Results 1 to 15 of 45
Thread: :/
-
04-12-2011, 02:10 #1
- Join Date
- Dec 2011
- Posts
- 226
:/
Πρώτη φορά γράφω γι'αυτό που νιώθω. Δεν το πολυσκέφτηκα, επειδή θα το μετάνιωνα κι έτσι είναι όλα κάπως μπερδεμένα μέσα στο μυαλό μου. Τα τελευταία πέντε χρόνια της ζωής μου ταλαιπωρούμαι συναισθηματικά όμως δεν το έχει καταλάβει κανένας. Λίγο το οτι δεν αφήνω εγώ να φανεί, λίγο και το οτι ο καθένας πια κοιτάει τα δικά του προβλήματα, βρέθηκα να νιώθω αυτό που λένε "μόνη ανάμεσα σε κόσμο". Τελευταία αποφάσισα να επισκεφτώ ψυχολόγο όμως δεν με βοήθησε και τόσο. Όχι πως περίμενα να γίνουν και θαύματα δλδ, αλλά δεν ένιωσα και καλύτερα. Αντιθέτως βγήκα χειρότερα απο αυτή την εμπειρία, για κάποιους λόγους. Δεν εμπιστεύομαι κανέναν πια, έχασα την πίστη μου στους ανθρώπους. Ενώ δεν έκλαιγα ποτέ στη ζωή μου, τώρα συνεχώς ξεσπάω σε κλάματα, με το παραμικρό. Τα βράδια δεν μπορώ να κοιμηθώ, συνεχώς σκέφτομαι... Κουράστηκα να σκέφτομαι. Άραγε θα βγω ποτέ απο όλο αυτό ή είναι ένας φαύλος κύκλος που ποτέ δεν τελειώνει?
- 04-12-2011, 02:36 #2
- Join Date
- Aug 2010
- Location
- εδω... εκει... παραπερα...
- Posts
- 2,059
Καλησπερα και καλως ορισες στην παρεα μας!
Ανεφερες οτι τα τελευταια πεντε χρονια ταλαιπωρεισαι συναισθηματικα, υπηρξε καποιο συμβαν οροσημο που να εθεσε σε "λειτουργια" αυτην την συναισθηματικη κατασταση?Η ανησυχία μοιάζει με την κουνιστή πολυθρόνα. Σε κρατάει απασχολημένο χωρίς να σε πηγαίνει πουθενά.
04-12-2011, 02:51 #3
- Join Date
- Dec 2011
- Posts
- 226
Όχι. Πριν πολλά χρόνια είχε συμβεί κάτι που ακόμα δεν μπορώ να ξεπεράσω. Ένας θάνατος. Όμως δεν ξέρω, αυτά τα τελευταία χρόνια αυτή η σκέψη, μου έχει γίνει αβάσταχτη. Ίσως επειδή δεν ξέσπασα ποτέ? Δεν ξέρω! Γενικά, στη ζωή μου υπάρχει μια σχέση που δεν με κάνει χαρούμενη, παρ'όλα αυτά δεν μπορώ να φύγω. Αληθινοί φίλοι δεν υπάρχουν. Δεν μπορώ να συζητήσω με κανέναν, αφού ευτυχώς γι αυτούς δεν έχουν παρόμοια προβλήματα με μένα. Δεν εμπιστεύομαι κιόλας επειδή συμβαίνει το γνωστό "χαλασμένο τηλέφωνο". Κι επίσης ένα πολύ κοντινό μου πρόσωπο έχει σοβαρό ψυχολογικό πρόβλημα. Αυτά!
04-12-2011, 02:58 #4
- Join Date
- Aug 2010
- Location
- εδω... εκει... παραπερα...
- Posts
- 2,059
Η ανησυχία μοιάζει με την κουνιστή πολυθρόνα. Σε κρατάει απασχολημένο χωρίς να σε πηγαίνει πουθενά.
04-12-2011, 03:02 #5
- Join Date
- Dec 2011
- Posts
- 226
Ήμουν σε ηλικία 15-16 ετών όταν απρόσμενα, έχασα το μπαμπά μου. Τώρα για την σχέση μου είναι μεγάλο θέμα, θα μιλήσω όμως γι'αυτό κάποια άλλη στιγμή. Σε ευχαριστώ που έδειξες ενδιαφέρον!
04-12-2011, 03:09 #6
- Join Date
- Aug 2010
- Location
- εδω... εκει... παραπερα...
- Posts
- 2,059
Η ανησυχία μοιάζει με την κουνιστή πολυθρόνα. Σε κρατάει απασχολημένο χωρίς να σε πηγαίνει πουθενά.
04-12-2011, 03:22 #7
- Join Date
- Dec 2011
- Posts
- 226
Ναι, είναι αργά.. Για μένα φυσικά είναι νωρίς! :P Το "αναλυτικά" είναι μια λέξη, στο άκουσμα της οποίας με πιάνει μικρός πανικός, παρ'όλα αυτά θα προσπαθήσω... Νιώθω πως θέλω να κάνω πράγματα που με ευχαριστούν, όμως λίγο μετά σκέφτομαι πως δεν έχουν κανένα νόημα κι έτσι μένω άπραγη. Θέλω να είμαι κοινωνική, όπως κάποτε, όμως σκέφτομαι πως οι άνθρωποι είναι κακοί και κουτσομπόληδες και μαθαίνοντας τα προβλήματά σου, κάνουν πως σε λυπούνται (το οποίο σε ρίχνει κιόλας περισσότερο) αλλα ουσιαστικά νιώθουν ωραία που δεν βρίσκονται στη θέση σου. Θέλω να νιώσω για λίγο ανέμελη, αλλά πάντα έχω ένα βάρος στην ψυχή μου. Το μόνο που κάνω πια είναι να είμαι στο δωμάτιό μου και να βλέπω ταινίες, να διαβάζω βιβλία.. Δεν έχω όρεξη ούτε να φάω. Ενώ κάτι τέτοιες ώρες που είμαι μόνη, με πιάνουν κλάματα. Για τη ζωή μου ολόκληρη και το αβέβαιο μέλλον μου. Μην με βάλεις να πώ άλλα, επειδή θα πλημμυρίσω!
04-12-2011, 03:31 #8
- Join Date
- Aug 2010
- Location
- εδω... εκει... παραπερα...
- Posts
- 2,059
Αν δε θες να μιλησεις αλλο, εγω θα το σεβαστω και θα απομακρυνθω ησυχως. Εδω δεν πρεπει να πιεζεται κανενας.
Η ανησυχία μοιάζει με την κουνιστή πολυθρόνα. Σε κρατάει απασχολημένο χωρίς να σε πηγαίνει πουθενά.
04-12-2011, 03:37 #9
- Join Date
- Dec 2011
- Posts
- 226
Το είπα χαριτολογώντας! Έχω κ λίγο περίεργο χιούμορ! Μπορεί γι αυτό και όλοι να νομίζουν πως είμαι μια χαρά.
04-12-2011, 03:41 #10
- Join Date
- Aug 2010
- Location
- εδω... εκει... παραπερα...
- Posts
- 2,059
Μενεις μονη σου? Εργαζεσαι?
Η ανησυχία μοιάζει με την κουνιστή πολυθρόνα. Σε κρατάει απασχολημένο χωρίς να σε πηγαίνει πουθενά.
04-12-2011, 03:44 #11
- Join Date
- Dec 2011
- Posts
- 226
Ναί και όχι..
04-12-2011, 03:49 #12
- Join Date
- Aug 2010
- Location
- εδω... εκει... παραπερα...
- Posts
- 2,059
Ολα αυτα τα χρονια δεν εχεις προσπαθησει να καταπιαστεις με καποια δραστηριοτητα, να βγεις απ'το σπιτι σου, να ξεφυγεις, να πας κανενα ταξιδακι...?
Η ανησυχία μοιάζει με την κουνιστή πολυθρόνα. Σε κρατάει απασχολημένο χωρίς να σε πηγαίνει πουθενά.
04-12-2011, 03:53 #13
- Join Date
- Dec 2011
- Posts
- 226
Έχω πάει ταξίδια. Δουλειά όμως δεν έχω ψάξει για να πω την αλήθεια! Εσύ δουλεύεις?
04-12-2011, 04:00 #14
- Join Date
- Aug 2010
- Location
- εδω... εκει... παραπερα...
- Posts
- 2,059
Καλα εμενα ασε με... Καταπιανομαι με πολλα και διαφορα που στο τελος καταληγω να τρεχω και να μην φτανω!
Θα σου προτεινα παντως να επισκεφθεις και καποιον αλλο ψυχολογο. Μην απογοητευεσαι που δεν ταιριαξες με αυτον που πηγες. Ειναι λιγο οπως τους καθηγητες στο σχολειο. Με καποιους ταιριαζαμε και αισθανομασταν οτι παιρναμε απ'αυτους πραγματα κι αλλους δε θελαμε ουτε να τους βλεπουμε! Γενικοτερα ομως να ξερεις οτι απαιτειται και δικη σου ατομικη προσπαθεια περαν του ειδικου!Η ανησυχία μοιάζει με την κουνιστή πολυθρόνα. Σε κρατάει απασχολημένο χωρίς να σε πηγαίνει πουθενά.
04-12-2011, 04:07 #15
- Join Date
- Dec 2011
- Posts
- 226
Ίσως αργότερα να το ξανακοιτάξω το θέμα με τον ψυχολόγο. Προς το παρόν δεν μου βγαίνει! Thanks και πάλι για την ανταπόκριση. Καλό σου βράδυ!
Αλλαγή ψυχιάτρου
28-03-2024, 20:30 in Συζητήσεις Ψυχολογικού Ενδιαφέροντος