Ιδεοψυχαναγκασμοί βίας προς τρίτα πρόσωπα/ ζώντας με τον φόβο των αντιποίνων
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Results 1 to 11 of 11
  1. #1
    Junior Member
    Join Date
    Aug 2009
    Posts
    22

    Ιδεοψυχαναγκασμοί βίας προς τρίτα πρόσωπα/ ζώντας με τον φόβο των αντιποίνων

    Καλησπέρα σας,

    Ηθελα απο καιρό να γράψω στο φόρουμ αλλά σήμερα επιτέλους το αποφάσισα γιατί ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι...Πριν απο ένα χρόνο περίπου ανακάλυψα ότι πάσχω κι εγώ απο την ιδιότυπη αυτή ασθένεια που λέγεται ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή..
    Από τα 15 μου χρόνια βασανιζόμουν απ τα συμπτώματά της μόνο που τότε λόγω της πλήρους άγνοιας και της απουσίας ενημέρωσης γύρω απο αυτά τα θέματα νόμιζα πως με είχε ''καταλάβει'' ο σατανάς.. Τότε το αντικείμενο των ιδεοληψιών μου ήταν θρησκευτικό, οι ''επιθέσεις'' αφορούσαν τα άγια πρόσωπα σε ανόσιες πράξεις (σεξουαλικού περιεχομένου) και διάφορες αντιχριστιανικές σκέψεις ...Μετά απο μισό χρόνο που ταλαιπωρήθηκα αφάνταστα, νόμισα πως είχα απαλλαγεί βρίσκοντας τα με το Θεό..Η κόλαση όμως ξαναεπέστρεψε έναν χρόνο μετά με αντικείμενο την κατάσταση της υγείας μου..Πίστευα πως είχα όγκο στον εγκέφαλο και πως αυτός είχε επηρεάσει τις διανοητικές και οργανικές μου λειτουργίες και το ειχα σωματοποιήσει εντελώς..Είχα 2 ολόκληρους μήνες να κοιμηθώ πάνω απο 1 ώρα το 24ωρο..Οταν ύστερα ξεπέρασα κι αυτόν το Γολγοθά, αρχισα να ψιλλιάζομαι πως έχω κάτι άλλο που κάνει κύκλους και αλλάζει μορφές αλλα ποτέ δεν με ξεχνάει..
    Σήμερα μετά απο 10 ολόκληρα χρόνια- αφού πέρασα μια πενταετία με ισχυρότατες κρίσεις πανικού με αιτία πάλι εξίσου ισχυρές ιδεοληψίες- βασανίζομαι και πάλι απ αυτές σε σημείο άσχημο..Το αντικείμενο τους πλέον ειναι βίαιες επιθέσεις σε τρίτα πρόσωπα και ιδίως σε μικρά παιδιά..Οποτε βρίσκομαι σπίτι νομίζω πως κινδυνέυουν οι γείτονές μου, κι οποτε εκτός σπιτιού όσοι κακόμοιροι ανυποψίαστοι τυγχάνει να βρίσκονται κοντά μου - πως αρπάζω το κουζινομάχαιρο ή οποιοδήποτε βαρύ ή εν δυνάμει φονικό αντικείμενο ( απο γυάλινα τασάκια μέχρι μαρμάρινους πάγκους, κι απο τηγάνια μέχρι καρέκλες) και τους χτυπάω θανάσιμα ή τουλάχιστον σοβαρά..Το θέμα ειναι πως αφότου περάσει λίγη ώρα ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΞΕΧΩΡΙΣΩ αν αυτά που φαντάστηκα και εικονοποίησα ήταν μόνο στη φαντασία μου ή αν προχώρησα στο να τα κάνω πράξη..''Κι αν όντως έχασα τον έλεγχο και το έκανα?''λέω στον εαυτό μου. Κ επειδή τυγχάνει να στοχοποιώ συχνότερα ανθρώπους ζόρικους ή παιδιά με ζόρικες μαμάδες ζώ με τον τρόμο των ΑΝΤΙΠΟΙΝΩΝ...Οτι δν πρόλαβαν οι ανθρωποι ν αντιδράσουν αλλά μου την έχουν στημένη για να μου αντεπιτεθούν..Μ αυτη τη συλλογιστική καθηλώνομαι, φοβάμαι να κυκλοφορήσω, και μέχρι να ικανοποιήσω τον ψυχαναγκασμό που σημαίνει την επικοινωνία με το εκάστοτε άτομο ή μητέρα παιδιού για να βεβαιωθώ πως δεν έχουν πάθει τίποτα απο μένα, δεν ησυχάζει η σκέψη μου στιγμή.. Μόνο που αυτό δεν ειναι πάντοτε εφικτό κι έτσι μένω να βασανίζομαι άδικα επ αόριστον..
    Κάπως έτσι νιώθω και σήμερα..Δυστυχώς πολλές φορές σκέφτομαι ακόμη και την αυτοκτονία προκειμένου να γλιτώσω απ τα υποτιθέμενα αντίποινα αυτών που νομίζω πως έβλαψα..Μέχρι στιγμής δεν έχω επιβεβαιωθεί ούτε μια φορά, όμως κάθε επόμενη φορά που έρχεται εγώ νομίζω πως προχώρησα στην πράξη..Η ψυχολόγος μου και ο ψυχίατρός μου με διαβεβαιώνουν πως δεν πρόκειται να πραγματοποιήσω αυτά που σκέφτομαι..Ομως όσο και να με διαβεβαιώνουν εγώ έχω χάσει την εμπιστοσύνη στον εαυτό μου και με θεωρώ εναν εν δυνάμει εγκληματία..Κάθε μέρα που περνά ζώ με τον τρόμο του θανάτου, του δικού μου ή των άλλων..
    Η γνώμη σας ειναι πολύτιμη για μένα..Θα θελα ν ακούσω ό,τι μπορει να βοηθήσει γιατι είναι μια πολύ άδικη ασθένεια κι αυτό γιατι η ιδιοτυπία της ( τρελλές σκέψεις που βασανίζουν το άτομο που δεν ειναι τρελλό) δεν βοηθά την εξωτερίκευσή της, και οι μόνοι που μπορούν να βοηθήσουν είναι άτομα που περνάνε από το ίδιο λούκι..

  2. #2
    Senior Member
    Join Date
    Feb 2010
    Posts
    817
    Vasilianna μηπως θα πρεπει να επανεξετασει ο γιατρος την αγωγη σου;προσπαθησε να ηρεμησεις τοσο ο γιατρος οσο και η ψυχολογος σε διαβεβαιωνουν οτι δεν προκειται να κανεις κατι κακο.εχεις πολυ συσσωρευμενο αγχος.

  3. #3
    Senior Member
    Join Date
    Aug 2009
    Posts
    1,406
    Quote Originally Posted by γιώτα2 View Post
    Vasilianna μηπως θα πρεπει να επανεξετασει ο γιατρος την αγωγη σου;προσπαθησε να ηρεμησεις τοσο ο γιατρος οσο και η ψυχολογος σε διαβεβαιωνουν οτι δεν προκειται να κανεις κατι κακο.εχεις πολυ συσσωρευμενο αγχος.


    απιστευτα ξενερωτη !!!!!!!
    Η αγνοια δεν μπορει να πεισει τη γνωση,οσο κι αν επαναλαμβανει την αμαθεια της.

  4. #4
    Senior Member
    Join Date
    Feb 2010
    Posts
    817
    ευχαριστω πολυ.η κοπελα ζηταει μια συμβουλη ας της απαντησει καποιος οχι τοσο ξενερωτα.

  5. #5
    Quote Originally Posted by katerinaki View Post
    απιστευτα ξενερωτη !!!!!!!
    ...αντικειμενικη και άρτια τοποθετηση.

  6. #6
    Junior Member
    Join Date
    Sep 2011
    Location
    Αθηνα
    Posts
    20
    Quote Originally Posted by vasilianna85 View Post
    Καλησπέρα σας,

    Ηθελα απο καιρό να γράψω στο φόρουμ αλλά σήμερα επιτέλους το αποφάσισα γιατί ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι...Πριν απο ένα χρόνο περίπου ανακάλυψα ότι πάσχω κι εγώ απο την ιδιότυπη αυτή ασθένεια που λέγεται ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή..
    Από τα 15 μου χρόνια βασανιζόμουν απ τα συμπτώματά της μόνο που τότε λόγω της πλήρους άγνοιας και της απουσίας ενημέρωσης γύρω απο αυτά τα θέματα νόμιζα πως με είχε ''καταλάβει'' ο σατανάς.. Τότε το αντικείμενο των ιδεοληψιών μου ήταν θρησκευτικό, οι ''επιθέσεις'' αφορούσαν τα άγια πρόσωπα σε ανόσιες πράξεις (σεξουαλικού περιεχομένου) και διάφορες αντιχριστιανικές σκέψεις ...Μετά απο μισό χρόνο που ταλαιπωρήθηκα αφάνταστα, νόμισα πως είχα απαλλαγεί βρίσκοντας τα με το Θεό..Η κόλαση όμως ξαναεπέστρεψε έναν χρόνο μετά με αντικείμενο την κατάσταση της υγείας μου..Πίστευα πως είχα όγκο στον εγκέφαλο και πως αυτός είχε επηρεάσει τις διανοητικές και οργανικές μου λειτουργίες και το ειχα σωματοποιήσει εντελώς..Είχα 2 ολόκληρους μήνες να κοιμηθώ πάνω απο 1 ώρα το 24ωρο..Οταν ύστερα ξεπέρασα κι αυτόν το Γολγοθά, αρχισα να ψιλλιάζομαι πως έχω κάτι άλλο που κάνει κύκλους και αλλάζει μορφές αλλα ποτέ δεν με ξεχνάει..
    Σήμερα μετά απο 10 ολόκληρα χρόνια- αφού πέρασα μια πενταετία με ισχυρότατες κρίσεις πανικού με αιτία πάλι εξίσου ισχυρές ιδεοληψίες- βασανίζομαι και πάλι απ αυτές σε σημείο άσχημο..Το αντικείμενο τους πλέον ειναι βίαιες επιθέσεις σε τρίτα πρόσωπα και ιδίως σε μικρά παιδιά..Οποτε βρίσκομαι σπίτι νομίζω πως κινδυνέυουν οι γείτονές μου, κι οποτε εκτός σπιτιού όσοι κακόμοιροι ανυποψίαστοι τυγχάνει να βρίσκονται κοντά μου - πως αρπάζω το κουζινομάχαιρο ή οποιοδήποτε βαρύ ή εν δυνάμει φονικό αντικείμενο ( απο γυάλινα τασάκια μέχρι μαρμάρινους πάγκους, κι απο τηγάνια μέχρι καρέκλες) και τους χτυπάω θανάσιμα ή τουλάχιστον σοβαρά..Το θέμα ειναι πως αφότου περάσει λίγη ώρα ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΞΕΧΩΡΙΣΩ αν αυτά που φαντάστηκα και εικονοποίησα ήταν μόνο στη φαντασία μου ή αν προχώρησα στο να τα κάνω πράξη..''Κι αν όντως έχασα τον έλεγχο και το έκανα?''λέω στον εαυτό μου. Κ επειδή τυγχάνει να στοχοποιώ συχνότερα ανθρώπους ζόρικους ή παιδιά με ζόρικες μαμάδες ζώ με τον τρόμο των ΑΝΤΙΠΟΙΝΩΝ...Οτι δν πρόλαβαν οι ανθρωποι ν αντιδράσουν αλλά μου την έχουν στημένη για να μου αντεπιτεθούν..Μ αυτη τη συλλογιστική καθηλώνομαι, φοβάμαι να κυκλοφορήσω, και μέχρι να ικανοποιήσω τον ψυχαναγκασμό που σημαίνει την επικοινωνία με το εκάστοτε άτομο ή μητέρα παιδιού για να βεβαιωθώ πως δεν έχουν πάθει τίποτα απο μένα, δεν ησυχάζει η σκέψη μου στιγμή.. Μόνο που αυτό δεν ειναι πάντοτε εφικτό κι έτσι μένω να βασανίζομαι άδικα επ αόριστον..
    Κάπως έτσι νιώθω και σήμερα..Δυστυχώς πολλές φορές σκέφτομαι ακόμη και την αυτοκτονία προκειμένου να γλιτώσω απ τα υποτιθέμενα αντίποινα αυτών που νομίζω πως έβλαψα..Μέχρι στιγμής δεν έχω επιβεβαιωθεί ούτε μια φορά, όμως κάθε επόμενη φορά που έρχεται εγώ νομίζω πως προχώρησα στην πράξη..Η ψυχολόγος μου και ο ψυχίατρός μου με διαβεβαιώνουν πως δεν πρόκειται να πραγματοποιήσω αυτά που σκέφτομαι..Ομως όσο και να με διαβεβαιώνουν εγώ έχω χάσει την εμπιστοσύνη στον εαυτό μου και με θεωρώ εναν εν δυνάμει εγκληματία..Κάθε μέρα που περνά ζώ με τον τρόμο του θανάτου, του δικού μου ή των άλλων..
    Η γνώμη σας ειναι πολύτιμη για μένα..Θα θελα ν ακούσω ό,τι μπορει να βοηθήσει γιατι είναι μια πολύ άδικη ασθένεια κι αυτό γιατι η ιδιοτυπία της ( τρελλές σκέψεις που βασανίζουν το άτομο που δεν ειναι τρελλό) δεν βοηθά την εξωτερίκευσή της, και οι μόνοι που μπορούν να βοηθήσουν είναι άτομα που περνάνε από το ίδιο λούκι..
    Vasilianna,
    αρχικά θεωρώ ότι είναι ίσως κάποιο τραύμα της εφηβείας το αποίο εξελισόταν και αυξάνοταν κατα την ενηλικίωση, με αποτέλεσμα τη χρόνια αυτή ιδιότυπη ασθένεια, ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή. Πριν σου εκφράσω την προσωπική μου αποψη, προσπάθησε να εντοπίσεις αν τυχόν το τρέφεις και το μεγενθύνεις λόγω εμμονής πια...
    Σίγουρα έχεις τους γιατρούς δίπλα σου που σε βοηθούν και θα σε έχουν βάλει σε κάποιο μονοπάτι για να απαλύνεις, αν οχι να ξεπεράσεις τη διαταραχή αυτή. Πρέπει όμως να θέλουμε να ξεφύγουμε και εμείς οι ίδιοι από αυτό που μας συμβαίνει. Γι'αυτό σου παράθεσα μηπως το τρέφεις... Ένα βασικό πλεονέκτημα που έχεις είναι πως αντιλαμβάνεσαι την ύπαρξη αυτής της ιδέας ως παράσιτο πάνω σου. Αρα γνωρίζεις τη διαφορά της λογικής και του παραλόγου. Αυτό θεωρώ κάνει τους γιατρούς σου να πιστεύουν πως δεν κινδυνεύει κανεις από αυτή σου την διαταραχή. Όμως πρέπει να βοηθήσεις τον εαυτό σου και τους γύρω σου εντοπίζοντας την αιτία ή την εξέλιξη αν θες, αυτής της διαταραχής. Δοκίμασε να συζητάς όσο περισσότερο μπορείς με ανθρώπους και χωρίς να χρειάζεται να τους μιλάς για το προβλημα αυτό. Προσπάθησε να αλλάξεις πράγματα της καθημερινότητας σου. Θα σε βοηθήσει να ξεγελάσεις κατα διαστήματα το υποσεινήδητο για την ύπαρξη του προβλήματος θεωρώ. Έχω ακούσει επίσης πως η γιόγκα βοηθάει πολύ στις σκέψεις μας και στην ψυχική ηρεμία. Παράλληλα με την αγωγή των γιατρών σου, δοκίμασε και διάφορα πράγματα που σε ξεκουράζουν κα σε κάνουν να νιώθεις καλύτερα. Έστω και αν αυτά διαρκούν λίγο. Δεν είναι τυχαίο που σου χτυπάει τη πόρτα κατά διαστήματα. Ίσως υπάρχει και απλά αναπτύσεται όταν κάτι συμβαίνει στη ζωή σου, όταν αλλάζει η ψυχολογία σου. Να αγαπήσεις τον εαυτό σου και να μην σκέφτεσαι να του κάνεις κακό. Αν θες μπορείς να τον βοηθηθείς.

  7. #7
    οι ειδικοί τους οποίους επισκέφθηκες σε έμαθαν καποια μέθοδο να διαχειρίζεσαι τη σκέψη σου? δλδ να ενεργείς ως παρατηρητής εσύ της δικής σου σκέψης, και έτσι να μπορείς να διακρίνεις το λογικό από το παράλογο στη σκέψη, το πραγματικό από το φανταστικο, ενώ βρίσκεται στη σκεψη εν εξελίξει, να μπορεις να κατανοήσεις τις σκέψεις ως τετοιες και αφού το επιτυχεις αυτό μέσω της μεθόδου να μπορείς να το αντιμετωπίσεις. κι αυτο περα από τις συμβουλες και τη φαρμακευτική αγωγή που σου προσφερουν. αυτο πιστευω θα σε βοηθήσει να βρεις μια άκρη και να είσαι σε θεση με τις δικες σου δυναμεις να το αντιμετωπίσεις.
    γιάννης

  8. #8
    Junior Member
    Join Date
    Aug 2009
    Posts
    22
    Quote Originally Posted by Natasama View Post
    Vasilianna,
    αρχικά θεωρώ ότι είναι ίσως κάποιο τραύμα της εφηβείας το αποίο εξελισόταν και αυξάνοταν κατα την ενηλικίωση, με αποτέλεσμα τη χρόνια αυτή ιδιότυπη ασθένεια, ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή. Πριν σου εκφράσω την προσωπική μου αποψη, προσπάθησε να εντοπίσεις αν τυχόν το τρέφεις και το μεγενθύνεις λόγω εμμονής πια...
    Σίγουρα έχεις τους γιατρούς δίπλα σου που σε βοηθούν και θα σε έχουν βάλει σε κάποιο μονοπάτι για να απαλύνεις, αν οχι να ξεπεράσεις τη διαταραχή αυτή. Πρέπει όμως να θέλουμε να ξεφύγουμε και εμείς οι ίδιοι από αυτό που μας συμβαίνει. Γι'αυτό σου παράθεσα μηπως το τρέφεις... Ένα βασικό πλεονέκτημα που έχεις είναι πως αντιλαμβάνεσαι την ύπαρξη αυτής της ιδέας ως παράσιτο πάνω σου. Αρα γνωρίζεις τη διαφορά της λογικής και του παραλόγου. Αυτό θεωρώ κάνει τους γιατρούς σου να πιστεύουν πως δεν κινδυνεύει κανεις από αυτή σου την διαταραχή. Όμως πρέπει να βοηθήσεις τον εαυτό σου και τους γύρω σου εντοπίζοντας την αιτία ή την εξέλιξη αν θες, αυτής της διαταραχής. Δοκίμασε να συζητάς όσο περισσότερο μπορείς με ανθρώπους και χωρίς να χρειάζεται να τους μιλάς για το προβλημα αυτό. Προσπάθησε να αλλάξεις πράγματα της καθημερινότητας σου. Θα σε βοηθήσει να ξεγελάσεις κατα διαστήματα το υποσεινήδητο για την ύπαρξη του προβλήματος θεωρώ. Έχω ακούσει επίσης πως η γιόγκα βοηθάει πολύ στις σκέψεις μας και στην ψυχική ηρεμία. Παράλληλα με την αγωγή των γιατρών σου, δοκίμασε και διάφορα πράγματα που σε ξεκουράζουν κα σε κάνουν να νιώθεις καλύτερα. Έστω και αν αυτά διαρκούν λίγο. Δεν είναι τυχαίο που σου χτυπάει τη πόρτα κατά διαστήματα. Ίσως υπάρχει και απλά αναπτύσεται όταν κάτι συμβαίνει στη ζωή σου, όταν αλλάζει η ψυχολογία σου. Να αγαπήσεις τον εαυτό σου και να μην σκέφτεσαι να του κάνεις κακό. Αν θες μπορείς να τον βοηθηθείς.
    Καλησπέρα κ ευχαριστώ για την απάντηση. Τα αίτια αυτής της διαταραχής τα έχουμε κατά ένα μέρος εντοπίσει με την ψυχοθεραπεύτριά μου: Είναι ένα ''πάντρεμα'' τριών πραγμάτων: του ενοχικού κλίματος που καλλιεργούσαν μέλη της οικογένειάς μου από όταν ήμουν μικρό παιδί ( πιο συγκεκριμένα παρουσίαζαν τον Θεό ως έναν εν δυνάμει Μέγα Τιμωρό απέναντι στην ''αχαριστία'' που ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ πως έδειχνα προς τα υλικά αγαθά εν γένει και ιδιαίτερα προς το αγαθό της υγείας ), της έλλειψης εμπιστοσύνης που μου έδειχναν πάντοτε , και τέλος των εντονων εντυπώσεων από τα θρίλερ και τις ταινίες τρόμου που κατα διαστήματα παρακολουθούσα μανιωδώς ( από την Προφητεία και τον Εξορκιστή μέχρι τις αληθινές ιστορίες των επεισοδίων του Κοκκινόπουλου..). Εξ ού και τα περιεχόμενα των ιδεοληψιών μου είχαν απ την αρχή να κάνουν με το τρίπτυχο Θεός/ Υγεία/ και Ενοχές για την έλλειψη υγείας ( έχω υπάρξει για χρόνια κατα φαντασίαν ασθενής/τραυματίας ενώ πλέον φοβάμαι και για την ακεραιότητα τρίτων' με συνοδεία ενοχών και για τα δύο..).
    Απο κει και πέρα πρέπει, απ όσο έχω ενημερωθεί, να υπάρχει και νευρολογικό υπόβαθρο για τη δημιουργία της ΙΨΔ γιατι κι άλλοι μπορούν να πουν ότι μεγάλωσαν με αρνητικά ερεθίσματα και συνθήκες κι όμως δεν την εκδήλωσαν ποτέ. Η βάση της δεν ειναι καθαρά ψυχογενής.
    Οσον αφορά το αν θέλω να ξεφύγει το μυαλό μου από τις τραγικές αυτές εμμονές, είναι το μόνο που επιθυμώ για να μπορώ να προχωρήσω στη ζωή μου, μιας και αυτό με κάνει να αποφεύγω την ευρεση μιας δουλειάς, ή να βρίσκομαι συχνότερα ανάμεσα σε κόσμο, με κάνει να φοβάμαι να γίνω πιο κοινωνική και πιο συμμετοχική ( αφού πλέον φοβογόνο ερέθισμα για να φουντώσουν οι ιδεοληψίες, αποτελούν οι ίδιοι οι άνθρωποι και ιδίως τα μικρά παιδιά). Εχω μεγάλη λαχτάρα να καθαρίσει το μυαλό μου απ αυτό, γιατί ειναι κάτι που με αδικεί φοβερά στα μάτια μου( δεν μπορώ να φαντάζω διαρκώς στον εαυτό μου ως ψυχοπαθής δολοφόνος όταν ξέρω πως ουσιαστικά δεν εχω καμια σχέση μ αυτό) ή ακόμα χειρότερα δεν μπορώ να νομίζω πως έχω διαπράξει εγκλήματα που γεννιούνται στο μυαλό μου κατά τη συναναστροφή μου με τρίτους και να ζώ σαν φοβικό πλάσμα περιμένοντας κάποιο φοβερό αντίποινο..

  9. #9
    Junior Member
    Join Date
    Aug 2009
    Posts
    22
    Quote Originally Posted by ioannis2 View Post
    οι ειδικοί τους οποίους επισκέφθηκες σε έμαθαν καποια μέθοδο να διαχειρίζεσαι τη σκέψη σου? δλδ να ενεργείς ως παρατηρητής εσύ της δικής σου σκέψης, και έτσι να μπορείς να διακρίνεις το λογικό από το παράλογο στη σκέψη, το πραγματικό από το φανταστικο, ενώ βρίσκεται στη σκεψη εν εξελίξει, να μπορεις να κατανοήσεις τις σκέψεις ως τετοιες και αφού το επιτυχεις αυτό μέσω της μεθόδου να μπορείς να το αντιμετωπίσεις. κι αυτο περα από τις συμβουλες και τη φαρμακευτική αγωγή που σου προσφερουν. αυτο πιστευω θα σε βοηθήσει να βρεις μια άκρη και να είσαι σε θεση με τις δικες σου δυναμεις να το αντιμετωπίσεις.
    Καλησπερα Ιωάννη. Οι ειδικοί που επισκέπτομαι ισχυρίζονται πως απλά πρέπει να ενδυναμώσω το λογικό μου κομμάτι( το οποίο πιστεύουν ότι υπάρχει) εναντι του ασυνείδητου ή παρορμητικού κομματιού που έχω αφήσει να κυριαρχήσει. Η ψυχοθεραπεύτρια μου επίσης μου έχει πει επισταμένα να εφαρμόζω την τακτική της αντίστασης στην αντίδραση ( δηλ αντίσταση στον ψυχαναγκασμό που με οδηγεί η ιδέα προκειμένου να ελεγχω οτι όντως δεν εκανα κακό σε κάποιον). Να πω την αλήθεια είναι κάτι πολύ δύσκολο γιατί σχεδόν πάντα νιώθω αναγκασμένη να υποκύπτω στον έλεγχο προκειμένου να αισθανθώ ότι δεν κινδυνέυω. Ωστόσο θα προσπαθήσω να το εφαρμόσω γιατί κάθε φορά που ανακουφίζω την ιδέα , είναι σαν τη Λερναία Υδρα , πετάγονται αλλες τόσες που ζητουν κ αυτές ανακούφιση. Πάντως και οι δύο ειδικοί που επισκέπτομαι τονίζουν ότι δεν πρόκειται να πραγματοποιήσω τίποτα από τα όσα τόσο παραστατικά σκέφτομαι..Εγώ γιατι εξακολουθώ να αμφιβάλλω όμως?

  10. #10
    Senior Member
    Join Date
    Sep 2011
    Location
    Ναυταθλητικός Όμιλος Ποδηλατών Βάρκιζας "Ο Βουκεφάλας
    Posts
    2,253
    Quote Originally Posted by vasilianna85 View Post
    Η γνώμη σας ειναι πολύτιμη για μένα..Θα θελα ν ακούσω ό,τι μπορει να βοηθήσει γιατι είναι μια πολύ άδικη ασθένεια κι αυτό γιατι η ιδιοτυπία της ( τρελλές σκέψεις που βασανίζουν το άτομο που δεν ειναι τρελλό) δεν βοηθά την εξωτερίκευσή της, και οι μόνοι που μπορούν να βοηθήσουν είναι άτομα που περνάνε από το ίδιο λούκι..
    Γεια σου! Δεν είμαι ειδικός αλλά έχω ΙΔΨ διαταραχή σε αρκετό βαθμό και για το μόνο που μπορώ να σε διαβεβαιώσω είναι ότι δεν πρόκειται να βλάψεις ΠΟΤΕ, ΚΑΝΕΝΑΝ! Μόνο τον εαυτό σου βασανίζεις. Το ξέρεις ήδη καλά και η ίδια: ''είναι μια πολύ άδικη ασθένεια'' λες, γιατί ξέρεις καλά ότι δεν είναι έτσι τα πράγματα.
    "Μετά απο μισό χρόνο που ταλαιπωρήθηκα αφάνταστα, νόμισα πως είχα απαλλαγεί βρίσκοντας τα με το Θεό.." λες. Δεν είσαι υποχρεωμένη να τα βρεις με το Θεό αν εσύ η ίδια δεν το θέλεις. Ο Θεός δεν είναι τιμωρία, ούτε ηθικοπλαστικοί κανόνες συμπεριφοράς φτιαγμένοι από πονηρούς, τους οποίους πρέπει να ακολουθούμε απαρέγκλιτα εμείς οι υπόλοιποι οι "χαζοί" και "αδύναμοι" και "επικίνδυνοι", ενώ οι πονηροί μια χαρά τους παραβιάζουν ανάλογα με το προσωπικό τους συμφέρον. Θεός για τον καθένα είναι ο δικός του θεός και έχει σχέση μόνο με την αγάπη και το σεβασμό για τον εαυτό μας και το συνάνθρωπο.
    Λες ακόμα: "Κ επειδή τυγχάνει να στοχοποιώ συχνότερα ανθρώπους ζόρικους"... Τι εννοείς "ανθρώπους ζόρικους"; Eίσαι και συ "ζόρικη" ή όχι, αν και "θα 'πρεπε κατά ορισμένους να είσαι, ενώ -πάντα σύμφωνα με κάποιους- νιώθεις ανεπαρκής σε κάποιον τομέα; Ψάξε λίγο γιατί οι "ζόρικοι" σε φέρνουν σ' αυτήν την αμηχανία. Τι κόμπλεξ είναι αυτό που σου δημιουργούν και τρελαίνεσαι; Μη με παραξηγείς, από προσωπική άποψη μιλάω.
    Εγώ τώρα είμαι 48 χρονών. Όταν ήμουν πιτσιρίκα για χρόνια και γω φοβόμουν ότι αν κοιμηθώ στο πλάι από τη μεριά που ήταν τα εικονίσματα κάτι κακό θα μου συνέβαινε (είναι πολύ αστείο να πω τι) και στα 13 μου όταν έβγαζα το μωρό ξαδερφάκι μου βόλτα στο καροτσάκι του, τρελαινόμουν ότι θα το πετάξω κάτω σ' ένα σημείο της διαδρομής που ο δρόμος γινόταν γκρεμός. Όταν προετοιμαζόμουν για τις εισαγωγικές στο πανεπιστήμιο, πείστηκα ότι πάσχω από καρδιακό νόσημα με τους παλμούς μου να μην πέφτουν ποτέ κάτω από το 100 κι έβαζα τους γονείς μου να με τρέχουν τη νύχτα στα επείγοντα για καρδιογράφημα 2 φορές μέσα σε μια βδομάδα και παίρνοντας μυοχαλαρωτικά για μήνες για ν' ανταπεξέλθω. Πριν 10 χρόνια φοβόμουν ότι μπορεί να κάνω κακό σε κάποιο πολύ πολύ αγαπημένο μου πρόσωπο. Μπα, όλα ΟΚ. Τώρα μου την έχει δώσει αλλού... άλλη γελοιότητα που ξέρω καλά ότι η πραγματικότητα την αναιρεί.
    Μπορεί και συ να νιώθεις όπως κι εγώ τελείως καλά όταν είσαι σε ασφαλές περιβάλλον. Αν νιώσω λίγο κομπλεξικά και διακυβεύονται σοβαρά πράγματα, δλδ η δουλειά μου, τρελαίνομαι παντελώς, θέλω να πω συμπεριφέρομαι κάπως γελοία. Αν δεν έχω κανέναν ανάγκη, μπορώ να βάλω τα πράγματα στο μυαλό μου στη θέση τους.
    Η πρότασή μου είναι: βγες έξω! Μην κρύβεσαι! Βρες μια δουλειά -δύσκολο στις μέρες μας, με όλη την οικονομική φρίκη γύρω μας- κι αν έστω και λίγο κάτι καταφέρεις, θα σου δώσει δύναμη για το επόμενο βήμα. Αυτοπεποίθηση μας λείπει. Όσο για βοηθήματα, βοηθούν αρκετά αυτά που ανεβάζουν σεροτονίνη -μακριά από φάρμακα, ξέρω 2-3 εντελώς φυτικά που με βοηθούν πολύ, αν θες στα λέω σε ΠΜ- και κάνε γυμναστική. Ένα δυνατό σώμα φοβάται λιγότερο.
    Και να θυμάσαι ότι δεν είσαι μόνη σου. Εκατομμύρια άνθρωποι βασανίζονται από γελοίες εμμονές. Κι όσοι κομπλεξικοί μας έχουν κάνει να φοβόμαστε και τον ίσκιο μας, θα μας βρουν μπροστά τους. Όχι βέβαια με χατζάρες και μαχαίρες, αλλά με τη δύναμη της ψυχής μας. Και να μην ξεχνάς ότι η ζωή είναι όμορφη αν έχεις την υγειά σου και μπορείς να την παλεύεις. ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΠΟΙΗΣΟΥ.
    Αυτά, από κάποια που περνάει παρόμοιο λούκι. Και με βοήθησες και μένα πολύ δίνοντάς μου την ευκαιρία να μιλήσω για τον εαυτό μου και μ' αυτά που γράφεις για τους φόβους των αντιποίνων, μου είναι γνωστοί...
    PS: Αλήθεια, όλες οι ταινίες που λες είναι πολύ super. Kάποιος ειδικός είχε δώσει μια εξήγηση γιατί τις βλέπουμε. Είναι ένα είδος εκτόνωσης. Αλλά αν νομίζεις ότι σε φορτώνουν περισσότερο, κόψε την εξάρτηση. Μην τις βλέπεις.
    Last edited by Joann; 30-10-2011 at 14:16.

  11. #11
    Senior Member
    Join Date
    Feb 2010
    Location
    SlaughterHouse
    Posts
    4,135
    hello κ απο μενα.

    μου θυμιζεις λιγακι εμενα σε μερικα που ειπες, με την διαφορα οτι εγω δν υπεφερα απο ιδεοδαιμονολιψιες αλλα απλα ξεσπαγα χρησιμοποιοντας βια σε τριτους οπως ειπες κ εσυ αρπαζοντας τασακια η μαχαιροπιρουνα αλλα εγω δν εβλεπα τι αρπαζα απλα ο,τι ηταν μπροστα μ κ ηθελα να τα πεταξω. απο 10 χρονων. εσυ ηξερες τι επιανες? σορρυ π ρωταω αλλα εχω περιεργεια να δω πως λειτουργεις κ εσυ να τα συγκρινω. αν το γραψες και παλι σορρυ αλλα δν μπορουσα να διαβασω ολα ολα τα ποστ γτ δν ειμαι συγκεντρωμενη
    I m a Good Person With Bad Attitude

Similar Threads

  1. ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ ΜΕ ...ΚΡΥΜΕΝΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ???
    By path in forum Σεξουαλικότητα, παρεκκλίσεις, σεξουαλική ταυτότητα
    Replies: 1
    Last Post: 05-06-2011, 03:32
  2. Replies: 5
    Last Post: 29-03-2011, 13:51
  3. Οικογενειακά προβλήματα απο τρίτα άτομα
    By LOY LOY in forum Σεξουαλικότητα, παρεκκλίσεις, σεξουαλική ταυτότητα
    Replies: 52
    Last Post: 08-03-2011, 21:21
  4. Καταστάσεις Βίας Στην Οικογένεια
    By anasia in forum Κακοποίηση
    Replies: 0
    Last Post: 13-02-2006, 22:58

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •