ΑΣ ΚΑΤΑΘΕΣΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΤΑ ΒΙΩΜΑΤΑ ΜΑΣ...........ΜΟΝΟ ΕΤΣΙ ΘΑ ΝΙΚΗΘΕΙ...ΜΕ ΔΥΝΑΜΗ ΨΥΧΗΣ

[ioannis2]

Τα χαπια είναι δυστυχως για τους ευαίσθητους. Συμφωνώ μαζί σου rex ότι είναι οι ευαίσθητες ψυχές που υποφέρουν. Γιατί τα αισθήματα σ αυτα τα ατομα εύκολα ξεφεύγουν και δεν ελέγχονται. Και δεν ελέγχονται εύκολα κάθε φορά που η μνημη ανακαλεί τραυματικές εμπειρίες. Κάποιοι από την παιδική ηλικία ή και αργότερα είναι αυτοί που δημιουργούν το υπόβαθρο για να ρθουν στη ζωή ενός ατόμου τα χάπια, τον βαζουν δλδ στο δρομο που οδηγει στα χαπια. Καταδικασμένοι να πληρωνουν τις αμαρτιες άλλων και να υποφερουν. Να βλεπουν τους υπόλοιπους να ζουν στην ανεμελιά και αυτοί να παλεύουν για λύτρωση.

[BrokeN_DoLL]

Το αν θ' αντεπεξέλθεις με φαρμακα ή χωρίς είναι κάτι που θα το αποφασίσει ο γιατρός και μόνο. Δεν μπορούμε να μιλάμε εμείς αόριστα.

α γεια σου!!!!! κ εγω αυτο εννοουσα! αμα δεν δεχεσαι τπτ τοτε απλα η ξεροκεφαλια σου θα σε φαει...........

[Gypsy Cello]

Τα χαπια είναι δυστυχως για τους ευαίσθητους. Συμφωνώ μαζί σου rex ότι είναι οι ευαίσθητες ψυχές που υποφέρουν. Γιατί τα αισθήματα σ αυτα τα ατομα εύκολα ξεφεύγουν και δεν ελέγχονται. Και δεν ελέγχονται εύκολα κάθε φορά που η μνημη ανακαλεί τραυματικές εμπειρίες. Κάποιοι από την παιδική ηλικία ή και αργότερα είναι αυτοί που δημιουργούν το υπόβαθρο για να ρθουν στη ζωή ενός ατόμου τα χάπια, τον βαζουν δλδ στο δρομο που οδηγει στα χαπια. Καταδικασμένοι να πληρωνουν τις αμαρτιες άλλων και να υποφερουν. Να βλεπουν τους υπόλοιπους να ζουν στην ανεμελιά και αυτοί να παλεύουν για λύτρωση.

γι' αυτό που λες Ιωάννη εγώ νιώθω μεγάλες ενοχές.

[antonis55]

ΣΥΜΦΩΝΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΜΑΖΙ ΣΟΥ ΑΠΟΛΥΤΑ.

[antonis55]

ΙΣΧΥΕΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΕΣ

[pngts]

Να βλεπουν τους υπόλοιπους να ζουν στην ανεμελιά και αυτοί να παλεύουν για λύτρωση.

ποσο αληθευει αυτο.

[redwood]

για μενα αληθευει... εγω ζηλευω που αλλοι ζουν μια ανεμελη και εντος εισαγωγικων φυσιολογικη ζωη χωρις αγχος και χωρις φοβιες, χωρις αυτο το σαρακι το καθημερηνο...που μου αλλειωνει την ζωη δεν με αφηνει να χαρω απλα καθημερηνα πραγματα. Εχουν περασει πολλα χρονια απο τοτε που βγηκα εξω βραδυ τελευταια φορα να πιω ενα ποτηρακι να χορεψω.. γιατι σε καθε κινηση μου ειναι πισω μου ο φοβος ...αν πιω θα με πιασουν ταχυκαρδιες αν χορεψω και ανεβουν πολυ οι παλμοι μου και πεθανω?? Ποσο θα ηθελα να πιω εναν καφε εξω... οπως ολοι οι αλλοι. Οχι οτι δεν παω στην καφετερια ευτυχως την αγοραφοβια την ξεπερασα αλλα δεν πινω καφε...Οποτε και να βγω πινω περιε...Βραδυ απογευμα πρωι παντα. Κοκα κολα δεν πινω ποτε εχει καφεινη, τσαι δεν πινω εχει τεινη..Τωρα θα μου πειτε σιγα το προβλημα μην πινεις καφε...αλλα ελα που εμενα μου λειπει και το ζηλευω. Πως εχω καταντησει ετσι??? Ολα με απελπιζουν τελευταια περισσοτερο ολα δεν μου αρεσουν, θελω να τ αλλαξω και δεν εχω δυναμη και πεισμα... Λες και εχω βγει απο την ζωη μου και την παρακολουθω σαν θεατης...

[ioannis2]

Δυστυχώς αυτό που κάνουμε είναι να λέει ο καθένας μας τον πόνο του. Ωστόσο είμαστε πολύ καλοί στο να κατανοούμε και να δίνουμε κατάλληλες συμβουλές σε όσους αντιμετωπίζουν τετοια προβλήματα. Στη θεωρία του γιατί και πως και τι πρεπει να γίνει είμαστε πολύ καλοί. Όχι όμως στην πράξη. Πράξη είναι η πάλη για τη λύτρωση. Και δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση η πράξη όση θέληση κι αν υπάρχει κι όσο κι μας λένε γιατί δεν το κάνεις.

[ioannis2]

ας πάρουν μαθήματα από τις εμπειρίες των μελών του φόρουμ οι υποψήφιοι γονείς. ότι διαμορφώνεται στην παιδική ηλικία δύσκολα αλλάζει στη συνέχεια. να έχουν τα ματια τους δεκατέσσερα γιατι προσπαθειες τους στη συνέχεια να μπαλωσουν λάθη θα μοιάζουν περισσότερο με ευχες. δυστυχως ρόλο παίζει και το κοινωνικό περιβαλλον που συναντα το παιδί εκτος σπιτιου, σχολείο, παρέες κλπ.

[redwood]

εχεις απολυτο δικιο Ιωαννη σε αυτο που λες τα παιδικα βιωματα ειναι αυτα που καθοριζουν την ζωη ενος ενηληκα.Εχω και γω ενα παιδι και προσπαθω να ο μεγαλωσω οσο καλυτερα μπορω αλλα δυστυχως την μαγικη συνταγη δεν την ξερει κανεις!! ΜΑκαρι να υπηρχε ενα εγχειριδιο

[pngts]

για μενα αληθευει... εγω ζηλευω που αλλοι ζουν μια ανεμελη και εντος εισαγωγικων φυσιολογικη ζωη χωρις αγχος και χωρις φοβιες, χωρις αυτο το σαρακι το καθημερηνο...που μου αλλειωνει την ζωη δεν με αφηνει να χαρω απλα καθημερηνα πραγματα. Εχουν περασει πολλα χρονια απο τοτε που βγηκα εξω βραδυ τελευταια φορα να πιω ενα ποτηρακι να χορεψω.. γιατι σε καθε κινηση μου ειναι πισω μου ο φοβος ...αν πιω θα με πιασουν ταχυκαρδιες αν χορεψω και ανεβουν πολυ οι παλμοι μου και πεθανω?? Ποσο θα ηθελα να πιω εναν καφε εξω... οπως ολοι οι αλλοι. Οχι οτι δεν παω στην καφετερια ευτυχως την αγοραφοβια την ξεπερασα αλλα δεν πινω καφε...Οποτε και να βγω πινω περιε...Βραδυ απογευμα πρωι παντα. Κοκα κολα δεν πινω ποτε εχει καφεινη, τσαι δεν πινω εχει τεινη..Τωρα θα μου πειτε σιγα το προβλημα μην πινεις καφε...αλλα ελα που εμενα μου λειπει και το ζηλευω. Πως εχω καταντησει ετσι??? Ολα με απελπιζουν τελευταια περισσοτερο ολα δεν μου αρεσουν, θελω να τ αλλαξω και δεν εχω δυναμη και πεισμα... Λες και εχω βγει απο την ζωη μου και την παρακολουθω σαν θεατης...

δηλαδη τι να πουν αυτοι που εχουν ζαχαρο και δεν μπορουν να φανε η να πιουν σχεδον τιποτα οταν βγαινουν εξω?πιες ντεκαφεινε και εσυ αν το εχεις τοσο αναγκη γευστικα τον καφε.αυτο κανω εγω.οσο αναφορα το αλκοολ την επομενη φορα που θα βγεις παρε ενα ποτηρι κρασι.πιες λιγο για να δεις πως εισαι.αν μετα απο λιγη ωρα νιωθεις καλα πιες λιγο ακομα.σιγα σιγα.

[ioannis2]

εχεις απολυτο δικιο Ιωαννη σε αυτο που λες τα παιδικα βιωματα ειναι αυτα που καθοριζουν την ζωη ενος ενηληκα.Εχω και γω ενα παιδι και προσπαθω να ο μεγαλωσω οσο καλυτερα μπορω αλλα δυστυχως την μαγικη συνταγη δεν την ξερει κανεις!! ΜΑκαρι να υπηρχε ενα εγχειριδιο

Να δώσεις τον καλύτερο σου εαυτό στην ανατροφή του. Τουλάχιστον τα δικά σου κακά, αυτά που σε βασάνισαν ή ακόμα σε βασανίζουν, αυτα που τυχον σου μετάδωσαν όταν ήσουν παιδί κράτησε τα όσο πιο μακριά μπορείς από το παιδί, αν χρειαστεί καταπίεσε τον ίδιο σου τον εαυτό ώστε να μην τα εκδηλώνει είτε άμεσα είτε έμμεσα. Λες για μαγική συνταγή γιατί κάπου νοιώθεις κενό, δλδ να μην ξέρεις πως να χειριστείς κάποιες καταστάσεις σωστά, τι να προσφέρεις ως ανατροφή, γιατί εκεί δεν σε διδάξανε ή δε σου προσφέρανε κάτι οπότε δεν ξέρεις και είσαι στην απορία και στην αβεβαιότητα. Υπάρχουν όμως κάποιοι που ξέρουν και αυτό είναι ιδαίτερα εμφανές όταν συναντάς τα παιδιά τους, από το χαρακτηρα και τι συμπεριφορα που επιδεικνύουν. Εκεί που δεν ξέρεις το πως, ρώτα άλλους που ξέρουν κατι παραπάνω από σενα, διαφορετικά απλά κάνε το καλύτερο που παιρνά απ το χερι σου.

[redwood]

pngts εχεις δικιο εν μερη..Δεν ξερω αν ειχα καποιο παθολογικο προβλημσ και δεν μου επιτρεποντουσαν καποιες τροφες η ποτα πως θα αντιδρουσα. Τωρα που ξερω ομως οτι το προβλημα μου ειναι ψυχολογικο και δεν με αφηνει αυτος ο φοβος να τα χαρω με πειραζει σιγουρα παρα πολυ.Γιατι δεν μπορω να κανω την υπερβαση και να πω αη στο καλο δεν εχεις τιποτα βγες εξω τρεξε χορεψε πιες...

Ιωαννη σιγουρα δεν κανω τα λαθη που εκαναν οι γονεις μου σε μενα, Θελω το παιδι μου να αισθανετε ασφαλεια και σιγουρια. Δεν ξερω ομως αν αυτο θα εχει καλο αποτελεσμα η οχι.Ειναι πολυ δυσκολο να μεγαλωσεις σωστα ενα παιδι.Πιστεψε με κανενας δεν ξερει τον τροπο.
Να σου πω ομως κατι αλλο, εχω την εντυπωση οτι αυτη η ευαισθησια που εχω εγω οπως και πολλοι αλλοι εδω μεσα ισως ειναι και καπου κληρονομικη.Το ιδιο προβλημα που εχω εγω το εχει και ο μπαμπας μου

[anikiti]

το ιδιο προβλημα που εχω εγω το εχει κ η μητερα μου......πιστευω οτι δεν ειναι τοσο κληρονομικο οσο βιωματα

[ioannis2]

χωρίς να ξέρω και σίγουρα, η ευαισθησία και γενικά ο χαρακτήρας σε κάποιο βαθμό είναι κληρονομικό. απ εκεί και πέρα εξαρτάται πως το χειρίζονται πρώτα αυτοί που ανατρέφουν το παιδί, τι κατευθυνσεις και τι βιώματα στη ζωή θα του περασουν, πχ ένα χάρισμα μπορεί να χρησιμοποιηθεί τόσο δημιουργικά όσο και καταστροφικά για το ίδιο το άτομο και για τους γύρω του. και πάνω σ αυτά τα θεμελια (κληρονομικοτητα και ανατροφή) ξεκινα μετα να κτίζει το άτομο.