Έμ, έλα που δε θέλω...

[Flumen]

Χμ...

Γνώμη μου, εφόσον μοιράζεσαι τη ζωή σου με κάποιον, για να συνεχίσει ομαλά και χωρίς παρεξηγήσεις, οφείλεις να μοιραστείς και σημαντικά κομμάτια του παρελθόντος. Και είναι πολύ σημαντικό το οτι είχες κάνει γάμο και είχες ( :( ) ένα παιδί. Γιατί στην περίπτωση που γυρίσεις και πεις ''Κοιτα, εγω δε θέλω παιδιά'' θα βγάλει συμπεράσματα χωρίς να γνωρίζει πραγματικά τους λόγους. Σεβαστή η επιθυμία κάποιου που δε θέλει να τεκνοποιήσει, ακόμα πιο σεβαστή η επιθυμια κάποιου που δε θέλει παιδιά συν εξαιτίας άσχημου παρελθόντος...

Κάνε αυτό που νιώθεις. Αν δε το νιώθεις να ''συμβιβαστείς'' για χάρη της σχέσης και του μικρού, να μη το κάνεις.
Αν και ο ερχομός ενός παιδιού, πιστεύω, μόνο καλό μπορεί να κάνει.

Στην περίπτωση που αδυνατείς να δεις ένα μέλλον με ένα παιδί, πρέπει να του ξεκαθαρίσεις πως ήταν δική του η απόφαση και ευθύνη να το υιοθετήσει, κάτι που εσένα δε σε βαραίνει ούτως ή αλλως ηθικά.

[Lou!]

ροκ, να κατσεις να σκεφτεις ποια ειναι τα θελω σου κ μεχρι που μπορεις να κανεις υποχωρησεις. να αφουγκραστεις τις επιθυμιες, τα συναισθηματα σου, τις αντοχες σου, τις αδυναμιες σου κ να αποφασισεις με βαση αυτα.

γιατι εσυ εισαι σε αυτη την κατασταση κ εσυ θα λουστεις την κατασταση κ τις συνεπειες.

αν πχ πεις ναι, επειδη καποιος αλλος, αν βρισκοταν στη θεση σου, θα γουσταρε να υιοθετησει το μωρο, εσυ θα εισαι του χρονου σε αυτη τη θεση, κ οχι ο αλλος. κ αν εσυ "τα παιξεις", εσυ θα θυμωσεις κ θα λουστεις τις συνεπειες, οχι ο αλλος (που μπορει πραγματι κ να την εβρισκε τη φαση, καθως ο αλλος ειναι καποιος αλλος ανθρωπος με διαφορεικες επιθυμιες, διαφορετικες αντοχες, διαφορετικα βιωματα απο εσενα).

αν εσυ πεις ναι τωρα, οχι γιατι γουσταρεις, αλλα ως μια καταπιεστικη θυσια για τον συντροφο σου, κ αν αυριο δεν περπατησει καλα το στορι, πιθανως θα θυμωσεις μαζι του που εμπλεξες σε αυτη την κατασταση κ θα τοτε θα ειναι τα πραγματα πιο πολυπλοκα κ θα εχεις κ το μωρο κ μπορει να στραβωσει κ η σχεση σου.

βεβαια κ αυτο ειναι ενα φανταστικο σεναριο.
η ζωη ειναι παντα και απροβλεπτη.
μπορει ο,τι κ να αποφασισεις τωρα, τελικα τα πραγματα να ερθουν πολυ διαφορετικα κ απροβλεπτα. κανεις δεν γνωριζει.

οποτε το καλυτερο ειναι κατα τη γνωμη μου να απαντησεις τωρα αυτο που τωρα νιωθεις, κ μεχρι εκει που μπορει να παρθει καποια αποφαση.

οποτε μπορεις να του πεις πως νιωθεις για ολη αυτη την κατασταση, κ μετα θα δεις πως θα το παρει κ τι θα απαντησει κ αυτος. θα ηταν πιθανον πολυ ωφελιμο κ για τους δυο σας, να κανετε μια κουβεντα ειλικρινη για το πώς νιωθετε, τι σκεφτεστε πανω σε ολο αυτο κ να μοιραστειτε σκεψεις κ συναισθηματα. ισως ετσι να προκυψει καποια μεσοβεζικη λυση.

παντως νομιζω οτι ειναι παγιδα να παρεις αποφαση με βαση τι θα εκαναν διαφορετικοι ανθρωποι στη θεση σου. γιατι οι αλλοι απαντουν πολυ συχνα με βαση τις δικες τους επιθυμιες κ οχι με βαση τις δικες σου! :)

καλη αποφαση ευχομαι! :)

[babel]

Θέλω να πω Babel πως εφόσον ούτως ή άλλως δε μπορώ να τεκνοποιήσω, ποιός ο λόγος να μάθαινε τον ατυχή έγγαμο βίο μου;... με αυτή την έννοια. Επειδή με τα χρόνια όντως δεν ένιωσα να θέλω παιδιά, του είπα ένα απλό "δε θέλω να κάνω παιδιά" και πέρασε στην ιστορία χωρίς πολλά - πολλά... είχα τους λόγους μου... μοιάζουν λίγο με αυτούς της κοπέλας που έβαλε θρεντ για το βιασμό της... μη πω πως είναι και πανομοιότυποι δηλαδή...

Οι λογοι ειναι πολλοι.Δε μπορω να σου πω ομως οτι κανεις λαθος γιατι και γω μαλλον αυτο θα εκανα.
Αυτο δε σημαινει ομως οτι το θεωρω και σωστο.Μου φαινεται δλδ σα δικαιολογια το " εφόσον ούτως ή άλλως δε μπορώ να τεκνοποιήσω...".
Σαν να μη το εχεις ξεπερασει δλδ και το χρησιμοποιεις ωστε να μη χρειαστει να το "ξαναζησεις" εξιστορωντας το στον συντροφο.

[Lou!]

επισης δε νομιζω οτι χρειαζεται να τα λεμε ολα στο συντροφο μας χαρτι κ καλαμαρι κ ειδικα αν δεν το νιωθουμε, κ αν ειναι μια ιστορια του παρελθοντος που δεν εχει σε τιποτα να κανει με αυτον.

[RockElCasbah]

Ευχαριστώ που τοποθετείστε. Θα την κάνω για λίγο για να κοιμηθώ. Είναι η πρώτη φορά που με δυσαρεστεί το ξύπνημα στις 5. Γαμημένα συναισθηματικά φορτία... θα επανέλθω για να σχολιάσω. Μερσώ και πάλι!

[Karisha]

RockElCasbah

δε θα μεγαλωσει με 800 ατομα,αλλα ακομα και με 800 ατομα να μεγαλωσει ειναι οι συγγενεις του,μια χαρα θα ειναι. δεν ειναι ουτε γατι ουτε σκυλι το παιδι,θελει αφιερωση ζωης. κι εσυ απ'οσο καταλαβα δε θες να αφιερωσεις τη ζωη σου σε ενα παιδι,την εχεις βρει εκει με τα ζωακια,το σπιτακι και τη φυση σε παραδεχομαι.

γιατι μην εχεις την εντυπωση οτι αν ερθει το μωρο εκει θα εχεις χρονο για τα ζωα η ο,τι κανεις,θα εισαι με το μωρο.

κι αν "την βαρεσει" σε κανα συγγενη εκει και θελει μετα να το παρει αυτος,ενω εσυ εχεις φτυσει αιμα?

ξεμπλεξες μια φορα απο μια κατασταση και τωρα εισαι κομπλε με το σπιτακι σου και ολα στην ησυχια σου,και πας να μπλεξεις παλι. ΕΚΤΟΣ ΑΝ ΘΕΣ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ.

[Instant]

Έιβη, μαύρη Ίρις η όπως αλλιώς σε λένε.. τελικά τι αποφάσισε η μεγαλειότητα σου (το λέω για αστείο το μεγαλειότητα μην μου θυμώσεις :( Κρίμα είναι πάντως να κλείνεις με αυτό το τρόπο τα μάτια στην πραγματικότητα... όπως κάνεις με το θέμα αυτό.

[marian_m]

Δεν θα κάνεις τίποτα που δε θέλεις. Συμφωνώ με τη Lou! Και επειδή είμαι από αυτές που δεν ήθελα ούτε θέλω παιδιά, μπορώ να σε καταλάβω. Και δεν είμαι σίγουρη ότι κι ο φίλος σου έχει συνειδητοποιήσει τι πάει να κάνει, μάλλον δίνει μια υπόσχεση συναισθηματιά φορτισμένος.
Αν δεν υπήρχες εσύ και ήταν μόνος του, θα έπαιρνε μια τέτοια απόφαση? Ή στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό σε σένα, γιατί κακά τα ψέματα,
το βάρος τελικά σ' εσένα θα πέσει. Όταν μάλιστα πρόκειται για κάποιον που δεν ήθελε παιδιά αλλά του προέκυψαν.
Αυτό που νομίζω ότι θα έκανα εγώ, είναι να του ξεκαθαρίσω ότι δεν είμαι διατεθημένη να αναλάβω τέτοια ευθύνη. Εκεί θα έπρεπε να αποφασίσει αν μπορεί και θέλει να μεγαλώσει μόνος του ένα παιδί, πράγμα που σημαίνει ότι δεν θα ήταν δυνατό να συζήσουμε.
Και μην ξεχνάς ότι σε καμιά περίπτωση δε σημαίνει αυτό ότι τον αγαπάς λιγότερο απ' ότι αν δεχόσουν ένα ουρανοκατέβατο παιδί. Γιατί μπορεί να τεθεί κι αυτό σαν θέμα από την πλευρά του.
Δύσκολη κατάσταση.

[Lou!]

Έιβη, μαύρη Ίρις η όπως αλλιώς σε λένε.. τελικά τι αποφάσισε η μεγαλειότητα σου (το λέω για αστείο το μεγαλειότητα μην μου θυμώσεις :( Κρίμα είναι πάντως να κλείνεις με αυτό το τρόπο τα μάτια στην πραγματικότητα... όπως κάνεις με το θέμα αυτό.

θες να στο δωσουμε εσενα το μωρο να το ξεσκατιζεις εσυ;
αφου δειχνεις τοσο προθυμος; :)

[path]

καλα κανεις και δεν θες ενα μωρο, Γιατι οταν μεγαλωσει θαναι πιο ευτυχισμενο που δεν μεγαλωσε με μια θεια που αγαπαει περισσοτερο τα τετραποδα της ....

[RockElCasbah]

Καλημέρα. Θά 'θελα να σχολιάσω έναν - έναν ξεχωριστά.

Ioannis2: "Το να επιλέξεις ζωη στη φύση με ζωα για συντροφιά αποκλειστικα, τωρα μπορεί να γεμίζει, δεν είναι απόλυτο ότι θα ισχύει το ίδιο και στο μακρυνό μέλλον όταν δλδ θα ναι ήδη αργα για άλλες επιλογές. Άμα επιλέξουμε ανθρώπους που μας αγαπάνε απίθανο κάποτε να αλλάξουμε γνωμη που τους επιλέξαμε αντι για καποιο άλλο τροπο ζωής. Κι απ τα γραφομενα σου βγάζω ότι κατα βαθος είσαι πολύ ευτυχισμένη με το πως σου ηρθαν τα πράγματα.".

Γιάννη, στην περίπτωσή μου, το πράμα συμβαίνει λίγο αντίστροφα σε σχέση με την περιγραφή σου. Καταρχήν δε σκέφτομαι το "μακρινό μέλλον". Είναι μια σκέψη που την έχω εγκαταλείψει ανεπιστρεπτί. Παλιότερα μου δημιουργούσε τρομερό άγχος και βρίσκω πως δεν έχουν νόημα τέτοια σκεπτικά με μακροπρόσθεσμους στόχους αν θέλεις. Για μένα είναι κατάληξη αυτός ο τρόπος ζωής, όχι δοκιμή. Δεν είμαι ούτε σε ηλικία για δοκιμές, αλλά όπως ξαναείπα, δε διαθέτω τις ανάλογες αντοχές. Ευτυχής νιώθω για πολλά πράματα, αλλά όχι για το πώς έρχονται τα πράματα τώρα. Τουναντίον, αλλά έτσι κι αλλιώς θα περάσει κι αυτό όπως περνάνε όλα. Με τί είδους απώλειες;... χμμ, θα δείξει. Πολλές φορές η πραγματικότητα μπαίνει σα το νερό στο αυλάκι από μόνη της. Είναι το "θα γίνει αυτό που ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ να γίνει", και πιστεύω πολύ σε αυτή τη ρήση. Είτε θα με ευχαριστεί αυτό που θα συμβεί, είτε όχι.

Καρίσα και Στρείδι σας απάντησα χθες. Ας μην επαναληφθώ. Συμφωνώ με όσα λέτε. Αλλά στην περίπτωσή μου, όπως διαπιστώσατε, υπάρχουν κάποια στοιχεία εντόνως... αποτρεπτικά για μια τόσο μεγάλη απόφαση.

babel: "Εχω την εντυπωση πως οσοι επιλεγουν να μην κανουν παιδια το μετανιωνουν οταν μεγαλωσουν αρκετα.
Βεβαια ο καθενας δικαιουται να ζησει τη ζωη του συμφωνα με τις δικες του επιλογες.
Δυσκολη αποφαση πολυ..".

Ναι, είναι πολλοί οι άνθρωποι που μετανιώνουν αργότερα. Αλλά μάλλον με "σώζει" το ότι δεν ανήκω σε αυτή τη μερίδα. Αν είχα νιώσει την ανάγκη να (ξανά)κάνω παιδί, θαρρώ πως θα το είχα πράξει στα προηγούμενα χρόνια. Γιατί να αφήσω να φτάσω σχεδόν 41;... χαίρομαι όταν βλέπω μαμάδες με ενέργεια και διάθεση - ακόμη και μεγαλύτερες από μένα - αλλά δε θα μπορούσα να είμαι κάπως έτσι. Και ποτέ δε ξεχνάω πως έχω ιστορικό αλκοολισμού. Ευτυχώς που δεν έκανα καμιά μαλακία μέσα σε αυτό το διάστημα θα έλεγα, λολ!...

Νατάσα: "Γνώμη μου, εφόσον μοιράζεσαι τη ζωή σου με κάποιον, για να συνεχίσει ομαλά και χωρίς παρεξηγήσεις, οφείλεις να μοιραστείς και σημαντικά κομμάτια του παρελθόντος. Και είναι πολύ σημαντικό το οτι είχες κάνει γάμο και είχες ( ) ένα παιδί. Γιατί στην περίπτωση που γυρίσεις και πεις ''Κοιτα, εγω δε θέλω παιδιά'' θα βγάλει συμπεράσματα χωρίς να γνωρίζει πραγματικά τους λόγους. Σεβαστή η επιθυμία κάποιου που δε θέλει να τεκνοποιήσει, ακόμα πιο σεβαστή η επιθυμια κάποιου που δε θέλει παιδιά συν εξαιτίας άσχημου παρελθόντος...".

Νατάσα σαφώς και συμφωνώ πως καλό είναι να μοιραζόμαστε κομμάτια παρελθόντος. Αλλά όχι τα πάντα, κυρίως όταν δε συντρέχει λόγος. Μα όπως έγραψα και πιο μπροστά, το "δε θέλω παιδιά" ειπώθηκε από μένα αφού είχε τοποθετηθεί πρωτύτερα ο ίδιος πάνω σε αυτό. Δεν έβγαλε κανείς μας συμπεράσματα για τον άλλο. Απλά έτυχε να συμφωνούμε στο ζήτημα αυτό. Δεν υπήρχε λόγος για επέκταση. Σου ξαναθυμίζω πως σε μένα υπάρχει και το "δε μπορώ βιολογικά να κάνω παιδιά". Το γνωρίζει και αυτό, οπότε έληξε από μόνη της η συζήτηση και δε ξανάγινε ποτέ από τότε. Όταν χρειάστηκε να αναβιώσω καταστάσεις, σαφώς και μπήκα στη διαδικασία. Αλλά με τον ψυχαναλυτή μου και για καλό δικό μου. Δε βρήκα ποτέ λόγο να "βαρύνω" συναισθηματικά τον δικό μου άνθρωπο. Ας πούμε πως δεν έχει το ταλέντο ή τη γνώση να επεξεργαστεί κάτι που θα του πετάξω στο κεφάλι... και τί κάνουμε τότε;... μια τρύπα στο νερό μάλλον, λολ...:)...

"Στην περίπτωση που αδυνατείς να δεις ένα μέλλον με ένα παιδί, πρέπει να του ξεκαθαρίσεις πως ήταν δική του η απόφαση και ευθύνη να το υιοθετήσει, κάτι που εσένα δε σε βαραίνει ούτως ή αλλως ηθικά.".

Αυτό είναι το μόνο σίγουρο και διαπιστωμένο. Δυστυχώς αδυνατώ. Άχ,... με περιμένει πάλι η... Μπακουριά, ανάθεμα την τύχη μου!... δε βαριέσαι. Είπαμε, θα γίνει αυτό που είναι να γίνει.

[RockElCasbah]

ροκ, να κατσεις να σκεφτεις ποια ειναι τα θελω σου κ μεχρι που μπορεις να κανεις υποχωρησεις. να αφουγκραστεις τις επιθυμιες, τα συναισθηματα σου, τις αντοχες σου, τις αδυναμιες σου κ να αποφασισεις με βαση αυτα.

γιατι εσυ εισαι σε αυτη την κατασταση κ εσυ θα λουστεις την κατασταση κ τις συνεπειες.

αν πχ πεις ναι, επειδη καποιος αλλος, αν βρισκοταν στη θεση σου, θα γουσταρε να υιοθετησει το μωρο, εσυ θα εισαι του χρονου σε αυτη τη θεση, κ οχι ο αλλος. κ αν εσυ "τα παιξεις", εσυ θα θυμωσεις κ θα λουστεις τις συνεπειες, οχι ο αλλος (που μπορει πραγματι κ να την εβρισκε τη φαση, καθως ο αλλος ειναι καποιος αλλος ανθρωπος με διαφορεικες επιθυμιες, διαφορετικες αντοχες, διαφορετικα βιωματα απο εσενα).

αν εσυ πεις ναι τωρα, οχι γιατι γουσταρεις, αλλα ως μια καταπιεστικη θυσια για τον συντροφο σου, κ αν αυριο δεν περπατησει καλα το στορι, πιθανως θα θυμωσεις μαζι του που εμπλεξες σε αυτη την κατασταση κ θα τοτε θα ειναι τα πραγματα πιο πολυπλοκα κ θα εχεις κ το μωρο κ μπορει να στραβωσει κ η σχεση σου.

βεβαια κ αυτο ειναι ενα φανταστικο σεναριο.
η ζωη ειναι παντα και απροβλεπτη.
μπορει ο,τι κ να αποφασισεις τωρα, τελικα τα πραγματα να ερθουν πολυ διαφορετικα κ απροβλεπτα. κανεις δεν γνωριζει.

οποτε το καλυτερο ειναι κατα τη γνωμη μου να απαντησεις τωρα αυτο που τωρα νιωθεις, κ μεχρι εκει που μπορει να παρθει καποια αποφαση.

οποτε μπορεις να του πεις πως νιωθεις για ολη αυτη την κατασταση, κ μετα θα δεις πως θα το παρει κ τι θα απαντησει κ αυτος. θα ηταν πιθανον πολυ ωφελιμο κ για τους δυο σας, να κανετε μια κουβεντα ειλικρινη για το πώς νιωθετε, τι σκεφτεστε πανω σε ολο αυτο κ να μοιραστειτε σκεψεις κ συναισθηματα. ισως ετσι να προκυψει καποια μεσοβεζικη λυση.

παντως νομιζω οτι ειναι παγιδα να παρεις αποφαση με βαση τι θα εκαναν διαφορετικοι ανθρωποι στη θεση σου. γιατι οι αλλοι απαντουν πολυ συχνα με βαση τις δικες τους επιθυμιες κ οχι με βαση τις δικες σου! :)

καλη αποφαση ευχομαι! :)

Πόσο δίκιο έχεις... και φαντάσου, είμαι και έντονα παρορμητικός άνθρωπος. Ευτυχώς το έχω... δαμάσει και αυτό τον τελευταίο καιρό. Ναι, ο καθένας θα αντιδρούσε ανάλογα με τα βιώματά του. Το μόνο σίγουρο επίσης. Είναι πολλές οι φορές στη ζωή μας που κάνουμε πράματα επειδή έτσι "είθισται" ή γιατί "αφού το κατάφεραν άλλοι, θα το κάνω κι εγώ"... μακάρι να ήταν έτσι πάντα. Αλλιώς τα καταφέρνουμε σε κάτι όταν είμαστε 20, αλλιώς στα 40 - για το ίδιο - κι αλλιώς στα 187, λολ...:)...

[RockElCasbah]

Δεν θα κάνεις τίποτα που δε θέλεις. Συμφωνώ με τη Lou! Και επειδή είμαι από αυτές που δεν ήθελα ούτε θέλω παιδιά, μπορώ να σε καταλάβω. Και δεν είμαι σίγουρη ότι κι ο φίλος σου έχει συνειδητοποιήσει τι πάει να κάνει, μάλλον δίνει μια υπόσχεση συναισθηματιά φορτισμένος.
Αν δεν υπήρχες εσύ και ήταν μόνος του, θα έπαιρνε μια τέτοια απόφαση? Ή στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό σε σένα, γιατί κακά τα ψέματα,
το βάρος τελικά σ' εσένα θα πέσει. Όταν μάλιστα πρόκειται για κάποιον που δεν ήθελε παιδιά αλλά του προέκυψαν.
Αυτό που νομίζω ότι θα έκανα εγώ, είναι να του ξεκαθαρίσω ότι δεν είμαι διατεθημένη να αναλάβω τέτοια ευθύνη. Εκεί θα έπρεπε να αποφασίσει αν μπορεί και θέλει να μεγαλώσει μόνος του ένα παιδί, πράγμα που σημαίνει ότι δεν θα ήταν δυνατό να συζήσουμε.
Και μην ξεχνάς ότι σε καμιά περίπτωση δε σημαίνει αυτό ότι τον αγαπάς λιγότερο απ' ότι αν δεχόσουν ένα ουρανοκατέβατο παιδί. Γιατί μπορεί να τεθεί κι αυτό σαν θέμα από την πλευρά του.
Δύσκολη κατάσταση.

Επειδή έτσι κι αλλιώς φαίνεται το πώς θα καταλήξει όλο αυτό, αν μη τί άλλο, ελπίζω να μη συμβεί - έστω - αυτό που λες στο τέλος. Να τεθεί δλδ θέμα τύπου "δε τον αγαπώ αρκετά". Δε νομίζω πως η αγάπη έχει μέτρο, "λίγο - πολύ". Ή αγαπάς ή όχι. Δε νομίζω πως θα μπει τέτοιο θέμα. Μπορεί να μη γνωρίζει όλους τους λόγους για τους οποίους εγώ μπορεί να νιώθω πλέον πιο εξαντλημένη ή κουρασμένη από τον ίδιο ή από άλλες γυναίκες... αλλά σίγουρα είναι κάτι που και το βλέπει και το αντιλαμβάνεται αρκετά συχνά.

[RockElCasbah]

καλα κανεις και δεν θες ενα μωρο, Γιατι οταν μεγαλωσει θαναι πιο ευτυχισμενο που δεν μεγαλωσε με μια θεια που αγαπαει περισσοτερο τα τετραποδα της ....

Αν το θέμα ήταν έτσι ξεκάθαρο και απλό - όπως το θέτεις - σαφώς και δε θα είχα φτιάξει το θρεντ Παθ. Δε θα είχε λόγο ύπαρξης γιατί η επιλογή θα ήταν πανεύκολη. Προφανώς για λόγους που εσύ ξέρεις, παρέβλεψες όλα τα στοιχεία που έθεσα επί τάπητος. Όπως και νά 'χει, ευχαριστώ για τη συμμετοχή σου.

Καλημέρα και μερσώ για το χρόνο σας!...:)... η σούπα σα να άρχισε να πήζει λίγο. Πάμε παρακάτω τώρα κι ο Θεός χορηγός...:)...

[Instant]

θες να στο δωσουμε εσενα το μωρο να το ξεσκατιζεις εσυ;
αφου δειχνεις τοσο προθυμος; :)

Όχι ευχαριστώ. Το μωρό πρέπει να είναι κοντά στους βιολογικούς τους γονείς εφόσον αυτοί ζουν.