Iστορια μου,αμαρτια μου

[carrie]

alo!λοιπον, σπυριδουλα, εχεις προσπαθησει να κανεις κατι πολυ απλο;τι προβληματα και συναισθηματα πιστευεις ότι θα είχε ο συζυγος σου αμα ήταν στην ιδια θεση με εσενα?αμα μαθαινες βρε παιδι μου ότι εδω και έξι χρόνια σκεφτεται και φαντασιωνεται καποια αλλή, είναι ερωτευμενος μαζί της και όλα τα καλα που μας περιγραφεις για εσενα.πως θα ενιωθες αν ηξερες κάτι τετοιο;θα τον δικαιολογουσες;θα τον συγχωρουσες;θα το θεωρουσες απιστια;θα τον χωριζες;ειμαι πολυ περιεργη να μου απαντησεις ειλικρινα!και επισης, λενε ότι ο μονος έρωτας που δεν πεθαινει ποτε ειναι ο πλατωνικος.αμα δηλαδη δεν κανεις κατι ερωτικο με αυτον τον ανθρωπο θα συνεχισεις να βασανιζεσαι,λεμε τωρα.. απο προσωπικη πειρα, ήμουν ερωτευμενη με τον ξαδερφο μου(ποσο καταδικασμενο/ξεφτιλα/ανηθικο/ανεπιτρεπτο/εμποδιο σου φαινεται αυτο;)λοιπον, δεν μπορω να πω ότι τωρα που μιλαμε τον εχω ξεπερασει 100%, αλλα μπορω να σου πω ότι αμα βρεις όλα τα αρνητικα του αλλου και τα σημεια που δεν ταιριαζεται και δε θα μπορουσατε να ειστε μαζι,αμα δηλαδη το εκλογικευσεις το θεμα και τον δεις τον αλλο ρεαλιστικα με τις αδυναμιες του και με αυτα που σου τη σπανε και δεν ταιριαζουν με εσενα και όχι ιδανικα/πλατωνικα, θα ξεφουσκωσει καπως ο ερως.αλλα το θεμα είναι αλλου.πες ότι δεν είναι αληθινος έρωτας αυτός με τον συναδελφο, δε θα κρατησει κτλ κτλ, όπως φοβασαι και σκεφτεσαι.γιατι λοιπον κινδυνευει ο γαμος σου από κατι τετοιο;αμα τωρα ο αλλος ειναι ο ερωτας της ζωησ σου που ωραια θα τανε να διελυες τον γαμο σου και να τον ζουσες σε ολο του το μεγαλειο, τοτε δεν ξερω τι να σου απαντησω.γιατι μετα από αυτό που έζησα με τον ξαδερφο μου, αμφιβαλω κατα ποσο υπάρχει αυτου του είδους ο έρως, ή κι αν υπάρχει, αν είναι απαραίτητο να οδηγει σε εναν βιο ανθοσπαρτο.

ειλικρινα, σου στελνω τα φιλακια μου, γιατι εκει που ήσουν ήμουνα.απλα εγω δε θα τιναζα μονο 2-3 μέλη της οικογενειας στον αερα, θα τιναζα 2-3 σογια!ήταν διασκεδαστικο, αν μη τι αλλο.μηπως και εσενα κατα βαθος σε ψυχαγωγει αυτη η κατασταση(οχι με την εννοια ότι σε κανει να χοροπηδας απο τη χαρα σου και να γελας, με την εννοια που ψυχαγωγεισαι βλεποντας ενα ερωτικο δραμα);τοτε κατι φταιει!εγω παντως, επειδη δεν αντεχα να είμαι ερωτευμενη με αλλον και να εχω σχεση με αλλον, διεκοψα τη σχεση.βεβαια, αλλο γαμος αλλο σχεση!αλλα ειλικρινα πιστευω ότι αναγκαστικα κατι θα κανεισ για αυτο το κενο που έχεις μεσα σου όπως έίπε καποιος παραπανω.αλλιως..

[Σπυριδουλα]

Ευχαριστω που μου δινεται η δυνατοτητα να προσθεσω κατι στην ιστορια που ξεκινησα.
Καταρχην ,ο συναδελφος ειναι πρωην συναδελφος γιατι εχω φυγει απο αυτη τη δουλεια.
Δεν περιμενα να τον απομυθοποιησω τωρα,το εχω ηδη κανει και ξερω οτι ολα τα στραβα που εχει αυτος ο ανθρωπος,και ξερω οτι και δεν ειναι τελειος και εχει και ελλατωματα που εγω δεν ξερω αν θα τα αντεχα αν αυτος ο αντρας ηταν δικος μου.
Οσο για αυτο που λες πως θα ενιωθα αν και ο αντρας μου ερωτευοταν,σε πληροφορω οτι μου ετυχε πριν λιγα χρονια αυτο.
Ηξερα οτι μονο σε μια περιπτωση ο αντρας μου θα μπορουσε να κανει κατι με καποια αλλη και αυτο θα ηταν αν ερωτευοταν.Δεν ξερω γιατι ειμαι τοσο απολυτη σε αυτο αλλα τον ξερω.
Ουτε αυτος θα εβαζε σε κινδυνο την οικογενεια του αν ηταν κατι για πλακα.Αλλα ερωτευτηκε.Το καταλαβα βεβαια γιατι ηταν μια γνωστη μας κοπελλα.Οπως καταλαβα και τον αγωνα του.Τα καταλαβα ολα γιατι μου εμοιαζε και στον χαρακτηρα αλλα και στα συμπτωματα.Εγω ειχα προηγηθει κατα 2 χρονια περιπου.
Στην αρχη επειδη εγω ημουν στον κοσμο μου ημουν πολυ επιεικης.Μεχρι που το αντιμετωπιζα ολο αυτο πολυ τρυφερα γιατι ελεγα οτι εχει δικαιωμα να ζησει κατι τετοιο μιας και απο πολυ νωρις ανελαβε ευθυνες και τις ανελαβε και καλα.
Ηταν σα να το περιμενα οτι θα γινει.Δεν ξερω γιατι απλως παρακολουθουσα την εξελιξη του.Ηταν αρρωστο ;δεν ξερω.
Μεχρι που δικαιολογημενα ολη αυτη η επιεικια με πηρε απο κατω ,και εχασα λιγο τον ελεγχο της καταστασης.Σε λιγο το μονο που μου εμενε να δω ,ηταν να κανουν σεξ στο διπλανο δωματιο και γω να χαμογελαω συγκαταβατικα.
Ειναι πολυ μεγαλη η ιστορια γιανα χωρεσει σε ενα post αλλα με λιγα λογια καποια στιγμη εβαλα φρενο μαζι με καποια ορια.Του ζητησα να επιλεξει.Δεν υπηρχε περιπτωση να παρακαλεσω κανεναν ναμεινει μαζι μου.Αν ηθελε να ζησει τον ερωτα του μπορουσε να το κανει φτανει να μην το εβλεπα εγω πια.
Εκεινη η ιστορια τελειωσε,ξερω οτι ισως ενα κομματι της καρδιας του ειναι εκει.Δεν μπορω να κανω κατι για αυτο.Ειπαμε οτι τα συναισθηματα δεν τα οριζεις,μονο τις πραξεις σου.
Ειμαστε μαζι.Και σιγουρα οχι απο βολεμα.Εχουμε πολλα κοινα .Ενα απο αυτα ειναι οτι δεν θα τιναζαμε στον αερα ενα σπιτι μονο επειδη ερωτευτηκαμε καποιους αλλους..Μπορει αυτο να γινει στο μελλον για κατι αλλο.
Αλλα του εδωσα αφεση αμαρτιων.Ποια ημουν εγω αραγε που θα μπορουσε να τον καταδικασει;

[anitak]

Είναι φυσικό να μην μπορείς να χωρέσεις μια ζωή σε ένα ποστ, όπως και να μην μπορούν οι άλλοι παρά να προβάλουν τα δικά τους βιώματα στα γραφόμενά σου. Για μένα σημασία έχει ότι μοιάζεις να είσαι ευτυχισμένη σε γενικές γραμμές, άρα δεν υπάρχει κίνδυνος για το σπίτι σου και την οικογένεια που τόσο πολύ σε ενδιαφέρουν. Να σε ρωτήσω κάτι; αφήνεσαι στχνά ελεύθερη για να τον σκεφτείς; και πότε, υπό ποιες συνθήκες; μήπως όλο αυτό είναι μια απαραίτητη δόση μαγείας που χρειάζεσαι για να ξεφεύγεις από τα τετριμμένα; άλλοι έχουν την πρέζα, άλλοι τη θρησκεία....

[ΜΙΧΑΛΗΣ]

Σπυριδούλα, η σχέση σου με τον άντρα σου είναι αρμονική?
Κάνετε πράγματα μαζί?
Η ερωτική σας ζωή?
Υπάρχει πάθος?

Μπήκα στο θέμα λίγο απότομα και σε τάραξα... από ερωτήσεις...

[carrie]

τα παιδια σας σε τι κατασταση ειναι;γιατι τα παιδια τα διαισθανονται ολα και επηρεαζονται.παρουσιαζουν τιποτα προβληματα;ενας πολυ καλος τροπος πολλες φορες για να δεις αν ο γαμος σου εχει προβλημα ειναι να κοιταξεις τα παιδια που ειναι ο καθρεφτης του γαμου αυτου.να μην ανα φερω ενα απλο περιστατικο, που ειχε ερθει σε εναν κεντρο συμβουλευτικης μια αξιοπρεπεστατη κυρια, η οποια πριν δυο χρονια τραβιοταν με τον αντρα της στα διακστηρια γιατι αυτος ειχε γκομενα,μετα βρηκε και αυτη γκομενο, θελαν να παρουν διαζυγιο και τραβιοντουσαν για τα περιουσιακα, και μετα επειδη ηταν καλοι ανθρωποι και σκεφτονταν πανω απο ολα το παιδι, ειπαν να μην τιναξουν στον αερα μια τοσο χαριτωμενη οικογενεια και τα ξαναβρηκανε.και μετα απο δυο χρονια οπως ανεφερα, μας εφερε στο κεντρο το παιδακι της να το δειχνει με το δαχτυλο και να λεει: \"αυτο εχει προβλημα,ειναι επιθετικο στο σχολειο, η δασκαλα λεει οτι πρεπει να αλλαξει σχολειο, ενοχλει τα αλλα παιδακια.πειτε του κατι να βαλει μυαλο\" ΜΠΟΥΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ. ειλικρινα θεωρω ότι είμαι ικανη να σκοτωσω αρκετους τετοιουσ γονεις, εν βρασμω ψυχης παντα!μου ειχε ανεβει η πιεση 14.γιαυτο, ενδιαφερσου για τα παιδα σου, τα οποια πολλςε φορες για να μη φορτωνουν προσθετα προβληματα στη βεβαρυμενη οικογενειακη κατασταση οπως τη βιωνουν, δεν μιλανε για τα προβληματα τους και κανουν οτι δεν τρεχει τιποτα.αλλα παντα καπου θα φανει το προβλημα.

best regards

[Σπυριδουλα]

Ειναι κατανοητο να μη γινομαι σαφης,γιατι δεν μπορω να διατυπωσω τα παντα σ\'ενα post και δεν με ξερεις, οποτε βγαζεις τα δικα σου συμπερασματα και πολυ καλα κανεις.
Δεν μιλησα ποτε για γκομενα η γκομενο αν θυμαμαι.Αν ηθελα κατι τετοιο ισως και να ειχα και να περνουσα και καλυτερα σε κανενα ξενοδοχειο-λεμε τωρα -απο το να ψυχανεμιζομαι σε ενα forum προσπαθωντας να μεταδωσω τα συναισθηματα μου σε καποιους που δεν εχω δει ποτε.
Τα παιδακια μου σε λογικα παντα πλαισια ειναι μια χαρα.Με τον μεγαλο εχουμε μια σχεση μαμας και 16χρονου της σημερινης εποχης που σημαινει οτι μου λεει ποτε θα κανει κοπανα,εχει ενα κουβα ζελε στο κεφαλι του και του εμαθα εγω να οδηγαει γιατι περναμε περισσοτερες ωρες μαζι παρα με τον πατερα του.Ακουει τα πιο απιστευτα τραγουδια,και πρεπει να τα ακουω κι εγω στο αμαξι,τον λατρευω,μεγαλωσαμε μαζι με ρωταει αν εχει πανσεληνο,οταν με πιανει καμμια κριση.
Δεν μπορω να στον περιγραψω σε μια δυο σειρες αλλα νομιζω οτι ειναι ο μεσος εφηβος οπως ακριβως μπορεις να τον φανταστεις.
Αυτο δεν σημαινει οτι δεν εχουμε τις κοντρες μας η οτι δεν μαλωνουμε αλλα μιλαμε πολυ και κανουμε και πολλα πραγματα μαζι.
Δεν εζησε φοβερες καταστασεις στο σπιτι.Ολα αυτα που περιεγραψα δεν γινανε κατω απο ενα κλιμα πολεμικο.Φυσικα υπηρχαν καποια στιγμη εντασεις και καυγαδες αλλα σε λογικα πλαισια και παντα με το αγχος να μην ειναι μπροστα τα παιδια .Τοτε.
Δεν περιμενω να με καταλαβεις αλλα ο καθενας βαζει καποιες προτεραιοτητες στη ζωη του.αλλος βαζει τον εαυτο του,αλλος τον συντροφο του ,αλλος τα παιδια του.Ολα καλα ειναι ,αν ειναι αυτο που θελεις να κανεις.
Εγω ομως δεν θα μπορουσα να ειμαι καλα αν δεν ειναι καλα τα παιδακια μου.Δεν ξερω πως ακουγεται αυτο αλλα αυτη ειναι η αληθεια.
Ο μικρος ειναι 11 και ακομα τον αγκαλιαζω οσο πιο συχνα μπορω.Μικρα τους ειχα συνεχεια αγκαλια.Πιστευα οτι κανεναν δεν μπορει να βλαψει η πολυ αγκαλια.Δεν μενοιαζε τι μου λεγανε οι γιαγιαδες οτι θα τα κακομαθω και αλλα τετοια.
Δεν ειναι τελεια τα παιδια μου,οπως δεν ειμαι και γω.Ποιος ειναι αλλωστε;Μια απλη μαμα ειμαι που το μονο που κανω ειναι να τους αγαπαω και να προχωραω.

[Σπυριδουλα]

Θ\'απαντησω πρωτα στην αnitak:τον σκεφτομαι συνηθως οταν οδηγαω και ακουω ερωτικο.Μεχρι να τον βγαλω απο την μνημη τον σταθμο να ησυχασω.Ισως ειναι αυτο που λες.Ποιος ξερει;

Μιχαληs:Το πιστευεις οτι η σχεση μας ειναι τωρα πιο αρμονικη παρα ποτε.Τα πρωτα χρονια δεν ειμασταν ετσι.Βεβαια ειχαμε μικρα παιδια και αλλα διαφορα αλλα τωρα νομιζω οτι ηρεμησαμε και ωριμασαμε,τι να πω;
Πηγαινουμε μαζι ταξιδια,βγαινουμε εξω και κυριως μιλαμε.Αυτο ειναι πολυ σημαντικο αν σκεφτεις οτι παλιοτερα δεν μιλουσαμε τοσο.
Οσο για την ερωτικη μας ζωη δεν θα πω τελεια γιατι δεν ειναι,αλλα δεν ειναι και χαλια.
Νομιζω οτι ξερεις τι πρεπει να κανεις να περασεις καλα και απλα περνας τελικα.καλα.
Γιατι ξερεις τον αλλο.Αλλα εγω δεν εχω και τις τρομερες εμπειριες πριν για να μπορεσω να συγκρινω(μια ηταν )πριν απο τον αντρα μου,ουτε ειναι και κατι που θα του δωσω μεγαλη βαρυτητα.
Δεν μπορω να το περιγραψω γιατι δυσκολευομαι λιγο με αυτα, αλλα συνηθως δεν ειναι κατι που επιδιωκω εγω να γινει.Αλλα δεν το αποφευγω κιολας αν προκυψει.

[carrie]

αγαπητη σπυριδουλα, ενα παραδειγμα ήταν αυτο με τον γκομενο και τη γκομενα, ακραιο, για να σου δειξω πόσο επηρεάζονται τα παιδια.δηλαδη, στη δικη σας περιπτωση, αμα το γεγονος ότι εσυ σκεφτεσαι καποιον αλλο, ο αντρας σου λες έχει βιώσει κατι παρομοιο και ενα μεροσ της καρδιασ του εχει μεινει εκει, λέω κι εγω με το φτωχο μου το μυαλό, μηπως τα παιδια διαισθανονται ότι κατι δεν παει 100% καλα, και συνηθως τότε βγαζουν καποιο προβλημα.αυτο το ειπα για να σε βοηθησω να δεις αν ο γαμος σου εχει προβλημα, αφου συνηθως τα παιδια ειναι ο καθρεφτης..βεβαια, φανταζομαι αυτος δεν είναι και νόμος απαραίτητα.. να βοηθησω απλα ηθελα.. :)
οπως επανελαβα, επειδη ο ερως δεν πεθαινει απο πεινα αλλα απο βαρυστομαχια, φαινεται ότι θα συνεχισεις να τον σκεφτεσαι τον τυπο αμα συνεχισει το θεμα να ειναι πλατωνικο και φαντασιακο.ε?

[Σπυριδουλα]

Ετσι φαινεται μαλλον.Αλλα ηταν επιλογη μου οποτε πρεπει να σηκωσω και το βαρος της αποφασης μου.
Αυτο που λες για τα παιδια, εν μερει εχεις δικιο, αν σκεφτεις οτι τον καιρο που παραιτηθηκα βιωνα εγω προσωπικα μια τρομακτικη συναισθηματικη κατασταση που οσο και να ηθελα να την κρυψω απο ολους στο σπιτι την κακοδιαθεση , την μετεφερα κατα καποιο τροπο.
Την μερα που πηρα την αποφαση οτι θα παραιτηθω ηταν μια μερα μετα τις διακοπες.Εγω γιορταζα την προηγουμενη και την αλλη μερα δουλευα.
Οπως ηταν φυσικο,ολοι μα ολοι μου ευχηθηκαν χρονια πολλα.
Κατα τις 10 ερχεται στην δουλεια και ο ....- με τα χρονια ειχε γινει και προισταμενος - και μπαινοντας λεει χρονια πολλα σε δυο ατομα που γιορταζαν και αυτα την προηγουμενη, και σε μια αλλη που γιορταζε ο γυιος της.Εμενα ουτε να με φτυσει.!!
Φυσικα, ηξερα τον λογο που ηταν οτι του ειχα ζητησει καποιες μερες επιπλεον αδεια για να παμε καπου με τον αντρα μου και μαλλον δεν του αρεσε γιατι ειχε κατσουφιασει πολυ τοτε.
Λες και αυτος δεν ειχε οικογενεια!!
Τελος παντων,δεν προσπαθω να δικαιολογησω την γαιδουρια παντως χρονια πολλα δεν μου ειπε ολη μερα.
Φευγοντας εγω νωριτερα-γιατι λογω της σχολης εκανα πρακτικη και αλλου - επεσα πανω του στην πορτα.Εγω ενω μπορει εσωτερικα να ημουνα σαν κλαμμενο αντε να μη πω,εξωτερικα ειχα μια απιστευτη ψυχραιμια.Τον χαιρεταω και σχεδον κεφατα λεω:<< Εγω φευγω τωρα,μηπως εχουμε αφησει καμμια εκρεμμοτητα;>>
<<Μπα οχι >>μου λεει και συνεχιζει να διαβαζει οτι διαβαζε.Ποιος αυτος!Που φτανει να περνουσα και να τον κοιτουσα και εφτιαχνε η μερα του.Που σιγουρα το εκανε επιτηδες.Εδω μου ευχηθηκε καποιος απο διπλα και αυτος εκανε οτι δεν ακουσε
Την ευκαιρια παντως του την εδωσα.Εφυγα ,μπηκα στο αμαξι,πηγα παρακατω και εκλαιγα 20 λεπτα με το ρολοι.
Και υστερα πηρα την μεγαλη αποφαση.Αυτο ηταν σαν αρρωστια που επρεπε νατην γιατρεψω.Δεν θα επετρεπα αλλο στον εαυτο μου να φερεται σαν κεραυνοχτυπημενη εφηβη.
Οχι στα 36 μου.
Πηγα σπιτι,-δεν ημουν σε θεση να παω στην αλλη δουλεια-καθισα και εγραψα σε ενα χαρτι οτι ηθελα να πω ,για να τα διαβαζω,γιατι ηξερα οτι μολις τον ακουσω στο τηλεφωνο θα σταματησει το μυαλο μου και τον πηρα τηλ.
Με λιγα λογια του ειπα μεσα σε δυο λεπτα χωρις να προλαβει να μιλησει οτι δεν προκειται να ξαναπαω στη δουλεια γιατι μου βγαζει συναισθηματα που δεν ταιριαζουν ουτε στην ηλικια μου ουτε στην θεση μου.Σε γενικες γραμμες γιατι δεν θυμαμαι ακριβως τι ειπα.Μπορει να ελεγα και αρλουμπες γιατι ημουνα και πολυ συναισθηματικα φορτισμενη.
Δεν γινοταν να γυρναω με το αμαξι κλαμμενη.Ποσο να το κρυψω;Τι χρωστουσαν οι γυρω μου επειδη ξαφνικα τρελλαθηκα;Αυτο ολο επρεπε να τελειωσει.Και τελειωσε.
Ευτυχως η παραιτηση μου δεν εκανε και πολυ εντυπωση στον αντρα μου γιατι ηταν κατι που το συζητουσαμε.Λογω σχολης ειχα δυνατοτητες εξελιξης που δεν μου τις εδινε εκεινος ο χωρος.Και ετσι ισως και λογω διαισθησης ;η παραιτηση μου αντιμετωπισθηκε σχεδον με χαρα.
Απο τοτε περασαν δυομιση χρονια,σχεδον.Ο .....δεν προσπαθησε ποτε να με βρει.Ισως και γιαυτον ηταν ψυχοφθορο και ενιωσε καλυτερα η απλα δεν ημουν τιποτα γιαυτον και δεν ειχε νοημα να ψαξει να με βρει.Ετσι κι αλλιως ηταν ξεκαθαρισμενο οτι δεν υπηρχε ποτε περιπτωση να γινει κατι οποτε στο μυαλο του ηταν μια απλη εξισωση. Καθολου κερδος = καμμια προσπαθεια απο μερους του.
Για μενα ομως ηταν πολυ σημαντικο να ξαναβρω το κεφι μου,τη χαρα μου.
Προσπαθησα πολυ,δεν ξερω αν τα καταφερα αλλα ειμαι σε καλο δρομο.

[carrie]

ξερεις, όταν νιώθουμε ενα κενο προσπαθουμε να το γεμισουμε με καποιο τροπο που μπορει και να μην είναι καλος.π.χ. το ριχονουμε στο φαγητο, στα ξενιχτια, στο ποτο.καπως έτσι είναι όταν η συναισθηματικη ενταση που αισθανομαστε,το σκιρτημα,το ενδιαφερον,η ψυχαγωγια που προσφερουμε στον εαυτο μας δεν ειναι σε καλα επιπεδα.ετσι αποζηταμε να βιωσουμε κατι εντονο, να ΑΙΣΘΑΝΘΟΥΜΕ, να νιωσουε ότι κατι κινειται, κατι μας εξιταρει, μας ψυχαγωγει.πολλες φορες αυτο το πραγμα, επειδη κατα την πορεια της αναπτυξης μας έχουμε μαθει και υιοθετησει παραλογες και αυτοκαταστροφικες μορφες συμπεριφορας(να μην αναφερθω τωρα σε θεωριες μαθησης κτλ), προσπαθουμε να το συμπληρωσουμε με πραγματα που μας εξιταρουν μεν, μας κανουν κακο δε.ποσες φορες δε βλεπουμε τη ρεγγινα να κλαιει για τον στρατο για παραδειγμα και συγκινουμαστε, και θεωρουμε ότι αυτο είναι το ωραιο, να ζεις ενα δραμα, να υποφερεις για την αγαπη σου.αν δεν ειναι αυτο σαδιστικο τι ειναι δηλαδη?η αγαπη πρεπει να μας δινει χαρα γιατι αλλιως πως θα ειναι ο ανθρωπος ευτυχισμενος?γιατι ήρθε σε αυτη τη ζωή, για να χτυπιέται και να κλαίει για τον καθε στρατό?παραδεξου ότι αυτό το πράγμα σε ψυχαγωγεί, έστω και εντελώς διεστραμμενα, είναι η αλήθεια, και πρόσπάθησε να δεις τι σε κανει αληθινα ευτυχισμενη.

[Σπυριδουλα]

Ισως εχεις δικιο τελικα,και με ολη αυτη την καταθλιψη που με τριγυρναει εγω διασκεδαζω.Και δεν το λεω κοροιδευτικα.Μπορει να θελω να παιζω το ρολο μιας drama queen.
Ισως χρειαζομαι ψυχαναλυση αλλα πιο ενεργητικη νιωθω τα τελευταια χρονια παρολη την εσωτερικη κατηφεια μου παρα ολο τον προηγουμενο καιρο που φαινομενικα δεν ειχα τιποτα να βασανιζει την σκεψη μου.
Παντως πολυ πολυ ακρη δεν μπορω να βγαλω.
Αβυσσος η ψυχη του ανθρωπου.

[τι-ποτέ]

anitak, οι τοποθετήσεις σου μου φαίνονται πολύ βαθιές και αληθινές.
και οι θέσεις πολλών από μας που έγραψαν παραπάνω, ουσιαστικές επίσης.
κι εσύ σπυριδούλα, καταπιεσμένη μεγάλωσες και καταπιεσμένη είσαι ακόμη τώρα. το \'με κρητικούς γονείς τι άλλο;\' είναι με μια λέξη, ό,τι πολλές από μας, μιας κάποιας ηλικίας, το έχουμε βιώσει: ποτέ δεν τολμήσαμε να ζήσουμε, μέχρι που κάποτε, το εσωτερικό ποτάμι ξεχείλισε.
το όνειρο με το ψάρεμα κι εσένα δίπλα, δεν είναι τυχαίο. για μένα είναι σαν να φωνάζεις: αφήστε με να ζήσω ελεύθερα...
αλήθεια, κι ο σύζυγος; πού είναι; απέναντί σου εννοώ...

[carrie]

αγαπητη φιλη δεσμευτηκες απο μικρη, εκανες και τα παιδακια σου, μπηκες στο χορο, αν ήσουν και καταπιεσμενη απο μικρη απο τους γονεις φυσικο ειναι να θες να ζησεις πραγματα...το αφυσικο θα ηταν να μη θες..ειλικρινα το πιστευω αυτο..καποτε μπορει αυτο να ήταν το ιδανικο της γυναικας, αλλα τωρα αλλαξανε τα δεδομενα, και, στο κατω-κατω, τις ρωτας κι εκεινες τις γυναικες ποσο καλα περναγαν με ενα παιδι στην αγκαλια απο 16 χρονων?το θεμα είναι να ξερεις ότι καποια πραγματα τα επελεξες, και όπως έχω πει σε ενα αλλο thread, να αγαπησεις τη μοιρα σου, και δεν εννοω να γινεις μοιρολατρισσα για το μελλον, αλλα να πιστεψεις ότι οι επιλογες και όχι μονο τους παρελθοντος ήταν ότι καλυτερο μπορουσε να συμβει για σενα.σκεψου θετικα.μην τα ρίξεις στους γονεις σου,στην κοινωνια, στον αντρα σου.ο καθε ανθρωπος έχει απεριοριστες δυναμεις μεσα του για να μπορει και απο τα αρνητικα γεγονοτα να βλέπει μόνο τη θετικη πλευρα, ώσπου να μη βλέπει πια τίποτα αρνητικο γύρω του, γιατι πολύ απλα μας κάνει κακο.και δε λέω να μην είμαστε ρεαλιστές, αλλα για ΕΜΑΣ να μην αφηνουμε να μας επηρεάζει αρνητικά τιποτα, γιατι τότε κανουμε κακο στον οργανισμο μας, με χιλιες δυο αρρωστειες, σωματικες και ψυχολογικες, και όταν τα βλέπεις όλα αρνητικα, έχεις άσχημη διάθεση, αντιδράας άσχημα, και αν μαυτο τον τρόπο δεν προκαλείς και άλλα στραβα, ενα είναι σίγουρο, ότι χάνεις τα καλα που σε προσπερνάνε, γιατι δε θες να τα δεις.όχι γιατι δε μπορεις.δεν ξέρω αν σε κούρασα, απλά στα λέω όλα αυτά για να δεις ότι έχεισ δύναμη πάνω σε έσενα, μπορείς να επιλέξεις τι θες να κανεις, για τον πολύ απλό λόγο: κοιτα έκει που θες να πας, για να μην πας εκεί που κοιτας.ε?

με φιλικους χαιρετισμους!
carrie

[carrie]

Συμπληρωνω:

Σπυριδουλα said: Το πιστευεις οτι η σχεση μας ειναι τωρα πιο αρμονικη παρα ποτε.Τα πρωτα χρονια δεν ειμασταν ετσι.Βεβαια ειχαμε μικρα παιδια και αλλα διαφορα αλλα τωρα νομιζω οτι ηρεμησαμε και ωριμασαμε,τι να πω;
Πηγαινουμε μαζι ταξιδια,βγαινουμε εξω και κυριως μιλαμε.Αυτο ειναι πολυ σημαντικο αν σκεφτεις οτι παλιοτερα δεν μιλουσαμε τοσο.
Οσο για την ερωτικη μας ζωη δεν θα πω τελεια γιατι δεν ειναι,αλλα δεν ειναι και χαλια

μηπως η λεξη αρμονια προσιδιαζει σε καποιο βαθμο με τη ρουτινα/βολεμα/συνηθεια/περασε ο καιρος και μαθαμε ο ενας τον αλλο?μηπως το δεν ειναι και χαλια δεν ειναι και τοσο ικανοποητικο για μια γυναικα?γιατι δεν νομιζω μια γυναικα που θα θελε να νιωθει γυναικα/σεξυ/επιθυμητη να ειναι ευχαριστημενη με το \"δεν ειναι και χαλια\".βεβαια, δεν νομιζω ότι υπάρχουν και αψεγαδιαστοι γαμοι.. το αντικειμενικα τελειο δεν υπάρχει λεει η Ομηρολη, υπάρχει το υποκειμενικα ιδανικο.I dunno.απλα το αναφερω ως τροφη για σκεψη.και επισης, με το σκηνικο της βαρκας βεβαια δε φαινεται να αποζητας το ερωτικο στοιχειο, και με το δεδομενο \"δεν ειναι και χαλια\", μηπως τη γυναικα μεσα σου την εχεις στειλει τιποτα διακοπες ανευ αποδοχων?Σπυριδουλα μου, τα καλυτερα σου ευχομαι, θα τη βρεις τη λυση.το καλο που σου θελω!δεν ξερω αν τα μηνυματα μου σου φαινονται επικριτικα η επιθετικα, δεν εχω καμια τετοια προθεση, απλα το προβλημα αυτο με αγγιξε για καποιους λογους και μου φαινεται δυσεπιλυτο απο τριτους.οπως ειπα πιο πανω, ψαξε κι αλλο μεσα σου.ο εαυτος σου δε θα σου κανει κακο.εμεις του κανουμε κακο και αυτος αντιδρα ο καημενος.τι ειναι, κανας μλκς?

[Σπυριδουλα]

Τα τελευταια χρονια δεν κανω τιποτα αλλο απο το να ψαχνω μεσα μου.
Στην προσπαθεια αυτη εχω βρει τον εαυτο μου και εχουμε αρχισει να τα πηγαινουμε καλα η τουλαχιστον το παλευουμε πολυ,εχω συγχωρησει πολλους ανθρωπους γυρω μου και αλλους τους εχω απομακρυνει απο κοντα μου γιατι μου εκαναν κακο.
Εκανα καποιες συναντησεις αυτογνωσιας, προσπαθησα να ηρεμησω,και σχεδον τα καταφερνω.
Αναγνωριζω ολα τα καλα στη ζωη μου και ευχαριστω τον Θεο γι\'αυτα.
Ξερω πως οτιδηποτε αρνητικο μ\'επηρεαζει θα βγει μια στιγμη στην επιφανεια με καποια μορφη.Ηδη εχω ενα ινομυωμα που περιμενει να δω τι θα το κανω..
Εχεις δικιο οταν λες οτι δεν αποζητω το ερωτικο στοιχειο,αυτο ειναι το τελευταιο που με απασχολει στην καθημερινοτητα μου,αλλα την γυναικα μεσα μου δεν την εχω στειλει διακοπες.Τι προσδιοριζει την γυναικεια φυση ; μονο το σεξ και η επιθυμια η οχι γιαυτο;
Νομιζα οτι αυτο ακριβως το σημειο μας ξεχωριζε απο τους αντρες που τα ενστικτα τους ειναι πιο πρωτογονα,και κανουν σεξ για το σεξ, χωρις να χρειαζονται και πολυ συναισθημα.
Δεν μου φαινονται πια ταμηνυματα επικριτικα η επιθετικα,συζητηση κανουμε.