ο απολογισμός των μελών για το 2011

[Chemistry]

Εμενανε αν μου δινοταν η ευκαιρια να γυρισω τον χρονο πισω,θα τον γυρναγα και το λαθος που εκανα να μην το εκανα
Ωστοσο η χρονια που περασε για εμενανε δεν ηταν ωραια,μπορω να την χαρακτηρισω μονοτονη,γεματη νευρα μα μερικες φορες οταν ειμουν εγω και ο εαυτος μου τα βρησκαμε τοσο καλα...
Αλλο θεμα που εισουν δεμενος χειροποδαρα η οικονομικη κριση,η χειροτερη εποχη για να εισαι φοιτητης ειναι αυτη

[void]

Για μένα η χρονιά που πέρασε ήταν χρονιά "μετενσάρκωσης"...
Οδυνηρή, κόντεψα να αγγίξω την άβυσσο..ή μάλλον την άγγιξα αλλά πάλι καλά δεν έπεσα μέσα..
Ήταν το επιστέγασμα μιας πολύ άσχημης πενταετίας με γεγονότα που διαδέχονταν το ένα το άλλο με φρενήρεις ρυθμούς..τόσο φρενήρεις που δεν προλάβαινα να συνειδητοποιήσω τι γινόταν..
Νιώθω πολύ διαφορετική τους τελευταίους τρεις μήνες, νιώθω σαν άλλος άνθρωπος βασικά..μόνο που συνεχίζω αραιά και που να κάνω κάποιες "αψυχολόγητες" κινήσεις...σα να υπάρχει μέσα μου ένα τέρας που καιροφυλακτεί να με κατασπαράξει πάλι και τρομάζω...
Κατά τ'άλλα εύχομαι καλή χρονιά σε όλους.

[πιεσμενη]

Xμ.... καθε περσι κ καλυτερα θα ελεγα σε καποια θεματα ή μαλλον στα περισσοτερα ... σε προσωπικο επιπεδο, πηρα καποια αποφαση μετα απο μια γερη σφαλιαρα κ δοξα τω θεω εδω κ εφτα μηνες εχω μεινει αμετακινητη!χεχε! Αϊντε κ του χρονου τετοια εποχη να λεμε... αντε κ του χρονου ακομα καλυτερα!!!! Καλη χρονια( μη βαρατε.. )

[ioannis2]

Κάθε χρόνο τις ίδιες ευχες κάνουμε. Άμα ο χαρακτήρας και η ζωή σου μπει σε καποιο καλούπι οι αλλαγές στη συνέχεια είναι ελάχιστες. Κι αυτο διαμορφωνεται το πολύ μέχρι τα 15 σου. Μετά απλά ελπίζεις και απλά κάνεις συγκρίσεις με το πως ήσουν μερικά χρόνια πριν και ανακαλύπτεις ότι η διαφορά είναι ελάχιστη. Απλά παλεύεις να βελτιωθείς, να γίνεις σε όλες τις όψεις της ζωής σου αυτο που από παιδί ονειρευοσουν και για να μαστε ρεαλιστες, όποιος απ εδω θελει ας με διαψευσει γι αυτο, ελάχιστα πετυχαίνεις. Ταυτοχρονα βλεπεις άλλους να σε προσπερνανε και ούτε πάλες ούτε αγωνες αλλά ζωή ανέμελη επειδή φανηκαν τυχεροι και μπηκαν σε διαφορετικα καλούπια.

[Instant]

Τι το περίεργο να παίζει?
Τουλάχιστο να ελπίζεις και να μην τα βαζεις κάτω. Μόνο ετσι μπορει να γινει κατι.
Καλά έκανες και τροποποίησες το μνμ, για να προχωρανε όλα ομαλά στο φορουμ.

Με μένα παίζουν περίεργα πράγματα, κάποιες καταστάσεις που βιώνω. Όπως είπα και σε άλλο μήνυμα το πρώτο πράμα που κάνω όταν ξυπνάω είναι σοκολάτα η καφές και τσιγάρο, δεν είναι ζωή αυτή.

[keep_walking]

Κάθε χρόνο τις ίδιες ευχες κάνουμε. Άμα ο χαρακτήρας και η ζωή σου μπει σε καποιο καλούπι οι αλλαγές στη συνέχεια είναι ελάχιστες. Κι αυτο διαμορφωνεται το πολύ μέχρι τα 15 σου. Μετά απλά ελπίζεις και απλά κάνεις συγκρίσεις με το πως ήσουν μερικά χρόνια πριν και ανακαλύπτεις ότι η διαφορά είναι ελάχιστη. Απλά παλεύεις να βελτιωθείς, να γίνεις σε όλες τις όψεις της ζωής σου αυτο που από παιδί ονειρευοσουν και για να μαστε ρεαλιστες, όποιος απ εδω θελει ας με διαψευσει γι αυτο, ελάχιστα πετυχαίνεις. Ταυτοχρονα βλεπεις άλλους να σε προσπερνανε και ούτε πάλες ούτε αγωνες αλλά ζωή ανέμελη επειδή φανηκαν τυχεροι και μπηκαν σε διαφορετικα καλούπια.

Θα μπορουσαμε να πουμε οτι ειναι πως θα γενηθεις. Εαν γενηθεις να γινεις ψηλος-κοντος , εξυπνος-χαζος, ομορφος-ασχημος , με προβληματα υγειας ή χωρις , πλουσιος-φτωχος κλπ. κλπ. Αντε το παλευεις με αυτα που εχεις και μεχρι τα 15 και μετα απλως ατυχησες ή ευτυχησες.
Εγω ομως δεν το βλεπω ετσι.

[ioannis2]

Θα μπορουσαμε να πουμε οτι ειναι πως θα γενηθεις. Εαν γενηθεις να γινεις ψηλος-κοντος , εξυπνος-χαζος, ομορφος-ασχημος , με προβληματα υγειας ή χωρις , πλουσιος-φτωχος κλπ. κλπ. Αντε το παλευεις με αυτα που εχεις και μεχρι τα 15 και μετα απλως ατυχησες ή ευτυχησες.
Εγω ομως δεν το βλεπω ετσι.

Μιλούσα για το χαρακτήρα, όπως διαμορφωνεται μεσα από τα βιώματα του ατόμου μεχρι τα 15 του χρόνια, όχι για τα φυσικα χαρακτηριστικά. Μετά απλά ανταλλάζουμε ευχες κάθε πρωτοχρονιά. Μετα τα 15 οτιδήποτε κανεις στη ζωη, οτιδήποτε κι αν βαλεις σαν στόχο, από τα πλεον ασημαντα, από το να πιασεις ένα ποτηρι μέχρι.... όλα διαμορφωνονται με τον ίδιο ακριβως τροπο με βάση αυτον το χαρακτήρα. Έχεις σοβαρό πρόβλημα αν ο χαρακτηρας αυτος δεν σε βοηθα να πετυχεις τους στοχους που έχεις βάλει, αν είσαι δυστυχισμενος με τον χαρακτηρα σου ο οποιος δυστυχως διαμορφωθηκε σε ηλικια που δεν είχες βουληση δική σου και αγωνίζεσαι με τη ψευδαισθηση ότι θα τον αλλάξεις. Το να αγαπήσεις τον εαυτό σου όπως είναι, είναι κουβεντα που τη λενε αυτοι που δεν εχουν τετοιο πρόβλημα, που αυτους στους οποιους δινουν τη συμβουλη αυτη τους βλεπουν με συμπαθεια σαν ατομα που τα λυπουνται και χρειαζονται βοηθεια και όχι σαν ατομα τα οποια θα τα αποδεχτουν να μπουν στο δικο τους χωρο και να κανουν φιλία.

Δεν ξέρω αν εσυ το βλεπεις διαφορετικά.

[keep_walking]

Μιλούσα για το χαρακτήρα, όπως διαμορφωνεται μεσα από τα βιώματα του ατόμου μεχρι τα 15 του χρόνια, όχι για τα φυσικα χαρακτηριστικά. Μετά απλά ανταλλάζουμε ευχες κάθε πρωτοχρονιά. Μετα τα 15 οτιδήποτε κανεις στη ζωη, οτιδήποτε κι αν βαλεις σαν στόχο, από τα πλεον ασημαντα, από το να πιασεις ένα ποτηρι μέχρι.... όλα διαμορφωνονται με τον ίδιο ακριβως τροπο με βάση αυτον το χαρακτήρα. Έχεις σοβαρό πρόβλημα αν ο χαρακτηρας αυτος δεν σε βοηθα να πετυχεις τους στοχους που έχεις βάλει, αν είσαι δυστυχισμενος με τον χαρακτηρα σου ο οποιος δυστυχως διαμορφωθηκε σε ηλικια που δεν είχες βουληση δική σου και αγωνίζεσαι με τη ψευδαισθηση ότι θα τον αλλάξεις. Το να αγαπήσεις τον εαυτό σου όπως είναι, είναι κουβεντα που τη λενε αυτοι που δεν εχουν τετοιο πρόβλημα, που αυτους στους οποιους δινουν τη συμβουλη αυτη τους βλεπουν με συμπαθεια σαν ατομα που τα λυπουνται και χρειαζονται βοηθεια και όχι σαν ατομα τα οποια θα τα αποδεχτουν να μπουν στο δικο τους χωρο και να κανουν φιλία.

Δεν ξέρω αν εσυ το βλεπεις διαφορετικά.

Τα βιωματα του ατομου εχουν σχεση με τα φυσικα χαρακτηριστικα οπως το να γεννηθεις εξυπνος ή χαζος. Διαμορφωνεις και εναν χαρακτηρα απο το περιβαλλον + το DNA σου και τελος και εσυ εισαι κατι σαν απων? Δυστυχως η ζωη δεν τελειωνει εκει και δεν το βλεπω απλως τοσο μοιρολατρικα. Δεν αισθανομαι σαν μια μαριονετα , ουτε οτι ειμαι καταδικασμενος στα 20 μου 30 μου 40 μου και παει λεγοντας.
Προσωπικα τα σχολικα μου χρονια δεν ηταν τοσο καλα αν και τα παιδικα μου σε γενικες γραμμες καλα τα χαρακτηριζω , τα φοιτητικα μου χρονια ηταν καλα αν και "εσκαγε μυτη" η ασθενεια. Μετα για 10-15 χρονια τα πραγματα δεν ηταν καλα. Τωρα ειναι παλι καλα , αλλα ζοριζομαι απο τις εξωτερικες συνθηκες.
Εντελως απροβλεπτη πορεια και δεν ξερω ουτε που θα καταληξω , ουτε τι θα απογινω , ουτε εαν ειμαι χαρουμενος ή δυστυχισμενος σε 10 χρονια. Δεν ξερω τιποτα.
Λογικα θα επρεπε απο τα παιδικα μου χρονια να εχω σκιαγραφησει μια πορεια στη ζωη μου? Αυτος ειμαι μεχρι εκει φτανω? Εαν ειμαι δυστυχισμενος στα 15 δεν θα ευτυχησω στην ζωη? Δεν μου φαινεται σωστο.
Εγω πιστευω στις δυνατοτητες του καθε ατομου για αλλαγη και στο απροβλεπτο καθως και στην προσπαθεια.
Απο κει και περα εχεις σκεφτει ποτε οτι η ευτυχια απο την δυστυχια πολλες φορες ειναι μονο ενα απλο κλικ του μυαλου? Σιγουρα το χεις σκεφτει...δεν χρειαζεται να γινει καποια μεγαλη αλλαγη.
Ή εχεις σκεφτει οτι μπορει να παρεις λαχειο και σε μια εβδομαδα να εισαι εκατομυριουχος ή εκει που περπατας σημερα να συναντησεις τον ερωτα της ζωης σου? Φυσικα μπορει να περπατας και κατω απο ενα μπαλκονι και να σου ερθει μια γλαστρα στο κεφαλι που θα σε αφησει αναπηρο στα ποδια για παραδειγμα. Το απροβλεπτο.
Εγω μαζευω προσοντα και ψαχνω θεσεις εργασιας. Ο παραδιπλα δεν κανει καμμια προσπαθεια. Εαν σε δυο χρονια ας πουμε εγω ειμαι πετυχημενος με δουλεια και λεφτα...και ...και ...και και ο παραδιπλα ειναι ακομα στην ιδια κατασταση ποιος φταιει? Η προσπαθεια.

[keep_walking]

Να τονισω οτι δεν διαφωνω σε αυτο που λες απολυτα , φυσικα και ο χαρακτηρας που θα χτισεις στα 15 ειναι κρισιμο σημειο. Εαν καποιος ζουσε απομονωμενος απο την κοινωνια για παραδειγμα μεχρι τα 15 του , αντε μετα να ενταχθει σε αυτην.
Θελω ομως να δειξω και την αλλη οψη.

[ioannis2]

Να τονισω οτι δεν διαφωνω σε αυτο που λες απολυτα , φυσικα και ο χαρακτηρας που θα χτισεις στα 15 ειναι κρισιμο σημειο. Εαν καποιος ζουσε απομονωμενος απο την κοινωνια για παραδειγμα μεχρι τα 15 του , αντε μετα να ενταχθει σε αυτην.
Θελω ομως να δειξω και την αλλη οψη.

Από εκεί ξεκινάνε τα προβλήματα, γι αυτο το βαζω σε μπολτ. Πριν τα 15 οι σχεσεις μου με την κοινωνια κάθε άλλο παρα σωστες ήταν, ζημιογόνες και παράλογες. Έβαλα στοχους μετα τα 15 και τους κατόρθωσα, λόγω του ότι βυθίστηκα σε κάποια μεγαλη φαση βγηκα πολύ εκτος στόχων, αλλά σχεδόν επανήλθα, αν δεν συνέβαινε αυτο θα ήμουν σε πολύ καλύτερη κατάσταση και η σκέψη αυτη πληγωνει. Για τους κοινωνικούς στόχους είμαι ακόμα στο "αντε να ενταχθεις σε αυτην", άρα το πριν τα 15 ήταν μοιραίο, είτε αφορά το να ενταχθω σε φιλίες είτε στο να κανω παρέες είτε σχέση. Και όλοι να μου λένε μια χαρα είσαι εσύ, εισαι σε πολύ καλή κατασταση. Μα έλα ντε αμα λειπει αυτο το κομμάτι απ τη ζωή σου, να έχεις πολλά στα χερια αλλά να ζεις δραμα μοναξιάς ή μη αποδοχής, αυτά σε κανουν κουρελι ψυχικά. Κοπέλες να γουσταρουνε αλλά να μην ξερεις πως να το χειριστείς ή να κανεις λάθη και να τις χανεις.

Μου αρέσουν αυτα που λες στο προηγουμενο σου μνμ για την ευτυχία και δυστυχια, την προσπαθεια, το απρόβλεπτο στη ζωή και συμφωνω μαζι σου. Είσαι αισιοδοξος και αγωνιστής γι αυτο και ειδες αλλαγες στη ζωη σου τα τελευταια χρονια. Απλά μην νομίζεις ότι δεν τα κανω κι εγω βιωμα, άμα εξαιρεσεις τον κοινωνικο τομεα όπου η δυσκολία ακόμα υπάρχει, θα το διαπίστωσες και μέσα από τον "απόμακρο" τροπο με τον οποιο γραφω.