ΠΟΣΗ ΑΓΑΠΗ ΑΓΟΡΑΣΑΜΕ ΣΗΜΕΡΑ?

[Kat711]

Αντικαναλωτικό κείμενο που υπογράφουν η Κατάληψη Δράκα και η Αναρχική Ομάδα Cumulonimbus. draka.squat.gr - cumulonimbus.squat.gr

Η περίοδος της επίπλαστης κοινωνικής ευημερίας, της συνειδησιακής κάθαρσης και του καταναλωτικού παροξυσμού, είναι εδώ: καλώς ήρθατε στα Χριστούγεννα. Είναι το διάστημα κατά το οποίο ο καθένας ανεξάρτητα από την ταξική του θέση είναι υποχρεωμένος να αγοράσει. Η κατανάλωση, ειδικότερα στις μέρες των Χριστουγέννων, είναι επιβεβαίωση οικογενειακής αρμονίας, απόδειξη ισχυρής φιλίας, ευκαιρία για τους οικονομικά ισχυρούς να απαλλαγούν από φόρους πουλώντας φιλανθρωπία, εξαγορά ανθρωπιστικής υπόστασης. Όμως όλα αυτά αποτελούν τη «γαρνιτούρα» της θρησκευτικής και καπιταλιστικής φρενίτιδας, που έχει ως δομικό στοιχείο την ανταλλαγή χρημάτων είτε με υλικά αγαθά είτε με μία θέση στο παράδεισο. Άλλωστε αυτά τα δύο φαίνεται να ταυτίζονται κατά τα επιβαλλόμενα κοινωνικά πρότυπα.

Αλλά ο καταναλωτισμός δεν είναι ένα φαινόμενο που παρατηρείται μόνο κατά τις εορταστικές περιόδους, απλά τότε οξύνεται και γίνεται αηδιαστικότερος από ποτέ. Ο καταιγισμός διαφημίσεων, η life-style κακομοιριά που προβάλλεται ως απόλυτο πρότυπο ζωής, καθώς και η επιβολή εικονικών αναγκών, δημιούργησαν την κοινωνική πραγματικότητα. Μία πραγματικότητα η οποία πνίγεται στην μιζέρια του ατομικισμού, του ανταγωνισμού, της απάθειας και της αδράνειας, χαρακτηριστικά κάθε <<υγιούς>> πολίτη-νοικοκυραίου. Μόνο που η σήψη η οποία κρύβεται πίσω από αύτη τη φιλοσοφία, ειδικότερα στις σημερινές συνθήκες, φαίνεται ξεκάθαρα. Ως εγγενή στοιχεία του καπιταλισμού τόσο η οικονομική κρίση όσο και ο καταναλωτισμός (που δυσκολεύεται πλέον να πραγματωθεί), φανερώνουν τόσο τις ταξικές αντιθέσεις όσο και την κοινωνική δυστυχία και απομόνωση. Η αδυναμία κατανάλωσης που συνδέεται άμεσα με τη φτωχοποίηση όλο και μεγαλύτερου μέρους της κοινωνίας, φανερώνουν τόσο τις απάτες όσο και τις αυταπάτες ενός οικονομικού μοντέλου υπό κατάρρευση, το οποίο αναγκάζεται εξόφθαλμα πλέον να δείξει το ολοκληρωτικό του πρόσωπο.

Ως εκ τούτου αδυνατούμε να εντοπίσουμε τον καταναλωτισμό είτε ως μια περιστασιακή στιγμή ευτυχίας, είτε ως απλό φαινόμενο κοινωνικής παθογένειας. Αντιθέτως, αντιλαμβανόμαστε τον ρόλο του ως μηχανισμού αλλοτρίωσης τόσο σε κοινωνικό όσο και σε προσωπικό επίπεδο. Αντιλαμβανόμαστε τον ρόλο του ως μέσο πνευματικής καταστολής, η οποία εκφράζεται μέσα από την καλλιέργεια μιας απολιτίκ κουλτούρας και μιας παρατεταμένης αποχαύνωσης. Αντιλαμβανόμαστε και τον επιθετικό του ρόλο αναφορικά με την καταστροφή του περιβάλλοντος, το οποίο υφίσταται την συνέπεια την παραγωγικής αλυσίδας.

Στην κοινωνία του θεάματος, στο αξιακό και ιδεολογικό σύστημα που μαζί με τον καταναλωτισμό στηρίζουν τον καπιταλισμό αντιτείνουμε το δικό μας πρόταγμα. Συλλογικοποιούμε τις αντιστάσεις μας, λειτουργούμε έξω από την λογική κράτους και κεφαλαίου οπού ακόμα και η ανθρώπινη επιβίωση είναι εμπόρευμα, καταλαμβάνουμε χώρους και δημιουργούμε υποδομές που βασίζονται και λειτουργούν με έννοιες που εχθρεύονται ευθέως το υπάρχον. Με την αλληλεγγύη, τη συντροφικότητα, την αξιοπρέπεια, την αυτοοργάνωση, την ελευθερία.



ΑΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΤΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΤΑΝΑΛΩΝΟΥΜΕ
ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΟΥΜΕ ΤΙ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ?

[BrokeN_DoLL]

τα αγαθα ειναι το μονο που μπορεις να εχεις προσφεροντας χρηματα. τι αλλο να κανεις τα χρηματα αλλιως

[Instant]

Συνδέει την ευτυχία αγάπη με την δυνατότητα αγορών από'τι διαβάζω το κείμενο. Για τις ανθρώπινες σχέσεις δεν κάνει λόγο, εκεί όπου τα πράγματα είναι τόσο μπερδεμένα. Δες αυτό για παράδειγμα. Αν σου δώσω δέκα χιλιάδες ευρώ θα με αγαπήσεις (υποθέτω ότι είσαι κοπέλα ΚΑτ711); Δεν νομίζω. Αντιθέτως θα πεις ο κακός πλούσιος που με έκανε σκλάβα του. Αν σου πω ότι δεν έχω να σου δώσω τίποτα εκτός από την καρδιά μου πιθανώς να γελάσεις αν βγήκες με σκοπό τα ψώνια. Δεν ξέρω αν το επικοινωνώ σωστά.

[Kat711]

Κοπέλα είμαι.
Μιλάει πιστεύω για τις συναισθηματικές ελλείψεις του κάθε ανθρώπου που καταναλώνοντας νομίζει πως τις καλύπτει.
Πως προσπαθεί να βρει συναισθηματική κάλυψη όχι με την επαφή του με άλλους ανθρώπους αλλά αγοράζοντας.

[Kat711]

Δεν έχει να κάνει αν θα αγαπήσω εσένα αν έχεις λεφτά αλλά αν εγώ μόνη μου δεν είμαι καλά και προσπαθήσω να γίνω πιο ευτυχισμένη π.χ. αν αγοράσω καινούργια ρούχα.
Κάπως έτσι.

[claire]

Κοπέλα είμαι.
Μιλάει πιστεύω για τις συναισθηματικές ελλείψεις του κάθε ανθρώπου που καταναλώνοντας νομίζει πως τις καλύπτει.
Πως προσπαθεί να βρει συναισθηματική κάλυψη όχι με την επαφή του με άλλους ανθρώπους αλλά αγοράζοντας.

αυτό ισχύει γενικά! leave christmas alone! φωτάκια, σινάτρα(ς), κουραμπιέεεεεδες :D

[Kat711]

Ναι γενικά ισχύει αλλά τα Χριστούγεννα γίνεται πιο έντονο.
Αν έχεις χρήματα και ξοδεψεις τότε είσαι ευτυχισμένος αν δεν έχεις τότε είσαι δυστυχισμένος, κάτι που σε καμία περίπτωση δεν θα έπρεπε να αντιστοιχεί στην πραγματικότητα και όμως ισχύει.

[Instant]

Ξέρεις όμως τι γίνεται; Αν έχεις χρήματα να ξοδέψεις μόνο για τον εαυτό σου δεν έχει νόημα. Εγώ θα προτιμούσα να είχα να πάρω δώρο ένα όμορφο ζευγάρι παπούτσι που είδα σε μια βιτρίνα για την κοπέλα μου η ένα παλτό παρά να έχω χρήματα και να μην ξέρω τι χρήση έχουν.

[claire]

κοίτα αν τα χρήματα τα θες για να αγοράσεις τροφή, ρούχα για το παιδί σου, να πληρώσεις τους λογαριασμούς σου, οκ είναι κατανοητό να στενοχωριέσαι αν δεν τα έχεις. επίσης, είναι απόλυτα κατανοητό ένας άνθρωπος να μην θέλει να καλύπτει μόνο τα βασικά, αλλά να ζει και λίγο καλύτερα. να μπορεί να πηγαίνει σινεμά, θέατρο, για φαγητό έξω, κάποιο ταξίδι. δηλαδή το να έχουμε χρήματα είναι γενικά καλό! τώρα οκ, κάτι τύπους που αν δεν πάρουν το πιο σύγχρονο κινητό, ή την πιο ακριβή γόβα νιώθουν μειονεκτικά, κι εγώ τους κράζω.

[Kat711]

Εννοείται πως δεν μιλάμε για τις βασικές ανάγκες του ανθρώπου, εξάλλου σε καπιταλιστική κοινωνία ζούμε και χωρίς χρήματα είναι δύσκολα τα πράγματα.
Αλλά για σκέψου π.χ. μια μάνα που αγοράζει συνέχεια παιχνίδια στο παιδί της π.χ. γιατί δεν έχει χρόνο να ασχοληθεί μαζί του, είναι σαν να του εξαγοράζει τον συναισθηματικό του κόσμο.
Του μαθαίνει την ευτυχία μέσα από τα υλικά αγαθά πιστεύοντας πως όσο πιο πολλά θα έχει τόσο πιο ευτυχισμένο θα είναι.

[Lacrymosa]

Επειδη δεν πολυκαταλαβα, τι υποστηριζει το κειμενο σε γενικες γραμμες? οτι η αγαπη ως εννοια, αρχη κ αξια εχει εξαχρειωθει, εχει αντικατασταθει το περιεχομενο κ η προσφορα της με την αγοραστικη κ χρηστικη δυναμη του χρηματος? οτι η αγαπη εχει γινει καταναλωτικο αγαθο λογω του καπιταλισμου? την αλλοτριωση του συναισθηματος απο το χρημα? καταδικαζει τον υλιστικο ευδαιμονισμο της συγχονης κοινωνιας ?

[Kat711]

Σε γενικές γραμμές κάπως έτσι.

[claire]

Εννοείται πως δεν μιλάμε για τις βασικές ανάγκες του ανθρώπου, εξάλλου σε καπιταλιστική κοινωνία ζούμε και χωρίς χρήματα είναι δύσκολα τα πράγματα.
Αλλά για σκέψου π.χ. μια μάνα που αγοράζει συνέχεια παιχνίδια στο παιδί της π.χ. γιατί δεν έχει χρόνο να ασχοληθεί μαζί του, είναι σαν να του εξαγοράζει τον συναισθηματικό του κόσμο.
Του μαθαίνει την ευτυχία μέσα από τα υλικά αγαθά πιστεύοντας πως όσο πιο πολλά θα έχει τόσο πιο ευτυχισμένο θα είναι.

το κάνουν από τύψεις κυρίως και άγνοια (για τη ζημιά που μακροπρόθεσμα κάνουν). από την άλλη και η πλήρης στέρηση δεν φέρνει καλά αποτελέσματα. μέτρο χρειάζεται (εγώ είμαι καταναλωτικό ον πάντως, το παραδέχομαι, μου αρέσουν διάφορα πραγματάκια, αλλά ντάξει, δεν στενοχωριέμαι κιόλας αν δεν μπορώ να αποκτήσω κάτι.)

[Haldol_Kills]

Κοπέλα είμαι.
Μιλάει πιστεύω για τις συναισθηματικές ελλείψεις του κάθε ανθρώπου που καταναλώνοντας νομίζει πως τις καλύπτει.
Πως προσπαθεί να βρει συναισθηματική κάλυψη όχι με την επαφή του με άλλους ανθρώπους αλλά αγοράζοντας.

Μπραβο Κατ, πολυ ευστοχο !!

Ο πραγματικος 'πλουτος' ειναι ψυχικο χαρισμα, το ποσο σε αρμονια με το περιβαλλον σου μπορεις να εισαι, το τι αντιληψη των πραγματων εχεις κλπ και OXI η αγοραστικη σου δυναμη δηλαδη ποσο υλικα αγαθα μπορεις να αγορασεις !!!

[Kat711]

Μακάρι να ήταν αυτονόητα όλα αυτά για όλους τους ανθρώπους, τότε πιστεύω πως θα είμασταν πολύ πιο πολύ ευτυχισμένοι!