Έχω αγοραφοβία?

[zwh_87]

Είμαι κοπέλα , 24 ετών και ανέκαθεν ήμουν ένα κλειστό άτομο ή τουλάχιστον πιο κλειστό από τους άλλους...το πρόβλημά μου είναι ότι πιστεύω ότι έχω κλειστεί στον εαυτό μου υπερβολικά επηρράζοντας έτσι αρνητικά τη ζωή μου...θα σας δώσω παραδείγματα για να καταλάβετε...δεν έχω πρόλημα να πάω κάπου μόνη μου, αλλά δε θα πάω ποτέ κάπου μόνη μου να φάω ή στον κινηματογράφο ή σε μία περιοχή που δεν έχω ξαναπάει και άμα πάω σε περιοχή εννοώ το θεωρώ κατόρθωμα...πάντα ''αγχώνομαι'' να πηγαίνω σε καινούρια μαγαζιά, καφετέριες κλπ και με άλλα άτομα γιατί δεν ξέρω τα κατατόπια...όταν έκανα την πρακτική μου πήγαινα και σε καινούριες περιοχές και σε μέρη που δεν είχα ξαναπάει, τράπεζες, γραφεία κλπ. και πήγαινα μια χαρά δεν είχα άγχος, ρωτούσα ξένους που είναι το ένα πως να κάνω το άλλο αλλά όλα αυτά επειδή ήμουν αναγκασμένη! Άμα αφορούσε δηλ αποκλειστικά εμένα θα το ανέβαλα μέχρι το απροχώρητο...οταν βγάινω με καμιά φίλη μου και φέρει νέο άτομο και πα΄λι αγχώνομαι, δεν έχω τι να πώ, λές και κλέινομαι σαν στρείδι απότομα όταν έχω να κάνω με ξένα άτομα που γνωρίζω για πρώτη φορά! ΄΄Αλλο παραδειγμα ότι σε μια καφετέρια ποτέ δεν μπορώ να φωνάξω τη/τον σερβιτόρο/α, και σχεδόν ποτέ δε βγαίνω εγώ να πάρω το ντελίβερυ...όλα αυτά που για όλους είναι εύκολα για μένα φαίνονται τόσο δύσκολα που φοβάμαι πως το πρόβλημά μου έχει γίνει υπερβολικό...τον ιούνιο πήρα το πτυχίο μου και ακόμα ψάχνω για δουλειά έτσι καταλήγω να περνάω τον περισσότερο χρόνο σπίτι και χωρίς εισόδημα δε μπορώ να ασχοληθώ με ένα χόμπυ, μία γλώσσα εκτός σπιτιού...τι μπορώ να κάνω και πως να το κάνω? αν έχετε και να μου προτείνετε ένα βιβλίο επί του θέματος ευχαρίστως...τελικά έχω αγοραφοβία?

[GirlyGirl]

Ζωή καλησπέρα. Νομίζω το πρόβλημά σου περισσότερο είναι ανασφάλεια και ντροπή/ εσωστρέφεια, παρά αγοραφοβία. Αγοραφοβία θα είχες αν δε μπορούσες να σταθείς σε κανένα δημόσιο χώρο, τον ξέρεις δεν τον ξέρεις. Πιστεύω πως το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να πας ενάντια στο φόβο σου. Αυτό που λένε κάνε αυτό που δε θες... πχ. φοβάσαι το ύψος, πάς κάπου ψηλά για να το αντιμετωπίσεις. Το να νιώθεις άβολα με καινούρια άτομα στην παρέα είναι κάτι που πολλοί έχουν. Από όσο μπορώ να καταλάβω είσαι πολύ συνειδητοποιημένη... άσε τον εαυτό σου ελεύθερο. Είμαι σίγουρη πως μπορείς να αναπτύξεις μία κουβέντα ακόμα και με έναν άγνωστο άνθρωπο. Βγες, κάνε πράγματα... πήγαινε μια βόλτα που είναι και ανέξοδο και κάνε επίτηδες ερωτήσεις σε περάστικούς π.χ που είναι αυτό κ εκείνο, απλά για να το ξεπεράσεις όλο αυτό. Δεν ξέρω αν θα μπορουσες να διαβάσεις κάτι, αλλά ίσως βοηθούσε να το πεις και σε κάποιον ειδικό αν όλο αυτό σε επηρρεάζει πολύ...

[zwh_87]

Σ΄ευχαριστώ πολύ για την απάντησή σου...και τις συμβουλές σου!

[GirlyGirl]

Να'σαι καλά... ελπίζω να το ξεπεράσεις :)

[Gypsy Cello]

Αυτό που προτείνει η Girlygirl είναι πολύ καλό πιστεύω. Να μιλάς σε περαστικούς στον δρόμο για να ρωτήσεις την ώρα για παράδειγμα είναι μια καλή εξάσκηση. Ή οταν χρειάζονται κάποιες δουλειές για το σπίτι όπως δεη, οτε και κ.τ.λ να πηγαίνεις εσύ ώστε να σου δίνεται η ευκαιρία να μιλάς. Κάνε αυτό για 2-3 μήνες και έπειτα αν συνεχίσεις να νιώθεις άσχημα να πας και σ' έναν ειδικό.


Δεν γίνεται να σου δώσουν οι γονείς σου κάποια χρήματα ώστε να ξεκινήσεις δραστηριότητες? Κάποια ξενη γλώσσα ίσως? (που έτσι κι αλλιώς θα σε βοηθήσει στην επαγγελματική σου σταδιοδρομία)

[Phoenix.S]

Α και εγώ το ίδιο έχω!
Επίσης μιλάω πολυ σιγά και ντρέπομαι να μιλήσω μέσα στην τάξη για κάποιο θέμα..
Και όταν βγαίνω εξω συνήθως μονο με ενα άτομο και μιλάω παρα πολυ σιγά και συνέχεια κοιτάω τριγύρω μήπως με ακούσει κανένας..
Και ντρέπομαι να παω + εγώ κάπου για πρώτη φορά.

[zwh_87]

Ευχαριστώ για την απάντηση...για δεη, οτε και τέτοια συναφή παω μια χαρά ξέρω τα κατατόπια...δυστυχώς για τη ώρα δεν υπάρχει η οικονομική δυνατότητα να με βοηθήσουν...παλιότερα όλα τα χρόνια που σπούδαζα δηλαδή, έμαθα και δύο γλώσσες και ήμουν συνέχεια με κόσμο οπότε επικοινωνούσα με κόσμο...απλά τώρα όταν δεν έχω ακόμα μία δουλειά ή κάτι τεσπα δεν έχω κάπου να πάω και να είμαι με κόσμο...αυτό που μου προτείνετε να αντιμετωπίσω το φόβο μου κάνοντας αυτά που φοβάμαι το έχω σκεφτεί και εγώ απλά όταν τα ακούω και από άλλα άτομα για το τι πρέπει να κάνω με κάνει να θέλω περισσότερο να το κάνω...