Δεν αγαπάω πιά τον σύζηγό μου...
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Page 1 of 5 123 ... LastLast
Results 1 to 15 of 66
  1. #1

    Δεν αγαπάω πιά τον σύζηγό μου...

    Τον άντρα μου δεν τον αγαπάω πια,.Δεν θέλω να χωρίσω γιατι έχουμε 2 μικρά παιδιά είναι πολύ καλός πατέρας και επιπλέων μας συνδέουν και άλλα που δεν γίνεται να τα πετάξω με ένα διαζύγιο.Όμως δεν είμαι ερωτευμένη πια.Έχουμε να κάνουμε έρωτα έναν αιώνα γιατί δεν θέλω.Δεν τον ποθώ πια.Θέλω τόσο πολυ να ερωτευτώ, λαχταρώ να με θέλουν .να είμαι ποθητή. Να τον απατήσω δεν το συζητώ δεν μπορώ να του το κάνω αυτο, με το μυαλό το κάνω αλλα στην πράξη με τίποτα δεν μπορώ.Αυτο ηταν λοιπόν για μενα??τέλειωσα ωσ γυναίκα? νιώθω τόσο μονη ,κοντεύω να τρελαθώ.Εχω πιέσει τον εαυτό μου να ξαναβρώ αυτο που με έκανε να τον ερωτευτώ αλλα δεν γυρνάει πίσω, εχουμε περάσει πολλα, είναι ο σύντροφος μου ,πορευόμαστε μαζί στη ζωή όμως εγώ νιώθω αδεια,κενή απο έρωτα,αγάπη, ζωή.

  2. #2
    Senior Member
    Join Date
    May 2011
    Location
    Γαλαξίας Ανδρομέδα
    Posts
    4,434
    Γεια σου! Είναι στ' αλήθεια λυπηρό να διαβάζω ιστορίες ζευγαριών που ενώ αγαπιούνται και μοιράζονται τόσα στην ζωή, φτάνουν μετά από χρόνια αποκαμωμένοι στο τέλος της σχέσης τους...

    Να πω, πως έτσι είναι το φυσικό? Δεν ξέρω....Με θλίβει και μένα...Πόσα χρόνια είστε παντρεμένοι?
    έτσι γιατί περίεργα την είδα...

  3. #3
    είμαστε μαζί 10 χρόνια περίπου, πιστεψέ με είμαι μονογαμηκός τύπος και πίστευα πάντα στην οικογένεια ,εν ολίγης δεν ψάχνομαι για διάφορα πχ απιστίες κτλ αλλα πραγματικά δεν μπορώ να ζήσω χωρίς έρωτα,να νιώθω ανεβασμένη σαν γυναίκα να μην νιώθω τοσο μα τόοοσο μόνη.

  4. #4
    Senior Member
    Join Date
    May 2011
    Location
    Γαλαξίας Ανδρομέδα
    Posts
    4,434
    Quote Originally Posted by oktoberthird View Post
    είμαστε μαζί 10 χρόνια περίπου, πιστεψέ με είμαι μονογαμηκός τύπος και πίστευα πάντα στην οικογένεια ,εν ολίγης δεν ψάχνομαι για διάφορα πχ απιστίες κτλ αλλα πραγματικά δεν μπορώ να ζήσω χωρίς έρωτα,να νιώθω ανεβασμένη σαν γυναίκα να μην νιώθω τοσο μα τόοοσο μόνη.
    Νιώθεις μόνη μέσα σ' ένα γάμο 10 χρόνων? Δεν επικοινωνείτε? Δεν του μιλάς για όσα αισθάνεσαι? Μου είπες ότι έχετε μοιραστεί πολλά αλλά νιώθεις μόνη. Γιατί?
    έτσι γιατί περίεργα την είδα...

  5. #5
    Senior Member
    Join Date
    Oct 2011
    Location
    ΠΕΙΡΑΙΑΣ
    Posts
    156
    καλή ερώτηση. τι γίνεται όταν κάποια μέρα απλά πάψεις να αγαπάς τον άλλον?

  6. #6
    παίζουν ρόλο πολύ παράγοντες που ναι μεν βοηθάνε στο να νιώθεις τον άλλον οικογένειά σου ,άνθρωπό σου αυτόν που πορέυεστε μαζι αλλα μέσα σε όλα αυτά χάνονται άλλα όπως ο ενθουσιασμός ,η αναμονή ,να νιώθεις αγονία για το πότε θα τον δείς,οι ''πεταλουδίτσες στο στομάχι'', το πάθος στον έρωτα, έρχεται μια ρουτίνα,μια συνήθεια η καθημερινότητα δύσκολα.Δεν ξέρω αν με καταλαβένεται δεν θέλω να χωρίσουν οι δρόμοι μας με αυτον τον άνθρωπο ,ίσως κάποιοι να με θεωρίσουν ανώριμη αλλα έχω ανάγκη να νιώσω τον έρωτα στο πετσί μου, να νιώσω ποθητή,να νιώσω γυναίκα αρεστή, ίσως με έχει πιάσει ανασφάλεια επιδι μεγαλώνω.. ΟΙ συζητήσεις μας μπορεί να ξεκινάνε ομαλά καλοπροαίρετα αλλα καταλήγουν σε φράσεις τύπου, παλι γκρινιαζεις,δεν με καταλαβαίνεις,τι θέλεις να κάνω,έχω τόσα στο κεφάλι μου κτλ κτλ κλασσικά των παντρεμένων.Πιστευω οτι έκανα μεγαλο λαθος που παντρεύτηκα.Ο γάμος είναι μια ουτοπία.Αν μπορούσα θα συμβούλευα της ελευθερες φίλές μου να μην το κάνουν ποτέ.Το μόνο σίγουρο ειναι οτι αισθάνομαι πολυ μόνη και πολυ προβληματισμένη, έτσι θα είναι απο εδω και πέρα η ζωή μου? γιαυτό καταντάνε οι γυναίκες ανέραστα πλασματα γεματα νεύρα και φρίκες? δεν θελω να χωρίσω γιατι δεν θέλω να πληρώσουν τα παιδιά μου τις δικές μου ανασφάλειες.

  7. #7
    Senior Member
    Join Date
    May 2011
    Location
    Γαλαξίας Ανδρομέδα
    Posts
    4,434
    Καταλαβαίνω...Τα παιδιά σας τι ηλικία έχουν?
    έτσι γιατί περίεργα την είδα...

  8. #8
    Senior Member
    Join Date
    Feb 2011
    Location
    Athens
    Posts
    1,685
    Quote Originally Posted by oktoberthird View Post
    παίζουν ρόλο πολύ παράγοντες που ναι μεν βοηθάνε στο να νιώθεις τον άλλον οικογένειά σου ,άνθρωπό σου αυτόν που πορέυεστε μαζι αλλα μέσα σε όλα αυτά χάνονται άλλα όπως ο ενθουσιασμός ,η αναμονή ,να νιώθεις αγονία για το πότε θα τον δείς,οι ''πεταλουδίτσες στο στομάχι'', το πάθος στον έρωτα, έρχεται μια ρουτίνα,μια συνήθεια η καθημερινότητα δύσκολα.Δεν ξέρω αν με καταλαβένεται δεν θέλω να χωρίσουν οι δρόμοι μας με αυτον τον άνθρωπο ,ίσως κάποιοι να με θεωρίσουν ανώριμη αλλα έχω ανάγκη να νιώσω τον έρωτα στο πετσί μου, να νιώσω ποθητή,να νιώσω γυναίκα αρεστή, ίσως με έχει πιάσει ανασφάλεια επιδι μεγαλώνω.. ΟΙ συζητήσεις μας μπορεί να ξεκινάνε ομαλά καλοπροαίρετα αλλα καταλήγουν σε φράσεις τύπου, παλι γκρινιαζεις,δεν με καταλαβαίνεις,τι θέλεις να κάνω,έχω τόσα στο κεφάλι μου κτλ κτλ κλασσικά των παντρεμένων.Πιστευω οτι έκανα μεγαλο λαθος που παντρεύτηκα.Ο γάμος είναι μια ουτοπία.Αν μπορούσα θα συμβούλευα της ελευθερες φίλές μου να μην το κάνουν ποτέ.Το μόνο σίγουρο ειναι οτι αισθάνομαι πολυ μόνη και πολυ προβληματισμένη, έτσι θα είναι απο εδω και πέρα η ζωή μου? γιαυτό καταντάνε οι γυναίκες ανέραστα πλασματα γεματα νεύρα και φρίκες? δεν θελω να χωρίσω γιατι δεν θέλω να πληρώσουν τα παιδιά μου τις δικές μου ανασφάλειες.
    κάτσε βρε παιδί μου κι εσύ...
    δεν παντρεύτηκες για να τρως φρίκες. Εγώ πιστεύω παντρεύτηκες για τη συντροφικότητα. Επί της ουσίας, σε νορμάλ ανθρώπους αυτό είναι το κίνητρο. Το σύζυγό σου λες ότι δεν τον αγαπάς ερωτικά αλλά ότι δε θα απιστούσες κιόλας.
    Επίσης λες ότι θα ήθελες να νιώθεις ποθητή και ενδεχομένως να ξαναερωτευτείς. Δε διαβάζω κάτι το κακό σε όλα αυτά. Είναι ανθρώπινα. Μπορεί και ο σύζυγός σου να νιώθει τα ίδια. Το έχεις σκεφτεί?
    Δεν είμαι παντρεμένη, αλλά νιώθω μέσα μου ότι όλοι οι γάμοι περνάνε από τέτοιες φάσεις.
    Εγώ αν ήμουν στη θέση σου, θα συζητούσα με τον άνθρωπό μου με κάθε ειλικρίνεια για το πως νιώθω.
    Στη συνέχεια θα ζητούσα υποστήριξη από κάποιον ειδικό σε οικογενειακά θέματα. Παράλληλα, θα έκανα τον εαυτό μου ποθητό, πρώτα απ'ολα στα μάτια μου. π.χ. θα ξεκινούσα μια δραστηριότητα. Κάνω μαθήματα χορού και βλέπω όχι μόνο σινγκλς αλλά και παντρεμένους παντρεμένες που προσπαθούν να διατηρήσουν έτσι την παιδικότητά τους.
    Επίσης θα έπειθα τον άντρα μου να ξεκινήσουμε κάτι μαζί, κάτι καινούριο να το ευχαριστιόμαστε.
    Εγώ νομίζω ότι τα διαζύγια σε γάμους ατόμων όπως εσύ (με την έννοια ότι δε θες να απιστήσεις) είναι η εύκολη λύση. Μπορείς να βρεις τη λύση με τον άνθρωπό σου. Στο χέρι σας είναι να ανανεώσετε τη σχέση σας.
    πες μας πιο πολλά πράγματα γενικά για τη σχέση σας αν θες.
    ..το σκοτάδι του ενός, δυο μαζί το κάνουν φως...

  9. #9
    Senior Member
    Join Date
    Nov 2006
    Location
    Planet Love
    Posts
    23,537
    Quote Originally Posted by oktoberthird View Post
    Τον άντρα μου δεν τον αγαπάω πια,.Δεν θέλω να χωρίσω γιατι έχουμε 2 μικρά παιδιά είναι πολύ καλός πατέρας και επιπλέων μας συνδέουν και άλλα που δεν γίνεται να τα πετάξω με ένα διαζύγιο.Όμως δεν είμαι ερωτευμένη πια.Έχουμε να κάνουμε έρωτα έναν αιώνα γιατί δεν θέλω.Δεν τον ποθώ πια.Θέλω τόσο πολυ να ερωτευτώ, λαχταρώ να με θέλουν .να είμαι ποθητή. Να τον απατήσω δεν το συζητώ δεν μπορώ να του το κάνω αυτο, με το μυαλό το κάνω αλλα στην πράξη με τίποτα δεν μπορώ.Αυτο ηταν λοιπόν για μενα??τέλειωσα ωσ γυναίκα? νιώθω τόσο μονη ,κοντεύω να τρελαθώ.Εχω πιέσει τον εαυτό μου να ξαναβρώ αυτο που με έκανε να τον ερωτευτώ αλλα δεν γυρνάει πίσω, εχουμε περάσει πολλα, είναι ο σύντροφος μου ,πορευόμαστε μαζί στη ζωή όμως εγώ νιώθω αδεια,κενή απο έρωτα,αγάπη, ζωή.
    χμμμ
    σκεφτομαι, οτι η ελλειψη παθους αναμεσα στο ζευγαρι, μετα την αποκτηση παιδιων, ειναι κατι πολυ συχνο, χωρις να εννοω οτι πρεπει κανεις να το υπομενει απλα...
    ΟΜΩΣ
    με το παθος φευγει ο ερωτας.
    η αγαπη και η επικοινωνια, γιατι εφυγαν??? μηπως συμβαινει και κατι αλλο και δεν ειναι μονο το παθος που λειπει?
    αν εισασταν τρελλα ερωτευμενοι και αγαπημενοι οταν παντρευτηκατε, μπορει το παθος να εφευγε, αλλα με σωστη επικοικωνια η αγαπη θα μεγαλωνε...
    για να νοιωσει κανεις ΚΕΝΟΣ, δεν αρκει να φυγει το παθος, πρεπει να μην υπαρχει επικοινωνια.
    μηπως λοιπον τα προβληματα ειναι περισσοτερα ?
    σε τι ηλικια παντρευτηκες?

  10. #10
    συμφωνώ με βοιντ και ρέμεντι.
    Να προσθέσω πως ένας σύμβουλος γάμου μπορεί να βοηθήσει σε μια τέτοαι περίπτωση, από τη στιγμή που δεν θες να χωρίσεις.

  11. #11
    Σας ευχαριστώ όλους για το ενδιαφέρων και τις απαντήσεις σας.
    Μέσα σε λίγες γραμμές δεν μπορεί κάποιος να εξηγήσει 10 χρόνια σχέσης και λεπτομέριες γάμου, με λίγα λόγια μπορώ να πώ οτι τον άντρα μου δεν θέλω να τον απατήσω γιατι δεν αισθάνομαι καλά να τον κοροηδέψω,τον σέβομαι, παρόλο που δεν τον αγαπώ πια θέλω να είμαι τίμια μαζί του και με τον εαυτό μου απλώς δεν μπορώ να το κάνω.Σε τόσα χρόνια σχέσης είχαμε τα πάνω μας και τα κάτω μας όπως όλοι, τον τελευταίο καιρό περίπου τα 2 τελευταία χρόνια έχουμε πάρει την κάτω βόλτα, έχουμε τσακωθεί πολύ ασχημα, έχει πέσει στα μάτια μου εχω πέσει στα δικά του έχουμε πει σκληρά λόγια ο ένας στον άλλον.Μέσα σε όλα αυτά υπήρξαν και πολλές ειληκρινής συζητήσεις για τα αισθήματα μας εκείνος λέει με αγαπάει εγώ δεν μπορώ να πω το ίδιο.Με κουράζει πάρα πολύ να τσακώνομαι για τα ιδια και τα ίδια και μετά να κάνω ειλικρηνής και ήρεμες συζητήσεις και να μου λέει οτι με αγαπάει και πάλι απ την αρχή.Δεν μπορώ άλλες συζητήσεις !κουράστικα.Έχουμε 2 μικρά παιδιά αλλα δεν είναι αυτή η αιτία που δεν τα βρίσκουμε πια.Είναι απλώς ο καθένας βυθησμένος στον κόσμο του ,οταν συζητάμε καταλαβαινόμαστε και μετα παλι τα ίδια.Ο σκοπός ειναι πως εγω δεν θέλω αλλη συζητηση βαρεθηκα.Τα βαρεθηκα ολα.Θέλω πίσω τον εαυτό μου.¨Κάποιος αναφέρει να κάνω κάτι για να αισθάνομαι ποθητή για μένα πρωτα..αυτο είναι κάτι που το έκανα πάντα,ποτέ δεν πάχυνα,δεν αμέλλισα τον εαυτό μου (όσο μπορω με τα παιδια), πάντα περιποιημένη είμαι.Ίσως ξαναλέω να αισθάνομαι οτι μεγαλώνα και το ''χάνω''. Δέν φροντίζουμε πια ο ένας τον άλλον εκείνος προσπαθεί αλλα εμενα δεν μου βγαίνει, δεν θέλω.Ο σύμβουλος γάμου δεν μπορεί να βοηθήσει γιατι εγω δεν μπορώ να κάνω καμια προσπαθεια πλεον.απλως δεν μπορω.

  12. #12
    Αν δεν ειχα παιδια το ποιο πιθανο ειναι οτι θα χωριζα μαζι του

  13. #13
    Senior Member
    Join Date
    Nov 2006
    Location
    Planet Love
    Posts
    23,537
    Quote Originally Posted by oktoberthird View Post
    Αν δεν ειχα παιδια το ποιο πιθανο ειναι οτι θα χωριζα μαζι του
    ποσο μικρα ειναι τα παιδια?

  14. #14
    Senior Member
    Join Date
    Jul 2009
    Location
    Αιτωλ
    Posts
    1,390
    {....Τα βαρεθηκα ολα.Θέλω πίσω τον εαυτό μου. }<<<
    εχεις απομακρυνθει απ το 'ταμειο' και ουδεν λαθος αναγνωριζεται ...
    δεν μπορει να σου επιστραφει κατι που δεν 'υπαρχει' πια , τουλαχιστον οπως το ενοεις νομιζω
    Εισαι μια μητερα με μικρα(?) παιδια , και αυτο που καποτε ενοουσες εαυτο, δεν υφιστατε πια με την ιδια ενοια , παρα σε μια αλλη συνθετη εικονα που συμπεριελαμβανει και τα παιδια , καθως και τον πατερα τους ...
    Δεν θελω να πω πως απολεσες το δικαιωμα στην ανεξαρτησια σου, απλα αυτη πρεπει να περασει μεσα και με ολα αυτα τα δεδομενα , με οσο το δυνατον μεγαλυτερο σεβασμο και αξιοπρεπεια..
    Καποιος ειδικος σιγουρα θα σε συμβουλευε καλυτερα πως να κανεις αυτα τα βηματα ...

  15. #15
    Senior Member
    Join Date
    Feb 2010
    Posts
    817
    να σε ρωτησω κατι;δεν τον απατας σαν πραξη, αλλα στο μυαλο ναι.στο μυαλο λοιπον υπαρχει συγκεκριμενο προσωπο που φανταζεσαι;

Page 1 of 5 123 ... LastLast

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •