Μερικές σκέψειc

[Instant]

Οι χαρακτηριζόμενοι ως σχιζοφρενείς είναι τα τέλεια ανθρώπινα πειράματα γιατί ότι και να πουν ο κόσμος δεν τους πιστεύει η στην πιο σπάνια των περιπτώσεων θα τους κοιτά με καχυποψία. Οι σχιζοφρενείς δείχνουν άνθρωποι που προσπαθούν κοινώς να καταλάβουν τι τους γίνεται με τον υπόλοιπο κόσμο να έχει την αντίθετη αυτή πεποίθηση την πεποίθηση του ξέρουν τι τους γίνεται, αλήθεια ποιός είδε ότι δεν είδε; Ένα ακόμα χαρακτηριστικό είναι η αστάθεια. Η Wikipedia στα Ελληνικά χαρακτηρίζει την ψύχωση ως διάλυση της προσωπικότητας. Είναι περίεργο θα μπορούσα να πω η διαρκής μετάλλαξη του όρου της σχιζοφρένειας, καθώς και οι αλλαγές των μελών της. Χαρακτηριστικά το παρόν κείμενο ως εξής: Για την ελαχιστοποίηση των αναπτυξιακών διαταραχών που σχετίζονται με τη σχιζοφρένεια, πολύ δουλειά έχει πρόσφατα γίνει για να εντοπιστεί και να αντιμετωπιστεί πρόδρομη (προ-εμφάνιση) φάση της νόσου, η οποία έχει εντοπιστεί μέχρι και 30 μήνες πριν από την έναρξη των συμπτωμάτων. Εκείνοι που συνεχίζουν να αναπτύσσουν σχιζοφρένεια ενδέχεται να αντιμετωπίσουν παροδικά ή αυτοπεριοριστικά ψυχωτικά συμπτώματα και μη ειδικά συμπτώματα της κοινωνικής απόσυρσης, ευερεθιστότητα, δυσφορία, και αδεξιότητα, κατά την πρόδρομη φάση. [εκκρεμεί παραπομπή]. Η συνοπτική εκτίμηση είναι νόσος της προσωπικότητας.

Εντύπωση μου κάνει η άρνηση του συγγραφέα να συσχετίζει την σχιζοφρένεια με την διχασμένη προσωπικότητα χωρίς να το εξηγεί αυτό. Ο Έλιοτ λέει ο συγγραφέας έβλεπε την σχιζοφρένια ως διχασμένη προσωπικότητα ενώ η ιατρική δεν μιλάει για διχασμό. Το 1972 στο περιοδικό Science με τίτλο "Ύπαρξη λογικής εκεί που κυριαρχεί η παραφροσύνη" ένας ερευνιτής συμπέρανε ότι η διάγνωση είναι τις περισσότερες φορές υποκειμενική και αναξιόπιστη. Θα έλεγε κανείς πως ο τίτλος ενός βιβλίου επηρεάζει τον αναγνώστη στην ανάγνωση του βιβλίου. Από το 80 και μετά έχει βγεί ολόκληρο εγχειρίδιο με κάθε είδους διαταραχές και σε αναλυτική περιγραφή αυτών. Θα μπορούσα άραγε να πω ότι η ζωή του κάθε ανθρώπου είναι ένα βιβλίο που γράφει ο ίδιος και ο τίτλος του βιβλίου είναι απλά η εικόνα που έχουν οι υπόλοιποι άνθρωποι για το βιβλίο αυτό.

Όσον αφορά τη φαρμακευτική θεραπεία εδώ έχει στηθεί ένα ολόκληρο πάρτυ γύρω από αυτά. Παίρνεις τα φάρμακα σου; Τι φάρμακα παίρνεις; Καθώς και ο χορός για τα τεράστια σαφώς κέρδη τα οποία θα μπορούσαν να διεκδηκούν άλλες εταιρίες με φάρμακα ικανά να εξαλήψουν την κάθε αρρώστεια. Ακούγεται υπερβολικά αισιόδοξο; Μπορεί να ακούγεται, μπορεί να είναι και αυτό μια ψευδαίσθηση. Σε κάθε περίπτωση ο νους μας είναι ένα σύστημα περιορισμένων δυνατοτήτων όπου ακόμα και ο μεγαλύρος κόφτης είναι αδύνατον να παρατηρεί το κάθε αντικείμενο που υπάρχει τριγύρω του. Έτσι η αυταπάτη είναι εύλογη. Είναι θέμα επιλογής, αν θα προσέχουμε τα μάτια του συνομιλητή η τα παπούτσια του, είναι αδύνατον να τα δούμε όλα με φυσικό τρόπο. Καθώς και ότι όσα περισσότερα τα ερεθίσματα του περιβάλοντος τόσο πιο δύσκολο να δούμε ότι μας περιβάλλει. Κάπως έτσι μεταφράζω την νοητική επιλογή, όχι απαραίτητα οι έξυπνοι και οι χαζοί, αλλά οι επιλογές να βλέπουμε το πάτωμα η τον ουρανό είναι διαφορετικές σαφώς και δεν είναι δυνατό να τα βλέπουμε και τα δύο μαζί. Φάρμακα υπάρχουν και για την αύξηση της προσοχής αλλά η στέρηση τους έχει παρενέργιες όπως κάθε φάρμακο.

Τι είναι καλύτερο λοιπόν; Να παλέψουμε τον αγώνα με φάρμακα η όσο πιο φυσικά μπορεί ο καθένας και ανάλογα με τη φύση του. Και για ποιά φύση μιλάμε όταν οι βίαιοι αλκοολικοί μπορεί να θεωρούν εαυτούς πιο φυσικούς από τα πρόβατα που βόσκουν στο κοπάδι; Είναι εύλογη η απορία και χρειάζονται προσεκτικά βήματα. Γιατί στην Αμερική από την μία να ακούμε για παιδάκια που παίρνουν ψυχοφάρμακα και από την άλλη για έναν διάσημο επιστήμονα, τον John Nash, στην οποία επίσημη ιστοσελίδα της Wikipedia, έχει δηλώσει πως ξεπέρασε τα προβλήματα του χωρίς φάρμακα, μετά και από μερικά χρόνια δύσκολα. Το κακό πνεύμα τους βλέπει όλους ένοχους, το καλό τους βλέπει όλους αθώους και στη μέση μια λεπτή γραμμή.

Αν σας άρεσε το άρθρο κάντε like!

[Driver]

Εντύπωση μου κάνει η άρνηση του συγγραφέα να συσχετίζει την σχιζοφρένεια με την διχασμένη προσωπικότητα χωρίς να το εξηγεί αυτό. Ο Έλιοτ λέει ο συγγραφέας έβλεπε την σχιζοφρένια ως διχασμένη προσωπικότητα ενώ η ιατρική δεν μιλάει για διχασμό. Το 1972 στο περιοδικό Science με τίτλο "Ύπαρξη λογικής εκεί που κυριαρχεί η παραφροσύνη" ένας ερευνιτής συμπέρανε ότι η διάγνωση είναι τις περισσότερες φορές υποκειμενική και αναξιόπιστη. Θα έλεγε κανείς πως ο τίτλος ενός βιβλίου επηρεάζει τον αναγνώστη στην ανάγνωση του βιβλίου. Από το 80 και μετά έχει βγεί ολόκληρο εγχειρίδιο με κάθε είδους διαταραχές και σε αναλυτική περιγραφή αυτών. Θα μπορούσα άραγε να πω ότι η ζωή του κάθε ανθρώπου είναι ένα βιβλίο που γράφει ο ίδιος και ο τίτλος του βιβλίου είναι απλά η εικόνα που έχουν οι υπόλοιποι άνθρωποι για το βιβλίο αυτό.

όντως υπάρχει μια σύγχηση απο τον γενικό πληθυσμό ανφορικά με την διαφορετικότητα των δύο εννοιών....θα συμφωνήσω (και) με τα δύο επόμενα..

Όσον αφορά τη φαρμακευτική θεραπεία εδώ έχει στηθεί ένα ολόκληρο πάρτυ γύρω από αυτά. Παίρνεις τα φάρμακα σου; Τι φάρμακα παίρνεις; Καθώς και ο χορός για τα τεράστια σαφώς κέρδη τα οποία θα μπορούσαν να διεκδηκούν άλλες εταιρίες με φάρμακα ικανά να εξαλήψουν την κάθε αρρώστεια. Ακούγεται υπερβολικά αισιόδοξο; Μπορεί να ακούγεται, μπορεί να είναι και αυτό μια ψευδαίσθηση. Σε κάθε περίπτωση ο νους μας είναι ένα σύστημα περιορισμένων δυνατοτήτων όπου ακόμα και ο μεγαλύρος κόφτης είναι αδύνατον να παρατηρεί το κάθε αντικείμενο που υπάρχει τριγύρω του. Έτσι η αυταπάτη είναι εύλογη. Είναι θέμα επιλογής, αν θα προσέχουμε τα μάτια του συνομιλητή η τα παπούτσια του, είναι αδύνατον να τα δούμε όλα με φυσικό τρόπο. Καθώς και ότι όσα περισσότερα τα ερεθίσματα του περιβάλοντος τόσο πιο δύσκολο να δούμε ότι μας περιβάλλει. Κάπως έτσι μεταφράζω την νοητική επιλογή, όχι απαραίτητα οι έξυπνοι και οι χαζοί, αλλά οι επιλογές να βλέπουμε το πάτωμα η τον ουρανό είναι διαφορετικές σαφώς και δεν είναι δυνατό να τα βλέπουμε και τα δύο μαζί. Φάρμακα υπάρχουν και για την αύξηση της προσοχής αλλά η στέρηση τους έχει παρενέργιες όπως κάθε φάρμακο.

το πάρτυ για τον κάθε χοντρό ''έξυπνο'' έχει στηθεί.... όντως είναι επιλογή μας...εγώ έχω επιλέξει να κοιτάω τον ουρανό (που αυτό κάνω αυτήν την στιγμή σε αυτό το θέμα :) ) και να πατάω το πάτωμα σε άλλα θέματα (τύπου flame war)...

Τι είναι καλύτερο λοιπόν; Να παλέψουμε τον αγώνα με φάρμακα η όσο πιο φυσικά μπορεί ο καθένας και ανάλογα με τη φύση του. Και για ποιά φύση μιλάμε όταν οι βίαιοι αλκοολικοί μπορεί να θεωρούν εαυτούς πιο φυσικούς από τα πρόβατα που βόσκουν στο κοπάδι; Είναι εύλογη η απορία και χρειάζονται προσεκτικά βήματα. Γιατί στην Αμερική από την μία να ακούμε για παιδάκια που παίρνουν ψυχοφάρμακα και από την άλλη για έναν διάσημο επιστήμονα, τον John Nash, στην οποία επίσημη ιστοσελίδα της Wikipedia, έχει δηλώσει πως ξεπέρασε τα προβλήματα του χωρίς φάρμακα, μετά και από μερικά χρόνια δύσκολα. Το κακό πνεύμα τους βλέπει όλους ένοχους, το καλό τους βλέπει όλους αθώους και στη μέση μια λεπτή γραμμή.

Αν σας άρεσε το άρθρο κάντε like!

για εμένα ήταν και είναι (μέχρι στιγμής τουλάχιστον) το δεύτερο.... κοίτα να δείς πως ακόμα και η ιδιοφυία ο Nash απο την ψύχωση δεν μπόρεσε να πάρει μια ορθολογική απόφαση για το τι θα τον ωφελούσε(αχ αυτό το game theorys)... εύχομαι να μην υπάρχει αυτό το like...γιατί θα βγώ το μακράν και ιστορικότερο αντιπαθέστερο μέλος :P :D (μέχρι στιγμής ο αριθμός των ''φίλων'' πρέπει να έχει πάει στο 12 ....:D )

[Gypsy Cello]

Ωραίο το άρθρο σου ίνσταντ. Αξιοθαύμαστο το πως μπορεί να τα καταφέρει κάποιος χωρίς φάρμακα δεδομένου ότι είναι μια δύσκολη νόσος. Δεν ξέρουμε αν αληθεύει βέβαια αυτό που γράφτηκε για τον Nash.

[Lou!]

ιου ιου ιου ιου!

[PETRAN]

Από όσο γνωρίζω ο Nash έβγαζε τις θεωρίες σε φάσεις που δεν είχε ψυχωτικές κρίσεις. Όταν η ψύχωση ήταν σε έξαρση δεν μπορούσε να βγάλει πολλά πράγματα που να είχαν νόημα και η παραγωγικότητα του μειώνονταν δραματικά. Πάντως-αν και κατα περιόδους έπαιρνε τα-παλιά αντιψυχωτικά (δεν είχαν βγει τα άτυπα τότε)- μετά από κάποια χρόνια τα συμπτώματα είχαν μειωθεί από μόνα τους και ο ίδιος προσπαθούσε να καταπολεμήσει τα συμπτώματα του με την "λογική" όπως έλεγε ο ίδιος. Κάτι που-σύμφωνα με τον ίδιο- είναι σαν να αμφισβητεί κάποιος το πολιτικό σύστημα στο οποίο ήταν (μέχρι τότε) πιστός.

[Instant]

Thanks για το feedback.

[Instant]

......................................... ας παραμείνω στο πρώτο κείμενο

[Instant]

Σκέφτομαι αυτόν που φοράει τη μάσκα, ποιός είναι; τοκ τοκ γιατί φοράς τη μάσκα, τι απαίσιο κρύβεις πίσω από τη μάσκα;

Είμαι καλό παιδί πιστεύω αλλά ο πειρασμός βρίσκεται παντού, δε το παίζω άγιος αλλά μισώ, μισώ την ατυχία μου, μισώ να μου λένε οι κοπέλες ότι είμαι έξυπνος να το δικαιολογούν μάλιστα να μου χαμογελάνε να γοητεύονται αλλά να πηγαίνουν με ηλίθιους παρόλα αυτά, δεν το λέω για κάποιον από εδώ συγκεκριμένα αφού βγαίνω, μισώ τον εαυτό μου την κατάντια μου και η μοναχική πορεία συνεχίζεται. Με έχουν λυγίσει οι καταστάσεις και η ηλιθιότητα. Λυπάμαι που μπορώ να το πω και έτσι.

[Instant]

Λοιπόν δεν έχω και πολλά να πω. Πολλές σκέψεις , λίγες πράξεις, δουλειά ελάχιστη, από φιλοσοφία καλά τα πάω και στα μαθηματικά καλός ήμουν κατά τα άλλα δεν έχω κάτι το εξαιρετικό, θέλω να μιλήσω για εκείνον, το θηρίο, το θηρίο που είναι πολλοί, η είναι ένας η κανένας.

Για να είμαι ειλικρινής φοβάμαι να πάω στη κόλαση, αυτή τη στιγμή με έχει κυριέψει κάποιος φόβος, αναρρωτιέμαι γιατί να υποφέρω κάποιες φορές όπως τώρα.

Κάτι έχω μέσα μου το ξέρω, αλλά δεν ξέρω τι, πιθανώς κάποια αρρώστεια, να μου μιλάει ο καρκίνος για παράδειγμα η σε πιο φαναταστικό σενάριο κάποιου είδους φάντασμα, και πολλά ακόμα σενάρια και μου σημβαίνουν αρκετά δυσάρεστα πράγματα, όπως το να νομίζω ότι επικοινωνώ με αυτό που έχω μέσα μου, δεν μου αρκούν οι λογικοφανείς απόψεις των ψυχιάτρων, ούτε τα βρίσκω όλα αστεία, ούτε απαραίτητα για κλάματα.

Διορθώνονται λάθη με νέα λάθη, και τιμωρούνται εγκλήματα με νέα εγκλήματα, έτσι υποθέτω πως γίνεται, όπως για παράδειγμα όλος αυτός ο εθνικισμός άλλωτε κο0μμουνισμός, είχα δει ένα παλιό βίντεο με μια αρμάδα από στρατιώτες και είχαν όλοι τις ίδιες φάτσες, μου έκανε εντύπωση, αναρωτιέμαι αν γίνονται ακόμα πειράματα σε ανθρώπους, πόσο έλεγχος υπάρχει και πόση απόσταση από το παρελθόν του καθενός.

Μου λένε ότι δεν είμαι σχιζοφρενής, η ότι αν είμαι λέω τώρα, είμαι ένας ψυχικά άρρωστος με κάποια συνείδηση, κοινωνικά αδύναμος (αυτό είναι το ζουμί και η ερώτηση) κατανόηση της κατάστασης, του ψυχικού μου μαρασμού, με τάσεις βέβαια προς ποίκιλες συμπεριφορές.

Θέλω να σας πω πως ότι προβλήματα και να έχετε μην προσπαθείτε να μοιάξετε σε αυτούς που δεν τους αρκεί τίποτα για να είναι ευχαριστημένοι. Ένα ωραίο βιβλίο που αγόρασες, ένα ωραίο ρούχο, ένα ωραίο ρολόι, στρέφομαι σε αυτά επειδή δεν είχα πολύ παρέα στη ζωή μου, δεν απολογούμαι αλλά προσπαθώ να καταλάβω, έβρισκα ένα αντικείμενο να μου αρέσει και έβρισκα τρόπο να το αγοράσω για να στολίσω εμένα η το φτωχικό μου, κι αν αγάπη έδινα στις κοπέλες αλλά δεν έπερνα δεν με κατηγορώ αλλά κατηγορώ όλους αυτούς που ψάχνουν να βρούν λίγη αγάπη και την πετάνε όταν δεν την έχουν ανάγκη. Έτσι πώ να γίνω και γω, να αποδεχτώ πως δεν υπάρχει αγάπη, ότι είναι για τους εκλεκτούς, για όσους εκλέχτηκαν να την κρατάνε στα στήθη τους, πάρτε τώρα και ένα τραγούδι:

http://www.youtube.com/watch?v=xOdJWD9Lfkw

Έτσι να κινούμαι μεταξύ σταθερότητας και αστάθειας, φαίνεται είμναι εθισμένος από τη αποχή, και αν κάτι θέλω να πιστέψω είναι πως έχω και γω λίγη δύναμη να επιβληθώ στον εαυτό μου, να πω οκ δεν είναι και τέλεια η ζωή σου, κάποια στιγμή να βρώ ένα λόγο ύπαρξης κι αν δεν βρώ τόσο το χειρότερο γιατρέ, με πέταξαν έξω εκείνη την εποχή το ξέρεις, θα τα λέμε όλα και θα αφήνω την χαζομάρα μου στο φώς για να λάμπει πιο πολύ αφού το σκοτάδι (το εσωτερικό) είναι η εύκολη λύση, κι αν δεν βρώ κάτι καλό για μένα, να μου κρατήσει παρηγοριά τι να κάνω εδω με τους φίλους που δεν διαφέρουμε από ότι θέλουμε να γίνουμε, αλλά δεν είναι τόσο ξεκάθαρο αυτό, γιατί ξέρεις ότι κανένας δεν είναι εντελώς μόνος. Ποιός ξέρει για μετά, αν τα σύννεφα θα αυξηθούν αφού η καταιγίδα είναι στο κεφάλι....

Θα χαρώ να μου γράψετε όσοι θέλετε, χαιρετίσματα σε όλο το κόσμο με τον οποίο είχαμε η έχουμε επικοινωνία.