ενα χάλι

[elirene]

Είμαι στο γραφείο και νιώθω χαλια, άπό την τρίτη που γύρισα απο αδεια, εχω κάθε μέρα πονοκεφαλο και καψιμο στο κεφαλι ζαλαδα, σημερα με πιασει κ πολυ δυνατός πόνος στην καρωτίδα κ νιωθω να κλεινει ο λαιμος κ να καιγεται το κεφαλι μου πριν λιγο νομιζα θα χασω τις αισθήσεις μ σηκωθηκα αποτομα κ ετρεξα στην τουαλέτα να πιω νερο κ να ρίξω νερο στο πρόσωπο καθε πρωι απο τοτε που γυρισα ξυπναω με πονοκεφαλο που αρχιζει από πισω και παει κ μπροστα σαν μουδιασμα τωρα ποναω εντονα και αριστερα και δεξια πηρα ενα ζαναξ κ η καρωτιδα ειναι καλύτερα για την καρωτιδα εχω παει στο γιατρο παλια κ ειναι ενα σπανιο συμπτωμα καρωτιδοδυνια που δεν εξηγειται αλλα δεν ειναι επικινδυυνο..γιατι αυτο το χαλι επειδη γύρισα δουλειά? επειδη νιωθω αχρηστη εδω μέσα? επειδη ο μαπμπας μου που τον μισω με αυτες τις φασιστικες τακτικες με κανει να νιωθω αχρηστη? γτ ολο αρρωσταινω?
νιωθω κ ασχημη με μαλλια χαλια, δερμα χλωμο με πορους, δεν κανω τπτ γ τον εαυτο μ, μονο 3 ντουζ τη μερα για να χαλαρωσω με βραστο νερο..
το μονο καλο ειναι οτι εχω φερει το σκυλακι μ απτο νησι κ ανταποκρινεται πολυ καλα στα νεα δεδομενα κανω οτι μπορω για να νιωσει ομορφα κ το βραδυ κοιμομαστε αγκαλια οι 3 με τον φιλο μ ο οποιος κ αυτος δειχνει μια ωραια αλλαγή και υποστήριξη
νομιζω ομως πως αν βλεπω αλλο αυτον τον αχροιο τον πατερα δεν το αντεχω, με αρρωσταινει, τον μισω γτ δεν με καταλαβαινει, τον μισο γτ ειναι ενας χιτλερ στη δουλεια κ εχει ενα παιδι τοσο ευαισθητο που εχει κανει 2 αποπειρες αυτοκτονιας στην εφηβεια κ με τοσα προβληματα υγειας κ ψυχολογιας κ φοβιες κ δεν μ βοηθα..και με ειχε εγκαταλειψει κ απο τα 6 μεχρι τα 12 ουτε χρονια πολλα να μ πει, ουτε στο γαμο του να με καλεσει κ τωρα θελει να μαι κοντα με το παιδι του που το περναω 23 χρονια
μεχει σενα ποστο που δεν κανω τπτ απλα περιμενω να περασουν 8 ωρες κ προσφατα μου ειπε πως αντε να κανεις ενα γαμο να γινω κ παππους γτ δεν εισαι για πολλα 5.01 δεν αφηνεις να παει για να φυγεις απτο γραφειο και τι να κανω ρε φιλε αφου δεν κανω τπτ?γτ πληρωνετε υπερρωριες εδω πέρα? αν ειχα δουλεια να κατσω νιωθω φυλακισμενη σενα γραφειο οπου δεν κανω τπτ κ στις 5 θελω να φυγω τρεχοντας..στις αρχες γκρινιαζα συνεχεια γιαυτο με αποτελεσμα να ρθω σε ρηξη με τον διευθυντη μ τωρα δεν μιλαω για να τα παω καλα με τους συναδελφους, οι φοβιες με κατακλήζουν κυριως γτην υγεια, τα ταξιδια και τη μοναξια αφόρητη η ζωή κ η οικονομική κριση μας κανει να ζουμε σαν φτωχοι ελειπα 12 μερες κ πηγα σουπερ μαρκετ κ με επιασε η καρδια μου, στη δουλεια φερνω 1 τοστ, ταπερ με φρουτοσαλατα κ ενα βαζακι καφε με ζαχαρη να τον φτιαχνω στην τουαλετα για να μην ξοδευω
σπουδασα ψυχολογια αχρηστες σπουδες ουτε καν ψυχολογικα δεν με βοηθησαν μπορει και να χειροτερεψα, τωρα μπηκα στο ανοικτο στον ελληνικο πολιτισμο με αρεσει πολυ αλλα αχρηστες θα ναι κ αυτες αν φαληρησει η εταιρεια ουτε χρησιμες σπουδες θα χω ουτε εμπειρια ειμαι ενα ατομο που σερνεται ουτως η αλλως..
τα σωματικα συμπτωματα ειναι το καμπανακι μ οτι δεν ειμαι καλα ψυχολογικα, μια τα στομαχια, μετα τα εντερα, τωρα το κεφαλι κ η καρωτιδα..δεν νιωθω ποτε καλα
εχω βαρεθει

[Karisha]

Υπομονη... Κι εγω ετσι ειμαι και πολλοι αλλοι.. Η ζωη εχει γινει ζουγκλα και που να τα καταφερεις αν δεν εισαι αγριο θηριο??

Εγω καθε φορα που πιεζομαι με πιανει ημικρανια και μια φοβερη ανακατοσουρα στο στομαχι και καταληγω κρεββατωμενη μεχρι την αλλη μερα.. Δεν το κανω για να αποφυγω κατι,ετσι νιωθω. Σαν γιαγια. Κι ετσι εχω περιοριστει στο σπιτι,στον μικροκοσμο μου με τα βιβλια μου,το σαξοφωνο μου,την γκρινιαρα παπαγαλινα μου και τον σκυλο μου και περιμενω απλα το αγορι μου να ερθει απο τη δουλεια.

Απλα πιεζεσαι πολυ ρε συ απο ολα αυτα γυρω σου,και εισαι και ευαισθητη... Και οπως λες ειναι και η κριση και το αγχος του τι θα γινει με αυτη την σκατοχωρα και πνιγεσαι καποια στιγμη.

Τα προβληματα σου ομως δεν ειναι δικα σου μονο,ειναι και δικα μου και ειναι ολου του κοσμου στην τελικη. Υπομονη..

Παντως μην αφησεις το περιβαλλον γυρω σου να σε "νικησει',σε ακουω δυνατη ακομα,βαστας... δεν εχεις χαθει. Απλα εισαι στα προθυρα. Δε ξερω τι υποχρεωσεις εχεις αλλα αν νιωσεις οτι καπου εδω ειναι το τελος κανε ενα ΜΠΑΑΑΑΑΜ και τρεχα

[chaos_]

Είμαι στο γραφείο και νιώθω χαλια, άπό την τρίτη που γύρισα απο αδεια, εχω κάθε μέρα πονοκεφαλο και καψιμο στο κεφαλι ζαλαδα, σημερα με πιασει κ πολυ δυνατός πόνος στην καρωτίδα κ νιωθω να κλεινει ο λαιμος κ να καιγεται το κεφαλι μου πριν λιγο νομιζα θα χασω τις αισθήσεις μ σηκωθηκα αποτομα κ ετρεξα στην τουαλέτα να πιω νερο κ να ρίξω νερο στο πρόσωπο καθε πρωι απο τοτε που γυρισα ξυπναω με πονοκεφαλο που αρχιζει από πισω και παει κ μπροστα σαν μουδιασμα τωρα ποναω εντονα και αριστερα και δεξια πηρα ενα ζαναξ κ η καρωτιδα ειναι καλύτερα για την καρωτιδα εχω παει στο γιατρο παλια κ ειναι ενα σπανιο συμπτωμα καρωτιδοδυνια που δεν εξηγειται αλλα δεν ειναι επικινδυυνο..γιατι αυτο το χαλι επειδη γύρισα δουλειά? επειδη νιωθω αχρηστη εδω μέσα? επειδη ο μαπμπας μου που τον μισω με αυτες τις φασιστικες τακτικες με κανει να νιωθω αχρηστη? γτ ολο αρρωσταινω?
νιωθω κ ασχημη με μαλλια χαλια, δερμα χλωμο με πορους, δεν κανω τπτ γ τον εαυτο μ, μονο 3 ντουζ τη μερα για να χαλαρωσω με βραστο νερο..
το μονο καλο ειναι οτι εχω φερει το σκυλακι μ απτο νησι κ ανταποκρινεται πολυ καλα στα νεα δεδομενα κανω οτι μπορω για να νιωσει ομορφα κ το βραδυ κοιμομαστε αγκαλια οι 3 με τον φιλο μ ο οποιος κ αυτος δειχνει μια ωραια αλλαγή και υποστήριξη
νομιζω ομως πως αν βλεπω αλλο αυτον τον αχροιο τον πατερα δεν το αντεχω, με αρρωσταινει, τον μισω γτ δεν με καταλαβαινει, τον μισο γτ ειναι ενας χιτλερ στη δουλεια κ εχει ενα παιδι τοσο ευαισθητο που εχει κανει 2 αποπειρες αυτοκτονιας στην εφηβεια κ με τοσα προβληματα υγειας κ ψυχολογιας κ φοβιες κ δεν μ βοηθα..και με ειχε εγκαταλειψει κ απο τα 6 μεχρι τα 12 ουτε χρονια πολλα να μ πει, ουτε στο γαμο του να με καλεσει κ τωρα θελει να μαι κοντα με το παιδι του που το περναω 23 χρονια
μεχει σενα ποστο που δεν κανω τπτ απλα περιμενω να περασουν 8 ωρες κ προσφατα μου ειπε πως αντε να κανεις ενα γαμο να γινω κ παππους γτ δεν εισαι για πολλα 5.01 δεν αφηνεις να παει για να φυγεις απτο γραφειο και τι να κανω ρε φιλε αφου δεν κανω τπτ?γτ πληρωνετε υπερρωριες εδω πέρα? αν ειχα δουλεια να κατσω νιωθω φυλακισμενη σενα γραφειο οπου δεν κανω τπτ κ στις 5 θελω να φυγω τρεχοντας..στις αρχες γκρινιαζα συνεχεια γιαυτο με αποτελεσμα να ρθω σε ρηξη με τον διευθυντη μ τωρα δεν μιλαω για να τα παω καλα με τους συναδελφους, οι φοβιες με κατακλήζουν κυριως γτην υγεια, τα ταξιδια και τη μοναξια αφόρητη η ζωή κ η οικονομική κριση μας κανει να ζουμε σαν φτωχοι ελειπα 12 μερες κ πηγα σουπερ μαρκετ κ με επιασε η καρδια μου, στη δουλεια φερνω 1 τοστ, ταπερ με φρουτοσαλατα κ ενα βαζακι καφε με ζαχαρη να τον φτιαχνω στην τουαλετα για να μην ξοδευω
σπουδασα ψυχολογια αχρηστες σπουδες ουτε καν ψυχολογικα δεν με βοηθησαν μπορει και να χειροτερεψα, τωρα μπηκα στο ανοικτο στον ελληνικο πολιτισμο με αρεσει πολυ αλλα αχρηστες θα ναι κ αυτες αν φαληρησει η εταιρεια ουτε χρησιμες σπουδες θα χω ουτε εμπειρια ειμαι ενα ατομο που σερνεται ουτως η αλλως..
τα σωματικα συμπτωματα ειναι το καμπανακι μ οτι δεν ειμαι καλα ψυχολογικα, μια τα στομαχια, μετα τα εντερα, τωρα το κεφαλι κ η καρωτιδα..δεν νιωθω ποτε καλα
εχω βαρεθει

αυτά που είπαμε στο προηγούμενο post δεν βοήθησαν? φιλαράκια να πας για κάνα καφεδάκι να ηρεμείς λιγάκι??

[elirene]

ναι βρε χαος το χω γραψει καιρο τωρα..αλλα ολο κατι εχω..ειχα μια βδομαδα πονοκεφαλο χτες με πονουσε η καρωτιδα αλλο και τουτο χτες ανακαλυψα οτι μαλλον εχω κονδυλωματα κ με ποναει κ ο λαιμος..
ελεος πια

[chaos_]

ναι βρε χαος το χω γραψει καιρο τωρα..αλλα ολο κατι εχω..ειχα μια βδομαδα πονοκεφαλο χτες με πονουσε η καρωτιδα αλλο και τουτο χτες ανακαλυψα οτι μαλλον εχω κονδυλωματα κ με ποναει κ ο λαιμος..
ελεος πια

για κονδυλώματα υπάρχει εμβόλιο.

[chaos_]

είσαι κοπέλα κ είμαι αγόρι άρα δεν ξέρω αν υπάρχει διαφορά ψυχολογίας και ποια. θα σ πω τι κάνω εγώ. όταν αισθάνομαι κάτι να με πνίγει (σχέση, δουλειά)
το διώχνω με κάθε κόστος. τα κορίτσια πιστεύω είναι πιο ευαίσθητα για αυτό θα σου πρότεινα καλύτερα να μην κάνεις ριζικές αλλαγές. ζήτα βοήθεια και από
το φίλο σου, δεν είναι κακό. πήγαινε στο γιατρό για αυτά π αναφέρεις. και στη δουλειά ο, τι κ αν σου λένε σφύριζε αδιάφορα. λίγο ζαμαν φου δε βλάπτει.

[elirene]

ναι σωστα ζαμαν φου χαχα! για να δουμε χωρις αναισθησια η ζωή δεν παλεύεται..και ειμαι κ σε σχετικα καλη μοιρα
αγορι, σπιτι, δουλειά 8 ωρο παω σε ψυχιατρο που και που οταν ειμαι πολυ χαλια αλλα δεν μπορώ να πω οτι με βοηθά ότι λεει τα ξερω μου γραφει κανενα ζαναξ να χω και καλά ειναι..
ενας φιλος μ χει πει η ευτυχια ειναι στιγμες ολα ταλλα ειναι δυσκολα..

[chaos_]

ναι σωστα ζαμαν φου χαχα! για να δουμε χωρις αναισθησια η ζωή δεν παλεύεται..και ειμαι κ σε σχετικα καλη μοιρα
αγορι, σπιτι, δουλειά 8 ωρο παω σε ψυχιατρο που και που οταν ειμαι πολυ χαλια αλλα δεν μπορώ να πω οτι με βοηθά ότι λεει τα ξερω μου γραφει κανενα ζαναξ να χω και καλά ειναι..
ενας φιλος μ χει πει η ευτυχια ειναι στιγμες ολα ταλλα ειναι δυσκολα..

είσαι αγχωμένη και πολλές φορές μας φαίνονται πράγματα βουνό ενώ δεν είναι. νομίζω κάπως έτσι είναι σε σένα. ο φίλος σου έχει δίκιο. η χαρά είναι φευγαλέες στιγμές.
τα υπόλοιπα είναι σκατά ή μετριότητα.

[πεννυ]

Ολοι τα ιδια έχουμε. Σήμερα νιώθω πολύ χάλια. Δε μιλιέμαι. Μόλις πάω να μιλήσω βάζω τα κλάματα. Με πιάνει ένας κόμπος στο λαιμό και πνίγομαι. Οι δικοί μου άνθρωποι με κοροιδεύουν αλλά εγώ δεν αντέχω άλλο. Μια τα οικονομικά μου που είναι χάλια των χάλιων, μια ο γιος μου που πρέπει να φωνάζω για να διαβάζει, μια ο άλλος μου ο γιος που είναι και το σοβαρότερο, πάσχει από εγκεφαλική παράλυση. Δε μου κάνει τίποτα ίσα ίσα που με κάνει με την παρουσία του πολύ ευτυχισμενη αλλά η όλη αβεβαιότητα αν θα περπατήσει αν θα μιλήσει με κάνει χάλια. Ηρθε και η κρίση πάνω που ανοιξε ο σύζυγος αρτοποιείο και όλα μια χαρά και δυο τρομάρες!!! Αυτή τη στιγμή το κεφάλι μου στον αυχένα είναι πιασμένο και θέλω να φύγω όσο πιο μακριά γίνεται. Νιώθω πολυ πολύ πιεσμενη. Κανείς δε με καταλαβαίνει. Κάνω υπομονή μόνο για τα δυο παιδιά μου και πιο πολύ για τον μικρό με το πρόβλημα που με χρειάζεται πραγματικά.

[Karisha]

πεννυ μου κουραγιο κι εσυ.... Εχεις 2 υπεροχα παιδια και τον αντρα σου! Βαστα λιγο ακομα και θα ανταμειφθεις,ειναι δυσκολη η ζωη τωρα αλλα αν ειστε ενωμενοι και αγαπημενοι τιποτα δεν σας αγγιζει! Παρε αγκαλια τα παιδια σου,να τα φιλισεις στο σβερκακι τους με πια βαθειααα αναπνοη να δεις ποσο τυχερη εισαι! Εγω οταν ειμαι απελπισμενη το κανω αυτο στο αγορι μου και νομιζω οτι ανοιγει ο ουρανος και ελαφραινω λιγο!

Οσο εχεις αυτους ολα τα αλλα ειναι ενα τιποτα!!!!

[πεννυ]

Να εισαι σίγουρη οτι μόνο τα παιδάκια μου μου δίνουν δύναμη και υπομονή να προχωρήσω. Αλλά ως πότε; Εχω και πλούσιο ιστορικο άγχους, έχω πάει σε ψυχολόγο και ψυχίατρο και όλοι μου λένε ότι έχω γενικευμένο άγχος. Σίγουρα τώρα θα γίνει χειρότερο. Εχω πάρει κατά καιρούς κάποια ελαφριά αγωγή και όποτε αισθάνομαι κάπως έτσι παίρνω λεξοτανίλ και ηρεμώ. Αλλά δεν είναι κατάσταση αυτή. Σ ευχαριστώ πάντως για τα καλά λόγια και ακολούθησα τη συμβουλή σου και μόλις φίλησα το μικρό μου και ευαίσθητο γιο στο σβερκάκι του.

[chaos_]

έχει η ζωή δυστυχώς πίεση ρε παιδιά όπως και να το κάνουμε.

[chaos_]

πώς είσαι σήμερα?

[elirene]

Σευχαριστώ που νοιαζεσαι χαος!αλλα δεν ξερω αν οι υπολοιποι θελουν να διαβαζουν την καθημερινη μου κατάσταση, θα σου στείλω προσωπικό μηνυμα..

[chaos_]

Σευχαριστώ που νοιαζεσαι χαος!αλλα δεν ξερω αν οι υπολοιποι θελουν να διαβαζουν την καθημερινη μου κατάσταση, θα σου στείλω προσωπικό μηνυμα..

γιατί βρε να μν θέλουν?