δεν μπορώ να κάνω φίλους

[sball]

Ανέκαθεν αντιμετώπιζα δυσκολίες στο να κάνω νέους φίλους. Το πρόβλημα εντάθηκε κατά τη Δευτέρα Γυμνασίου, όταν μου δημιουργήθηκε η αίσθηση ότι η παρέα μου με αποφεύγει. Ό,τι προσπάθειες κι αν κατέβαλλα τότε για να τους ξανακερδίσω απέβησαν άκαρπες, γεγονός που επέφερε καίριο πλήγμα στην ψυχολογία μου. Μετά από μερικές παρόμοιες περιπέτειες που είχαν την ίδια κατάληξη, αποφάσισα εντέλει να αποσυρθώ από το μάταιο αγώνα. Έτσι, πέρασα όλα μου τα λυκειακά χρόνια μόνος, κόβοντας βόλτες στα διαλείμματα και περιμένοντας να χτυπήσει το κουδούνι. Για να μην τα πολυλογώ, έφθασα τώρα στο τρίτο έτος του πανεπιστημίου ακόμη χωρίς παρέα, ούτε για δείγμα. Νόμιζα ότι αλλάζοντας περιβάλλον, θα ωφελούνταν και η κοινωνική μου ζωή, αλλά τελικά σε στοιχειώνει παντού. Γιατί μένοντας επί μακρόν στο περιθώριο διαμορφώνεις έναν κλειστό χαρακτήρα που σε συνοδεύει, ηθελημένα ή αθέλητα. Οι έξοδοι στις διακοπές, όταν είμαι στο πατρικό μου, ούτε για αστείο. Υπάρχουν στιγμές που θέλω κάπου να μιλήσω και πνίγομαι από μοναξιά, γιατί δεν υπάρχει κανείς να με ακούσει. Η φιλία δεν είναι το μόνο που έχω ποθήσει, αλλά και η σχέση με το άλλο φύλο που, όπως είναι αναμενόμενο, δεν την έχω βιώσει ποτέ μου. Περνούν τα χρόνια και η κατάσταση παραμένει στάσιμη. Δεν ξέρω τι να κάνω. Έχω πεισθεί ότι γενικά οι ανθρώπινες σχέσεις δυσκολεύουν με την πάροδο του χρόνου. Από τη μια η απαξία των καιρών μας και από την άλλη οι φρενήρεις ρυθμοί, εξαιτίας της δουλειάς και της οικονομίας, που καθιστούν τη φιλία είδος πολυτελείας, την έχουν θέσει σε δεύτερη μοίρα. Κάθε συμβουλή, υπόδειξη ή παρατήρηση που ενδεχομένως με βοηθήσει και με τοποθετήσει σε μια κατεύθυνση θα ήταν ευπρόσδεκτη.

μια αποψη στη ψυχολογια λεει οτι το προβλημα ξεκιναει απο εμας τους ιδιους σε μικρη ηλικια. και γω περναω αρκετη ωρα μονος και δεν μου αρεσει ωστοσο οι σχεσεις μεταξυ ανθρωπων ειναι δυσκολες με πολλα εμποδια στην πορεια. μπορει να εισαι καλυτερα τωρα απο το να ειχες μια σχεση προβληματικη. ακομα και αρκετοι διασημοι βγαινουν με ψυχολογικα στις τηλεορασεις λογω κακων σχεσεων. ανδρες και γυναικες. ανθρωποι πολυ κοινωνικοι και αποδεκτοι στην πορεια μπορει να απομωνωθουν. γυναικες με ομορφια μπορει να την χασουν. ενας απο τους ουσιαστικους λογους που οι ανθρωποι παντρευονται (με εξαιρεση την εμμονη) ειναι για να εχουν συντροφια. αν ψαχνεις κατι συγκεκριμενο για καιρο μπορει να το βρεις η ακομα να ερθει και τυχαια. τιο σιγουρο ειναι οτι αν δεν κουνησεις το δαχτυλο σου δεν προκειται να πηδηξει η παρεα απο το παραθυρο.

[manos95]

γεια σου!εννοώ ότι στο τελος καταλαβαινουν οτι ειμαι βαρετος χωρις κοινα ενδιαφεροντα με αυτους και με ξεχωριστα χαρακτηριστικα(λιγομιλητο� �,κλειστος κλπ) και με απομονωνουν

[ioannis2]

γεια σου!εννοώ ότι στο τελος καταλαβαινουν οτι ειμαι βαρετος χωρις κοινα ενδιαφεροντα με αυτους και με ξεχωριστα χαρακτηριστικα(λιγομιλητο� �,κλειστος κλπ) και με απομονωνουν

Μάνο το να αλλάξεις τόπο δε θα σου λύσει το πρόβλημα. Παντού οι διαπροσωπικές σχέσεις το ίδιο ειναι με ελάχιστες αποκλίσεις, δε θα βρεις τις μεγάλες ιδανικές διαφορες που επιζητας στο καπου αλλού, δε θα βρεις τον κόσμο όπως εσυ τον φανταζεσαι. Τη λύση θα τη βρεις βελτιωνοντας οσο περισσότερο γινεται τον εαυτο σου, δεν θα προσποιηθείς, ουτε θα επιδιωξεις να γινεις κατι που δε σε γεμίζει απλά για να σαι αρεστος, αλλα θα βελτιωθείς, θα γινεις πιο αισιοδοξος, χαρουμενος, δυναμικος, με αυτοπεποιθηση, πρωτοβουλίες, με νεα ενδιαφεροντα διωχνοντας συναμα τη μιζερια, το σκυθρωπο ύφος, το να μη μιλας μπροστα στους αλλους, το να νοιωθεις ότι δεν προσφερεις κάτι και συνεπως ουτε αποκομίζεις, όλα αυτα. Και εκτος αυτου, με την μεγαλύτερη δυνατη κοινωνικοποίηση σε κάθε χωρο όπου μπορεις να συναναστραφεις θα βρεις φιλους, άτομα με τα οποια μπορεις να κανεις καλή παρεα και να επικοινωνησεις. Αυτα τα δυο συνδυαζόμενα επεδίωξε.
Αυτοι για τους οποιους μιλας μπορει να ναι ατομα ακαταλληλα για σενα, που δεν εχουν τιποτα κοινο με σενα και ετσι λανθασμενα νομιζεις ότι δεν εισαι ενδιαφερον άτομο και ετσι πεφτει η αυτοεκτιμηση σου και το όλο κοινωνικο προβλημα σου οξύνεται. Το προβλημα με αυτους το αναγαγεις στη σκεψη σου σε όλο και αρα θεωρεις γενικα τον εαυτο σου ανικανο να φτιαξει φιλιες. Ως λυση σταδιακα απομακρυνσου απο κοντα τους αναζητωντας ταυτοχρονα νεες φιλιες όπως σου εισηγούμε.

[sball]

κοψε τα φαρμακα μηπως σταματησεις να σκεφτεσαι τοσο υπερευαισθητα. τα σχετικα αυτα φαρμακα μετατρεπουν μια ασχημη φαση της ζωης σε μια πιο μονιμη κατασταση ψυχασθενειας. μπορει να σου μεινουν μερικα νευρικα τικ μετα αν δεν το κανεις προσεκτικα αλλα ξερεις τι λενε και για το τσιγαρο. μην λογαριαζεις με ανιδεους. στελνε στον ψυχιατρο τους εχθρους σου.

[ioannis2]

Αρχικά καταχωρημένο από manos95 γεια σου!εννοώ ότι στο τελος καταλαβαινουν οτι ειμαι βαρετος χωρις κοινα ενδιαφεροντα με αυτους και με ξεχωριστα χαρακτηριστικα(λιγομιλητο

Μάνο το να αλλάξεις τόπο δε θα σου λύσει το πρόβλημα. Παντού οι διαπροσωπικές σχέσεις το ίδιο ειναι με ελάχιστες αποκλίσεις, δε θα βρεις τις μεγάλες ιδανικές διαφορες που επιζητας στο καπου αλλού, δε θα βρεις τον κόσμο όπως εσυ τον φανταζεσαι. Τη λύση θα τη βρεις βελτιωνοντας οσο περισσότερο γινεται τον εαυτο σου, δεν θα προσποιηθείς, ουτε θα επιδιωξεις να γινεις κατι που δε σε γεμίζει απλά για να σαι αρεστος, αλλα θα βελτιωθείς, θα γινεις πιο αισιοδοξος, χαρουμενος, δυναμικος, με αυτοπεποιθηση, πρωτοβουλίες, με νεα ενδιαφεροντα διωχνοντας συναμα τη μιζερια, το σκυθρωπο ύφος, το να μη μιλας μπροστα στους αλλους, το να νοιωθεις ότι δεν προσφερεις κάτι και συνεπως ουτε αποκομίζεις, όλα αυτα. Και εκτος αυτου, με την μεγαλύτερη δυνατη κοινωνικοποίηση σε κάθε χωρο όπου μπορεις να συναναστραφεις θα βρεις φιλους, άτομα με τα οποια μπορεις να κανεις καλή παρεα και να επικοινωνησεις. Αυτα τα δυο συνδυαζόμενα επεδίωξε.
Αυτοι για τους οποιους μιλας μπορει να ναι ατομα ακαταλληλα για σενα, που δεν εχουν τιποτα κοινο με σενα και ετσι λανθασμενα νομιζεις ότι δεν εισαι ενδιαφερον άτομο και ετσι πεφτει η αυτοεκτιμηση σου και το όλο κοινωνικο προβλημα σου οξύνεται. Το προβλημα με αυτους το αναγαγεις στη σκεψη σου σε όλο και αρα θεωρεις γενικα τον εαυτο σου ανικανο να φτιαξει φιλιες. Ως λυση σταδιακα απομακρυνσου απο κοντα τους αναζητωντας ταυτοχρονα νεες φιλιες όπως σου εισηγούμε.

[manos95]

Γιαννη,πιστευω οτι αν παω σε μια σχολη στην οποια μου αρεσει το αντικειμενο που ασχολειται νομιζω οτι θα βρω ατομα με κοινα ενδιαφεροντα και καλους φιλους.μπορει τοτε αυτοματα να αυξηθει η αυτοπεποιθηση,η ομιλητικοτητα και το θαρρος μου.ετσι ειναι ο χαρακτηρας μου δε νομιζω οτι εχω καποιο προβλημα στην τελικη απλα ειμια αδιαφορος με ατομα που δεν εχω κοινα ενδιφεροντα.δυστυχως ομως δυσκολευομαι να κανω το πρωτο βημα.απλα εδω που ζω ολοι οσοι με ξερουν γνωριζουν οτι ειμαι κλειστος χαρακτηρας και δε μιλαω αλλα ομως αν παω σε ενα νεο μερος οπου κανεις δε με ξερει θα μπορω να κανω μια νεα αρχη αυτο πιστευω.φταιει και το γεγονος οτι περασα βαρια καταθλιψη πριν ενα χρονο

[manos95]

Αρχικά καταχωρημένο από mano,s95 γεια σου!εννοώ ότι στο τελος καταλαβαινουν οτι ειμαι βαρετος χωρις κοινα ενδιαφεeροντα με αυτους και με ξεχωριστα χαρακτηριστικα(λιγομιλητο

Μάνο το να αλλάξεις τόπο δε θα σου λύσει το πρόβλημα. Παντού οι διαπροσωπικές σχέσεις το ίδιο ειναι με ελάχιστες αποκλίσεις, δε θα βρεις τις μεγάλες ιδανικές διαφορες που επιζητας στο καπου αλλού, δε θα βρεις τον κόσμο όπως εσυ τον φανταζεσαι. Τη λύση θα τη βρεις βελτιωνοντας οσο περισσότερο γινεται τον εαυτο σου, δεν θα προσποιηθείς, ουτε θα επιδιωξεις να γινεις κατι που δε σε γεμίζει απλά για να σαι αρεστος, αλλα θα βελτιωθείς, θα γινεις πιο αισιοδοξος, χαρουμενος, δυναμικος, με αυτοπεποιθηση, πρωτοβουλίες, με νεα ενδιαφεροντα διωχνοντας συναμα τη μιζερια, το σκυθρωπο ύφος, το να μη μιλας μπροστα στους αλλους, το να νοιωθεις ότι δεν προσφερεις κάτι και συνεπως ουτε αποκομίζεις, όλα αυτα. Και εκτος αυτου, με την μεγαλύτερη δυνατη κοινωνικοποίηση σε κάθε χωρο όπου μπορεις να συναναστραφεις θα βρεις φιλους, άτομα με τα οποια μπορεις να κανεις καλή παρεα και να επικοινωνησεις. Αυτα τα δυο συνδυαζόμενα επεδίωξε.
Αυτοι για τους οποιους μιλας μπορει να ναι ατομα ακαταλληλα για σενα, που δεν εχουν τιποτα κοινο με σενα και ετσι λανθασμενα νομιζεις ότι δεν εισαι ενδιαφερον άτομο και ετσι πεφτει η αυτοεκτιμηση σου και το όλο κοινωνικο προβλημα σου οξύνεται. Το προβλημα με αυτους το αναγαγεις στη σκεψη σου σε όλο και αρα θεωρεις γενικα τον εαυτο σου ανικανο να φτιαξει φιλιες. Ως λυση σταδιακα απομακρυνσου απο κοντα τους αναζητωντας ταυτοχρονα νεες φιλιες όπως σου εισηγούμε.

eyxaristo pantos

[once]

Γεια! Να πω κ εγώ τη γνώμη μου, απ' όσα διάβασα.
Νομίζω ότι το παίρνεις τόσο σοβαρά να βρεις φίλους που τελικά είναι αυτό που απωθεί τους άλλους. Δηλαδή, όταν προσεγγίζεις κάποιον με απώτερο σκοπό να γίνετε φίλοι ντε και καλά με τη μία, ίσως φέρεσαι κάπως περίεργα προς αυτή την κατέυθυνση που ξενίζει τον άλλο.
Πιστεύω, ότι στην φάση που είσαι τώρα, ακόμα κ αν έχεις συναναστροφές με ανθρώπους πιο επιφανειακές ή μόνο όταν βρίσκεσαι π.χ. στη σχολή είναι προτιμότερο από το τίποτα. Και εξασκείς τις κοινωνικές σου δεξιότητες και κάποιες από αυτές ίσως καταλήξουν σε φιλία.
Έγραφες για παράδειγμα για το γυμναστήριο ότι είχες γνωρίσει κάποια άτομα και σε προβλημάτιζε πως θα είστε τις ίδιες ώρες και πως θα γίνει να βρεθείτε εκτός γυμναστηρίου. Εμένα μου φαίνεται σαν να πιέζεις καταστάσεις έτσι. Δες το πιο χαλαρά. Πήγαινε στο γυμναστήριο (ή σχολή ή οτιδήποτε), μίλα με διάφορα άτομα και αν σου κάτσει να συμφωνούν οι ώρες ή να ταιριάξετε έχει καλώς, αλλιώς θα βρεις τους επόμενους. Δηλαδή μου βγάζεις ότι ενώ λες έκανα προσπάθεια, αυτή εξαντλήθηκε στη μία φορά που μίλησες σε κάποιον αλλά τελικά με αυτόν δεν είχε συνέχεια. Και έτσι έχεις και την δικαιολογία στον εαυτό σου ότι προσπάθησες. Όχι, θέλει συνεχή προσπάθεια και επιμονή μέχρι να βρεις κάποιους ανθρώπους να συναναστρέφεσαι.
Με λίγα λόγια συμβουλή μου είναι να μιλάς γενικά με διάφορους, χωρίς να ελπίζεις αναγκαστικά να γίνουν φίλοι σου και στην πορεία θα δεις ότι κάποιοι θα φύγουν και κάποιοι άλλοι όχι.
Τώρα για το ότι λες ότι σε βαριούνται ή σε αποφεύγουν ίσως είναι επειδή είσαι πολύ σοβαρός (υπερβολικά). Όμως δεν ξέρω αν αξίζει να δοκιμάσεις να γίνεις πιο "χαβαλές" ή να περιμένεις να βρεις άτομα που θα σε εκτιμήσουν για αυτό που είσαι οπότε δεν λέω τίποτα.;)

Γενικά πάρτο πιο χαλαρά.......

[kaneis]

είμαι στα 27, ανεργος πλεον και με τους δυο-τρεις φιλους που ειχα τωρα πια δεν εχουμε κοινα ενδιαφερονται. ενιωθα οτι τοσο καιρο εκανα πραγματα μαζι τους μονο και μονο για να τα κανω. αυτη τη στιγμη κυριολεκτικα δεν κανω τιποτα. από υπολογιστη σε τηλεοραση και από τηλεοραση σε κανενα βιβλίο. θελω να κανω πραγματα που μου αρεσουν αλλά δεν εχω φιλους για να τα κανω. και ναι σε καποιες πχ εκδηλωσεις και δραστηριοτητες μπορω να παω και μονος μου αλλά πώς θα παω ας πούμε σε ενα λαιβ να ακουσω καποιον καλλιτεχνη αν δεν εχω παρεα; καλά για κοπελα δεν το συζηταω, εννοειται πώς δεν εχω(οσοι δε με γνωριζουν τους παραπεμπω σε ενα ποστ που ειχα κανει πριν δυο τρια χρονια-η κατασταση πανω κατω η ιδια ειναι). ερχεται παρασκευη βραδυ, σαββατο βραδυ και δεν εχω κανεναν να βγω εξω. βλεω γνωστους μου και παλιυος συμμαθητες στο φμπ οι οποιοι εχουν γινει ωριμοι ανθρωποι, ειναι με τις κοπελες τους και τους ζηλευω. εγω νιωθω ακόμα 18. το μονο που μου αρεσει ειναι να βλεπω ταινιες στον υπολογιστη τις παρασκευες και να πινω δυο τρεις μπυρες κι ετσι εχω την αισθηηση οτι ξεχνιεμαι λιγο. βαρεθηκα πραγματικα. πιστευω οτι καποιοι ανθρωποι γεννιουνται για να προσφερουν κατι στην κοινωνια και καποιοι αλλοι ετυχε απλώς να γεννηθουν.

[deleted-member30-03]

είμαι στα 27, ανεργος πλεον και με τους δυο-τρεις φιλους που ειχα τωρα πια δεν εχουμε κοινα ενδιαφερονται. ενιωθα οτι τοσο καιρο εκανα πραγματα μαζι τους μονο και μονο για να τα κανω. αυτη τη στιγμη κυριολεκτικα δεν κανω τιποτα. από υπολογιστη σε τηλεοραση και από τηλεοραση σε κανενα βιβλίο. θελω να κανω πραγματα που μου αρεσουν αλλά δεν εχω φιλους για να τα κανω. και ναι σε καποιες πχ εκδηλωσεις και δραστηριοτητες μπορω να παω και μονος μου αλλά πώς θα παω ας πούμε σε ενα λαιβ να ακουσω καποιον καλλιτεχνη αν δεν εχω παρεα; καλά για κοπελα δεν το συζηταω, εννοειται πώς δεν εχω(οσοι δε με γνωριζουν τους παραπεμπω σε ενα ποστ που ειχα κανει πριν δυο τρια χρονια-η κατασταση πανω κατω η ιδια ειναι). ερχεται παρασκευη βραδυ, σαββατο βραδυ και δεν εχω κανεναν να βγω εξω. βλεω γνωστους μου και παλιυος συμμαθητες στο φμπ οι οποιοι εχουν γινει ωριμοι ανθρωποι, ειναι με τις κοπελες τους και τους ζηλευω. εγω νιωθω ακόμα 18. το μονο που μου αρεσει ειναι να βλεπω ταινιες στον υπολογιστη τις παρασκευες και να πινω δυο τρεις μπυρες κι ετσι εχω την αισθηηση οτι ξεχνιεμαι λιγο. βαρεθηκα πραγματικα. πιστευω οτι καποιοι ανθρωποι γεννιουνται για να προσφερουν κατι στην κοινωνια και καποιοι αλλοι ετυχε απλώς να γεννηθουν.

αυτο το ποστ ειναι λες και το εχω γραψει εγω.

[kaneis]

τωρα να πω οτι χαιρομαι που υπαρχει καποιος στην ιδια φαση με μένα; δε θα το πω! φίλε κενό εσύ εχεις αναρωτηθει ποτέ γιατι μπορεί να συμβαίνει αυτό σε σένα; μπας και τελικα μπορεσουμε και βρουμε τη λυση. τι πιστευεις εσυ για τον εαυτο σου; ειμαι σιγουρος οι ιδιες σκεψεις μας κατακλυζουν.

[ioannis2]

Όσο ψάχνεις να εντοπίσεις άτομα τα οποία βρίσκονται στην ίδια κατάσταση με σενα απλά για να νοιωθεις ανακούφιση στον πόνο σου δε θα δεις καμιά αλλαγή. Κι απ την αλλη, αναγνωρίζεις τη στασιμότητα και συνηδητοποιείς το πρόβλημα αλλά και πως θα θελες να εισαι πλην όμως δεν κάνεις τίποτα για να αλλάξεις την κατασταση. Φίλε, μην περιμενεις να γινουν θαύματα ή να προσεγγίσεις την τελειότητα, δλδ να γίνεις άλλος άνθρωπος. Εδω άλλοι το παλευουν αυτο για πολλά χρόνια και λίγα εχουν πετυχει. Μην τρεφεις ψευδαισθησεις. Εκτος κι αν το "εχεις στο αιμα σου" να κανεις στη ζωη τα μεγαλα μπαμ, να αλλάζεις δλδ ριζικα από τη μια στιγμη στην αλλη, σαν από αρνακι θηριο. Αν δεν διαθετεις αυτο το χαρισμα κι απο τη στιγμη που συγχαίνεσαι την κατασταση στην οποια εισαι θα πρεπει να παλεψεις να κανεις τη ζωη σου τουλάχιστον πιο υποφερτη, πιο ανθρωπινη για σενα.
Μάθε να διεκδικάς. Ειμαι σιγουρος πως αυτο δεν το κανεις. Θα κερδισεις αρκετα πράγματα, κι απ αυτα που θεωρουσες ακατόρθωτα, σε κάθε τομεα της ζωης σου. Θα δεις λίγο έστω αλλαγη και θα φτιαξει καπως κι η διαθεση αμα ξεκινησεις αυτη τη διαδικασία.
Όσον αφορα το θεμα φιλίες, δεν φτιαχτηκαμε δυστυχως όλοι για να αρεσουμε. Καποιοι τα καταφερνουν. Για εμας ειναι καπως πιο δυσκολα τα πράγματα. Ψάξε, κοινωνικοποιήσου, θα βρεις λίγα έστω άτομα με τα οποια θα ταιριαζεις. Αυτη θα ειναι η παρεα σου. Μην τρεφεις την ψευδαισθηση ότι θα τους κανεις όλους φιλους και μάλιστα ατομα τα οποια θα θελες να εχεις για φιλους επειδη όσο κι αν σ αρεσουν σαν χαρακτηρες εντουτοις δεν ταιριαζετε. Να εισαι ανοικτος σε νεες γνωριμιες. Αμα βλεπει ο αλλος κατι θετικο σε σενα θα ναι καλύτερα τα πραγματα, αμα καθεσαι και κλαις τη μοιρα σου, γινεσαι απόμακρος και μιζερος θα τους διωχνεις.
Λυση δλδ να κανουμε τη ζωη μας πιο υποφερτή, πιο ανθρωπινη.

[kaneis]

φιλε γιαννη αυτό ακριβως, νιωθω οτι όταν κανω παρέα πλεον με τους συγκεκριμενους φιλους που έχω, εινια σαν να με κραταει στασιμο γιατι πολύ απλά δεν περναω καλά μαζι τους. οχι οτι μου εχουν κανιε τιποτα. μια χαρα ανθρωποι εινια και τους εκτιμαω αφανταστα αλλά δε σημαινει οτι επειδη είμαστε κολλητοι από το σχολείο μεχρι και σημερα, θα πρεπει να συνεχιζουμε να κανουμε το ιδιο συχνα παρεα. δεν ξερω αν εχω λαθος σε αυτό αλλά οι ανθρωποι αλλάζουν . πιο μικροι ειχαμε κοινα περισσοτερα, τωρα έχουν αλλάξει καποια ενδιαφεροντα μας, καποιες συνληθειες, οπότε προφανώς δε θα ταιριαζουμε σε διαφορα σημεια. πάντως είναι ασχημο πράμα να μην εχεις εστω εναν να βγεις για ποτο. να σήμερα ειναι παρασκευη και ξερω από τώρα το πρόγραμμά μου,οπως και το αυριανο και το μεθαυριανο και της δευτερας...
άσε που ώρες ώρες αναρωτιεμαι πραγματικά αν αξιζει καποιος να ζει οταν δεν εχει τιποτα απολυτως να κανει. δηλαδαη ποιος ο λογος να ξυπνησω , να φαω πρωινό ή να βρω μια δουλεια όταν δεν εχω με καποιον να βγω, δεν εχω κοπελα να την παρω να παμε καπου ενα σαβ/κο. θελω να κανω ενα σωρο πραματα αλλά δεν εχω με ποιον να τα κανω. εχθες ας πουμε δεν πηγα σε ενα λάιβ γιατί δεν ειχα ατομο να παω μαζι. και ξερεις ποσα τετοια εχω χάσει; αμετρητα.

[Lacrymosa]

Κανεις δεν υπαρχει χωρις φιλους, εστω χωρις παρεα, διοτι οπως κ να το κανουμε η φιλια πολλες φορες ειναι ψευτικη η υπερεκτιμημενη. Αν δεν μπορεις να βρεις αυτο που λεμε ΦΙΛΟΣ (με ολη τη σημασια της λεξης), τοτε λυπαμαι που θα στο πω, αλλα δυστυχως θα πρεπει να συμβιβαστεις (εστω κ προσωρινα), με αυτο που λεμε ΠΑΡΕΑ. Λιγες ειναι οι πραγματικες ΦΙΛΙΕΣ που αντεχουν στο χρονο κ στις αντιξοοτητες κ δεν βαλλονται ευκολα απο εξω- και εσωγενεις παραγοντες. Οι περισσοτερες ειναι λυκοφιλιες κ κυνερωτες. Μεσα απο αυτο π λεμε παρεα, ισως φτασεις καποια στιγμη, κ στο ζητουμενο που ειναι η ΦΙΛΙΑ. Αλλα απο καπου πρεπει να ξεκινησεις. :)

[deleted-member30-03]

τωρα να πω οτι χαιρομαι που υπαρχει καποιος στην ιδια φαση με μένα; δε θα το πω! φίλε κενό εσύ εχεις αναρωτηθει ποτέ γιατι μπορεί να συμβαίνει αυτό σε σένα; μπας και τελικα μπορεσουμε και βρουμε τη λυση. τι πιστευεις εσυ για τον εαυτο σου; ειμαι σιγουρος οι ιδιες σκεψεις μας κατακλυζουν.

σορρυ που δεν απαντησα νωρις, δεν ειμαι καλα τελευταια.
πολλοι λογοι οχι ενας. απ'το να εμαθε καποιος ετσι μικρος, μεχρι να βρεθηκε στο λαθος μερος. εγω πχ εχω αλλαξει 3 γειτονιες και καμποσα σχολεια, οποτε με τοσες αλλαγες καπου εχασε την αξια της η οποια φιλια. οταν πας κι ολας σε καινουργιο σχολειο κι ολοι γνωριζονται απο πριν, καπως δυσκολευεσαι να ξεκινησεις παρεες, καταστρεφεται η κοινωνικοτητα και η κοινωνικοποιηση σου, δεν εμπιστευεσαι ευκολα, και τελικα δεν εξελισεσαι σωστα. ετσι με το που παρατησα τις σπουδες βρεθηκα μονος, με μοναδικα διαλειμματα τις ελαχιστες σχεσεις που εκανα. οι οποιες μη νομιζεις κρατησαν πολυ, κανα μηνα οι περισσοτερες. ειτε γιατι δε ταιριαζαμε με τη κοπελα, ειτε γιατι ειμαι παλιοχαρακτηρας. αν και προτιμω να μου κολλαω τη ταμπελα "αντικοινωνικος" με οτι περιεχει αυτη (μοναξια, αρνητικοτητα). ειναι καλη και για οσους με χαρακτηριζουν "κλειστο", "προβληματικο", "μπακουρι", "loser", "junkie" κλπ. ωστοσο περσυ μια χρηστρια του φορουμ (η Karisha) ειπε οτι ουτε αντικοινωνικος ειμαι, η καταθλιψη φταιει για ολα. μπορει να ειναι κι αυτο, αφου εδω περα που ζω νιωθω σαν να καταπιεζομαι. και λογο περιβαλλοντος μεστη φασαρια της Αθηνας κι οπως εγινε πλεον με τους αλλοδαπους δε νιωθω ανετα να κυκλοφορω συχνοτερα, μα και λογο του οτι δεν εχω δικο μου χωρο να κανω οτι θελω οποτε θελω δε μπορω να φερω ουτε φιλους (αν ειχα). και καπως ετσι κλεινομαι κι εγω και το ριχνω στις ταινιες και το αλκοολ, οσο κι αν θα ηθελα να τρεχω και σε συναυλιες μεχρι και κλαμπς εχω ορεξη τελευταια. βλεπω τουλαχιστον μια την ημερα, και συχνα αυτο ειναι το μοναδικο που κανω. λυση τωρα δεν εχω βρει, αλλα θεωρω πως δε ταιριαζουμε ολοι παντου και παντα. καποιοι ανθρωποι ειναι για τη πολη, γουσταρουν και πολυκοσμια, ενω αλλοι δεν αντεχουν, και γι'αυτο δυσκολευονται. κι οταν βλεπεις κατι δε τραβαει, δεν επιμενεις εκει. πας αλλου, δοκιμαζεις τη τυχη σου. βεβαια και λογο της κρισης τωρα δεν εχουμε πολλες επιλογες. κι ετσι το ριχνουμε ολοι στην αυτοκτονια.