Γειά σας και πάλι.
Πολλά προέκυψαν απο την τελευταία φορά που έγραψα στο φόρουμ και η αλήθεια είναι οτι έλεγα οτι δεν θα ξανασυμμετάσχω. Όμως τελικά συνέβησαν πάρα πολλά αυτό το διάστημα της απουσίας μου και σκέφτηκα οτι ίσως η δική μου εμπειρία (και λάθη) βοηθήσει κάποιους άλλους.
Η απεγνοσμένη προσπάθειά μου να κόψω τα φάρμακα μόνη μου με το άγχος οτι κυνδινεύει η καριέρα μου έκανε τα πράγματα ακόμα χειρότερα.Η τελειομανία μου και η θέληση να τα βάλω με τον αυτό μου όταν αυτός ακόμη μου δείχνει σημάδια οτι δεν είναι έτοιμος ..με οδήγησε στην πιο τραγική κατάληξη..μιας επιπόλαιας και ανούσιας απόπειρας αυτοκτονίας.Ήξερα οτι δεν κάνει να κόβουμε τα αντικαταθληπτικά και τα ψυχιατρικά φάρμακα γενικά μόνοι μας χωρίς παρακολούθηση απο τον ιατρό αλλά η οικονομική μου κατάσταση δεν μου έδινε πολλές επιλογές.Κατέληξα λοιπόν στα έκτακτα με πλήσεις στομάχου..μια εμπειρία πολύ επώδυνη και άσχημη που με κράτησε στο νοσοκομείο 4 μέρες.Τραγικό!! τον τελευταίο καιρό αντιμετοπίζω πολλές ατυχίες και πολλές δύσκολες καταστάσεις που σε όποιον μιλήσω γι αυτά θα πεί "αμαν τι τραβας κ εσυ".Πολλοί μου λένε να κάνω την ζωή μου βιβλίο γιατί όσα έχω ζήσει και όσα έχω περάσει είναι μια πραγματική μάχη και συνεχώς μια προσπάθεια να φανώ δυνατή και να τα ξεπεράσω όλα. Ποτέ δεν πίστευα οτι θα έφτανα όμως και στο σημείο να προσπαθήσω να δώσω τέλος στην ζωή μου...όσο αγανακτισμένη και αν ένιωθα πολλές φορές..αλλά τελικά ένα "κλικ" είμαστε. Τα ακούς στην τηλεόραση και λές πως έχουν τα κότσια να κάνουν κάτι τέτοιο? δεν σκέφτονται τους δικούς τους? κτλ κτλ. Κ όμως καμιά φορά αυτός είναι ο λόγος που οδηγεί κάποιον σε αυτό το σημείο..οτι σκέφτεται τους δικούς του..οτι τους έχει γίνει βάρος με τα προβλήματά του, οτι τους στεναχωρεί, οτι δεν μπορεί να τους βοηθήσει και οτι τελίκά είναι ίσως καλύτερα να μην υπάρχει για να μην τους ταλαιπορεί. Τελικά επιβίωσα απο αυτή την παράλογη πράξη αλλά πρέπει να ομολογήσω οτι οι σκέψεις μου πολλές φορές επανέρχονται σε μια τέτοια απόφαση.Νόμιζα οτι μετά απο αυτή την άσχημη εμπειρία θα μου δινόταν μια δεύτερη ευκαιρία στην ζωή για νέα προσπάθεια. Και μετά το συμβάν αυτό ξαφνηκά για κάποιο λόγο ένιωσα και πάλι δυνατή και προσπάθησα να κάνω μεγάλο άλμα εώς και να φύγω στο εξωτερικό.Και το έκανα.. μπήκα και σε αεροπλάνο που μέχρι πριν λίγους μήνες δεν έμπαινα σχεδόν σε αμάξι.Όμως η ατυχία μου με ακολούθησε και σε αυτή την προσπάθεια και γύρισα πίσω ηττημένη αφού έπαθα ένα σοβαρό ατύχημα.Αφού είχα κόψει τα αντικαταθληπτικά συνέχισα όπως με παρότρινε και ο ψυχίατρος μόνο με τα xanax. Όμως μετά απο λίγο καιρό επανήλθε η κατάθληψη δριμίτερη όπως και οι κρίσεις πανικού που όσο έκανα θεραπεία με αντικαταθληπτικά είχαν βελτιωθεί πάρα πολύ αλλά το πιο δύσκολο ήταν τα πρωινά που κάθε φορά που ξυπνάω νιώθω πανικοβλημένη.Και αυτό γίνεται πάρα πολύ καιρό και με έχει τρομάξει αφάνταστα.Ξυπνώ και δεν μπορώ να λειτουργήσω,εχω νευρικότητα,φόβο,αναστενάζ ω συνέχεια και δεν θέλω να βγώ απο το σπίτι πόσο μάλλον να πάω να δουλέψω. Επομένως άφησα και την δουλειά μου. Ακολούθησαν λοιπόν κάποιοι μήνες και μέχρι πριν λίγο καιρό οι κρίσεις επανήλθαν τρομακτικά.Οπότε ξανά στον ψυχίατρο και εδώ και 5 μέρες έχω ξεκινήσει θεραπεία αυτή την φορά με sertral (οπως zoloft) και φυσικά xanax. Αυτές οι μέρες είναι σχεδόν κόλαση. Ξέρω οτι υπάρχουν κάποιες παρενέργειες, τα έχω ξαναπεράσει στο παρελθόν αλλά με πιάνει απελπισία που το ξαναζώ σαν να μην πρόκειται να γλυτώσω ποτέ απο αυτό. Χθές όταν ξύπνησα έπαθα υσχιρή κρίση πανικού με όσα περιλαμβάνει αυτό και τελικώς μου έπεσε και η πίεση στο 8 κ 4. σίγουρα φταίει που δεν τρέφομαι καλά, με έχει πιάσει ένα είδος ανορεξίας και γενικά μου έχουν πέσει όλα μαζεμένα και βουνό.
Ναι έχω πολλά προβλήματα και πολλές αγχοτικές σκέψεις γιατι η ζωή μου βρίσκεται σε τραγικό στάδιο που νιώθω οτι αυτοκαταστρέφομαι με όλα αυτά. επαγγελματικά, αθλητικά, κοινωνικά, οικογενειακά... όλα έχουν πιάσει πάτο.
έχω εναποθέσει όλες τις ελπίδες μου στην καινούρια θεραπεία όσο δύσκολη και αν φένεται τώρα την πρώτη βδομάδα κάνω υπερπροσπάθιες να μην τη σταματήσω και να αποδεχθώ τα συμπτώματα, παρενέργειες και φοβίες μου. Μια συνεχή μάχη με το μυαλό μου οτι θα τα καταφέρω γιατί θέλω απλά να ξαναβρώ τον εαυτό μου. Οσο και αν υποφέρω λοιπόν αυτό τον καιρό, αυτές τις δυσκολες μέρες, ξυπνώ και προσπαθώ να πίσω τον εαυτό μου οτι απλά είναι άλλη μια δοκιμασία που θα κρατήσει λίγο και μετά όλα θα είναι καλύτερα.
Προσπαθώ να μην σκέφτομαι το αύριο..το μέλλον μου..προσπαθώ να εστιάσω στην θεραπεία μου και να γίνω καλά και ευτυχώς έχω ανθρώπους κοντά μου που νοιάζονται και προσπαθούν να με βποηθήσουν αν και εγώ νιώθω άσχημα που τους ταλαιπορώ έτσι και τους βλέπω να στεναχωριούνται με όσα τραβάω.
Όμως τουλάχιστον δεν είμαι μόνη και σε αυτό μπορώ να νιώθω τυχερή. Προσπαθώ λοιπόν να κρατώ τα θετικά όσο και αν το μυαλό μου επιμένει να με ταλαιπορεί με αρνητικές σκέψεις γεμάτες άγχος και φόβο.
Θέλω μια μέρα να ξυπνήσω και να νιώθω τόσο καλά που να ανοίξω την πόρτα του σπιτιού μου που έχω κλειστεί τόσο καιρό και να βγώ και να πάρω ξανά την ζωή μου στα χέρια μου και να μην φοβάμαι να ρισκάρω, να μην φοβάμαι να δοκιμάσω να μην φοβάμαι να ζήσω!!
Να ξαναβρώ δουλειά,να ξαναβρώ τους φίλους,να έχω πάλι προσωπική ζωή και να κυνηγίσω το στόχο μου που παλεύω απο μικρό παιδάκι και έφτασα τόσο κοντά που οι κρίσεις πανικού και η κατάθληψη μου το κατέστρεψαν.Είναι τόσο άδικο. Είναι άδικο γιατί δεν είναι αρώστια..είναι παιχνίδια του μυαλού..της συνείδισης. Είναι διαφορετικό να ξέρεις οτι πάσχεις απο κάτι παθολογικό παρά απο ψυχολογικό. Είναι άδικο να νιώθεις άρρωστος όταν δεν είσαι άρρωστος αλλά απλά η ψυχολογία σου σε δοκιμάζει με τέτοιο άσχημο τρόπο και δεν υπάχρι μαγικό φίλτρο ή φάρμακο που να σου τάζει οτι θα γίνεις καλά και γρήγορα. Πάνε ήδη 3 χρόνια σχεδόν και ήδη έχει γίνει κουραστικό.
Θέλω να αποβάλω όλες αυτές τις σκέψεις που περιτρυγυρίζουν το μυαλό μου συνεχώς..24/24..μα μιάζει τόσο άσκοπο.Όσες τεχνικές και αν δοκίμασα..ακόμα και υπνοθεραπεία..το μυαλό μου είναι το μόνο πράγμα που δεν μπορώ να ελέγξω στον εαυτό μου. Και είμαι τόσο καλή στο να δίνω συμβουλές στους άλλους και να βοηθώ τους άλλους αλλά όταν πρέπει να μιλήσω με τον αυτό μου λές και δεν θέλει να με ακούσει. Ξεκινώ απο το 0 και πάλι λοιπόν..έτσι νιώθω..και ελπίζω σύντομα να έχω κάποια θετικά αποτελέσματα που θα με γλυτώσουν απο όλο αυτο το βασανηστήριο για να μπορέσω να ξεκινήσω απο εκεί που σταμάτησα και να γυρίσω πιο αποφασισμένη και πιο έτοιμη με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση. Και να φανταστείτε οτι ήμουν άνθρωπος με τρομερή αυτοπεποίθηση ..όμως οι πανικοί μου έδειξαν πόσο αδύναμη και ευαίσθητη είμαι τελικά και αυτό με απογοήτευσε γιατί όλα αυτά τα χρόνια είχα άλλη ιδέα για τον εαυτό μου. Δεν θα το βάλω κάτω λοιπόν...μπορεί να χάσω πολλά σημαντικά πράγματα απο την ζωή μου αλλά αυτή την στιγμή αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία είναι να μην χάσω τον εαυτό μου. Γιατί την ζωή μας την φτιάχνουμε εμείς..και την φτιάχνουμε όταν είμαστε καλά.. οπότε ότι και αν χαθεί σε όλο αυτό το διάστημα αυτής της προσπάθειας και κακής περίοδου της ζωής μου..ξέρω οτι θα τα ξαναφτιάξω αμα είμαι και νιώθω καλά! δεν χάνεται τίποτα αν δεν αφήσουμε να χαθεί ο εαυτό μας. Μετά μπορούμε να τα ξανακερδίσουμε όλα.
Εύχομαι σε όσους περνάνε ίδιες καταστάσεις να καταφέρουν να τις ξεπεράσουν και να βγούν νικητές γιατί ξέρω πολύ καλά πόσο δύσκολο είναι!