ΤΙ ΘΕΛΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΣ

[deleted-member30-03]

να κοψω τη ψυχη μου στα δυο και να κλωνοποιηθω αλλαζωντας στο κλωνο φυλο ετσι ωστε να βρω επιτελους καποια που μου ταιριαζει για να με ανεχεται/να φυγω εξωτερικο και να βρω μια δουλεια για να βολευτω εκει (κατα προτιμηση Ιαπωνια, αλλα δε θα με χαλαγε και καμια Σουηδια ή οπουδηποτε αλλου αρκει να ειναι καλυτερα απο εδω).

εκει που γραφω δουλεια να γινω πιο συγκεκριμενος, θελω κατι σχετικο με τεχνη ειδικα κινηματογραφο και μουσικη. εδω ελλαδα χαραμιστηκα και χαραμιζομαι ακομα δυστυχως και πλεον δε μπορω να κανω τιποτα απολυτως, οποτε για να γινω χαρουμενος θελω να ξαναβρω το νοημα με οποιο τροπο γινεται αυτο.

[BrokeN_DoLL]

"ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΕΜΕ ρε φίλε τούτο το πράμα που μου προωθείς ως καραμελίτσα διαρκώς. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΓΑΠΗ UNCONDITIONAL. yep, this is the real world. Everything is conditional. Πχ, αγάπα και αυτόν που σε δέρνει. Αγάπα αυτήν που σε κακοποιεί. Αγάπα αυτόν που σε βρίζει και σε ταπεινώνει. Και μετά αν δεν βαρέσεις μπιέλες ή δεν κάνεις κάνα έλκος ΝΑ με το συμπάθειο, έλα να το συζητήσουμε. Δε μπορούν να ισχύουν τόσο βαρύγδουπα, υποκριτικά τσιτάτα. Μόνο για ανελαστικά, φορμαρισμένα πλάσματα. Οι άνθρωποι δεν είμαστε τέτοια πιστεύω, ξεφεύγουμε από ψεύτικους κανόνες που θέλουν να μας φορεθούν κατάσαρκα ενώ η πραγματικότητα δείχνει αλλού και μοιάζει αλλιώτικη.".

Μόλις εισήλθα και μ' έπιασε ο γέλωτας... τί να πρωτοσχολιάσω;... είμαι τόσο κουρασμένη ρε γαμώτο!... θα ήθελα να το σχολιάσω όλο, αλλά δε ξέρω αν θα το θυμηθώ την Κυριακή που - υποτίθεται - έχω παραπάνω χρόνο. Για να καταλάβεις, συμφωνώ με αυτή την... ανιδιοτελή αγάπη. Αποφάσισα - για παράδειγμα - να πιω καφεδάκι με όλους αυτούς που κακοποίησαν όλα αυτά τα ζώα που περνάνε απ' τα χέρια μου εδώ και 30 χρόνια... κρίμα ρε γμτ, να τους δοθεί μια ευκαιρία...:)... ή ξέρω 'γω, να χαϊδέψω τη μαμά μου και να της πω πόσο πολύ την αγαπώ και την υπολογίζω που με οδήγησε στην εξάρτηση, μου έσκιζε τα ποιήματα όταν ήμουν πιτσιρίκι, με έβριζε όταν έβλεπε πως μιλούσα κάπως παράξενα και διαφορετικά... να πω κι ένα "ευχαριστώ" σε όλους τους πρώην εργοδότες μου όταν με άφηναν να βγάζω το 8άωρο - αφού είχα πέσει απ' τη σκάλα, ή με άφηναν να κατουρηθώ επάνω μου όταν μου αρνούνταν "διάλειμμα ολίγων λεπτών", ή με έβαζαν να κουβαλάω γεμάτα τελάρα 3 και 4 μαζί...
Σε λίγο θα "αγαπήσω" και όλους τους γονείς που ταϊζουν τα παιδιά τους αηδίες, τα κάνουν σα τον κακό τους το φλάρο, τα χαρτζηλικώνουν για να πίνουν 5 και παραπάνω ποτά στα ορθάδικα και μετά βγαίνουν και κλαίνε γιατί δεν κατάλαβαν πότε ο Γιαννάκης παρασύρθηκε στην πρέζα και πότε η Κικίτσα πηδήχτηκε με τον κουνιάδο τους... τί άλλο να αγαπήσω;... χμμ... τις γεμάτες σκουπίδια παραλίες;... τα κρεμασμένα πτώματα στα τσιγκέλια;... τους οδηγούς στα φανάρια που έτσι και χαλάσει για 2 λεπτά ο σηματοδότης, είναι ικανοί να βγάλουν καραμπίνες για να ξεπαστρέψουν ο ένας τον άλλον, ως ουκ έχουν την ελάχιστη υπομονή;...
... μήπως τα λαμπιόνια των Χριστουγέννων την ώρα που κάποιος σφαδάζει από πόνο και θέλει να πηδήξει απ' την ταράτσα επειδή χρωστάει ενοίκια;... τις πεταμένες σύριγγες που πετάει ο "κακός" χρήστης και κινδυνεύει το "καλό" μας παιδί;... την τέχνη - που τη λατρεύω - αλλά είναι για τους λίγους;... το λαμόγιο που τόσα χρόνια ψήφιζε λαμόγια;... τί;...
... ναι, υπάρχουν πολλά που αξίζουν την αγάπη μας... την ανιδιοτελή αγάπη, που αν θέλαμε πραγματικά θα την είχαμε και θα τη δίναμε... που Εκείνος ο έρμος πίστευε πως ήμασταν σε θέση να την κάνουμε κτήμα μας και να την ανακαλύψουμε... αλλά πού...
Εδώ σε λίγο θα λυπόμαστε το Τζέφρυ και θα λέμε "αχ, τον καψερό του τη βάρεσε...". Να κάνουμε έρανο βρε, να πάει σε έναν καλό ψυχίατρο... κι αυτός ο Σαμαράς... εμ, να σε κοιτά με τόση αγωνία και... ανιδιοτέλεια στα μάτια και να σου λέει "δείξτε μου την εμπιστοσύνη σας"... έτσι είναι Ρέϊν... δώσαμε έδαφος στα τσιτάτα και μας καβάλησαν στο σβέρκο... "Αγαπάτε καφρίλους" το λοιπόν... σε δουλειά να βρισκόμαστε ρε αδερφέ...

καλα τα λες. απλα ο,τι κ αν σου κανανε να το ερευνας. οχι να συγχωρας. 2η ευκαιρια δεν παει σε ολους................δεν την αξιζουν ολοι...... οχι με τιποτα

[RainAndWind]

Πιστεύω όχι μόνο ότι είναι μάταιοι τέτοιοι αγαποκανόνες, αλλά και επιζήμιοι.
Και ποιος κερδίζει από τις ατέλειωτες συγχωρετικές προτροπές? Περισσότερο όλων οι δυνάστες. Βολικότατο.
Και οι θρησκείες το ίδιο έκαναν μια ζωή. Προπαγάνδες για "εξομάλυνση" κοινωνικών θεμάτων με εισαγωγές ενοχικών συμπλεγμάτων και συγκρούσεων που μετατίθενται από
τη δυνατότητα μιας εν δυνάμει έκφρασης στο κοινωνικό πεδίο σε μια ανώφελη μετατόπιση στο ψυχολογικό.

[BrokeN_DoLL]

κατα την γνωμη μ συγχωρεις οποιον θελει να συγχωρεθει............ μετα απο επανορθωση δλδ

[Boltseed]

Πιστεύω όχι μόνο ότι είναι μάταιοι τέτοιοι αγαποκανόνες, αλλά και επιζήμιοι.
Και ποιος κερδίζει από τις ατέλειωτες συγχωρετικές προτροπές? Περισσότερο όλων οι δυνάστες. Βολικότατο.
Και οι θρησκείες το ίδιο έκαναν μια ζωή. Προπαγάνδες για "εξομάλυνση" κοινωνικών θεμάτων με εισαγωγές ενοχικών συμπλεγμάτων και συγκρούσεων που μετατίθενται από
τη δυνατότητα μιας εν δυνάμει έκφρασης στο κοινωνικό πεδίο σε μια ανώφελη μετατόπιση στο ψυχολογικό.

Περισσότερες συγχωρέσεις* --> περισσότερες ανοιχτές πόρτες --> περισσότερες επιλογές στη ζωή --> μεγαλύτερη πιθανότητα να διαβείς την σωστή για να φτάσεις στην χαρά

*λογικών περιπτώσεων ε!


Οι θρησκείες δεν μίλαγαν για συγχωρεση, αλλά για εμπορικές συμφωνίες. τα συγχωροχάρτια ήταν ένα καταναλωτικό προιόν που το έβρισκες στο church shop της γειτονιάς σου με πρόγραμμα εύκολης εισόδου στον παράδεισο "Ιησούς 60".

[rex]

Αχ ,,, οι χαρές μας είναι ρηχές, οι λύπες βαθιές.
Πάντως, όπως έλεγε και ο Pavese, η μόνη χαρά στην ζωή είναι να αρχίζεις....

[Gypsy Cello]

Ένα από τα πράγματα που θα με χαροποιούσε ιδιαίτερα είναι να πραγματοποιηθεί η ανάγκη μου για δημιουργία. Αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής κάθε υγειή ανθρώπου.

[RockElCasbah]

Αχ ,,, οι χαρές μας είναι ρηχές, οι λύπες βαθιές.
Πάντως, όπως έλεγε και ο Pavese, η μόνη χαρά στην ζωή είναι να αρχίζεις....

... πολύ ωραία!... γιατί μπορείς να αρχίζεις ανά πάσα στιγμή μέχρι να πεθάνεις... γιατί όσα είναι εφικτό να έρχονται, έχουν ως κατάληξη το να παρέρχονται... γιατί η αρχή και το τέλος συναντώνται κι η λύπη σα μοιάζει με χαρά, όλα είναι εκεί μπροστά. Αδύναμα, εφήμερα, απλά μα δυνατά...

[Gypsy Cello]

... πολύ ωραία!... γιατί μπορείς να αρχίζεις ανά πάσα στιγμή μέχρι να πεθάνεις... γιατί όσα είναι εφικτό να έρχονται, έχουν ως κατάληξη το να παρέρχονται... γιατί η αρχή και το τέλος συναντώνται κι η λύπη σα μοιάζει με χαρά, όλα είναι εκεί μπροστά. Αδύναμα, εφήμερα, απλά μα δυνατά...

πολύ όμορφο αυτό, σαν ποιήμα!

[RockElCasbah]

... χμμ... είναι το μεγάλο μου ελάττωμα η ενασχόληση με την ποίηση... τον τελευταίο καιρό με έχουν κερδίσει οι πατάτες και τ' αγγούρια όμως, και κρατώ τσι στίχοι για άλλες στιγμές...:)... ευχαριστώ πάντως!...
(... για να γελάσουμε και λίγο... έκανε το ΛΑΘΟΣ ο ψυχαναλυτής μου να μου ζητήσει να... αναλύσουμε κάποιο απ' τα ποιήματά μου... έ, τί να κάνω;... βγήκε από μέσα μου ο βαρκάρης, ο θερμαστής, ο νταλικέρης... λολ!... το ποιημα έμεινε στη θέση του πάντως... ανερμήνευτο...:)... πειράζει που του τα χώνω πού και πού;...:)...).

[Gypsy Cello]

... χμμ... είναι το μεγάλο μου ελάττωμα η ενασχόληση με την ποίηση... τον τελευταίο καιρό με έχουν κερδίσει οι πατάτες και τ' αγγούρια όμως, και κρατώ τσι στίχοι για άλλες στιγμές...:)... ευχαριστώ πάντως!...
(... για να γελάσουμε και λίγο... έκανε το ΛΑΘΟΣ ο ψυχαναλυτής μου να μου ζητήσει να... αναλύσουμε κάποιο απ' τα ποιήματά μου... έ, τί να κάνω;... βγήκε από μέσα μου ο βαρκάρης, ο θερμαστής, ο νταλικέρης... λολ!... το ποιημα έμεινε στη θέση του πάντως... ανερμήνευτο...:)... πειράζει που του τα χώνω πού και πού;...:)...).

όχι καθόλου! :D κάνει καλό!

[Sharpedon]

Εγώ και εκείνη αγκαλιασμένοι σφιχτά, με τους χτύπους της καρδιάς μας να χοροπηδούν τρελά - αρχικά. Και μετά, σαν να ακούει η μία καρδιά την άλλη, να χαλαρώνουν οι χτύποι, να συντονίζονται και να μην ξεχωρίζουν, σαν να είναι ένας. Πείτε με ολιγαρκή, αλλά μου αρκεί αυτό για 5 λεπτά κάθε μέρα ^_^

[BrokeN_DoLL]

Εγώ και εκείνη αγκαλιασμένοι σφιχτά, με τους χτύπους της καρδιάς μας να χοροπηδούν τρελά - αρχικά. Και μετά, σαν να ακούει η μία καρδιά την άλλη, να χαλαρώνουν οι χτύποι, να συντονίζονται και να μην ξεχωρίζουν, σαν να είναι ένας. Πείτε με ολιγαρκή, αλλά μου αρκεί αυτό για 5 λεπτά κάθε μέρα ^_^

εισαι σιγουρος?

[Karisha]

Να ηταν ολα λιγο πιο απλα οπως παλια... Να μπορω να δουλευω και να σπουδαζω (πως το εκαναν ρε παιδια τοσοι ανθρωποι αυτο παλια,πρεπει δηλαδη να σε στηριζουν οικονομικα οι γονεις? κι αν δεν εχουν δεν σπουδαζεις,τελος??)

Να συνανταω καποιον και να του λεω ολο αγνοτητα και αγαπη "ΕΣΥ ΘΕΛΩ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ" χωρις να με κοιταει σαν καμια ανωμαλη. Πως το καναμε αυτο οταν ειμασταν παιδια και ηταν φυσιολογικο??


Ε μετα ολα τα αλλα φτιαχνονται ευκολα αν εχεις ορεξη... Ας πουμε Θα ηθελα να παω γυμναστηριο και να φτιαξω μια κορμαρα αλλο πραγμα (αδυνατη ειμαι αλλα το θελω σαν δωρο στο αγορι μου,γιατι με λατρευει και με στηριζει πολυ ,και ξερω ποσο πολυ αρεσει σε εναν αντρα μια κορμαρα ατελειωτη χαχα)

Βασικα πολυ εξυπνη ερωτηση αυτη. Σε κανει να συνηδητοποιεις οτι δε θες και πολλααα για να εισαι ευτυχισμενος... Απλα εχεις εναν καλο στον εγκεφαλο και ολα τα κανεις βουνο...

[BrokeN_DoLL]

εχεις δικιο κοπελια ειναι απλο να το γραφεις. πως κατι που παιρνει 1-2 γραμμες μπορει μεσα σου να φανταζει σιδηροδρομος