Θέλω να ξεπεράσω το χωρισμό και δεν μπορώ!

[anniw]

Είχα μια σχέση 4 χρόνια. Δεν ειχαμε ποτέ ιδιαίτερα προβλήματα ούτε κανέναν μεγάλο καβγά. Το ένα βράδυ ήμασταν μαζί, σχεδιάζαμε τις χριστουγεννιάτικες διακοπές, ψάχναμε για εισιτήρια, ξυπνάμε μαζί το πρωί, όλα καλά, και το μεσημέρι με παίρνει και μου λέει να βρεθούμε γιατί θέλει να χωρίσουμε. Πριν ενάμιση μήνα έγινε.
Και οταν βρεθηκαμε, μου ειπε ότι το σκεφτοταν λίγο καιρό, δεν είχε δειξει κατι βεβαια, ούτε απομακρυνοταν, ούτε ψυχρός ηταν, ούτε με απέφευγε, και αποφασισε οτι δε θελει να εχει σχεση για το επομενο χρονικο διαστημα, ούτε να ασχολειται με γυναίκες, δεν ξερει πού βαδιζει στη ζωή του και νομίζει ότι κατάλαβε ότι τελικά δεν είναι άνθρωπος για σχεση και για γαμους και τα λοιπά.(κανεις δε μιλησε ποτε για γαμο). Επισης μου είπε ότι ήμουν εμπόδιο στην ανεξαρτητοποίησή του κι ετσι ειχε φτασει πανω απο τα 30 να μενει ακομα με τους γονεις του, αν και οικονομικα μπορουσε να μεινει μονος. Τον εμπόδιζα επειδη εγώ έχω σπίτι μονη μου οπότε είχαμε πού να πηγαινουμε, αν δεν ειχαμε χωρο, θα αναγκαζοταν να κανει κατι αυτος. Κι εμποδισα και την καριέρα του γιατι μαζί μου επαναπάυτηκε κι ειχε σταματήσει να ψάχνει για καλύτερη δουλειά. Μου ειπε να μη στενοχωριέμαι, μ αγαπάει και ειναι ερωτευμενος οπως την πρωτη μερα, ειμαι η καλύτερη γυναίκα που θα μπορούσε να έχει δίπλα του, αλλά δε θέλει καμία δίπλα του. πάντα θα νοιάζεται για μενα, να ασχοληθώ με τη δουλεια και τη σχολή μου και να προχωρήσω. Να βρω κι ενα καλό παιδί να παντρευτώ...

Κι εξαφανίστηκε από τη μια στιγμή στην άλλη. Απο εκει που μου εστελνε μηνυματα ή τηλεφωνουσε για να πει καλημερα, καληνυχτα, τι κανει, τι κανω, μεχρι και το ετρωγε... τιποτα!

Τις πρώτες εβδομάδες είχα σοκαριστεί, δεν μπορούσα να κάνω τίποτα. Αρχίζω να ειμαι λίγο καλύτερα, βέβαια εχω αποκτησει μια μονιμη ανησυχια κι αγχος, έπαθα και μια κρίση πανικού, που επηρεάζουν και την υγεια μου εκτός του ότι δε με αφήνουν να ασχοληθώ με τις υποχρεώσεις μου κι όλα πηγαν πολύ πίσω. Σε σημείο να σκέφτομαι να παρατήσω τουλάχιστον τις σπουδές μου.

Θέλω να προχωρήσω, να τα αφήσω πίσω μου και δεν μπορώ. Δε βλέπω καμία βελτίωση, έχω απογοητευτεί!

Φοβάμαι ότι δε θα ξαναεμπιστευτώ ποτέ κανέναν. Όταν κάποιος που σου προσέφερε όλα όσα ήθελες, σου έλεγε και κυρίως σου έδειχνε ότι σε αγαπάει και σε νοιαζεται, φεύγει έτσι... πώς να προχωρήσω μετά; Πώς να είμαι ανέμελη σε μια σχέση; Αν ποτέ κάνω άλλη; Θα είμαι με το μόνιμο φόβο ότι οκ, ειμαστε τέλεια τώρα αλλά΄δεν έχει σημασία, αύριο μπορεί να εξαφανιστεί...

[Remedy]

Είχα μια σχέση 4 χρόνια. Δεν ειχαμε ποτέ ιδιαίτερα προβλήματα ούτε κανέναν μεγάλο καβγά. Το ένα βράδυ ήμασταν μαζί, σχεδιάζαμε τις χριστουγεννιάτικες διακοπές, ψάχναμε για εισιτήρια, ξυπνάμε μαζί το πρωί, όλα καλά, και το μεσημέρι με παίρνει και μου λέει να βρεθούμε γιατί θέλει να χωρίσουμε. Πριν ενάμιση μήνα έγινε.
Και οταν βρεθηκαμε, μου ειπε ότι το σκεφτοταν λίγο καιρό, δεν είχε δειξει κατι βεβαια, ούτε απομακρυνοταν, ούτε ψυχρός ηταν, ούτε με απέφευγε, και αποφασισε οτι δε θελει να εχει σχεση για το επομενο χρονικο διαστημα, ούτε να ασχολειται με γυναίκες, δεν ξερει πού βαδιζει στη ζωή του και νομίζει ότι κατάλαβε ότι τελικά δεν είναι άνθρωπος για σχεση και για γαμους και τα λοιπά.(κανεις δε μιλησε ποτε για γαμο). Επισης μου είπε ότι ήμουν εμπόδιο στην ανεξαρτητοποίησή του κι ετσι ειχε φτασει πανω απο τα 30 να μενει ακομα με τους γονεις του, αν και οικονομικα μπορουσε να μεινει μονος. Τον εμπόδιζα επειδη εγώ έχω σπίτι μονη μου οπότε είχαμε πού να πηγαινουμε, αν δεν ειχαμε χωρο, θα αναγκαζοταν να κανει κατι αυτος. Κι εμποδισα και την καριέρα του γιατι μαζί μου επαναπάυτηκε κι ειχε σταματήσει να ψάχνει για καλύτερη δουλειά. Μου ειπε να μη στενοχωριέμαι, μ αγαπάει και ειναι ερωτευμενος οπως την πρωτη μερα, ειμαι η καλύτερη γυναίκα που θα μπορούσε να έχει δίπλα του, αλλά δε θέλει καμία δίπλα του. πάντα θα νοιάζεται για μενα, να ασχοληθώ με τη δουλεια και τη σχολή μου και να προχωρήσω. Να βρω κι ενα καλό παιδί να παντρευτώ...

Κι εξαφανίστηκε από τη μια στιγμή στην άλλη. Απο εκει που μου εστελνε μηνυματα ή τηλεφωνουσε για να πει καλημερα, καληνυχτα, τι κανει, τι κανω, μεχρι και το ετρωγε... τιποτα!

Τις πρώτες εβδομάδες είχα σοκαριστεί, δεν μπορούσα να κάνω τίποτα. Αρχίζω να ειμαι λίγο καλύτερα, βέβαια εχω αποκτησει μια μονιμη ανησυχια κι αγχος, έπαθα και μια κρίση πανικού, που επηρεάζουν και την υγεια μου εκτός του ότι δε με αφήνουν να ασχοληθώ με τις υποχρεώσεις μου κι όλα πηγαν πολύ πίσω. Σε σημείο να σκέφτομαι να παρατήσω τουλάχιστον τις σπουδές μου.

Θέλω να προχωρήσω, να τα αφήσω πίσω μου και δεν μπορώ. Δε βλέπω καμία βελτίωση, έχω απογοητευτεί!

Φοβάμαι ότι δε θα ξαναεμπιστευτώ ποτέ κανέναν. Όταν κάποιος που σου προσέφερε όλα όσα ήθελες, σου έλεγε και κυρίως σου έδειχνε ότι σε αγαπάει και σε νοιαζεται, φεύγει έτσι... πώς να προχωρήσω μετά; Πώς να είμαι ανέμελη σε μια σχέση; Αν ποτέ κάνω άλλη; Θα είμαι με το μόνιμο φόβο ότι οκ, ειμαστε τέλεια τώρα αλλά΄δεν έχει σημασία, αύριο μπορεί να εξαφανιστεί...

ενταξει, δεν χρειαζεται να πιστευεις ΟΛΑ οσα σου λενε οι αλλοι, οταν προσκρουουν στην κοινη λογικη...
ΔΕΝ ΠΑΙΖΕΙ να ηταν ερωτευμενος και να εφυγε , ετσι απλα...
απλα, δεν παιζει αυτο...
φυσικα μπορει να σε αγαπαει να σε εκτιμαει, να μην εχει χασει το ερωτικο του ενδιαφερον, αλλα ερωτευμενος ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ.
απο μονο του αυτο, μαζι με την απομακρυνση, νομιζω θα αρκουσε για να τον βγαλεις απ το μυαλο σου.

η εξαφανιση, απο πρωι σε μεσημερι, βρωμαει αρκετα. μεχρι που μπορει να του ειπε ναι, καποια καινουρια κατακτηση...

το οτι δεν συζητηθηκε ποτε ο γαμος, δεν εχει ιδιαιτερη σημασια επισης, γιατι στην δικη σας ηλικια (ηλικια "γαμου" ) ο γαμος ειναι ΠΑΝΤΑ στο φοντο μιας μακροχρονιας σχεσης και η δικη σας ηταν ακριβως στην φαση που σκεφτεται κανεις οτι πρεπει να αποφασισει τι συνεχεια θα εχει...
εκει κολλαει και η ευχη για το "καλο παιδι". θεωρει οτι θελεις γαμο, ειτε το ειπες ειτε οχι.

τα περι προσωπικης του προοδου, ηταν ολες τεραστιες δικαιολογιες...
εγκατελειψες εσυ τις σπουδες σου επειδη εισασταν μαζι? πως αυτος αφησε την εξελίξη του, επειδη ειχε μια σχεση?
ο 'δικος του χωρος" μπορει να του ελλειψε γιατι σκεφτηκε οτι θελει να γνωρισει καποια αλλη γυναικα..

αν θελεις την γνωμη μου, πιστευω τα ιδια που σου ειπα και την πρωτη φορα: ο τυπος σκεφτηκε οτι αν συνεχισετε πρεπει να παντρευτειτε και, αν και σε αγαπαει, δεν θεωρει οτι εισαι η γυναικα της ζωης του.
και ΠΟΛΥ πιθανο, μαζι με αυτο, να προεκυψε και καποια περιπετεια με γυναικα.

[Konstantinoss]

Συμφωνώ, δε μπορεί να ήταν ερωτευμένος κ έτσι απλά να έφυγε, απλά βαρέθηκε κ δεν είχε τα κότσια να στο πει.

[anniw]

Για το αν υπήρχε άλλη, ήταν το πρώτο που σκέφτηκα και προσπάθησα να μάθω... Όχι, δεν είχε τουλάχιστον καμία έτοιμη. Τον πρώτο μήνα δεν έβγαινε καν έξω, μόνο στη δουλειά πήγαινε και μετά έμενε σπίτι. (αυτά είναι τα σίγουρα, τα εξακρίβωσα...)
Ήξερα ότι ήταν ευθυνόφοβος κι αναβλητικός, δεν μπορούσε να πάρει αποφάσεις για τη ζωή του, αλλά στο τέλος σχεδόν είπε ότι έφταιγα εγώ.
Ήταν μια ωραία σχέση και με τον τρόπο που την τελείωσε τόσο ξαφνικά κι εξαφανίστηκε, κατέστρεψε ό,τι ωραίο θα μπορούσε να είχε μείνει. Λες και του έκανα το χειρότερο κακό που θα μπορούσε να του συμβεί κι έφυγε ξαφνικά όσο πιο γρήγορα μπορούσε χωρίς να ξανακοιτάξει πίσω.
Τον άφησα κι εγώ, δεν έκανα καμιά προσπάθεια αν και θα το ήθελα. Δεν έχει νόημα.

[Flumen]

Ποτέ δε μπορείς να ψυχολογίσεις με ακρίβεια τον αλλον.
Γιατι μοιάζει παράξενο να τον έπιασαν τα υπαρξιακά του και να μην είχε μυαλό για σχέσεις και τα λοιπά?

Και μετά απο χρόνια σχέσης δε μιλάμε για τον έρωτα του πρωτου μήνα, μιλάμε για αληθινά αισθήματα και βαθιά.
Αν αναρωτιέσαι αν σαγαπάει πάντως θα το δεις αν γυρίσει κάποια στιγμή πίσω σε εσένα, αν ρίξει πέτρα.. τότε όχι, δεν ήταν εντάξει

[Remedy]

....
Τον άφησα κι εγώ, δεν έκανα καμιά προσπάθεια αν και θα το ήθελα. Δεν έχει νόημα.

σαν τι προσπαθεια νομιζεις οτι θα μπορουσες να κανεις? "ντορη μου, μη φευγεις, θα φαρμακωθω?"
νομιζω οτι οταν μας αφηνουν, φευγουμε... οποιαδηποτε επιμονη, εναντια στην θεληση του αλλου, ειναι υποτιμητικη γι αυτον που επιμενει...

[GirlyGirl]

Αννιώ καλησπέρα. Καταλαβαίνω πόσο δύσκολο σου είναι να το ξεπεράσεις όλο αυτό. Δυστυχώς σε καταστάσεις χωρισμού η συνήθεια πονάει περισσότερο από την αγάπη. Εννοώ πως σε πονάει γιατί τον αγαπάς αλλά σίγουρα σε πονάει κ γιατί είχες συνηθίσει να είσαι με αυτόν τον άνθρωπο κ να τον έχεις δίπλα σου, πράγμα λογικό. Θα συμφωνήσω με τα παιδιά...είναι πολύ παράξενο που έφυγε έτσι χωρίς κάποιον ουσιαστικό λόγο. Ίσως να φοβήθηκε όντως τη δέσμευση και να θέλει να κάνει πράγματα χωρίς εσένα πλέον. Να γνωρίσει άλλες γυναίκες πιθανόν, να κάνει καριέρα και γενικά να πραγματοποιήσει τους στόχους του. Μη νιώθεις όμως υπεύθυνη εσύ. Το ότι προσπάθησε να τα ρίξει σε σένα δεν τον τιμά καθόλου. Τι κακό έκανες εσύ? Εσύ απλά τον αγάπησες και είχατε μια σχέση. Το αν επαναπαύτηκε ή δεν κυνήγησε τους στόχους του ειναι δικό του πρόβλημα και λάθος. Αν όσα σου είπε ισχύουν, θα γυρίσει. Και όπως λέει μία λαική ρήση "αν κάποιος θέλει να φύγει άφησέ τον ελεύθερο. Αν γυρίσει, τον έχεις δικό σου, αν δε γυρίσει, δεν τον είχες ποτέ". Βγες, κάνε πράγματα με τους φίλους σου να ξεχαστείς και συνέχισε τη ζωή σου. Προσωπικά στη θέση σου εκτός από πόνο θα ένιωθα και οργή γιατί στο έκρυβε ενώ το σκεφτόταν καιρό... κάνεις καλά που δεν τον κυνηγάς γιατί ίσως καταβάθος αυτό να θέλει. Προχώρησε στη ζωή σου και αν επιστρέψει θα έχεις εσύ το πάνω χέρι!! :)

[ameliari]

Είχα μια σχέση 4 χρόνια. Δεν ειχαμε ποτέ ιδιαίτερα προβλήματα ούτε κανέναν μεγάλο καβγά. Το ένα βράδυ ήμασταν μαζί, σχεδιάζαμε τις χριστουγεννιάτικες διακοπές, ψάχναμε για εισιτήρια, ξυπνάμε μαζί το πρωί, όλα καλά, και το μεσημέρι με παίρνει και μου λέει να βρεθούμε γιατί θέλει να χωρίσουμε. Πριν ενάμιση μήνα έγινε.
Και οταν βρεθηκαμε, μου ειπε ότι το σκεφτοταν λίγο καιρό, δεν είχε δειξει κατι βεβαια, ούτε απομακρυνοταν, ούτε ψυχρός ηταν, ούτε με απέφευγε, και αποφασισε οτι δε θελει να εχει σχεση για το επομενο χρονικο διαστημα, ούτε να ασχολειται με γυναίκες, δεν ξερει πού βαδιζει στη ζωή του και νομίζει ότι κατάλαβε ότι τελικά δεν είναι άνθρωπος για σχεση και για γαμους και τα λοιπά.(κανεις δε μιλησε ποτε για γαμο). Επισης μου είπε ότι ήμουν εμπόδιο στην ανεξαρτητοποίησή του κι ετσι ειχε φτασει πανω απο τα 30 να μενει ακομα με τους γονεις του, αν και οικονομικα μπορουσε να μεινει μονος. Τον εμπόδιζα επειδη εγώ έχω σπίτι μονη μου οπότε είχαμε πού να πηγαινουμε, αν δεν ειχαμε χωρο, θα αναγκαζοταν να κανει κατι αυτος. Κι εμποδισα και την καριέρα του γιατι μαζί μου επαναπάυτηκε κι ειχε σταματήσει να ψάχνει για καλύτερη δουλειά. Μου ειπε να μη στενοχωριέμαι, μ αγαπάει και ειναι ερωτευμενος οπως την πρωτη μερα, ειμαι η καλύτερη γυναίκα που θα μπορούσε να έχει δίπλα του, αλλά δε θέλει καμία δίπλα του. πάντα θα νοιάζεται για μενα, να ασχοληθώ με τη δουλεια και τη σχολή μου και να προχωρήσω. Να βρω κι ενα καλό παιδί να παντρευτώ...

Κι εξαφανίστηκε από τη μια στιγμή στην άλλη. Απο εκει που μου εστελνε μηνυματα ή τηλεφωνουσε για να πει καλημερα, καληνυχτα, τι κανει, τι κανω, μεχρι και το ετρωγε... τιποτα!

Τις πρώτες εβδομάδες είχα σοκαριστεί, δεν μπορούσα να κάνω τίποτα. Αρχίζω να ειμαι λίγο καλύτερα, βέβαια εχω αποκτησει μια μονιμη ανησυχια κι αγχος, έπαθα και μια κρίση πανικού, που επηρεάζουν και την υγεια μου εκτός του ότι δε με αφήνουν να ασχοληθώ με τις υποχρεώσεις μου κι όλα πηγαν πολύ πίσω. Σε σημείο να σκέφτομαι να παρατήσω τουλάχιστον τις σπουδές μου.

Θέλω να προχωρήσω, να τα αφήσω πίσω μου και δεν μπορώ. Δε βλέπω καμία βελτίωση, έχω απογοητευτεί!

Φοβάμαι ότι δε θα ξαναεμπιστευτώ ποτέ κανέναν. Όταν κάποιος που σου προσέφερε όλα όσα ήθελες, σου έλεγε και κυρίως σου έδειχνε ότι σε αγαπάει και σε νοιαζεται, φεύγει έτσι... πώς να προχωρήσω μετά; Πώς να είμαι ανέμελη σε μια σχέση; Αν ποτέ κάνω άλλη; Θα είμαι με το μόνιμο φόβο ότι οκ, ειμαστε τέλεια τώρα αλλά΄δεν έχει σημασία, αύριο μπορεί να εξαφανιστεί...

καλησπέρα !Μήπως τον λέγανε χρήστο..??Πλάκα κάνω.Εζησα παρόμοιο χωρισμό και μου πήρε πάααααρα πολύ καιρό να το ξεπερασω,ακριβώς επειδή δεν είχα ενδείξεις!Πολλές κατηγόριες σου προσάπτει, κατά την γνώμη μου για την δική του ανικανότητα να πάρει την ζωή του στα χέρια του !Αυτά που σου είπε ,είναι πολύ κινηματογραφικά,και πολύ αστεία!Νόμιζα ότι είχαν σταματήσει να χρησιμοποιούν αυτές τις δικαιολογίες ,και ο δικό σου τις είπε όλες μαζί ! Ερωτευμένος ,δεν είναι κορίτσι μου !Και δεν σε αγαπάει πιά ,γιατί δεν φερόμαστε έτσι σε ανθρώπους που αγαπάμε και σεβόμαστε .Πάρα πολλές πιθανότητες να είναι ήδη με άλλη γυναίκα ,για αυτό και εξαφανίστηκε έτσι! Μήν χαλάς την υγεία σου,πάρε τον χρόνο σου να χωνέψεις αυτό που συνέβη,να το αποδεχτείς χωρίς να ρίχνεις όλες τις ευθύνες πάνω σου.Θα προχωρήσεις ,γιατί η ζωή κυλάει και εμείς ακολουθούμε.Μην πιστεύεις και εσύ ότι ακούς ,να είσαι λίγο πιο επιφυλακτική.Καλή δύναμη να εχεις .

[Θεοφανία]

...ανιω...συμφωνώ με ...όλους...:)
Θέλω όμως να σε ρωτήσω κάτι που μου κάνει φοβερή εντύπωση: Μετά από 4 χρόνια με έναν άνθρωπο είναι πολύ δύσκολο να μην έχουμε μάθει έστω τα βασικά γι αυτόν. Κάτσε και σκέψου, σίγουρα σου είχε δείξει σημάδια που προφανώς δεν είδες, είτε γιατί δεν ήθελες, είτε γιατί περίμενες πως θα αλλάξει η κατάσταση.
Θέλω να πω, πως ένας άνθρωπος "ερωτευμένος" που "αγαπάει" τον άλλο, δεν παίρνει τόσο εύκολα μια τέτοια απόφαση.
Προφανώς το σκεφτόταν καιρό και έψαχνε την κατάλληλη στιγμή να το ξεφουρνίσει.

[anniw]

...ανιω...συμφωνώ με ...όλους...:)
Θέλω όμως να σε ρωτήσω κάτι που μου κάνει φοβερή εντύπωση: Μετά από 4 χρόνια με έναν άνθρωπο είναι πολύ δύσκολο να μην έχουμε μάθει έστω τα βασικά γι αυτόν. Κάτσε και σκέψου, σίγουρα σου είχε δείξει σημάδια που προφανώς δεν είδες, είτε γιατί δεν ήθελες, είτε γιατί περίμενες πως θα αλλάξει η κατάσταση.
Θέλω να πω, πως ένας άνθρωπος "ερωτευμένος" που "αγαπάει" τον άλλο, δεν παίρνει τόσο εύκολα μια τέτοια απόφαση.
Προφανώς το σκεφτόταν καιρό και έψαχνε την κατάλληλη στιγμή να το ξεφουρνίσει.

Πραγματικα δεν καταλαβα κατι. Και ημασταν απο τα ζευγαρια που υποτιθεται ¨επικοινωνουσαμε"... Μερικες φορές ηταν προβληματισμενος με τη δουλειά ή γενικότερα και μου έλεγε ότι ευτυχώς που μέσα σε όλα αυτά έχει κι εμένα! Τον τελευταίο καιρό είχε αρχίσει να ξανακαπνίζει, έπινε λίγο περισσότερο, έλεγε διάφορα ότι θέλει να κάνει κανα δυο τατουάζ, να βάλει σκουλαρίκια... Το έβλεπα ότι περνούσε μια "κρίση', αλλά όποτε συζητούσαμε που έλεγε ότι είναι τυχερός που με έχει δίπλα του κλπ. Δεν επιχειρησε ποτέ να απομακρυνθεί, ούτε ηταν ψυχρος μαζι μου, δεν άλλαξε τιποτα στη στάση του απέναντί μου.
Οταν τον γνωρισα έλεγε οτι δεν ειναι ανθρωπος των σχεσων, η μονη "σοβαρη" του σχεση ειε κρατησει 1,5 χρονο κι αυτη ηταν απο αποσταση. Αλλα μετα διαπιστωσε και διαπιστωσα οτι δεν ηταν ετσι. Γενικα ειχε στο μυαλο του μια συγκεκριμενη εικονα για τον εαυτο του, του ανεξαρτητου αντρα που δεν τον ενδιαφερει και πολυ η σχεση, ουτε να επενδυει σε αυτη, αλλα στην πορεια και στην πραξη αποδειχτηκε οτι δεν ηταν ετσι. Ηθελε απο μονος του να περναμε οσο περισσοτερο χρονο γινεται μαζι, μου εστελνε συνεχεια μηνυματα με καληνυχτες, καλημερες, με επαιρνε τηλεφωνο ακομα και για να μου πει τι θα φαει, μου επαιρνε λουλουδια... Ηταν απο την αρχη μεχρι το τελος πολυ τρυφερος κι εκδηλωτικος.

Και ξαφνικα θυμηθηκε την παλια του θεωρια, οτι δεν ειναι ανθρωπος των σχεσεων, ειναι της καριερας, θελει να ασχοληθει με τη δουλεια του και να κανει πραγματα γι αυτον και μονο, να πηγαινει γυμναστηριο, λες και τον εμποδισα, να μεινει επιτελους μονος του κλπ....

[marian_m]

Μάλλον του τελείωσε ο έρωτας. Και δεν είναι εύκολο ούτε ωραίο να σου το πει στα μούτρα. Το λέει έμμεσα λοιπόν, θέλει να αλλάξει ζωή.
Και η καινούργια του ζωή δεν σε συμπεριλαμβάνει.
Αυτό καταλαβαίνω εγώ. Συχνά, όταν γυρίζουμε σελίδα κάνουμε αλλαγές στη ζωή μας και στην εμφάνισή μας.

[Karisha]

Δεν εχει σημασια γιατι εφυγε,εφυγε και τελειωσε εδω. Τελος. Τωρα πρεπει να δεις εσυ τι θα κανεις,οχι μονο για να μην συνεχισεις να στεναχωριεσαι,αλλα για να χρησιμοποιησεις αυτη την εμπειρια για να γινεις πιο σωστη,πιο δυνατη και καλυτερος ανθρωπος. Μετα απο τοσα σκατα που εχω φαει αυτη ειναι η μονη διεξοδος.

Ο Νιτσε ελεγε κατι πολυ σωστο,που αργοτερα το αγαπησε και ο Καζαντζακης και στηριξε ολοκληρο βιβλιο σε αυτο,τον Ζορμπα.
"Ο μονος ανθρωπινος δρομος για την σωτηρια ειναι να μετουσιωνεις το αναποφευκτο σε δικη σου,λευτερη βουληση" Και αν συμπληρωσεις και μια αλλη,διασημη πλεον,φραση του Νιτσε "Ο,τι δε σε σκοτωνει,σε κανει πιο δυνατο" εχεις μια ολοκληρωμενη συνταγη για να βγεις νικητρια,σε ο,τι κι αν σου τυχει,ο,τι κι αν σου κανουν.

Δεν εχουν σημασια τα γεγονοτα που θα σου τυχουν,οσο ασχημα κι αν ειναι,γιατι η ζωη αυτο ειναι. Και το λαθος που κανουμε ειναι να εστιαζουμε στα γεγονοτα,ενω δεν σκεφτομαστε ποσο δυσκολα εχουμε ακομα να αντιμετωπισουμε. Το σωστο ειναι να επικεντρωνομαστε στο ΓΙΑΤΙ αντιδρουμε τοσο ασχημα σε αυτα και τα αφηνουμε να μας καταβαλουν,ενω μπορουμε να τα χρησιμοποιησουμε για να γινουμε καλυτεροι.

Ο,τι εγινε εγινε,τελειωσε. ΑΚΟΜΑ κι αν γυρνουσε ολα οσα ειχατε εχουν σπασει. Ο μονος τροπος για να το νικησεις ολο αυτο,ειναι να να βρεις τον εαυτο σου που εχεις χασει,γιατι ολοι χανουμε ενα κομματι του εαυτου μας σε μια σχεση,και να τον κανεις καλυτερο. Μην αφηνεις απλα τα συναισθηματα να ερχονται και να σε καταβαλουν ετσι απλα,αλλα διοχετευσε τα σε κατι ομορφο,χρησιμοποιησε τα,οχι να τα αφηνεις να σε χρησιμοποιουν.

Εγω καθε φορα που χωριζα νομιζα οτι θα πεθανω,δε μπορεις να φανταστεις. Αλλα μετα απο λιγο σιγα σιγα εμπαινα σε μια αλλη φαση,οπου εβρισκα τον εαυτο μου και μου αρεσε,και καθε φορα εκανα αυτα που σου ελεγα παραπανω. Και τωρα κοιταω πισω και ειμαι γαληνια,δεν κραταω κακια σε κανεναν,με εκαναν χωρις να το ξερουν πολυ καλυτερο ανθρωπο.

[Θεοφανία]

Πραγματικα δεν καταλαβα κατι. Και ημασταν απο τα ζευγαρια που υποτιθεται ¨επικοινωνουσαμε"... Μερικες φορές ηταν προβληματισμενος με τη δουλειά ή γενικότερα και μου έλεγε ότι ευτυχώς που μέσα σε όλα αυτά έχει κι εμένα! Τον τελευταίο καιρό είχε αρχίσει να ξανακαπνίζει, έπινε λίγο περισσότερο, έλεγε διάφορα ότι θέλει να κάνει κανα δυο τατουάζ, να βάλει σκουλαρίκια... Το έβλεπα ότι περνούσε μια "κρίση', αλλά όποτε συζητούσαμε που έλεγε ότι είναι τυχερός που με έχει δίπλα του κλπ. Δεν επιχειρησε ποτέ να απομακρυνθεί, ούτε ηταν ψυχρος μαζι μου, δεν άλλαξε τιποτα στη στάση του απέναντί μου.
Οταν τον γνωρισα έλεγε οτι δεν ειναι ανθρωπος των σχεσων, η μονη "σοβαρη" του σχεση ειε κρατησει 1,5 χρονο κι αυτη ηταν απο αποσταση. Αλλα μετα διαπιστωσε και διαπιστωσα οτι δεν ηταν ετσι. Γενικα ειχε στο μυαλο του μια συγκεκριμενη εικονα για τον εαυτο του, του ανεξαρτητου αντρα που δεν τον ενδιαφερει και πολυ η σχεση, ουτε να επενδυει σε αυτη, αλλα στην πορεια και στην πραξη αποδειχτηκε οτι δεν ηταν ετσι. Ηθελε απο μονος του να περναμε οσο περισσοτερο χρονο γινεται μαζι, μου εστελνε συνεχεια μηνυματα με καληνυχτες, καλημερες, με επαιρνε τηλεφωνο ακομα και για να μου πει τι θα φαει, μου επαιρνε λουλουδια... Ηταν απο την αρχη μεχρι το τελος πολυ τρυφερος κι εκδηλωτικος.

Και ξαφνικα θυμηθηκε την παλια του θεωρια, οτι δεν ειναι ανθρωπος των σχεσεων, ειναι της καριερας, θελει να ασχοληθει με τη δουλεια του και να κανει πραγματα γι αυτον και μονο, να πηγαινει γυμναστηριο, λες και τον εμποδισα, να μεινει επιτελους μονος του κλπ....

Ξέρεις, είναι από τις περιπτώσεις που όλοι λίγο-πολύ έχουμε περάσει: φτάνει η σχέση στο τελος, ολοκληρώνει την πορεία της και κει ερχόμαστε αντιμέτωποι στο αν θα πάμε ένα βήμα παρακάτω ή θα χωρίσουμε. Προφανώς αυτός, έκανε το δεύτερο.
Μόλις ηρεμήσεις από το σοκ του χωρισμού και βρεις το δρόμο σου, θα ανακαλύψεις όσο σκληρό και αν σου ακούγεται τώρα, πως ήταν η πιο σωστή απόφαση, ακόμη και αν την πήρε αυτός.
Φαντάζεσαι να συνεχίζατε και εκτός από τα τατουάζ να έβρισκε και κάτι άλλο για να συμπληρώσει την ανανέωση του?

[Blue1]

Συμφωνώ με όλα

[Blue1]

Το αποτέλεσμα μετράει: χωρίσατε με δική του θέληση και έριξε μαύρη πέτρα. Το μόνο που έχω είναι να σου ευχηθώ είναι να τον ξεπεράσεις. Συνήθως δεν γυρίζουν τέτοιοι άνθρωποι και αν γυρίσουν σε κάποιες περιπτώσεις για κάποιο συμφεροντολογικό κριτήριο θα είναι.
Καλό θα ήταν να προγραμματίσεις τον εαυτό σου στο να μην το θέλει. Κάθε βράδυ πριν κοιμηθείς θα χαλαρώνεις και εκεί που θα είσαι σε βαθιά χαλάρωση θα επαναλαμβάνεις νοερά στον εαυτό σου" όπως αυτός δεν ενδιαφέρεται για μένα, έτσι και γω δε δίνω δεκάρα γι΄ αυτόν, είναι λίγος για μένα" μέχρι να απομυθοποιηθεί τελείως, να τον θεωρήσεις λίγο και να προχωρήσεις.
Και επίσης πολύ με τις ανάγκες του ασχολείσαι. Δε πρέπει να σ΄ ενδιαφέρουν οι ανάγκες του παρά μόνο οι δικές σου ανάγκες. Και αν σου ικανοποεί κάποιες από αυτές τότε έχει καλώς. Αλλιώς σουτ!