Γονεις και σχεση...

[stelios1]

Ανεκαθεν ημουν συναισθηματικος και ευαισθητος σαν ανθρωπος.Να πω την αληθεια δεν
ειχα ποτε καποια σοβαρη διαφωνια με την μητερα μου ωστε να γινει το δικο μου.Απλα παντα εφευγα και εκλεινα τηνπορτα πισω μου
για μεγαλο διαστημα

[Θεοφανία]

....νομίζω πως δυστυχώς το ίδιο θα πρέπει να κανεις και τώρα...:(

[void]

Καλως ή κακως η κοπελα μου τα γνωριζει ολα.Με στηριζει και μου δινει θαρρος σε αυτον τον ψυχολογικο πολεμο
που μου γινεται απο το σπιτι.Με στεναχωρει το γεγονος οτι τοσα χρονια και εγω δεν ειχα 'πατησει ποδι΄ και να τα αποτελεσματα.
Με στεναχωρει επισης οτι η ευτυχια η δικη τους περναει μεσα απο την δυστυχια μου αναγκαστικα αλλα πιστευω οτι οχρονος θα φερει αποτελεσμα..

Καλησπέρα και από εμένα Στέλιο. Το θέμα σου είναι αρκετά σοβαρό έτσι όπως το περιγράφεις.
Εννοείται ότι δε θέλω να καταλήξω σε βιαστικά συμπεράσματα αλλά μόνο διαβάζοντας αυτήν την απάντηση πιστεύω το έχεις χειριστεί λάθος.
Ας πούμε ότι μπορώ να καταλάβω τη θέση της κοπέλας, εφόσον βιώνω μια αντίστοιχη περίπτωση, δηλαδή κακές σχέσεις του συντρόφου με την οικογένεια.
Δεν έπρεπε να έχεις επιτρέψει να γίνει κοινωνός των προβλημάτων που έχεις με τους γονείς σου. Διότι το πρόβλημα , έτσι όπως το βλέπω εγώ δεν είναι ούτε η παρεμβατική μάνα ούτε το φερέφωνο πατέρας. Το πρόβλημα είναι ο δικός σου χειρισμός και το γεγονός ότι δεν τους έχεις επιβάλλει όρια.
Θα σου άρεσε εσένα να γνωρίζεις ότι δε σε γουστάρουν οι γονείς της κοπέλας σου και ότι η ίδια δεν μπορεί να τους χαλιναγωγήσει, όπως κάνεις εσύ τώρα? και μάλιστα να την παρηγορείς κιόλας?
Δε θα προτιμούσες να τα κανόνιζε η ίδια, να είχε το σθένος δηλαδή να βάλει τα όρια και να πει "μέχρι εδώ είστε, ή κάνετε μόκο ή όξω πούστη απ'την παράγκα"...? Δε θα ένιωθες περισσότερη ασφάλεια έτσι? ΔΕ θα έλεγες "έχω μια γυναίκα δυνατή δίπλα μου"..τώρα αυτή η γυναίκα πως θα νιώσει ασφάλεια, όταν ξέρει τι έχει ειπωθεί για αυτήν και το χειρότερο ότι ο άντρας της, δεν παίρνει την κατάσταση στα χέρια του?
Σόρυ, αλλά εγώ αυτήν θεωρώ το θύμα της υπόθεσης..και ξέρεις γιατί? γιατί εσένα είναι γονείς σου οι άνθρωποι αυτοί, σε αγαπούν ούτως ή άλλως. Ενώ αυτή πρέπει, εάν εξελιχθεί η σχέση σας,μια ζωή να αποδεικνύει ότι δεν είναι ελέφαντας και να δικαιολογεί τη χηρεία της και το παιδί της (μήπως να το πετούσε στο δρόμο το παιδί για να μη μείνει ρέστη από άνδρα?)
Συγνώμη εάν φαίνομαι επιθετική αλλά ειλικρινά, αυτές οι ιστορίες με τις κολλημένες με τους γιους μάνες, που καμμια δεν αξίζει για το γιο τους με βγάζουν από τα ρούχα μου.

[stelios1]

....νομίζω πως δυστυχώς το ίδιο θα πρέπει να κανεις και τώρα...:(

Αυτο νομιζω οτι πρεπει να γινει και εγω αλλα τωρα μονιμα οσο και να πονεσω ή την πονεσει..Παντως πρεπει να γινει το μεγαλο βημα.
Πλεον το εχω παρει αποφαση και η ιδεα οτι καποιος τριτος παει να μπει αναμεσα σε εμενα και την αγαπη μου με πεισμωνει ολο
και πιο πολυ

[stelios1]

Καλησπέρα και από εμένα Στέλιο. Το θέμα σου είναι αρκετά σοβαρό έτσι όπως το περιγράφεις.
Εννοείται ότι δε θέλω να καταλήξω σε βιαστικά συμπεράσματα αλλά μόνο διαβάζοντας αυτήν την απάντηση πιστεύω το έχεις χειριστεί λάθος.
Ας πούμε ότι μπορώ να καταλάβω τη θέση της κοπέλας, εφόσον βιώνω μια αντίστοιχη περίπτωση, δηλαδή κακές σχέσεις του συντρόφου με την οικογένεια.
Δεν έπρεπε να έχεις επιτρέψει να γίνει κοινωνός των προβλημάτων που έχεις με τους γονείς σου. Διότι το πρόβλημα , έτσι όπως το βλέπω εγώ δεν είναι ούτε η παρεμβατική μάνα ούτε το φερέφωνο πατέρας. Το πρόβλημα είναι ο δικός σου χειρισμός και το γεγονός ότι δεν τους έχεις επιβάλλει όρια.
Θα σου άρεσε εσένα να γνωρίζεις ότι δε σε γουστάρουν οι γονείς της κοπέλας σου και ότι η ίδια δεν μπορεί να τους χαλιναγωγήσει, όπως κάνεις εσύ τώρα? και μάλιστα να την παρηγορείς κιόλας?
Δε θα προτιμούσες να τα κανόνιζε η ίδια, να είχε το σθένος δηλαδή να βάλει τα όρια και να πει "μέχρι εδώ είστε, ή κάνετε μόκο ή όξω πούστη απ'την παράγκα"...? Δε θα ένιωθες περισσότερη ασφάλεια έτσι? ΔΕ θα έλεγες "έχω μια γυναίκα δυνατή δίπλα μου"..τώρα αυτή η γυναίκα πως θα νιώσει ασφάλεια, όταν ξέρει τι έχει ειπωθεί για αυτήν και το χειρότερο ότι ο άντρας της, δεν παίρνει την κατάσταση στα χέρια του?
Σόρυ, αλλά εγώ αυτήν θεωρώ το θύμα της υπόθεσης..και ξέρεις γιατί? γιατί εσένα είναι γονείς σου οι άνθρωποι αυτοί, σε αγαπούν ούτως ή άλλως. Ενώ αυτή πρέπει, εάν εξελιχθεί η σχέση σας,μια ζωή να αποδεικνύει ότι δεν είναι ελέφαντας και να δικαιολογεί τη χηρεία της και το παιδί της (μήπως να το πετούσε στο δρόμο το παιδί για να μη μείνει ρέστη από άνδρα?)
Συγνώμη εάν φαίνομαι επιθετική αλλά ειλικρινά, αυτές οι ιστορίες με τις κολλημένες με τους γιους μάνες, που καμμια δεν αξίζει για το γιο τους με βγάζουν από τα ρούχα μου.

Συμφωνω με τα λεγομενα σου.Το λαθος ξεκιναει απο τους δικους μου κακους χειρισμους.Και ξερεις οτι ευκολα ο ενας κακος χειρισμος φερνει τον αλλο..
Απλα μερικες φορες δεν ειναι και το πιο ευκολο να κρυψεις απο την συντροφο το τι περνας.Οσο για τα ορια στους γονεις ξερεις οτι αν τοσα χρονια δεν τους θετεις ορια ειναι
δυσκολο να τα θεσεις με την μια.Οσο για τον τονο σου δεν εισαι επιθετικη αλλα ρεαλιστρια

[Gypsy Cello]

Στέλιο, να σε ρωτήσω κάτι; Το γεγονός ότι η κοπέλα σου έμεινε χήρα και δεν χώρισε για παράδειγμα δεν είναι κάτι το οποίο την δικαιολογεί κατά κάποιον τρόπο στην αυστηρή σου μητέρα; Εννοώ ότι αν είναι παλαιών αρχών, μπορεί να δικαιολογήσει περισσότερο την χήρα γυναίκα από την χωρισμένη.

[stelios1]

Μακαρι να ηταν ετσι και αυτο να την εκανε να αλλαξει γνωμη.Η μονιμη απαντηση της ειναι
οτι επρεπε να βρει εναν χηρο ή ζωντοχηρο για να συνεχισει την ζωη της και οχι εναν ελευθερο..Ειλικρινα δεν μπορω να εξηγησω αυτην την στενομυαλια αλλα και σε τελικη αναλυση
δεν θα μπω στην διαδικασια να της βαλω εγω μυαλο

[Gypsy Cello]

Μακαρι να ηταν ετσι και αυτο να την εκανε να αλλαξει γνωμη.Η μονιμη απαντηση της ειναι
οτι επρεπε να βρει εναν χηρο ή ζωντοχηρο για να συνεχισει την ζωη της και οχι εναν ελευθερο..Ειλικρινα δεν μπορω να εξηγησω αυτην την στενομυαλια αλλα και σε τελικη αναλυση
δεν θα μπω στην διαδικασια να της βαλω εγω μυαλο

α, καλά....ό, τι να 'ναι. Ούτως η άλλως δεν θα είχε νόημα. Ακολούθησε μια αποφασιστική συμπεριφορά και εύχομαι όλα να πάνε καλά. :)

[stelios1]

Ευχαριστω για την ουσιαστικη βοηθεια και την συμπαρασταση σας

[Deep purple]

Στέλιο δε συμφωνώ με τη μητέρα σου, όμως μπορώ να την κατανοήσω. Έχει τις δικές της φοβίες και "πιστεύω". Εγώ θα σου έλεγα να της δώσεις χρόνο, και συ να παλέψεις για να βρεις τις ισορροπίες σου. Είσαι στη μέση αυτήν την ώρα, δε θέλεις να χάσεις ούτε την κοπέλα σου ούτε τη μάνα σου. Πιστεύω ότι αν μείνεις σταθερός στη σχέση σου και στις απόψεις σου, η μάνα σου θα την αποδεχτεί αργά ή γρήγορα. Είσαι πολύ τυχερός που βρήκες έναν σύντροφο στη ζωή σου, κι ακόμη πιο τυχερός που αυτός ο σύντροφος έχει ενα παιδάκι. Μέσα από τη σχέση αυτή με το παιδί, μπορείς να κερδίσεις πολλά, συναισθήματα που ίσως άλλος δεν μπορέσει ποτέ να σου χαρίσει. Η ζωή είναι απρόβλεπτη, εχει και χαρές και λύπες. Συνέχισε και πάλεψε.

Υπάρχουν άπειρα παραδείγματα με ανατροπές στη ζωή: Μια γνωστή μου έχει ένα σοβαρό αναπηρικό πρόβλημα. Το τι άκουγε χρόνια από την μητέρα του αγοριού της και αργότερα πεθερά της, δεν μπορώ ούτε καν να στα γράψω. Στην πορεία προέκυψε ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας στον άντρα της, πολύ σοβαρό και ανίατο, που ανέτρεψε όλη τη ζωή τους. Και στέκεται παλικάρι πλάι του αυτή η κοπέλα. Τι να πεις τώρα σε αυτή τη μάνα που τη γέμιζε με προσβολές....

Ζήσε τη σχέση σου και την αγάπη σου και στην πορεία, όταν η μητέρα σου θα δει ότι εσύ είσαι ευτυχισμένος, πιστεύω ότι θα αλλάξει. Εξήγησέ της ότι την αγαπάς, αλλά αν σε βάλει να διαλέξεις, εσύ θα διαλέξεις την κοπέλα. Είναι σκληρό, αλλά μπορεί ο φόβος να σε χάσει, να την κάνει να δει αλλιώς τα πράγματα. Καλή τύχη αγόρι μου.

[stelios1]

Σημερα πηρε τηλ η μητερα μου.Ακουγοταν ηρεμη αλλα αρχισε παλι το γνωστο τροπαριο:μας ντροπιαζεις, πικραινεις δεν θα αφησω να συνεχισεις κτλ.
Φυσικα η απαντηση μου ηταν η ιδια συνεχως:Σας αγαπω και σας εκτιμω αλλα θα συνεχισω με την κοπελα πραγμα που την εξοργισε και μου εκλεισε το τηλεφωνο.Και ομως -με τις ψυχολογικες 'ενεσεις' που
μου δωσατε εδω μεσα -δεν με πειραξε καθολου.
Αντιθετως μπορω να πω οτι τωρα ειμαι και αρκετα ηρεμος.Δεν λεω νιωθω να στριφογυρναει το ολο σκηνικο στο μυαλο μου αλλα απο την αλλη παιρνω
δυναμη απο την απολυτως αρνητικη σταση της μητερας μου για να συνεχισω με αυτην την γυναικα και το παιδι γιατι συνεχως μου γεννουν πρωτογνωρα συναισθηματα.

[Θεοφανία]

Σημερα πηρε τηλ η μητερα μου.Ακουγοταν ηρεμη αλλα αρχισε παλι το γνωστο τροπαριο:μας ντροπιαζεις, πικραινεις δεν θα αφησω να συνεχισεις κτλ.
Φυσικα η απαντηση μου ηταν η ιδια συνεχως:Σας αγαπω και σας εκτιμω αλλα θα συνεχισω με την κοπελα πραγμα που την εξοργισε και μου εκλεισε το τηλεφωνο.Και ομως -με τις ψυχολογικες 'ενεσεις' που
μου δωσατε εδω μεσα -δεν με πειραξε καθολου.
Αντιθετως μπορω να πω οτι τωρα ειμαι και αρκετα ηρεμος.Δεν λεω νιωθω να στριφογυρναει το ολο σκηνικο στο μυαλο μου αλλα απο την αλλη παιρνω
δυναμη απο την απολυτως αρνητικη σταση της μητερας μου για να συνεχισω με αυτην την γυναικα και το παιδι γιατι συνεχως μου γεννουν πρωτογνωρα συναισθηματα.

...καταρχήν χάρηκα πολύ για αυτό που έγραψες για τις "ψυχολογικές ενέσεις"....:)

Στέλιο, όπως σου έγραψα και στο άλλο θέμα, θα είναι δύσκολος ο δρόμος, όμως, αν δεν μπεις καν στη διαδικασία να το συζητήσεις, αργά ή γρήγορα θα αναγκαστεί να το καταπιεί. Όσο σου πάει κόντρα απομακρύνσου, μόνο έτσι θα καταλάβει πως αν θέλει να υπάρχεις στη ζωή της, πρέπει επιτέλους να σεβαστεί τα θέλω σου.
Σταμάτα να νιώθεις ενοχές που δεν είναι ίδια με αυτά της μητέρας σου. Εκείνη πρέπει να νιώθει ενοχές και όχι εσύ.

[stelios1]

Θεοφανια ξερω οτι ο δρομος θα ειναι δυσκολος αλλα το μονο που καταφερνουν οι ιδιοι ειναι να με διωχνουν απο κοντα τους
κατι που για να ειμαι ειλικρινης δεν με νοιαζει.Εχω την συντροφο και φιλους που με στηριζουν και αυτο ειναι το πιο σημαντικο.Ενοχες νιωθω
που δεν μπηκα σε αυτην την διαδικασια νωριτερα..Σε κουβεντα που ειχα με φιλο μου ιερεα μου ειπε:προχωρα με την συντροφο σου και αν δεν θελησουν
να τοαποδεχτουν 10 προσκλητηρια λιγοτερα στον γαμο..Και μην φοβασαι τιποτε γιατι θα δεις οταν δημιουργησεις οικογενεια θα δεις ποσο πιο σημαντικη θα ειναι
απο τους γονεις σου.Σκληρα λογια αλλα η αληθεια.

[Gypsy Cello]

Μπορείς να μεταφέρεις τα λόγια αυτά του ιερέα στην μητέρα σου. Ίσως την κάνουν να σκεφτεί διαφορετικά.

[Θεοφανία]

Θεοφανια ξερω οτι ο δρομος θα ειναι δυσκολος αλλα το μονο που καταφερνουν οι ιδιοι ειναι να με διωχνουν απο κοντα τους
κατι που για να ειμαι ειλικρινης δεν με νοιαζει.Εχω την συντροφο και φιλους που με στηριζουν και αυτο ειναι το πιο σημαντικο.Ενοχες νιωθω
που δεν μπηκα σε αυτην την διαδικασια νωριτερα..Σε κουβεντα που ειχα με φιλο μου ιερεα μου ειπε:προχωρα με την συντροφο σου και αν δεν θελησουν
να τοαποδεχτουν 10 προσκλητηρια λιγοτερα στον γαμο..Και μην φοβασαι τιποτε γιατι θα δεις οταν δημιουργησεις οικογενεια θα δεις ποσο πιο σημαντικη θα ειναι
απο τους γονεις σου.Σκληρα λογια αλλα η αληθεια.

..χαίρομαι που το βλέπεις έτσι και έχεις πάρει τις αποφάσεις σου.
Είμαι σίγουρη πως αυτή η "επανάσταση" θα γίνει...αναδρομικά για όλα όσα αναγκάστηκες να καταπιείς στη ζωή σου και όχι μόνο για το γάμο σου.
Να θυμάσαι πως αυτό σε βάθος χρόνου θα σε λυτρώσει.