Results 1 to 15 of 16
Thread: ΘΑΝΑΤΟΣ
-
03-01-2007, 12:07 #1
- Join Date
- Dec 2006
- Posts
- 10
ΘΑΝΑΤΟΣ
Πιστεύω πως οι περισσότεροι από εμάς αν όχι όλοι έχουν φοβίες και ανασφάλειες. Εγώ δεν αποτελώ εξαίρεση. Παρ΄ όλο που είμαι 30 χρονών εδώ και πολλά χρόνια τουλάχιστον δεκαπέντε δεν μπορώ να ξεπεράσω την ιδέα του θανάτου όχι μόνο του δικού μου αλλά των παιδιών μου αλλά και των ανθρώπων που αγαπώ και συναναστρέφομαι. Ίσως επιδεινώνει το γεγονός ότι από πολύ μικρή έχω παραστεί σε πολλούς θανάτους συγγενών, άτομα τα οποία ήμουν πολύ δεμένη μαζί τους με αποκορύφωση της γιαγιά μου. Δεν με συγκλόνισε τόσο ο θάνατος του πατέρα μου όπου είναι και σχετικά πρόσφατος όσο ο θάνατος του ανθρώπου που με μεγάλωσε., δηλαδή της γιαγιά μου. Περνώντας τα χρόνια μεγαλώνοντας και εγώ τα συμπτώματα πανικού για τον θάνατο γενικότερα μεγαλώνουν και αυξάνονται. Όταν συμβαίνει κάτι ευχάριστο στη ζωή μου οι αρνητικές μου σκέψεις αμέσως έρχονται και μαυρίζουν τις ωραίες στιγμές που περνώ. Σκέφτομαι ότι δεν μου αξίζει αυτό που περνάω και ότι σύντομα θα έρθει η καταστροφή θα γίνει κάτι κακό. Το τραγικότερο απ΄ όλα είναι ότι πολλές φορές το μυαλό μου αφαιρείται και πάει στα παιδιά μου που με πιάνει πανικός μην μου πάθουν τίποτα. Πολλές είναι οι φορές που έρχονται εικόνες στο μυαλό μου άσχημες, βίαιες, π.χ. τα παιδιά μου να είναι κάτω από τις ρόδες αυτοκινήτου, να μην αναπνέουν ενώ είναι στη κούνια, να έχουν πνιγεί. Νομίζω πως σταματάει η καρδιά μου, μου κόβεται η αναπνοή και με πιάνει κρύος ιδρώτας. Πιστεύω πως δεν θα μπορέσω να ξεπεράσω μια τέτοια κατάσταση που όλο επιδεινώνεται και έχει συνέπειες σε μένα πρώτα απ΄όλα αλλά και στους γύρω μου…Μήπως η κατάστασή μου είναι εκτός ελέγχου πια;
- 03-01-2007, 12:24 #2
- Join Date
- Nov 2006
- Location
- larissa
- Posts
- 211
γεια σου nala,
πιστευω πως ολοι οι ανθρωποι φοβομαστε μην παθουν κατι οι δικοι μας ανθρωποι δηλαδη αυτοι που αγαπαμε.απλα εσενα προφανως σου εχει γινει εμμονη ιδεα και φοβια.Δεν χρειαζεται να ανησυχεις τοσο.οι πιθανοτητες να συμβει κατι κακο στους δικους σου ειναι μικρες και αν τυχον συμβει να ξερεις οτι και αυτο θα μπορεσεις να το αντεξεις.εκεινες τις στιγμες φαινεται ποση δυναμη εχουμε μεσα μας και δεν το ξεραμε.
Δεν ειμαι γιατρος ομως.αν θεωρεις μεγαλο το προβλημα σου και σου δημιουργει συχνα κρισεις πανικου μπορεις να μιλησεις σε καποιον ειδικο να παρεις μια γνωμη.Γιατι να βασανιζεσε?
04-01-2007, 08:25 #3
- Join Date
- Nov 2006
- Posts
- 95
χα χα!! Πολύ καλό!!
Μάλλον πρέπει να το δούμε πιο ψύχραιμα το θέμα!
Νικολέτα
04-01-2007, 09:42 #4
- Join Date
- Aug 2006
- Location
- Αθήνα
- Posts
- 86
nala,
καλημερα,
κοιτα... το μονο σιγουρο στη ζωη ειναι ο θανατος οπως λεει και η ψυχολογος μου
και αλιμονο αν περασουμε τη ζωη μας σκεφτομενοι αυτη τη μερα που θα φυγουμε... θα χασουμε και το μεσοδιαστημα
δεν υπαρχει δηλ η πιθανοτητα και εσυ και τα παιδια σου να ζησετε μεχρι τα βαθεια γεραματα?
μην ποτιζεις το μυαλο σου με τετοιες σκεψεις. ζησε τη ζωη με την οικογενεια σου!
θα σε συμβουλευα να βρεις και εναν καλο ψυχολογο για λιγο διαστημα μηπως καταλαβεις απο που προερχεται αυτη η εμμονη σου
καλο θα σου κανει. εγω στη θεση σου αυτο θα εκανα
και να ξερεις οτι αν κατι το σκεφτεσαι πολυ, το προκαλεις..
εχεις διαβασει τον Αλχημιστη που γραφει:οταν θελεις κατι πολυ, το συμπαν συνομωτει για να το αποκτησεις\"?
να σκεφτεσαι μακροζωια, υγεια, ευτυχια, χαρα και αυτα θα λαβεις
το μυαλο μας εχει εκπληκτικες δυνατοτητες αλλο που εμεις το χρησιμοποιουμε συνηθως για κακο...
Αγγελινα
04-01-2007, 09:44 #5
- Join Date
- Aug 2006
- Location
- Αθήνα
- Posts
- 86
Α! και να σταματησεις να πηγαινεις σε κηδειες!
εγω δεν πηγαινω ποτε μα ποτε
γιατι επηρεαζομαι πολυ και οι δικοι μου το ξερουν κ το σεβονται
δεν υπαρχει λογος να επιβαρυνεσαι αφου εισαι τοσο ευαισθητη
κανεις δεν θα σε παρεξηγησει!
μην ξαναπας ειλικρινα!
σου μενουν ασχημες εικονες στο μυαλο το ξερω
04-01-2007, 10:39 #6
- Join Date
- Sep 2005
- Posts
- 168
Δεν έγινε και τίποτα αν πεθάνεις.Μπροστα στην αιωνιότητα τι ειναι η τωρινή ζωή σου;Μάλλον δινεις πολυ αξία στη ζωή σου
04-01-2007, 22:34 #7
- Join Date
- Oct 2006
- Posts
- 248
Και τόσα δισεκατομμύρια άνθρωποι που πέθαναν στην πορεία της ανθρωπότητας, δεν είχαν ψυχή;;
05-01-2007, 08:18 #8
- Join Date
- Dec 2006
- Posts
- 10
Δηλαλδη Orion kai anitak δεν φοβόσαστέ καθόλου τον θάνατο ; ή την ξαφνική \"αποχώρηση\" αγαπημένων σου ατόμων. Αν πράγματι είσαστε τόσο συνειδητοποιημένοι και εξοικειωμένοι μπράβο σας!! Βοηθήστε με και μένα να το ξεπεράσω όσο το δυνατόν περισσότερο! ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ, ΨΥΧΗ; Ποιος δεν δίνει αξία στη ζωή του;
05-01-2007, 13:52 #9
- Join Date
- Oct 2006
- Posts
- 248
Originally posted by nala
Δηλαλδη Orion kai anitak δεν φοβόσαστέ καθόλου τον θάνατο ; ή την ξαφνική \"αποχώρηση\" αγαπημένων σου ατόμων. Αν πράγματι είσαστε τόσο συνειδητοποιημένοι και εξοικειωμένοι μπράβο σας!! Βοηθήστε με και μένα να το ξεπεράσω όσο το δυνατόν περισσότερο! ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ, ΨΥΧΗ; Ποιος δεν δίνει αξία στη ζωή του;
χεχε... σου μοιαζουν τα επιχειρήματά μας με ανθρώπων που δεν τους απασχολεί καθόλου το θέμα;; Για την ακρίβεια, από την υπερβολική μου διατριβή επί του θέματος, μπορώ να υποστηρίξω ολόκληρη ανθολογία ανάλογων παραθεμάτων... Το άλλο με το θάνατο-άλογο πάνω στο τραπέζι το ξέρετε;
05-01-2007, 19:11 #10
- Join Date
- Sep 2005
- Posts
- 168
Απλά σκεφτειτε με πόση σοφία ειναι πλασμένα τα πάντα ,την πολυπλοκότητα του ιδιου του ανθρωπινου οργανισμου και θα δειτε οτι και ο θανατος δεν μπορει να ειναι κάτι τοσο \"κακό\".
Αν φοβάσε το θάνατο τοτε δεν ζεις ουτε αυτη τη ζωή.Πρλεπει να πεις με τη καρδιά σου οτι θέλεις να βρεις τη χαρά της ζωής ,οχι με το μυαλό.
08-01-2007, 09:38 #11
- Join Date
- Dec 2006
- Posts
- 10
Anitak μηπως μπορείς να γίνεις πιο συγκεκριμένη;
08-01-2007, 11:55 #12
- Join Date
- Nov 2006
- Location
- larissa
- Posts
- 211
εγω δεν φοβαμαι μην πεθανω.μπορω να σου πω οτι δε εχω προβλημα να πεθανω.ισως αυτο πηγαζει απο το οτι πιστευω οτι οταν πεθαινουμε εξαφανιζομαστε για παντα και δεν υπαρχει ουτε η ψυχη μας.απλα δεν νιωθουμε τιποτα.αυτο που φοβαμαι ειναι η ζωη μου τωρα.να μην υποφερω οσο ζω.και εννοειται φοβαμαι μην παθουν κατι οσοι αγαπω,αλλα σε φυσιολογικα πλαισια.
08-01-2007, 15:46 #13
- Join Date
- Oct 2006
- Posts
- 248
Originally posted by nala
Anitak μηπως μπορείς να γίνεις πιο συγκεκριμένη;
βασικά κι εγώ κατά καιρούς εγκλωβίζομαι σε μια πολύ βασανιστική παγίδα θανατοφοβίας. κυρίως για τα παιδιά και κατόπιν για μένα. πέρασα έναν ολόκληρο χειμώνα νομίζοντας ότι πεθαίνω κάθε στιγμή. ό,τι και να μου συνέβαινε, το ερμήνευα ως βαριά αρρώστεια. κάθε τράβηγμα στο κεφάλι ή πονοκέφαλος, ήταν ανέυρυσμα και λιποθυμούσα από το φόβο μου. Επειδή θεωρώ τον εαυτό μου σχετικά έξυπνο, γνώριζα ότι δεν έχω κάτι στην πραγματικότητα, και όλα τα λογικά επιχειρήματα ΄σχετικά με τις πιθανότητες να συμβεί το ότι δήποτε κακό. απλά εμένα το μυαλό μουπήγαινε πάντα στο κακό και δεν έφευγε ό,τι και να του έλεγα! Μόνο στην πράξη κατάφερα να το ξεπεράσω.. ήρθαν στιγμές που περνώντας πραγματικά καλά και ζώντας συνειδητά εγώ τη ζωή μου στα χέρια μου, είπα ακόμη και \"δε με νοιάζει να πεθάνω και τώρα\". Φυσικά δεν περνάω πάντα καλά...
09-01-2007, 00:44 #14
- Join Date
- Jan 2007
- Posts
- 809
Einai kalytera na fovomaste thn zwh para ton thanato...h zwh exei perissoteres pithanothtes na skotwthei para na erthei na mas vrei o thanatos.Einai kai aytos meros ths zwhs,eksartate fysika pantote pote erxetai kai emeis ayto fovomaste.Oi anthrwpoi pou fovountai toso poly ton thanato einai aytoi pou dipsoun gia thn zwh,ara kalytera o fovos pou niwtheis gia ton thanato na ton metatrepseis agaph gia thn zwh kai oso thn agapas toso tha phgaineis kontra ston thanato...
"...και θα πληρώνω σαν αντίτιμο στο χρόνο, την μοναξιά για όλα τα χάδια που ζητούσα."
09-01-2007, 01:54 #15
- Join Date
- Jan 2007
- Posts
- 3
Πιστευω πως ο φοβος για το θάνατο ειναι στην ουσία φόβος για την αντιμετώπιση της ιδιας της ζωής
σχιζοφρενεια και εργασια
16-06-2024, 22:02 in Ψυχώσεις & Σχιζοφρένεια