Είμαι δυστυχισμένος και απελπισμένος

[husband]

Τάσο..... αστο τα deletara. Πολύ αξία πήρες

[husband]

Originally posted by gramle
..... Εχω ενα φιλο που ειναι gay και μου ειπε οτι αρχισε να ζει ελευθερα απο την στιγμη που το παραδεχτηκε στους γονεις του

Για φαντάσου όμως να μην το πάρουν καλά και να αντιδράσουν άσχημα. χμμμμμ δύσκολη απόφαση να το πείς ή να μην το πείς.
Οκ να το πείς αλλά μην το πείς ΠΡΩΤΑ σε αυτούς. Βρες πρώτα κανα σύμμαχο (θείο, θεία ξάδερφο). Κάνε ρε καμια δοκιμή πρώτα. Ενα test drive. Να δείς πως πρέπει να χειριστείς το ζήτημα \"πως να το πώ\"
Όλα αυτά βεβαίως όταν (χρονικοΥΠΟΘΕΤΙΚΑ) καταλήξεις να προβείς σε αυτήν την πράξη.

[Existir]

Originally posted by Black Rose


Λέτε να είμασταν η ιδανική γενιά? Μπα! πριν ο αλέκτωρ λαλίσει προδοθήκαμε και εμείς απο τους \"γονείς\" μας. Η επανάσταση αντικαταστάθηκε με μια θέση σε ένα υπουργείο, ο επαναστάτης και ήρωάς μου του Γαλλικου Μάη του ΄68 έγινε ευρωβουλευτής με αρμάνι κοστούμι.. και εγω κατέληξα να πετάξω το κομμουνιστικό μου αμπέχωνο και να φορέσω ταγεράκι στελέχους πολυεθνικής.

Θα θελα να ξερα τι μεσολάβησε απο το αμπέχονο μέχρι το ταγιεράκι, πολύ θα θελα να ξερα...

[raphsssodos]

μήπως το ότι περάσαν χρόνια και καιροί; http://www.cosgan.de/images/smilie/konfus/n050.gif

[husband]

Μοσοσέλιδο τσέπης θεολογικό βιβλίο. Πράσινο
IN GOD WE TRUST
Μερικοί το λένε και δολλάριο. Άλλοι Ευρώ και άλλοι γουάνγκ

[Existir]

Ναι.

Αυτό μόνο;

[kanenas]

Originally posted by Existir

Originally posted by Black Rose


Λέτε να είμασταν η ιδανική γενιά? Μπα! πριν ο αλέκτωρ λαλίσει προδοθήκαμε και εμείς απο τους \"γονείς\" μας. Η επανάσταση αντικαταστάθηκε με μια θέση σε ένα υπουργείο, ο επαναστάτης και ήρωάς μου του Γαλλικου Μάη του ΄68 έγινε ευρωβουλευτής με αρμάνι κοστούμι.. και εγω κατέληξα να πετάξω το κομμουνιστικό μου αμπέχωνο και να φορέσω ταγεράκι στελέχους πολυεθνικής.

Θα θελα να ξερα τι μεσολάβησε απο το αμπέχονο μέχρι το ταγιεράκι, πολύ θα θελα να ξερα...

...Συφοριασμένοι εμείς τι φταίγαμε
το θέλαμε κι εμείς να αλλάξει η μοίρα μας,
όμως συνηθισμένοι στα ξωκλήσια και στα τάματα
στο ατέλειωτο σπαρτάρισμα μέσα στο δίχτυ
θάμα προσμέναμε να \'ρθει.
Μα ήρθε αγώνας σκοτεινός σπάραξε τη ζωή μας
σκόρπισε το αίμα μας σε φλέβες που δεν τις γνωρίζαμε
χάσαμε τη φωνή μας προχωρώντας σε λαγούμια ατέλειωτα,
είδαμε ανθρώπους
να ξεψυχούν με τη δική μας την ψυχή στα δόντια τους
το αβέβαιο μας παίδευε σε κάθε βήμα
συφοριασμένοι εμείς πώς να πιστέψουμε
σ\' αυτό που χάραζε πιο πέρα;

Όχι, καλύτερα όπως ήμασταν και πρώτα
είχαμε ένα ξερό χωράφι για να πίνει τον ιδρώτα μας
ή μια μικρή θεσούλα σε πολυορόφους σαρκοφάγους
της στέρησης το κίτρινο αίμα κύλαγε ήσυχα στις φλέβες μας
η λευτεριά μας ήταν το μεθύσι κι η βλαστήμια
κι η ήμερη απελπισία γι\' αυτά που έρχονται και φεύγουνε χωρίς να μας ρωτούν
δεν ήμασταν υπεύθυνοι για τίποτε- πώς να βαστάξουμε άξαφνα
ολόκληρου του κόσμου την ευθύνη;

Συφοριασμένοι εμείς, τί φταίγαμε.
Αυτούς που ξεσηκώθηκαν ν\' αλλάξουν τη ζωή μας
τους πνίξαμε καθώς η μάνα το παιδί που δε μπορεί να θρέψει
σίδερο αλείψαμε τα χέρια μας
κράνος φορέσαμε στην κουρεμένη μας καρδιά
[...]

Καλύτερα όπως ήμασταν και πρώτα- μα κι αυτό το χάσαμε
ο αγώνας που μας αγγελόκρουσε
άφησε αγιάτρευτα σημάδια πάνω μας
γευτήκαμε από τη στιφή κι ανεξιλέωτη γνώση
- και πώς να μείνεις τώρα σ\' έναν τόπο όλο φαντάσματα
και πώς να μείνεις μες στα σπίτια αυτά, σαν ξύνει ο άνεμος τα λέπια του στις στέγες
κι αρπάζουνε φωτιά τη νύχτα τα σεντόνια,
τι άλλο μας έμεινε λοιπόν παρά να φεύγουμε,
ξεγελασμένοι κι από ελπίδα κι από απόγνωση.
Στεγνό ταξίδι σε μια δίσεκτη εποχή
[...]

(Β. Λεονταρης, Ανασυνδεση)

υγ Ραψου, διαβασε το ολο κ με προσοχη. Θα υπαρξουν ερωτησεις κ συνεπειες.

[anitak]

Originally posted by kanenas

...Συφοριασμένοι εμείς τι φταίγαμε
το θέλαμε κι εμείς να αλλάξει η μοίρα μας,
όμως συνηθισμένοι στα ξωκλήσια και στα τάματα
στο ατέλειωτο σπαρτάρισμα μέσα στο δίχτυ
θάμα προσμέναμε να \'ρθει.
Μα ήρθε αγώνας σκοτεινός σπάραξε τη ζωή μας
σκόρπισε το αίμα μας σε φλέβες που δεν τις γνωρίζαμε
χάσαμε τη φωνή μας προχωρώντας σε λαγούμια ατέλειωτα,
είδαμε ανθρώπους
να ξεψυχούν με τη δική μας την ψυχή στα δόντια τους
το αβέβαιο μας παίδευε σε κάθε βήμα
συφοριασμένοι εμείς πώς να πιστέψουμε
σ\' αυτό που χάραζε πιο πέρα;

Όχι, καλύτερα όπως ήμασταν και πρώτα
είχαμε ένα ξερό χωράφι για να πίνει τον ιδρώτα μας
ή μια μικρή θεσούλα σε πολυορόφους σαρκοφάγους
της στέρησης το κίτρινο αίμα κύλαγε ήσυχα στις φλέβες μας
η λευτεριά μας ήταν το μεθύσι κι η βλαστήμια
κι η ήμερη απελπισία γι\' αυτά που έρχονται και φεύγουνε χωρίς να μας ρωτούν
δεν ήμασταν υπεύθυνοι για τίποτε- πώς να βαστάξουμε άξαφνα
ολόκληρου του κόσμου την ευθύνη;

Συφοριασμένοι εμείς, τί φταίγαμε.
Αυτούς που ξεσηκώθηκαν ν\' αλλάξουν τη ζωή μας
τους πνίξαμε καθώς η μάνα το παιδί που δε μπορεί να θρέψει
σίδερο αλείψαμε τα χέρια μας
κράνος φορέσαμε στην κουρεμένη μας καρδιά
[...]

Καλύτερα όπως ήμασταν και πρώτα- μα κι αυτό το χάσαμε
ο αγώνας που μας αγγελόκρουσε
άφησε αγιάτρευτα σημάδια πάνω μας
γευτήκαμε από τη στιφή κι ανεξιλέωτη γνώση
- και πώς να μείνεις τώρα σ\' έναν τόπο όλο φαντάσματα
και πώς να μείνεις μες στα σπίτια αυτά, σαν ξύνει ο άνεμος τα λέπια του στις στέγες
κι αρπάζουνε φωτιά τη νύχτα τα σεντόνια,
τι άλλο μας έμεινε λοιπόν παρά να φεύγουμε,
ξεγελασμένοι κι από ελπίδα κι από απόγνωση.
Στεγνό ταξίδι σε μια δίσεκτη εποχή
[...]

(Β. Λεονταρης, Ανασυνδεση)

υγ Ραψου, διαβασε το ολο κ με προσοχη. Θα υπαρξουν ερωτησεις κ συνεπειες.

1) είναι νικητής ή νικημένος ο αφηγητής;
2) διακρίνεις το αντιπολεμικό πνεύμα του ποιήματος;
3) σε ποιες συμφορές αναφέρεται; πού τοποθετούνται χρονικά αυτές σε σχέση με το \"παρόν\" του κειμένου;
4) βρειτε 3 συνώνυμα του \"συφοριασμένοι\"
5) \"δίσεχτη εποχή\": τί θε να πει ο ποιητής;

[kanenas]

Originally posted by anitak

Originally posted by kanenas

...Συφοριασμένοι εμείς τι φταίγαμε
το θέλαμε κι εμείς να αλλάξει η μοίρα μας,
όμως συνηθισμένοι στα ξωκλήσια και στα τάματα
στο ατέλειωτο σπαρτάρισμα μέσα στο δίχτυ
θάμα προσμέναμε να \'ρθει.
Μα ήρθε αγώνας σκοτεινός σπάραξε τη ζωή μας
σκόρπισε το αίμα μας σε φλέβες που δεν τις γνωρίζαμε
χάσαμε τη φωνή μας προχωρώντας σε λαγούμια ατέλειωτα,
είδαμε ανθρώπους
να ξεψυχούν με τη δική μας την ψυχή στα δόντια τους
το αβέβαιο μας παίδευε σε κάθε βήμα
συφοριασμένοι εμείς πώς να πιστέψουμε
σ\' αυτό που χάραζε πιο πέρα;

Όχι, καλύτερα όπως ήμασταν και πρώτα
είχαμε ένα ξερό χωράφι για να πίνει τον ιδρώτα μας
ή μια μικρή θεσούλα σε πολυορόφους σαρκοφάγους
της στέρησης το κίτρινο αίμα κύλαγε ήσυχα στις φλέβες μας
η λευτεριά μας ήταν το μεθύσι κι η βλαστήμια
κι η ήμερη απελπισία γι\' αυτά που έρχονται και φεύγουνε χωρίς να μας ρωτούν
δεν ήμασταν υπεύθυνοι για τίποτε- πώς να βαστάξουμε άξαφνα
ολόκληρου του κόσμου την ευθύνη;

Συφοριασμένοι εμείς, τί φταίγαμε.
Αυτούς που ξεσηκώθηκαν ν\' αλλάξουν τη ζωή μας
τους πνίξαμε καθώς η μάνα το παιδί που δε μπορεί να θρέψει
σίδερο αλείψαμε τα χέρια μας
κράνος φορέσαμε στην κουρεμένη μας καρδιά
[...]

Καλύτερα όπως ήμασταν και πρώτα- μα κι αυτό το χάσαμε
ο αγώνας που μας αγγελόκρουσε
άφησε αγιάτρευτα σημάδια πάνω μας
γευτήκαμε από τη στιφή κι ανεξιλέωτη γνώση
- και πώς να μείνεις τώρα σ\' έναν τόπο όλο φαντάσματα
και πώς να μείνεις μες στα σπίτια αυτά, σαν ξύνει ο άνεμος τα λέπια του στις στέγες
κι αρπάζουνε φωτιά τη νύχτα τα σεντόνια,
τι άλλο μας έμεινε λοιπόν παρά να φεύγουμε,
ξεγελασμένοι κι από ελπίδα κι από απόγνωση.
Στεγνό ταξίδι σε μια δίσεκτη εποχή
[...]

(Β. Λεονταρης, Ανασυνδεση)

υγ Ραψου, διαβασε το ολο κ με προσοχη. Θα υπαρξουν ερωτησεις κ συνεπειες.

1) είναι νικητής ή νικημένος ο αφηγητής;
2) διακρίνεις το αντιπολεμικό πνεύμα του ποιήματος;
3) σε ποιες συμφορές αναφέρεται; πού τοποθετούνται χρονικά αυτές σε σχέση με το \"παρόν\" του κειμένου;
4) βρειτε 3 συνώνυμα του \"συφοριασμένοι\"
5) \"δίσεχτη εποχή\": τί θε να πει ο ποιητής;

Ανιτακ, δεν παιζεσαι! http://homepage.eircom.net/~bray/em/mssmile4.gif


Ραψου, ακουσες την Κυρια. Πραξε τα δεοντα. http://homepage.eircom.net/~bray/em/openbook.gif

[raphsssodos]

4)δυστυχισμένος, κακομοίρης, κακότυχος +μπόνους: δίσεκτος
5)εποχή σε έκπτωση

υγ:τα υπόλοιπα είναι δουλειά του κανένα.

[anitak]

Originally posted by raphsssodos
4)δυστυχισμένος, κακομοίρης, κακότυχος +μπόνους: δίσεκτος
5)εποχή σε έκπτωση

υγ:τα υπόλοιπα είναι δουλειά του κανένα.

ωχ, μας κουφανες!