Results 16 to 30 of 35
Thread: γάμος νεκρός,ζωή που καταρρέει
-
14-10-2011, 10:45 #16
- Join Date
- May 2011
- Location
- Γαλαξίας Ανδρομέδα
- Posts
- 4,434
Καλύτερα να γράφεις αυθόρμητα για να μπορούμε και μεις να σε νιώσουμε καλύτερα! Αδέρφια έχεις? Έχεις κάποιον δικό σου στον οποίο να μπορείς να μιλήσεις ανοιχτά για τα όσα σε βασανίζουν?
έτσι γιατί περίεργα την είδα...
- 14-10-2011, 11:02 #17
- Join Date
- Sep 2008
- Posts
- 17
Έχω έναν μικρότερο αδελφό που υπεραγαπώ, όμως δεν θα μπορούσε να αντέξει το βάρος. Δεν παίρνω την απόφαση για εκείνον, είναι γεγονός, ποτέ δεν μπόρεσε να αντέξει το βάρος του "έλα να συζητήσουμε" και δεν το κρατάω εις βάρος του, έτσι είναι ο αδελφός μου. Γενικότερα υπάρχουν πολλοί άνθρωποι γύρω μου, χωρίς αυτό να σημαίνει οτι μπορώ να μιλήσω ανοιχτά σε κανέναν. Κι αυτό βέβαια, είναι δικό μου λάθος, καθότι "σφίγγα" απο μικρή.. Έχω περάσει σε όλους την εικόνα της ευχάριστης και χαλαρής κοπέλας,φημίζομαι παντού για το χιούμορ μου, αλλά τίποτα απ αυτά δεν ισχύει. Δυστυχώς τα κρατάω όλα καλά κρυμμένα μέσα μου για χρόνια. Όταν οι φίλες μου μιλούσαν για τις φοβερές μαμάδες τους, έκανα κι εγώ το ίδιο, με μπόλικες "σάλτσες" για να αισθάνομαι ένα με το σύνολο. Μετά γυρνούσα σπίτι και έτρωγα ξύλο/φωνές/υστερία/παραλογισμό με το τσουβάλι. Κανείς δεν έμαθε ποτέ για όλα αυτά, κι ακόμα και σήμερα που γράφω γι αυτά, αισθάνομαι άσχημα, σαν να ξεγυμνώνομαι, δεν ξέρω ακριβώς πώς να στο περιγράψω.
Αν είχα κάποιον που να μπορούσα να του "ξεγυμνωθώ", θα το είχα κάνει μάλλον ήδη. Δυστυχώς δεν αισθάνομαι οτι μπορώ να το κάνω. Πιθανά να μπορώ, έχω φίλους, αλλά δεν θέλω, γιατί φοβάμαι οτι θα τους χάσω, ίσως. Δεν έχω ιδέα τι μου γίνεται για να είμαι ειλικρινής. Για το μόνο πράγμα που είμαι σίγουρη, είναι οτι χρειάζομαι βοήθεια, και δεν την βλέπω πουθενά στον ορίζοντα.. Το γεγονός βέβαια οτι προσπαθώ να διασώσω την λογική μου, όση μου απέμεινε, με νύχια και με δόντια, οτι μπήκα στη διαδικασία να γράφω σε ένα φόρουμ ζητώντας βοήθεια, σημαίνει οτι υπάρχει ακόμα ένα μικρό στοιχείο δυναμικής, οτι δεν έχουν καταρρεύσει όλα.
Αυτό που με συνθλίβει, είναι οτι σιχαίνομαι τον εαυτό μου με τις επιλογές που έχω κάνει, και που δυστυχώς δεν αλλάζουν. Γεγονός είναι, οτι αυτές οι επιλογές (χωρίς όμως να το χρησιμοποιώ σαν δικαιολογία) έγιναν επειδή κάτι μου έλειπε, κάτι δεν πήγαινε καλά, κάτι χρειαζόμουν. Με απογοήτευσα, που δεν μπόρεσα να κάνω το σωστό (το "σωστό" για μένα πάντα) με σιχαίνομαι όσο δεν πάει, και ντρέπομαι γιατί ότι κι αν σκεφτούν οι άνθρωποι που ξέρουν για την πρώτη απιστία μου, θα έχουν δίκιο. Ήδη σκέφτομαι χειρότερα για τον εαυτό μου απ ότι θα σκεφτούν εκείνοι.
αυτά.
14-10-2011, 12:44 #18
- Join Date
- Feb 2008
- Posts
- 10,778
Αλφα...σαν πολύ βαριά δεν το χεις πάρει? Μήπως να ξεφορτωθείς κανενα τονο ενοχής και να δεις καθαότεραα την κατάσταση?
Ο άνθρωπος που έκανε την απστία είσαι εσύ και ήταν δικές σου επιλογές. Δεν σου ζητάω να ενθουσιαστείς με αυτές, αλλα να σε καταλάβεις. Ολα για κάποιο λόγο γίνονται. Δεν ξυπνησες ένα πρωί στα μεταξωτά σεντόνια σου που ήταν ακόμη μούσκεα απο τον ιδρώτα σας, ο άντρα σου σε κοίταξε με λατρεία στα ματια και συ αποφάσισες να καταστρέψεις αυτή την ευτυχία.
Ελλείψεις είχες και τις έψαξες αλλού.
Σταμάτα να αυτμαστιγώνεσαι, ξεβολέψου από ένα γάμο που δεν σου δίνει τίποτα και βρες τον εαυτό σου.
14-10-2011, 13:18 #19
- Join Date
- Feb 2010
- Location
- SlaughterHouse
- Posts
- 4,127
14-10-2011, 13:20 #20
- Join Date
- Sep 2008
- Posts
- 17
Γεια σου Θεοφανία. Ασφαλώς και το χω πάρει πολύ βαριά. Και επιβάλλεται να ξεφορτωθώ την ενοχή και τις τύψεις μου για να δω καθαρά, λογικά και υπεύθυνα. Απ την θεωρία στην πράξη, είναι μεγάλος ο δρόμος. Γιατί ναι, σκέφτομαι όλα όσα λες πολυ ξεκάθαρα στο κεφάλι μου, κι η αμέσως επόμενη σκέψη είναι οτι δεν μου αξίζει, μου αξίζουν τα χειρότερα. Γι αυτό και χρειάζομαι βοήθεια, γι αυτό και το συζητάω. Αν ήμουν ικανή και αρκετά δυνατή, απλά θα το έκανα. Υποθέτω τουλάχιστον οτι αυτό θα έκανα. Μου κάνει καλό να τα διαβάζω αυτά που λες, είναι πολύ ξεκάθαρα και απλά, αλλά στην πράξη, δεν είναι και τόσο. Σ ευχαριστώ.
14-10-2011, 13:23 #21
- Join Date
- Feb 2010
- Location
- SlaughterHouse
- Posts
- 4,127
εκανες ενα σφαλμα και τιμωρεισαι με εναν κενο γαμο. δεν χρειαζεται να μενεις εκει ομως μεχρι να ''εξιλεωθεις'' κατα την γνωμη σου....... δν εισαι μονο εσυ αλλωστε ειναι και κεινος!!!! οσο το σκεφτεσαι περναει η ζωη και δεν γυριζει πισω δυστυχως.
I m a Good Person With Bad Attitude
14-10-2011, 13:30 #22
- Join Date
- Feb 2008
- Posts
- 10,778
Σίγουρα δεν είναι και οι απεξω τα παρουσιαζουν πάντα ευκολότερα.
Ομως, όσο κάθεσαι και βλέπεις τα αποκαίδια των επιλογών σου, όσο βασανίζεις τον εαυτό σου περμένοντας από το Θεο, το σύμπαν και τους ανθρωπους να σε συγχωρησουν, τιποτα δεν θα αλλάξει. Θα είσαι εκεί, στον ίδιο συνέχεια παρανομαστή να τα βάζεις με σένα και τη μοίρα σου.
Εσύ επιλέγεις για πόσο θα μείνεις στο σημείο μηδέν περιμένοντας το θαυμα.
14-10-2011, 13:44 #23
- Join Date
- Sep 2008
- Posts
- 17
14-10-2011, 13:46 #24
- Join Date
- Sep 2008
- Posts
- 17
Ω ναι, εγώ επιλέγω. Και τα πάω τόσο καλά με τις επιλογές ρε γμτ...!
θα την βρω την άκρη μου, ελπίζω..
14-10-2011, 21:25 #25
- Join Date
- May 2011
- Location
- Γαλαξίας Ανδρομέδα
- Posts
- 4,434
Πρέπει να βρεις το κουράγιο να μιλήσεις έστω σ' έναν ειδικό γιατί όλα αυτά που κουβαλάς μέσα σου σε βαραίνουν πολύ. Σ' αυτόν πρέπει να μιλήσεις και στον σύντροφο σου. Αφού έχεις και βεβαρυμένο οικογενειακό παρελθόν αυτό επιβάλλεται. Αν θέλεις μπορείς ν' ανοιχτείς και σε μας εδώ περισσότερο. :)
έτσι γιατί περίεργα την είδα...
15-10-2011, 08:40 #26
- Join Date
- Sep 2008
- Posts
- 17
Καλημέρα. Έχω προσπαθήσει 2 φορές. Την πρώτη, ήταν μέσω μιας ομάδας τέλος πάντων, έβλεπες έναν ψυχολόγο και δεν πλήρωνες τίποτα. Πήγα μια φορά, δεν είχε όρεξη να με ακούσει, σχεδόν με ειρωνευόταν, του τύπου τι ήρθες να κάνεις εδώ και τι περιμένεις. Δεν ένοιωσα άνετα και δεν το συνέχισα. Την δεύτερη πήγα σε έναν ψυχολόγο που βρήκα μέσω ενός γνωστού. Πήγα 2 φορές, το κόστος ήταν μεγάλο για να συνεχίσω να πηγαίνω, και ασφαλώς με 2 φορές δεν καταφέραμε και πολλά.
Πίστεψε με, τόσο πολύ δεν έχω ανοιχτεί ποτέ πριν και πουθενά. Μάλλον το έχω περισσότερη ανάγκη απ όσο νόμιζα. Προσπαθώ πάντως, κι αυτό είναι καλό, είναι το πρώτο βήμα μάλλον.
16-10-2011, 04:01 #27
- Join Date
- May 2011
- Location
- Γαλαξίας Ανδρομέδα
- Posts
- 4,434
16-10-2011, 14:49 #28
- Join Date
- Oct 2011
- Posts
- 391
εισαι κλασικη περιπτωση ανθρωπου με ελλειψη αυτοπεποιθησης που περιμενει να παρει το ο.κ. για να ζησει απο τους ανθρωπους που του στερησαν την αυτοπεποιθηση..τους γονεις του..
παλια ειχα το ιδιο προβλημα.. κρυβομουν απο τους γονεις μου γιατι ηξερα οτι δεν θα συμφωνουσαν με τις αποφασεις μου κ φοβομουν τις αντιδρασεις τους..μιλαμε για κατασταση τρομοκρατιας.. αυτο ειχε σαν αποτελεσμα να φοβαμαι γενικοτερα τις αντιδρασεις των αλλων και να λεω σε ολους ναι, βαζοντας τις επιθυμιες των αλλων πανω απο τις δικες μου... ο μονος τροπος να απομυθοποιησεις την αντιδραση τους και να απελευθερωθεις μια και καλη απο τον φοβο που κυριευει τη ζωη σου ειναι να τους αντιμετωπισεις ανοιχτα και με θαρρος, χωρις να σε νοιαζει το τι θα σκεφτουν αυτοι,αλλα το τι νιωθεις εσυ.. πιστεψε με δεν ειναι τοσο δυνατοι οσο νομιζεις.. το αποτελεσμα θα σε εκπληξει... καν'το και μετα θα αποκτησεις φτερα...ειναι πιο απλο απ'οτι ακουγεται.. παρε μονη σου την αποφαση να πας σε δικηγορο να χωρισεις κ αν σου ζητησουν τα ρεστα, ηρθε η ευκαιρια σου να τους τα χωσεις με τη σειρα σου... κ μην σε νοιαζει τιποτα αλλο περα απο τη ζωη σου
17-10-2011, 14:58 #29
- Join Date
- Oct 2011
- Posts
- 12
22-10-2011, 15:56 #30
- Join Date
- Sep 2008
- Posts
- 17
Είμαι ακόμα εδώ γιατί αισθάνομαι ασφάλεια. Γιατί τον αγαπώ πραγματικά και ταυτόχρονα με σιχαίνομαι που του φέρομαι έτσι. Γιατί αισθάνομαι αγάπη. Γιατί αισθάνομαι οικογένεια που δεν είχα αισθανθεί ποτέ πριν. Κάποιος νοιάζεται για μένα, τι κάνω πώς είμαι κλπ. Οι γονείς μου δεν μου το προσέφεραν αυτό, που είναι απλό και καθημερινό όμως. Που το έχω ζήσει απο φίλους ας πούμε..
Εδώ και μέρες, σκέφτομαι οτι αυτό που πρέπει να γίνει είναι να χωρίσω και να μείνω μόνη μου. Να αντιμετωπίσω όλο αυτό τον χαμό που υποτίθεται θα γίνει, διότι έτσι το έχω στο κεφάλι μου, να μηδενίσω, να αρχίσω απ την αρχή. Δεν έχω βρει ακόμα την δύναμη να το κάνω, όμως το σκέφτομαι και το ελπίζω. Εύχομαι και σε όλους τους άλλους που χρειάζονται δύναμη για να πάρουν μια απόφαση, να την βρουν. Ήθελα να σας ευχαριστήσω όλους γιατί πραγματικά πήρα βοήθεια. Σκέφτηκα λογικά, όσο περισσότερο μπορούσα. Ακόμα κι αν δεν βρω την δύναμη να τα αλλάξω όλα, αισθάνομαι λιγο πιο δυνατή..
και πάλι σας ευχαριστώ.
Similar Threads
-
ειμαι ζωντανος-νεκρος?
By gounar in forum Άλλες Διαταραχές ΠροσωπικότηταςReplies: 95Last Post: 18-10-2011, 21:13 -
Έχω την εντύπωση πως είμαι νεκρός
By carrot in forum Ψυχολογική Υποστήριξη & ΑυτοβοήθειαReplies: 115Last Post: 08-08-2011, 05:23 -
Γάμος
By alexandros3 in forum Σεξουαλικότητα, παρεκκλίσεις, σεξουαλική ταυτότηταReplies: 7Last Post: 20-02-2011, 21:11 -
ΓΑΜΟΣ - ΣΕΞ : 1-0
By Human in forum Σεξουαλικότητα, παρεκκλίσεις, σεξουαλική ταυτότηταReplies: 24Last Post: 07-01-2009, 00:57 -
φοβίες κρίσεις πανικού-ζωντανός-νεκρός
By gerginio in forum Stress, Αγχος, Φόβος, Γενικευμένη Αγχώδης ΔιαταραχήReplies: 3Last Post: 21-07-2008, 18:32
Νέα μαμά με ιστορικό αγχώδους διαταραχής και κατάθλιψης
29-07-2025, 13:00 in Ψυχολογική Υποστήριξη & Αυτοβοήθεια