ΦΟΒΟΣ ΓΙΑ ΑΡΡΩΣΤΙΑ

[ΒΙΒΙΑΝ]

Εχεις δικιο anika!Υπαρχουν ανθρωποι που εχουν σοβαρες αρρωστιες & το παλευουν με δυναμη & μπραβο τους!Αλλα & αυτα που ζουμε εμεις εχουν το δικο τους βασανο.....ας λεμε δοξα Τον Θεο γι αυτα που μας εχει χαρισει & ας μας δινει δυναμη να παλευουμε!

Πολύ ενθαρυντικά τα λόγια σου PANH να είσαι καλά!!!

[anika]

Αισθανομαι τοσο μονη μου και αβοηθητη..Η χθεσινη μερα ηταν πολυ δυσκολη συνεχως ημουν ενα βημα πριν την κριση.Ενιωθα συνεχως οτι θα χασω τον ελεγχο και θα μου στριψει.Ελεγα στον εαυτο ου κουραγιο θα περασει θα τα καταφερεις και αυτη τη φορα και τελικα ολα καλα πηγαν .Δεν επαθα κατι ιδιαιτερο.Ομως με εχει κουρασει τοσο αυτο ,να προσπαθω να καθοδηγω συνεχεια τις σκεψεις μου και νη να νιωθω οτι αν τις αφησω λιγο ελευθερες θα παθω κριση πανικου και θα καταληξω στα επειγοντα παλι.Και ο αντρας μου ειναι σε ενα δικο του κοσμο που ολα ειναι ροδινα χωρις να μπει καν στη διαδικασια να με παρει σοβαρα και να ασχοληθει μαζι μου,να μου δωσει κουραγιο και να μου πει να μην φοβαμαι γιατι ολα θα πανε καλα..

[ΒΙΒΙΑΝ]

Αnika και υπόλοιπη παρέα Καλημέρα και καλή εβδομάδα. Θέλω να ρωτήσω Αnika τι ακριβώς συμβαίνει και παθαίνεις κρίσεις πανικού? Εγώ ας πούμε εκεί που είμαι καλά και ήσυχα μου μπαίνει μια ιδέα ότι κάτι σοβαρό έχω η ότι θα εκδηλωθεί σύντομα και πάει τελείωσε ο χρόνος μου. Η ιδέα σε λίγο γίνεται βεβαιότητα και αρχίζει το μαρτύριο. Το μυαλό μου πλάθει τα χειροτερα σενάρια. Οσο για τον άντρα μου μια από τα ίδια . καμία συμπαράσταση. Μη περιμένεις και πολλά πράγματα από τους άλλους ειδικά αν δεν το έχουν περάσει αυτό που περνάμε εμείς. Εγώ θα σου έλεγα να διβάσεις ότι αφορά την "αρρώστια" να την κατανοήσεις και να προσπαθήσεις να βρεις το αντίδοτο όποιο και αν είναι αυτό. Οτι κάνει καλό στον καθένα. Αυτό μπορεί να είναι η θρησκεία (χωρίς να ξέρω αν πιστεύεις). Εγώ δεν είμαι θρησκόληπτη όμως βρίσκω παρηγοριά.Αν βρεις διάβασε το βιβλίο η Δύναμη. Ειναι συνέχεια του Μυστικού. (the secret)Πραγματι πολύ καλά βιβλία. Επίσης να αρχίσεις κάποιο χόμπυ όπως να φτίαχεις χειροποιήτα κοσμήματα (έχει πολύ καλές τιμές χάντρες και διάφορα υλικά ακόμη και οδηγίες στο Ιντερνετ στο ebay.αν θες λεπτομέρειες πες μου να σου γράψω. Nα θυμάσαι ότι δεν είσαι η μόνη που υποφέρεις. εκει έξω υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι, είτε το λένε είτε όχι.μην αφήνεις να σε πάρει από κάτω...πάλεψε...

[liakleo]

Εγώ πάντως σκέφτομαι ότι αν είχα κάτι παθολογικό, δεν θα μπορούσα να γυμναστώ, θα έπεφτα ξερή, δεν θα είχα όρεξη να φάω και δεν θα ανακουφιζόμουν με το κολάρο, και αυτά είναι που μου δίνουν κουράγιο και δύναμη να συνεχίζω. Ζαλάδες είναι, θα περάσουν, δεν μπορεί.

[elirene]

Welcome to the club συμπασχω σε ένα βαθμό μόνο που συνηθως εμφανίζω οντως κάτι..εσυ εχεις συγκεκριμένα συμπτώματα η κάτι σε πιάνει απο δω και απο κει και τρεχεις..ας πουμε εγω ειχα τρια μέρη του σώματος τα οποία με ενοχλούσαν το στομάχι (χαπι στην τσάντα για το στομαχι), η κοιλια (μποσκοπαν), ο λαιμος πνίξιμο (ζαναξ).
Αυτό το οπλοστάσιο με έκανε να έχω λιγότερο άγχος αλλά δυστυχώς τώρα με ενοχλουν κ αλλα σημεια κ δεν ξερω πως να το αντιμετωπίσω αν ειναι ψυχογενες η αληθινο παντως δεν μ βρισκουν κατι..δεν ξέρω πως θα συνεχιστει η ζωή μας με αυτη την ιστορία είναι τραγικό..και καλά σου λεει η βιβιαν πως συμπαρασταση δεν υπάρχει και καλύτερα να μην λες στους άλλους αχ ποναω εδώ εκει..και μενα οι δικοι μου εχουν απειβδήσει γτ προφανώς ότι συμβαίνει ειναι ψυχογενές..τώρα η ψυχοθεραπεια μπορει να ναι μια λύση η τα φάρμακά θα ανακούφιζαν αλλα
οταν μας περναει στο γμημενο το ασυνείδητο πως η υγεία μας κινδυνευει και σωματικές ενοχλήσεις προκύπτουν και ο κοσμος δεν ειναι ασφαλες πως το διάολο θα φυγει αυτή η πεποίθηση..
αλλα ειμαι σίγουρη πως δεν θα φύγει εκει θα κάτσει για το υπολοιπο της ζωής μας απλά θα ναι σε υφέσεις και εξάρσεις οποτε καλο κουραγιο..

[anika]

Βιβιαν μου τιποτα συγκεκριμανο δεν συμβαινει οταν με πιανει.Μπορει να νιωσω ενα μικρο ποναλακι στο στηθος και αρχιζω με το μυαλο μου και σκεφτομαι οτι ειναι συμπτωμα καρδιοπαθειασ και απο λεπτο σε λεπτο θα παθω εμφραγμα η κατι αλλο.Να νιωσω ενα πονο καπου μια σουβλια ας πουμε και πειθω τον εαυτο μου οτι εχω κατι σοβαρο και που να παω να με δει γιατρος την ωρα αυτη και αν θα προλαβω και τετοια.Αν δεν γινει κατι εκεινη τη στιγμη να αποσπασω το μυαλο μου απο αυτες τισ σκεψεις ο φοβος μου κορυφωνεται και με πιανει τρομος σαν να καταπινω τη γλωσσα μου.Δεν καταλαβαινω τιποτα εκεινη την ωρα και συνηθως καταληγω στα εφημερευοντα.ELIRENE καλα τα λες ομως αν δεν εχεις συμπαρασταση και τα περνασ ολα μονη σουειναι ακομα πιο δυσκολο γιατι πληγωνεσαι κιολας.καλα λενε την χαρα σου αν τη μοιραζεσαι μεγαλωνει ενω την στεναχωρια σου μικραινει...

[elirene]

κοιτα δεν ειναι κ παραλογο ποιον ανθρωπο τραβαει η συνεχης δυστυχια και πονος..το θεμα ειναι πως θα κανουμε την υπερβαση και θα φυγουμε απο αυτο το λουκι..νομιζω παντως οτι η περιπτωση σ δεν ειναι σοβαρη..και μπορεις να το 3επερασεις..τα πονακια μπορει να ναι νευροπονοι ενα ντεπον τα σταματα..

[anika]

Aπο οτι μου λενε δεν ειναι κατι απλοι νευροπ[ονοι ειναι ομως ελα που εγω παλι δεν ειμαι σιγουρη και αντε να μου βγαλεις απο το μυαλο οτι δεν εχουν κανει λαθος οι γιατροι.Αυτην την υπερβαση που λεσ δεν ξερω πωσ θα την κανω.Εσυ εχεισ καποιον να μοιραζεσαι τις σκεψεισ και τισ φοβιεσ σου ειναι πολυ σημαντικο αυτο.

[elirene]

έχω τον φίλο μου που ευτυχως εχει πάθει ανοσία στη διαρκη γκρινια..αλλα σίγουρα δεν καταλαβαινει και πολλα εφόσον δεν εχει κατι παρόμοιο ούτε αντιμετώπιζε ποτε ψυχικά η σωματικά προβλήματα..
θα δουμε τώρα φοβαμαι μην χρειαστώ φάρμακα γμτ..αλλα θα περιμενω να αποκλεισω οτι εχω κάτι σίγουρα γτ ειμαι σουπερ θετικη στα αυτοανοσα νοσηματα..
θελω πολυ να ξεπερασω τα σωματικά και τον φοβο μ για το ταξιδια..αυτα με πανε πολυ πισω
τωρα την αλλη βδομαδα θα ρχισω ομαδικη θεραπεια που ναι οικονομική ισως βοηθησει..

[anika]

Και εγω φοβομουν πολυ τα ταξιδια και φετοσ μετα απο 5 χρονια αποφασισα να ταξιδεψω με καραβι.Τις πρωτες ωρες χαλια,απανωτες κρισεις μετα ομως καλυτερα.Και οταν επεστρεφα παλι σχετικα καλα.Παλι με τρομαζει η σκεψη για ενα νεο ταξιδι ομως το βλεπω με καλυτερο ματι απο πριν.Ξεπερναμε τους φοβους μας μονο οταν τους αντιμετωπιζουμε τελικα.Και φαρμακα αν χρειαστει να παρεις θα τα ξεπερασεις πιο γρηγορα απο εμενα που το ειχα παρει λιγο στραβα ολο το θεμα των φαρμακων.Κακως βεβαια..

[elirene]

Εγώ δυστυχώς επειδή ταξιδευω συχνα τυχαινει συχνα φουρτουνα κ ο φοβος γινεται χειρότερος αραγε συνδέονται οι δυο φοβίες?

[anika]

Μακαρι να ξυπνουσαμε ενα πρωινο και να ηταν ολα οπως πριν.να ημασταν οι παλιοι εαυτοι μας και να μην θυμομαστε τιποτα για τις καταστασεις που ζουμε τωρα.γιατι και οι αναμνησεις πληγωνουν..Μουφαινονται ολα τοσο δυσκολα σαν να περναει η καθε μερα με το ζορι.Ποτε θα ειμα ξανα αισιοδοξη και να κανω ονειρα;Ξερετε ποσο καιρο εχω να κανονισω κατι,ενα σχεδιο,μια εκδρομη;Συνεχως λεω Πρωτα ο Θεος και αν μας εχει ο Θεος καλα.Νιωθω οτι δεν εχω δικαιωμα να κανω ονειρα γιατι η ζωη μου κρεμεται απο μια κλωστη.

[anika]

Καλημερα σε ολους.Απο χθες εχω κατι εντονους πονους σε πλατη και μεση και σκεφτομαι παντα τα χειροτερα.Σκεφτομαο το πιο απλο οτι μπορει να ειναι απο ενα πλο κρυωμα μεχρι οτι ειναι προμηνυματα καρδιακης προσβολης.Με το ζορι κρατηθηκα να μην παω νοσοκομειο χθες οπως και ολη την νυχτα που δεν κοιμηθηκα επειδη πονουσα και περιμενα το μοιραιο.Εγω βαρεθει τοσο πολυ τον εαυτο μου να ναι ετσι μαλλον τον εχω σιχαθει.Κια ναι ξερω πρεπει να αποδεχθω τον εαυτο μου και να τον αγαπησω με το οποιο θεματακι μου συμβαινει ομως ορισμενες φορες νευριαζω τοσο πολυ που τα βαζω με μενα

[linda]

anika και ΒΙΒΙΑΝ ελπίζω να είσαστε καλά.
Η μητέρα μου με γέννησε στα 19 της και έπαθε επιλόχιο κατάθλιψη. Μαζί ήρθαν και οι φοβίες για την υγεία της. Για σειρά ετών είχε μια βεβαιότητα ότι κάτι θα πάθαινε και ήταν συνεχώς σε γιατρούς και εξετάσεις. Φυσικά ήταν και προστατευτική απεναντί μου λόγω της κατάστασης. Μεγάλωσα θεωρώντας το φυσιολογικό αυτό και κάνοντας κι εγώ το ίδιο. Ανησυχώντας για αρρώστιες και το θάνατο. Μόνο που εμένα δεν με ένοιαζε τόσο για εμένα όσο για την οικογένεια μου, κι έτσι οι φοβίες μου είχαν να κάνουν μ' αυτούς. Στα 25 μου κατέρρευσα. Συνήλθα δύσκολα, το θέμα όμως είναι πως μαζί μ' εμένα συνήλθε και η μητέρα μου που βασανιζόταν για 25 χρόνια. Ζεπέρασε τα πάντα και μόνο τότε κατάλαβε πόσο άτοποι ήταν οι φόβοι της και ότι στην ουσία κρατούσε την ζωή της στην αναμονή για το φόβο του θανάτου. Απο τότε έχει αλλάξει η ζωή της. Χαίρομαι να τη βλέπω ζωηρή με τις παρέες της, να φλυαρεί συνέχεια.
Παιδιά, το μόνο σίγουρο είναι ότι κάποια στιγμή θα φύγουμε. Μέχρι τότε όμως ας ζήσουμε.

[ΒΙΒΙΑΝ]

Linda κρατώ αυτό το τελευταίο που είπες να ζήσουμε μέχρι να φύγουμε. Ωραία κουβέντα! Διαβάζω αυτά που γράφεις ,και χαίρομαι που υπάρχουν άνθρωποι σαν και σένα. Απο υγεία λέω είμαι καλά μέχρι να ξανάρθουν οι άσχημες σκέψεις και να βασανίζομαι. Τελικά λαμβάνοντας υπόψη αυτό που έπαθε η μαμά σου νομίζω ότι κάτι πυροδοτεί την νοσοφοβία την κατάθλιψη και τις κρίσεις πανικού. στην περίπτωση της μαμάς σου η επιλόχεια κατάθλιψη που την περασα κι εγω 3 φορές. Και να ξέρεις πάντα κλονίζεται η ψυχική υγεία των ευαίσθητων ανθρώπων. Χαίρομαι που εσύ και η μαμά σου είστε καλά.. ζήστε τις μέρες που είσαστε μαζί όσο πιο καλά μπορείτε. Ο χρόνος δυστυχώς δεν γυρίζει πίσω......να είσαι καλά....

anika και ΒΙΒΙΑΝ ελπίζω να είσαστε καλά.
Η μητέρα μου με γέννησε στα 19 της και έπαθε επιλόχιο κατάθλιψη. Μαζί ήρθαν και οι φοβίες για την υγεία της. Για σειρά ετών είχε μια βεβαιότητα ότι κάτι θα πάθαινε και ήταν συνεχώς σε γιατρούς και εξετάσεις. Φυσικά ήταν και προστατευτική απεναντί μου λόγω της κατάστασης. Μεγάλωσα θεωρώντας το φυσιολογικό αυτό και κάνοντας κι εγώ το ίδιο. Ανησυχώντας για αρρώστιες και το θάνατο. Μόνο που εμένα δεν με ένοιαζε τόσο για εμένα όσο για την οικογένεια μου, κι έτσι οι φοβίες μου είχαν να κάνουν μ' αυτούς. Στα 25 μου κατέρρευσα. Συνήλθα δύσκολα, το θέμα όμως είναι πως μαζί μ' εμένα συνήλθε και η μητέρα μου που βασανιζόταν για 25 χρόνια. Ζεπέρασε τα πάντα και μόνο τότε κατάλαβε πόσο άτοποι ήταν οι φόβοι της και ότι στην ουσία κρατούσε την ζωή της στην αναμονή για το φόβο του θανάτου. Απο τότε έχει αλλάξει η ζωή της. Χαίρομαι να τη βλέπω ζωηρή με τις παρέες της, να φλυαρεί συνέχεια.
Παιδιά, το μόνο σίγουρο είναι ότι κάποια στιγμή θα φύγουμε. Μέχρι τότε όμως ας ζήσουμε.