Κοινωνική φοβία

[hope.]

Καλησπέρα! Είμαι καινούργια στο forum και λίγο lost (λες και δε μου έφτανε όλη αυτή η χασούρα που έχω στη ζωή μου χεχε) Θα ήθελα λίγη βοήθεια σχετικά με την "κοινωνική φοβία". Υπάρχει λύση? Υπάρχει γιατρειά? (εκτός φαρμάκων)
ευχαριστώ!

[triste_mariposa]

Γεια σου Hope και καλωσήρθες! Κι εγώ μόλις χθες γράφτηκα στο forum. Μπορείς σε παρακαλώ να περιγράψεις τί εννοείς με την έννοια "κοινωνική φοβία" ; Πώς το βιώνεις, σαν συναίσθημα, σαν δραστηριότητα, σαν πρόβλημα. Πώς έιναι η ρουτίνα σου και πώς θα περιέγραφες την κοινωνική σου ζωή, τις επαφές σου με τους άλλους, το είδος των σχέσεων που συνάπτεις κτλ?

[betelgeuse]

Καλως ηρθες hope.Θα ηθελα και εγω να ρωτησω καποια παραπανω πραγματα οπως
ηλικια?
σου εχει γινει διαγνωση απο καποιον ειδικο?
Εγω εχω γενικευμενη αγχωδη διαταραχη,ιδεοληπτικη διαταραχη και εχω περασει και απο καταθλιψη, και τωρα εχω αρχισει να τα ξεπερναω.
Δεν παιρνω φαρμακα,γενικα ειμαι κατα της χρησης τους.
Ειμαι σε γκρουπ αυτοβοηθειας και επισκεφτομαι ψυχολογο μια φορα το διμηνο.
Ουσιαστικα επισκεπτομαι τον ψυχολογο που συντονιζει το γκρουπ αυτοβοηθειας.
Δεν κανω ακομα ψυχοθεραπεια γιατι εκκρεμει μια μαλακια με την ασφαλεια μου,αλλα ειμαι σε λιστα αναμονης για να ξεκινησω.

Αρα οπως καταλαβαινεις θεραπεια χωρις φαρμακα υπαρχει.
Υπαρχουν πολλα πραγματα που μπορεις να κανεις οπως ψυχοθεραπεια,ομαδικη ψυχοθεραπεια,life coaching(για αυτο εχω επιφυλαξεις αλλα εχω ακουσει καλα λογια).
Για εμενα το βασικο στην θεραπεια ειναι να εχεις θεληση.
Να αποφασισεις εσυ οτι θελεις να θεραπευτεις,και να πιστεψεις σε αυτο.
Απο εκει πρεπει να ξεκινησεις.
Για οτι αλλο θελεις ρωτα

[hope.]

Καλησπέρα και καλώς σας βρήκα!
Από όσα διαβάζω θεωρώ ότι αυτό είναι το άτιμο που με έχει βρει και δε με αφήνει...Δεν έχω απευθυνθεί σε κάποιον ειδικό, ούτε το έχω συζητήσει ποτέ με κάποιον δικό μου άνθρωπο...Το παλεύω αλλά εκεί που λέω ότι είμαι οκ επανέρχεται δριμύτερο
Χωρίς να έχω πρόβλημα εμφάνισης, συμπεριφοράς, χαρακτήρα υπάρχει κάτι που με κρατάει πίσω στην καθημερινότητα μου. Ντρέπομαι χωρίς λόγο, νομίζω ότι δεν έχω αέρα όταν περπατάω και μου είναι δύσκολο να διανύσω μία απόσταση 5 μέτρων,γιατί νομίζω ότι με κοιτάνε όλοι. Δε θέλω να βγαίνω με παρέα για φαί και άλλα διάφορα ηλίθια θέματα που ξέρω ότι τα δημιουργώ εγώ στον εαυτό μου. Επίσης αποφεύγω τις κοσμικές καταστάσεις και παρόλο που είμαι 31 χρονών δεν είχα ποτέ μου σχέση πάνω από μήνα. Λες και με κρύβω, δεν ξέρω γουατ δε φακ...


θα ζήσω??!!

[triste_mariposa]

Hope, καταρχάς θα ήθελα να σου πω, πως εξακολουθώ ν μην καταλαβαίνω τί σου συμβαίνει. Παρέες έχεις; Σεξουαλική ζωή δραστήρια ή ας πούμε έχεις έρθει σε επαφή με 1-2 άτομα. Μήπως αυτά τα άτομα σε αντιμετώπισαν με τρόπο που σε υποβάθμιζε; Εργάζεσαι; Η ζωή σου με τους ενδεχόμενους συναδέλφους πώς είναι; Μήπως έχεις αδερφό/αδερφή σε πλεονεκτική θέση από άποψη προσόντων ή αντιμετώπισης και ζούσες στη σκιά του/της; Θέλω πραγματικά να βοηθήσω, αλλά αν δεν καταλάβω τι παίζει, δε θα μπορέσω :-) Το βέβαιοείναι πως ναι, θα ζήσεις και πως περνάς απλά μια φάση που λέμε. Πρέπει να βρούμε τί κρύβεται πίσω απ αυτο όμως

[triste_mariposa]

Α, και κάτι ακόμα, μήπως έχει να κάνει με κάποια απογοήτευση που βίωσες τελευταία; Κι εγώ δε θέλω να κυκλοφορώ και κλαίω κτλ αλλά έχω πάρει και 20 κιλά μέσα σε 4 χρόνια...με αποτέλεσμα να μην μπορώ να συμφιλιωθώ με την εικόνα μου και με τις αντιδράσεις των φίλων κ γνωστών μου απέναντί μου οταν με βλέπουν κάθε φορά κ πιο αλλαγμένη (χοντρή) να το πω απλά.

[hope.]

That makes two of us... και εγώ αυτό θέλω... να καταλάβω τι μου συμβαίνει...!
Παρέες έχω, σταθερές φιλίες εδώ και χρόνια. Δουλειά έχω, δε μου αρέσει αυτό που κάνω βέβαια αλλά λεφτάκια να υπάρχουν έτσι όπως έχουμε γίνει (!), θέματα με συναδέλφους δεν είχα ποτέ, αγαπητή στον κόσμο είμαι. Επίσης active σεξουαλική ζωή (η οποία ποτέ δεν προχωράει σε σχέση κανονική γιατί πάντα φεύγω) και μια μόνιμη αποφυγή σε ραντεβού και συναντήσεις... Απλά νομίζω ότι δεν μπορώ να σταθώ όπως όλοι οι φυσιολογικοί άνθρωποι σε καταστάσεις...Πχ μου είναι δύσκολο να βρίσκομαι σε παρέα με άτομα που δε γνωρίζω, μου είναι δύσκολο να τρώω μπροστά στους άλλους, πολλές φορές μου είναι δύσκολο να ζω. Κάτι σε απογοήτευση τώρα τελευταία όχιιι (αν εξαιρέσεις ότι παραείμαι ευαίσθητη και τα παίρνω όλα τοις μετρητοίς!) Το ξέρω ότι είναι στο ηλίθιο μυαλό μου όλα αυτά και ειλικρινά δεν είναι ότι με ενδιαφέρει το τι θα πει ο κόσμος αλλά με πιάνει όλο αυτό το παραπάνω και νιώθω να υποφέρω...


(συγνώμη αν πέταξα ένα τόπικ που μπορεί και να είναι άκυρο αλλά δεν έχω συζητήσει ποτέεεε και με κανέναν για το θέμα αυτό)

(θα ζήσω...άι νόου...κάτσε να το θέσω αλλιώς...θα ζήσω φυσιολογικάααα???!)

[hope.]

ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!επίσης...τα κιλά δεν κάνουν τον άνθρωπο....

Αλλά αν σε επηρεάζει τόσο, υπομονή και πρόγραμμα θέλει!

[triste_mariposa]

Το φυσιολογικό το ορίζουμε εμείς. Φυσιολογικό στην περίπτωσή σου είναι να είσαι χαρούμενη όταν ξυπνάς και να μην προβληματίζεσαι για πράγματα κ καταστάσες που πριν θεωρούσες αυτονόητες. Κάπως έτσι το ορίζω εγώ τουλάχιστον, που ξυπνάω με βάρος, χωρίς όρεξη και προοπτική. Φυσιολογική είναι η ζωή που μας επιτρέπει να κάνουμε θετικές σκέψεις για το μέλλον κ να δημιουργούμε εικόνες ως προβολές μελλοντικών σχεδίων.
Δε μου φαίνεται πως έχεις κάποιο σοβαρό πρόβλημα, βέβαια ο καθένας την κατάστασή του, ως σοβαρή τη βιώνει....πιστεύω ότι κάτι άλλο σε προβληματιζει κ δεν το χεις βγάλει ακόμη στην επιφάνεια.

[hope.]

Το ξέρω, το πρόβλημα μου το δημιουργώ εγώ η ίδια στον εαυτό μου. Όπως γνωρίζω επίσης ότι η ζωή είναι ωραία, παρόλες τις δυσκολίες. Αυτή την ντροπαλοσύνη και φοβία ανευ λόγου να μην είχα και όλα θα ήταν καλά.Και ανθηρά! Ωπ... "Χωρίς όρεξη και προοπτική"..? με εκφράζει απίστευτα. Υπάρχουν και αυτές οι μέρες. Που απλά εύχομαι να περάσει η ζωή, άαααντε να τελειώνουμε φάση. Δεν ξέρω, νομίζω ότι κάποιο πρόβλημα έχω. Ίσως δεν έχω βρει αυτό το κάτι, το νόημα που λένε...που θα ξετινάξει από πάνω μου ντροπές, φοβίες και ανασφάλειες... Μέχρι τότε όμως θα με κατατρώει και θα εύχομαι να ήμουν όπως κάτι κοπέλες που μπορούν να έχουν "αέρα" και ζωή κανονική, χωρίς να σκέφτονται όλα αυτά που σκέφτομαι εγώ...


Σ'ευχαριστώ άααααπειρα!

[hope.]

(Τελικά πάσχω από κοινωνική φοβία ή από απλή βλακεία???help me please

[triste_mariposa]

Θα τον βρεις το δρόμο σου Και ναι, ίσως αυτό το συνταρακτικό είναι αυτό που περιμένεις να ρθει! Είναι στο δρόμο!!!

[path]

Καλησπέρα και καλώς σας βρήκα!
Από όσα διαβάζω θεωρώ ότι αυτό είναι το άτιμο που με έχει βρει και δε με αφήνει...Δεν έχω απευθυνθεί σε κάποιον ειδικό, ούτε το έχω συζητήσει ποτέ με κάποιον δικό μου άνθρωπο...Το παλεύω αλλά εκεί που λέω ότι είμαι οκ επανέρχεται δριμύτερο

Ο λογος που δεν χτυπησες την πορτα καποιου ειδικου ???
Δεν ειναι παντα φαρμακευτικη η αντιμετωπιση,, η εστω να εκανες απλα μια συζητηση ...

[ioannis2]

θα εύχομαι να ήμουν όπως κάτι κοπέλες που μπορούν να έχουν "αέρα" και ζωή κανονική, χωρίς να σκέφτονται όλα αυτά που σκέφτομαι εγώ...

Μπορείς να το καταφέρεις ή τουλάχιστο να το πλησιάσεις με το να κάνεις έστω βημα βημα αυτα που υποτιθεται σε φοβίζουν, δλδ αυτα τα οποια κομπλαρεις/φοβασαι/ντρεπεσαι να κανεις, μέχρι να εξοικειωθείς και να δεις τις φοβιες σου να διαψεύδονται, και τοτε είναι που θα αλλάξει και ο τροπος σκεψης σου.

[Flumen]

(Τελικά πάσχω από κοινωνική φοβία ή από απλή βλακεία???help me please

Πρώτον δεν είναι κάτι απο το οποίο πάσχεις λες και είσαι άρρωστη, είναι μια φοβία. Και κάθε φοβία κάτι την πυροδοτεί. Κατά τη γνώμη μου δεν έχεις δυνατή αυτοπεποίθηση..

Πόσο καιρό το έχεις συνειδητοποιήσει όλο αυτό?
Τι σου αρέσει και εσένα? Και τι όχι?