας πιο εύκολα. Να μιλήσω για το πιο γνωστό, παλιό και συνάμα σύγχρονο πρόβλημα. Τις σχέσεις. Και ειδικότερα για τη σχέση μεταξύ ενός άνδρα και μιας γυναίκας. Τι το πιο απλό θα μου πείτε. Τι το πιο πολύπλοκο, θα σας απαντήσω. Τουλάχιστον στο μυαλό μου. Γιατί άραγε, μου φαίνεται τόσο δύσκολο και μαζί συναρπαστικό, να γνωρίσω μία άγνωστη γυναίκα και να κάνω σχέση μαζί της. Γιατί πρέπει, αντίθετα με τους ¨κανόνες¨, να κάνει εκείνη την πρώτη κίνηση. Είναι δειλία, ντροπή, έλλειψη αυτοπεποίθησης, όλα μαζί? Και γιατί αν κάνει εκείνη την πρώτη κίνηση, νιώθω τόσο γοητευμένος, που ακόμη κι αν δεν ¨τρελαίνομαι¨, μου είναι αδύνατον ν'αντισταθώ? Γιατί αισθάνομαι αυτό το δέος απέναντι στις γυναίκες? Γιατί δε μπορώ να τις δω σαν ανθρώπους, παρά τις βλέπω σα θεούς? Κι αφού, τέλος πάντων, είμαι αθεράπευτα ερωτευμένος μαζί τους, γιατί με φοβίζουν? Είναι ερωτήματα, στα οποία, εδώ και χρόνια, δε μπορώ, να βρω απαντήσεις. Υπάρχει, όμως, κι άλλο. Μήπως τελικά δεν τις βλέπω σεξουαλικά, αλλά σαν εν δυνάμει συντρόφους στη ζωή?

Με εκτίμηση
Ίκαρος.

[LOGOPSYXOS]

Φίλε μου....τα ερωτήματα σου είναι πολύ ενδιαφέροντα...και σαν απλό μέλος του φόρουμ αυτού θα καταθέσω την άποψη μου χωρίς βέβαια να διεκδικώ το \"αλάθητο του Πάπα\" ;).Σίγουρα ο τρόπος που αντιμετωπίζεις τις σχέσεις έχει να κάνει με τα βιώματα σου ...που όπως λές εσύ σε προίκισαν με δειλία,ντροπή,έλειψη αυτοπεποίθησης..ή όπως θα έλεγα εγώ σε γέμισαν με περιοριστικά πιστεύω (πιστεύω που περιορίζουν τη δράση σου κάνοντας την αναποτελεσματική γι αυτά που επιθυμείς).Απ τη μια πλεύρα έχεις την αίσθηση ότι δεν μπορείς να πάρεις κάποιες πρωτοβουλίες που θα οδηγούσαν στη σχέση....απ την άλλη θέλεις να κάνεις σχέση ...οπότε ο μόνος τρόπος να γίνει αυτό είναι να πάρει την πρωτοβουλία η γυναίκα...και έτσι \"ερωτεύεσαι\" ευκολότερα τη γυναίκα εκείνη που σε απαλάσει απ το άγχος της πρωτοβουλίας....γιατί μόνον έτσι μπορείς να οδηγηθείς ευκολότερα στη σχέση.Για την ακρίβεια...δεν ποθείς τη συγκεκριμένη γυναίκα...αλλά τον συγκεκριμένο ρόλο που διαδραματίζει,την ανάληψη πρωτοβουλίας.Ο Φρομ στο βιβλίο του \"ΩΣ ΘΕΟΙ ΕΣΕΣΘΕ\" διατυπώνει την άποψη ότι οι άνθρωποι μετατρέπουν τις δικές τους αδυναμίες σε δυνάμεις των θεών τους,τους οποίους λατρεύουν.Ίσως αυτό να εξηγεί το γιατί βλέπεις εσύ τις γυναίκες σαν θεούς...όχι γιατί είναι πράγματι θεοί...αλλά μάλλον γιατί μέσα απ τα ιδιαίτερα βιώματα σου ..βλέπεις τον εαυτό σου σαν μη ίσο με αυτές....και ποθείς τον πόθο τους για σένα καθώς αυτός σε κάνει να νιώθεις αξιοπρόσεκτος (μιας και απο μόνος σου το αμφισβητείς αυτό).

Παίρνω σαν αφορμή τον όρο \"πρώτη κίνηση\" για να θέσω έναν προβληματισμό.Τελικά ποιός είναι αυτός που πραγματικά κάνει την πρώτη κίνηση...και ποιά είναι αυτή η πρώτη κίνηση ? Κατα τη γνώμη μου ποτέ την πρώτη κίνηση δεν την έκανε ο άντρας αλλά η γυναίκα και ήταν η εμφάνιση της στο οπτικό πεδίο του άντρα.ʼν ιεραρχούσαμε το τελετουργικό ενός φλέρτ τότε σαν πρώτη κίνηση δεν θα θεωρούσαμε αυτήν που κάνει αυτός που καμακώνει...αλλά την όποια κίνηση κάνει το άλλο άτομο και διεγείρει το καμάκωμα.Πρώτη κίνηση είναι ότι κάνει κάποιος για να προσελκύσει το ενδιαφέρον του άλλου και να τον κινητοποιήσει....άρα η πρώτη κίνηση είναι στην ουσία πρώτη υποκίνηση.Μπορεί φίλε Ίκαρε ...να είναι περισσότερο γνωστά τα \"καμάκια\" που υποκινούνταν ουσιαστικά απο κάποιο θηλυκό για να την πέσουν (κι αυτό το πέσιμο είναι αυτό που ονομάζεις εσύ πρώτη κίνηση) αλλά οι πιο διάσημοι εραστές είχαν την τεχνική και το ταλέντο να κάνουν την πρώτη υποκίνηση (αυτό που χαρακτηρίζω εγώ σαν πρώτη κίνηση).Σε αυτήν είναι που φαίνεται η μαεστρία κάποιου στο φλέρτ.

[Ικαρος]

[quote]Originally posted by LOGOPSYXOS
Φίλε μου....τα ερωτήματα σου είναι πολύ ενδιαφέροντα...και σαν απλό μέλος του φόρουμ αυτού θα καταθέσω την άποψη μου χωρίς βέβαια να διεκδικώ το \"αλάθητο του Πάπα\" ;).Σίγουρα ο τρόπος που αντιμετωπίζεις τις σχέσεις έχει να κάνει με τα βιώματα σου ...που όπως λές εσύ σε προίκισαν με δειλία,ντροπή,έλειψη αυτοπεποίθησης..ή όπως θα έλεγα εγώ σε γέμισαν με περιοριστικά πιστεύω (πιστεύω που περιορίζουν τη δράση σου κάνοντας την αναποτελεσματική γι αυτά που επιθυμείς).Απ τη μια πλεύρα έχεις την αίσθηση ότι δεν μπορείς να πάρεις κάποιες πρωτοβουλίες που θα οδηγούσαν στη σχέση....απ την άλλη θέλεις να κάνεις σχέση ...οπότε ο μόνος τρόπος να γίνει αυτό είναι να πάρει την πρωτοβουλία η γυναίκα...και έτσι \"ερωτεύεσαι\" ευκολότερα τη γυναίκα εκείνη που σε απαλάσει απ το άγχος της πρωτοβουλίας....γιατί μόνον έτσι μπορείς να οδηγηθείς ευκολότερα στη σχέση.Για την ακρίβεια...δεν ποθείς τη συγκεκριμένη γυναίκα...αλλά τον συγκεκριμένο ρόλο που διαδραματίζει,την ανάληψη πρωτοβουλίας.Ο Φρομ στο βιβλίο του \"ΩΣ ΘΕΟΙ ΕΣΕΣΘΕ\" διατυπώνει την άποψη ότι οι άνθρωποι μετατρέπουν τις δικές τους αδυναμίες σε δυνάμεις των θεών τους,τους οποίους λατρεύουν.Ίσως αυτό να εξηγεί το γιατί βλέπεις εσύ τις γυναίκες σαν θεούς...όχι γιατί είναι πράγματι θεοί...αλλά μάλλον γιατί μέσα απ τα ιδιαίτερα βιώματα σου ..βλέπεις τον εαυτό σου σαν μη ίσο με αυτές....και ποθείς τον πόθο τους για σένα καθώς αυτός σε κάνει να νιώθεις αξιοπρόσεκτος (μιας και απο μόνος σου το αμφισβητείς αυτό).

Παίρνω σαν αφορμή τον όρο \"πρώτη κίνηση\" για να θέσω έναν προβληματισμό.Τελικά ποιός είναι αυτός που πραγματικά κάνει την πρώτη κίνηση...και ποιά είναι αυτή η πρώτη κίνηση ? Κατα τη γνώμη μου ποτέ την πρώτη κίνηση δεν την έκανε ο άντρας αλλά η γυναίκα και ήταν η εμφάνιση της στο οπτικό πεδίο του άντρα.ʼν ιεραρχούσαμε το τελετουργικό ενός φλέρτ τότε σαν πρώτη κίνηση δεν θα θεωρούσαμε αυτήν που κάνει αυτός που καμακώνει...αλλά την όποια κίνηση κάνει το άλλο άτομο και διεγείρει το καμάκωμα.Πρώτη κίνηση είναι ότι κάνει κάποιος για να προσελκύσει το ενδιαφέρον του άλλου και να τον κινητοποιήσει....άρα η πρώτη κίνηση είναι στην ουσία πρώτη υποκίνηση.Μπορεί φίλε Ίκαρε ...να είναι περισσότερο γνωστά τα \"καμάκια\" που υποκινούνταν ουσιαστικά απο κάποιο θηλυκό για να την πέσουν (κι αυτό το πέσιμο είναι αυτό που ονομάζεις εσύ πρώτη κίνηση) αλλά οι πιο διάσημοι εραστές είχαν την τεχνική και το ταλέντο να κάνουν την πρώτη υποκίνηση (αυτό που χαρακτηρίζω εγώ σαν πρώτη κίνηση).Σε αυτήν είναι που φαίνεται η μαεστρία κάποιου στο φλέρτ.

Φίλε LOGOPSYXOS,
Σ\'ευχαριστώ πολύ για το μήνυμα σου.
Είναι, πραγματικά, απίστευτο, το πόσο καλά με ψυχολόγησες. Σαν να μπήκες στο μυαλό μου. Πρέπει να\'χεις ταλέντο σ\'αυτό. Πόσο δίκιο έχεις γι\'αυτά τα \"περιοριστικά πιστεύω\"(!), αλλά και για το λόγο, που βλέπω τις γυναίκες Θεές. Επίσης είναι πολύ έξυπνο, αλλά και λογικό, αυτό, που αναφέρεις, ως υποκίνηση.
Πρέπει να βρω τρόπο, μέθοδο ή κάποια διαδικασία, για να απαλλαγώ από αυτά τα περιοριστικά πιστεύω. Μέχρι τώρα δεν το έχω καταφέρει. Το ελπίζω, όμως.
Σ\'ευχαριστώ και πάλι,
Φιλικά
Ίκαρος

[carrie]

υπαρχει μια πολυ απλη μεθοδος, που λεγεται αυθυποβολη.επανελαβε πρωι μεσημερι βραδυ 5-6 φορες τη φράση μπορώ να πλησιάσω όποια γυναικα μου αρέσει, ή ότι άλλο τελοσπαντων θεωρείς ότι θες να πετυχεις.προτεινω και το βιβλιο \"η δυναμη του υποσυνειδητου\" του Joseph Murphy, εκδοσεις Διοπτρα.Αυτο για όλους και όχι μονο για προβληματα σχεσεων.

best regards

[LOGOPSYXOS]

Φίλε Ίκαρε......μέθοδοι υπάρχουν (μερικές αναφέρει και η carrie)...αυτό που εγώ θα σου έλεγα είναι παράλληλα με την όποια προσπάθεια θα κάνεις εσύ απο μόνος σου...μίλησε και με κάποιον ειδικό.
Τα περιοριστικά πιστεύω εδριαώνονται μέσα μας σε μια πορεία χρόνου...απο κάποια βιώματα,εμπειρίες ή μεταφορά εμπειριών απο πρόσωπα που έχουμε στενή σχέση μαζί τους.Οι εμπειρίες αυτές για να αφήσουν ένα τόσο ισχυρό ίχνος μέσα μας συνήθως συνοδεύονται απο ένα ισχυρή συναισθηματική κινητοποίηση την οποία δεν θέλουμε να ξαναγευτούμε γι αυτό και πλέον το περιοριστικό πιστεύω προσπαθεί να μας προφυλάξει απο κάποιο τέτοιο ενδεχόμενο.Βεβαίως μεταξύ ενός γεγονότος και της συναισθηματικής αντίδρασης μας σε αυτό παρεμβάλεται μια διαδικασία ...η ερμηνεία που του δίνουμε,ο τρόπος που το βλέπουμε και το καταχωρούμε μέσα μας.Μια χυλόπιτα πχ μπορεί να μας κάνει να υιοθετήσουμε μια απόλυτη πεποίθηση του στύλ \"δεν αξίζω σαν άντρας\",\"ότι και να κάνω θα τρώω τα μούτρα μου\" κτλ...ενώ στην ουσία αυτό που έγινε ήταν ότι μια γυναίκα τη δεδομένη στιγμή έδειξε απροθυμία για κάτι που της προτείναμε (είτε γιατί ανήκουν στις κοπέλες που κάνουν τις δύσκολες λόγο δικών τους ανασφαλειών,είτε γιατί έχουν επώδυνη εμπειρία και θέλουν να σιγουρευτούν πριν προχωρήσουν,είτε γιατί ο τρόπος μας ήθελε μια καλύτερη προσαρμογή στα δεδομένα-ανάγκες της κοπέλας).Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις όπου κάποιοι ξαναπροσπάθησαν ακόμα και με την ίδια γυναίκα....και κατέληξαν στο συμπέρασμα \"ο επιμένων νικά\" μιας και κατάφεραν να κάνουν δεσμό με αυτήν την κοπέλα.Υπάρχουν και άλλοι...που αποφάσησαν να μην ξαναδοκιμάσουν να τα ρίξουν στην ίδια....και δοκίμασαν με άλλες κοπέλες όπου είχαν θετικότερες εξελίξεις...καταλήγοντας στην πεποίθηση ότι \"υπάρχουν και αλλού πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια\".

Θα μπορούσες κι εσύ να μπείς στην διαδικασία να επανεξετάσεις τα πιστεύω που σε περιορίζουν και να αρχίσεις εκ των έσω να τα αποκαθηλώνεις ερμηνεύοντας με μια διαφορετική οπτική τις εμπειρίες πάνω στις οποίες εδραιώνονται τα πιστεύω αυτά.

[Ικαρος]

:cool:
Φίλοι Carrie & Logopsyxos,
Καλημέρα.
Η αλήθεια είναι ότι, δεν μπορώ να το εξηγήσω, για τον απλό λόγο ότι, ποτέ δεν \"έφαγα χυλόπιτα\". Ίσως, γιατί ποτέ δεν προσπάθησα. Απ\'τα μικράτα μου, ασκούσα, ας πούμε, μία έλξη στις γυναίκες, την οποία δε μπορούσα πάντα, να εκμεταλευτώ. Ίσως, δηλαδή, το πρόβλημά μου, να οφείλεται σε \"απροπονησιά\", αν και πιστεύω ότι, είναι καθαρά θέμα ανασφάλειας. Δεν παίρνω πρωτοβουλίες, είμαι αναποφάσιστος και αναβλητικός. Το κακό είναι ότι, την πληρώνουν οι γυναίκες, που αγαπώ. Οι τελευταίες μου 5-6 σχέσεις τέλειωσαν άδοξα, με δική μου υπαιτιότητα, όλες γύρω στο χρόνο. Αχ αυτά τα περιοριστικά πιστεύω...Πάντως, όσο κι αν με ενοχλεί και με αγχώνει, πιστεύω ότι, αξίζει να προσπαθήσω με όλες μου τις δυνάμεις, να κάνω \"ειρήνη\" με τον εαυτό μου, αλλά και με το \"αντίπαλο\" δέος, τις γυναίκες!
Φιλικά
Ίκαρος.

[alexandros3]

Ίκαρε να πω και \'γω κάτι με κάθε επιφύλαξη.
Σαν να θέλεις να γίνεσαι αποδεκτός...
Οπότε αν η άλλη κάνει την πρώτη κίνηση, είσαι αποδεκτός και λύνεσαι...!
Ναι το έχουμε πάθει όλοι μας! (και μετά βαράγαμε το κεφάλι μας στο τείχο!)
Ένα πράγμα για να αφήνεσαι από μόνος σου είναι να το δεις σαν παιχνίδι. Πάρε και βγάλε όλα τα βάρη από πάνω σου. Μπορεί να σ\'αρέσει μπορεί και όχι. Μπορεί να της αρέσεις μπορεί και όχι. Μην πιέζεις τον εαυτό σου για τίποτα. Όσο πιο χαλαρός είσαι, τόσο καλύτερα. Το σημαντικότερο δεν είναι να ρίξεις μια γκόμενα, το σημαντικότερο είναι να περνάς καλά! Κι αν τη «ρίξεις» την έριξες.
Και οφείλω να πω ότι ακολουθώ πλέον την τακτική Logopsyxou: πρώτα γνωρίζουμε (πραγματικά, δεν προβάλουμε πάνω της ότι θέλουμε να έχει) και μετά ορμάμε! Με έχει ήδη γλυτώσει από κακοτοπιές!

[Ικαρος]

Originally posted by alexandros3
Ίκαρε να πω και \'γω κάτι με κάθε επιφύλαξη.
Σαν να θέλεις να γίνεσαι αποδεκτός...
Οπότε αν η άλλη κάνει την πρώτη κίνηση, είσαι αποδεκτός και λύνεσαι...!
Ναι το έχουμε πάθει όλοι μας! (και μετά βαράγαμε το κεφάλι μας στο τείχο!)
Ένα πράγμα για να αφήνεσαι από μόνος σου είναι να το δεις σαν παιχνίδι. Πάρε και βγάλε όλα τα βάρη από πάνω σου. Μπορεί να σ\'αρέσει μπορεί και όχι. Μπορεί να της αρέσεις μπορεί και όχι. Μην πιέζεις τον εαυτό σου για τίποτα. Όσο πιο χαλαρός είσαι, τόσο καλύτερα. Το σημαντικότερο δεν είναι να ρίξεις μια γκόμενα, το σημαντικότερο είναι να περνάς καλά! Κι αν τη «ρίξεις» την έριξες.
Και οφείλω να πω ότι ακολουθώ πλέον την τακτική Logopsyxou: πρώτα γνωρίζουμε (πραγματικά, δεν προβάλουμε πάνω της ότι θέλουμε να έχει) και μετά ορμάμε! Με έχει ήδη γλυτώσει από κακοτοπιές!

Καλημέρα Αλέξανδρε,
Δεν έχεις άδικο. Την χρειάζομαι την παραδοχή, την αναγνώριση. Κι αυτό μου προκαλεί άγχος. Και το άγχος ξέρεις...προκαλεί και άλλα προβλήματα, τα οποία με τη σειρά τους, μου προκαλούν φοβίες!
Σ\'ευχαριστώ για το μήνυμα.
Φιλικά,
Ίκαρος.

[LOGOPSYXOS]

Originally posted by Ικαρος
Καλημέρα Αλέξανδρε,
Δεν έχεις άδικο. Την χρειάζομαι την παραδοχή, την αναγνώριση. Κι αυτό μου προκαλεί άγχος. Και το άγχος ξέρεις...προκαλεί και άλλα προβλήματα, τα οποία με τη σειρά τους, μου προκαλούν φοβίες!
Σ\'ευχαριστώ για το μήνυμα.
Φιλικά,
Ίκαρος.

Καλημέρα Ίκαρε....Ίσως να μην χρειάζεσαι απλώς την παραδοχή και την αναγνώριση....αλλά πολύ παραπάνω έναν συγκεκριμένο άνθρωπο να σου την δώσει,τον ίδιο σου τον εαυτό.Όπως μας περιγράφεις...είσαι φυσικά προικισμένος να ελκύεις ...άρα να κάνεις την πρώτη κίνηση (με την έννοια της υποκίνησης).Αυτή και μόνο η διαπίστωση θα μπορούσε να είναι μια έτοιμη μορφή αναγνώρισης (αναγνωρίζω την αξία μου να ελκύω) ωστόσο τα ψυχικά φίλτρα μέσα απ τα οποία βλέπεις τον εαυτό σου ενδεχομένως να παραγνωρίζουν αυτό (αλλά και πολλά άλλα ταλέντα σου) και στον τελικό σου απολογισμό σε κάνουν να αισθάνεσαι κατώτερος των περιστάσεων (ενώ αυτό που απλά μπορεί να χρειάζεσαι είναι οι εμπειρίες...δηλαδή να μπείς στην ενεργό δράση).Φαντάσου τον εαυτό σου σαν ένα δοχείο που στον πυθμένα του έχει μια τρύπα.Όσοι άνθρωποι και να προσπαθούν να σε γεμίσουν με νερό...όσο υπάρχει αυτή η τρύπα....τόσο άδειος θα αισθάνεσαι και θα αναζητάς συνεχώς κάποιους που θα προσπαθούν να σε γεμίσουν.Ο ειδικός στον οποίον θα απευθυνθείς αλλά και οι εμπειρίες που θα αποκτήσεις μέσα απ την δράση (και κυρίως ο τρόπος που τις εκτιμάς) είναι αυτοί που θα σε βοηθήσουν να εντοπίσεις (ουσιαστικά να συνειδητοποιήσεις) την \"τρύπα\" αυτοπεποίθησης που έχεις και εκεί μέσα φωλιάζουν τα περιοριστικά σου πιστεύω και αυτή η συνειδητοποίηση (αποδοχή και κατανόηση της \"τρύπας\") θα σε οδηγήσει και στην αποκαταστάση της.

Πιστεύω ότι το ταξίδι αυτό θα σε συναρπάσει....γιατί στο τέλος του θα σε περιμένει η μεγαλύτερη ηδονή που μπορεί να απολαύσει ένας άνθρωπος.....η αναγνώριση του απ τον ίδιο του τον εαυτό.Καλή πορεία.

[Ικαρος]

Originally posted by LOGOPSYXOS

Originally posted by Ικαρος
Καλημέρα Αλέξανδρε,
Δεν έχεις άδικο. Την χρειάζομαι την παραδοχή, την αναγνώριση. Κι αυτό μου προκαλεί άγχος. Και το άγχος ξέρεις...προκαλεί και άλλα προβλήματα, τα οποία με τη σειρά τους, μου προκαλούν φοβίες!
Σ\'ευχαριστώ για το μήνυμα.
Φιλικά,
Ίκαρος.

Καλημέρα Ίκαρε....Ίσως να μην χρειάζεσαι απλώς την παραδοχή και την αναγνώριση....αλλά πολύ παραπάνω έναν συγκεκριμένο άνθρωπο να σου την δώσει,τον ίδιο σου τον εαυτό.Όπως μας περιγράφεις...είσαι φυσικά προικισμένος να ελκύεις ...άρα να κάνεις την πρώτη κίνηση (με την έννοια της υποκίνησης).Αυτή και μόνο η διαπίστωση θα μπορούσε να είναι μια έτοιμη μορφή αναγνώρισης (αναγνωρίζω την αξία μου να ελκύω) ωστόσο τα ψυχικά φίλτρα μέσα απ τα οποία βλέπεις τον εαυτό σου ενδεχομένως να παραγνωρίζουν αυτό (αλλά και πολλά άλλα ταλέντα σου) και στον τελικό σου απολογισμό σε κάνουν να αισθάνεσαι κατώτερος των περιστάσεων (ενώ αυτό που απλά μπορεί να χρειάζεσαι είναι οι εμπειρίες...δηλαδή να μπείς στην ενεργό δράση).Φαντάσου τον εαυτό σου σαν ένα δοχείο που στον πυθμένα του έχει μια τρύπα.Όσοι άνθρωποι και να προσπαθούν να σε γεμίσουν με νερό...όσο υπάρχει αυτή η τρύπα....τόσο άδειος θα αισθάνεσαι και θα αναζητάς συνεχώς κάποιους που θα προσπαθούν να σε γεμίσουν.Ο ειδικός στον οποίον θα απευθυνθείς αλλά και οι εμπειρίες που θα αποκτήσεις μέσα απ την δράση (και κυρίως ο τρόπος που τις εκτιμάς) είναι αυτοί που θα σε βοηθήσουν να εντοπίσεις (ουσιαστικά να συνειδητοποιήσεις) την \"τρύπα\" αυτοπεποίθησης που έχεις και εκεί μέσα φωλιάζουν τα περιοριστικά σου πιστεύω και αυτή η συνειδητοποίηση (αποδοχή και κατανόηση της \"τρύπας\") θα σε οδηγήσει και στην αποκαταστάση της.

Πιστεύω ότι το ταξίδι αυτό θα σε συναρπάσει....γιατί στο τέλος του θα σε περιμένει η μεγαλύτερη ηδονή που μπορεί να απολαύσει ένας άνθρωπος.....η αναγνώριση του απ τον ίδιο του τον εαυτό.Καλή πορεία.

Φίλε \"LOGOPSYXOS\",
Δεν ξέρω πως τα καταφέρνεις, αλλά κάθε φορά, που μου στέλνεις μήνυμα, μου ανεβάζεις την αυτοπεποίθηση και τη διάθεση. Να\'σαι καλά! Πρέπει να ξέρεις ότι, σε αντιμετωπίζω σαν \"ειδικό\" και δίνω μεγάλη βαρύτητα στις συμβουλές σου. Ίσως γιατί με αποφορτίζουν.
Σ\'ευχαριστώ πολύ.

Φιλικά,
Ίκαρος.

[LOGOPSYXOS]

Originally posted by Ικαρος
Φίλε \"LOGOPSYXOS\",
Δεν ξέρω πως τα καταφέρνεις, αλλά κάθε φορά, που μου στέλνεις μήνυμα, μου ανεβάζεις την αυτοπεποίθηση και τη διάθεση. Να\'σαι καλά! Πρέπει να ξέρεις ότι, σε αντιμετωπίζω σαν \"ειδικό\" και δίνω μεγάλη βαρύτητα στις συμβουλές σου. Ίσως γιατί με αποφορτίζουν.
Σ\'ευχαριστώ πολύ.

Φιλικά,
Ίκαρος.

Αγαπητέ Ίκαρε....το μόνο που κάνω εγώ είναι να διατυπώνω την άποψη μου-οπτική γωνία μέσα απο αυτά που γράφω...όλα τα υπόλοιπα (αποφόρτιση,ανέβασμα διάθεσης και αυτοπεποίθησης) τα κάνεις μόνος σου βλέποντας τον εαυτό σου μέσα απ τις εναλλακτικές οπτικές γωνίες.Με τον ίδιο τρόπο...η φόρτιση σου,το κατέβασμα της διάθεσης και της αυτοπεποίθησης σου είναι πάλι αποτέλεσμα της αντίστοιχης οπτικής γωνίας μέσα απ την οποία βλέπεις την πραγματικότητα σου.Συνεπώς δεν είμαι ούτε εντός ούτε εκτός εισαγωγικών ειδικός (μιας και δεν έχω κάποια σχετική ειδίκευση) αλλά όπως και όλοι οι υπόλοιποι εδώ μέσα έτσι κι εγώ επικοινωνώ τις οπτικές μου.

Σίγουρα θα έχεις πάει κινηματογράφο...και ανάλογα με το έργο που παίζεται άλλες φορές θα έχεις βγεί χαρούμενος απ την σκοτεινή αίθουσα,άλλες με την αδρεναλίνη σου στα ύψη και άλλες φορές συγκινημένος ή και μελαγχολικός.Γνωρίζεις ότι η ιστορία που βλέπεις δεν είναι αληθινή (τουλάχιστον για τους ηθοποιούς που έχουν κάποιο ρόλο σε αυτήν) ωστόσο οι χρωματισμοί και τα ειδικά εφέ της εικόνας,οι θέσεις της κάμερας,οι διάλογοι και η μουσική επένδυση είναι που σου υποβάλουν τα αισθήματα που βιώνεις στην ταινία...άν και ξέρεις ότι τίποτα δεν συμβαίνει εκείνη τη στιγμή στην πραγματικότητα.ʼν πήγαινες να δείς όλο το γύρισμα της ταινίας ....το making off όπως λέγεται σε καμμιά περίπτωση δεν θα είχες την ίδια εντύπωση.Θα έβλεπες ηθοποιούς να προσπαθούν να αποδώσουν έναν ρόλο υπο τις οδηγίες ενός σκηνοθέτη και στα πλαίσια πάντα ενός σεναρίου.Κατα την ώρα του γυρίσματος μπορεί να συνέβαιναν χίλια δυο ευτράπελα...να τους έπιανε νευρικό γέλιο,να είχαν εκφράσεις που να μην ικανοποιούσαν τον σκηνοθέτη,να χρειάζονταν να γυρίσουν πολλές φορές την ίδια σκηνή μέχρι να πετύχουν την καλύτερη λήψη.Στο τελικό μοντάζ το περιτό υλικό πετιέται και γίνεται η όποια ειδική επεξεργασία χρειάζεται ώστε η καλύτερη λήψη μιας σκηνής να εμπλουτισθεί με εικονικά και ηχητικά εφέ που εξυπηρετούν τον σεναριακό στόχο φορτίζοντας μας με το ανάλογο συναίσθημα.

Εεεε λοιπόν κάτι ανάλογο συμβαίνει καθημερινά μέσα στο μυαλό μας.Η πραγματικότητα που μας περιβάλλει είναι το δικό μας καθημερινό γύρισμα...και εκεί μπορούν να συμβούν πολλά και διάφορα.Ωστόσο υπάρχει ένα \"σενάριο\" στα πλαίσια του οποίου πρέπει να κινηθούμε,υπάρχει ένας σκηνοθέτης που μας καθοδηγεί ώστε να υποδυθούμε καλύτερα τον ρόλο μας και φυσικά υπάρχει και το τελικό μοντάζ που επιλέγει τις \"καλύτερες\" σκηνές για το συγκεκριμένο σενάριο και τις εμπλουτίζει με εφέ που μεγιστοποιούν την συγκινησιακή μας φόρτιση.Στην περίπτωση μας όμως τον ρόλο του σεναριογράφου,σκηνοθέτη και μοντέρ τον έχουν τα πιστεύω μας.Αυτά είναι που απο ένα γεγονός (γύρισμα) παράγουν ένα ταινιάκι (τελικό μοντάζ ολόκληρου του γυρίσματος) το οποίο παίζει μέσα στην σκοτεινή αίθουσα του μυαλού μας και μας φορτίζει όπως μας φορτίζει.Λόγου χάρη πρόκειται κάποιος να παίξει το σενάριο \"ΕΙΜΑΙ ΑΔΥΝΑΜΟΣ\".Στο γύρισμα (καθημερινότητα) μια εσωτερική φωνούλα (σκηνοθέτης) κατα κάποιο τρόπο του υποβάλει το πως αισθάνεται και αντιδρά....πχ με πλησιάζει μια κοπέλα που μου κάνει ένα κλίκ...εγώ κάνω ότι μπορώ για να μην της δώσω ένα ανάλογο κλίκ και με την συμπεριφορά μου την αποθαρύνω.Η αποθάρυνση αυτή της φέρνει \"πίκρα\" και προσπαθεί η κοπέλα να αποτραβηχτεί απο αυτήν την δυσάρεστη αίσθηση υποκύπτοντας στον πρώτο εξωστρεφή τύπο που θα της την \"πέσει\".Εντάξει μπορεί ο τύπος αυτός να είναι για γέλια...αλλά λειτουργεί ως το καλύτερο αντικαταθλιπτικό για την άβολη κατάσταση την οποία εγώ της προκάλεσα.Στο τελικό μοντάζ λοιπόν θα έχουμε ένα πλάνο στο πρόσωπο μου που μια λάμψη ξεπετιέται στο μάτι του την ώρα που βλέπω την κοπέλα και το αμέσως επόμενο πλάνο θα είναι αυτό της κοπέλας που υποκύπτει στον άλλον τύπο....όλα τα ενδιάμεσα παραλείπονται.Έτσι επιτυγχάνεται κατα τον καλύτερο τρόπο ο σεναριακός στόχος και για πολλές μέρες μετά εγώ βλέποντας αυτό το ταινιάκι μπαίνω ακόμα περισσότερο στο πετσί του ρόλου μου.(Το παράδειγμα είναι υποδειγματικό...υπάρχουν πολλά ακόμα πλάνα στην καθημερινότητα μας που στο τελικό μοντάζ αφαιρούνται).ʼν βεβαίως μπορούσαμε να δούμε το ταινιάκι που παίζεται στο μυαλό του τυπά που μας έφαγε το κορίτσι.....σίγουρα στο δικό του τελικό μοντάζ δεν υπάρχει η έλξη που μπορεί να ένιωσε η κοπέλα για εμάς ή η αποθάρυνση που δοκιμάσε εξαιτίας της στάσης μας.Στο δικό του ταινιάκι πρωταγωνιστικό ρόλο έχει αυτός και εμείς μπαίνουμε κάπου στο τέλος σε ένα πλάνο όπου το ζευγαράκι απομακρύνεται με γέλια και εμείς κοιτούμε με θλίψη.Βεβαίως το δικό του σενάριο είναι άλλο \"ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ Ο ΠΡΩΤΟΣ\".

[Ικαρος]

Originally posted by LOGOPSYXOS

Originally posted by Ικαρος
Φίλε \"LOGOPSYXOS\",
Δεν ξέρω πως τα καταφέρνεις, αλλά κάθε φορά, που μου στέλνεις μήνυμα, μου ανεβάζεις την αυτοπεποίθηση και τη διάθεση. Να\'σαι καλά! Πρέπει να ξέρεις ότι, σε αντιμετωπίζω σαν \"ειδικό\" και δίνω μεγάλη βαρύτητα στις συμβουλές σου. Ίσως γιατί με αποφορτίζουν.
Σ\'ευχαριστώ πολύ.

Φιλικά,
Ίκαρος.

Αγαπητέ Ίκαρε....το μόνο που κάνω εγώ είναι να διατυπώνω την άποψη μου-οπτική γωνία μέσα απο αυτά που γράφω...όλα τα υπόλοιπα (αποφόρτιση,ανέβασμα διάθεσης και αυτοπεποίθησης) τα κάνεις μόνος σου βλέποντας τον εαυτό σου μέσα απ τις εναλλακτικές οπτικές γωνίες.Με τον ίδιο τρόπο...η φόρτιση σου,το κατέβασμα της διάθεσης και της αυτοπεποίθησης σου είναι πάλι αποτέλεσμα της αντίστοιχης οπτικής γωνίας μέσα απ την οποία βλέπεις την πραγματικότητα σου.Συνεπώς δεν είμαι ούτε εντός ούτε εκτός εισαγωγικών ειδικός (μιας και δεν έχω κάποια σχετική ειδίκευση) αλλά όπως και όλοι οι υπόλοιποι εδώ μέσα έτσι κι εγώ επικοινωνώ τις οπτικές μου.

Σίγουρα θα έχεις πάει κινηματογράφο...και ανάλογα με το έργο που παίζεται άλλες φορές θα έχεις βγεί χαρούμενος απ την σκοτεινή αίθουσα,άλλες με την αδρεναλίνη σου στα ύψη και άλλες φορές συγκινημένος ή και μελαγχολικός.Γνωρίζεις ότι η ιστορία που βλέπεις δεν είναι αληθινή (τουλάχιστον για τους ηθοποιούς που έχουν κάποιο ρόλο σε αυτήν) ωστόσο οι χρωματισμοί και τα ειδικά εφέ της εικόνας,οι θέσεις της κάμερας,οι διάλογοι και η μουσική επένδυση είναι που σου υποβάλουν τα αισθήματα που βιώνεις στην ταινία...άν και ξέρεις ότι τίποτα δεν συμβαίνει εκείνη τη στιγμή στην πραγματικότητα.ʼν πήγαινες να δείς όλο το γύρισμα της ταινίας ....το making off όπως λέγεται σε καμμιά περίπτωση δεν θα είχες την ίδια εντύπωση.Θα έβλεπες ηθοποιούς να προσπαθούν να αποδώσουν έναν ρόλο υπο τις οδηγίες ενός σκηνοθέτη και στα πλαίσια πάντα ενός σεναρίου.Κατα την ώρα του γυρίσματος μπορεί να συνέβαιναν χίλια δυο ευτράπελα...να τους έπιανε νευρικό γέλιο,να είχαν εκφράσεις που να μην ικανοποιούσαν τον σκηνοθέτη,να χρειάζονταν να γυρίσουν πολλές φορές την ίδια σκηνή μέχρι να πετύχουν την καλύτερη λήψη.Στο τελικό μοντάζ το περιτό υλικό πετιέται και γίνεται η όποια ειδική επεξεργασία χρειάζεται ώστε η καλύτερη λήψη μιας σκηνής να εμπλουτισθεί με εικονικά και ηχητικά εφέ που εξυπηρετούν τον σεναριακό στόχο φορτίζοντας μας με το ανάλογο συναίσθημα.

Εεεε λοιπόν κάτι ανάλογο συμβαίνει καθημερινά μέσα στο μυαλό μας.Η πραγματικότητα που μας περιβάλλει είναι το δικό μας καθημερινό γύρισμα...και εκεί μπορούν να συμβούν πολλά και διάφορα.Ωστόσο υπάρχει ένα \"σενάριο\" στα πλαίσια του οποίου πρέπει να κινηθούμε,υπάρχει ένας σκηνοθέτης που μας καθοδηγεί ώστε να υποδυθούμε καλύτερα τον ρόλο μας και φυσικά υπάρχει και το τελικό μοντάζ που επιλέγει τις \"καλύτερες\" σκηνές για το συγκεκριμένο σενάριο και τις εμπλουτίζει με εφέ που μεγιστοποιούν την συγκινησιακή μας φόρτιση.Στην περίπτωση μας όμως τον ρόλο του σεναριογράφου,σκηνοθέτη και μοντέρ τον έχουν τα πιστεύω μας.Αυτά είναι που απο ένα γεγονός (γύρισμα) παράγουν ένα ταινιάκι (τελικό μοντάζ ολόκληρου του γυρίσματος) το οποίο παίζει μέσα στην σκοτεινή αίθουσα του μυαλού μας και μας φορτίζει όπως μας φορτίζει.Λόγου χάρη πρόκειται κάποιος να παίξει το σενάριο \"ΕΙΜΑΙ ΑΔΥΝΑΜΟΣ\".Στο γύρισμα (καθημερινότητα) μια εσωτερική φωνούλα (σκηνοθέτης) κατα κάποιο τρόπο του υποβάλει το πως αισθάνεται και αντιδρά....πχ με πλησιάζει μια κοπέλα που μου κάνει ένα κλίκ...εγώ κάνω ότι μπορώ για να μην της δώσω ένα ανάλογο κλίκ και με την συμπεριφορά μου την αποθαρύνω.Η αποθάρυνση αυτή της φέρνει \"πίκρα\" και προσπαθεί η κοπέλα να αποτραβηχτεί απο αυτήν την δυσάρεστη αίσθηση υποκύπτοντας στον πρώτο εξωστρεφή τύπο που θα της την \"πέσει\".Εντάξει μπορεί ο τύπος αυτός να είναι για γέλια...αλλά λειτουργεί ως το καλύτερο αντικαταθλιπτικό για την άβολη κατάσταση την οποία εγώ της προκάλεσα.Στο τελικό μοντάζ λοιπόν θα έχουμε ένα πλάνο στο πρόσωπο μου που μια λάμψη ξεπετιέται στο μάτι του την ώρα που βλέπω την κοπέλα και το αμέσως επόμενο πλάνο θα είναι αυτό της κοπέλας που υποκύπτει στον άλλον τύπο....όλα τα ενδιάμεσα παραλείπονται.Έτσι επιτυγχάνεται κατα τον καλύτερο τρόπο ο σεναριακός στόχος και για πολλές μέρες μετά εγώ βλέποντας αυτό το ταινιάκι μπαίνω ακόμα περισσότερο στο πετσί του ρόλου μου.(Το παράδειγμα είναι υποδειγματικό...υπάρχουν πολλά ακόμα πλάνα στην καθημερινότητα μας που στο τελικό μοντάζ αφαιρούνται).ʼν βεβαίως μπορούσαμε να δούμε το ταινιάκι που παίζεται στο μυαλό του τυπά που μας έφαγε το κορίτσι.....σίγουρα στο δικό του τελικό μοντάζ δεν υπάρχει η έλξη που μπορεί να ένιωσε η κοπέλα για εμάς ή η αποθάρυνση που δοκιμάσε εξαιτίας της στάσης μας.Στο δικό του ταινιάκι πρωταγωνιστικό ρόλο έχει αυτός και εμείς μπαίνουμε κάπου στο τέλος σε ένα πλάνο όπου το ζευγαράκι απομακρύνεται με γέλια και εμείς κοιτούμε με θλίψη.Βεβαίως το δικό του σενάριο είναι άλλο \"ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ Ο ΠΡΩΤΟΣ\".

TextText


Φίλε \"LOGOPSYXOS\"
Δεν ξέρω ποια είναι τα \"εφέ\" που μου υποβάλουν τα αισθήματα που βιώνω. Δεν ξέρω γιατί μου αρέσει το σενάριο \"ΕΙΜΑΙ ΑΔΥΝΑΜΟΣ\" ή \"ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ Η ΜΙΖΕΡΙΑ\". Αυτό που ξέρω είναι ότι, ακόμα κι όταν νικήσω την χαμηλή αυτοπεποίθηση και κάνω μία σχέση, βρίσκω πάντα έναν τρόπο ώστε να την χαλάσω. Και μάλιστα με άσχημο και αναξιοπρεπή τρόπο. Βάζω τις συντρόφους μου να δώσουν ένα τέλος! Οι τελευταίες μου 5-6 σχέσεις, τέλειωσαν μ\'αυτόν τον τρόπο και συμπτωματικά -ή όχι- στον ένα χρόνο, πάνω-κάτω. Ή διαλέγω πάντα λάθος ή με πιάνει φόβος, τρόμος! Το χειρότερο βέβαια είναι το μετά. Αντί να νιώθω καλύτερα, που έγινε αυτό που ήθελα (χωρισμός), νιώθω απαίσια. Γιατί όλες τις γυναίκες, με τις οποίες είχα σχέση, αρχικά τις ερωτεύτηκα και μετά τις αγάπησα! Δεν ξέρω ποια κατάρα μου υποβάλει να χωρίζω τις γυναίκες που αγάπησα και πάλεψα να αποκτήσω.

Φιλικά,
Ίκαρος.



ΥΓ: \"...για τις παλιές αγάπες μη μιλάς, στα πιο μεγάλα ΘΕΛΩ, κάνουν πίσω...\"

[smile60]

Γεια σου Ικαρε,

Εγω νομιζω οτι εισαι δεσμοφοβικος.... Φοβασαι την οικειοτητα, το πολυ κοντα, το δεσιμο με τον αλλον, τη στιγμη που εχεις αγαπησει οπως λες.Γι\'αυτο και με τη συμπεριφορα σου ωθεις την καθε γυναικα που ειναι μαζι σου, να φυγει.Τοτε αισθανεσαι ελευθερος! Ομως μετα εχεις τυψεις και ενοχες γι\'αυτο που εκανες.Μετα σου λειπει η συντροφος σου και νιωθεις ασχημα γι\'αυτο που προκαλεσες.Ο φοβος της οικειοτητας ειναι και φοβος που προκαλειται απο την χαμηλη αυτοεκτιμηση.Ισως φοβασαι οτι αν δεθεις μαζι της αυτη θα ανακαλυψει τις \"ατελειες\" σου, τα ελατωματα σου και θα απογοητευτει και θα φυγει.Για να μη συμβει αυτο προτιμας να δωσεις εσυ πρωτος το τελος....με τον τροπο σου.
Υπαρχει ενα βιβλιο σχετικο με την δεσμοφοβια.....θα σου το συνηστουσα.Ισως σε βοηθησει να αναγνωρισεις καποια πραγματα στον εαυτο σου....

Φιλικα
Ελενη

[LOGOPSYXOS]

Originally posted by Ικαρος

Φίλε \"LOGOPSYXOS\"
Δεν ξέρω ποια είναι τα \"εφέ\" που μου υποβάλουν τα αισθήματα που βιώνω. Δεν ξέρω γιατί μου αρέσει το σενάριο \"ΕΙΜΑΙ ΑΔΥΝΑΜΟΣ\" ή \"ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ Η ΜΙΖΕΡΙΑ\". Αυτό που ξέρω είναι ότι, ακόμα κι όταν νικήσω την χαμηλή αυτοπεποίθηση και κάνω μία σχέση, βρίσκω πάντα έναν τρόπο ώστε να την χαλάσω. Και μάλιστα με άσχημο και αναξιοπρεπή τρόπο. Βάζω τις συντρόφους μου να δώσουν ένα τέλος! Οι τελευταίες μου 5-6 σχέσεις, τέλειωσαν μ\'αυτόν τον τρόπο και συμπτωματικά -ή όχι- στον ένα χρόνο, πάνω-κάτω. Ή διαλέγω πάντα λάθος ή με πιάνει φόβος, τρόμος! Το χειρότερο βέβαια είναι το μετά. Αντί να νιώθω καλύτερα, που έγινε αυτό που ήθελα (χωρισμός), νιώθω απαίσια. Γιατί όλες τις γυναίκες, με τις οποίες είχα σχέση, αρχικά τις ερωτεύτηκα και μετά τις αγάπησα! Δεν ξέρω ποια κατάρα μου υποβάλει να χωρίζω τις γυναίκες που αγάπησα και πάλεψα να αποκτήσω.

Φιλικά,
Ίκαρος.



ΥΓ: \"...για τις παλιές αγάπες μη μιλάς, στα πιο μεγάλα ΘΕΛΩ, κάνουν πίσω...\"

Φίλε Ίκαρε....δεν γνωρίζω πολύ καλά ούτε εσένα αλλά ούτε και το ιστορικό των σχέσεων σου....(ενώ μια απ τις πολλές υπηρεσίες που μπορεί να προσφέρει κάποιος ειδικός επιστήμονας ψυχικής υγείας...είναι η λήψη ενός καλού ιστορικού και η λεπτομερής ανάλυση του)...οπότε στα πλαίσια της συζήτησης μας μόνο κάποιες φιλικές εκτιμήσεις μπορώ να κάνω όπως θα έκανε και κάθε άλλος φίλος σου που θα επιθυμούσε να βρείς διεξόδους (καθώς δεν έχω καμιά ψυχιατρική ειδίκευση).Ξεκινώντας με τα \"εφέ\" που μπορεί να χρησιμοποιούνται στο \"τελικό μοντάζ\" ...μπορώ για παράδειγμα να σου φέρω αυτό που λές λίγο πιο πάνω \"Βάζω τις συντρόφους μου να δώσουν ένα τέλος\".ʼν επιχειρούσα να εικονοποιήσω μέσα μου αυτήν την πρόταση σου...βλέπω έναν Ίκαρο που έχει πλήρη έλεγχο όχι μόνο της δικής του κατάστασης αλλά και της κάταστασης της όποιας συντρόφου του και μπορεί να \"εμφυτεύει\" στο μυαλό τους τις επιθυμίες του και εκείνες να του τις πραγματοποιούν ....πχ δεν δίνεις εσύ τέλος αλλά βάζεις αυτές να τελιώσουν τη σχέση.ʼν έτσι συμβαίνουν τα πράγματα....τότε το μόνο που θα μπορούσε να σου πεί κανείς είναι ...μην τις βάζεις να δώσουν τέλος....όμως δεν ξέρω αν και κατα πόσο μπορούμε να ασκούμε τόσο καθολικό έλεγχο στο μυαλό των άλλων (εκτός αν μιλάμε για ρομπότ και όχι για ανθρώπους).Αυτό που φαντάζομαι οτι εννοείς με αυτήν σου την πρόταση...είναι ότι εμφανίζεις μια συμπεριφορά που πρακτικά θέτει τέλος στη σχέση σας...και αυτές ανταποκρίνονται σε αυτό το τέλος...με άλλα λόγια δίνεις σήματα τέλους και απαντούν ακόλουθα και οι συντρόφοι σου με τέλος.

Φυσικά το ερώτημα σου εξακολουθεί να είναι γιατί αφού τις αγαπάς (άρα περνάς καλά στη σχέση) ενεργείς κατα τέτοιον τρόπο ώστε να έρθει τέλος στη σχέση.Και πάλι μια γενικές εκτιμήσεις θα κάνω (εννοείται χωρίς να διεκδικώ το οποιοδήποτε αλάθητο).Τίποτα δεν σταματάμε ...τίποτε δεν χαλάμε....και τίποτα δεν κάνουμε αν δεν αντλούμε κάποια ηδονή απο αυτήν μας την πράξη.Οι κινήσεις μας έχουν έναν βασικό προσανατολισμό...απο περιοχές χαμηλότερης αίσθησης ασφάλειας προς περιοχές που αισθανόμαστε περισσότερο ασφαλείς.Βέβαια...το τι ερμηνεύουμε σαν περισσότερο ή λιγότερο ασφαλές έχει να κάνει με τις εμπειρίες του καθενός ,τα βιώματα του, που όπως έχουμε πολλές φορές πεί στο θρέντ αυτό κωδικοποιούνται σε αρχές που λειτουργούν ως πυξίδα (τα περιοριστικά πιστεύω).Πρωτού πάρεις την απόφαση να διαλύσεις τη σχέση σου....εισπράτεις κάποια μηνύματα τα οποία τα ερμηνεύεις σαν προειδοποιήσεις \"κινδύνου\" (κλωνίζουν την αίσθηση ασφάλειας )...πχ θα μπορούσε κάτι τέτοιο να είναι η αύξηση απαιτήσεων σε μια σχέση (συναισθηματικών ή οτιδήποτε άλλων) τις οποίες εκτιμάς ότι είναι αδύνατον να καταφέρεις..ή θα μπορούσες να ερμηνεύεις κάποιες συμπεριφορές της συντρόφου σου ως προοιωνούς τέλους.Μαρκάροντας λοιπόν ένα μέλλον λιγότερο ασφαλές...κάνεις εσύ πρώτος την ηρω\'ι\'κή έξοδο.....κρατώντας για σένα το αβαντάζ ότι εσύ τέλιωσες την σχέση και δεν σε εγκατέλειψαν οι σύντροφοι σου πρώτα.Όλα αυτά θα μπορούσες να τα συνδέσεις και με το οπτικό ανάλογο του δοχείου αυτοεκτίμησης που σου έδωσα στο θρέντ αυτό ...και να βλέπεις τη σκοπιμότητα να υπάρχουν άνθρωποι-ρόλοι-καταστάσεις που να γεμίζουν αυτό σου το δοχείο.Μετά λοιπόν την \"ηρω\'ι\'κή έξοδο\" (που γεμίζει το δοχείο αυτοεκτίμησης....απ\'ότι αν το τέλος το έδινε άλλος στη σχέση σας) φυσικά και θα ξαναμπείς στην διαδικασία εύρεσης άλλης πηγής που θα γεμίζει αυτό το δοχείο.Δε νομίζω λοιπόν ότι πρόκειται για κάποια κατάρα που σε κυνηγάει όσο για έναν συγκεκριμένο τρόπο ερμηνείας κάποιων καταστάσεων που ίσως χρειάζεται αναβάθμιση/επέκταση.

Ακόμα και αν κάτι δεν \"μας κάθεται καλά\" σε μια σχέση...υπάρχει πάντα το σωσίβιο που λέγεται διάλογος με τον σύντροφο ( ο οποίος καλό θα ήταν να αποτελεί προυπόθεση στις σχέσεις μας).ʼν ο διάλογος αυτός δεν βγάζει πουθενά.....τότε μάλλον είμαστε αταίριαστοι μεταξύ μας και η σχέση δεν θα μας φέρει την ευτυχία που αναζητούμε.Σε αυτή την περίπτωση δεν μιλούμε για τέλος...αλλά για ΑΡΧΗ στην αναζήτηση κάτι καλύτερου.Η προηγούμενη σχέση δεν είναι ένα \"μελανό\" σημείο στην ιστορία μας αλλά ένας πολύ καλός σύμβουλος για να συνειδητοποιήσουμε τι χρειαζόμαστε για να γίνουμε πιο ευτυχισμένοι.Οι προηγούμενες σχέσεις μας...μπορούν να αποτελέσουν τα πιο γερά θεμέλια για να χτίσουμε πολύ καλύτερες σχέσεις...αρκεί να εκμεταλευτούμε το πολύτιμο υλικό που μας παρέχουν.Σε κάθε άλλη περίπτωση....υπάρχει μεγάλο ενδεχόμενο η ίδια ιστορία να επαναλαμβάνεται όχι λόγο κάποιας κακοτυχίας ή κατάρας αλλά γιατί εμείς μένουμε κλειστοί στα μηνύματα-μαθήματα των εμπειριών εκείνων που στοχεύουν στο να αναβαθμίσουν τη ζωή μας.

[smile60]

Γεια σου και παλι,

Το βιβλιο για το οποιο μιλησα πιο πανω ειναι:

\"Οι αντρες που φοβουνται να αγαπησουν\"
Steven Carter,Julia Sokol
Εκδ. Κεδρος.

Πιστευω πως κατι θα βρεις εκει μεσα που θα σε βοηθησει...

Φιλικα
Ελενη